ผับsk..."ลูกค้าบอกว่ามีคนทำของเลียนแบบเรา ปล่อยราคาถูกกว่า" ชาร์คพูดขึ้น ยกแก้วไวน์ในมือขึ้นดื่ม ภายในห้องลับไร้หญิงสาวเช่นเดิม ขัดต่างจากภาพสนุกครึกครื้นด้วยเสียงดนตรีด้านล่าง"กำจัดต้นตอซะ" ปืนเอนตัวพิงพนักโซฟาบอกคำสั่ง ให้ฤทธิ์ออกไปสั่งงานลูกน้องข้างนอก ช่วงนี้ค่อนข้างพักผ่อนน้อยเหตุจากโดนโจมตีที่คลังสินค้า ต้องเข้าควบคุมด้วยตัวเอง"ถ้าคนซื้อปากมากก็ปิดปากมันด้วย" สกายบอกเสริมกับลูกน้องออกไปพร้อมฤทธิ์ ชนแก้วเหล้าสีอำพันในมือกับปืน พาดแขนไว้บนโซฟาใกล้กับเพื่อนรัก"ถ้ารอดพาเข้าไปทดลองในแลปหน่อยช่วงนี้ขาดหนูทดลอง" ซีคิวบอก ปัดแก้วเหล้าที่ลูกน้องเทรินให้ ช่วงดึกจะมีเคสผ่าตัด เขาจำเป็นหลีกเลี่ยง ยกขาแกร่งนั่งไขว้สูบบุหรี่ในมือใหญ่"ผมต้องทำไงถึงเด็ดขาดแบบพวกเฮียได้เนี้ย โครตดูเท่ชะมัด" เปเปอร์พูดขึ้น เขามองรุ่นพี่เป็นตัวอย่างที่หนึ่งในวงการธุรกิจสีเทา"ใช้ปัญญาสิ" ซีคิวตอบก่อนใคร เรียกรอยยิ้มจากหลายคนภายในห้อง ยกเว้นคนที่ตั้งคำถาม ยังทำสีหน้ามึนงงมองอย่างสงสัย"ผมก็ใช้ปัญญาอยู่แล้วนี่เฮีย" "เฮียเขาด่ามึงไอเปอร์ ยังไม่รู้อีก" ชาร์คหันบอกน้องรักเสียงดัง ยิ่งขยี้ให้คนอื่นหัวเราะเพิ่มขึ้น
บริษัท....เพราะคำว่าบุตรบุญธรรมสถานะของโนวา ไม่อาจหลีกเลี่ยงเสียงเล็กเสียงน้อยของพนักงานที่ซุบซิบกันได้ แม้จะมีกฏตั้งไว้ ว่าไล่ออกทุกกรณีไม่มีข้อยกเว้น ซึ่งเอทินจะดำเนินการทันทีที่รองประธานสั่ง"ทำไมไม่ย้ายโต๊ะให้วาล่ะคะ" โนวาก้าวเข้าห้องรองประธานใหญ่ ตรงเข้าไปถามเอทินมือขวาของมาเฟีย ที่ยืนอ่านเอกสารบนโต๊ะ ดวงตากลมสอดส่องสายตามองหาเจ้าของห้อง "เป็นคำสั่งนายครับ" เอทินตอบอย่างสุภาพเคารพเจ้านายอีกคน เปิดอ่านแฟ้มดำเลือกเฉพาะงานสำคัญที่มาเฟียหนุ่มจำเป็นต้องแวะมาเซ็นต์ เหตุเพราะเขาต้องคุมประชุมผลประกอบการของผับไตรมาสนี้"เจ้านายพี่ทินเจ้ากี้เจ้าการเก่งนักน่ะ!" มือเรียววางปากกาลงบนโต๊ะอย่างเจ็บใจ แค่คำว่าผู้ปกครองนึกจะทำไรกับชีวิตเธอก็ได้ก็อก ก็อก!!!"พ่อแม่!" ชายหญิงวัยกลางคนเปิดประตูห้องรองประธานเข้ามา ส่งผลให้ร่างบางดีดตัวลุกขึ้นยืน วิ่งเข้าโผกอดด้วยความคิดถึงทั้งสองคน มาเฟียหนุ่มที่พึ่งเข้าบริษัทมาเซ็นต์เอกสารตามที่เอทินบอก ชะงักหันมามือไหว้ นั่งลงโต๊ะรองประธานเปิดแฟ้มดำอ่าน"ดีใจละสิที่พ่อกับแม่มาเซอร์ไพรส์ แล้วดูสิใครมาด้วยเอ่ย" สิรินภาเอ่ยบอกลูกสาวลูบหัวเล็ก โนวาถึงจะคลายกอดจากธนั
บาร์คิงคิง....ผู้คนมากมายในร้านอาหาร แสงไฟสลัวกระพริบสลับสี กึ่งร้านอาหารกึ่งบาร์ที่มีโซนเครื่องดื่มแอลกอฮอล์ของนักกลางคืนชั้นดี"อร่อยไหมโนวา" โฟร์ถามเพื่อน ครั้นเห็นตักอาหารใส่ปากเรียวไม่พูดเอ่ยคุย ไล่ดูเดรสสีพาสเทลของเธอ โชคดีที่พากันแวะซื้อเสื้อผ้าที่ห้างเปลี่ยนก่อนเข้าบาร์ ไม่งั้นคงจะเป็นที่จับตามอง"อร่อยมาก ยิ่งน้ำแบบนี้สดชื่น" เธอยกแก้วน้ำสีฟ้าทะเล มีลูกเชอร์รี่กลิ้งอยู่ในนั้น รสชาติเปรี้ยวหวานผสมฤทธิ์แอลกอฮอล์สร้างความผ่อนคลาย ให้ลืมเรื่องปวดหัวในบ้าน"เบาได้เบาโนวา นี่มันผสมแอลกอฮอล์เยอะนะ" เบรนจับแก้วนั้นวางลง ตักอาหารใส่จานเพื่อน ยิ่งเห็นแก้มเนียนออกแดงระเรื่อ ใจดวงโตเริ่มเต้นปะทุ"นานๆได้กินทีนี่ ว่าแต่โฟร์ละไหนบอกว่าจะมีเพื่อนมาอีกไง" ตอนอยู่ในรถเบรน เพื่อนสาวโทรนัดกับกลุ่มเพื่อนมาเพิ่มอีก"นั่นไง นี่พรีสกับเคิร์ท" โฟร์ลุกชึ้นแนะนำเพื่อนหญิงกับชายให้เบรนและโนวารู้จัก "เพื่อนสนิทโฟร์หรอ" เบรนต้องถามขึ้น สายตาที่เคิร์ทมองโนวาดูแววตาเจ้าเล่ห์วูบวาบ เขากระเขยิบตัวนั่งใกล้เธอเพื่อไม่ให้คนมาใหม่นั่งลงด้านข้าง"ใช่ตั้งแต่ป.ตรี ยิ่งพรีสนิสัยดีมากเลยนะ ช่วยเราจนทำรายงานจบ" โฟร์
"นี่เบรนทำไมไม่ส่งงานนี้ล่ะ" โนวาอ่านเล่มรายงานปึกใหญ่ของเพื่อนชาย ที่เขาบอกว่าทำออกมาไม่ดีช่างกลับกันกับความคิดเธอ แนวบริหารค่อนข้างชัดเจน"เราว่ามันตีจุดให้แตกไม่ตรงประเด็น" เบรนทำท่าครุ่นคิด แม้ครอบครัวเขาจะนักธุรกิจ แต่ไม่เคยสนใจเรื่องเรียนของลูกชายสักนิดเดียว มีเพียงแต่คำสั่งให้ทำตามสิ่งที่ต้องการเท่านั้น"ลองเปลี่ยนตรงหัวข้อนี้สิ เราว่ามันเพิ่มประเด็นได้อีกนะ" โนวาช่วยออกความคิดเห็น นิ้วชี้เรียวลากตามเส้นบรรทัดที่ถูกขีดไว้"เออจริงวะโนวา" โฟร์ชะโง้กหน้าเข้าร่วมวงมาดู"สมกับทายาทตระกูลดังเชียว" เบรนเอ่ยชม ใช้ปากกาในมือขีดเครื่องหมายไว้ นามสกุลของโนวาค่อนข้างออกทีวีบ่อย เป็นที่รู้จักในวงการนักธุรกิจแนวหน้า"ไม่ขนาดนั้นหรอก" เธอไม่ได้สนใจในชื่อเสียงพวกนั้น เพียงแต่อยากทำตามที่ผู้มีพระคุณช่วยชีวิตไว้แค่นั้น"วันนี้พวกเราไปกินข้าวที่ร้านคิงคิงกันไหม เลยมหาลัยไปนิดเดียวเอง" โฟร์เริ่มชักชวน เอื้อมคว้าโทรศัพท์เสิร์ชหาข้อมูลของร้านดังกึ่งบาร์ โชว์รายละเอียดให้เพื่อนดู"ได้สิร้านนี้ดังออก" เบรนได้ยินชื่อนี้ค่อยข้างบ่อย แต่ไม่มีเวลาได้แวะเข้าสักครั้ง"ได้ไม่มีปัญหา" ตั้งแต่มาที่ไทยไม่มีโอก
พลั่ก!"เฮือก!" มือพกสั้นถูกปามายังหน้าผากย่นของเสี่ย เลือดสีแดงสาดกระจาย ร่างกายนอนแน่นิ่ง ทว่าลูกน้องรู้จังหวะที่หลบทัน เตะร่างไร้วิญญาณออกไกล"สมกับพี่จริง" เรื่องโหดเหี้ยมไร้ความปราณี มีให้เห็นอยู่บ่อยครั้ง กาว์นที่พึ่งเดินเข้าห้องลับมา ไม่ได้แสดงอาการตกใจ เขาเลือกที่จะนิ่งถือเป็นภาพชินตา"ใครที่ยังลีลาไม่ยอมจ่ายหนี้ เอาไปให้ดูเป็นตัวอย่าง" สกายสั่งลูกน้อง ชันตัวลุกขึ้น เหลือบมองน้องชายที่ยืนชมกล้องวงจรปิด เหตุการณ์เมื่อกี้ถูกถ่ายทอดออกไปในบ่อน กระตุ้นให้นักพนันเกรงกลัวไม่คิดหนี"จะแวะไปโรงบาลไหม" กาว์นพูดขึ้น ทำสองขายาวหยุดชะงัก หันตัวกลับมาเล็กน้อย สายตาไร้ความรู้สึกมองมา เขารู้เรื่องจากธนัช เพราะกลับบ้านไปไม่เจอใคร"ไม่จำเป็น"วันต่อมา...ร่างบางในชุดนักศึกษาปล่อยผมยาวสีน้ำตาลถึงเอวคอด ก้าวเท้าเล็กมานั่งลงที่โต๊ะอาหารเช้า มีเพียงเธอคนเดียวที่มาก่อนทุกครั้ง"คุณหนูแน่ใจว่าไปไหวหรือป่าวคะ" ป้าแหวนถามขณะมือเหี่ยวถือถาดข้าวต้มพร้อมยาทานในช่วงเช้า เล็งมองหน้าหญิงสาวสำรวจจนคนถูกมองต้องยิ้มเขินออกมา"ไหวสิคะ โนวาถึกและบึกบึนค่้ะ" เธอแกล้งล้อเลียนทำท่าทางให้ป้าแหวนหลุดขำตามการกระทำ ฮิว
หญิงสาวกำมือเรียวแน่นทุบหน้าอก หลังดื่มกาแฟไป ลมหายใจเริ่มติดขัดใบหน้าใสแปรเปลี่ยนสีเข้มขึ้น เอทินที่ยืนดูอยู่ข้างๆ ตกใจรีบประคองตัวโนวาเหมือนล้มลงจากเก้าอี้ ท่ามกลางสายตาเยือกเย็นชันยืนขึ้น"คุณหนูเป็นไรครับ" เอทินถามขึ้น แม้ร่างบางจะยกมือหมายห้ามไม่ให้โดนตัว "อู๋..แป๋..กา..แป.." เสียงหวานเริ่มผ่าวเบา พยามเปล่งเสียงแต่ละคำออกมา มือเรียวจิกกำจับขอบโต๊ะแน่นประคองตัว"โนวา!!!หนูเผลอกินกาแฟอีกแล้วหรอ" สิรินภาเข้ามาเห็นเหตุการณ์ช่วงนี้เวลาพอดี ใช่ว่าจะปล่อยผ่าน โอบประคองร่างบาง ตบแก้มเนียนเบาๆเรียกสติ คาดครั้นจากปากฮิวที่วิ่งเข้ามาสีหน้าตกใจเช่นกัน เขารับรู้ว่าคุณหนูแพ้กาแฟ ไม่นึกว่าแก้วเมื่อกี้จะกลายเป็นเธอได้ดื่ม"ตั้งใจกิน" น้ำเสียงเข้มตอบ ก้าวเท้ายาวตวัดแขนแกร่งอุ้มร่างบางออกจากห้อง มีเอทินกับฮิวตามฝีเท้าคอยอำนวยความสะดวก"อะไรน่ะ!!!" สิรินภาหันใบหน้ามองตามด้านหลังลูกชายไป ไม่นึกว่าเรื่องจะรุนแรนถึงขั้นนี้ ย้ำแล้วย้ำอีกกับพี่เลี้ยง เธอแน่ใจว่าโนวาไม่ทำร้ายตัวเอง คงไม่ใช่ฝีมือใครนอกลูกชายตัวเองบนรถ.........มือเรียวจิกกำปกเสื้อเชิ้ตของมาเฟียหนุ่มแน่น ร่างบางบนตักแกร่ง เขาโอบไว้ทุบหลั