ВойтиShare
บทที่ 460
Related chapter
มังกรในตัวฉันตื่นขึ้นมาแล้ว บทที่ 461
เย่เฟิงรู้ว่าวันนี้เขาได้ยั่วยุสวี่ซีเหยียนหรือกระทั่งตระกูลสวี่อย่างถึงที่สุดไปแล้ว แต่แล้วยังไงล่ะ?ตั้งแต่ที่สวี่ซีเหยียนเกือบทำให้หลีเอียนถูกสัตว์ร้ายอย่างฉู่เทียนหลงข่มขืน ก็ตัดสินได้แล้วว่าผู้หญิงคนนั้นอยู่ฝั่งตรงข้ามกับเขา!เย่เฟิงไม่กลัวว่าศัตรูจะเกลียดเขา!ถ้าศัตรูเกลียดเขา นั่นก็หมายความว่า พวกเขากำลังเสียเปรียบและรู้สึกถึงความเจ็บปวด!แต่หากตัวเขาโดนดูถูกแล้ว ศัตรูกลับรู้สึกภูมิใจหรือมีความสุขละก็ นั่นต่างหากที่แปลว่าตัวเขาไร้ความสามารถแต่จะว่าไป เดิมทีเย่เฟิงก็ไม่ได้เห็นสวี่ซีเหยียนกับตระกูลสวี่อยู่ในสายตาอยู่แล้วหากอีกฝ่ายกล้าล้างแค้นเขาละก็ หนหน้าคงไม่จบง่าย ๆ แค่ฟันร่วงแบบนี้แน่ในตอนนี้ เย่เฟิงไม่รู้ตัวเลยว่านิสัยใจคอของเขากำลังเปลี่ยนไปทั้งเรื่องคำสาปบนตัวของนั่วนั่ว กับข่าวร้ายเรื่องพ่อกับแม่...หลายวันที่ผ่านมา จิตใจของเย่เฟิงถูกเรื่องราวต่าง ๆ กระทบจิตใจอย่างหนักเขาเคยต้องบ้าคลั่งทั้งน้ำตา บุกบั่นฆ่าฝันด้วยร่างที่เต็มไปด้วยจิตสังหารอย่างอำมหิต!ทว่าในยามปกติ สัตว์ร้ายที่มีแววตาอำมหิตและเต็มไปด้วยความโกรธแค้นนั่น อาจดูไม่เป็นอันตราย หากแต่กำลังยับยั้งค
มังกรในตัวฉันตื่นขึ้นมาแล้ว บทที่ 462
“จากที่แกพูด แน่นอนว่ามีความเป็นไปได้”เย่เฟิงพาหลีเอียนตรงกลับไปที่สวนจักรพรรดิ รอจนกล่อมนั่วนั่วหลับสนิท เขาถึงเข้าไปหาหลีเอียน“คุณไม่ได้นอนมาทั้งคืนแล้ว อยู่พักที่นี่เถอะ วันนี้อย่าไปบริษัทดีกว่า จะให้คุณทำเองหมดทุกอย่างไม่ได้หรอกถูกมั้ย”เย่เฟิงพูดพร้อมกับคว้ามือเล็ก ๆ ของอีกฝ่ายหน้าสวยของหลีเอียนแดงระเรื่อ เธอพยักหน้าช้าๆ: “อือ”เย่เฟิงยิ้มก่อนจะเริ่มพูดอย่าง ‘ได้คืบจะเอาศอก’ ว่า: “หรือไม่ต่อไปคุณก็มาอยู่กับผมเลยสิ แบบนี้ผมจะได้สบายใจด้วย”เมื่อได้ยินแบบนั้น หลีเอียนก็กลอกตาใส่เย่เฟิงทันที: “บอกแล้วไงว่าเราต้องจัดงานแต่งงานกันก่อน! หรือต่อให้ฉันมาอยู่ที่นี่นายก็คอยปกป้องฉันตลอด 24 ชั่วโมงไม่ได้อยู่ดี ยังไงฉันก็ต้องอยู่ที่บริษัทบ้างใช่มั้ยละ? วางใจเถอะน่า มีคนชั่วคิดจะทำร้ายฉันเยอะขนาดนั้นเสียที่ไหนเล่า หลังเรื่องคราวนี้ ฉู่เทียนหลงเองก็คงไม่กล้ามาวอแวฉันแล้วละ”เย่เฟิงยักไหล่: “ก็ได้ ยังไงก็เหลือเวลาอีกไม่ถึงครึ่งเดือน เหอะๆ…”หลีเอียนหยิกเขา: “คิดชั่วอะไรของนายอยู่ฮะ? เชอะ ฝันไปเถอะ! ฉันขอบอกนายเลยนะ ต่อให้อยู่ด้วยกัน ฉันก็จะไม่…ไม่…”“ไม่อะไร?”เย่เฟิงถามด้วยรอยยิ้ม
มังกรในตัวฉันตื่นขึ้นมาแล้ว บทที่ 463
เย่อินเสวียนจ้องเย่เฟิง ดวงตาคู่สวยของเธอเผยความสงสัยปนกับความโมโหตามหลักการแล้ว ชายตรงหน้าน่าจะตกอยู่ในมนต์หนอนพิษเสน่ห์ของเธอ แถมหนอนพิษที่เธอใช้ก็เป็นหนอนพิษเสน่ห์ที่มีฤทธิ์มากกว่าหนอนพิษทั่ว ๆ ไปด้วยมีหนอนพิษแบบนั้นอยู่ในร่าง เย่เฟิงน่าจะต้องหลงเธอหัวปักหัวปำถึงจะถูกสิแต่ในเวลานี้ เขากลับทำหน้าขมวดคิ้วกับออกอาการหงุดหงิด?“พี่เฟิง เป็นอะไรไป? อารมณ์ไม่ดีเหรอคะ? นี่ฉันมาหาพี่นะ ทำไมทำหน้าไม่พอใจแบบนั้นละคะ?”เย่อินเสวียนเดินบิดสะโพกเข้าไปหาเขาแล้วถามด้วยท่าทางไม่พอใจเย่เฟิงเลิกคิ้ว ก่อนจะรีบแสดงท่าทีหลงเสน่ห์ เขาส่ายหน้าแล้วพูดว่า “ไม่หรอก เพราะเรื่องลูกสาวผมน่ะ แต่พอเจอคุณผมก็อารมณ์ดีขึ้นมาเลย!”“ฮึ ฉันนึกว่าพี่ไม่ชอบฉันแล้วซะอีกนะคะ”เย่อินเสวียนส่งเสียงฮึหยอกล้อ“จะเป็นไปได้ยังไง? ก็คุณน่าหลงใหลขนาดนี้ ผมคิดถึงคุณทั้งวันทั้งคืนเลย!”เย่เฟิงมองดูเย่อินเสวียนพร้อมรอยยิ้มเหมือนสุนัขขี้ประจบ ทำราวกับว่าเขาหมกมุ่นคิดถึงแต่เธอเย่อินเสวียนยิ้มยั่วยวนกับส่งสายตาหวานหยาดเยิ้ม: “จริงสิคะ คราวก่อนเอาแต่เป็นห่วงเรื่องลูกสาวคุณ ฉันยังไม่ได้ถามคุณเลยนะ! ตอนนี้คุณมีพลังระดับไหนแ
มังกรในตัวฉันตื่นขึ้นมาแล้ว บทที่ 464
“เธอเป็นภรรยาเก่าผมเอง”เย่เฟิงตอบพร้อมขมวดคิ้ว จากนั้นเขาก็เปิดประตูรถลงไปด้วยใบหน้าเย็นชาเมื่อโจวชิงเห็นเขา รอยยิ้มก็ปรากฏขึ้นบนใบหน้าของเธอ แล้วเธอก็มองเข้าไปในรถ“นั่วนั่วอยู่ที่ไหน? นั่วนั่วอยู่ในรถหรือเปล่า อาเฟิง ขอฉันเจอหน้าลูกหน่อยได้มั้ย”เย่เฟิงปิดประตูรถและถามด้วยสีหน้าไร้อารมณ์: “โจวชิง คุณคิดจะทำอะไร”โจวชิงมองเย่เฟิงอย่างมีเยื่อใย สายตาของเธอเผยความอ่อนแอ: “ฉันไม่ได้คิดจะทำอะไรเลย ฉันแค่คิดถึงคุณกับลูก ก็เลยมาหาคุณและนั่วนั่ว” เธอตอบอย่างไร้เดียงสาเมื่อเห็นท่าทางเสแสร้งของเธอ เย่เฟิงรู้สึกรังเกียจอยู่ในใจนานมาแล้ว ที่โจวชิงเคยทำตัวดีและอ่อนโยนต่อหน้าเขาและเพราะแบบนั้น เย่เฟิงถึงถูกเธอล่อลวงจนได้แต่งงานและให้กำเนิดนั่วนั่วเย่เฟิงในตอนนั้น ขอแค่โจวชิงออดอ้อนเสียหน่อย เขาก็จะใจอ่อนและยอมเชื่อฟังเธอทุกอย่างแต่ว่า ตอนนี้เย่เฟิงได้เห็นใบหน้าที่แท้จริงของโจวชิงอย่างชัดเจนแล้ว เขาจะไม่หลงกลอุบายซ้ำสอง!“เรามีความสุขกันดี ไม่ต้องการให้คุณมาเจอหรอก รีบไปซะ!”“แล้วก็ อย่ามาที่นี่อีก ไม่อย่างนั้นอย่าโทษที่ผมเรียกรปภ. มาไล่คุณออกไป!”เย่เฟิงกล่าวด้วยน้ำเสียงเย็นชา
มังกรในตัวฉันตื่นขึ้นมาแล้ว บทที่ 465
เย่เฟิงหัวเราะเยาะวินาทีต่อมา เขาก็เดินไปเปิดประตูข้างที่นั่งคนขับ แล้วดึงเย่อินเสวียนออกมาจากรถก่อนจะคว้าเอวเธอมาโอบอย่างรวดเร็ว!เย่อินเสวียนทำส่งเสียงตกใจเล็กน้อยและเหลือบมองโจวชิง แล้วหันไปคล้องแขนของเธอรอบคอของเย่เฟิง: “พี่เฟิง เรารีบไปกันเถอะค่ะ! ฉันจองห้องที่โรงแรมเอาไว้แล้วนะคะ! ห้องแบบสวีทเลยนะ!”เย่เฟิงสาดสายตามองโจวชิง และพูดอย่างเยาะเย้ย: “โจวชิง เคยได้ยินหรือเปล่าว่าม้าดีไม่กลับไปกินฟางเก่าน่ะ? ต่อให้ผมหิวยังไง ผมก็ไม่กลับไปกินของเหลือทิ้งหรอก! ยิ่งกว่านั้น ผมไม่ได้หิว! ใครบอกคุณว่าผมขาดผู้หญิง”โจวชิงมองเย่อินเสวียนที่อยู่ข้าง ๆ เย่เฟิง ใบหน้าของเธอเปลี่ยนเป็นสีแดงก่ำเธอไม่นึกเลยว่าคนที่อยู่ในรถไม่ใช่นั่วนั่ว แต่กลับเป็น…ผู้หญิงที่สวยหยาดเยิ้มอีกคน!ชายหนุ่มยากจนในตอนนั้น มาตอนนี้กลับถูกรายล้อมไปด้วยสาวสวย!แม้เธอจะมั่นใจในรูปร่างหน้าตาของตัวเอง แต่ก็ต้องยอมรับว่าเธอรู้สึกละอายเล็กน้อยเมื่อเทียบตัวเองกับเย่อินเสวียนเธอยังนึกว่าเย่เฟิงหลงเธอเข้าแล้วซะอีก ทำแบบนี้มันน่าตลกสิ้นดี!“เย่เฟิง! นี่แกว่าใครเป็นของเหลือทิ้ง? แก ไอ้ผู้ชายชั่ว!”“แกมันคนได้ใหม่ลืมเก่า
มังกรในตัวฉันตื่นขึ้นมาแล้ว บทที่ 466
“ไม่ต้องห่วงหรอก! ผมจะใช้ภาพพวกนี้ให้มีประสิทธิภาพมากที่สุด!”“ลองจินตนาการดูสิ ว่ามันจะน่าตื่นเต้นแค่ไหนที่ได้เปิดภาพถ่ายพวกนี้ในงานแต่งของเย่เฟิงและหลีเอียน?”“ฮ่าฮ่า ๆ ๆ…”ทนายลวีพูดด้วยรอยยิ้มเจ้าเล่ห์......ขณะเดียวกัน ที่อีกด้านหนึ่งเย่เฟิงและเย่อินเสวียนมาถึงโรงแรม และเปิดห้องห้องหนึ่ง!สิ่งที่เย่เฟิงไม่คาดคิด คือผู้หญิงคนนี้เลือกเปิดห้องสวีทคู่รักจริงๆหลังจากเข้ามาด้านใน ภายในห้องมีไฟสีชมพูสลัว ทำให้บรรยากาศดูโรแมนติกเป็นพิเศษเย่เฟิงเลิกคิ้วมองเย่อินเสวียนด้วยสายตาประหลาดใจทว่ากลับเห็นเพียงดวงตาคู่งามของอีกฝ่าย ร่างกายของเธอราวกับกำลังปล่อยฟีโรโมนชวนให้หลงใหล และทุกการเคลื่อนไหวล้วนสามารถดึงดูดผู้คนจนไม่อาจละสายตานี่มันเสน่ห์เหรอ?ดวงตาของเย่เฟิงหรี่ลง ในใจได้แต่ส่งเสียงฮึเป็นเชิงเยาะเย้ยวินาทีต่อมา เขากลืนน้ำลายและถามว่า “อินเสวียน คุณคงจะไม่...”เย่อินเสวียนหัวเราะเล็กน้อย ก่อนที่วินาทีต่อมา เธอจะเดินกรีดกรายเข้ามายืนอยู่เบื้องหน้าเขา“พี่เฟิง พี่ไม่อยากเหรอคะ? วันนี้ฉันจะทำให้พี่สนุกแทบขาดใจเลยละ!”เธอเหยียดนิ้วเรียวยาวออกกรีดไปตามหน้าอกของเย่เฟิงวิน
มังกรในตัวฉันตื่นขึ้นมาแล้ว บทที่ 467
เมื่อถูกผลักออกในจังหวะเวลาแบบนั้น เย่อินเสวียนตกตะลึงไปชั่วขณะ แววตาของเธอวูบไหวไม่สงบเธอจ้องมองเย่เฟิงอยู่ครู่หนึ่งด้วยความประหลาดใจปนกับความตกใจ จะยังไงเย่อินเสวียนก็ไม่คิดเลยว่าตัวเองจะถูกปฏิเสธเธอเป็นผู้หญิงที่สวยมากแบบที่หาเจอได้ไม่บ่อยนัก รวมกับเสน่ห์ที่เธอทำใส่เขา เขาน่าจะต้องโดนพลังของกู่เสน่ห์หาถึงจะถูกตามปกติแล้ว ขอแค่เธอกระดิกนิ้วเรียก อีกฝ่ายก็ควรจะลุ่มหลงไปกับร่างกายของเธอสิ!แต่ในเวลาแบบนี้ เขากลับผละตัวเธอออกอย่างนั้นเหรอ?“พี่เฟิง นี่พี่ทำอะไรคะ? ที่ว่ายังไม่ถึงขั้นนั้นหมายความว่ายังไง ฉันชอบพี่มาตั้งนานแล้ว ทั้งที่ฉันทุ่มสุดตัวขนาดนี้แล้วแท้ ๆ ทำไมพี่ยังทำตัวลังเลแบบนี้อยู่อีก นี่พี่ยังเป็นผู้ชายอยู่รึเปล่า”ใบหน้าของเย่อินเสวียนมืดหม่น เธอถามด้วยความไม่พอใจและความขุ่นเคืองเย่เฟิงโบกมือ: “ผมยังไม่พร้อม! วันนี้คุณมาหาผมมีเรื่องอะไรเหรอ เรามาคุยเรื่องจริงจังกันก่อนดีกว่านะ”เย่อินเสวียนกลอกตาใส่เย่เฟิงอย่างเย้ายวน ก่อนจะขมวดคิ้ว “แล้วนี่ไม่ใช่เรื่องจริงจังหรือไงคะ”ขณะที่เธอพูด เธอก็กัดริมฝีปากแล้วเริ่มเข้าหาเย่เฟิงอีกครั้งโครม!แต่ว่าคราวนี้ เย่เฟิงปล
มังกรในตัวฉันตื่นขึ้นมาแล้ว บทที่ 468
แต่มาตอนนี้ จากคำบอกกล่าวของหลานเขอซี เย่เฟิงได้รับรู้ว่าพ่อแม่ของเขา...ตายแล้ว!ดังนั้น การอยู่กับคนไร้ความจริงใจอย่างเย่อินเสวียนจึงไม่มีความหมายอีกต่อไป!ดวงตาคู่งามของเย่อินเสวียนกะพริบสองสามครั้ง ก่อนที่เธอจะกัดฟันแล้วพูดว่า “อยากถามอะไรก็ถามมา!”เย่เฟิงพยักหน้า...ในตอนนั้นเอง จู่ ๆ เย่อินเสวียนก็ลุกขึ้น แล้ววิ่งพุ่งไปทางประตูหวังจะหลบหนี!แต่ว่าเย่เฟิงเตรียมพร้อมไว้ก่อนอยู่แล้ว เมื่อเขาเห็นแบบนั้น เขาก็ตบคู่ต่อสู้ด้วยฝ่ามือของเขา!ฝ่ามือของเขาเปล่งพลังชี่แท้แข็งแกร่งและพุ่งออกไปราวกับรอยประทับฝ่ามืออรหันต์โจมตีเข้าที่ด้านหลังเย่อินเสวียนด้วยความเร็วดุจสายฟ้า!พลั่ก!ทันใดนั้น เย่อินเสวียนก็กระอักเลือดออกมา เธอได้รับบาดเจ็บสาหัสจากฝ่ามือของเย่เฟิงจนล้มลงไปกองอยู่บนพื้น ในการต่อสู้ครั้งแรก เย่อินเสวียนยังหนีรอดจากเงื้อมมือของเย่เฟิงได้แต่ในเมื่อตอนนี้ เย่เฟิงทะลวงถึงระดับพื้นฐานลมปราณแล้ว แล้วเขาจะปล่อยผู้หญิงคนนี้หนีไปได้ยังไง?วินาทีต่อมา เย่เฟิงโยนเย่อินเสวียนลงบนเตียง ดึงผ้าปูที่นอนมาปิดตัวเธอไว้เพื่อปิดร่างกายบอบบางที่ทำให้เขาเลือดสูบฉีดเย่อินเสวียนจ้องมองเขา ก
Latest chapter
มังกรในตัวฉันตื่นขึ้นมาแล้ว บทที่ 490
ต่อมา เขาก็ไปดูสิ่งของในกล่องอื่นๆ สีหน้าแสดงออกถึงความประหลาดใจเป็นอย่างมากแต่เขาก็ไม่ได้พูดอะไร ปิดฝากล่อง สั่งให้ลูกน้องยกขึ้นรถ ขนของให้เย่เฟิงไปที่สวนจักรพรรดิแล้วสั่งให้เหล่าหยู ไปส่งเจียงหว่านกลับบ้าน จากนั้นก็ขึ้นรถของเย่เฟิง“พี่เขย ของพวกนี้มาจากไหน? คุณไปปล้นธนาคารมาเหรอ?”นั่งอยู่ที่เบาะผู้โดยสาร หลีหยวนถามอย่างตกตะลึงของในกล่องหลายใบนั้น มีมูลค่าอย่างน้อยหลายสิบล้านล้าน คุณชายหลีถึงกับงงไปเลย“พ่อของฉู่เทียนหลงให้เป็นของขวัญ!”เย่เฟิงพูดอย่างเรียบๆเมื่อได้ยินดังนั้น หลีหยวนก็แสดงสีหน้าตกตะลึง แล้วก็ยิ้ม “ดูเหมือนว่าต่อไป ฉู่เทียนหลงคงไม่กล้าคิดถึงพี่สาวผมอีกแล้ว!”พูดจบ เขามองไปที่พี่เขย ดวงตาเต็มไปด้วยความร้อนแรงและการเคารพก่อนหน้านี้ เรื่องที่ฉู่เทียนหลงจับตัวหลีเยี่ยน เขาก็ได้ยินมาจากหลีเอียนและเย่เฟิงตอนนี้เห็นว่าตระกูลฉู่ส่งของขวัญมาจริงๆ หลีหยวนก็ยังคงรู้สึกตกตะลึงอยู่ตระกูลฉู่ ยอมจำนนต่อพี่เขยของเขาแล้วจริงๆ เหรอ?นี่มัน…สุดยอดมากจริงๆ!สำหรับตระกูลหลีทั้งตระกูล ตระกูลฉู่ที่ยิ่งใหญ่ กลับถูกจัดการ?เพียงเพราะ พี่เขยคนเดียว!ณ เวลานี้ เย่เฟิงเปลี่ยนน้ำเสียง พูด
มังกรในตัวฉันตื่นขึ้นมาแล้ว บทที่ 489
หวังหยวนป้าได้ยินเย่เฟิงถามเช่นนั้น จึงรีบพูดว่า “ถึงแม้ผมจะมีความกล้า มีร้อยชีวิต ผมก็ไม่กล้าเกลียดคุณชายเย่! ยิ่งไปกว่านั้น ลูกคนเลวคนนั้นก็จะทำร้ายผม ถึงแม้ว่าคุณชายเย่จะไม่ฆ่ามัน ผมก็ต้องฆ่ามันอยู่ดี!ฆ่าได้ดี คุณชายเย่ฆ่าได้ดี!ขอบคุณคุณชายเย่ ที่ช่วยกำจัดคนชั่วในบ้านของผม!”ได้ยินคำพูดนี้ ทุกคนในที่เกิดเหตุต่างก็แสดงสีหน้าเยาะเย้ยพ่อลูกตระกูลหวัง แสดงท่าทางที่น่าเกลียด เผยให้เห็นความต่ำทรามของมนุษยชาติอย่างถึงที่สุดเพื่อเอาชีวิตรอด คนหนึ่งผลักภาระความรับผิดชอบ โยนทุกอย่างให้พ่อของเขาอีกคนหนึ่ง ลูกชายถูกฆ่าตาย กลับตะโกนว่าฆ่าได้ดี!เย่เฟิงหัวเราะเยาะ เดิมทีเขาก็ตั้งใจจะฆ่าหวังหยวนป้า แต่เมื่อจะลงมือ เขาก็นึกถึงเจียงหว่านขึ้นมา“ผมสามารถปล่อยคุณไปได้ แต่หุ้นของคุณในบริษัทเหล้าหวังป้า ต้องโอนให้เจียงหว่านโดยไม่คิดค่าใช้จ่าย ไม่มีปัญหาใช่ไหม?”“ไม่มีปัญหา! ไม่มีปัญหา! วันนี้คุณหนูเจียงตกใจ ผมควรชดเชยความเสียหายทางจิตใจให้แก่คุณหนูเจียง!”ได้ยินดังนั้น หวังหยวนป้าก็พยักหน้าอย่างรัวๆไม่เพียงแต่ไม่ลังเลหรือสงสาร แต่กลับตื่นเต้นอย่างสุดขีดเขารู้ว่าเมื่อเย่เฟิงตั้งเงื่อนไ
มังกรในตัวฉันตื่นขึ้นมาแล้ว บทที่ 488
ใครจะคิดว่า หวังว่านเป่าเพื่อที่จะผลักภาระความรับผิดชอบของเขาต่อหน้าเย่เฟิง กลับไปกล่าวโทษพ่อของตัวเองเย่เฟิงหัวเราะเยาะ ดวงตาเต็มไปด้วยความเย็นชา “อภัยให้คุณ? ดูเหมือนว่าก่อนหน้านี้ผมเคยให้โอกาสคุณ แต่คุณกลับไม่เห็นคุณค่า!”พูดจบ เขาก็ลูบแก้มตัวเอง รอยยิ้มเจ้าเล่ห์ปรากฏบนใบหน้า“อย่างนี้ดีกว่า คุณให้เฮยเซียตบผมสามที งั้นผมก็ตบคุณสามที!”“ถ้าคุณทนได้สามทีโดยไม่ตาย ผมจะปล่อยคุณไป เป็นไง?”หวังว่านเป่าเมื่อได้ยินดังนั้น ก็ตัวสั่น มองไปที่ศพของเฮยเซีย แสดงออกถึงความหวาดกลัวเฮยเซียถูกเย่เฟิงฆ่าตายด้วยหมัดเดียว เขาจะทนต่อหมัดของเย่เฟิงได้ถึงสามทีหรือ?แต่ตอนนี้ เขารู้ว่าเขาไม่มีทางเลือก“ได้! ได้…”“ผมไม่ควรสั่งเฮยเซียให้ตบคุณ ผมควรตบ ควรตบ!”“เฮียเย่ โปรด…โปรดเมตตาด้วย!”หวังว่านเป่าพยักหน้าอย่างสั่นเทา ยังพยายามยิ้มเพื่อเอาใจเย่เฟิงเดินออกไป รอยยิ้มเจ้าเล่ห์และโหดเหี้ยมปรากฏบนใบหน้าเพี้ยะ!ต่อมา ก็ตบหน้าหวังว่านเป่าหลังจากเสียงดังกรอบ ร่างของหวังว่านเป่าก็หมุนไปพร้อมกับฟันที่เปื้อนเลือดหลายซี่!“อ๊า!”หลังจากที่หวังว่านเป่าล้มลง เขาก็ลุกขึ้นอย่างเซๆ ใบหน้าบวมเบี้ยว
มังกรในตัวฉันตื่นขึ้นมาแล้ว บทที่ 487
ตอนนี้ใบหน้าของพ่อลูกตระกูลหวังเต็มไปด้วยความตกตะลึง และดวงตาก็เต็มไปด้วยความหวาดกลัว!เมื่อเห็นฉู่อันเจียงสั่งให้คนนำของขวัญที่มีค่ามหาศาลมาให้เย่เฟิง พวกเขารู้สึกเหมือนฟ้ากำลังถล่มลงมา!คนที่คุณฉู่จะมอบของขวัญให้ นั่นก็คือเย่เฟิง!ก่อนหน้านี้พวกเขาพยายามเอาใจ “บุคคลสำคัญ” คนนี้ แต่ไม่เคยรู้เลยว่า “บุคคลสำคัญ” คนนี้กลับอยู่ตรงหน้ายิ่งไปกว่านั้น สิ่งที่ทำให้พ่อลูกตระกูลหวังตกใจยิ่งกว่านั้นก็คือ ดูเหมือนว่าฉู่อันเจียงไม่ได้แค่ส่งของขวัญ แต่กำลังขอโทษเย่เฟิงด้วยแม้แต่เย่เฟิงบอกว่าจะฆ่าลูกชายของเขา เขาก็ไม่ได้พูดอะไร ยอมอ่อนน้อมถ่อมตนอย่างมาก!เพื่อนร่วมชั้นเก่าของเจียงหว่านคนนี้ เป็นใครกันแน่?ถึงสามารถทำให้คนสำคัญของตระกูลฉู่ อดกลั้นได้ขนาดนี้!!ฟึบ!ในขณะนั้น ปรากฏว่าเฮยเซียกระโจนขึ้นมา ใช้ความเร็วสูงสุดในชีวิต พยายามหนีออกจากที่นี่หนี!ฆาตกรผู้นี้ ตอนนี้มีเพียงความคิดเดียวนี้ในใจ!ไม่ต้องพูดถึงว่าฉู่อันเจียงจะช่วยเย่เฟิงจัดการกับเขาหรือไม่ เพียงแค่พลังที่เย่เฟิงแสดงออกมาก่อนหน้านี้ ก็ไม่ใช่สิ่งที่เขาสามารถต่อกรได้ตัวประกันเจียงหว่านไม่เหลือแล้ว อีกฝ่ายจึงไม่ลังเลที่จะ
มังกรในตัวฉันตื่นขึ้นมาแล้ว บทที่ 486
แต่ฉากต่อไปกลับทำให้ทั้งสามคนต่างตกตะลึงปรากฏว่าฉู่อันเจียงส่งสายตาให้ลูกน้อง ชี้ไปที่เย่เฟิงอีกฝ่ายก็อุ้มเจียงหว่าน เดินไปหาเย่เฟิง “คุณชายเย่ ส่งคนคืนให้กับคุณแล้ว!”ตั้งแต่ฉู่อันเจียงมาถึง เย่เฟิงก็ยืนนิ่งเงียบอยู่ตลอดตอนนี้อุ้มเจียงหว่านมาแล้ว เขาจึงพยักหน้าให้ฉู่อันเจียง “ขอบคุณครับ!”“คุณชายเย่ไม่ต้องเกรงใจครับ! ผมเชื่อว่าแม้ผมจะไม่มา คุณก็มีวิธีจัดการเองได้”ฉู่อันเจียงหัวเราะกล่าวณ เวลานี้ พ่อลูกตระกูลหวังและเฮยเซียต่างก็ตกใจ!“คุณฉู่! คุณ… คุณนี่…”หวังหยวนป้ามองฉู่อันเจียง แล้วพูดอย่างงงงวยว่า“คุณฉู่ คุณทำไม… ทำไมถึงส่งเจียงหว่านให้เย่เฟิง?”หวังว่านเป่าก็อึ้งไปจนพูดไม่ออก“คุณชายเย่คือคนที่ผมจะส่งของขวัญให้ ของขวัญชิ้นใหญ่ที่พวกคุณเตรียมไว้ ผมส่งให้คุณชายเย่ไม่ถูกต้องหรือ?”ฉู่อันเจียงหัวเราะเยาะ ถามอย่างเยาะเย้ย“อ้า!”ได้ยินดังนั้น พ่อลูกตระกูลหวังและเฮยเซียก็อึ้งไปสีหน้าแสดงความประหลาดใจอย่างสุดขีด!อะไรนะ?ที่คุณฉู่บอกว่าจะมาส่งของขวัญ คนๆนั้น…คือเย่เฟิงเหรอ?นี่…นี่เกิดอะไรขึ้น?ทำไมถึงเป็นแบบนี้? เป็นไปได้ยังไง?คุณฉู่กำลังล้อเล่นอยู่ใช่ไหม?
มังกรในตัวฉันตื่นขึ้นมาแล้ว บทที่ 485
หวังว่านเป่าเห็นสีหน้าเย่เฟิงเปลี่ยนไป คิดว่าเขากลัวดังนั้น จึงรีบข่มขู่เย่เฟิงอีกครั้งแต่ไม่คิดว่า เย่เฟิงจะพูดอย่างนั้น!“เย่เฟิง มึงไม่รู้กลัวตายจริงๆ! ถึงกับไม่แคร์ชีวิตตัวเองเพื่อเจียงหว่านเลยใช่ไหม?”หวังว่านเป่ากัดฟันพูดเย่เฟิงหัวเราะเยาะ กำลังจะพูดอะไรบางอย่างติ๊ด! ติ๊ด! ติ๊ดๆ…แต่ในขณะนั้น เสียงแตรรถดังขึ้นเห็นรถ SUV และรถตู้ 7 ที่นั่งหลายคัน วิ่งเข้ามาทางประตูโรงเหล้าที่เย่เฟิงทำลายอย่างเร็วจากป้ายทะเบียน“เจียง A” เห็นได้ชัดว่ามาจากเมืองเจียงหยาง เมืองเอกรถเหล่านี้จอดลง มีคนลงจากรถชายวัยกลางคนผู้มีอำนาจ คือฉู่อันเจียง!!“เกิดอะไรขึ้น?”ฉู่อันเจียงขมวดคิ้ว มองดูสถานการณ์ แล้วถามด้วยความสงสัยเขามองไปที่พ่อลูกตระกูลหวังที่จับผู้หญิงสวย แล้วมองไปที่เฮยเซียและเย่เฟิงตอนนั้น เย่เฟิงก็มองมา สายตาของทั้งสองก็ปะทะกันเมื่อฉู่อันเจียงเห็นใบหน้าของเย่เฟิง ก็ตกตะลึงบุคคลสำคัญของตระกูลฉู่ ดวงตาเป็นประกาย ใจก็คิดไปต่างๆนานาแล้วก็ทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้ ยังไม่แสดงท่าทีอะไร“คุณฉู่ คุณมาถึงแล้วเหรอครับ?”หวังหยวนป้าเห็นฉู่อันเจียง จึงรีบทักทายด้วยความอ่อนน้อมหวัง
มังกรในตัวฉันตื่นขึ้นมาแล้ว บทที่ 484
“กูไม่เชื่อหรอกนะ!”“อ๊าก! อ๊าก!”เฮยเซียตะโกนด้วยความไม่พอใจ ใช้มีดพับแทงอย่างบ้าคลั่งไปที่ส่วนที่อ่อนแอของเย่เฟิง เช่นท้อง!กระทั่งสุดท้าย มีดพับในมือก็งอ แต่ก็ยังไม่เห็นว่ามีเลือดออก“ฆ่าคนยังไม่มีแรง ยังอยากจะเป็นคนเลวอีกเหรอ?”เย่เฟิงเยาะเย้ยตอนนี้ เฮยเซียอึ้งไป!พ่อลูกตระกูลหวังก็แสดงสีหน้าตกตะลึง!แม้แต่เจียงหว่าน ก็มองเย่เฟิงเหมือนมองปีศาจความกังวลและความรู้สึกผิดบนใบหน้าของเธอหายไป ใจก็โล่งขึ้น“ไอ้หนุ่ม มึงเป็นใครกันแน่?”หวังหยวนป้าใบหน้ากระตุก ถามด้วยความสงสัย“ผมบอกอีกครั้ง ปล่อยเจียงหว่าน ผมจะไม่ฆ่าพวกคุณ!”“ไม่งั้น ปีหน้าวันนี้ จะเป็นวันครบรอบการตายของพวกคุณพ่อลูก!”เย่เฟิงพูดด้วยเสียงเย็น น้ำเสียงเต็มไปด้วยความดุร้ายเมื่อได้ยินเช่นนั้น หวังหยวนป้าก็จับเจียงหว่านแน่น กัดฟันพูดว่า “ไอ้หนุ่ม อย่ามาพูดจาขู่กรรโชก!ฉันเตือนมึง ตอนนี้เรายังฆ่ามึงไม่ได้ ไปให้พ้นซะ!ไม่งั้นเฮยเซียฆ่ามึงไม่ได้ เดี๋ยวก็จะมีคนมาฆ่ามึง!”เขามองเจียงหว่าน พูดเยาะเย้ย “ไม่กลัวที่จะบอกมึง เจ้าหนูคนนี้ เป็นของขวัญที่กูจะให้กับบุคคลสำคัญคนหนึ่ง! เธอไม่ใช่เมียของมึง อย่ามายุ่ง อย่าไป
มังกรในตัวฉันตื่นขึ้นมาแล้ว บทที่ 483
“ฮ่าๆๆๆ…สะใจไหม?”หวังว่านเป่าหัวเราะอย่างพึงใจหวังหยวนป้าอุ้มเจียงหว่าน พูดเยาะเย้ย “ถูกต้องแล้ว เป็นอย่างนั้นแหละ! อย่าขยับ ไม่งั้นz,จะฆ่าเจ้าหนูคนนี้!”เย่เฟิงหายใจเข้าลึกๆ ดวงตาเปล่งประกายความเย็นชาพูดตามตรง ฝ่ามือของเฮยเซียที่ตบหน้าเขา ไม่เจ็บเลยแค่ฝีมือระดับกลาง ไม่สามารถทำร้ายเย่เฟิงได้!แต่นี่ไม่ใช่เรื่องเจ็บหรือไม่เจ็บ แต่เป็นการดูหมิ่น!แต่เจียงหว่านอยู่ในมือของพ่อลูกตระกูลหวัง ปืนจ่ออยู่ที่หัวเธอ เย่เฟิงไม่กล้าลงมือแม้จะถูกตบ ก็รู้สึกอึดอัด แต่เมื่อเทียบกับความปลอดภัยของเจียงหว่าน มันไม่สำคัญเลย!เพี๊ยะ!เพี๊ยะ!ต่อมา เฮยเซียตบหน้าเย่เฟิงอีกสองครั้งด้วยความแค้นและความสะใจ เมื่อครู่ถูกไอ้หนุ่มนี่เตะจนพ่นเลือด เขาก็เก็บความแค้นเอาไว้ ตอนนี้รู้สึกได้ถึงการระบายความแค้น“อู้อู…”เมื่อเห็นเช่นนั้น เจียงหว่านดิ้นรนอย่างแรง เสียงกระวนกระวายดังออกมาจากลำคอดวงตาเต็มไปด้วยน้ำตาแห่งความโกรธแค้นและความรู้สึกผิด“ฮ่าๆๆ…คันจังเลย!”เย่เฟิงหัวเราะ พูดราวกับไม่ใส่ใจเมื่อได้ยินเช่นนั้น พ่อลูกตระกูลหวังก็โกรธ“ไอ้เวร! ยังกล้าเยาะเย้ยอีกเหรอ? ลุงเซีย ตบมันให้ตาย! ดูเห
มังกรในตัวฉันตื่นขึ้นมาแล้ว บทที่ 482
เฮยเซียยิ้มเยาะแชะ!แต่ในพริบตา เย่เฟิงแค่สะบัดมือ มีดพับในมือของเฮยเซียก็หลุดออกไป!มือที่จับมีดของเฮยเซีย บริเวณโคนนิ้วมือฉีกขาดเลือดไหลรู้สึกถึงแรงที่น่ากลัว ทำให้มือชาทั้งข้าง!สีหน้าของเฮยเซียเปลี่ยนไปทันที แสดงความตกใจตอนนี้ การถอยหลังหนีไปก็สายเกินไป เขาจึงต้องใช้พลังของวิชาเสื้อเกราะเหล็กอย่างไม่ลังเลปัง!พร้อมกับเสียงทึบ เขาก็ถูกเย่เฟิงเตะกระเด็นออกไปหลังจากล้มลง เขาก็พ่นเลือดออกมา แล้วลุกขึ้นอย่างเซๆ!เย่เฟิงเลิกคิ้ว ดวงตาแสดงความประหลาดใจแม้ว่าเขาจะเตะออกไปแบบไม่ตั้งใจ แต่แรงก็รุนแรงมาก โดยปกติแล้วอีกฝ่ายน่าจะตายหรือบาดเจ็บสาหัสแต่กลับลุกขึ้นได้?ดูเหมือนว่าคนคนนี้ จะเป็นนักรบที่ฝึกฝนการป้องกันร่างกาย?ตอนนั้น หวังว่านเป่าเห็นเฮยเซียถูกเย่เฟิงเตะกระเด็นออกไป และยังพ่นเลือดออกมา จึงแสดงความหวาดกลัวและตกใจ“ไอ้เวร!”หลังจากด่าไปคำหนึ่ง เขาก็หันหลังวิ่งเข้าไปในวิลล่าเย่เฟิงเห็นดังนั้น ก็จะวิ่งตามไปแต่ในขณะนั้น เห็นคนอีกคนลากผู้หญิงคนหนึ่งวิ่งออกมาไม่ใช่หวังหยวนป้ากับเจียงหว่าน จะเป็นใครได้อีก?“หยุดเดี๋ยวนี้! ไม่งั้นผมจะยิงเธอให้ตาย!”หวังหยวนป้าเ
