บทที่ 1191

ชายที่อยู่ในขั้นต้นของเทพแท้จริงร้องขึ้นมาอย่างตื่นเต้นหลังจากที่ได้ยิน

"เฮ้ นายเป็นนักรบที่แข็งแกร่งมากเลยนะ วอลลี่ ถ้าไม่มีใครค้าน ฉันจะเสนอชื่อนายเป็นหัวหน้าคนต่อไป!"

แลนเซล็อตหัวเราะคิกคักขณะพูดกับชายกลางคน

"ฉันเป็นผู้อาวุโสของตระกูลสาขามานานมากแล้ว ไม่พร้อมที่จะได้เป็นหัวหน้าอย่างกะทันหันแบบนี้หรอกนะ!"

ชายกลางคนยิ้มอย่างกระอักกระอ่วน

"ต้องเป็นนายสิ นายแข็งแกร่งรองจากหัวหน้าเรา!"

ผู้อาวุโสคนหนึ่งพูดขำ ๆ

"ถูกต้อง งั้นก็ตัดสินใจแล้วนะ เขาจะได้เป็นหัวหน้า!"

คนอื่นพยักหน้าอย่างพอใจ

"ถ้าอย่างนั้นฉันเดาว่าทุกคนน่าจะเห็นด้วยแล้ว เราไม่มีปัญหาเรื่องเลือกกันแล้วนะ!"

แลนเซล็อตยิ้ม

แซลลี่มองเฟนด์ "นายน้อยเฟนด์ ฉันขอโทษสำหรับความไร้มารยาทของฉันด้วยนะคะ" เธอพูดขอโทษ "ฉันไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น ฉันเข้าใจผิดกับความตั้งใจของคุณในตอนที่ได้ยินว่าคุณจะเลือกหัวหน้าใหม่ ได้โปรดยกโทษให้ฉันด้วย!"

“เฮ้ ไม่ต้องห่วงนะ ผมไม่ถืออะไรหรอก ไม่ได้ใจแคบขนาดนั้น นอกจากนี้ พวกคุณก็ไม่ได้รู้เรื่องเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น จากที่คุณโกรธก็น่าจะพิสูจน์ได้ว่าแลนเซล็อตคือหัวหน้าที่ดีจริง ๆ ดูแลกันมาอย่างดีเลย ใช่ไหม?