LOGINShare
EP.7 พี่รันคนตรง
Last Updated:
2025-03-07 13:06:24EP.7 พี่รันคนตรง
เนื้อหาต่อจากเดิม Part ธิดา “แล้วที่จูบกันล่ะ~ เห้อออ~ บ้าชะมัด” เด็กสาวบ่นขึ้นด้วยความหงุดหงิดใจ เพราะเธอไม่เข้าใจว่าคิรันจูบเธอทำไมทั้งๆที่สั่งห้ามเธอชอบเขา ทว่าเธอก็ทำได้แค่เพียงคิดในใจและดึงสติกลับมาตั้งใจฝึกงานต่อ การฝึกงานวันแรกของธิดาในวันนี้ผ่านไปได้ด้วยดี ถึงแม้ว่าจะยังมีบางส่วนที่เธอและเพื่อนๆยังไม่เข้าใจก็ตาม “วันนี้แกสองคนจะไปไหนกันไหม ฉันอยากกลับไปนอนมาก” อัยด้าพูดในขณะที่พวกเธอกำลังต่างคนต่างเก็บสัมภาระของตัวเองเข้ากระเป๋า เพื่อเตรียมกลับบ้าน “ฉันจะกลับบ้านเลย ธิล่ะ กลับด้วยกันไหม เดี๋ยวแวะไปส่ง” “ไม่เป็นไรๆ วันนี้ธิต้องไปเอายาให้แม่พอดี” “เดี๋ยวฉันไปส่ง” “ไม่เป็นไร ธิจะแวะซื้อของด้วย บีกลับอัยด้ากลับบ้านไปพักเถอะ เราค่อยเจอกันพรุ่งนี้นะ” “เอางั้นก็ได้ งั้นเราแยกกันหน้าบริษัทนะ” “โอเคค่า” หลังจากนั้นทั้งสามคนจึงพากันออกมาจากบริษัททันทีก่อนที่พวกเธอนั้นจะต่างคนต่างแยกย้ายกันไป ในขณะที่เด็กสาวกำลังยืนรอรถอยู่นั้นจู่ๆโทรศัพท์ของเธอก็ได้สั่นขึ้น ฉุดให้มือเล็กต้องหยิบขึ้นมาดูชื่อเจ้าของปลายสาย มีสายเรียกเข้าจาก แม่จ๋า “จ้ะแม่” “อยู่ไหนลูก เลิกงานหรือยัง” “เลิกแล้วค่ะ กำลังจะไปเอายาให้แม่ที่โรงพยาบาลค่ะ” “ไว้ไปเอาพรุ่งนี้ก็ได้นะลูก หนูจะได้กลับมาพักผ่อน” “ไม่เป็นไรค่ะแม่ รถมาพอดี เดี๋ยวหนูรีบกลับบ้านนะคะ” “โอเคจ้ะ เดินทางปลอดภัยนะลูก” “รับทราบค่ะ” ตู๊ดดดดดๆ เมื่อเด็กสาวพูดจบเธอจึงกดวางสายและเดินขึ้นรถเมล์ที่มาจอดหน้าบริษัททันที เด็กสาวชุดนัดศึกษาใช้เวลาเดินทางไปที่โรงพยาบาลประมาณ 1ชั่วโมง ตอนนี้จึงเป็นเวลา 18:00น. แล้ว เมื่อเด็กสาวมาถึงเธอจึงรีบนำใบนัดรับยาไปติดต่อที่ช่องรับยาทันที “รบกวนนั่งรอเรียกชื่อสักครู่นะคะ” “ได้ค่ะ” เด็กสาวส่งยิ้มให้กับพยาบาลก่อนที่เธอจะเดินไปนั่งรอที่เก้าอี้เพื่อรอเรียกชื่อรับยา ในขณะที่ธิดากำลังนั่งรออยู่ที่โซนรับยา สายตาของเธอได้ไปเหลือบไปเห็นใครบางคนที่กำลังเดินตรงมาทางเธอ ซึ่งคนๆนั้นคือคิรันและพี่รหัสของเธอ “พะ..พี่รัน~” เด็กสาวอุทานชื่อของคิรันออกมาทันทีที่เห็นเขา “อ้าว น้องรหัส!” “สวัสดีค่ะพี่มิน~” เด็กสาวกล่าวทักทายพี่รหัสของตัวเองก่อนที่จะมองไปที่คิรันด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยคำถาม “ไม่สบายเหรอเรา” “เปล่าค่ะ หนูมาเอายาให้แม่ พี่มินเป็นยังไงบ้างคะ พี่ๆบอกว่าขาหักเลยเหรอคะ” “จริงๆแค่กระดูกเคลื่อนนิดหน่อยไม่ถึงกับหัก” “อ๋อค่ะ~ หายไวๆนะคะ” “เชิญคนไข้หมายเลข A505 มารับยาที่ช่อง2ค่ะ” ในขณะเดียวกันเสียงประกาศจากไมค์ก็ได้ดังขึ้น ซึ่งเลขที่ประกาศนั้นคือคิวของเด็กสาว “หนูขอตัวก่อนนะคะ สวัสดีค่ะพี่มิน” เด็กสาวรีบทำความเคารพพี่รหัสก่อนจะรีบเดินไปที่ช่องรับยา โดยไม่ได้กล่าวทักทายคิรันหรือมองเขาเลยสักนิด เพราะตอนนี้หัวใจของเธอกำลังเต้นโครมครามราวกับคนที่กำลังเจอเหตุที่ทำให้เสียหลัก Part คิรัน เมื่อคิรันเห็นเด็กสาวเดินออกไปโดยไม่ได้เอ่ยทักทายเขา เขาจึงรีบสาวเท้าเดินตามเธอออกไปนอกโรงพยาบาลทันที และไม่ได้สนใจเสียงเรียกของหญิงสาวที่ชื่อมินเลยสักนิด “ธิดา” ทันทีที่คิรันเดินตามเด็กสาวทันเขาจึงเอ่ยเรียกชื่อเธอขึ้น ทว่าเด็กสาวตรงหน้ากับยิ่งสาวเท้าเดินไวขึ้นราวกับกำลังหนีเขา ทำให้คิรันต้องวิ่งไปดักหน้าแทน “มะ..มีอะไรคะ!” “เห็นฉันเป็นอากาศหรือไง?” “เปล่าสักหน่อย หนูแค่ไม่อยากให้พี่รหัสเข้าใจผิด” “เรื่อง?” “หลบค่ะ หนูจะกลับบ้าน!” “โกรธอะไรฉัน?” “พี่รัน! พี่รันคะ!” ในขณะเดียวกันเสียงของมินก็ได้ดังขึ้นอีกครั้งพร้อมกับเธอที่เดินกะเผลกออกมาจากโรงพยาบาล ทำให้คิรันที่เห็นเช่นนั้นต้องรีบจับไปที่แขนเล็กของเด็กสาวก่อนจะเดินตรงไปที่รถของตัวเองด้วยความรวดเร็ว “ปะ..ไปไหนคะ!” เด็กสาวเอ่ยถามขึ้นทันทีที่เธอถูกดันเข้ามาในรถของคิรัน “คุณมินล่ะครับนาย” “เดี๋ยวก็หาทางกลับเอง ไปเพนเฮ้าส์” “ไม่นะ! หนูจะกลับบ้าน” “ได้กลับแน่ แต่หลังจากที่เคลียร์กับฉันจบ” คิรันพูดด้วยน้ำเสียงเรียบนิ่งพร้อมกับมองไปที่เด็กสาวที่กำลังทำหน้าบูดบึ้งอยู่ข้างๆ “แล้วพี่มินละคะ! พี่ทิ้งเขาแบบนั้นได้ไง เขาแฟนพี่นะ “ “ค่อยคุย ฉันจะตอบให้ทุกคำถาม” “หนูไม่ได้มีอะไรจะถามพี่” “หึ เดี๋ยวก็รู้ว่ามีไม่มี” ตลอดทางธิดาทำได้แค่นั่งเงียบๆและมองไปตามเส้นทางที่รถกำลังแล่นไป เพียงไม่นานรถก็ขับเข้ามาในเพนเฮ้าส์หรูแห่งหนึ่งที่มีความสูงเกือบ30ชั้น “ลงมา” ทันทีที่รถจอดคิรันจึงเอ่ยเรียกเด็กสาวให้ลงจากรถทันที เพราะเธอยังคงนั่งนิ่งอยู่แต่ในรถ “ไม่ค่ะ” “ธิดา” “จิ๊!!” ไม่รู้ว่าเป็นความซวยของคิรันหรือเปล่าที่ถูกเด็กสาวจิตใจดีอย่างธิดาหงุดหงิดใส่ แต่ถึงอย่างนั้นเธอก็ยอมลงมาจากรถและเดินตามคิรันเข้าไปในตัวเพนเฮาส์อย่างว่าง่าย เมื่อทั้งสองเข้ามาในห้องคิรันก็ปิดและล็อกประตูทันที ทำให้เด็กสาวที่เห็นต้องรีบเอ่ยถาม “พาหนูมาทำไม? หนูไม่อยากซวยนะ!” “ซวยอะไร?” “ก็พี่มินไง พี่มินเป็นแฟนพี่” “ใครบอก?” “ไม่บอกก็รู้ค่ะ ก็พี่พาเขามาหาหมอ” “เพ้อเจ้อ ฉันแค่รับผิดชอบที่ทำให้ผู้หญิงคนนั้นขาเจ็บ” “…” “โกรธอะไรฉัน?” คิรันยิงคำถามขึ้นอีกครั้งพร้อมกับเดินเข้าไปประชิดตัวเด็กสาว จนทำให้เธอต้องค่อยๆถอยหลังให้ห่างจากเขา “ว๊ายย!” ร่างบางร้องขึ้นเมื่อดันถอยไปชนเข้ากับโซฟาจนทำให้เธอต้องหงายท้องลงไปนั่งอยู่ที่โซฟา กระโปรงสีดำเลิ่กขึ้นมาจนเห็นขาอ่อน “ถามว่าโกรธอะไรฉัน?” “มะ..ไม่มี! หนูแค่ไม่อยากรู้จักพี่แล้วก็เท่านั้น” “โกรธที่ฉันไม่ตอบไลน์?” “…” “ฉันก็บอกไปแล้วว่าอย่ามาชอบคนอย่างฉัน” “กะ..ก็หนูกำลังทำอยู่นี่ไง หนูถึงไม่ทักไป” “หึ คิดว่าจะมีความพยายามมากกว่านี้” “มะ..หมายความว่าไงคะ” “เธอเป็นผู้หญิงคนที่เท่าไหร่ไม่รู้ที่บอกว่าชอบฉัน แต่ไม่เห็นจะทำอะไรให้ฉันเห็นเลยสักนิดว่าชอบฉันจริงๆ” “หนูชอบพี่มากกว่าผู้หญิงพวกนั้นอีก!” เด็กสาวพูดออกมาอย่างลืมตัว ทำให้เธอต้องหันหน้าหนีคิรันเพราะการพูดไม่คิด “หึ” คิรันเค้นหัวเราะในลำคอก่อนจะใช้นิ้วโป้งของตัวเองสัมผัสไปที่ริมฝีปากอมชมพูของเด็กสาวเหมือนที่ทำครั้งที่แล้ว ทว่าครั้งนี้เขาไม่ได้ทำแค่เพียงใช้นิ้วสัมผัส แต่ยังก้มลงไปประกบจูบที่ริมฝีปากบางของเธออีกด้วย ตึกตัก ตึกตัก ตึกตัก เป็นเสียงหัวใจของธิดาที่ดังขึ้น มันดังจนคิรันต้องถอนจูบออกและมองไปที่เธอ จึงทำให้ทั้งสองสบตากันอีกครั้ง “ไม่กลัวฉันทำเหมือนคิริวหรือไง ที่มันทำกับเพื่อนเธอ” “กลัวค่ะ~ “ฉันไม่ทำร้ายคนที่ฉันถูกใจ” “ถะ..ถูกใจเหรอคะ” “อืม” “พี่ช่วยพูดตรงๆได้ไหม ไม่เห็นต้องอ้อมไปอ้อมมาเลย~” “หึ ฉันถูกใจเธอ แก้มชมพูกับปากอมชมพูของเธอ มันทำให้ฉัน.. อยากเก็บมันไว้คนเดียว” “ตะ..ตรงเกินค่ะ~” “ที่ฉันไม่ตอบ เพราะฉันทำโทรศัพท์พัง อีกอย่างแค่อยากแน่ใจว่าฉันต้องการเธอมากแค่ไหน “…” คำพูดของคิรันทำเอาเด็กสาวในชุดนักศึกษาถึงกับพูดไม่ออกและริมฝีปากเม้มเป็นเส้นตรงและมองชายหนุ่มตรงหน้าที่สาวตาที่เป็นประกาย “ฉันไม่ใช่พวกโกหกไปทั่วเหมือนไอ้ริว” “พี่ยอมให้หนูชอบพี่แล้วเหรอ” “ใช่ เธออนุญาตให้ฉันชอบหรือเปล่า?” “…” เด็กสาวไม่ตอบแต่เลือกที่จะยื่นใบหน้าของตัวเองไปประกบจูบที่ริมฝีปากของคิรันแทน “คะ..คำตอบค่ะ” “หึ เด็กใจแตก” “อ่าว~ ว่ากันแรงขนาดนี้เลยเหรอ~” “ฉันแค่แปลกใจ ไม่คิดว่าสาวน้อยแบบเธอจะ..” “จะมาบอกชอบพี่ แล้วก็จูบพี่ ใช่ไหมคะ?” “อืม” “หนูก็ไม่คิด ถ้าเพื่อนๆรู้ หนูโดนด่าหนูชาแน่ค่ะ” “ฉันจะไปส่ง” “ขอถามอีกเรื่องได้ไหมคะ” “อืม” “พี่กับพี่มิน..” “ไม่มีอะไรทั้งนั้น ผู้หญิงคนนั้นหายเมื่อไหร่ ก็จบ” “ค่ะ~ เข้าใจแล้ว” “รีบกลับ ก่อนที่ฉันจะทนไม่ไหว” “ทนอะไรคะ?” “ธิดา” “ค่ะๆ~ รู้แล้ว~” หลังจากนั้นทั้งสองจึงพากันลงมาที่ลานจอดรถอีกครั้ง ——————————————— พี่รันตรงกว่าพี่ริวเยอะ อิอิ EP.ต่อไป มีNC จัดNC ให้3ตอนติด!😚 กดใจ+คอมเมนท์เพื่อเป็นกำลังใจให้ไรท์หน่อยเจ้าค่ะ🫶🏻 ไม่เมนท์งอลเด้ออ 555 สติ๊กเกอร์ก็ยังดีฮ้าบบ🥰🫶🏻
Latest chapter
มาเฟียพลาดรัก EP.45 อัยด้าจับได้
EP.45 ไอด้าจับได้Prat ธิดา เนื้อหาต่อจากเดิม “พี่รันข่มขืนแกเหรอธิดา! ทำไมแกปากแตกแบบนี้!”“...”“ตอบฉันธิดา! คนที่แกปิดบังฉันมาตลอดคือพี่รันใช่ไหม! แล้วที่แกไม่กล้าบอกฉันเพราะว่าเขาข่มขืนแกจริงๆใช่ไหม!” อัยด้าพูดออกมาด้วยน้ำเสียงหงุดหงิด เพราะถึงเธอจะไม่ได้เห็นว่าทั้งสองมีความสัมพันธ์กันแบบไหน แต่ก็อดคิดไม่ได้ว่าคิรันจะไม่ทำแบบพี่ชายของตัวเอง “ปะ..เปล่านะ พี่รันไม่ได้ข่มขืนธิ~”“แล้วเขาทำอะไรแก! ทำไมแกถึงปิดบังฉันมาตลอด แล้วนี่แกร้องไห้เพราะเขาอีกใช่ไหมเขาทำร้ายแกเหรอ บอกฉันเดี๋ยวนี้!“จะ..ใจเย็นๆนะอัยด้า ธิตั้งสติไม่ทัน~”“โอเค งั้นแกเป็นอะไรกับพี่รัน?”“เอ่อ..”“ธิดา! แกต้องบอกฉันได้แล้วนะ!”“โอเคๆ บอกแล้วๆ~” ธิดาเช็ดน้ำตาบนใบหน้าของตัวเองลวกๆก่อนจะเริ่มตอบคำถามของอัยด้าอีกครั้ง“เป็นแฟนกับพี่คิรัน~”“อะไรนะ!”“ฟะ..แฟนไง~”“แฟน!”“ใช่~”“ไปเป็นตอนไหน?”“ตั้งแต่ขึ้นปีสองแรกๆ”“เป็นปีแล้วนะ!”“อืม~”“แล้วทำไมถึงเป็นแฟนกันได้ล่ะ เขาข่มขืนแกเหรอ?”“เปล่า ธิดาชอบพี่เขาก่อน วันนั้นเมาก็เลยไปบอกพี่เขา~”“ยัยธิ! เล่ามาตั้งแต่แรกเลยนะไปเจอเขาตอนไหน!”“คือ...” สุดท้ายธิดาก็ต้องยอมเล่าเรื
มาเฟียพลาดรัก EP.44 กล่องดวงใจของคิรัน
EP.44 กล่องดวงใจของคิรันเนื้อต่อจากเดิม“ตอบหน่อยสิคะ ฮึก!” เมื่อเด็กสาวเห็นว่าคิรันเอาแต่นิ่งเงียบ เธอจึงเริ่มปลดปล่อยน้ำตาแห่งความเสียใจออกมาอีกครั้ง พร้อมกับลุกขึ้นและเดินไปยืนอยู่ตรงหน้าของคิรัน “ฉันเคยบอกเธอไปหรือยังว่าข้างล่างมันไม่เหมาะสำหรับผู้หญิงแบบเธอ”“บอกค่ะ หนูไม่ฟังเอง~”“ตอนนี้ฉันยังไม่สามารถจัดการกับอารมณ์ของตัวเองได้ เดี๋ยวมา”“ปะ..ไปไหน”“ถ้าสิบโมงสิบห้าฉันยังไม่กลับมา ไอ้ดิ๊วซ์จะเป็นคนไปส่งเธอที่มหาวิทยาลัย” เมื่อคิรันพูดจบเขาจึงจูบลงไปที่หน้าผากของเด็กสาว ก่อนจะลุกขึ้นยืนและเดินออกไปจากห้องนอน เด็กสาวจึงต้องรีบเดินตามเขาออกมาทันที “ไม่ไปไม่ได้เหรอคะ~” เธอเอ่ยถามขึ้นในขณะที่คิรันกำลังจะเดินออกไปจากห้องทำงานโดยมีคาเลนส์และวิลเลียมนั่งฟังอยู่ “ฝากมึงสองคนดูเธอด้วย”“เออ”เมื่อคิรันเดินออกไปเด็กสาวจึงทำได้แค่เดินไปนั่งที่โซฟาฝั่งตรงข้ามคาเลนส์และวิลเลียม ก่อนจะปล่อยหยดน้ำตาแห่งความเสียใจออกมาอีกครั้ง“พะ..พี่เขาโกรธจนไม่ยอมคุยกับหนูเลยค่ะ ฮึก~”“ใจเย็นๆ มันไม่ได้โกรธอะไรเราขนาดนั้นเชื่อพี่”“ทำไมเขาถึง ฮึก! ถึงไม่อยู่คุยกับหนูให้รู้เรื่องก่อนล่ะคะ ฮือๆ~”“มึงพูดไอ
มาเฟียพลาดรัก EP.43 ถูกลวนลาม
EP.43 ถูกลวนลาม เนื้อหาต่อจากเดิม ห้องทำงานชั้นบน ตอนนี้เด็กสาวได้ขึ้นมาบนห้องทำงานของคิรันแล้ว เหตุผลที่เธอไม่ต้องการที่จะนั่งอยู่ตรงนั้นต่อก็เพราะว่าไม่อยากได้ยินผู้หญิงคนอื่นพูดแทะโลมคนรักของตัวเอง “เป็นอะไร ทำไมไม่ดูแข่งรถก่อน”“ไม่ดูอะไรทั้งนั้นแหละค่ะ”“โกรธฉันขนาดนั้นเลยหรือไง”“ก็โกรธ พี่ตั้งใจยั่วโมโหหนู”“หวงฉันว่างั้น?”“ก็ต้องหวงสิคะ! ทีพี่ยังหวงหนูได้เลย หนูจะหวงพี่บ้างไม่ได้หรือไง?”“ได้อยู่แล้ว เธอเป็นเมียฉันนะ ดีใจซะอีกเพราะเธอไม่เคยหวงฉันเลย”“ไม่ชอบเลยที่เขามาพูดถึงพี่แบบนี้ ถึงมันจะไม่ใช่เรื่องเสียหายแต่หนูไม่ชอบ”“อะไรกัน นี่สาวน้อยของฉันเปลี่ยนไปขนาดนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่”“เปลี่ยนอะไรของพี่”“ก็สาวน้อยที่ฉันเจอวันแรกทั้งขี้อายทั้งพูดน้อยต่างจากตอนนี้สุดๆ”“...” คำพูดของคิรันทำให้เด็กสาวฉุกคิดขึ้นมาทันทีเพราะเธอก็เป็นแบบนั้นจริงๆ “หนูหวงพี่มากเกินไปเหรอคะ~”“...” คิรันไม่ได้ตอบคำถามของเด็กสาวแต่ดึงมือของเธอให้เดินตามเขาไปนั่งที่โซฟาแทนโดยให้เธอนั่งบนตักแกร่งของเขา ธิดาจึงต้องใช้แขนของตัวเองคล้องคอของเขาเอาไว้“ตอบสิ หนูหวงพี่มากเกินไปหรือเปล่าคะ~”“ถ้าบอกว่ามากเ
มาเฟียพลาดรัก EP.42 NC / หวง
EP.42 NC / หวง Prat คิรัน เช้าวันใหม่ 6:00 น. เช้านี้มาเฟียหนุ่มตั้งนาฬิกาปลุกแต่เช้า เพื่อที่เขานั้นจะได้โทรไปปลุกสาวน้อยของตัวเองตื่นไปมหาวิทยาลัย“ฮะโหลค่ะ~” “ตื่นได้แล้ว”“อือ~ เมื่อคืนนี้โทรคุยกับพี่ทั้งคืนนอนดึกเลย~”“ฉันจะไปรับหน้าซอย”“รับไปไหนคะ”“ไปเรียน”“วันนี้หนูมีเรียนตั้งสิบโมงครึ่งเลยค่ะ ลืมบอก~”“ดี งั้นลุกขึ้นอาบน้ำแต่งตัว ฉันจะไปรับ”“จะให้หนูรีบไปทำไมกัน~”“ให้เวลา1ชั่วโมง จะไปรอหน้าซอยบ้านเธอ”“บังคับเหรอคะ~”“ไม่ได้บังคับ แต่เธอต้องลุกได้แล้ว อีก1ชั่วโมงเจอกัน” ตู๊ดดดดๆ คิรันไม่ได้รอให้เด็กสาวตอบอะไรกลับมาแต่ชิงตัวสายเธอไปทันที ส่วนตัวเขาเองก็รีบลุกไปอาบน้ำแต่งตัวเช่นกัน 7:15 น. ตอนนี้เวลาล่วงเลยมาจะเจ็ดโมงครึ่งแล้วแต่ก็ยังไม่มีวี่แววว่าเด็กสาวจะเดินออกมาจากบ้านสักที ทำให้คิรันที่อยู่ในรถต้องต่อสายหาเธอ “มาหรือยัง เกินมา15นาทีแล้ว”“กำลังออกไปค่ะ! หนูเผลอหลับต่อ!”“ให้ไวเลย”“ค่ะๆๆ” เพียงไม่นานเด็กสาวก็รีบวิ่งออกมาหน้าซอยด้วยชุดนักศึกษาและรีบขึ้นรถคิรันไปทันที “สวัสดีค่ะ”“อืม กินข้าวมาหรือยัง”“กินขนมปังมาแล้วค่ะ พี่กินยังคะ”“กินกาแฟแล้ว” เมื่อคิรันพู
มาเฟียพลาดรัก EP.41 น้ำตาลูกผู้ชาย
EP.41 น้ำตาลูกผู้ชายเนื้อหาต่อจากเดิม Prat ธิดา เมื่อเด็กสาวเดินเข้ามาในสวนหย่อมแล้วเธอจึงมองหาคิรันทันที ก่อนจะเห็นว่าเขากำลังนั่งสูบบุหรี่อยู่ที่ใต้ต้นไม้ใหญ่ เธอจึงรวบรวมความกล้าก่อนจะตัดสินใจเดินเข้าไปหาเขาโดยที่เขากำลังพ่นควันบุหรี่ออกมา“พี่คะ..” ทันทีที่เด็กสาวเอ่ยเรียกคิรันเขาจึงรีบหันกลับมาหาเธอทันทีก่อนจะดับบุหรี่ที่กำลังสูบอยู่ลง“ในสวนสาธารณะเขาห้ามสูบบุหรี่นะคะ”“เห็นไม่มีใครก็เลยสูบ”“หนูแค่จะมาคุยกับพี่เรื่องวันนั้นค่ะ ตอนแรกตั้งใจว่าจะไม่คุยแล้วเพราะไม่อยากได้ยินคำตอบ แต่ว่าอยากเคลียร์ให้จบเราจะได้ไม่มีอะไรติดค้างกัน” เด็กสาวพูดด้วยน้ำเสียงสั่นเครือพลางกระชับกระเป๋าสะพายข้างเอาไว้แน่น “จบ? เธอจะเลิกกับฉันเหรอ”“มันก็ต้องเป็นแบบนั้นค่ะ ถ้าพี่มีคนอื่น”“นี่เธอกำลังคิดอะไรของเธออยู่เนี่ย” คิรันว่าพลางเดินเข้าไปหาเด็กสาว ทว่าเธอกลับเดินถอยหลังออกจากเขา ทำให้คิรันต้องยืนนิ่งเพื่อไม่ให้เธอถอยหลังหนีเขาอีก “ผู้หญิงคนที่หนูเห็นเขาชื่ออะไรคะ”“...”“ชื่อน้ำหรือเปล่าคะ~”“อืม” ทันทีที่เด็กสาวได้ยินคำตอบของคิรันน้ำตาที่กลั้นเอาไว้ก็ไหลรินออกมาทันที เพราะคนชื่อน้ำคือคนรักเก่า
มาเฟียพลาดรัก EP.40 อาการอกหัก
EP.40 อาการอกหักเนื้อหาต่อจากเดิมหลังจากที่อัยด้าเดินออกไปแล้วเด็กสาวจึงหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาเปิดแชทไลน์ทันที ก่อนจะเห็นข้อความที่คิรันส่งมาจำนวน10ข้อความ ทว่าเธอเลือกที่จะปิดการแจ้งเตือนเอาไว้และไม่กดเข้าไปอ่านคลืดดด คลืดดดไม่ทันที่เด็กสาวจะได้เก็บโทรศัพท์เข้ากระเป๋า การโทรเข้าก็ปรากฏขึ้นอีกครั้งซึ่งคนที่โทรเข้ามานั้นก็คือ คิรัน เธอชั่งใจอยู่ชั่วครู่ก่อนจะยอมกดรับสายของเขา“ฮะโหลค่ะ”“ทำไมไม่ตอบไลน์ฉัน”“ยังไม่มีเวลาได้จับโทรศัพท์ค่ะ”“วันนี้ฉันจะไปรับ”“ไม่ค่ะ หนูมีกิจกรรมช่วงเย็น”“พรุ่งนี้ล่ะ”“หนูยังให้คำตอบไม่ได้ ค่อยคุยนะคะต้องขึ้นเรียนแล้ว”ตู๊ดดดดๆ เด็กสาวไม่ได้รอให้คิรันตอบกลับมาแต่รีบกดวางสายเขาไปทันที ซึ่งเป็นจังหวะเดียวกันกับที่อัยด้าเดินเข้ามา “มาแล้วๆ เดี๋ยวฉันประคบให้นะ”“ขอบคุณค่ะคุณอัยด้า~”“ค่าประคบ200ค่ะคุณธิดา~”“หน้าเลือดจังอัยด้า~”“เอ้า ว่าฉันอีก!” สองสาวพูดคุยกันไปพร้อมกับประคบตาไปด้วยจนถึงเวลาเข้าคลาสเรียนวิชาแรกในขณะที่ทั้งสองกำลังนั่งเรียนกันอยู่นั้น ไลน์ของทั้งสองก็ได้เด้งขึ้นซึ่งเป็นข้อความที่ส่งมาจากบีน่า บีน่า : ฉันอยู่โรงพยาบาลแล้วนะ ธิดา : คลอดแล
