คนใจร้าย

นิสาสำเร็จการศึกษาชั้นประถมศึกษาด้วยเกรดเฉลี่ย 4.00 เธอสอบได้ที่ 1 ของห้อง และเธอยังได้ทุนไปเรียนต่อที่ต่างประเทศอีกด้วย แต่มันไม่ได้ทำให้เด็กสาวดีใจเท่าไหร่นักเพราะว่าเธอจะได้อยู่ห่างจากคนที่เธอแอบชอบ

เย็นวันต่อมาเกริกชัยได้จัดปาร์ตี้เล็กๆให้กับลูกสาวของเขาโดยที่เชิญขุนศึกและเพียงขวัญมาด้วย เด็กหญิงตัดสินใจว่าวันนี้เธอจะต้องบอกความรู้สึกของเธอให้เขารับรู้ให้ได้

"หนูนิสาเก่งมากๆเลยนะคะ แถมยังได้ทุนไปเรียนต่อด้วย" เพียงขวัญเอ่ยปากชม

"แต่เจ้าตัวเขาไม่ค่อยจะอยากไปนะสิ" เกริกชัยหันไปมองผู้เป็นบุตร

"ทำไมละจ๊ะ ไปเรียนเมืองนอกเลยนะหนูนิสา ถ้าเป็นอาเพียงนะจะรีบเก็บกระเป๋าเลย" เธอทำท่าเชียร์

"เอ่อ หนูไม่อยากไปอยู่ไกลคุณพ่อนะคะ"

"โถ่ลูก เห็นพ่อเป็นตาแก่ไปได้ พ่อดูแลตัวเองได้น่า"

"แต่ว่านิสาต้องไปหลายปีเลยนะคะ" เด็กหญิงมองไปยังผู้ชายที่อยู่เบื้องหน้า ขุนศึกสบตาเข้ากับคนตัวเล็กพอดี ทั้งคู่สบตากันสักพักจนเธอต้องเป็นคนหลบสายตาเขาเอง

"ช่วงซัมเมอร์ก็กลับมาเยี่ยมพ่อได้นี่ลูก"

"แต่ว่านิสา..."

"พ่อไม่บังคับนะ ลูกเก็บไปคิดดูก่อน" เกริกชัยบอกกับผู้เป็นลูกสาว

"ค่ะคุณพ่อ"

"นี่อาให้ รางวัลเด็กดีค่ะ" ขุนศึกยื่นกล่องของขวัญให้เด็กหญิง ก่อนที่เธอจะยกมือไหว้แล้วรับเอากล่องของขวัญเล็กๆมาไว้ในมือ

"นี่ของอาจ๊ะ" เพียงขวัญก็ยื่นอีกกล่องมาให้เธอเช่นกัน

"ขอบคุณค่ะ" เธอรับมามาก่อนจะให้แม่บ้านเอาไปเก็บในห้อง เธอกะว่าจะเเกะมันก่อนนอน

"ขุนศึกคะ เพียงเวียนหัว" หลังจากที่เธอดื่มไปหลายแก้ว

"เดี๋ยวพี่พาไปพักที่ห้องรับแขกก่อน นอนพักสักแป๊บน่าจะดีขึ้น" ไม่ใช่เสียงขุนศึกแต่เป็นเกริกชัยที่อาสาพาเจ้าหล่อนไปพัก

"ขอบคุณค่ะพี่เกริกชัย"

เกริกชัยประคองหญิงสาวขึ้นไปพักที่ห้องโดยมีแค่นิสาและขุนศึกนั่งอยู่ พวกเขาต่างมองหน้ากันแต่ไม่ได้พูดอะไร จนขุนศึกต้องเป็นฝ่ายเริ่มบทสนทนาก่อน

"หนูนิสาไม่อยากไปเรียนต่อต่างประเทศจริงๆเหรอ" เขาถามด้วยน้ำเสียงทุ้มนุ่มลึกแต่แฝงความเป็นห่วงอยู่ในนั้น

"เอ่อ...ที่จริงมันก็มีอีกเหตุผลค่ะ"

"อะไรเหรอ บอกอาได้ไหม"

"คือว่า" คนตัวเล็กหลบตาคนตรงหน้า เธออายที่จะบอกกับเขาว่าแท้ที่จริงแล้วเธอไม่อยากไปเพราะไม่อยากห่างจากเขาต่างหากล่ะ

"บอกมาเถอะ อาไม่บอกไอ้เกริกชัยหรอกน่า"

"หนูชอบคุณอาขุนศึกค่ะ" คนตรงหน้าดูอึ้งไปกับสิ่งที่ได้ยินจากปากเด็กหญิงผู้นี้ เขาขมวดคิ้วหน้าตาเคร่งเครียดกว่าเมื่อกี้อย่างเห็นได้ชัด

"เอ่อ...หนูนิสาล้ออาเล่นหรือเปล่า"

"นิสาพูดจริงๆค่ะ ชอบแบบที่ผู้หญิงชอบผู้ชาย" เธอตอบตรงไปตรงมา

"อา..." ชายหนุ่มเม้มริมฝิปากแน่น เขามองเธอเป็นแค่ลูกสาวของเพื่อนสนิทเท่านั้นไม่เคยเกินเลยกับเธอเลยสักนิด วันนี้เธอมาบอกว่าชอบเขา เขาควรจะปฏิเสธเธอยังไงดี ยัยเด็กคนนี้ช่างกล้าหาญนัก

"อาว่าหนูนิสาตั้งใจเรียนก่อนดีไหม" ชายหนุ่มตั้งใจพูดให้นิสาเข้าใจ จะทำอย่างไรเขาก็มองเธอเป็นเด็กน้อยคนหนึ่งอยู่ดี

"คุณอารอนิสาได้ไหมคะ นิสาจะรีบโตเร็วๆ"

"ไปกันใหญ่แล้วนิสา"

"หรือว่าคุณอาชอบคุณเพียงขวัญคะ"

"อืมใช่ อาชอบเพียงขวัญ" เหมือนค้อนหนักๆทุบหัว น้ำตาใสๆของอีกฝ่ายมันกำลังเอ่อล้นรอบดวงตาเมื่อได้ยินว่าชายคนที่เธอแอบรักมีคนในใจอยู่แล้ว ริมฝีปากเล็กๆกำลังสั่นระริก เธอชอบเขามาก ชอบตั้งแต่แรกเจอ แต่เธอคาดไม่ถึงว่าเขาจะปฏิเสธเธอเร็วขนาดนี้ ไม่ให้เธอได้อยู่ใกล้เขาบ้างเลยเหรอ คนใจร้าย เด็กหญิงตัดพ้อเขาอยู่ในใจ

"คุยอะไรกันอาหลานคู่นี้" เกริกชัยเดินเข้ามา เด็กหญิงรีบปาดน้ำตาทันที

"นิสาตัดสินใจได้แล้วค่ะ" เธอหันไปบอกผู้เป็นบิดา

"อะไรเหรอลูก"

"นิสาจะไปเรียนต่อต่างประเทศค่ะ"

"จะ จริงเหรอลูก พ่อดีใจที่สุดเลย" เกริกชัยโผเข้ากอดลูกสาวตัวน้อยด้วยความดีใจ