ログイン共有
[3] ไอ้หมาโง่
最終更新日:
2025-03-20 16:00:11มาเฟียติดสัตว(แพทย์)
ตอนที่ 3 ไอ้หมาโง่ “อ…เอ่อ คือว่า หน้าฉันมีอะไรติดอยู่หรือเปล่าคะ” เธอถามผมด้วยน้ำเสียงตะกุกตะกัก ก่อนจะใช้มือข้างที่ว่างลูบใบหน้าสวยของตัวเองไปมา “ป…เปล่าหรอก” “งั้นหรอคะ งั้นคุณช่วยตามฉันมาได้ไหมคะ” “ไปไหน” “ไปคลีนิกค่ะ” “ไปทำไม?” นั่นสิ เธอจะพาผมเข้าคลินิกไปทำไม ก็ในเมื่อเราทั้งสองไม่มีใครได้รับบาดเจ็บจากเหตุการณ์เมื่อกี้เลยด้วยซ้ำ “ก..ก็ พาเจ้าหมาน้อยตัวนี้ไปเช็คอาการไงคะ คุณไม่สงสารมันหรอ ดูสิคะ ตอนนี้มันมองหน้าคุณตาละห้อยเลย” “ห๊ะ!?” เธอเข้าใจภาษาหมาหรือไงว่ะ ถึงบอกว่าหมามันกำลังอ้อนผมอยู่ ที่เห็นก็จะมีแต่ไอ้หมาในอ้อมกอดเธอกำลังทำหน้าโง่อยู่ก็แค่นั้นแหละ “ค่ะ งั้นเราไปกันเถอะ” “เห้ย! เดี๋ยวฉันไม่ไป” ผมรีบปฏิเสธเธอออกไป แต่เธอหาได้ฟังเสียงปฏิเสธของผมไม่ เอาแต่เดินลากจูงมือผมตรงไปตามทางเรื่อยๆ ในเมื่อไม่มีทางเลือกก็เลยเดินตามเธอไปอย่างเลี่ยงไม่ได้ นี่ถ้าใครมาเห็นเขาล้อผมตายเลยน่ะเนี่ย ที่ให้ผู้หญิงที่อ่อนแอแบบนี้เดินลากจูงเอาแบบนี้ 30นาทีผ่านไป คลินิกสัตว์น่ารัก นี่ก็ผ่านมาเกือบครึ่งชั่วโมงแล้วหลังจากที่โดนยัยผู้หญิงบ้าเมื่อกี้ลากมาที่คลินิกรักษาสัตว์ด้วยกัน ผมมองไปที่ห้องๆ หนึ่งซึ่งน่าจะเป็นห้องให้การรักษาซึ่งมันเป็นกระจกใสสามารถมองทะลุเข้าไปได้ ผมเห็นเธอก้มๆ เงยๆอยู่ที่ไอ้หมาหน้าโง่นั้นอยู่นานก่อนจะยิ้มออกมาเหมือนกับโล่งใจอะไรสักอย่าง เรื่องที่ผมได้รู้อีกอย่างก็คือเธอเป็นหมอรักษาสัตว์ที่คลินิกแห่งนี้ด้วย ก็นึกว่าเป็นผีบ้าที่รักสัตว์จนไม่รักตัวเองถึงได้วิ่งไปกลางถนนแบบนั้น ตอนแรกก็แปลกใจอยู่นิดหน่อยนึกว่าเธอโกหกเรื่องเป็นหมอ เห็นหน้าตาดูเด็กขนาดนั้นก็คิดว่าเรียนอยู่ม.ปลายอะไรแบบนี้เสียอีก แกร๊ก! เธอเปิดประตูออกมาพร้อมกับจูงหมาตัวนั้นออกมาด้วย และเดินตรงมาหาผมที่นั่งรออยู่ที่โซฟารับรอง “เสร็จหรือยังฉันจะได้กลับ” ก็ไม่รู้ทำไมว่าตัวผมต้องมานั่งเฝ้าเธอแบบนี้ด้วย “เสร็จแล้วค่ะ แต่ฉันมีเรื่องอยากจะขอความช่วยเหลือจากคุณ” “อะไร? แค่ฉันช่วยเธอจากความตายเมื่อกี้ยังไม่พออีกหรอ” “เรื่องนั้นฉันรู้สึกขอบคุณคุณมากๆ เหมือนกัน แต่เรื่องนี้มันคนละเรื่อง และฉันก็กังวลมาก” “เรื่องอะไร?” “คุณช่วยรับเลี้ยงน้องหมาตัวนี้หน่อยได้ไหมคะ” “ไม่!!!” “งื้อออ~ คุณช่วยหยุดคิดสักหน่อยสิคะ ดูสิมันน่ารักมากๆ เลย อีกอย่างมันน่าจะชอบคุณนะคะ ดูสิมันกระดิกหางให้คุณไม่หยุดเลย” “ฉันไม่ถูกกับหมา” “นะคะคุณ ถือว่าช่วยเพื่อนร่วมโลก” “ฉันไม่อยากเป็นเพื่อนกับหมา” “ฮึก คุณไม่สงสารน้องเลยหรอ ดูสิ มันต้องการความรักจากคุณนะ” เอ้า แค่ผมไม่รับไอ้หมาโง่มาเลี้ยงแค่นี้เธอถึงกลับร้องไห้เลยหรอ แล้วผมก็ไม่เคยคิดจะเลี้ยงสัตว์ด้วย อยู่ดีๆ เธอก็เดินเอามายัดเยียดให้ผมเลย “แล้วทำไมเธอไม่เลี้ยงเองล่ะ” “ที่จริงฉันก็อยากเลี้ยงแต่ติดที่ฉันพักอยู่ในคอนโดและไม่สามารถเลี้ยงน้องได้” “ก็ได้ๆ ฉันจะเลี้ยงมันก็ได้” เห็นว่าไอ้หมาโง่มันน่าสงสารอยู่นิดหนึ่งหรอกน่ะ ไม่ได้แพ้น้ำตาเธอสักหน่อย เหอะ! “จริงหรอ คุณจะรับเลี้ยงน้องจริงๆ หรอ” “อือ แต่….” “แต่? แต่อะไรหรอคะ” เธอทำหน้างงพร้อมกับเอียงคอเหมือนไอ้หมาโงที่ยืนอยู่ข้างๆ กันเลย “แต่เธอต้องมาหาฉันทุกครั้งที่ฉันเรียก เพราะฉันเลี้ยงหมาไม่เป็น” “ทุกครั้งเลยหรอคะ” “แล้วแต่น่ะ ถ้าเธอไม่ตกลง ทุกอย่างที่พูดก่อนหน้านี้ก็ถือว่าเป็นโมฆะ” “ตกลงค่ะ ฉันตกลง” เธอรีบตอบตกลงทันทีก่อนที่ผู้ชายตรงหน้าของตัวเองจะเปลี่ยนใจไม่รับเลี้ยงน้องหมาที่ตัวเธอวิ่งไปช่วยมา “หึ!ดีล งั้นก็เอาโทรศัพท์ของเธอมาสิ” “อ…เอาไปทำไมคะ?” “แลกช่องทางการติดต่อน่ะสิ เธอจะได้ไม่หนีฉันตอนที่ฉันจะโทรมาเรียกเธอไง” “ก็ได้ค่า” เธอเอออออย่างงงๆ ก่อนจะล้วงหาโทรศัพท์ในกระเป๋าและส่งไปให้เขา Rrrrrr Rrrrrr Rrrrrr “หึ เรียบร้อยเอาคืนไป” ผมส่งโทรศัพท์คือเธอไปเมื่อและช่องทางการติดต่อไว้ทุกช่องทางแล้ว พร้อมกับโทรเข้าโทรศัพท์ของผมด้วยเสร็จสรรพ “งั้นคุณซื้อพวกอุปกรณ์สำหรับเลี้ยงน้องไปด้วยเลยไหมคะ” “งั้นเอาทุกอย่างที่จำเป็นหมาให้หมดเลย เพราะยังไงฉันก็เลือกไม่เป็นอยู่แล้ว ฝากหน้าที่นี้ให้กับเธอก็แล้วกัน” “ค่ะ เดี๋ยวฉันจะไปเลือกให้เอง ส่วนน้องก็ให้คุณถือเชือกไว้นะคะ” เธอพยักหน้าตกลงพร้อมกับส่งเชือกจูงไอ้หมาโง่นี่มาให้ผม และก็เดินหายเข้าไปในคลินิกอีกครั้ง “นี่ไอ้หมาโง่” โฮ่ง! โฮ่ง! “รู้ไหมว่าแกเป็นภาระฉัน ทำตัวให้มีประโยชน์ด้วยล่ะ” ผมเป็นบ้าแล้วหรือเปล่าเนี่ยที่มายืนคุยกับหมาอยู่แบบนี้ หงิง~ หงิง~ หงิง~ “อะไร? แกร้องแบบนั้นทำไม” อยู่ดีๆ มันก็ร้องเสียงเล็กพร้อมกับเอาหัวของมันมาถูไถที่ขาของผมไปมา “น้องน่าจะอยากให้คุณลูบหัวน้องนะคะ ลองลูบดูสิคะ น้องน่าจะดีใจสุดๆ เลยค่ะถ้าคุณลูบหัวน้อง” พนักงานในคลินิกเดินมาหาผมพร้อมกับบอกให้ผมลูบหัวหมา นี่คนในคลินิกนี้พูดภาษาหมาได้หรอ ทำไมถึงรู้ว่ามันต้องการที่จะสื่ออะไร “หรอ แกอยากให้ฉันลูบหัวแกงั้นหรอไอ้หมาโง่” หงิง~ หงิง~ หงิง~ ปุ๊! ปุ๊! ผมลูบหัวมันสองสามทีพร้อมกับตบแปะเบาๆ ที่หัวมันด้วย เหมือนจะเป็นอย่างที่พนักงานเดินมาบอกจริงๆ นั่นแหละ เพราะทันทีที่ผมลูบหัวมันเมื่อกี้มันก็กระดิกหางใส่ผมใหญ่เลยแถมยังเอาหน้ามาคลอเคลียที่ขาผมหนักขึ้นไปอีก “ลักษณะดูคุ้นๆ น่ะเนี่ย เหมือนหมาที่เคยเห็นต่างประเทศเลย” มันดูเหมือนหมาที่ไม่ควรถูกทิ้งเลยด้วยซ้ำ เพราะมันน่าจะเป็นหมาพันธุ์ของต่างประเทศ แต่ผมไม่มีความรู้เรื่องพันธุ์หมาเลยเนี่ยสิ เอาไว้ค่อยถามเธอทีหลังก็แล้วกันว่ามันเป็นพันธุ์อะไร “คุณจะเอาของเล่นด้วยไหมคะ” ผ่านไปไม่นานเธอก็เดินกลับมาอีกครั้งพร้อมกับของใช้ที่เต็มรถเข็น “เอามาให้หมดนั่นแหละ” “ค่ะ รวมทั้งหมดก็จะอยู่ที่10,850บาทค่ะ จ่ายแบบผ่อนไหมคะ คลีนิกเรารับผ่อนอยู่” “เธอเห็นฉันเป็นคนไม่มีเงินขนาดนั้นเลยหรอไง” เธอดูถูกผมมากเลยน่ะ ให้ผ่อนอย่างนั้นหรอ เหอะ! ราคาแค่นี้มันไม่ทำให้ขนหน้าแข้งผมล่วงแม้แต่เส้นเดียวหรอ แล้วจำไม่ได้หรือไงว่าผมพึ่งโยนเงินให้อุบัติเหตุเมื่อกี้ไปสองแสน “ม…ไม่ใช่นะคะ คือฉันเห็นว่าวันนี้คุณหมดเงินไปเยอะแล้ว เลยกลัวว่าคุณจะลำบากใจ” “เพราะเธอทั้งนั้นนั่นแหละที่ทำให้ฉันต้องมาเสียเงินเยอะขนาดนี้” ผมพูดพร้อมกับยื่นบัตรเครดิตไปให้เธอ “หงึ~ ขอโทษค่ะที่ต้องให้คุณมาเปลืองเงินเพราะฉันอีกแล้ว” ถึงเธอจะพูดออย่างนั้นแต่สุดท้ายก็ยื่นมือมารับบัตรไปจากมือผมอยู่ดี “นี่ไอ้หมาโง่ วันนี้ฉันหมดไปกับแกสองแสนกว่าแล้วน่ะ” เมื่อเธอเดินออกไปผมก็หันไปต่อว่าไอ้หมาโง่ที่ยืนอยู่ข้างผมอีกครั้ง ไม่คิดว่าแค่หมาตัวเดียวจะก่อเรื่องให้ผมหมดเงินได้เยอะขนาดนี้ หงิง หงิง หงิง หงิง “ไม่ต้องเอาหัวมาถูขาฉันเลย” โฮ่ง โฮ่ง โฮ่ง “เฮ้อ~”
最新チャプター
มาเฟียติดสัตว(แพทย์) [65] ของขวัญสุดแสนพิเศษ -END-
มาเฟียติดสัตว(แพทย์)ตอนที่ 65ของขวัญสุดแสนพิเศษฟอดดดดด ฟอดดดดด"อื้มมมมมม แก้มเมียเฮียเนี่ยหอมที่สุดเลย" "อื้อออออ หนวดมันทิ่มแก้มบลูอ่าาาาา ทำไมเฮียไม่โกนหนวด""ไม่มีใครโกนให้เฮียนะสิ เฮียก็รออยู่นะเนี่ย" ซาจิพูดเสียงอ่อยก่อนจะซุกใบหน้าคมคายลงที่ซอกคอขาวอย่างออดอ้อน"อื้อออ ฮ่าๆๆๆ จั๊กจี้นะคะเฮีย พอก่อน" บลูเบลล์ดันใบหน้าคมคายออกจากคอของตัวเอง ก่อนจะจับที่แก้มทั้งสองข้างของเฮียแล้วมองเข้าไปที่นัยตาที่กำลังสะท้อนภาพของเธออยู่"มองหน้าเฮียอย่างนี้อยากมีเรื่อง หรืออยากมีลูก""โอ๊ยยย มุกเชยเวอร์ค่ะ" บลูเบลล์ปล่อยมือออกจากหน้าของเฮียซีทันทีก่อนจะลุกขึ้นและจูงมือกันไปที่ห้องน้ำเพื่อโกนหนวดให้เฮียก่อนที่มันจะยาวไปมากกว่านี้"เฮียก็ก้มลงมาหน่อยสิคะ จะยืนเชิดหน้าไปไหน บลูโกนให้ไม่ได้เนี่ย"พรึ่บ"วร๊ายยยยย เฮีย! จะยกก็บอกกันหน่อยสิคะ" เธอตกใจจนหัวใจแทบจะตกไปอยู่ที่ตาตุ่ม ก่อนจะเอามือกุมท้องไว้ด้วยใจที่เต้นระส่ำ"เฮียไม่ทำหนูตกหรอกนะคนดี" ซาจิพูดจบก็ยื่นหน้าพลางหลับตามาให้บลูเบลล์โกนหนวดให้ตนเอง โดยไม่ได้สังเกตท่าทีของเธอเลยแม้แต่น้อย"เฮ้อ~ ไม่เอาแบบนี้แล้วนะคะ บลูไม่อยากออกข่าวหน้าหนึ่งว
มาเฟียติดสัตว(แพทย์) [64] Yes, I will
มาเฟียติดสัตว(แพทย์)ตอนที่ 64Yes, I will หลายสัปดาห์ผ่านไปบ่ายนักศึกษามากมายที่สวมใส่ชุดครุยสำหรับการจบการศึกษารวมตัวกันอยู่ที่จุดเดียว ก่อนจะทยอยกันออกมาจากหอประชุมเพื่อเดินไปหาบุคคลที่รอแสดงความยินดีสำหรับการประสบความสำเร็จนั้น เช่นเดียวกับหญิงสาวใบหน้าสวยถูกแต่งแต้มด้วยเครื่องสำอางอย่างลงตัว เดินถือใบประกาศนียบัตรตามหาคนที่เธออยากเจอมากที่สุดในตอนนี้"อยู่ไหนกันเนี่ย ไหนบอกว่ารอแถวนี้ไง" บลูเบลล์เดินตามหาเฮียซีและครอบครัวของเธอที่ทักแชทมาบอกว่ารออยู่ตรงนี้ เธอว่าเธอก็เดินมาถูกแล้วนะ ทำไมถึงไม่เห็นใครสักคนอยู่แถวนี้เลย"ยัยบลูเบลล์ ฉันปวดฉี่ว่ะ ไปเข้าห้องน้ำก่อนนะ" วีนัสที่เดินออกมาจากหอประชุมพร้อมกันสะเก็ดบอกเพื่อนรักที่ยืดคอมองหาใครสักคนอยู่"อื้อๆ ไปเลยๆ" บลูเบลล์ตอบกลับวีนัสไป แต่สายตาของเธอก็ยังกวาดหาทั้งเฮียแล้วก็พ่อแม่อยู่วันนี้เป็นวันที่เธอรอคอยมานานในที่สุดเธอก็เรียนจบสักทีส่วนพ่อแม่กับน้องชายก็ขึ้นมาหาเธอตั้งแต่สองวันที่แล้วแล้ว เธออุตส่าห์อยากจะได้ยินคำแสดงความยินดีจากเฮียคนแรกแท้ๆ แต่ไม่รู้ว่าทุกคนไปอยู่ที่ไหนทำไมถึงปล่อยให้เธอยืนรออยู่แบบนี้เนี่ยบลูเบลล์ไม่ทันได
มาเฟียติดสัตว(แพทย์) [63] สลบคาอก NC25+++
มาเฟียติดสัตว(แพทย์)ตอนที่ 63สลบคาอก NC25+++"นั่งลงมาเลยเด็กดี อึก อื้มมมม อ๊าส์ ตอดดีจริงๆ"บลูเบลล์นั่งยองๆคล่อมตัวของเฮียเอาไว้ก่อนที่ตัวเธอจะค่อยๆกดสะโพกลงมาอย่างช้าๆเพื่อให้ร่องรักครอบครองแก่นกายของเฮียเข้าไปทีละนิด และสุดท้ายมันก็สามารถกลืนกินแท่งเนื้อขนาดใหญ่เข้าไปจนหมดสุดโคนปึก"อึก อร๊ายยย อ๊า อื้ออออ เฮียอ๊า บลูจุก อ๊ะ อื้อออออ" เพียงแค่เธอนั่งลงจุดสุดความจุกก็แล่นเข้ามาเล่นงานท้องน้อยของเธอ เธอไม่เคยชอบท่าร่วมรักท่านี้เลย เป็นท่าที่ทรมานที่สุดลองมาจากท่าลิงอุ้มแตง"อื้อออ ซี๊ดดดด อ๊า รัดเฮียแน่นเกินไปแล้วเด็กดี อื้มมมมม ซี๊ดดด เฮียขยับเลยนะ เฮียทนไม่ไหวแล้ว""อึก อื้อออ ค่ะ อ๊ะ อ๊ะ อ๊ะ อร๊ายยยยย อ๊าๆๆๆๆๆๆ" เมื่อได้รับคำอนุญาตซาจิก็จับเข้าที่บั้นท้ายก่อนจะล็อคตัวของบลูเบลล์เอาไว้ จากนั้นเขาก็กระแทกแก่นกายเสยขึ้นไปเต็มแรงตับ ตับ ตับ ตับ ตับ ปึก ปึก ปึก ปึก ปึก"อ๊ะ อ๊ะ อื่อออ เฮีย อ๊า เบาหน่อย อื้อออ จุก อ๊าส์ อะ อร๊ายยยยย" เมื่อความเสียววิ่งผ่านไปทั่วร่างกายตัวของเธอก็แทบไม่มีแรง ได้แต่นอนซบอยู่ที่แผงอกแกร่งพร้อมกับร้องครางอย่างไม่เป็นภาษา ทุกครั้งที่แท่งเนื้อของเฮียแท
มาเฟียติดสัตว(แพทย์) [62] งานวิวาห์
มาเฟียติดสัตว(แพทย์)ตอนที่ 62งานวิวาห์1 เดือนต่อมา"หล่อที่สุดเลย~ แฟนใครเนี่ย คิกๆๆ" บลูเบลล์หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาถ่ายรูปผู้ชายที่ขึ้นชื่อว่าเป็นแฟนเธอที่ตอนนี้กำลังปฏิบัติหน้าที่ในการเป็นพิธีกรของงานแต่งพี่ฟิสซิสและพี่เจ้าเอยอยู่วันนี้เป็นวันแห่งความสุขของพี่ๆทั้งสอง ซึ่งเธอก็ได้มาแสดงความยินดีในฐานะแขก แถมพี่เจ้าเอยวันนี้ยังสวยสุดๆราวกับเจ้าหญิงเลยด้วย ไม่คิดเลยว่าคุณแม่ลูกสองจะสวยได้ขนาดนี้ตึก ตึก ตึก"มองอะไรขนาดนั้นครับคนดี แล้วเมื่อกี้ถ่ายภาพอะไรเฮีย ทำไมหัวเราะคิกคักไปด้วย" ซาจิเดินมาตอนไหนไม่รู้ ก่อนจะโอบเอวของบลูเบลล์เอาไว้เพื่อแสดงความเป็นเจ้าของ เพราะพวกผู้ชายในงานส่งสายตามาให้เมียเขาไม่หยุดไม่หย่อน จนแทบอยากจะระเบิดงานแต่งของไอ้ฟิสซิสทิ้งซะเดี๋ยวนี้"บลูถ่ายรูปแฟนของบลูสิคะ วันนี้หล่อเป็นพิเศษเลย แล้วก็บลูมองพี่เจ้าเอยอยู่ค่ะ วันนี้พี่เจ้าเอยสวยมากๆเลยราวกับเจ้าหญิงในเทพนิยาย แล้วก็ดีใจที่พี่ๆทั้งคู่ได้สมหวังกันสักที หลังจากที่เผชิญเรื่องอะไรมามากมาย""หึหึ สองคนนั้นมันขาดกันไม่ได้หรอก แถมยังมีโซ่ทองคล้องคอกันตั้งสองเส้นอีก""คิกๆ เป็นคู่ที่เหมาะสมราวกับกิ่งทองใบหยกเลยค
มาเฟียติดสัตว(แพทย์) [61] หวานแหววยามค่ำคืน
มาเฟียติดสัตว(แพทย์)ตอนที่ 61หวานแหววยามค่ำคืนพรึ่บ"หึหึ คนน่ารักหลับสนิทไม่รู้เรื่องเลยน่า~"ซาจิเดินเข้ามาสอดตัวในผ้าห่มผืนเดียวกับบลูเบลล์หลังจากที่เขากินข้าวกับพ่อแม่และขึ้นมาอาบน้ำเสร็จแล้ววันนี้ถือเป็นวันที่เหนื่อยทั้งกายและก็ใจเขามากที่สุด แต่มันก็จะเกิดขึ้นได้แค่วันนี้วันเดียวเท่านั้นแหละ เรื่องเลวร้ายแบบนี้จะไม่เกิดขึ้นเป็นครั้งที่สองอย่างแน่นอน"ฟอดดดด หลับฝันดีนะเด็กดีของเฮีย" หลังจากที่บลูเบลล์ร้องไห้จนหลับไปนั้น เธอก็หลับยาวจนถึงตอนนี้เลย อย่างน้อยก็ทำให้เขาหายกังวลได้ว่าเรื่องที่เกิดขึ้นไม่กระทบถึงจิตใจเธออย่างหนักจนเก็บมาละเมอฝันZzzzzz Zzzzzz Zzzzzzเสียงลมหายใจเข้าออกของทั้งสองประสานกันไปมา วันนี้ซาจิเผลอหลับไปยังไม่รู้ตัวด้วยความเหนื่อยสะสมที่เขาโหมงานหนักและวันนี้ที่เกิดเรื่องอะไรมากมาย ทำให้เขาหลับแบบไม่รู้ตัวเลย โดยที่อีกคนที่เขาคิดว่าหลับอยู่นั้น ได้ตื่นขึ้นมานั่งอยู่บนเตียงอย่างงงๆ"อึก อื้ออออออ ปวดหัวจัง" บลูเบลล์ตื่นมาในสภาพงัวเงียก่อนจะมองดูที่นาฬิกาว่าตอนนี้เวลาเท่าไหร่"โอ้โห เฮียไม่ปลุกเลยหรอเนี่ย" บลูเบลล์ลุกขึ้นจากเตียงด้วยสภาพงุนงงก่อนจะเดินเข้าไ
มาเฟียติดสัตว(แพทย์) [60] อย่าเข้มแข็งอีกเลย ร้องไห้บ้างก็ได้
มาเฟียติดสัตว(แพทย์)ตอนที่ 60อย่าเข้มแข็งอีกเลย ร้องไห้บ้างก็ได้รถตู้คันหรูวิ่งเข้ามาในบริเวณบ้าน ก่อนที่สัตว์เลี้ยงของเขาจะวิ่งออกมารับอย่างดีใจโฮ่ง โฮ่ง โฮ่ง โฮ่งแฮ่ก แฮ่ก แฮ่กครืดดดดดดตึก ตึก ตึก ตึก"มันนี่~ ฮือออออ บลูคิดถึงมันนี่ที่สุดเลย" บลูเบลล์เห็นหมาน้อยที่เธอรักมากวิ่งมาเธอก็รีบเปิดประตูแล้ววิ่งมากอดมันทันที เธอนึกว่าจะไม่ได้มาเจอหน้าของมันนี่อีกแล้ว ทุกอย่างที่เกิดขึ้นในวันนี้มันจะฝังใจเธอไปตลอดชีวิตแผล็บ แผล็บ โฮ่ง โฮ่งบลูเบลล์ทั้งกอดทั้งหอมเจ้าหมาไซบีเรียนจอมซนอยู่หน้าบ้านจนหนำใจ ก่อนจะลุกขึ้นเดินไปกอดเอวแกร่งของซาจิที่ยืนรออยู่หน้าบ้าน"เฮีย~" บลูเบลล์เรียกซาจิเสียงละห้อย ก่อนจะซุกใบหน้าลงที่อกแกร่งอย่างสำนึกผิด"อะไรกัน อ้อนจะเอาอะไร หื้ม?" ซาจิลูบหัวปลอบบลูเบลล์อย่างอ่อนโยน ก่อนจะจุ๊บลงไปที่ผมหนึ่งที"งื้ออออ วันนี้บลูขอโทษที่ทำให้เรื่องมันวุ่นวาย ขอโทษที่ทำให้เฮียลำบาก"หมับ!ซาจิเห็นคนตัวเล็กพร่ำพูดคำขอโทษออกมาแบบนั้นก็จับที่ใบหน้าหวานให้มาสบตากับตนเอง ก่อนจะพูดในสิ่งที่ตนคิดออกไป"หนูฟังนะบลูเบลล์ อย่าโทษตัวเอง ถ้าจะโทษให้โทษเฮีย เฮียปล่อยหนูไปเอง แล้วอีก
あなたも気に入るかもしれません
