บทที่ 91

เมื่อรับสาย เซิ่นหรูซวงก็แสร้งทำเสียงเรียบเฉย "คุณซิง มีธุระอะไรหรอคะ?"

เสียงของซิงจือเหยียนยังคงทุ้มต่ำและนุ่มลึกเช่นเคย แต่วันนี้ อาจเพราะเป็นวันที่จะประกาศข่าวหมั้น น้ำเสียงที่เคยนิ่งสงบกลับแฝงไว้ด้วยความอารมณ์ดี ราวกับเสียงเชลโล่ที่บรรเลงอย่างไพเราะและหนักแน่น

"คุณปู่บอกว่า เธอไม่อยากมา?"

เซิ่นหรูซวงค่อย ๆ ยืดตัวตรง "แล้วไงคะ?"

ซิงจือเหยียนตอบเสียงเข้ม "ต้องมา"

แม้ในใจจะเริ่มลังเลอยากไป แต่คำพูดที่แข็งกร้าวของเขากลับทำให้เธอรู้สึกไม่สบายใจ

"อยู่ที่ไหน ฉันจะไปรับ"

"ห้องเช่า" เธอตอบเรียบ ๆ

ก่อนจะวางสาย ซิงจือเหยียนทิ้งท้ายด้วยน้ำเสียงเด็ดขาด "อีกครึ่งชั่วโมงจะถึง ห้ามไปไหนทั้งนั้น"

หลังจากวางสาย เหยียนเหวินอินก็เข้ามานวดไหล่ให้เธอเบา ๆ

"จำไว้นะ ต้องเอาเงินคืนมาให้ได้ นั่นคือสิ่งสุดท้ายที่พ่อของลูกทิ้งไว้ให้ ต้องเอากลับมาให้ได้"

เซิ่นหรูซวงครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนจะหยิบกำใลหยกที่ซ่อนอยู่ในลิ้นชักลึกสุดออกมา

นี่คือของที่พ่อทิ้งไว้ให้จริง ๆ ถ้ามีสิ่งนี้ ตระกูลซิงคงไม่กล้าปฏิเสธหนี้ที่ค้างไว้

เหยียนเหวินอินเดินตามหลังมา ถามอย่างสงสัย "ของนี่ไม่ใช่แตกไปแล้วเหรอ? ซ่อมตั้งแต่