All Chapters of มายาร้ายมาเฟีย / Evil: Chapter 1 - Chapter 10

เหตุการณ์ปัจจุบัน......."แม่ว่าถึงเวลาแล้วนะ ที่โนวาต้องกลับไปเรียนที่ประเทศบ้านเกิดเรา" สิรินภาเอ่ยบอกกับโนวา เธอเคยบอกเรื่องสถานะบุตรบุญธรรมให้ได้รู้ เธอตั้งใจเลี้ยงดูแลมาถนอมอย่างดี ปานที่แม่คนนึงจะทำได้ โนวาเองยอมรับและเข้าใจ ไม่เคยคิดน้อยต่อเรื่องพวกนี้บัดนี้เธอและสามีค่อนข้างมีอายุมากขึ้น หน้าที่การงานควรจะหาคนมาสืบสานต่อ แม้ลูกชายสองคนจะทำได้ดีอยู่แล้ว เวลานี้ผ่านมาสิบกว่าปี เธอกำลังจะเรียนปริญญาโทต่อเอกบริหารตามที่สิรินภาขอไว้"แล้วพี่สกายกับกาว์นจะเลิกไม่ชอบโนวาแล้วหรอคะ" เธอถามอย่างใสซื่อ ทุกครั้งที่กลับเมืองไทย หรือสองพี่ชายหนุ่มแวะเรื่องธุรกิจถึงฝรั่งเศส โนวาไม่เคยอยู่ในสายตา กับโดนเหยียดหยาม บางครั้งกลั่นแกล้งด้วยซ้ำไป"ป่านนี้พี่เขาเป็นผู้ใหญ่กันหมดแล้ว หนูเป็นน้องยังไงซะพวกพี่เขาต้องเอ็นดูน้องตัวเองแน่นอนจ๊ะ" แม่บุญธรรมค่อยๆพูดจาหว่านล้อม ถึงใจจะรู้ดีว่าอาจจะมีปัญหาตามมา แต่คงน้อยนัก"ใช่ว่าพ่อแม่จะไม่กลับไปซะเมื่อไหร่ละโนวา" ธนัทเงยหน้าจากกองเอกสารขึ้นมอง เธอสมควรที่จะรับตำแหน่งใดตำแหน่งหนึ่งในบริษัท เพราะพวกเขาสั่งสอนเรื่องพวกนี้มาไม่เคยขาด"โนวาแล้วแต่พ่อกับแม่ค่ะ"

เช้าวันใหม่....หญิงสาวในชุดนักศึกษาย่องเท้าเล็กเข้าห้องครัวเงียบ วันนี้เป็นวันแรกที่เธอต้องรายงานตัวในฐานะนักศึกษาปริญญาโท หากไปช้าจะเป็นที่จับตามอง"คุณหนูมาแอบทำไรในนี้คะ" ป้าแหวนเร่งเข้ามา หลังแม่บ้านอีกคนไปกระซิบบอก "หนูอยากทานแค่นมจืดแก้วเดียวเองค่ะ" เธอแสร้งทำหน้าเศร้าอย่างเด็กอดได้ของเล่น เบะปากเรียวล้อเลียน"โถ่คุณหนู เดี๋ยวเสื้อผ้าเลอะเทอะหมดค่ะ ไปๆป้าแหวนจะพาไปนั่ง" ป้าแหวนโอบเอวบาง พานั่งบนโต๊ะอาหารใหญ่ สัดส่วนรูปร่างรวมถึงผิวพรรณถูกดูแลมาเป็นอย่างดีทุกระเบียบนิ้ว ทำผู้มาเยือนใหม่ยืนตาค้าง"น้องโนวา" สายตาเข้มฉายแววเจ้าเล่ห์ตามนิสัยเจ้าชู้เรื่องสตรี ขึงตามองร่างบางคล้ายโดนดึงดูด ยกยิ้มมุมปากกว้าง ป้าแหวนละตัวออก ไม่รับฟังเจ้านายพูดคุยกัน"เอ่อ..สวัสดีค่ะพี่กาว์น" มือเรียวพนมยกขึ้นไหว้ ช่วงเหตุการณ์ในวัยเด็กย้อนเข้าหัว อย่างน้อยกาว์นยังพอทำดีกับเธอบ้าง อาจจะเพียงน้อยนิดก็ตาม"จะไปมหาลัยพี่ไปส่งไหม" ชุดเสื้อเชิ้ตสีดำยับยู้ยี่ สภาพอดนอนคงอาจจะพึ่งกลับ ขาดการพักผ่อน แล้วสิรินภาสั่งให้ฮิวเป็นคนช่วยดูแลเธอ คงจะไม่รบกวนคนอื่นให้ยุ่งยากเสียดีกว่า"แม่สั่งพี่ฮิวไว้แล้วค่ะ" น้ำเสีย

"วันนี้จะดีหรอคะ?" โนวาทวนคำถามกับฮิวทำหน้าที่พี่เลี้ยงตามที่แม่บุญธรรมสั่งมา ร่างบางในชุดสูทประโปรงสั้นสีนู้ด ทานนมจืดบนโต๊ะอาหาร หลังได้รับสายคำสั่งให้เข้าดูงานบริษัทเครื่องยนต์รถวันนี้"ดีสิครับคุณหนู นายหญิงรออยู่ที่บริษัทแล้วครับ" ฮิวย้ำตอบ ยืนอยู่ด้านข้างเก้าอี้ ไล่ทำสร้างกิจวัตรประจำของคุณหนูในไอแพดเครื่องใหญ่"แม่ฉันน่าจะรู้นะว่าเลือกคนผิด" สกายในชุดสูทสีดำเนียบเดินก้าวขายาวนั่งลงตรงหัวโต๊ะอาหาร มีป้าแหวนกับลูกมือถือถาดอาหารมาเสิร์ฟเพิ่ม"วาแค่กลัวจะทำพ่อแม่เสียหน้าต่างหาก" เธอเอ่ยบอกตามความจริง เงยหน้ามองใบหน้าหนาชั่วครู่ ก้มลงกัดแซนวิชในมือต่อ"แสดงว่าที่ผ่านมาไม่มีสมองในหัวเลยสิ" มาเฟียหนุ่มไล่สายตามองทางอื่น เขาเองก็ไม่ได้ใส่ใจอะไรตัวเธออยู่แล้ว เพียงเพราะวันนี้มีประชุมใหญ่ อย่างเลี่ยงไม่ได้"มีค่ะ วาก็เป็นคน เผื่อพี่สกายลืม" โนวาเถียงกลับยอกย้อน ในเมื่อถูกสอนให้ไม่กลัวคน หนึ่งในนั้นก็ควรมีเขารวมด้วย"จำไว้ว่าพ่อแม่ฉันสั่งสอนให้สืบทอดบริษัทต่อเผื่อลืม!" มือหนากระแทกแก้วน้ำในมือวางเสียงดัง ทำลูกน้องสะดุ้งตามกัน สายตาเข้มจ้องเด็กน้อยที่กล้าเถียงผู้ใหญ่"ขอบคุณค่ะที่เตือนสติ"

พลั่ก!"เฮือก!" มือพกสั้นถูกปามายังหน้าผากย่นของเสี่ย เลือดสีแดงสาดกระจาย ร่างกายนอนแน่นิ่ง ทว่าลูกน้องรู้จังหวะที่หลบทัน เตะร่างไร้วิญญาณออกไกล"สมกับพี่จริง" เรื่องโหดเหี้ยมไร้ความปราณี มีให้เห็นอยู่บ่อยครั้ง กาว์นที่พึ่งเดินเข้าห้องลับมา ไม่ได้แสดงอาการตกใจ เขาเลือกที่จะนิ่งถือเป็นภาพชินตา"ใครที่ยังลีลาไม่ยอมจ่ายหนี้ เอาไปให้ดูเป็นตัวอย่าง" สกายสั่งลูกน้อง ชันตัวลุกขึ้น เหลือบมองน้องชายที่ยืนชมกล้องวงจรปิด เหตุการณ์เมื่อกี้ถูกถ่ายทอดออกไปในบ่อน กระตุ้นให้นักพนันเกรงกลัวไม่คิดหนี"จะแวะไปโรงบาลไหม" กาว์นพูดขึ้น ทำสองขายาวหยุดชะงัก หันตัวกลับมาเล็กน้อย สายตาไร้ความรู้สึกมองมา เขารู้เรื่องจากธนัช เพราะกลับบ้านไปไม่เจอใคร"ไม่จำเป็น"วันต่อมา...ร่างบางในชุดนักศึกษาปล่อยผมยาวสีน้ำตาลถึงเอวคอด ก้าวเท้าเล็กมานั่งลงที่โต๊ะอาหารเช้า มีเพียงเธอคนเดียวที่มาก่อนทุกครั้ง"คุณหนูแน่ใจว่าไปไหวหรือป่าวคะ" ป้าแหวนถามขณะมือเหี่ยวถือถาดข้าวต้มพร้อมยาทานในช่วงเช้า เล็งมองหน้าหญิงสาวสำรวจจนคนถูกมองต้องยิ้มเขินออกมา"ไหวสิคะ โนวาถึกและบึกบึนค่้ะ" เธอแกล้งล้อเลียนทำท่าทางให้ป้าแหวนหลุดขำตามการกระทำ ฮิว

บาร์คิงคิง....ผู้คนมากมายในร้านอาหาร แสงไฟสลัวกระพริบสลับสี กึ่งร้านอาหารกึ่งบาร์ที่มีโซนเครื่องดื่มแอลกอฮอล์ของนักกลางคืนชั้นดี"อร่อยไหมโนวา" โฟร์ถามเพื่อน ครั้นเห็นตักอาหารใส่ปากเรียวไม่พูดเอ่ยคุย ไล่ดูเดรสสีพาสเทลของเธอ โชคดีที่พากันแวะซื้อเสื้อผ้าที่ห้างเปลี่ยนก่อนเข้าบาร์ ไม่งั้นคงจะเป็นที่จับตามอง"อร่อยมาก ยิ่งน้ำแบบนี้สดชื่น" เธอยกแก้วน้ำสีฟ้าทะเล มีลูกเชอร์รี่กลิ้งอยู่ในนั้น รสชาติเปรี้ยวหวานผสมฤทธิ์แอลกอฮอล์สร้างความผ่อนคลาย ให้ลืมเรื่องปวดหัวในบ้าน"เบาได้เบาโนวา นี่มันผสมแอลกอฮอล์เยอะนะ" เบรนจับแก้วนั้นวางลง ตักอาหารใส่จานเพื่อน ยิ่งเห็นแก้มเนียนออกแดงระเรื่อ ใจดวงโตเริ่มเต้นปะทุ"นานๆได้กินทีนี่ ว่าแต่โฟร์ละไหนบอกว่าจะมีเพื่อนมาอีกไง" ตอนอยู่ในรถเบรน เพื่อนสาวโทรนัดกับกลุ่มเพื่อนมาเพิ่มอีก"นั่นไง นี่พรีสกับเคิร์ท" โฟร์ลุกชึ้นแนะนำเพื่อนหญิงกับชายให้เบรนและโนวารู้จัก "เพื่อนสนิทโฟร์หรอ" เบรนต้องถามขึ้น สายตาที่เคิร์ทมองโนวาดูแววตาเจ้าเล่ห์วูบวาบ เขากระเขยิบตัวนั่งใกล้เธอเพื่อไม่ให้คนมาใหม่นั่งลงด้านข้าง"ใช่ตั้งแต่ป.ตรี ยิ่งพรีสนิสัยดีมากเลยนะ ช่วยเราจนทำรายงานจบ" โฟร์