เจ้าพ่ออสูร

เจ้าพ่ออสูร

last updateLast Updated : 2025-10-28
By:  SUNISAYOKCompleted
Language: Thai
goodnovel16goodnovel
Not enough ratings
55Chapters
329views
Read
Add to library

Share:  

Report
Overview
Catalog
SCAN CODE TO READ ON APP

เรื่อง “ เจ้าพ่ออสูร ” เป็นเรื่องเกี่ยวกับชายหนุ่มคนหนึ่งที่มีนิสัยแข็งกระด้างไร้ความรู้สึกเขาใช้ชีวิตอยู่แต่ในโลกของความโหดร้ายจนมันหล่อหลอมให้เขากลายเป็นคนไม่เคยคิดปราณีใคร แต่แล้วพระเจ้าก็เล่นตลกกลับส่งหญิงสาวแสนน่ารักเธอมีนิสัยอ่อนโยนยอมคนและขี้อายเธอใช้ชีวิตในแต่ละวันด้วยความสงบสุขแต่แล้วความสงบสุขเหล่านั่นก็ต้องจบลงเมื่อเธอได้เจอกับเขา อสูรร้าย! เธอจะต้องพบเจอกับอะไรบ้างติดตามต่อได้ในหนังสือเลยนะคะ >///<

View More

Chapter 1

บทนำ

"Kak, masuknya lewat pintu belakang aja!" ujar Imah setengah berbisik.

Tiba-tiba saja Imah adik iparku yang masih remaja itu menghadangku untuk masuk ke dalam rumah. Aku yang baru saja pulang dari pasar tercengang melihat di dalam rumah banyak tamu. Tiga mobil mewah terparkir di pinggir jalan tepat di depan rumah ibu mertua. Tidak biasanya ibu kedatangan tamu dengan mobil-mobil bagus seperti itu. Pasti tamu-tamu itu bukanlah orang sembarangan. Siapa gerangan para tamu itu? Kenapa Imah melarangku masuk melewati pintu depan?

Sejak kami menikah, Mas Alif mengajakku tinggal di rumah ibunya. Karena dia sendiri belum sanggup untuk membeli rumah. Jadi aku harus tau diri selama tinggal di sini. Karena masih menumpang pada mertua, aku tak boleh berpangku tangan. Apapun pekerjaan yang ada di rumah ini, aku kerjakan.

Aku terpaksa menuruti ucapan Imah untuk masuk lewat pintu belakang. Dua kantong belanja yang cukup berat aku letakkan di atas meja dapur yang terbuat dari kayu. Memang dua hari sekali Ibu menyuruhku ke pasar untuk berbelanja keperluan dapur .

Peluh mengalir di wajahku, karena kelelahan berjalan kaki pergi dan pulang dari pasar yang cukup jauh. Baru saja ingin menjatuhkan tubuhku di sebuah kursi kayu , tiba-tiba saja Ibu mertua berteriak dari ruang tengah.

"Shinta ..., Kamu lama banget, sih. Buruan bikin minum yang banyak!' perintah Ibu mertua yang sedang asik dengan gawainya di depan televisi.

"Memang tamunya belum dibuatkan minum?" tanyaku heran seraya menghampiri ke ruang tengah.

Kenapa harus menungguku pulang? Bukankah di rumah ada Imah dan Kak May? Namun pertanyaan itu hanya bisa aku ungkapkan dalam hati.

"Ya belumlah. Itukan tamu suami kamu. Mereka itu teman-teman Alif waktu SMA dulu.  Masak aku yang bikinin. Males deh," sahut Kak May-kakak iparku yang sampai saat ini belum menikah, seraya berlalu masuk ke kamarnya.

Astaga! Apa salahnya jika dia membantu membuatkan minum? Bukankah  Mas Alif juga adik kandungnya?

Tanpa menunggu lama, aku segera kembali ke dapur dan membuat beberapa gelas teh manis hangat dan dua toples cemilan. Setelah selesai, dengan hati-hati aku membawanya ke ruang tamu. Mungkin saja Mas Alif ingin memperkenalkan aku  dengan tamu-tamunya, yang katanya adalah teman-temannya semasa sekolah dulu.

Mereka sedang tertawa terbahak-bahak ketika aku masuk ke ruang tamu yang sudah ramai. Ruang tamu ibu memang luas dengan sebuah meja panjang di tengahnya.  Teman Mas Alif yang terdiri dari laki-laki dan perempuan itu tampak asik berbincang tentang masa-masa SMA mereka dulu. Tawa dan canda riuh terdengar di setiap sudut ruangan ini.

Perlahan aku meletakkan satu persatu gelas di atas meja. Mereka seperti tidak menghiraukanku. Mas Alif juga tidak menyapaku. Apalagi memperkenalkanku. Suamiku itu tetap asik bersenda gurau dengan teman-teman wanitanya, seakan aku tidak ada di dekatnya.

Kenapa Mas Alif tak mempedulikan kehadiranku? Apa Mas Alif malu memperkenalkan aku pada teman-temannya. Seketika aku tersadar. Aku memang tidak cantik seperti mereka. Ya, Mas Alif pasti malu punya istri dengan penampilan lusuh sepertiku.

"Mbak, ada air es nggak?" sontak aku terkejut, seorang wanita cantik dengan rambut panjang bergelombang bertanya sedikit ketus padaku.

"A-ada. Sebentar saya ambilkan," sahutku.

"Buruan ! Haus nih!" lanjut wanita itu dengan nada sedikit membentak. Alis matanya naik dengan tatapan tajam ke arahku.

Astaghfirullahaladzim ... !

Aku melirik pada Mas Alif. Ia memberi kode dengan dagunya agar aku segera melakukan perintah perempuan itu.

Kenapa Mas Alif diam saja?  Apa mereka pikir aku ini pembantu disini? Apa karena pakaianku seperti ini mereka pikir aku ....

Segera aku melangkah ke dalam mengambil dua gelas kosong dan dua botol air es dari lemari pendingin, lalu kembali membawanya ke meja tamu.

"Lama banget sih. Ambil air esnya di Bogor, ya?" ketus wanita tadi disertai tawa beberapa teman-temannya. Mereka memandangku dengan tatapan meremehkan.

Aku kembali melirik pada Mas Alif. Dia tetap tidak mempedulikanku. Malah asik berbincang akrab dengan para wanita-wanita ini.

Air mataku membendung di pelupuk mata. Teganya Mas Alif bersikap seperti ini padaku.

"Makanya Lif, nikah aja sama si Mela. Kalian dari dulu kan cocok."

"Cieee, cinta lama belum kelar nih ceritanya."

"Pepet terus Lif, jangan kasih kendor."

Riuh tawa memenuhi ruangan. Wanita yang aku duga bernama Mela itu tampak salah tingkah dan malu-malu. Wajah cantiknya merah merona. Tampak olehku dia mencuri-curi pandang pada Mas Alif, suamiku.

Mas Alif pun nampak senyum-senyum. Terlihat rasa bangga dari wajahnya. Tanpa menghiraukan perasaanku, dia juga curi-curi pandang dengan si Mela itu.

Sekuat tenaga aku menahan agar air mata ini tak tumpah. Sesak di dada ini semakin terasa dihimpit batu besar. Hingga rasanya sangat sulit untuk bernapas.

Ya Tuhan. Kenapa Mas Alif enggan memperkenalkan aku pada teman-temannya? Apa karena penampilanku? Aku memandang daster panjang lusuh yang kupakai sejak subuh. Daster bekas pemberian ibu mertua, serta hijab instan berukuran sedada yang warnanya sudah memudar. Hatiku mencelos melihat penampilanku sendiri. Pantas saja Mas Alif enggan memperkenalkan aku sebagai istrinya. Sedangkan penampilan teman-temannya saat ini jauh lebih cantik dan menarik.

Bagaimana aku bisa tampil rapi? Sejak subuh Aku melakukan semua pekerjaan rumah ini tanpa henti. Sedangkan kakak dan adik Mas Alif tidak ada yang peduli. Hampir setiap hari seperti ini. Mereka mengandalkan semua pekerjaan rumah daku

Air mataku mulai mengembun. Tubuhku mulai bergetar menahan tangis. Hati ini perih seakan teriris benda tajam. Tega sekali kamu, Mas.

Sepertinya aku harus segera kembali ke dalam sebelum ibu mertua berteriak menyuruhku masak.

Aku yang sejak tadi bersimpuh di depan meja, perlahan mencoba  untuk berdiri. Kakiku terasa lemas. Aku mencoba berpegangan pada meja.

Prang ...!!

Aku tersentak mendengar suara sesuatu yang pecah didekat kakiku.

"Dasar pembantu nggak becus! Lihat bajuku jadi basah begini!" pekik wanita di depanku. Wajahnya merah padam  dengan mata melotot menatapku.

Ya Tuhan, aku tak sengaja menyenggol sebuah gelas dan membasahi baju wanita bernama Mela itu.

Hatiku makin terluka ketika dengan cekatan Mas Alif meraih tissue dan berusaha mengeringkan pakaian wanita itu.

Aku tak tahan lagi. Berusaha kembali untuk berdiri dan kemudian berlari menuju ke dalam.

"Aaaww!" Tak sengaja aku menabrak seseorang dengan tubuh yang jauh lebih besar dariku.

"Maira?" Sontak aku terlonjak ketika seseorang memanggilku dengan nama 'Maira'. Nama yang tak asing di telingaku.

Astaga! siapa laki-laki ini? Kenapa ia tahu nama kecilku?

Expand
Next Chapter
Download

Latest chapter

More Chapters
No Comments
55 Chapters
บทที่ 1
บทที่ 1 สวัสดีค่ะ ^^’ ทุกคนคงกำลังสงสัยละสิว่าฉันคือใครแล้วเจ้าแมวตัวนี้เป็นอะไรกับฉัน ><’ ฉันชื่อเล่นว่า ลินา นะคะเป็นนักศึกษาทุนของมหาวิทยาลัย นานาชาติคาร์บาเลียนตอนนี้ฉันเรียนอยู่ปี 4 สาขา สุขภาพความงามและสปาฉันเป็นเด็กกำพร้าค่ะทำงานตั้งแต่เด็กเพื่อส่งตัวเองเรียนจนถึงมหา’ลัยโชคดีที่ฉันเก่งจึงสอบติดเป็นเด็กทุนของมหา’ลัยนี้ ( ค่าเทอมแพงมาก )เป็นมหา’ลัยที่มีชื่อเสียงใคร ๆ ก็อยากสอบเข้าที่นี่ให้ได้แต่ฉันไม่ค่อยมีเพื่อนเท่าไหร่หรอกค่ะเนื่องจากเป็นเด็กทุนนี่เนอะเลยไม่ค่อยจะมีใครอยากมาสุงสิงกับฉันเท่าไหร่และเจ้าแมวน้อยแสนซนตัวสีขาวนางชื่อว่า นีน่า ฉันเป็นคนตั้งให้มันเอง >o< นางเป็นแมวจร คงงงกันใช่ไหมตั้งชื่อให้มันขนาดนี้แล้วทำไมไม่เอามันไปเลี้ยงซะเลยล่ะคือว่าหอพักของฉันเนี่ยเขาห้ามเลี้ยงหมาแมวค่ะแต่เจ้าของหอพักใจดีให้เลี้ยงมันบริเวณหอพักได้ฉันเลยจำเป
last updateLast Updated : 2025-10-27
Read more
บทที่ 2
บทที่ 2 อาชา Talk สวัสดีครับผม อาชา คงไม่ต้องแนะนำตัวอะไรให้มาก ผมรู้ว่าพวกคุณคงจะรู้จักผมดีตอนนี้ผมกำลังยืนสูบบุหรี่อย่างเซ็ง ๆ อยู่แม่งน่ารำคาญชะมัดพวกผู้หญิงเอาแต่กรีดร้องเรียกผู้ชายอยู่นั้นส่วนไอ้ดีไวน์นี่มันชอบใจใหญ่ทำตัวเป็นขี้ให้แมลงวันตอมไปได้ แกร่บ! ผมหันไปมองตามเสียง เห็นเป็นผู้หญิงร่างเล็กหน้าตาจัดว่าน่ารักผมยาวเธอใส่กระโปรงพลีทยาวจนถึงตาตุ่มดูเป็นพวกเด็กเรียนชะมัดเธอหยุดเดินพร้อมกับทำหน้าเหมือนเจอผี เห็นกูเป็นปีศาจหรือไงวะยัยนี่ผมเห็นท่าทางเธอเหมือนยืนคุยอยู่คนเดียวพร้อมเงยหน้าขึ้นมองผมเป็นระยะเหมือนกำลังชั่งใจไม่ยอมก้าวเดินสักที มันทำให้ผมรู้สึกหงุดหงิดมาก จะกลัวไรขนาดนั้นวะ “ มองทำไม ”ผมตัดความรำคาญด้วยการถามเธอออกไปตามแบบฉบับของผม แต่มันกับทำให้เธอดูกลัวยิ่งกว่าเดิมซะอ
last updateLast Updated : 2025-10-28
Read more
บทที่ 3
บทที่ 3เช้าวันต่อมา06.25 น.“ เฮ้อ.. ง่วงจัง ~ ”ฉันนั่งบ่นกับตัวเองได้สักแป๊บก็ต้องจำใจลุกขึ้นเดินไปอาบน้ำแต่งตัวเตรียมไปเรียน วันนี้วันจันทร์แล้วไวชะมัดช่วงเสาร์อาทิตที่ผ่านมาฉันทำงานตัวเป็นเกลียวเลยนอนก็ไม่เต็มอิ่มอีกก็ได้แต่บ่นละเนอะท้อไม่ได้นี่นาฉันมันตัวคนเดียวซะด้วยสิ อย่ามัวแต่คิดมากเลยลินารีบไปมหา’ลัยดีกว่า...“ อร้ายยย ~ ไม่ได้เจอพวกเจ้าพ่อสุดหล่อของฉันตั้งสองวันคิดถึ๊งคิดถึงง ~ ”ในขณะที่ฉันกำลังก้าวขาเข้ามหา’ลัยก็มีเสียงผู้หญิงหน้าตาสวยหุ่นXสะบึ้มกำลังพูดถึงพวกเจ้าพ่อประจำมหา’ลัยเสียงดังฉันละความสนใจจากผู้หญิงคนนั้น แล้วพาร่างไร้วิญญาณจะหลับแหล่ไม่หลับแหล่ของตัวไปที่อาคารเรียน“ ห า ววว .. ง่วงชะมัด ~ ”พูดไปมือก็อังปิดปากหาวไปด้วย โอ๊ยง่วงชะมัดเลยย ={}= ~อาชา Talkผมกำลังทอดสายตานั่งมองร่างเล็กของผู้หญิงคนหนึ่ง เธอกำลังเดินด้วยสภาพที่สะลึมสะลือ ไม่กี่วินาทีต่อมายัยนั้นที่ตอนแรกสะลึมสะลือเปลี่ยนเป็นดี๊ด๊าทันทีที่เจอเข้ากับเจ้าลูกแมวในมหา’ลัย ผมกระตุกยิ้มเล็กน้อยพลางเผลอพูดในสิ่งที่ตัวเองกำลังคิดอยู่ออกมา“ หึ เด็กน้อยชะมัด ”สายตาก็ยังคงจับจ้องไปที่ร่างเล็กคงเดิม“ มึ
last updateLast Updated : 2025-10-28
Read more
บทที่ 4/1
บทที่ 4บ่ายวันต่อมา…ฉันตื่นด้วยความเมื่อยล้าสุด ๆ ไม่ให้เมื่อยได้ไงเมื่อวานนี้ฉันวิ่งวุ่นทำแผลเกือบยี่สิบกว่าคนได้ คิดแล้วก็อยากจะร้องตะโกนขึ้นมาทันที เฮ้อ รีบไปอาบน้ำแต่งตัวดีกว่า วันนี้ฉันต้องไปทำงานที่ร้านคาเฟ่ต่ออีก T^T01.30 น.ตอนนี้เป็นเวลาที่ฉันพึ่งเลิกงานดีนะที่พรุ่งนี้ไม่มีเรียน ฉันตอกบัตรออกงานเสร็จก็มุ่งหน้ากลับหอทันทีวันนี้ว่าจะลองไปทางลัดดูเห็นพี่ที่ร้านแนะนำว่ากลับทางนี้จะใกล้กว่าแต่ก็ต้องระวังด้วยเพราะทางมันมืดไม่ค่อยมีรถหรือผู้คนผ่านเข้ามาเท่าไหร่ส่วนคนที่แนะนำก็เป็นรุ่นพี่เด็กทุนที่เรียนจบจากที่เดียวกันกับฉันนั่นแหละระหว่างที่ฉันเดินก็ได้ยินเสียงแปลก ๆ...“ อ้าก กก ..!! ”เสียงร้องโหยหวนแสดงถึงความเจ็บปวดแบบสุด ๆ ของชายคนหนึ่งฉันเลยเดินตามเสียงไปจนมาหยุดอยู่ที่โกดังร้างแห่งหนึ่งอยู่ไม่ห่างจากตอนที่ฉันหยุดยืนฟังเสียงสักเท่าไหร่ว่าจบแล้วฉันก็นั่งยองลงแอบมองเหตุการณ์ตรงหน้าด้วยความตกใจสุดขีดกับสิ่งที่ได้เห็น ก่อนที่เสียงร้องตกใจจะดังออกไปฉันก็รีบยกมือขึ้นมาปิดปากตัวเองด้วยสั่นความกลัวมองไปยังร่างสูงเข้มกำยำมีลายสักที่แขนยันท้ายทอยกำลังยืนหันหลังให้ฉันอยู่ซ้ายขวา
last updateLast Updated : 2025-10-28
Read more
บทที่ 4/2
ตอนนี้อาชากำลังขับรถไปที่ไหนไม่รู้ฉันนั่งเงียบมาตลอดทางไม่กล้าขัดไม่กล้าพูดอะไร กลัวจะโดนฆ่าหมกป่าซะก่อนเรียนจบ T^T แต่ความอยากรู้ก็ชนะเมื่อฉันเอ่ยถามเขาออกไปในที่สุด“ นะ..นาย จะไปไหนงั้นเหรอ ”ฉันตัดสินใจพูดออกไปทำลายความเงียบ และเมื่อได้ความตอบกลับมาด้วยความเงียบ ฉันจึงประสานมือไว้ที่ตักพร้อมกับมองออกไปนอกกระจกรถด้วยความกลัว“ ทำไม กลัว? ”เป็นประโยคแรกที่เขาพูดออกมานิ่ง ๆ“...”ฉันจึงเลือกที่จะเงียบกลัวตอบออกไปแล้วเขาจะไม่สบอารมณ์ ดูหน้าเขาสิเหมือนคนกำลังโมโหอะไรอยู่เลย“ ถาม! ”เมื่อเห็นว่าฉันเงียบ เขาก็กระแทกเสียงใส่“ อะ..อืม ”ฉันสะดุ้งตอบออกไปเบา ๆ“ อืม? ”เขาพูดย้ำอีกครั้งเหมือนประมาณว่า อืมนี่คืออะไร“ กะ..กลัว ”ฉันตอบออกไปตามความจริง“ หึ ”เขาเค้นเสียงหัวเราะออกมา ฉันทำเป็นไม่สนใจเลือกที่จะมองออกไปนอกกระจกแทนสถานที่ คอนโดหรู ( อาชา )“ ที่ไหนเหรอ? ”ฉันเปิดประตูลงมาจากรถแล้วหันไปถามอาชาเสียงเบา“...”เขาไม่ตอบอะไร ฉันคิดว่าคงเป็นคอนโดเขานั่นแหละ“ งั้นฉันกลับก่อนนะ ”ฉันบอกอาชาก่อนจะหันหลังกลับ ฉันคิดว่าเขาคงไม่ได้จะไปส่งฉันหรอก ฉันค่อยหาทางกลับเองเอา“ มึงจะไปไหน ”เข
last updateLast Updated : 2025-10-28
Read more
บทที่ 5
บทที่ 5ใช้เวลาไม่นานฉันก็ทำแผลเสร็จเขาก็เดินออกมาจากห้องน้ำพอดี ฉันเลยกะจะหันไปถามเขาว่าเมื่อไหร่ฉันจะได้กลับแต่ก็ต้องชะงักค้างกลางอากาศก็ดูเขาสิเดินออกมามีแค่ผ้าขนหนูที่ปิดตรงบริเวณส่วนล่างเท่านั้น จะไม่ให้ฉันตะลึงตึงตึ้งได้ไง ทั้งหุ่นล่ำบึ้ก ลายสักที่ฉันมักจะเห็นแค่แขนกับคอแต่นี้มันไม่ใช่แค่นั้นทั้งหน้าอกจนถึงหน้าท้องเต็มไปด้วยลายสักทั้งหมดแต่ละลายจะพาดเชื่อมเป็นรูปไปด้านหลังอีก“ โรคจิต ”เขาพูดออกมาก่อนจะเดินไปที่ตู้เสื้อผ้า ฉันได้สติจึงทำเป็นไม่สนใจคำพูดเขา“ เรากลับได้ยังเหรอนาย ” ฉันถามเขาออกไป ตอนนี้ฉันอยากกลับบ้านมาก ๆ“ นอนนี่ ”เขาตอบมาแค่นี้ก่อนจะโยนเสื้อผ้าของเขามาให้ฉันพร้อมกับส่งสายตาดุเชิงว่าให้เข้าไปอาบน้ำ ใครมันจะไปกล้าขัด เขายิงคนตายต่อหน้าขนาดนี้ ขนาดลูกน้องยังยิง นับประสาอะไรกับคนไม่รู้จักไม่สนิทแบบฉันกันเล่าฉันอาบน้ำแต่งตัวเสร็จก็เดินออกมาเห็นเขานอนเล่นมือถืออยู่บนเตียงฉันจึงเลือกเดินไปยังโซฟาแทน เอาวะแค่วันเดียวทนปวดหลังไปละกัน ยัยลินา“ จะไปไหน ”เขาถามเสียงเรียบฉันจึงมองเขาอย่างงุนงง“ นอนไง อ้อ! นายมีหมอนกับผ้าห่มไหม ”ฉันตอบเขาไปก่อนจะถามหาสิ่งจำเป็นที่ต
last updateLast Updated : 2025-10-28
Read more
บทที่ 6
บทที่ 6หน้าจอแสดงรูปภาพโพรไฟล์กับข้อความพร้อมกัน เขาเอาไอดีฉันมาจากไหนเนี่ยอาชา : เลิกยังลินา : เลิกแล้ว ว่าแต่นายแอดมาได้ไงอาชา : อย่ามาตั้งคำถามลินา : ส่งสติ๊กเกอร์หน้าร้องไห้ หลังจากนั้นเขาก็ไม่ได้พิมอะไรมาอีกฉันจึงเลือกที่จะเดินกลับหอทันที แต่เดินไปไม่กี่ก้าวก็ต้องหยุดชะงักกับเสียงเรียบ ๆ ของคนที่คุณก็รู้ว่าใคร“ ขึ้นรถ ”อาชาพูดขึ้นขณะที่ลำตัวกำลังยืนพิงรถมือขวาถือบุหรี่สูบอยู่“ ขึ้นทำไม หอเราอยู่แค่นี้เอง นายไม่ต้องไปส่งหรอก ”ฉันพูดออกไปก่อนจะเดินห่างจากเขาเพราะเหม็นบุหรี่“ อยากตาย ว่างั้น ”เขาพูดขู่ก่อนจะโยนบุหรี่ทิ้งแล้วอ้อมไปเปิดประตูด้านคนขับ เฮอะ ฉันมีทางเลือกไม่ไปบ้างไหมเนี่ย สั่งอยู่นั่น พูดก็น้อยแต่สั่งเก่งเป็นที่สุด!เขาขับรถออกไปจากตัวมหา’ลัยดีนะแถวนี้คนน้อยเลยไม่มีใครสังเกตเห็นพวกเราเท่าไหร่ แต่เอ๊ะว่าแต่เขาจะพาฉันไปไหนเนี่ย“ หอเราไม่ได้ไปทางนี้หนิ นายจะไปทำธุระก่อนเหรอ ”ฉันถามเขาออกไปด้วยใบหน้างุนงงเล็กน้อย มีธุระก็ไม่บอกฉันจะได้ไม่ต้องขึ้นมาดีนะที่วันนี้วันหยุดงานพอดี“ ... ”เขาเงียบไม่ได้ตอบอะไรฉันก็เลยไม่ได้สนใจจะถามอะไรต่อเวลาผ่านไปสักพักถนนเส้นทางท
last updateLast Updated : 2025-10-28
Read more
บทที่ 7
บทที่ 7“ หาวววว ~ ”ฉันอังมือปิดปากหาวอย่างไม่อายคนข้าง ๆ ก็ฉันง่วงนี่นา ทำไมเขาจะต้องเอาฉันมาด้วยก็ไม่รู้“ น่าเกลียด ”เขาหันมามองฉันก่อนจะพูดออกมาแล้วกลับไปสนใจถนนต่อ“ เพราะนายนั่นแหละดึกขนาดนี้แล้วยังจะพาฉันไปไหนอีก ”ฉันพูดออกไปเซ็ง ๆ ถ้าเป็นฉันแต่ก่อนคงไม่พูดอะไรน่ากลัวแบบนี้หรอก แต่อย่างที่บอกฉันอยู่กับเขาจนชินแล้ว“ เถียง? ”เขาตอบกลับมาเสียงเรียบแฝงไปด้วยความน่ากลัว เฮอะมีเหรอฉันจะกลัว!“ เปล่าค่าา ~ ”เอาน่ายอม ๆ ไปก่อน ด่าเขาในใจก็พอ ^o^’“ ทำหน้าพิลึก ”เขาพูดออกมาหน้าตาเฉย“ เราจะไปไหนกันเหรอ ”ฉันไม่สนใจคำพูดก่อนหน้านี้ จึงถามคำถามใหม่ออกไปแทน“ ... ”เขาไม่ได้ตอบอะไรกลับมาฉันก็เลยเลิกสนใจเขาก่อนจะมองออกไปดูวิวนอกกระจกรถแทนสถานที่ คลับหรูย่านดังใจกลางเมืองตอนนี้ฉันกำลังเดินฝ่าผู้คนมากมายที่ยืนเต้นกันอย่างเมามันโดยไม่สนใจหลีกทางให้ฉันที่ตัวเล็กคนนี้เลย ส่วนอาชาเขาเดินหายไปไหนแล้วก็ไม่รู้ หึ่ย!เป็นคนพามาแท้ ๆ ยังจะมาทิ้งกันอีกฉันด่าทอในใจได้ไม่นานข้อมือฉันก็ถูกคนตัวใหญ่ที่ฉันพึ่งแอบด่าเมื่อกี้กระชากเข้าหาตัวก่อนจะพามาถึงโซนวีไอพี“ มัวแต่อ่อย ”เขาพูดอ่อย? อ่อยบ้าอะไร
last updateLast Updated : 2025-10-28
Read more
บทที่ 8
บทที่ 8เขาลงแบบไม่เขียนแคปชั่นอะไรแถมเมนต์ได้เฉพาะคนที่รู้จักเท่านั้นฉันจึงไล่อ่านไปทีละเม้น“ โชว์ว่างั้น? ”ดีไวน์เมนต์“ มึงไม่ลงตอนเอากันไปเลยล่ะ ”เคียร์เมนต์“ ใครอะจะฟ้องม๊าแน่! ”คนนี้ฉันไม่รู้ว่าเป็นใครแต่คงเป็นคนในครอบครัวเขาละมั้งเพราะใช้รูปการ์ตูนแถมโปรไฟล์ปิดเป็นส่วนตัวอีก“ ... ”เทนชิเมนต์ ( SUNISAYOK : เมนต์ทำไมเนี่ย )ถูกใจ 16,548 คน ฉันใกล้จะสติแตกเพราะกลัวเหล่านักสืบโคนันจะรู้ว่าผู้หญิงในภาพเป็นใครฉันก็รีบต่อสายหาอาชาทันทีไม่กี่นาทีอาชาก็รับสายฉัน“ เร็วดี ”เขาพูดเสียงเรียบไม่สะทกสะท้านอะไรทั้งสิ้น“ เร็วดีอะไรของนายฮะ! นายลงรูปอะไรอาชา ลบเดี๋ยวนี้เลยนะ เกิดทุกคนรู้ขึ้นมาจะทำยังไง ”ไม่กงไม่กลัวแล้วฉันพูดยาวเหยียดให้อีกฝ่ายลบรูปภาพเจ้าปัญหาทันที“ อย่าเว่อร์ ”เขาตอบกลับมาแค่เนี้ย! ฉันพูดออกไปยาวซะขนาดนั้นเขายังคิดไม่ได้อีก“ นี่ น- ตู๊ด ตู๊ด ”ฉันกำลังจะพูดต่อกลับต้องมาชะงักเพราะได้ยินเสียงเขาวางสายไปแล้วให้ตายเถอะ!!!ฉันนั่งทำตัวให้เป็นปกติที่สุดเท่าที่จะทำได้ พร้อมกับหูที่กำลังฟังเพื่อน ๆ แต่ละคนวิเคราะห์รูปภาพที่อาชาลงอาชาลงตั้งแต่ช่วงเช้าตอนนี้ใกล้จะเลิ
last updateLast Updated : 2025-10-28
Read more
Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status