LOGINShare
[5] เรียกรวมพล
Last Updated:
2025-03-20 16:01:05มาเฟียติดสัตว(แพทย์)
ตอนที่ 5 เรียกรวมพล บรื๊นนนนนน “นายครับ ทำไมถึงกลับมาดึกขนาดนี้ล่ะครับ” แม็คที่รอนายของตนเองอยู่ เมื่อเห็นรถคันคุ้นตาวิ่งเข้ามาในตัวบ้านเขาก็รีบวิ่งออกไปหาทันที “เกิดเรื่องนิดหน่อย” ซาจิเดินลงจากรถมาพร้อมกับตอบคำถามของลูกน้องคนสนิทไปด้วย เขาเหนื่อยจะตายอยู่แล้ว มันยังมาเซ้าซี้ถามนั่นถามนี่อยู่ได้ “เกิดเรื่อง? พวกไหนครับนาย เดี๋ยวผมจะไปจัดการให้แบบเงียบๆ เอง” เพราะธุรกิจสีเทานั้นทำให้พวกเขาต้องพัวพันกับเรื่องอันตรายอยู่ทุกวินาที ยิ่งเขาบอกว่าเกิดเรื่องไอ้แม็คมันก็แทบจะต่อสายตรงหาลูกน้องให้เตรียมพร้อมออกรบแล้ว “ไม่ใช่ พวกนั้นไม่ได้เคลื่อนไหวอะไร เพียงแค่มีอุบัติเหตุรถชนนิดหน่อย กูเลยเข้าไปช่วย” “ช่วย? นายเนี่ยน่ะไปช่วยคนอื่น” แม็คถามออกมาอย่างประหลาดใจ ตั้งแต่เขารับใช้ผู้เป็นนายอย่างซาจิมาเกือบสิบปี ไม่เคยเห็นว่านายของตนจะเป็นผู้มีจิตใจเมตตาขนาดนั้น จะมีก็แต่แสร้งใจดีออกหน้าสื่อเพื่อสร้างภาพแค่นั้น “เออ หน้าอย่างกูเนี่ยแหละ แล้วมึงก็อย่าถามให้มาก” “ครับ” แม็คไม่กล้าพูดอะไรต่อ เพราะถ้าหากนายของตนได้อารมณ์ขึ้นแล้วมันจะเอาลงยาก “เอ่อ มีกูเรื่องหนึ่งที่จะให้มึงช่วย” “ครับ สั่งมาได้เลยครับนาย ผมไม่ได้ออกโรงนานแล้ว ครั้งนี้จะให้ไปฆ่าใครครับ” แม็คยิ้มร่าเมื่อจะได้ออกโรงกำจัดศัตรูเองสักครั้ง เพราะปกติเรื่องแบบนี้จะให้แค่ลูกน้องปลายแถวจัดการก็เพียงพอแล้ว “หมา” “หมา? หมาอะไรครับนาย ผมอยากฆ่าคนครับไม่ได้อยากฆ่าหมา” แม็คยิ่งงงเข้าไปอีกเมื่อเจอกับผู้เป็นนายที่เริ่มพูดไม่รู้เรื่องสักที “ไปเอามาลงมา แล้วก็จัดการที่อยู่ต่างๆ ให้มันด้วย ส่วนของกูก็ซื้อมาหมดแล้วอยู่หลังรถ” “ห๊ะ!! ด….เดี๋ยวครับนาย อย่าพึ่งไป” แม็คตั้งท่าจะวิ่งตามซาจิไป แต่เขาก็ต้องชะงักฝีเท้าไว้เสียก่อน เมื่อหันไปเจอก้อนสีขาวๆ ดำๆ อยู่ในรถที่นายของตนขับกลับบ้าน “เชี้ยยย หมาาาาาา” นี่นายเขาพูดมานั่นเป็นเรื่องจริงงั้นหรอ แล้วนี่หมาของนายหรอ ไอ้หมาพันธุ์ติ๊งต๊องเนี่ยน่ะ แม็คได้แต่เกาหัวแกร๊กๆ และเดินไปเปิดประตูรถฝั่งข้างคนขับออกเพื่อให้ไอ้ก้อนขนในรถได้ลงมา โฮ่ง! โฮ่ง! โฮ่ง! “เหี้ยเอ้ยยย หมาตัวเป็นๆ” แม็คได้แต่ทึ้งหัวตัวเองไปมา เพราะยังไม่เข้าใจในสิ่งที่ซาจิจะสื่อ ตกลงนี่นายจะซื้อมาเลี้ยงหรือซื้อมาฆ่ากันแน่ โอ๊ยยย แม็คปวดหัวเหลือเกิน โฮ่ง! โฮ่ง! โฮ่ง! แฮ่ก! แฮ่ก! แฮ่ก! “โว๊ยย เห่าดีจริงๆ เลยมึงเนี่ย รอแป๊บกูไปเอาของก่อน อย่าวิ่งหนีไปไหนน่ะเว้ย” ในเมื่อคนเป็นเจ้านายไม่อยู่ให้ถามแล้วเขาก็ต้องทำตามในสิ่งที่ตัวเองเข้าใจ นั้นก็คือหมาตัวนี้น่าจะถูกเลี้ยงมากกว่าถูกฆ่าเพราะได้ยินในประโยคหลัง นายพูดว่าซื้อของมาแล้ว ซึ่งเขาเปิดออกก็เจอกับอุปกรณ์เลี้ยงหมานานาชนิดถูกอัดแน่นอยู่ด้านหลัง “อึบ ฮ๊า แมร่งโคตรหนักเลยโว๊ยยย นายซื้ออะไรมากเยอะแยะเนี่ย” แม็คหอบหิ้วข้าวของพะรุงพะรังมาไว้ในมือก่อนจะค่อยๆ หิ้วทุกอย่างเข้าไปในบ้านอย่างทุลักทุเล โดยที่ได้หารู้ไม่ว่าไอ้ตัวที่เขาบอกให้มันยืนอยู่กับที่นั้น บัดนี้มันได้เหลือแต่ความว่างเปล่าแล้ว “เฮ้ยไอ้หมา เข้าบ้าน” แม็คเดินออกมาเรียกหมา แต่กลับได้แค่เสียงแห่งความเงียบ เขาเลยรีบวิ่งไปดูตรงที่มันยืนอยู่ก่อนหน้านี้ “โอ๊ยยยย คืนนี้กูจะได้นอนอยู่ใช่ไหมเนี่ยยย” แม็คได้แต่โอดครวญอยู่กับตัวเองพร้อมกับเริ่มวิ่งออกตามหาไอ้หมาติ๊งต๊องที่นายเขาซื้อมา ก่อนจะล้วงมือเข้าไปในกระเป๋ากางเกงเพื่อเอาโทรศัพท์มาต่อสายหาใครบางคน ‘ครับพี่’ รอไม่นานปลายสายก็กดรับสายของเขา “ไอ้ดีน มึงออกมาหน้าบ้านใหญ่เดี๋ยวนี้” ‘อะไรครับพี่แม็ค มีเรื่องอะไรเกิดขึ้น’ “เออมึงอย่าถามมาก กูบอกให้รีบมาก็กูรีบมาสิว่ะ” ‘ครับๆๆ เดี๋ยวผมรีบไปเดี๋ยวนี้เลยครับ แล้วให้เรียกคนอื่นๆ ด้วยไหมครับ’ “เออเรียกมาให้หมดนั่นแหละ ด่วนเลยก่อนนายจะโมโห” ‘ห๊ะ นายโมโหเลยหรอพี่ เดี๋ยวผมรีบไปเดี๋ยวนี้เลยครับ เฮ้ยๆๆ พวกมึงตื่นๆๆ ตื่นให้หมดแล้วออกไปหน้าบ้านใหญ่’ แม็ควางสายจากน้องคนสนิทก่อนจะไปยืนรอพวกมันที่หน้าบ้านดังเดิม รอไม่นานพวกมันก็วิ่งหน้าตาตื่นมารวมกันที่หน้าบ้านครบหมดทุกคนแล้ว “มาครบแล้วครับพี่” ดีนรายงานแม็คในเบื้องต้น ก่อนที่แม็คจะพยักหน้ารับรุ่นน้องคนสนิทไป “ดี พวกมึงฟังกูให้ดี ตอนนี้สัตว์เลี้ยงของนายหนีไป แต่น่าจะอยู่แถวบ้านนี่แหละไม่น่าจะออกไปไหนไกลได้ พวกมึงไปตามหามาซะ ถ้าไม่เจอไม่ต้องนอน” “เอ่อ…เดี๋ยวนะครับพี่ สัตว์เลี้ยงหรอครับ นายไม่ได้เลี้ยงอะไรไม่ใช่หรอครับ” “เมื่อก่อนน่ะใช่ แต่ตอนนี้มันไม่ใช่แล้ว” “แล้วสัตว์เลี้ยงที่พี่ว่านั่นมันคืออะไรล่ะครับ” ลูกน้องหลายๆ คนพยักหน้าด้วยกับความคิดเห็นของคนที่ยกมือถาม เพราะมาถึงแม็คก็เอาแต่บอกให้ตามหาสัตว์เลี้ยงโดยไม่ได้ระบุอะไรชัดเจนเลยแม้แต่นิดเดียว “หมา” “หมาอย่างนั้นหรอพี่ ถ้านายจะเลี้ยงต้องเป็นหมาที่โหดมากแน่ๆ มันจะไม่กัดพวกผมเอาหรอ” “เออน่า~ มันไม่กัดหรอกกูรับประกันเลย ถ้ามันกัดพวกมึง มึงมาเอาเงินจากกูได้เลยแผลละหมื่น ไปตามหาได้แล้ว อย่ามาพูดมาก เดี๋ยวถ้านายมาเจอ มันจะแย่เอา” คนอย่างไอ้แม็คขอเอาหัวเป็นประกันเลยว่าลูกน้องของเขาจะไม่ได้รับบาดแผลจากเจ้าหมาตัวนั้นแน่นอน เพราะหมาที่นายเขาซื้อมานั้นน่าจะเป็นนักทำลายเสียมากกว่าที่จะมากัดคนให้เป็นบาดแผลได้ บางทีในอนาคตเขาคงจะต้องดีลกับร้านเฟอร์นิเจอร์ไว้เสียแล้ว “ครับ” ลูกน้องได้รับคำสั่งจากผู้มีอำนาจสั่งการรองจากผู้เป็นนายอย่างซาจิแล้ว ต่างคนต่างก็แยกย้ายไปหาหมาตัวนั้นทันทีทันที ถึงแม้จะไม่มีข้อมูลในการตามหาอะไรมาก แต่ถ้าเป็นหมาก็คงจะมีแค่ตัวเดียวเท่านั้นแหละที่เดินอยู่ในบ้านหลังนี้ได้ การตามหาโดยคนจำนวนเกือบที่จะถึงร้อยคนนั้น รู้หรือไม่ว่ามันจะไม่เป็นผล เพราะสิ่งที่พวกเขาตามหานั้นไม่ได้อยู่ในบริเวณนั้นแล้ว
Latest chapter
มาเฟียติดสัตว(แพทย์) [65] ของขวัญสุดแสนพิเศษ -END-
มาเฟียติดสัตว(แพทย์)ตอนที่ 65ของขวัญสุดแสนพิเศษฟอดดดดด ฟอดดดดด"อื้มมมมมม แก้มเมียเฮียเนี่ยหอมที่สุดเลย" "อื้อออออ หนวดมันทิ่มแก้มบลูอ่าาาาา ทำไมเฮียไม่โกนหนวด""ไม่มีใครโกนให้เฮียนะสิ เฮียก็รออยู่นะเนี่ย" ซาจิพูดเสียงอ่อยก่อนจะซุกใบหน้าคมคายลงที่ซอกคอขาวอย่างออดอ้อน"อื้อออ ฮ่าๆๆๆ จั๊กจี้นะคะเฮีย พอก่อน" บลูเบลล์ดันใบหน้าคมคายออกจากคอของตัวเอง ก่อนจะจับที่แก้มทั้งสองข้างของเฮียแล้วมองเข้าไปที่นัยตาที่กำลังสะท้อนภาพของเธออยู่"มองหน้าเฮียอย่างนี้อยากมีเรื่อง หรืออยากมีลูก""โอ๊ยยย มุกเชยเวอร์ค่ะ" บลูเบลล์ปล่อยมือออกจากหน้าของเฮียซีทันทีก่อนจะลุกขึ้นและจูงมือกันไปที่ห้องน้ำเพื่อโกนหนวดให้เฮียก่อนที่มันจะยาวไปมากกว่านี้"เฮียก็ก้มลงมาหน่อยสิคะ จะยืนเชิดหน้าไปไหน บลูโกนให้ไม่ได้เนี่ย"พรึ่บ"วร๊ายยยยย เฮีย! จะยกก็บอกกันหน่อยสิคะ" เธอตกใจจนหัวใจแทบจะตกไปอยู่ที่ตาตุ่ม ก่อนจะเอามือกุมท้องไว้ด้วยใจที่เต้นระส่ำ"เฮียไม่ทำหนูตกหรอกนะคนดี" ซาจิพูดจบก็ยื่นหน้าพลางหลับตามาให้บลูเบลล์โกนหนวดให้ตนเอง โดยไม่ได้สังเกตท่าทีของเธอเลยแม้แต่น้อย"เฮ้อ~ ไม่เอาแบบนี้แล้วนะคะ บลูไม่อยากออกข่าวหน้าหนึ่งว
มาเฟียติดสัตว(แพทย์) [64] Yes, I will
มาเฟียติดสัตว(แพทย์)ตอนที่ 64Yes, I will หลายสัปดาห์ผ่านไปบ่ายนักศึกษามากมายที่สวมใส่ชุดครุยสำหรับการจบการศึกษารวมตัวกันอยู่ที่จุดเดียว ก่อนจะทยอยกันออกมาจากหอประชุมเพื่อเดินไปหาบุคคลที่รอแสดงความยินดีสำหรับการประสบความสำเร็จนั้น เช่นเดียวกับหญิงสาวใบหน้าสวยถูกแต่งแต้มด้วยเครื่องสำอางอย่างลงตัว เดินถือใบประกาศนียบัตรตามหาคนที่เธออยากเจอมากที่สุดในตอนนี้"อยู่ไหนกันเนี่ย ไหนบอกว่ารอแถวนี้ไง" บลูเบลล์เดินตามหาเฮียซีและครอบครัวของเธอที่ทักแชทมาบอกว่ารออยู่ตรงนี้ เธอว่าเธอก็เดินมาถูกแล้วนะ ทำไมถึงไม่เห็นใครสักคนอยู่แถวนี้เลย"ยัยบลูเบลล์ ฉันปวดฉี่ว่ะ ไปเข้าห้องน้ำก่อนนะ" วีนัสที่เดินออกมาจากหอประชุมพร้อมกันสะเก็ดบอกเพื่อนรักที่ยืดคอมองหาใครสักคนอยู่"อื้อๆ ไปเลยๆ" บลูเบลล์ตอบกลับวีนัสไป แต่สายตาของเธอก็ยังกวาดหาทั้งเฮียแล้วก็พ่อแม่อยู่วันนี้เป็นวันที่เธอรอคอยมานานในที่สุดเธอก็เรียนจบสักทีส่วนพ่อแม่กับน้องชายก็ขึ้นมาหาเธอตั้งแต่สองวันที่แล้วแล้ว เธออุตส่าห์อยากจะได้ยินคำแสดงความยินดีจากเฮียคนแรกแท้ๆ แต่ไม่รู้ว่าทุกคนไปอยู่ที่ไหนทำไมถึงปล่อยให้เธอยืนรออยู่แบบนี้เนี่ยบลูเบลล์ไม่ทันได
มาเฟียติดสัตว(แพทย์) [63] สลบคาอก NC25+++
มาเฟียติดสัตว(แพทย์)ตอนที่ 63สลบคาอก NC25+++"นั่งลงมาเลยเด็กดี อึก อื้มมมม อ๊าส์ ตอดดีจริงๆ"บลูเบลล์นั่งยองๆคล่อมตัวของเฮียเอาไว้ก่อนที่ตัวเธอจะค่อยๆกดสะโพกลงมาอย่างช้าๆเพื่อให้ร่องรักครอบครองแก่นกายของเฮียเข้าไปทีละนิด และสุดท้ายมันก็สามารถกลืนกินแท่งเนื้อขนาดใหญ่เข้าไปจนหมดสุดโคนปึก"อึก อร๊ายยย อ๊า อื้ออออ เฮียอ๊า บลูจุก อ๊ะ อื้อออออ" เพียงแค่เธอนั่งลงจุดสุดความจุกก็แล่นเข้ามาเล่นงานท้องน้อยของเธอ เธอไม่เคยชอบท่าร่วมรักท่านี้เลย เป็นท่าที่ทรมานที่สุดลองมาจากท่าลิงอุ้มแตง"อื้อออ ซี๊ดดดด อ๊า รัดเฮียแน่นเกินไปแล้วเด็กดี อื้มมมมม ซี๊ดดด เฮียขยับเลยนะ เฮียทนไม่ไหวแล้ว""อึก อื้อออ ค่ะ อ๊ะ อ๊ะ อ๊ะ อร๊ายยยยย อ๊าๆๆๆๆๆๆ" เมื่อได้รับคำอนุญาตซาจิก็จับเข้าที่บั้นท้ายก่อนจะล็อคตัวของบลูเบลล์เอาไว้ จากนั้นเขาก็กระแทกแก่นกายเสยขึ้นไปเต็มแรงตับ ตับ ตับ ตับ ตับ ปึก ปึก ปึก ปึก ปึก"อ๊ะ อ๊ะ อื่อออ เฮีย อ๊า เบาหน่อย อื้อออ จุก อ๊าส์ อะ อร๊ายยยยย" เมื่อความเสียววิ่งผ่านไปทั่วร่างกายตัวของเธอก็แทบไม่มีแรง ได้แต่นอนซบอยู่ที่แผงอกแกร่งพร้อมกับร้องครางอย่างไม่เป็นภาษา ทุกครั้งที่แท่งเนื้อของเฮียแท
มาเฟียติดสัตว(แพทย์) [62] งานวิวาห์
มาเฟียติดสัตว(แพทย์)ตอนที่ 62งานวิวาห์1 เดือนต่อมา"หล่อที่สุดเลย~ แฟนใครเนี่ย คิกๆๆ" บลูเบลล์หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาถ่ายรูปผู้ชายที่ขึ้นชื่อว่าเป็นแฟนเธอที่ตอนนี้กำลังปฏิบัติหน้าที่ในการเป็นพิธีกรของงานแต่งพี่ฟิสซิสและพี่เจ้าเอยอยู่วันนี้เป็นวันแห่งความสุขของพี่ๆทั้งสอง ซึ่งเธอก็ได้มาแสดงความยินดีในฐานะแขก แถมพี่เจ้าเอยวันนี้ยังสวยสุดๆราวกับเจ้าหญิงเลยด้วย ไม่คิดเลยว่าคุณแม่ลูกสองจะสวยได้ขนาดนี้ตึก ตึก ตึก"มองอะไรขนาดนั้นครับคนดี แล้วเมื่อกี้ถ่ายภาพอะไรเฮีย ทำไมหัวเราะคิกคักไปด้วย" ซาจิเดินมาตอนไหนไม่รู้ ก่อนจะโอบเอวของบลูเบลล์เอาไว้เพื่อแสดงความเป็นเจ้าของ เพราะพวกผู้ชายในงานส่งสายตามาให้เมียเขาไม่หยุดไม่หย่อน จนแทบอยากจะระเบิดงานแต่งของไอ้ฟิสซิสทิ้งซะเดี๋ยวนี้"บลูถ่ายรูปแฟนของบลูสิคะ วันนี้หล่อเป็นพิเศษเลย แล้วก็บลูมองพี่เจ้าเอยอยู่ค่ะ วันนี้พี่เจ้าเอยสวยมากๆเลยราวกับเจ้าหญิงในเทพนิยาย แล้วก็ดีใจที่พี่ๆทั้งคู่ได้สมหวังกันสักที หลังจากที่เผชิญเรื่องอะไรมามากมาย""หึหึ สองคนนั้นมันขาดกันไม่ได้หรอก แถมยังมีโซ่ทองคล้องคอกันตั้งสองเส้นอีก""คิกๆ เป็นคู่ที่เหมาะสมราวกับกิ่งทองใบหยกเลยค
มาเฟียติดสัตว(แพทย์) [61] หวานแหววยามค่ำคืน
มาเฟียติดสัตว(แพทย์)ตอนที่ 61หวานแหววยามค่ำคืนพรึ่บ"หึหึ คนน่ารักหลับสนิทไม่รู้เรื่องเลยน่า~"ซาจิเดินเข้ามาสอดตัวในผ้าห่มผืนเดียวกับบลูเบลล์หลังจากที่เขากินข้าวกับพ่อแม่และขึ้นมาอาบน้ำเสร็จแล้ววันนี้ถือเป็นวันที่เหนื่อยทั้งกายและก็ใจเขามากที่สุด แต่มันก็จะเกิดขึ้นได้แค่วันนี้วันเดียวเท่านั้นแหละ เรื่องเลวร้ายแบบนี้จะไม่เกิดขึ้นเป็นครั้งที่สองอย่างแน่นอน"ฟอดดดด หลับฝันดีนะเด็กดีของเฮีย" หลังจากที่บลูเบลล์ร้องไห้จนหลับไปนั้น เธอก็หลับยาวจนถึงตอนนี้เลย อย่างน้อยก็ทำให้เขาหายกังวลได้ว่าเรื่องที่เกิดขึ้นไม่กระทบถึงจิตใจเธออย่างหนักจนเก็บมาละเมอฝันZzzzzz Zzzzzz Zzzzzzเสียงลมหายใจเข้าออกของทั้งสองประสานกันไปมา วันนี้ซาจิเผลอหลับไปยังไม่รู้ตัวด้วยความเหนื่อยสะสมที่เขาโหมงานหนักและวันนี้ที่เกิดเรื่องอะไรมากมาย ทำให้เขาหลับแบบไม่รู้ตัวเลย โดยที่อีกคนที่เขาคิดว่าหลับอยู่นั้น ได้ตื่นขึ้นมานั่งอยู่บนเตียงอย่างงงๆ"อึก อื้ออออออ ปวดหัวจัง" บลูเบลล์ตื่นมาในสภาพงัวเงียก่อนจะมองดูที่นาฬิกาว่าตอนนี้เวลาเท่าไหร่"โอ้โห เฮียไม่ปลุกเลยหรอเนี่ย" บลูเบลล์ลุกขึ้นจากเตียงด้วยสภาพงุนงงก่อนจะเดินเข้าไ
มาเฟียติดสัตว(แพทย์) [60] อย่าเข้มแข็งอีกเลย ร้องไห้บ้างก็ได้
มาเฟียติดสัตว(แพทย์)ตอนที่ 60อย่าเข้มแข็งอีกเลย ร้องไห้บ้างก็ได้รถตู้คันหรูวิ่งเข้ามาในบริเวณบ้าน ก่อนที่สัตว์เลี้ยงของเขาจะวิ่งออกมารับอย่างดีใจโฮ่ง โฮ่ง โฮ่ง โฮ่งแฮ่ก แฮ่ก แฮ่กครืดดดดดดตึก ตึก ตึก ตึก"มันนี่~ ฮือออออ บลูคิดถึงมันนี่ที่สุดเลย" บลูเบลล์เห็นหมาน้อยที่เธอรักมากวิ่งมาเธอก็รีบเปิดประตูแล้ววิ่งมากอดมันทันที เธอนึกว่าจะไม่ได้มาเจอหน้าของมันนี่อีกแล้ว ทุกอย่างที่เกิดขึ้นในวันนี้มันจะฝังใจเธอไปตลอดชีวิตแผล็บ แผล็บ โฮ่ง โฮ่งบลูเบลล์ทั้งกอดทั้งหอมเจ้าหมาไซบีเรียนจอมซนอยู่หน้าบ้านจนหนำใจ ก่อนจะลุกขึ้นเดินไปกอดเอวแกร่งของซาจิที่ยืนรออยู่หน้าบ้าน"เฮีย~" บลูเบลล์เรียกซาจิเสียงละห้อย ก่อนจะซุกใบหน้าลงที่อกแกร่งอย่างสำนึกผิด"อะไรกัน อ้อนจะเอาอะไร หื้ม?" ซาจิลูบหัวปลอบบลูเบลล์อย่างอ่อนโยน ก่อนจะจุ๊บลงไปที่ผมหนึ่งที"งื้ออออ วันนี้บลูขอโทษที่ทำให้เรื่องมันวุ่นวาย ขอโทษที่ทำให้เฮียลำบาก"หมับ!ซาจิเห็นคนตัวเล็กพร่ำพูดคำขอโทษออกมาแบบนั้นก็จับที่ใบหน้าหวานให้มาสบตากับตนเอง ก่อนจะพูดในสิ่งที่ตนคิดออกไป"หนูฟังนะบลูเบลล์ อย่าโทษตัวเอง ถ้าจะโทษให้โทษเฮีย เฮียปล่อยหนูไปเอง แล้วอีก
You may also like
หม่ามี๊ครับ แดดดี๊ของผมเป็นมาเฟีย
จิงจิงน่ารัก951 viewsสยบรักร้ายลูกชายมาเฟีย (จบเรื่อง)
วารินทร์ทิพย์1.2K viewsเด็ก (ขายตัว) ของมาเฟีย NC20+
Naya Solene1.1K viewsทัณฑ์รักมาเฟียเถื่อน
Sainam.สายน้ำ991 viewsกรงสวาทรักมาเฟีย (โรมินิก X พริมพริตา) มี E-BOOK
รินทราย73 viewsฉกรัก | เซ็ต FIERCE MAFIA
ซากิระ353 viewsToxic Lie รักร้ายลวงหลอก
Sherlina3.0K viewsพ่ายรักนางบำเรอ
หอมชา170.7K views
