Share

[3] ไอ้หมาโง่

last update Terakhir Diperbarui: 2025-03-20 16:00:11

มาเฟียติดสัตว(แพทย์)

ตอนที่ 3

ไอ้หมาโง่

“อ…เอ่อ คือว่า หน้าฉันมีอะไรติดอยู่หรือเปล่าคะ” เธอถามผมด้วยน้ำเสียงตะกุกตะกัก ก่อนจะใช้มือข้างที่ว่างลูบใบหน้าสวยของตัวเองไปมา

“ป…เปล่าหรอก”

“งั้นหรอคะ งั้นคุณช่วยตามฉันมาได้ไหมคะ”

“ไปไหน”

“ไปคลีนิกค่ะ”

“ไปทำไม?” นั่นสิ เธอจะพาผมเข้าคลินิกไปทำไม ก็ในเมื่อเราทั้งสองไม่มีใครได้รับบาดเจ็บจากเหตุการณ์เมื่อกี้เลยด้วยซ้ำ

“ก..ก็ พาเจ้าหมาน้อยตัวนี้ไปเช็คอาการไงคะ คุณไม่สงสารมันหรอ ดูสิคะ ตอนนี้มันมองหน้าคุณตาละห้อยเลย”

“ห๊ะ!?” เธอเข้าใจภาษาหมาหรือไงว่ะ ถึงบอกว่าหมามันกำลังอ้อนผมอยู่ ที่เห็นก็จะมีแต่ไอ้หมาในอ้อมกอดเธอกำลังทำหน้าโง่อยู่ก็แค่นั้นแหละ

“ค่ะ งั้นเราไปกันเถอะ”

“เห้ย! เดี๋ยวฉันไม่ไป” ผมรีบปฏิเสธเธอออกไป แต่เธอหาได้ฟังเสียงปฏิเสธของผมไม่ เอาแต่เดินลากจูงมือผมตรงไปตามทางเรื่อยๆ ในเมื่อไม่มีทางเลือกก็เลยเดินตามเธอไปอย่างเลี่ยงไม่ได้ นี่ถ้าใครมาเห็นเขาล้อผมตายเลยน่ะเนี่ย ที่ให้ผู้หญิงที่อ่อนแอแบบนี้เดินลากจูงเอาแบบนี้

30นาทีผ่านไป

คลินิกสัตว์น่ารัก

นี่ก็ผ่านมาเกือบครึ่งชั่วโมงแล้วหลังจากที่โดนยัยผู้หญิงบ้าเมื่อกี้ลากมาที่คลินิกรักษาสัตว์ด้วยกัน ผมมองไปที่ห้องๆ หนึ่งซึ่งน่าจะเป็นห้องให้การรักษาซึ่งมันเป็นกระจกใสสามารถมองทะลุเข้าไปได้ ผมเห็นเธอก้มๆ เงยๆอยู่ที่ไอ้หมาหน้าโง่นั้นอยู่นานก่อนจะยิ้มออกมาเหมือนกับโล่งใจอะไรสักอย่าง

เรื่องที่ผมได้รู้อีกอย่างก็คือเธอเป็นหมอรักษาสัตว์ที่คลินิกแห่งนี้ด้วย ก็นึกว่าเป็นผีบ้าที่รักสัตว์จนไม่รักตัวเองถึงได้วิ่งไปกลางถนนแบบนั้น ตอนแรกก็แปลกใจอยู่นิดหน่อยนึกว่าเธอโกหกเรื่องเป็นหมอ เห็นหน้าตาดูเด็กขนาดนั้นก็คิดว่าเรียนอยู่ม.ปลายอะไรแบบนี้เสียอีก

แกร๊ก!

เธอเปิดประตูออกมาพร้อมกับจูงหมาตัวนั้นออกมาด้วย และเดินตรงมาหาผมที่นั่งรออยู่ที่โซฟารับรอง

“เสร็จหรือยังฉันจะได้กลับ” ก็ไม่รู้ทำไมว่าตัวผมต้องมานั่งเฝ้าเธอแบบนี้ด้วย

“เสร็จแล้วค่ะ แต่ฉันมีเรื่องอยากจะขอความช่วยเหลือจากคุณ”

“อะไร? แค่ฉันช่วยเธอจากความตายเมื่อกี้ยังไม่พออีกหรอ”

“เรื่องนั้นฉันรู้สึกขอบคุณคุณมากๆ เหมือนกัน แต่เรื่องนี้มันคนละเรื่อง และฉันก็กังวลมาก”

“เรื่องอะไร?”

“คุณช่วยรับเลี้ยงน้องหมาตัวนี้หน่อยได้ไหมคะ”

“ไม่!!!”

“งื้อออ~ คุณช่วยหยุดคิดสักหน่อยสิคะ ดูสิมันน่ารักมากๆ เลย อีกอย่างมันน่าจะชอบคุณนะคะ ดูสิมันกระดิกหางให้คุณไม่หยุดเลย”

“ฉันไม่ถูกกับหมา”

“นะคะคุณ ถือว่าช่วยเพื่อนร่วมโลก”

“ฉันไม่อยากเป็นเพื่อนกับหมา”

“ฮึก คุณไม่สงสารน้องเลยหรอ ดูสิ มันต้องการความรักจากคุณนะ” เอ้า แค่ผมไม่รับไอ้หมาโง่มาเลี้ยงแค่นี้เธอถึงกลับร้องไห้เลยหรอ แล้วผมก็ไม่เคยคิดจะเลี้ยงสัตว์ด้วย อยู่ดีๆ เธอก็เดินเอามายัดเยียดให้ผมเลย

“แล้วทำไมเธอไม่เลี้ยงเองล่ะ”

“ที่จริงฉันก็อยากเลี้ยงแต่ติดที่ฉันพักอยู่ในคอนโดและไม่สามารถเลี้ยงน้องได้”

“ก็ได้ๆ ฉันจะเลี้ยงมันก็ได้” เห็นว่าไอ้หมาโง่มันน่าสงสารอยู่นิดหนึ่งหรอกน่ะ ไม่ได้แพ้น้ำตาเธอสักหน่อย เหอะ!

“จริงหรอ คุณจะรับเลี้ยงน้องจริงๆ หรอ”

“อือ แต่….”

“แต่? แต่อะไรหรอคะ” เธอทำหน้างงพร้อมกับเอียงคอเหมือนไอ้หมาโงที่ยืนอยู่ข้างๆ กันเลย

“แต่เธอต้องมาหาฉันทุกครั้งที่ฉันเรียก เพราะฉันเลี้ยงหมาไม่เป็น”

“ทุกครั้งเลยหรอคะ”

“แล้วแต่น่ะ ถ้าเธอไม่ตกลง ทุกอย่างที่พูดก่อนหน้านี้ก็ถือว่าเป็นโมฆะ”

“ตกลงค่ะ ฉันตกลง” เธอรีบตอบตกลงทันทีก่อนที่ผู้ชายตรงหน้าของตัวเองจะเปลี่ยนใจไม่รับเลี้ยงน้องหมาที่ตัวเธอวิ่งไปช่วยมา

“หึ!ดีล งั้นก็เอาโทรศัพท์ของเธอมาสิ”

“อ…เอาไปทำไมคะ?”

“แลกช่องทางการติดต่อน่ะสิ เธอจะได้ไม่หนีฉันตอนที่ฉันจะโทรมาเรียกเธอไง”

“ก็ได้ค่า” เธอเอออออย่างงงๆ ก่อนจะล้วงหาโทรศัพท์ในกระเป๋าและส่งไปให้เขา

Rrrrrr Rrrrrr Rrrrrr

“หึ เรียบร้อยเอาคืนไป” ผมส่งโทรศัพท์คือเธอไปเมื่อและช่องทางการติดต่อไว้ทุกช่องทางแล้ว พร้อมกับโทรเข้าโทรศัพท์ของผมด้วยเสร็จสรรพ

“งั้นคุณซื้อพวกอุปกรณ์สำหรับเลี้ยงน้องไปด้วยเลยไหมคะ”

“งั้นเอาทุกอย่างที่จำเป็นหมาให้หมดเลย เพราะยังไงฉันก็เลือกไม่เป็นอยู่แล้ว ฝากหน้าที่นี้ให้กับเธอก็แล้วกัน”

“ค่ะ เดี๋ยวฉันจะไปเลือกให้เอง ส่วนน้องก็ให้คุณถือเชือกไว้นะคะ” เธอพยักหน้าตกลงพร้อมกับส่งเชือกจูงไอ้หมาโง่นี่มาให้ผม และก็เดินหายเข้าไปในคลินิกอีกครั้ง

“นี่ไอ้หมาโง่”

โฮ่ง! โฮ่ง!

“รู้ไหมว่าแกเป็นภาระฉัน ทำตัวให้มีประโยชน์ด้วยล่ะ” ผมเป็นบ้าแล้วหรือเปล่าเนี่ยที่มายืนคุยกับหมาอยู่แบบนี้

หงิง~ หงิง~ หงิง~

“อะไร? แกร้องแบบนั้นทำไม” อยู่ดีๆ มันก็ร้องเสียงเล็กพร้อมกับเอาหัวของมันมาถูไถที่ขาของผมไปมา

“น้องน่าจะอยากให้คุณลูบหัวน้องนะคะ ลองลูบดูสิคะ น้องน่าจะดีใจสุดๆ เลยค่ะถ้าคุณลูบหัวน้อง” พนักงานในคลินิกเดินมาหาผมพร้อมกับบอกให้ผมลูบหัวหมา นี่คนในคลินิกนี้พูดภาษาหมาได้หรอ ทำไมถึงรู้ว่ามันต้องการที่จะสื่ออะไร

“หรอ แกอยากให้ฉันลูบหัวแกงั้นหรอไอ้หมาโง่”

หงิง~ หงิง~ หงิง~

ปุ๊! ปุ๊!

ผมลูบหัวมันสองสามทีพร้อมกับตบแปะเบาๆ ที่หัวมันด้วย เหมือนจะเป็นอย่างที่พนักงานเดินมาบอกจริงๆ นั่นแหละ เพราะทันทีที่ผมลูบหัวมันเมื่อกี้มันก็กระดิกหางใส่ผมใหญ่เลยแถมยังเอาหน้ามาคลอเคลียที่ขาผมหนักขึ้นไปอีก

“ลักษณะดูคุ้นๆ น่ะเนี่ย เหมือนหมาที่เคยเห็นต่างประเทศเลย” มันดูเหมือนหมาที่ไม่ควรถูกทิ้งเลยด้วยซ้ำ เพราะมันน่าจะเป็นหมาพันธุ์ของต่างประเทศ แต่ผมไม่มีความรู้เรื่องพันธุ์หมาเลยเนี่ยสิ เอาไว้ค่อยถามเธอทีหลังก็แล้วกันว่ามันเป็นพันธุ์อะไร

“คุณจะเอาของเล่นด้วยไหมคะ” ผ่านไปไม่นานเธอก็เดินกลับมาอีกครั้งพร้อมกับของใช้ที่เต็มรถเข็น

“เอามาให้หมดนั่นแหละ”

“ค่ะ รวมทั้งหมดก็จะอยู่ที่10,850บาทค่ะ จ่ายแบบผ่อนไหมคะ คลีนิกเรารับผ่อนอยู่”

“เธอเห็นฉันเป็นคนไม่มีเงินขนาดนั้นเลยหรอไง” เธอดูถูกผมมากเลยน่ะ ให้ผ่อนอย่างนั้นหรอ เหอะ! ราคาแค่นี้มันไม่ทำให้ขนหน้าแข้งผมล่วงแม้แต่เส้นเดียวหรอ แล้วจำไม่ได้หรือไงว่าผมพึ่งโยนเงินให้อุบัติเหตุเมื่อกี้ไปสองแสน

“ม…ไม่ใช่นะคะ คือฉันเห็นว่าวันนี้คุณหมดเงินไปเยอะแล้ว เลยกลัวว่าคุณจะลำบากใจ”

“เพราะเธอทั้งนั้นนั่นแหละที่ทำให้ฉันต้องมาเสียเงินเยอะขนาดนี้” ผมพูดพร้อมกับยื่นบัตรเครดิตไปให้เธอ

“หงึ~ ขอโทษค่ะที่ต้องให้คุณมาเปลืองเงินเพราะฉันอีกแล้ว” ถึงเธอจะพูดออย่างนั้นแต่สุดท้ายก็ยื่นมือมารับบัตรไปจากมือผมอยู่ดี

“นี่ไอ้หมาโง่ วันนี้ฉันหมดไปกับแกสองแสนกว่าแล้วน่ะ” เมื่อเธอเดินออกไปผมก็หันไปต่อว่าไอ้หมาโง่ที่ยืนอยู่ข้างผมอีกครั้ง ไม่คิดว่าแค่หมาตัวเดียวจะก่อเรื่องให้ผมหมดเงินได้เยอะขนาดนี้

หงิง หงิง หงิง หงิง

“ไม่ต้องเอาหัวมาถูขาฉันเลย”

โฮ่ง โฮ่ง โฮ่ง

“เฮ้อ~”

Lanjutkan membaca buku ini secara gratis
Pindai kode untuk mengunduh Aplikasi

Bab terbaru

  • มาเฟียติดสัตว(แพทย์)   [65] ของขวัญสุดแสนพิเศษ -END-

    มาเฟียติดสัตว(แพทย์)ตอนที่ 65ของขวัญสุดแสนพิเศษฟอดดดดด ฟอดดดดด"อื้มมมมมม แก้มเมียเฮียเนี่ยหอมที่สุดเลย" "อื้อออออ หนวดมันทิ่มแก้มบลูอ่าาาาา ทำไมเฮียไม่โกนหนวด""ไม่มีใครโกนให้เฮียนะสิ เฮียก็รออยู่นะเนี่ย" ซาจิพูดเสียงอ่อยก่อนจะซุกใบหน้าคมคายลงที่ซอกคอขาวอย่างออดอ้อน"อื้อออ ฮ่าๆๆๆ จั๊กจี้นะคะเฮีย พอก่อน" บลูเบลล์ดันใบหน้าคมคายออกจากคอของตัวเอง ก่อนจะจับที่แก้มทั้งสองข้างของเฮียแล้วมองเข้าไปที่นัยตาที่กำลังสะท้อนภาพของเธออยู่"มองหน้าเฮียอย่างนี้อยากมีเรื่อง หรืออยากมีลูก""โอ๊ยยย มุกเชยเวอร์ค่ะ" บลูเบลล์ปล่อยมือออกจากหน้าของเฮียซีทันทีก่อนจะลุกขึ้นและจูงมือกันไปที่ห้องน้ำเพื่อโกนหนวดให้เฮียก่อนที่มันจะยาวไปมากกว่านี้"เฮียก็ก้มลงมาหน่อยสิคะ จะยืนเชิดหน้าไปไหน บลูโกนให้ไม่ได้เนี่ย"พรึ่บ"วร๊ายยยยย เฮีย! จะยกก็บอกกันหน่อยสิคะ" เธอตกใจจนหัวใจแทบจะตกไปอยู่ที่ตาตุ่ม ก่อนจะเอามือกุมท้องไว้ด้วยใจที่เต้นระส่ำ"เฮียไม่ทำหนูตกหรอกนะคนดี" ซาจิพูดจบก็ยื่นหน้าพลางหลับตามาให้บลูเบลล์โกนหนวดให้ตนเอง โดยไม่ได้สังเกตท่าทีของเธอเลยแม้แต่น้อย"เฮ้อ~ ไม่เอาแบบนี้แล้วนะคะ บลูไม่อยากออกข่าวหน้าหนึ่งว

  • มาเฟียติดสัตว(แพทย์)   [64] Yes, I will

    มาเฟียติดสัตว(แพทย์)ตอนที่ 64Yes, I will หลายสัปดาห์ผ่านไปบ่ายนักศึกษามากมายที่สวมใส่ชุดครุยสำหรับการจบการศึกษารวมตัวกันอยู่ที่จุดเดียว ก่อนจะทยอยกันออกมาจากหอประชุมเพื่อเดินไปหาบุคคลที่รอแสดงความยินดีสำหรับการประสบความสำเร็จนั้น เช่นเดียวกับหญิงสาวใบหน้าสวยถูกแต่งแต้มด้วยเครื่องสำอางอย่างลงตัว เดินถือใบประกาศนียบัตรตามหาคนที่เธออยากเจอมากที่สุดในตอนนี้"อยู่ไหนกันเนี่ย ไหนบอกว่ารอแถวนี้ไง" บลูเบลล์เดินตามหาเฮียซีและครอบครัวของเธอที่ทักแชทมาบอกว่ารออยู่ตรงนี้ เธอว่าเธอก็เดินมาถูกแล้วนะ ทำไมถึงไม่เห็นใครสักคนอยู่แถวนี้เลย"ยัยบลูเบลล์ ฉันปวดฉี่ว่ะ ไปเข้าห้องน้ำก่อนนะ" วีนัสที่เดินออกมาจากหอประชุมพร้อมกันสะเก็ดบอกเพื่อนรักที่ยืดคอมองหาใครสักคนอยู่"อื้อๆ ไปเลยๆ" บลูเบลล์ตอบกลับวีนัสไป แต่สายตาของเธอก็ยังกวาดหาทั้งเฮียแล้วก็พ่อแม่อยู่วันนี้เป็นวันที่เธอรอคอยมานานในที่สุดเธอก็เรียนจบสักทีส่วนพ่อแม่กับน้องชายก็ขึ้นมาหาเธอตั้งแต่สองวันที่แล้วแล้ว เธออุตส่าห์อยากจะได้ยินคำแสดงความยินดีจากเฮียคนแรกแท้ๆ แต่ไม่รู้ว่าทุกคนไปอยู่ที่ไหนทำไมถึงปล่อยให้เธอยืนรออยู่แบบนี้เนี่ยบลูเบลล์ไม่ทันได

  • มาเฟียติดสัตว(แพทย์)   [63] สลบคาอก NC25+++

    มาเฟียติดสัตว(แพทย์)ตอนที่ 63สลบคาอก NC25+++"นั่งลงมาเลยเด็กดี อึก อื้มมมม อ๊าส์ ตอดดีจริงๆ"บลูเบลล์นั่งยองๆคล่อมตัวของเฮียเอาไว้ก่อนที่ตัวเธอจะค่อยๆกดสะโพกลงมาอย่างช้าๆเพื่อให้ร่องรักครอบครองแก่นกายของเฮียเข้าไปทีละนิด และสุดท้ายมันก็สามารถกลืนกินแท่งเนื้อขนาดใหญ่เข้าไปจนหมดสุดโคนปึก"อึก อร๊ายยย อ๊า อื้ออออ เฮียอ๊า บลูจุก อ๊ะ อื้อออออ" เพียงแค่เธอนั่งลงจุดสุดความจุกก็แล่นเข้ามาเล่นงานท้องน้อยของเธอ เธอไม่เคยชอบท่าร่วมรักท่านี้เลย เป็นท่าที่ทรมานที่สุดลองมาจากท่าลิงอุ้มแตง"อื้อออ ซี๊ดดดด อ๊า รัดเฮียแน่นเกินไปแล้วเด็กดี อื้มมมมม ซี๊ดดด เฮียขยับเลยนะ เฮียทนไม่ไหวแล้ว""อึก อื้อออ ค่ะ อ๊ะ อ๊ะ อ๊ะ อร๊ายยยยย อ๊าๆๆๆๆๆๆ" เมื่อได้รับคำอนุญาตซาจิก็จับเข้าที่บั้นท้ายก่อนจะล็อคตัวของบลูเบลล์เอาไว้ จากนั้นเขาก็กระแทกแก่นกายเสยขึ้นไปเต็มแรงตับ ตับ ตับ ตับ ตับ ปึก ปึก ปึก ปึก ปึก"อ๊ะ อ๊ะ อื่อออ เฮีย อ๊า เบาหน่อย อื้อออ จุก อ๊าส์ อะ อร๊ายยยยย" เมื่อความเสียววิ่งผ่านไปทั่วร่างกายตัวของเธอก็แทบไม่มีแรง ได้แต่นอนซบอยู่ที่แผงอกแกร่งพร้อมกับร้องครางอย่างไม่เป็นภาษา ทุกครั้งที่แท่งเนื้อของเฮียแท

  • มาเฟียติดสัตว(แพทย์)   [62] งานวิวาห์

    มาเฟียติดสัตว(แพทย์)ตอนที่ 62งานวิวาห์1 เดือนต่อมา"หล่อที่สุดเลย~ แฟนใครเนี่ย คิกๆๆ" บลูเบลล์หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาถ่ายรูปผู้ชายที่ขึ้นชื่อว่าเป็นแฟนเธอที่ตอนนี้กำลังปฏิบัติหน้าที่ในการเป็นพิธีกรของงานแต่งพี่ฟิสซิสและพี่เจ้าเอยอยู่วันนี้เป็นวันแห่งความสุขของพี่ๆทั้งสอง ซึ่งเธอก็ได้มาแสดงความยินดีในฐานะแขก แถมพี่เจ้าเอยวันนี้ยังสวยสุดๆราวกับเจ้าหญิงเลยด้วย ไม่คิดเลยว่าคุณแม่ลูกสองจะสวยได้ขนาดนี้ตึก ตึก ตึก"มองอะไรขนาดนั้นครับคนดี แล้วเมื่อกี้ถ่ายภาพอะไรเฮีย ทำไมหัวเราะคิกคักไปด้วย" ซาจิเดินมาตอนไหนไม่รู้ ก่อนจะโอบเอวของบลูเบลล์เอาไว้เพื่อแสดงความเป็นเจ้าของ เพราะพวกผู้ชายในงานส่งสายตามาให้เมียเขาไม่หยุดไม่หย่อน จนแทบอยากจะระเบิดงานแต่งของไอ้ฟิสซิสทิ้งซะเดี๋ยวนี้"บลูถ่ายรูปแฟนของบลูสิคะ วันนี้หล่อเป็นพิเศษเลย แล้วก็บลูมองพี่เจ้าเอยอยู่ค่ะ วันนี้พี่เจ้าเอยสวยมากๆเลยราวกับเจ้าหญิงในเทพนิยาย แล้วก็ดีใจที่พี่ๆทั้งคู่ได้สมหวังกันสักที หลังจากที่เผชิญเรื่องอะไรมามากมาย""หึหึ สองคนนั้นมันขาดกันไม่ได้หรอก แถมยังมีโซ่ทองคล้องคอกันตั้งสองเส้นอีก""คิกๆ เป็นคู่ที่เหมาะสมราวกับกิ่งทองใบหยกเลยค

  • มาเฟียติดสัตว(แพทย์)   [61] หวานแหววยามค่ำคืน

    มาเฟียติดสัตว(แพทย์)ตอนที่ 61หวานแหววยามค่ำคืนพรึ่บ"หึหึ คนน่ารักหลับสนิทไม่รู้เรื่องเลยน่า~"ซาจิเดินเข้ามาสอดตัวในผ้าห่มผืนเดียวกับบลูเบลล์หลังจากที่เขากินข้าวกับพ่อแม่และขึ้นมาอาบน้ำเสร็จแล้ววันนี้ถือเป็นวันที่เหนื่อยทั้งกายและก็ใจเขามากที่สุด แต่มันก็จะเกิดขึ้นได้แค่วันนี้วันเดียวเท่านั้นแหละ เรื่องเลวร้ายแบบนี้จะไม่เกิดขึ้นเป็นครั้งที่สองอย่างแน่นอน"ฟอดดดด หลับฝันดีนะเด็กดีของเฮีย" หลังจากที่บลูเบลล์ร้องไห้จนหลับไปนั้น เธอก็หลับยาวจนถึงตอนนี้เลย อย่างน้อยก็ทำให้เขาหายกังวลได้ว่าเรื่องที่เกิดขึ้นไม่กระทบถึงจิตใจเธออย่างหนักจนเก็บมาละเมอฝันZzzzzz Zzzzzz Zzzzzzเสียงลมหายใจเข้าออกของทั้งสองประสานกันไปมา วันนี้ซาจิเผลอหลับไปยังไม่รู้ตัวด้วยความเหนื่อยสะสมที่เขาโหมงานหนักและวันนี้ที่เกิดเรื่องอะไรมากมาย ทำให้เขาหลับแบบไม่รู้ตัวเลย โดยที่อีกคนที่เขาคิดว่าหลับอยู่นั้น ได้ตื่นขึ้นมานั่งอยู่บนเตียงอย่างงงๆ"อึก อื้ออออออ ปวดหัวจัง" บลูเบลล์ตื่นมาในสภาพงัวเงียก่อนจะมองดูที่นาฬิกาว่าตอนนี้เวลาเท่าไหร่"โอ้โห เฮียไม่ปลุกเลยหรอเนี่ย" บลูเบลล์ลุกขึ้นจากเตียงด้วยสภาพงุนงงก่อนจะเดินเข้าไ

  • มาเฟียติดสัตว(แพทย์)   [60] อย่าเข้มแข็งอีกเลย ร้องไห้บ้างก็ได้

    มาเฟียติดสัตว(แพทย์)ตอนที่ 60อย่าเข้มแข็งอีกเลย ร้องไห้บ้างก็ได้รถตู้คันหรูวิ่งเข้ามาในบริเวณบ้าน ก่อนที่สัตว์เลี้ยงของเขาจะวิ่งออกมารับอย่างดีใจโฮ่ง โฮ่ง โฮ่ง โฮ่งแฮ่ก แฮ่ก แฮ่กครืดดดดดดตึก ตึก ตึก ตึก"มันนี่~ ฮือออออ บลูคิดถึงมันนี่ที่สุดเลย" บลูเบลล์เห็นหมาน้อยที่เธอรักมากวิ่งมาเธอก็รีบเปิดประตูแล้ววิ่งมากอดมันทันที เธอนึกว่าจะไม่ได้มาเจอหน้าของมันนี่อีกแล้ว ทุกอย่างที่เกิดขึ้นในวันนี้มันจะฝังใจเธอไปตลอดชีวิตแผล็บ แผล็บ โฮ่ง โฮ่งบลูเบลล์ทั้งกอดทั้งหอมเจ้าหมาไซบีเรียนจอมซนอยู่หน้าบ้านจนหนำใจ ก่อนจะลุกขึ้นเดินไปกอดเอวแกร่งของซาจิที่ยืนรออยู่หน้าบ้าน"เฮีย~" บลูเบลล์เรียกซาจิเสียงละห้อย ก่อนจะซุกใบหน้าลงที่อกแกร่งอย่างสำนึกผิด"อะไรกัน อ้อนจะเอาอะไร หื้ม?" ซาจิลูบหัวปลอบบลูเบลล์อย่างอ่อนโยน ก่อนจะจุ๊บลงไปที่ผมหนึ่งที"งื้ออออ วันนี้บลูขอโทษที่ทำให้เรื่องมันวุ่นวาย ขอโทษที่ทำให้เฮียลำบาก"หมับ!ซาจิเห็นคนตัวเล็กพร่ำพูดคำขอโทษออกมาแบบนั้นก็จับที่ใบหน้าหวานให้มาสบตากับตนเอง ก่อนจะพูดในสิ่งที่ตนคิดออกไป"หนูฟังนะบลูเบลล์ อย่าโทษตัวเอง ถ้าจะโทษให้โทษเฮีย เฮียปล่อยหนูไปเอง แล้วอีก

Bab Lainnya
Jelajahi dan baca novel bagus secara gratis
Akses gratis ke berbagai novel bagus di aplikasi GoodNovel. Unduh buku yang kamu suka dan baca di mana saja & kapan saja.
Baca buku gratis di Aplikasi
Pindai kode untuk membaca di Aplikasi
DMCA.com Protection Status