เริ่มรู้สึก

ขุนศึกพาเพียงขวัญมาถึงบ้านของเกริกชัยราวๆ2ทุ่ม ทั้งสองเดินควงแขนกันเข้าไปภายในบ้าน เกริกชัยเดินมาต้อนรับก่อนจะกล่าวทักทายสาวสวยอย่างเพียงขวัญ รุ่นน้องที่เคยสนิทกันสมัยเรียน เขาเอ่ยชมอีกฝ่ายว่าสวยกว่าอยู่ในทีวีซะอีก หลังจากนั้นพวกเขาก็พากันไปรวมตัวกันที่ห้องอาหารขนาดใหญ่

นิสา เมื่อได้ยินว่าขุนศึกมาถึงแล้วเธอก็เผยรอยยิ้มออกมา หลังจากกลับมาจากโรงเรียนเธอก็รีบอาบน้ำแต่งตัว เด็กหญิงอยู่ในชุดเดรสลูกไม้สีขาวยาวปกคลุมไปจนถึงเข่า ผ้าพริ้วไหวเบาสบาย เธอมองตัวเองในกระจกแม้ใบหน้าที่ไร้การแต่งเติมใดๆแต่เธอก็ยังดูสวยสมวัย เธอแต้มลิปออยสีชมพูอ่อนๆลงบนริมฝีปากเล็กน้อยเพื่อให้ดูเป็นธรรมชาติยิ่งขึ้น รอยยิ้มถูกฉายบนใบหน้าของเธออีกครั้งเมื่อแม่บ้านขึ้นมาตามให้เธอลงไปร่วมรับประทานอาหาร เธอจึงรีบลงไปก่อนที่คุณพ่อจะดุที่ให้ผู้ใหญ่รอนาน ถึงแม้เธอจะเป็นคุณหนูในบ้านหลังนี้แต่เธอก็ถูกแม่ของเธออบรมมาเป็นอย่างดี แตกต่างจากพวกลูกคุณหนูเอาแต่ใจที่เคยเห็นบ่อยๆในทีวี

"สวัสดีค่ะ" นิสายกมือไหว้ขุนศึกและผู้หญิงที่แต่งหน้าจัดจ้านที่นั่งอยู่ข้างๆเขา เก้าอี้ของเธออยู่ห่างจากชายหนุ่มไม่ไกลนัก เธอเกาะแขนของอีกฝ่ายอย่างเป็นเจ้าของ นิสามองภาพตรงหน้านิ่งๆ แต่เธอก็รู้จักที่จะเก็บอาการไว้ได้เป็นอย่างดี

"สวัสดีจ๊ะ อาชื่อเพียงขวัญนะจ๊ะ" เพียงขวัญแนะนำตัว นิสาพยายามนึกอยู่สักพักจนนึกออกว่าหญิงสาวตรงหน้าเป็นนางเอกสาวสวยที่เธอเคยเห็นในทีวี เพียงแค่วันนี้เธอแต่งหน้าจัดเธอจึงจำเจ้าหล่อนไม่ได้เท่านั้น

" " นิสาส่งยิ้มให้เพียงขวัญแต่เธอก็ต้องรีบเปลี่ยนเป็นสีหน้าเรียบเฉยเมื่อปะทะเข้ากับสายตาของขุนศึก เหมือนเกริกชัยจะสัมผัสได้ถึงบรรยากาศที่ไม่ค่อยจะดีเขาจึงเชิญทุกคนรับประทานอาหาร

"แล้วเป็นไงวันนี้ถึงมาด้วยกันได้" เกริกชัยเอ่ยถามขึ้น

"ก็เพียงอยากเจอพี่เกริกชัยนี่คะ เราไม่ได้ทานข้าวด้วยกันแบบนี้มานานแล้ว คิดถึงบรรยากาศเก่านะคะ ว่าไหมคะขุนศึก" สาวสวยหันไปทางหนุ่มหน้าเข้มที่กำลังนั่งตักอาหารเข้าปากเงียบๆ

"อือ ใช่" เขาตอบสั้นๆ

"ว่าแต่พวกแกนี่ยังไง ความสัมพันธ์พัฒนาไปถึงไหนละ"

"แหมพี่เกริกชัยก็ ขุนศึกเล่นตัวจะตายนี่เพียงก็ตามตื้อมาหลายปีแล้วยังไม่ใจอ่อนเลยค่ะ" เพียงขวัญทำเสียงกระเง้ากระงอด

"แกไม่คิดใจจะอ่อนบ้างเลยเหรอว่ะ" เกริกชัยหันไปถามขุนศึก

"พวกแกกินข้าวไปเลย เกรงใจหนูนิสาบ้าง" ขุนศึกหันไปหานิสาที่นั่งข้างเกริกชัย เธอพยายามตักข้าวใส่ปากด้วยความยากลำบาก ใจก็อยากจะลุกออกไปจากตรงนี้แต่อีกใจก็อยากฟังว่าคุณอาหนุ่มกับแม่สาวสวยคนนี้มีความสัมพันธ์กันอย่างไร

"นิสาอิ่มแล้วค่ะคุณพ่อ" ในที่สุดเด็กหญิงก็ทนฟังเรื่องราวที่พวกเขาสนทนากันไม่ได้เธอจึงเลือกที่จะเดินออกมา แต่เกริกชัยก็ไม่ได้ว่าอะไรลูกสาว เขาบอกแขกที่มาเยือนว่าลูกสาวของเขาไม่ค่อยนอนดึก

หลังจากที่รับประทานอาหารกันเสร็จขุนศึกก็ขับรถไปส่งเพียงขวัญที่บริษัท เพราะเธอจอดรถไว้ที่นั่น หญิงสาวรีบเรียกชายหนุ่มก่อนที่เธอจะลงจากรถเขา

"ขุนศึกคะ"

"ว่าไง" เขาหันมาเผชิญกับคู่สนทนาตรงหน้า

"เพียงอาจจะไม่เคยพูด แต่เพียงคิดว่าควรจะบอกคุณตรงๆ" หญิงสาวก้มหน้าแล้วถอนหายใจเฮือกใหญ่ก่อนจะเงยหน้ามาสบตาเขาอีกครั้ง

"ครับ" เขาตอบสั้นๆ

"เพียงชอบขุนศึก เพียงอยากขอโอกาสได้อยู่ข้างๆคุณในฐานะคนรักได้ไหมคะ"

"เพียง ผมยังไม่พร้อมจะมีใครตอนนี้" ชายหนุ่มตอบอย่างตรงไปตรงมา

"ไม่เป็นไรค่ะ แค่ได้บอกคุณก็พอแล้ว ถ้าพร้อมเมื่อไหร่บอกเพียงนะคะ เพียงจะรอ" เสียงหวานเอ่ยขึ้นด้วยรอยยิ้ม เธอดีใจที่เธอได้บอกกับเขา มันทำให้ความอึดอัดทั้งหมดที่เธอต้องแบกรับมาหลายปีหมดลงทันที

เพียงขวัญจุ๊บเบาๆที่แก้มของชายหนุ่มก่อนจะวิ่งลงรถไปโดยที่เขาไม่ทันจะตั้งตัว