“ก็ยายโรซี่มันมาว่าพวกเราสองคนก่อนนี่พ่อ ยายลูกไม่มีพ่อนี่ มันปากดี สมควรถูกลงโทษ” มาคัสเถียงคืนไม่ยอมรับผิด
“ใช่ ยายลูกโสเภณีมันปากเสีย เราสองคนเลยต้องจัดการ แล้วตาลุงนี่มารังแกพวกเรา” โจเอลสนับสนุนเพื่อน
“เด็กทะเลาะกัน แต่ผู้ใหญ่มาร่วมวงด้วย มันไม่ไหวมั้ง”
พ่อของมาคัสไม่ฟังโรซี่น้อย เลือกเชื่อลูกชายกับโจเอล เขามองนักท่องเที่ยวต่างถิ่นอย่าประเมิน ท่าทางแบบนี้คงไม่คณามือ ขู่สักหน่อยอาจจะได้ค่าทำขวัญให้ลูกชายก็ได้
“บอกตัวเองก่อนดีไหม ลูกของแกกับเพื่อนมารังแกโรซี่ แกไม่คิดว่าพวกเขาทำผิดรึ เด็กผู้ชายตัวโตสองคนรุมแกล้งเด็กผู้หญิงตัวเล็กๆ เป็นสิ่งที่ควรทำรึไง”
ริคคาโด้เริ่มโมโห เขามองพ่อของเด็กชายที่เข้าข้างลูกแบบผิดๆ แล้วนึกโกรธ ตัวเขาไม่เคยเลี้ยงลูกด้วยการตามใจ โรมิโอทำผิดก็ต้องถูกลงโทษ ไม่เคยยกเว้นว่าเป็นลูกของใคร แต่เด็กชายลูกอันธพาลกลับถูกพ่อเข้าข้างโดยไม่สนถูกผิด มันใช้ได้ที่ไหน
“แล้วแกเป็นใคร บังอาจมาทำร้ายลูกของฉัน”
พ่อของมาคัสตะคอกใส่ ขยับตัวเตรียมเข้ามาจัดการกับคนแปลกหน้าปากเสีย ลูกค้าคนอื่นในร้านอาหารพากันออกไปจากร้าน กลัวโดนลูกหลง คนที่รู้จักมาโก้พ่อของมาคัสต่างกลัวอันธพาลคนนี้ นึกหวั่นแทนชายแปลกหน้าที่เขาไปสะดุดเท้าอันธพาลใหญ่ย่านนี้
“อยากรู้ชื่อของฉันรึ คลานมาเลียรองเท้าฉันก่อนสิ แล้วฉันจะบอกแก” ริคคาโด้ท้าทาย
“หนอย ปากดีไปแล้วนะแก รู้หรือเปล่าว่าฉันคือใคร” มาโก้โมโหจนตัวสั่น ที่ถูกหยามซึ่งหน้า
“ฉันไม่สนใจพวกลูกกระจ๊อกอย่างแกหรอก ไปให้พ้น อย่ามากวนใจฉัน”
ริคคาโด้โบกมือไล่ ปลายตามองอีกฝ่ายเหมือนมองเศษสวะชั้นต่ำ นั่นทำให้มาโก้ทนไม่ไหวตรงรี่เข้ามาหมายจะซัดคนปากเสียให้หมอบ แต่ริคคาโด้ลุกขึ้นก่อน
“อยากเสียเลือดก็ไปข้างนอก”
ริคคาโด้เดินออกไปจากร้าน ไม่สนใจคนที่ยืนอยู่ มาโก้กับพวกรีบตามมาเฟียหนุ่มออกมานอกร้าน พอพ้นประตูร้านก็พากันเข้ารุมสกรัมทันที แต่ก็ถูกริคคาโด้ถีบกระเด็น การต่อสู้แบบหนึ่งต่อสี่เริ่มขึ้น ท่ามกลางสายตาของคนที่มามุงดู โรซี่น้อยวิ่งไปหามารดาทันที
“แม่ลิชขา ช่วยลุงริคกี้ด้วย!”
“เกิดอะไรขึ้นหรือลูก”
อลิชาวางกระทะที่กำลังจะทำผัดไทยลง หันมาถามลูกที่วิ่งหน้าตื่นเข้ามาในครัวด้วยความตกใจ
“มาคัสพาพ่อเขามาหาเรื่องลุงริคกี้ค่ะ พวกเขารุมทำร้ายลุงริคกี้ที่หน้าร้านค่ะ แม่ลิชไปช่วยลุงริคกี้ด้วยนะคะ” แม่หนูบอกมารดา
“กล้าดียังไงมาต่อยตีกันหน้าร้านฉัน”
อลิชาปิดเตา แล้วคว้ากระทะออกมาด้วย เดินตรงลิ่วไปยังหน้าร้าน หญิงสาวไปหยุดยืนดูคนที่กำลังต่อยตีกัน ในตอนนั้นริคคาโด้จัดการลูกสมุนของมาโก้จนสลบไปแล้วสองคน เหลือมาโก้กับลูกสมุนร่างใหญ่อีกคนที่ยังไม่ยอมแพ้
“ลุงริคกี้!” โรซี่น้อยตะโกนเรียก
เสียงนั้นทำไห้ริคคาโด้เสียจังหวะ เลยถูกมาโก้ชกไปโดนท้อง ลูกสมุนของอีกฝ่ายได้โอกาสเข้ามาล็อกตัวไว้ มาโก้หยิบมีดพกออกมา จ้วงแทงริคคาโด้ มาเฟียหนุ่มถองศอกใส่คนที่จับเขาไว้แล้วเอี้ยวตัวหลบ ทำให้ปลายมีดแฉลบไปโดนสีข้างได้เลือด
“อย่าทำร้ายลุงริคกี้นะ”
โรซี่น้อยเห็นคุณลุงถูกทำร้ายบาดเจ็บ รีบวิ่งเข้าไปช่วยอย่างลืมตัว แม่หนูตรงเข้าไปจับขาของมาโก้ไว้แล้วก้มลงกัดอีกฝ่ายจมเขี้ยว
“โอ๊ย! ยายเด็กบ้านี่”
มาโก้เอามือจับศีรษะเล็กๆ ที่กัดเขา กระชากออกแล้วผลักจนแม่หนูล้มลงกับพื้น คนที่เห็นต่างพากันร้องด้วยความตกใจ
“โรซี่น้อย!”
ริคคาโด้โกรธจนเลือดขึ้นหน้า ทำร้ายเขาไม่ว่าแต่ทำเด็กตัวเล็กๆ นี่ เขาไม่มีวันยอม มาเฟียหนุ่มจัดการคนที่จับเขาล็อกไว้จนสลบ แล้วขยับจะเข้าไปจัดการกับมาโก้ แต่เขาช้ากว่าใครบางคน
ผลัวะ ผลัวะ ผลัวะ !!!
อลิชาควงกระทะตรงเข้าไปฟาดมาโก้สุดแรงสามทีซ้อน หญิงสาวเห็นลูกสาวถูกอันธพาลทำร้ายต่อหน้า ก็สวมวิญญาณแม่เสือสาวเข้าไปจัดการกับคนที่ทำร้ายลูกของเธอ
“นี่แหนะ ไอ้สารเลว แกทำร้ายโรซี่ทำไม ไอ้คนชั่ว ตายซะเถอะ”
อลิชาด่าไปด้วยตีไปด้วย มือจับกระทะฟาดกระหน่ำไปยังร่างของมาโก้แทบไม่นับ จนอีกฝ่ายหน้าปูดเนื้อตัวเขียวช้ำ ไม่ทันตั้งตัวกับพายุกระทะที่แม่ลูกติดฟาดเข้าใส่ พอตั้งสติได้ก็คว้ากระทะได้ แย่งมาโยนทิ้ง เงื้อมือหมายจะตบหน้าหญิงสาวให้หายแค้น แต่ถูกใครบางคนถีบกระเด็น
“รังแกเด็ก ทำร้ายผู้หญิง นี่หรือลูกสมุนของนิโคลัส เบตาโทรี่ ช่างน่าละอายแท้ๆ”
ริคคาโด้ชี้หน้าเจ้าอันธพาลชั้นต่ำอย่างเหลืออด เขาหันมามองอลิชาและแม่หนูโรซี่ สองแม่ลูกกอดกันไว้แน่น แม้จะถูกทำร้ายแต่โรซี่น้อยไม่ร้องสักแอะ แม่หนูจับมือมารดาให้ลุกขึ้น มายืนข้างหลังเขา เหมือนพร้อมยืนเคียงข้างต่อสู้ร่วมกัน อลิชาหยิบกระทะของเธอมาถือไว้อีกครั้ง
“แกกล้าพูดชื่อท่านนิโคลัสรึ บังอาจมาก”
มาโก้ดึงปืนที่เหน็บไว้ตรงเอวออกมา เมื่อครู่เขาไม่ใช้มันเพราคิดว่าสามารถจัดการกับชายแปลกหน้าคนนี้ได้โดยง่ายจึงใช้แค่มีดพกเท่านั้น ตอนนี้เขารู้แล้วว่าประเมินอีกฝ่ายต่ำไป ลูกสมุนทั้งสามของเขาถูกทำให้สลบจมกองทรายไปแล้ว เหลือเขาตัวคนเดียวจึงต้องใช้เครื่องทุ่นแรง
คนเป็นพ่อน้ำตาแทบหยดเมื่อต้องส่งมอบแก้วตาดวงใจของตน ให้คนอื่นรับไปดูแล ความรักความห่วงใยของผู้เป็นพ่อทำให้หวงลูกสาวมาก พยายามทำทุกวิธีให้ลูกอยู่กับครอบครัวให้นานที่สุด แต่ก็ทำได้แค่เพียงถ่วงเวลา เมื่อลูกต้องเติบโตไปใช้ชีวิตของตัวเอง จำต้องยอมปล่อยมือ พาลูกไปส่งให้คนที่จะดูแลยอดดวงใจของพ่อ ให้ดีที่สุด“ริคคาโด้คะ โรซี่น้อยโตแล้ว เรียนจบตามที่คุณต้องการ ลูกต้องมีชีวิตของตัวเอง มีครอบครัวของแกเอง เราจะรั้งลูกไว้ให้อยู่กับเราตลอดชีวิตไม่ได้หรอกค่ะ อเลสซานโดรได้พิสูจน์ให้คุณเห็นแล้ว ว่าเขาเหมาะสมกับโรซี่น้อยของเรา เขาทำให้เราเชื่อมั่นว่า จะสามารถดูแลโรซี่น้อยได้ดีไม่แพ้กับเรา ลูกจะต้องมีความสุขมากแน่นอนค่ะ”อลิชาบอกสามี ในตอนที่ริคคาโด้พยายามเลื่อนการแต่งงานของลูกสาว ออกไปให้นานที่สุด เขายังทำใจไม่ได้หากต้องปล่อยมือจากลูก คำพูดของภรรยาเตือนสติให้ริคคาโด้ยอมปล่อยวาง งานแต่งงานจึงเกิดขึ้น“โรซี่น้อย ตื่นเต้นไหมลูก”ริคคาโด้กระซิบถามลูกสาว ขณะชลอฝีเท้าเดินช้าลงอีกสักหน่อย อีกไม่กี่ก้าวก็จะถึงแท่นพิธีแล้ว เขาต้องส่งลูกให้อเลสซานโดรดูแลไปตลอดชีวิต หัวใจของคนเป็นพ่อจุกแน่นด้วยความอาลัยอาวรณ์“ตื
“ท่านอคติกับผม ท่านไม่ให้โอกาสผมได้พิสูจน์ความจริงใจสักหน่อยหรือครับ”อเลสซานโดรท้วงขึ้น เขายอมทำทุกอย่าง เพียงเพื่อให้ริคคาโด้ยอมรับเขา“จริงใจเหรอ นายอย่าคิดว่าฉันไม่รู้ ว่านายทำอะไรลูกสาวฉันรึไง โรซี่น้อยยังเด็กไม่เท่าทันวัวแก่อย่างนายหรอก ลูกสาวของฉันอาจจะไม่เข้าใจความรักด้วยซ้ำ แต่ถูกนายหลอกให้หลงเชื่อ”ริคคาโด้ยังโมโหไม่หาย อเลสซานโดรย่ำยีหัวใจเขา มันกล้าจูบลูกสาวของเขาในงานเดบูตองต์“ท่านอย่าดูถูกหัวใจของโรซี่น้อยสิครับ ลูกสาวของท่านเธอมีหัวใจที่แสนบริสุทธิ์ เธอรู้จักความรักและเลือกที่จะรักอย่างถูกต้องดีงาม”อเลสซานโดรโต้กลับทันที โรซี่อาจจะอายุเพียงสิบแปดปี แต่เธอมีความคิดอ่าน มีสติยั้งคิดในการเลือกที่จะรัก ริคคาโด้ปรามาสหัวใจของลูกสาวมากเกินไป“โรซี่น้อยยังเด็ก แกไม่รู้จักหรอกความรักเป็นยังไง”ริคคาโด้เชื่อแบบนั้น แต่เขาไม่รู้ว่า ลูกสาวตัวน้อยของเขานั้น มีหัวใจรักยิ่งใหญ่แค่ไหน“โรซี่รู้จักความรักค่ะ พ่อริคกี้”โรซี่น้อยเดินเข้ามาในห้องพร้อมกับอลิชา สาวน้อยเดินไปหาบิดาและบอกกับท่านว่า“ความรักของโรซี่คือความถูกต้องดีงาม รักที่ให้เกียรติทั้งตัวเอง ครอบครัว และคนรัก พี่ชายเป็นท
บนฟลอร์เต้นรำ อเลสซานโดรพาร่างงามระหงของโรซี่ เต้นรำไปรอบๆ ฟลอร์ เขามองใบหน้างดงามที่ถูกตกแต่งอย่างสวยงามกว่าทุกครั้งด้วยแววตาชื่นชม นึกเปรียบเทียบกับสาวน้อยเดบูตองต์คนอื่นในงาน เขาให้คะแนนแบบไม่ลำเอียงเลยว่า โรซี่น้อยของเขางดงามที่สุด“พ่อริคกี้ต้องโมโหพี่ชายมากแน่ๆ ดูสิคะจ้องมาเหมือนจะเผาพี่ชายให้ตาย” โรซี่น้อยอดยิ้มขำไม่ได้“พี่ชายเลยต้องขอโรซี่เป็นแฟน ไม่อย่างนั้นโรซี่อาจจะขึ้นคานก็ได้นะ”อเลสซานโดรพูดเอาดีเข้าตัวอย่างน่าหมั่นไส้ โรซี่น้อยหัวเราะคิกขำคนหน้ามึน“เราไปทางนู้นกันดีกว่า หลังของพี่ชายถูกสายตาพ่อของโรซี่ กรีดจนเหวอะไปหมดแล้ว”อเลสซานโดรพาโรซี่น้อย เต้นรำไปจนสุดฟลอร์อีกด้าน ก่อนจะพาเธอเดินออกมาจากงาน หามุมสงบคุยกัน“พี่ชายบอกหรือยังว่า วันนี้โรซี่สวยมาก”อเลสซานโดรทำปากหวานเอ่ยชมสาวน้อย โรซี่ยิ้มพลางหมุนตัวให้เขาดู“ชมมาเยอะๆ ได้เลยค่ะ โรซี่รับได้”อเลสซานโดรยื่นมือไปดึงร่างงามมากอดไว้ มองใบหน้างดงามนั้นด้วยแววตาอ่อนโยน“โรซี่น้อยของพี่ชาย สวยที่สุดในโลก สวยเหมือนเจ้าหญิง พี่ชายขอเป็นเจ้าชายให้โรซี่ได้ไหม”“ได้สิคะ ถึงเจ้าชายจะแก่เหนียงยานไปหน่อย แต่ก็หล่อมาก หล่อกว่าหนุ
เพลงจบลงสาวน้อยเดบูตองต์เดินกลับมาหาคนในครอบครัว อลิชาปลาบปลื้มจนน้ำตาไหล ในขณะที่ริคคาโด้ห้ามตัวเองให้หยุดยิ้มไม่ได้“โรซี่น้อยของพ่อ หนูเป็นความภาคภูมิใจของครอบครัวเรานะลูก”ริคคาโด้ดึงร่างอรชรของโรซี่น้อยมากอดไว้ ปลื้มอกปลื้มใจกับงานเปิดตัวครั้งแรกของลูกสาว วงสังคมชั้นสูงจะต้องจับตามองลูกสาวคนสวยของเขาแน่นอน พวกบรรดาพ่อแม่ก็คงพากันมาทาบทามให้ลูกชายของตนเอง จนเลือกเขยขวัญไม่หวาดไม่ไหว แต่ให้พวกนั้นฝันหวานไปก่อนเถอะ เขายังไม่พร้อมยกโรซี่น้อยให้ใครดูแล“ขอบใจมากนะโรมิโอ ลูกดูแลน้องได้ดีมาก” อลิชาเอ่ยชมลูกชายโรมิโอเติบโตมาอย่างสง่างามไม่แพ้บิดา เขาตัวสูงใหญ่เกือบเท่าริคคาโด้แล้ว อีกไม่กี่ปีก็คงเหมือนผู้เป็นบิดา ส่วนเลโอนาโดลูกชายคนเล็ก ขอตัวไม่มาร่วมงานนี้ เพราะไม่ใช่งานของเด็ก“งานเลี้ยงยังอีกยาว ถ้ามีคนมาขอเต้นรำ พ่อริคกี้จะอนุญาตไหมคะ” โรซี่น้อยเอ่ยถามบิดา“เลือกคนเต้นหน่อยนะโรซี่น้อย ถ้าไอ้คนไหนมันฉวยโอกาสบอกพ่อได้เลย พ่อจะเตะมันออกจากงาน”ริคคาโด้ยังหวงลูกสาวคงเส้นคงวา แม้ต้องจำยอมให้โรซี่น้อยเต้นรำกับหนุ่มๆ แต่ก็ต้องจับตาดูตลอดเวลา“คุณป๋าทำตาขวางแบบนี้ หนุ่มๆ ที่ไหนจะกล้ามาขอโร
“ได้แน่นอน เรามาเป็นแฟนกันตั้งแต่ตอนนี้เลย พี่ชายจะเป็นแฟนที่ดีของโรซี่น้อย”“พี่ชายใจร้อนจัง โอเคค่ะ แต่ห้ามบอกพ่อริคกี้นะ” สาวน้อยยอมตกลง แต่มีข้อแม้สำคัญ“ไม่บอก ไม่บอกแน่นอน”ใครจะกล้าเสี่ยงให้ว่าที่พ่อตารู้ ขืนบอกไปเขามีหวังถูกอีกฝ่ายถลกหนังหัวแน่ ริคคาโด้หวงลูกสาวแค่ไหนทำไมเขาจะไม่รู้“แล้วเป็นแฟนกัน มันต่างจากตอนนี้ยังไงคะ”โรซี่น้อยทำตาแป๋ว มองหน้าชายหนุ่มท่าทางอยากรู้ หัวใจคนถูกมองเต้นรัวแรง มองตอบด้วยแววตาอ่อนหวาน“ต่างสิครับ คนเป็นแฟนกันต้องรักกันมากๆ แล้วก็ต้องเรียนรู้ที่จะใช้ชีวิตด้วยกัน ทำกิจกรรมร่วมกัน แล้วก็ทำแบบนี้ได้”อเลสซานโดรเชยคางมน ก่อนจะก้มลงไปแตะริมฝีปาก มอบจุมพิตแรกให้สาวน้อยอย่างอ่อนหวาน“โรซี่น้อย ไม่ชอบเหรอครับ”เขาเงยหน้าขึ้น หลังจากจูบสาวน้อยจนพอใจ แล้วพบว่าโรซี่น้อยนิ่งเงียบไป หน้าแดงจัด“ชอบ... ชอบสิคะ โรซี่รู้สึกดีจังคะ”โรซี่น้อยตอบด้วยน้ำเสียงสั่นนิดๆ สบตาเขาด้วยแววตาสดใส ไร้มารยา“ถ้าโรซี่จูบพี่ชาย จะรู้สึกเหมือนกันไหมคะ”เจ้าตัวอยากรู้ว่า หากเป็นฝ่ายจูบเขาก่อนจะรู้สึกแบบเดียวกันหรือเปล่า“ก็ต้องพิสูจน์ดู”อเลสซานโดรยิ้มด้วยความเอ็นดู โรซี่น้อยยังอ
“พี่ชายไม่ได้เป็นแฟนโรซี่สักหน่อย อย่ามาหวงกันสิ โรซี่ยังต้องพบเจอผู้คนอีกมากมาย ไม่อยากปิดกั้นตัวเองค่ะ”สาวน้อยบอกอย่างตรงไปตรงมาตามนิสัย ขณะมองหน้าพี่ชายที่ทำหน้าสลดด้วยความเห็นใจ แม่ลิชเคยบอกว่าหากจะรักชอบใคร ให้ถามหัวใจตัวเองให้ดี ว่ารู้สึกกับคนคนนั้นอย่างไร โรซี่น้อยรู้จักพี่ชายมาหลายปี สนิทสนมคุ้นเคยกันจนรู้สึกว่า อีกฝ่ายเหมือนคนในครอบครัว ยังหาคำตอบให้ตัวเองว่ารู้สึกกับเขาเกินคำว่าพี่ชายหรือเปล่า“พี่ชายขอโทษครับ พี่ชายเอาแต่ใจตัวเองเกินไป โรซี่น้อยมีสิทธิ์จะเลือกเต้นรำกับใครก็ได้ ตามที่โรซี่น้อยพอใจ พี่ชายมันก็แค่ตาแก่อายุมาก คงสู้หนุ่มๆ หน้ามนคนอื่นไม่ไหว”อเลสซานโดรทอดถอนใจแล้วยิ้มขมขื่น เขาเดินหนีมายืนเกาะราวกั้นขอบเรือ มองดูฝูงปลาโลมาสีชมพูพากันเล่นน้ำด้วยแววตาหม่นเศร้า ถึงจะมีอำนาจมากมายเป็นถึงประมุขตระกูลเบตาโทรี่ ก็ไม่สามารถทำให้สาวน้อยคนนี้สนใจเขามากกว่าผู้ชายคนอื่น“พี่ชายอย่าน้อยใจสิคะ โรซี่แค่ไม่อยากให้พ่อริคกี้เป็นห่วง พี่ชายก็รู้นี่คะว่าเวลาพ่อริคกี้เป็นห่วงโรซี่ทีไร ลำบากคนอื่นๆ ทุกที”โรซี่น้อยขยับเข้ามายืนข้างๆ มองร่างสูงใหญ่ ไม่ต่างจากบิดาของเธอด้วยแววตาอ่อนห