7. บทลงโทษ

หญิงสาวกำมือเรียวแน่นทุบหน้าอก หลังดื่มกาแฟไป ลมหายใจเริ่มติดขัดใบหน้าใสแปรเปลี่ยนสีเข้มขึ้น เอทินที่ยืนดูอยู่ข้างๆ ตกใจรีบประคองตัวโนวาเหมือนล้มลงจากเก้าอี้ ท่ามกลางสายตาเยือกเย็นชันยืนขึ้น

"คุณหนูเป็นไรครับ" เอทินถามขึ้น แม้ร่างบางจะยกมือหมายห้ามไม่ให้โดนตัว 

"อู๋..แป๋..กา..แป.." เสียงหวานเริ่มผ่าวเบา พยามเปล่งเสียงแต่ละคำออกมา มือเรียวจิกกำจับขอบโต๊ะแน่นประคองตัว

"โนวา!!!หนูเผลอกินกาแฟอีกแล้วหรอ" สิรินภาเข้ามาเห็นเหตุการณ์ช่วงนี้เวลาพอดี ใช่ว่าจะปล่อยผ่าน โอบประคองร่างบาง ตบแก้มเนียนเบาๆเรียกสติ คาดครั้นจากปากฮิวที่วิ่งเข้ามาสีหน้าตกใจเช่นกัน เขารับรู้ว่าคุณหนูแพ้กาแฟ ไม่นึกว่าแก้วเมื่อกี้จะกลายเป็นเธอได้ดื่ม

"ตั้งใจกิน" น้ำเสียงเข้มตอบ ก้าวเท้ายาวตวัดแขนแกร่งอุ้มร่างบางออกจากห้อง มีเอทินกับฮิวตามฝีเท้าคอยอำนวยความสะดวก

"อะไรน่ะ!!!" สิรินภาหันใบหน้ามองตามด้านหลังลูกชายไป ไม่นึกว่าเรื่องจะรุนแรนถึงขั้นนี้ ย้ำแล้วย้ำอีกกับพี่เลี้ยง เธอแน่ใจว่าโนวาไม่ทำร้ายตัวเอง คงไม่ใช่ฝีมือใครนอกลูกชายตัวเอง

บนรถ.........

มือเรียวจิกกำปกเสื้อเชิ้ตของมาเฟียหนุ่มแน่น ร่างบางบนตักแกร่ง เขาโอบไว้ทุบหลังบางเบาๆ สีหน้าใสเริ่มออกสีเขียว ดวงตากลมแดงซ่าน ลมหายใจติดขัดทรมานทุรนทุราย

"ทีนี้ยังจะแกล้งคนอื่นอีกไหม" สกายพูดก้มลงมองคนในตัก สายตาเข้มซ่อนความรู้สึก ช่างต่างกับจิตใจ ในช่วงวัยเด็กเขามักกลั่นแกล้งสารพัด หากเธอเข้าอยู่ในระยะใกล้กับแม่ที่รัก

"ปี..จา..ฆ่า..นู๋.." เธอพยามเอื้อนเอ่ยบอก สูดลมหายใจลึกอย่างรุนแรง จิกเล็บยาวลงแขนแกร่งไม่ได้ตั้งใจ ไร้การควบคุมร่างกาย หยดน้ำตาเม็ดเล็กตกจากหางตากลมกระทบแขนแกร่ง

"ฉันไม่ได้บังคับให้กิน" ตอบคำพูดเรียบๆ ไม่ได้ยินดียินร้ายกับสถานการณ์แบบนี้

"อึก!" ครั้นจะเอื่อนเปล่งวาจา สกายก้มใบหน้าลงประกบปากเรียวนุ่ม เป่าลมหายใจเข้าแม้มีกลิ่นบุหรี่เจือปน มือหนาเร่งทุบหลังบางเบาๆ กระตุ้นให้ร่างบางตื่นตัว

โรงพยาบาลชื่อดัง...

"คงไม่ใช่ฝีมือมึงหรอกใช่ไหม" ซีคิวถามขึ้น ในเมื่อเขามีเคสผ่าตัดต้องเลื่อนออกไป เพราะเพื่อนสนิทเร่งตามให้มาช่วยหญิงสาว ในห้องวีไอพีที่ทุกคนทราบว่า ชั้นนี้สำหรับพวกมาเฟียเท่านั้น

"อืม" สหายตอบสั้นๆ มองไปยังคนที่สลบอยู่บนเตียง

"กินเข้าไปเยอะขนาดนี้คงต้องรอดูอาการสักคืนสองคืน มึงมีน้องสาวตั้งแต่เมื่อไหร่" ซีคิวไล่อ่านประวัติดู ไม่ค่อยยากเชื่อ ในเมื่อไม่เคยเห็นนอกจากกาว์นน้องชายเขา

"เรื่องมันยาว" น้ำเสียงเข้มตอบผ่านๆไม่ได้สนใจ ส่งสายตาไปทางแม่ที่รอเขาอธิบายอยู่

"งั้นกูไปล่ะ" หมอหนุ่มเลิกคิวส่งสัญญาณ ก้มหัวเคารพแม่ของเพื่อนก่อนออกไป

"เดี๋ยวแม่จะเฝ้าน้องเอง สกายไปทำงานต่อเถอะ" สิิรินภานั่งลงบนโซฟาตรงข้ามกับเตียง เปิดอ่านแฟ้มเอกสารที่ลูกน้องนำมาส่ง กลับกันเธอครุ่นคิดอยู่ในหัว เหตุใดสกายไม่เคยจะยอมรับโนวาที่อยู่ในสถานะน้องสาวเลย

"ครับ" ไม่ใช่ว่าสกายไม่รู้สึกถึงสายตาของแม่คู่นั้น มาเฟียหนุ่มเลือกที่เก็บความรู้สึก ให้หลงเหลือเพียงความเฉยชาเท่านั้น

บ่อนคาสิโน.....

บ่อนคาสิโนขนาดใหญ่ มีนักพนันเสี่ยงโชคจำนวนมากมายล้วนมีชื่อเสียง ร่ายล้อมหญิงสาวเซ็กซี่คู่ควง คุมเข้มจากบอดี้การ์ดหลักร้อยคน

"เหมือนเสี่ยจะหนีหนี้เราไปนานนะ" สกายนั่งบนเก้าอี้หมุนตัวมองจ้องลูกหนี้ ที่ลูกน้องล็อคตัวไว้ สายตาเยือกเย็นไร้ความรู้สึก ทำคนภายในห้องขนลุกหวาดหวั่นตามกัน มือใหญ่จับบุหรี่ขึ้นสูบพ่นควันเทาออกมา

"ไม่ได้หนี แค่ไปธุระเอง" เสี่ยที่ภายนอกดูรูปลักษณ์ร่ำรวย ใส่เครื่องเพชรปนทองประดับเต็มตัว สีหน้าซีดเหงื่อตกท่วม พยามยกมือส่ายปฎิเสธ

"งั้นเหรอ เกือบยี่สิบล้านที่เอาไปคืนมาสิ" มาเฟียหนุ่มโยนก้นบุหรี่เฉียดใบหน้าเสี่ยเพียงเซ็นเดียว ไอร้อนกระทบหน้ายิ่งกระตุ้นความกลัวในจิตใจ

"ขอเสี่ยกับไปเอาก่อนได้ไหม" ถึงเขาจะพยามหนีออกนอกประเทศ ยังไม่วายโดนจับตัวมาส่งที่นี่ได้ อิทธิพลของมาเฟียไม่ควรเล่นด้วยสักนิด

"ฉันดูใจกว้างหรอ" มือใหญ่แบบมือส่งสัญญาณ ให้ลูกน้องหยิบพีดพกสั้นมาวางไว้ แสงสะท้อนบ่งบอกความคมของมัน นิ้วชี้ยาวลูบไล้

พลั่ก!

"เฮือก!" มือพกสั้นถูกปามายังหน้าผากย่นของเสี่ย เลือดสีแดงสาดกระจาย ร่างกายนอนแน่นิ่ง ทว่าลูกน้องรู้จังหวะที่หลบทัน เตะร่างไร้วิญญาณออกไกล

"สมกับพี่จริง" เรื่องโหดเหี้ยมไร้ความปราณี มีให้เห็นอยู่บ่อยครั้ง กาว์นที่พึ่งเดินเข้าห้องลับมา ไม่ได้แสดงอาการตกใจ เขาเลือกที่จะนิ่งถือเป็นภาพชินตา

"ใครที่ยังลีลาไม่ยอมจ่ายหนี้ เอาไปให้ดูเป็นตัวอย่าง" สกายสั่งลูกน้อง ชันตัวลุกขึ้น เหลือบมองน้องชายที่ยืนชมกล้องวงจรปิด เหตุการณ์เมื่อกี้ถูกถ่ายทอดออกไปในบ่อน กระตุ้นให้นักพนันเกรงกลัวไม่คิดหนี

"จะแวะไปโรงบาลไหม" กาว์นพูดขึ้น ทำสองขายาวหยุดชะงัก หันตัวกลับมาเล็กน้อย สายตาไร้ความรู้สึกมองมา เขารู้เรื่องจากธนัช เพราะกลับบ้านไปไม่เจอใคร

"ไม่จำเป็น"

.................................................