 LOGIN
LOGINลูคัสไม่รอช้า ชายหนุ่มเอื้อมมือไปด้านหลังของหญิงสาว ก่อนที่เขาจะค่อยๆ รูดซิปชุดเดรสสีขาวตรงกลางหลังของหญิงสาวลงอย่างช้าๆ หญิงสาวทำใจยอมรับเรื่องที่จะเกิดขึ้นต่อจากนี้ได้ เพราะถ้าเป็นลูคัส เธอเต็มใจที่จะให้มันเกิดขึ้น
ไม่กี่วินาทีต่อมา ซิปของชุดเดรสสั้นก็ลงไปจนถึงช่วงเอวบางของชาลิสา ลูคัสเคลื่อนมือหนามาดึงรั้งสายชุดเดรสตรงไหล่บางลงช้าๆ อีกทั้งใบหน้าหล่อเหลาจูบซับลงมาจากลำคอระหง ไต่ลงที่ไหปลาร้าและลงมายังเนินอกอวบอิ่มที่โผล่พ้นชุดเดรสออกมา
มือร้ายเลื่อนมาถลกชุดเดรสลงไปจากร่างอวบอิ่มช้าๆ ทำให้ชุดเดรสสั้นลงไปกองที่เอวบาง ชายหนุ่มผละใบหน้าหล่อเหลาออกมาจากเนินอกเล็กน้อย เพื่อมองรูปร่างของหญิงสาวให้เต็มตา
หน้าอกอวบอิ่มมีบราสีเนื้อปกปิดความสวยงามเอาไว้อยู่ มือแกร่งไม่รอช้า เขารีบดึงรั้งบราสีเนื้อออกจากเต้าสวยอย่างรวดเร็ว
ยอดจุกสีชมพูระเรื่อปรากฏต่อสายตาของชายหนุ่ม ในคราแรกลูคัสคิดว่าเด็กสาวคงจะไม่ได้มีหน้าอกที่ใหญ่โตมากสักเท่าไหร่ แต่เขาไม่คิดว่าเธอจะซ่อนรูปมากขนาดนี้ หน้าอกหน้าใจของชาลิสามันช่างใหญ่โตเกินตัวของเธอยิ่งนัก
หญิงสาวกัดริมฝีป

วันต่อมา ลูคัสกับชาลิสาตื่นมาในห้องพักด้วยร่างกายที่เปลือยเปล่าไร้เสื้อผ้าอาภรณ์ทั้งคู่ ลูคัสพาหญิงสาวไปทานอาหารเช้าและไปเดินเล่นต่อที่ชายหาด จากนั้นพวกเขาก็กลับมาที่ห้องพักเพื่อเก็บของกลับบ้านในวันนี้ หลังจากที่ชายหญิงเก็บของจนเสร็จเรียบร้อยแล้ว พวกเขาก็ตรงมาที่สนามบินและบินกลับมาที่กรุงเทพทันที“ถ้าพี่ว่าง พี่จะพยายามหาเวลาพาสามาเที่ยวทุกอาทิตย์เลยนะ” ชายหนุ่มบอกกล่าวหญิงสาว ในขณะที่พวกเขากำลังเดินออกมาจากสนามบิน ชายหนุ่มลากกระเป๋าเดินทางทั้งของเธอและของตัวเองทั้งสองใบด้วยท่าทางสบายๆ“ไม่ต้องก็ได้ค่ะ แค่เดือนละครั้งก็พอแล้วค่ะ” ชาลิสาตอบกลับอย่างเกรงอกเกรงใจ “พี่อยากไปเที่ยวกับสา พี่มีความสุขมากๆ เลยนะ”“สาก็เหมือนกันค่ะ” ทั้งสองคนส่งยิ้มให้กันด้วยใบหน้าที่สดใส ชาลิสาเหมือนนึกบางอย่างขึ้นมาได้ เธอจึงเอ่ยเรียกชายหนุ่มขึ้นมา“พี่ลูคัสคะ”“หืมม” ชายหนุ่มตั้งอกตั้งใจฟังหญิงสาว“สาขอเข้าไปที่บ้านหน่อยได้ไหมคะ สาอยากไปดูพวกคนงานคนใช้บ้างนะคะ ว่าพวกเขาเป็นยังไงกันบ้าง”“ได้…เดี๋ยวพี่พาไป” ลูคัสเข้าใจหญิงสาวเป็นอย่างดี เขารู้ว่าเธอเป็นห่วงบ้านและคนงานที่นั่น แต่เขาไม่ยอมให้เธอไปที่นั่นโดยท
เป็นเวลาหนึ่งทุ่มของวัน ลูคัสกับชาลิสากลับมาที่ห้องพักของตัวเองหลังจากที่พวกเขาไปทานอาหารเย็นด้วยกันเสร็จ ตลอดทั้งวันลูคัสพาหญิงสาวไปเดินเล่น กินข้าว ซื้อของและปิดท้ายด้วยการดินเนอร์บนโรงแรมสุดแสนจะโรแมนติก ก่อนที่พวกเขาจะกลับมาที่ห้องพักของพวกเขา “สนุกไหมวันนี้” ลูคัสเอ่ยถามหญิงสาวทันที เมื่อพวกเขาเข้ามาในห้องเรียบร้อยแล้ว“สนุกมากเลยค่ะ” ชาลิสาหันมามองหน้าชายหนุ่มพลางตอบกลับไป “พี่อยากทำให้สายิ้มได้ตลอดแบบนี้นะ” อยู่ดีๆ เสียงทุ้มก็เอ่ยอย่างจริงจัง ทำให้ทั้งสองคนยืนจ้องมองหน้ากันอยู่ตรงประตูห้องนอนอยู่ครู่หนึ่ง ชาลิสาสัมผัสได้ถึงความวูบไหวในสายตาของชายหนุ่ม“พี่ก็ทำแบบนั้นมาตลอดตั้งแต่ที่เราเจอกันแล้วนะคะ” “ชาลิสา” ชายหนุ่มเลื่อนมือแกร่งมากอบกุมมือบางเอาไว้ทั้งสองข้าง เขาจับมือของเธอเอาไว้มั่นพลางจ้องมองลึกเข้าไปในดวงตาของหญิงสาว“คะ?” ใบหน้าสวยคมขมวดคิ้วด้วยความสงสัย ชายหนุ่มกระอักกระอ่วนเล็กน้อย เขาอยากที่จะพูดบางอย่างกับหญิงสาว เรียวปากหยักหนาตั้งท่าจะอ้าปากเอ่ยขึ้นมา แต่ทว่าเสียงโทรศัพท์ของชายหนุ่มก็ดังขึ้นมาเสียก่อน “แป๊บหนึ่งนะ” ลูคัสบอกกล่าวหญิงสาว ก่อนที่เขาจะเคลื่อนมือล
สุดสัปดาห์ต่อมา ลูคัสพาชาลิสานั่งเครื่องบินมาลงที่ภูเก็ตตั้งแต่คืนวันศุกร์ เมื่อหญิงสาวเลิกเรียนในวันศุกร์ ลูคัสก็ให้ณัฐวดีจัดเตรียมกระเป๋าไว้ให้หญิงสาว และเมื่อเขาไปรับเธอที่มหาวิทยาลัยเรียบร้อยแล้ว ชายหนุ่มก็พาเธอไปที่สนามบินต่อทันที ซึ่งใช้เวลาบินเพียงแค่หนึ่งชั่วโมงครึ่งก็ถึงภูเก็ตแล้วเนื่องจากเมื่อคืนที่พวกเขามาถึงภูเก็ต ทั้งชายหนุ่มและหญิงสาวรู้สึกเหนื่อยจากการเรียน การทำงานและการเดินทาง พวกเขาจึงไม่ได้ออกไปเที่ยวไหนกันเลย ชายหญิงเข้าห้องพักอาบน้ำและเข้านอนกันทันทีจนกระทั่งถึงเช้าวันเสาร์ ลูคัสลืมตาตื่นขึ้นมาในเช้าตรู่ของวัน แสงแดดอุ่นๆ ส่องผ่านม่านสีขาวบางเบาเข้ามาในห้องนอน ร่างกำยำแผงอกเปลือยเปล่ากอดรัดหญิงสาวเอาไว้แนบชิดอกแกร่ง เมื่อชายหนุ่มลืมตาตื่นขึ้นมา หญิงสาวจึงเงยหน้าขึ้นมามองลูคัสตาใสแป๋ว“ตื่นนานหรือยัง” เสียงทุ้มเอ่ยถามพร้อมกับเลื่อนมือหนาไปไกล่เกลี่ยเส้นผมคนตัวเล็กอย่างแผ่วเบา“สักพักแล้วค่ะ” หญิงสาวที่นอนซุกอยู่ตรงอกแกร่งตอบกลับเสียงหวาน“แล้วทำไมไม่ปลุกพี่” “สาอยากให้พี่นอนพักต่ออีกนิดค่ะ”“ยังเพลียอยู่ไหม” ชายหนุ่มเอ่ยถามต่อ“นิดหน่อยค่ะ”“ตื่นอาบน้ำได้แล้ว เ
หลายวันต่อมา ชายหนุ่มผู้ที่มีร่างกายกำยำสมบูรณ์แบบกับใบหน้าที่หล่อเข้ม ลูคัสกำลังนั่งทำงานอยู่ภายในห้องทำงานที่โรงพยาบาลของเขาในช่วงบ่ายสองของวัน หลังจากวันนั้นมา ลูคัสก็พยายามที่จะทำตัวปกติกับหญิงสาวเพราะไม่อยากให้ชาลิสาคิดมาก เขาไปรับไปส่งเธอตามปกติ จากนั้นก็พาเธอไปกินข้าวและกลับเพนท์เฮาส์เข้านอนด้วยกัน อีวานเคาะประตูห้องทำงานของลูคัสเบา ๆ สองครั้ง ก่อนจะเปิดประตูเข้ามาด้วยท่าทางขึงขังและใบหน้านิ่งเรียบไร้อารมณ์ ขณะก้าวเข้าไปยืนตรงหน้าเจ้านายผู้เป็นนายอย่างสงบนิ่ง“นายท่านครับ” อีวานเอ่ยขึ้นมาด้วยน้ำเสียงมั่นคงดุดัน“ว่าไง” ลูคัสตอบกลับ โดยที่เขาไม่ได้เงยหน้าขึ้นมามองลูกน้องคนสนิท เขายังคงมุ่งมั่นตั้งใจอ่านเอกสารตรงหน้าอยู่“ท่านลูตินโทรมาครับ” สิ้นเสียงตอบกลับของลูกน้อง ลูคัสชะงักไปชั่วครู่ก่อนที่เขาจะค่อยๆ เงยหน้าขึ้นมามองอีวาน ลูกน้องคนสนิทจึงยื่นโทรศัพท์มาให้เจ้านายลูคัสถอนหายใจออกด้วยความเบื่อหน่าย มือหนายกขึ้นมาคว้าโทรศัพท์จากมือของอีวานไปกดรับสาย เขายกโทรศัพท์เครื่องหรูขึ้นมาแนบหูพร้อมกับเอ่ยกับปลายสายทันที“ว่าไงครับ”‘โอลิเวียจะถึงไทยอีกหนึ่งชั่วโมง แกไปรับน้องที่สนามบิ
ลูคัสไม่มีสมาธิทำงานเลยตลอดทั้งวัน เขาเอาแต่จมอยู่กับความคิดเกี่ยวกับเรื่องที่เขาเพิ่งจะไปคุยกับพ่อแม่และเพื่อนพ่อมาในวันนี้เวลาผ่านพ้นไปจนกระทั่งถึงเวลาที่เขาต้องไปรับชาลิสา ชายหนุ่มจึงวางมือจากงานทุกอย่างและไปรับเธอที่มหาวิทยาลัยเหมือนดั่งเช่นทุกวันชาลิสาเดินออกมารอลูคัสที่หน้ามหาวิทยาลัย จากนั้นทั้งสองคนก็ไปทานอาหารกันต่อที่ร้านอาหารสุดหรู ชาลิสาเห็นอาการที่นิ่งเงียบผิดปกติของลูคัส แต่เธอก็ไม่ได้เอ่ยถามอะไรออกไป จวบจนพวกเขากลับมาที่เพนท์เฮาส์ในช่วงหัวค่ำของวันชายหญิงทั้งสองคนเดินเข้ามาในห้องนั่งเล่นของเพนท์เฮาส์ ลูคัสปลดกระดุมเสื้อสูทตัวนอกของตัวเองออก และด้วยใบหน้าที่นิ่งเรียบ อีกทั้งยังดูกังวลตลอดเวลาจนชาลิสารู้สึกได้ จึงทำให้คนตัวเล็กเอ่ยถามออกมา“เป็นอะไรหรือเปล่าคะ”“เปล่า” ชายหนุ่มชะงักไปเล็กน้อย เขามัวแต่ครุ่นคิดเรื่องอื่นจนหลงลืมคนข้างกายของเขาไป ลูคัสเพิ่งมานึกขึ้นได้เมื่อตอนที่เสียงหวานเอ่ยถามเขาขึ้นมานี่แหละ“พี่ดูสีหน้าไม่ค่อยดีตั้งแต่ที่เราไปดินเนอร์ด้วยกันแล้ว” ม
วันต่อมา หลังจากที่ลูคัสไปส่งชาลิสาที่มหาวิทยาลัยเสร็จสรรพ ชายหนุ่มก็ตรงมาที่คฤหาสน์ตระกูลโลรองต์ทันที รถยนต์คันสีดำเงาขับเคลื่อนเข้ามาในคฤหาสน์ที่สุดแสนจะใหญ่โตกว้างขวางอย่างช้าๆ ก่อนจะเลี้ยวเข้าวงเวียนน้ำพุหน้าคฤหาสน์ เสียงเครื่องยนต์ดับลงเมื่ออีวานจอดรถสนิทใกล้บันไดหินอ่อนที่ทอดยาวขึ้นไปสู่ประตูใหญ่ของคฤหาสน์หลังนี้“ช่วงเช้าฝากดูงานที่โรงพยาบาลให้กูก่อนนะ เดี๋ยวช่วงบ่ายกูเข้าไป” ลูคัสนั่งอยู่หลังเบาะคนขับ เขาบอกกล่าวกับอีวานที่ประจำตำแหน่งคนขับรถ“ครับนาย” สิ้นเสียงตอบกลับของอีวาน เจ้านายของเขาก็เปิดประตูรถและลงไปจากรถยนต์คันสีดำเงาอย่างช้าๆ ลูคัสย่างกรายเดินขึ้นไปยังบนบันไดหินอ่อน สาวใช้ชุดสีดำที่ยืนประจำอยู่ตรงประตูทั้งสองคนก้มศีรษะให้ชายหนุ่ม ก่อนที่พวกสาวใช้จะเอ่ยทักทายลูคัสขึ้นมาอย่างนอบน้อม“สวัสดีค่ะท่านลูคัส”“พ่อกับแม่ของฉันอยู่ที่ไหน” ลูคัสเอ่ยถามสาวใช้ด้วยน้ำเสียงนิ่งเรียบ“นายท่านกับมาดามรอท่านลูคัสมาทานอาหารด้วยอยู่ที่ห้องอาหารค่ะ” หนึ่งในสองคนนั้นตอบกลับมา ชายหนุ่มจึงรีบสาวเท้าก้าวยาวๆ เข้าไปในคฤหาสน์ตระกูลอย่างช้าๆ ร่างกำยำสวมชุดสูทดูสง่างามเดินเข้ามาเรื่อยๆ จนกร








