Se connecterShare
บทที่ 28 แม้เป็นเพียงแค่เงาก็ยอม
Dernière mise à jour:
2025-11-06 12:06:12Chapter 21
“พี่ยังไม่ได้ลงโทษเลย ให้พี่ลงโทษอะไรดี ?” เขามถามหยอก“เออ...” ใบหน้าเข้ามาใกล้ พร้อมฝังลงที่หน้าอกจนหญิงสาวร้องด้วยความตกใจ“พี่ภัทร !” สันจมูกไล่ไปตามหน้าอกพร้อมเม้นจนเป็นรอยแดงชายหนุ่มเผลอไปกับกลิ่นกายสาว มืออีกข้างพยุงข้างหลังไม่ให้หนี ไม่ใช่แค่พยุงแต่เขากำลังปลดชุดเดรสของเธออยู่ต่างหาก !“พี่ภัทร...หยุดค่ะ” เสียงหวานเอ่ยห้าม ทั้งที่ใจของเธอกำลังหลงไปกับสัมผัสที่ชายหนุ่มมอบให้“หืม” ณัฐภัทรครางตอบโดยไม่สนว่าอีกฝ่ายพยายามที่จะดันออกผลัก !เสียงประตูเปิดขึ้นอย่างเสียงดัง ร่างทั้งสองที่กอดกลมอยู่ไม่ได้ยินรับรู้ของการมาจากบุคคลที่สามแม้แต่น้อย มุกวารียืนมองชายหนุ่มที่เธอรับจูบดูดดื่มกับจิรภาณินท์ด้วยความเจ็บปวด นิ้วเรียวยาวจิกกำแน่เข้าหากัน“คุณภัทรคะ”ณัฐภัทรหยุดชะงักลง พร้อมจัดแต่งชุดของหญิงสาวให้เรียบร้อยก่อนจะหันไปมองคนที่เพิ่งเข้ามาใหม่อย่างไม่สบอารมณ์ จิรภาณินท์รีบลงจากโต๊ะมายืนข้าง ๆ ชายหนุ่มด้วยใบหน้าที่แดงก่ำ“มารยาทมีไหม แล้วใครอนุญาต
Latest chapter
มารยายั่วรัก บทที่ 28 แม้เป็นเพียงแค่เงาก็ยอม
Chapter 21“พี่ยังไม่ได้ลงโทษเลย ให้พี่ลงโทษอะไรดี ?” เขามถามหยอก“เออ...” ใบหน้าเข้ามาใกล้ พร้อมฝังลงที่หน้าอกจนหญิงสาวร้องด้วยความตกใจ“พี่ภัทร !” สันจมูกไล่ไปตามหน้าอกพร้อมเม้นจนเป็นรอยแดงชายหนุ่มเผลอไปกับกลิ่นกายสาว มืออีกข้างพยุงข้างหลังไม่ให้หนี ไม่ใช่แค่พยุงแต่เขากำลังปลดชุดเดรสของเธออยู่ต่างหาก !“พี่ภัทร...หยุดค่ะ” เสียงหวานเอ่ยห้าม ทั้งที่ใจของเธอกำลังหลงไปกับสัมผัสที่ชายหนุ่มมอบให้“หืม” ณัฐภัทรครางตอบโดยไม่สนว่าอีกฝ่ายพยายามที่จะดันออกผลัก !เสียงประตูเปิดขึ้นอย่างเสียงดัง ร่างทั้งสองที่กอดกลมอยู่ไม่ได้ยินรับรู้ของการมาจากบุคคลที่สามแม้แต่น้อย มุกวารียืนมองชายหนุ่มที่เธอรับจูบดูดดื่มกับจิรภาณินท์ด้วยความเจ็บปวด นิ้วเรียวยาวจิกกำแน่เข้าหากัน“คุณภัทรคะ”ณัฐภัทรหยุดชะงักลง พร้อมจัดแต่งชุดของหญิงสาวให้เรียบร้อยก่อนจะหันไปมองคนที่เพิ่งเข้ามาใหม่อย่างไม่สบอารมณ์ จิรภาณินท์รีบลงจากโต๊ะมายืนข้าง ๆ ชายหนุ่มด้วยใบหน้าที่แดงก่ำ“มารยาทมีไหม แล้วใครอนุญาต
มารยายั่วรัก บทที่ 27 หวั่นไหว
Chapter 20“คุณไม่เป็นไรใช่ไหม ?” เขาถามแต่น้ำเสียงกลับดูไม่ค่อยเป็นห่วงมากเท่าไหร่ มุกมารีเริ่มไม่พอใจเมื่อเขาไม่มีท่าทีห่วงเธอหรือเข้ามาโอบกอดปลอบประโลมเธอแม้แต่น้อย “ผมจะโทร.แจ้งตำรวจให้มาจัดการเรื่องนี้”“เรารู้กันสองคนได้ไหมคะ ? ฉะ...ฉันอายถ้าเกิดมีคนอื่นต้องรู้”หญิงสาวบีบน้ำตาเพื่อเรียกร้องความสนใจจากเขา“หรือว่าคุณรังเกียจที่จะอยู่กับฉันคะ”“เปล่า ผมไม่มีความจำเป็นต้องรังเกียจคุณ”“งั้นทำไมคุณถึง...” มุกวารีบีบน้ำตาพร้อมร้องสะอื้นออกมา เมื่อได้สูญเสียไปให้กับผู้ชายเมื่อกี้แล้ว ทั้งที่ความจริงเธอกลับรู้สึกสุขสมอยู่ไม่น้อย“กลับเถอะ เดี๋ยวผมจะไปส่ง” ณัฐภัทรพูดตัดบท“ไม่เป็นไรค่ะ คุณช่วยหยิบโทรศัพท์ให้ฉันหน่อยได้ไหมคะ” มุกวารีพูดทันทีเมื่อแผนใหม่ได้แล่นเข้ามาในสมองของเธอ ขอเพียงแค่ครอบครองเขาเป็นของเธอเท่านั้น ไม่ว่าจะต้องแลกด้วยอะไรเธอก็ยอม !ณัฐภัทรมองไปยังโทรศัพท์มือถือที่ตกอยู่บนพื้น เข้าก้าวเข้าไปพร้อมหยิมขึ้นมา ก่อนจะเดินไปที่ปลายเตี
มารยายั่วรัก บทที่ 26 ไม่ยอมรับลูกสะใภ้ II
Chapter 19“คุณย่า เรียกสิไม่งั้นพี่จูบต่อหน้าย่าแน่”หญิงสาวยิ้มหวานให้กับจินดารัตน์พร้อมสองมือยกขึ้นไหว้ผู้อาวุโส เอ่ยปากพูดเบา ๆ ด้วยความเขินอาย “สวัสดีค่ะ คุณย่า”“ไหว้พระเถอะลูก”“ไป เข้าไปทานข้าวเย็นกันดีกว่า ย่ารอมาตั้งนานแล้ว”จินดารัตน์พาหลานชายพร้อมทั้งจิรภาณินท์เข้าไปในบ้าน ปล่อยให้เพ็ญรตียืนร้องตะโกนออกมาด้วยความไม่พอใจต่อไป“คุณแม่คะ !”สายตามองข้างหลังหญิงสาวที่เดินเคียงข้างลูกชายตนด้วยความเกลียดชัง แต่ก็ไม่สามารถทำอะไรได้นอกจากทานข้าวร่วมโต๊ะกับผู้หญิงที่เธอไม่ชอบ !มื้ออาหารเย็นสิ้นสุดลง โต๊ะอาหารเต็มไปด้วยเสียงหัวเราะที่สนุกสนานมีเพียงแต่สะใภ้ประจำบ้านไม่ได้สนุกสนานอย่างที่คิดเพราะต้องนั่งปริปากเงียบไม่พูดจา ข่มอารมณ์ความรู้สึกทั้งหมดเอาไว้ทุกคนต่างเดินมาส่งจิรภาณินท์ด้วยความอบอุ่นซึ่งต่างจากเพ็ญรตีที่เดินลุกจากโต๊ะทันทีที่ทานเสร็จสิ้น โดยไม่สนใจว่าทุกคนต่างมองไปด้วยความไม่พอใจโดยเฉพาะจินดารัตน์ที่ต้องส่ายหน้าทำใจอย่างเอือมระอา“ภัทรไปส่งน้องเขาแล้วรี
มารยายั่วรัก บทที่ 25 ไม่ยอมรับลูกสะใภ้ I
Chapter 18“เอาเถอะ...ถ้าที่หลังเธอไม่อยากให้คนเขาไปยุ่งห้องของเธอก็ทำความสะอาดเองล่ะกัน ฉันเบื่อเต็มทนแล้วที่ต้องมาคอยฟังเธอโวยวายไล่คนออกอยู่แบบนี้” จินดารัตน์พูดด้วยน้ำเสียงที่เอือม ต้องทนกับลูกสะใภ้ที่เอาแต่ใจตัวเองด้วยเพราะตัวเองเกิดเป็นลูกคุณหนูที่ไม่เคยถูกขัดใจ ถ้าเป็นเพราะลูกชายของเธอไม่ยืนกรานว่ารักเพ็ญรตีจริง เธอไม่มีวันยอมรับผู้หญิงคนนี้เป็นสะใภ้เด็ดขาด“คุณแม่ !”“น้อยวันนี้จัดโต๊ะอาหารมื้อเย็นห้าที่นะ” จินดารัตน์หันไปสั่งพร้อมเดินออกไปแต่เพ็ญรตีก้าวยาวตามเพื่อถามถึงความคับข้องใจ“ห้าที่ หมายความว่ายังไงคะคุณแม่ มีแขกจะมาทานข้าวกับเราหรือคะ”“ใช่แล้ว” จินดารัตน์ตอบพร้อมทำท่าจะเดินหนี“แล้วใครคะคุณแม่”“เดี๋ยวเธอก็รู้เองนั่นแหละว่าเป็นใคร” เมื่อพูดจบแม่สามีเดินจากไปทันที่ทิ้งให้เพ็ญรตียืนมองทั้งที่ยังต้องการคำตอบอยู่ในใจ...แสงอาทิตย์เริ่มลับขอบฟ้า สองมือของจิรภาณินท์เริ่มจัดเรียงเก็บงานบนโต๊ะตนเองอีกครั้งก่อนจะเดินไปพร้อมแฟ้มเอกสารในมือที่เพิ่งทำเสร
มารยายั่วรัก บทที่ 24 การมาของมุกวารี (2)
Chapter 17วันรุ่งเช้าของวันอังคารในสัปดาห์ที่แสนสบาย หลังจากงานประจำปีจบไปทุกอย่างก็กลับเข้าสู่โหมดปกติ แม่ของเขาก็ไม่ได้เข้าไปวุ่นวายกับบริษัทอีกต่อไป แต่คงจะมีอยู่เรื่องเดียวที่ยังไม่เลิกวุ่นวายนั่นก็คือเรื่องของจิรภาณินท์ ที่พยายามกล่อมให้เลิกยุ่งกับเธอ ทั้งยังบอกให้ไล่ออกด้วยแต่เรื่องนั้นก็ไม่เท่ากับหญิงสาวใบหน้าเรียวสวยดวงตากลมที่นั่งอยู่ตรงหน้าเขา ใบหน้าที่ยังสะเทือนใจเขาอยู่ไม่น้อย รอยยิ้มถึงแม้ว่าจะไม่เหมือนกันแต่ก็คลายกันราวกับเป็นฝาแฝด“คุณภัทรคะ หน้ามุกมีอะไรติดหรือเปล่าคะ” มุกวารีถามพร้อมยิ้มด้วยความชอบใจเมื่อเห็นชายหนุ่มตรงหน้าหวั่นไหวไปกับใบหน้าที่งดงามแสนจะภาคภูมิใจของเธอ“เปล่า...ครับ” ณัฐภัทรตอบพร้อมยิ้มให้“มุกคงไม่ไปกวนเวลาทำงานคุณที่นัดออกมาพบข้างนอกนะคะ” มุกวารีฉีกยิ้มหวานพร้อมยกแก้วกาแฟขึ้นดื่มสายตาคมมองไปท่วงท่าของคนตรงหน้า หัวใจกระตุกวูบชาไปชั่วขณะ ไม่มีใครที่เหมือนกันขนาดนี้หรอกไม่มีทาง ทำไมผู้หญิงที่อยู่ตรงหน้าเขาถึงได้เหมือนพิศชามนต์แบบนี้ ทั้งใบหน้าและนิสัย“คุณภัทร เป็นอะไรไป
มารยายั่วรัก บทที่ 23 การมาของมุกวารี
หลังจากที่มุกวารีและเปมทัตออกไป ชายหนุ่มเดินเข้ามาหา จิรภาณินท์ด้วยสายตาที่รู้สึกผิดและสับสน อยากจะเล่าเรื่องทุกอย่างให้ฟังแต่ไม่รู้ว่าความเริ่มที่ตรงไหน หากเล่าออกไป เขาเองที่ต้องเจ็บเพราะยังลืมพิศชามนต์ไม่ได้ หากพูดออกไปแผลที่กำลังได้รับการเยี่ยวยาค่อย ๆ ปริแตกออกอีกครั้ง“ณินท์...” เขาเรียกชื่อเธอเบาจนแทบไม่ได้ยิน“ทำงานต่อดีกว่าค่ะ” เธอพูดตัดบทไม่รู้ว่าผู้หญิงคนนั้นมีความสัมพันธ์ยังไงกับเขา ไม่อยากคิดแต่ทำไมถึงหยุดคิดไม่ได้ชายหนุ่มคว้าต้นแขนของคนตัวเล็กและดึงเข้าสู่อ้อมกอดอย่างเร็ว“พี่ภัทร”“ขอพี่กอดณินท์แบบนี้นะครับ” เขากระซิบจิรภาณินท์ปล่อยยืนให้ชายหนุ่มกอดเธอจากทางด้านหลัง น้ำตาลูกผู้หญิงไหลซึมออกมาที่หางตา เธอกำลังกลัว กลัวหากวันใดที่เขาปล่อยเธอไป กลัวว่าทุกอย่างกำลังจะเป็นเพียงอดีตได้โปรดกอดณินท์นานกว่านี้ได้ไหมคะ พี่ภัทรณัฐภัทรลืมตาขึ้นสูดหายใจเข้า ก่อนคลายคนตัวเล็กออกพร้อมหมุนเธอหันกลับมา สองมือหนายกขึ้นปาดน้ำตาบนใบหน้า“ร้องไห้ทำไมครับ” หญิงสาวส่ายหน้าเป็นค
Vous vous intéresseriez aussi à
แรงรัก แรงสวาท
ลำเจียก28.4K Vuesรักร้ายจอมทระนง
หิมะที่ปลิดปลิว278.4K Vuesหวนรักหนีลิขิต
ลูกพีชแสนสวย34.7K Vuesจะหยุดเสือเหยื่อต้องเด็ด
ชะนีติดมันส์32.3K Vuesเด็กเลี้ยงหมอคีรินทร์
จินต์พิชา589 Vuesเมียเด็กของพ่อเลี้ยงอัครา
Suwachee471 Vuesเสน่หาหญ้าอ่อน
จินต์พิชา753 Vuesสัญญารักไร้หัวใจ
สิบสามธันวา / กวีสีรุ้ง320 Vues
