“ไม่มีทาง คุณพูดว่าสามารถหาสาเหตุของโรคว่าคืออะไรได้ เพียงแค่ใช้ตามองคุณปู่งั้นเหรอ?”ริมฝีปากของเมลินดาแยกออกจากกันเล็กน้อย เธอตกใจมาก เธอสงสัยว่าได้ยินที่เขาพูดผิดไปหรือเปล่า เธอมองไปที่ไอรีน “แม่คะ ใคร นี่ใคร? เขาเป็นหมอเหรอ?” ไอรีนพยักหน้า “เขาเป็นลูกเขยของเพื่อนสนิทแม่เอง เขาบอกว่าเขาเป็นแพทย์แผนจีน สำหรับทักษะทางการแพทย์ของเขา แม่เองก็ไม่แน่ใจเหมือนกัน!” “เฮ้ นายพูดอะไรน่ะ? ฉันเป็นผู้เชี่ยวชาญในด้านนี้และเคยรักษาโรคแปลก ๆ มาหลายครั้งแล้ว ฉันค่อนข้างมีชื่อเสียงมากในอาณาเขตกลาง ฉันยังหาสาเหตุไม่เจอเลยแม้ว่าจะทำการตรวจสอบไปแล้วหลายครั้ง แต่นายกำลังบอกฉันว่านายสามารถหาสาเหตุของโรคได้โดยจากการใช้ตามองเพียงอย่างเดียว? โกหกชัด ๆ!” คำพูดของเฟนด์ทำให้แพทย์แผนตะวันตกรู้สึกเหมือนเพิ่งถูกต่อยเข้าที่หู เขากำลังจะจากไปพร้อมกับหมออีกสองสามคน เขารู้สึกไม่พอใจหลังจากที่ได้ยินคำพูดของเฟนด์ เขาหันกลับมามองและพูดกับเฟนด์ทันที “นายต้องโกหกแน่เลย ดร.นิวแมนเป็นคนที่มีประสบการณ์มากมายกับผู้ป่วยที่ใกล้ตาย...” หมออีกคนหนึ่งพูดบอกกับเฟนด์ทันที หลังจากฟังหมอคนนั้นพูดทั้งหมดจบ เมลินดาที่ค่อนข้าง
“นาย!” หมอทุกคนโกรธจัด “ก็ได้ ผมจะตรวจดูนายใหญ่วัตสันก่อน ห้ามรบกวนเด็ดขาด ผมให้พวกคุณอยู่ได้แค่คนเดียว ส่วนที่เหลือ กรุณาออกไปแล้วปิดประตูซะ!” ตอนท้าย เฟนด์เอานิ้วชี้ไปด้านหลังและพูดด้วยน้ำเสียงนิ่ง ๆ ว่า “คุณเมลินดา กรุณาอยู่ต่อก่อน ส่วนที่เหลือออกไปได้แล้ว!” “ก็ได้ ออกไปกันเถอะ เราจะให้เฟนด์ตรวจรดูอย่างละเอียด!” สีหน้าของลอว์เรนซ์มืดลง เขามองไปที่เฟนด์เป็นเวลานาน โดยคิดว่าหนุ่มนั่นคงตรวจอะไรไม่เจอหรอก ในพริบตา ทุกคนก็ออกไปจนหมดและเมลินดาก็ปิดประตูตามหลังทันที จากนั้นเธอก็เดินมาตรงหน้าเฟนด์ “หมอคะ มีเหตุผลอะไรหรือเปล่าที่คุณขอให้ฉันอยู่ต่อ?” “ตอนนี้คุณปู่ของคุณพูดไม่ได้ใช่ไหม? คอของเขาก็ดูปกติดี แต่ดูเหมือนเขาจะใช้เสียงพูดออกมาไม่ได้ ถูกต้องไหม?” เฟนด์ไม่ได้ตอบคำถามของเมลินดา แต่เขากลับถามคำถามอื่นออกมาแทน “ถูกต้อง คุณ คุณยังไม่ได้ตรวจชีพจรของคุณปู่เลย คุณก็รู้อาการของคุณปู่แล้ว!” เมลินดายิ่งประหลาดใจมากกว่าเดิมอีก เธอรู้สึกว่ามันเป็นไปได้ที่เฟนด์จะมีศักยภาพในการวินิจฉัยโรคคุณปู่ของเธอได้ นายใหญ่วัตสันมองไปที่เฟนด์ เขาอ้าปากอยากที่จะพูดอะไรบางอย่าง แต่เขาไม่มีเร
“แค่นั้นเองเหรอ?” เมลินดาอึ้งไปสักพักก่อนที่เธอจะก็พูดขึ้น “พิษสะสมอยู่ในร่างกายของเขามาเป็นเวลานานแล้ว มันเป็นพิษที่แปลกมาก มันจะบั่นทอนชีวิตของเขาทีละนิด ๆ เครื่องมือของแพทย์แแผนตะวันตกทั้งหมดนั้นก็ตรวจจับอะไรไม่ได้ แม้ว่าผมจะใช้ยาของผมเพื่อซึมผ่านผิวหนังของเขาทีละนิด ขับพิษอย่างช้า ๆ ไม่มีทางที่จะแก้พิษได้ในเวลาสั้น ๆ แน่!” เฟนด์อธิบายพลางยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์ “ถ้าสิ่งที่คุณพูดเกี่ยวกับพ่อของฉันที่เป็นคนวางยาพิษเป็นเรื่องจริง ฉันควรจะทำยังไงดี? พ่อจะต้องแอบวางยาพิษต่อแน่ ๆ!” ความกลัวปกคลุมไปทั่วร่างกายเมลินดาเมื่อเธอคิดได้ “เฮือก!” ในตอนนั้นเอง นายใหญ่วัตสันก็กระอักเลือดที่มียาพิษออกมาเต็มปาก และเขาก็กลับมาพูดได้อีกครั้ง เขาอ่อนแรงมากขณะที่เขาพูด น้ำเสียงของเขารุนแรงและโมโหมาก “ไอ้ลูกเวรนั่น! มันเลวมาก มันแทงข้างหลังฉัน มันโกหกฉัน! ฉันอยากจะบีบคอมันด้วยสองมือของฉันจริง ๆ!” “คุณปู่ คุณปู่พูดได้แล้ว! บอกหนูทีว่าทำไมพ่อถึงได้วางยาพิษคุณปู่?” เมลินดาถามออกมาทันที “ไอ้ลูกอกตัญญูนั่น! ฉันบอกให้เขาเลิกทำธุรกิจที่ไม่ดี หยุดทำสิ่งที่เลวร้ายทุกอย่าง เขาถึงได้แอบวางยาพิษฉันอ
เฟนด์หยุดไปครู่หนึ่งก่อนจะพูดต่อว่า “เมื่อถึงตอนนั้น ถ้าไอรีนไม่สามารถจัดการทรัพย์สินและบริษัทของตระกูลวัตสันได้ คุณต้องพร้อมที่จะรับช่วงต่อ ผมบอกคุณไว้ล่วงหน้าเพื่อที่คุณจะได้เตรียมใจไว้ให้พร้อมด้วย” ดวงตาของเมลินดามองไปรอบ ๆ ห้องเมื่อเธอได้ยินคำพูดของเฟนด์ จากนั้นเธอก็ตอบว่า “ขอบคุณค่ะ ที่คุณเตือนฉัน มันไม่ง่ายเลยสำหรับฉันที่จะรับช่วงต่อโดยลำพัง ฉันก็ไม่ชอบสิ่งที่พวกเขาทำเหมือนกัน หลังจากที่ฉันได้ดูแลธุรกิจของตระกูลวัตสันแล้ว ฉันคิดว่าจะขายทรัพย์สินบางส่วน และกลับไปที่แคทธีเซียแล้วเริ่มลงทุนทำธุรกิจบางอย่าง” “อืมมม...” เมลินดาหยุดไปสักพักแล้วพูดต่อว่า “คุณปู่อยากกลับไปที่แคทธีเซียมานานแล้ว ฉันเชื่อว่าคุณปู่จะช่วยฉันจัดการธุรกิจหลังจากที่ท่านหายดีแล้ว ในที่สุดคุณปู่ก็จะมีได้มีความสุขและใช้ชีวิตอย่างสงบสุขในแคทธีเซียบ้านเกิดของเรา” “อืม!” ดวงตาของเฟนด์เป็นประกายทันทีเมื่อได้ยินแผนของเมลินดา “ผมชอบแผนของคุณ มันยอดเยี่ยมมาก! เอาล่ะ ผมจะไปเปิดประตูแล้วนะ!” ในเวลาต่อมา เฟนด์ก็เอื้อมมือออกมาและเปิดประตูห้อง ทันทีที่ประตูเปิดออก ลอว์เรนซ์ เจย์เดน และคนอื่น ๆ ก็รีบเข้ามา “เป็นย
ในตอนเย็นของวันนั้น คนในกรีนสกายฮอลล์รู้สึกได้ถึงบางอย่างที่แปลกประหลาด “นายท่าน ผมมีข่าวร้ายมาบอก! คนในกลุ่มของเราสามคนหายตัวไป!” ชายวัยกลางคนคนหนึ่งปรากฏตัวต่อหน้าเฮคเตอร์ ซาโบรอฟสกี และรายงานพร้อมทั้งขมวดคิ้ว “และผมได้ข่าวมาอีกว่าไม่ไกลจากคฤหาสน์ของเฟนด์ มีชายสามคนถูกยิง พวกเขาถูกจับได้จึงถูกฆ่าตาย ผมสงสัยว่าสามคนนั้นอาจเป็นลูกน้องของเรา พวกเขาเจอกับไอ้ลูกเขยนั่นและถูกเขาฆ่าตาย นายท่านคิดว่าไง?” “อะไรนะ!” เฮคเตอร์ลุกขึ้นจากเก้าอี้หลังจากได้ยินข่าวที่น่าตกใจ “เกิดอะไรขึ้นกับคนของเรา? ฉันบอกพวกเขาหลายครั้งแล้วว่าให้จับตาดูเฟนด์และระวังอย่าให้เขาจับได้! แล้วเป็นไง? อยากแสดงความอวดเก่งของตัวเองด้วยการถ่ายรูปสาว ๆ ใกล้คฤหาสน์ของเฟนด์งั้นเหรอ? พวกเขาหาเรื่องอยากตายเองงั้นเหรอ?” สีหน้าของชายวัยกลางคนหมองและมืดลง เขาถามด้วยน้ำเสียงกังวลว่า “นายท่านซาโบรอฟสกี ไอ้หมอนั่นเป็นคนหัวร้อนและหุนหันพลันแล่น เขาฆ่าคนของเราโดยไม่คิดเลย เห็นได้ชัดว่าเราไม่ได้อยู่ในสายตาเขาเลย!” เขาหยุดไปครู่หนึ่งก่อนจะพูดต่อว่า “ผมไม่กังวลเรื่องที่ชายสามคนถูกฆ่าหรอก แต่สิ่งที่ผมกังวลก็คือไอ้หมอนั่นจะมาหาเรา
ผู้เฒ่าวอร์ดหัวเราะอย่างไม่สะทกสะท้านขณะที่เผชิญหน้ากับอีกฝ่าย “คุณพูดถูก ไม่เจอกันนานเลย และฉันได้ยินมาว่าครั้งนี้ คุณได้ของดีมาให้เราด้วย ขอฉันดูของใกล้ ๆ หน่อย!” ลอว์เรนซ์ตอบกลับพร้อมหัวเราะ “คุณภาพดีจริง ๆ ทุกวันนี้หญิงสาวคุณภาพดี สวย ๆ หาไม่ได้ง่าย ๆ แล้ว พวกเราบางคนต้องไปที่เมืองอื่นเพื่อจับตัวพวกเธอมา!” ผู้เฒ่าวอร์ดหัวเราะอีกครั้งแล้วพูดต่อว่า “ครั้งนี้ดูให้ดี ๆ นะ บางคนหน้าตาดีอย่างกับนางงามที่ประกวดการแข่งขันนางงามพวกนั้นเลย คุณสามารถสร้างรายได้มากมายจากพวกเธอ ดังนั้นครั้งนี้นายท่านของเราบอกว่าคงต้องขึ้นราคาซื้อขายสักหน่อย อย่างน้อยราคา 150 ล้านเหรียญสำหรับสินค้าชุดนี้ “อะไรนะ? มันน่าจะอยู่ที่ประมาณ 100 ล้านหรือ 110 ล้านเหรียญนะ ครั้งนี้พวกคุณขอมากเกินไปแล้ว!” สีหน้าของลอว์เรนซ์มืดลง “ไม่ ๆ ไม่มากไปหรอก! ฉันเชื่อผู้หญิงพวกนี้จะทำเงินให้คุณได้มากกว่าสิบเท่าของเงิน 150 ล้านเหรียญ!” ในทางกลับกัน ผู้เฒ่าวอร์ดหัวเราะเมื่อได้ยินพูดของลอว์เรนซ์ “แล้วราคา 130 ล้านเหรียญล่ะ?” ลอว์เรนซ์ตอบโต้ด้วยราคาที่ครุ่นคิดดูแล้ว “ว้าว! นายท่านวัตสัน ทำไมคุณทำอย่างนั้นล่ะ? คุณค
“ฉันเหรอ? ไม่ใช่ฉันแน่นอน! ฉันคิดว่าเป็นพวกคุณนั่นแหละที่เปิดเผยที่อยู่!” ความโกรธพุ่งขึ้นมาในตัวของลอว์เรนซ์ขณะที่เขาตะโกนใส่คนจากกรีนสกาย ฮอลล์ “พวกคุณอาศัยอยู่ในอาณาเขตกลางมานานแล้ว มันต้องเป็นเพราะคนของคุณที่ประมาทเกินไป จนทำให้สถานที่นี้ถูกเปิดเผย!” ผู้เฒ่าวอร์ดและยายเฒ่าคาสเตลลาโนสบตากัน พวกเขาทั้งคู่รู้สึกผิดอยู่ในใจ เพราะยังไงซะ เฟนด์ได้เตือนพวกเขาก่อนหน้านี้แล้วเกี่ยวกับเรื่องสิ่งเลว ๆ ที่พวกเขาทำ แล้วนายท่านของพวกเขาก็ได้สัญญากับเขาไปว่าจะไม่ทำสิ่งนี้อีกต่อไป แต่ยังคงสั่งการให้ทำสิ่งเลว ๆ พวกนี้ต่ออย่างลับ ๆ อีกอย่าง ไอ้เด็กนั่นก็เพิ่งฆ่าคนของพวกเขาสามคนไปเมื่อสามวันก่อน ตอนแรกพวกเขาคิดว่าไอ้เด็กนั่นจะบุกเข้ามาโจมตีกรีนสกายฮอลล์ และสอนบทเรียนให้กับพวกเขา แต่พวกเขาไม่คิดว่าเขาจะพบการแลกเปลี่ยนสินค้าของพวกเขาในคืนนี้และมาที่นี่จริง ๆ “ฉันคิดว่าเป็นคุณ! ฮึ่ม! สถานที่ซื้อขายของเราไม่เคยถูกเปิดเผยมาก่อน ทำไมครั้งนี้เฟนด์ถึงหาพวกเราเจอ? มันไม่ใช่เรื่องบังเอิญแน่!” ชายคนหนึ่งจากกรีนสกายฮอลล์เผชิญหน้ากับวัตสัน สูดลมหายใจเข้าอย่างเย็นชา พวกเขาต่างปฏิเสธที่จะรับผิดชอบมัน
รอยยิ้มเย็นชาและไม่สนใจอะไรปรากฏออกมาบนใบหน้าของเฟนด์ เขาพลิกฝ่ามือ เข็มเงินหลายสิบอันปรากฏขึ้นบนฝ่ามือของเขา เขาเหวี่ยงแขนไปทางศัตรู กลุ่มคนจำนวนมากล้มลงบนพื้นทันที เข็มเจาะทะลุกระโหลกศีรษะของคนพวกนั้น ชายมากกว่าสิบสองคนตายทันที ซึ่งในนั้นมีนักสู้ชั้นยอดจำนวนหนึ่งรวมอยู่ด้วย “ดูไม่ค่อยดีและ ถอยก่อน!” ยายเฒ่าคาสเตลลาโนรู้สึกทันทีว่ามีบางอย่างผิดปกติ การเหวี่ยงแขนของเฟนด์ฆ่านักสู้ที่แข็งแกร่งมากสองคนจากคิงส์ตันฮอลล์ได้ในชั่วพริบตา ความสามารถในการต่อสู้ที่น่าสะพรึงกลัวเช่นนั้นไม่ใช่สิ่งที่พวกเขาจะต่อสู้กลับได้ เพียงไม่กี่วินาที คนของพวกเขาถูกฆ่าตายไปมากกว่าร้อยคน จำนวนศพที่ล้มลงยังคงเพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็ว พวกเขานำคนมาห้าร้อยคนเพื่อต่อสู้กับพระเจ้า! “ตึง!” การกระทืบขาของเฟนด์ทำให้เขาไปอยู่ที่หน้าประตู ขวางทางออกไว้ ลาน่าและควีนนี่ก็ขวางทางออกอีกสองทางไว้ พวกเขาปิดกั้นทุกเส้นทางหลบหนี โดยไม่ปล่อยให้อีกฝ่ายมีโอกาสหนีรอดไปได้ “ปัง! ปัง! ปัง!” เลือดกระจายไปทั่ว ไม่ว่าคนพวกนั้นจะมาจากพรรค หรือ ตระกูลไหนก็ตาม ไม่ว่าจะกรีนสกายฮอลล์ หรือ ตระกูลวัตสันก็ตาม จุดจบของคนพวกนั้นทั้งหมดเหมื