Novels by มงกุฎดอกหญ้า

ริมฝีปากหนาของนักรบฉกจูบลงบนเรียวปากสีชมพูระเรื่ออย่างจาบจ้วง ลิ้นสากร้อนส่งเข้าไปทักทายกับลิ้นเรียวเล็กพร้อมกับขบเม้มริมฝีปากล่างของหญิงสาวเบาๆ มือหนาเลื่อนต่ำลงมาโอบรอบเอวคอดกิ่งพลางดึงรั้งหญิงสาวให้แนบชิดกับแผงอกแกร่งเปลือยเปล่า มือบางยกขึ้นมาลูบไล้หน้าอกกำยำอย่างแผ่วเบาด้วยความเสน่หา นิ้วเรียวเ

หนึ่งปีผ่านไปร่างอรชรของจอมใจนั่งอยู่ในห้องโถงใหญ่กำลังพูดคุยกับณิชาไปเรื่อยเปื่อยบนโซฟากลางห้อง ตรงพื้นห้องมีเหล่าบรรดาสาวใช้ประมาณสองคนที่กำลังเก็บข้าวของที่เกลื่อนกลาดตรงพื้นห้องอยู่ ถัดไปก็มีแม่บ้านที่อาวุโสที่สุดในคฤหาสน์กำลังนั่งมองเด็กทารกวัยหนึ่งขวบหลับอยู่ในเปลนอนสีน้ำตาลสุดหรูด้วยสายตาเอ็

สี่เดือนต่อมาเสียงเอ๊ะอ๊ะโวยวายภายในคฤหาสน์ของตระกูลเทวาศิริโชติดังขึ้นมา ร่างกำยำของนักรบกำลังอุ้มจอมใจที่ท้องโตในท่าเจ้าสาวกำลังก้าวตรงมายังลานจอดรถด้วยใบหน้าที่ตื่นตกใจและวิตกกังวล เพราะเมื่อสักครู่นี้จอมใจเดินลงบันไดมาอยู่ดีๆ เธอก็บอกกับเขาว่าเธอเจ็บท้องมากๆ ซึ่งในเวลาต่อมาน้ำคร่ำของเธอก็แตกไหล

สองเดือนผ่านไปหญิงสาวร่างอวบอิ่มหน้าท้องนูนเด่นขึ้นมาเล็กน้อยกำลังนอนอยู่บนเตียงตรวจโดยมีคุณหมอคนสวยสวมเสื้อกาวน์สีขาวยืนอยู่ข้างเตียงกับชายหนุ่มร่างกำยำที่นั่งอยู่ใกล้ชิดกับจอมใจด้วยใบหน้าที่ดูตื่นเต้นเล็กน้อย นักรบกับจอมใจมาที่โรงพยาบาลเพื่อตรวจร่างกายของจอมใจและเพื่อตรวจเพศของทารกในครรภ์“ตอนนี้

หลังจากที่นักรบพาภรรยาคนสวยไปทานมื้อค่ำกันจนเสร็จเรียบร้อย คู่สามีภรรยาก็พากันกลับมายังคฤหาสน์ในช่วงพลบค่ำของวัน ชายหนุ่มร่างกำยำโอบไหล่แบบบางของภรรยาเดินตรงเข้ามาในคฤหาสน์ ในขณะเดียวกันสาวใช้ก็เดินตรงมาหาพวกเขาพอดี“นายท่านคะ..ท่านปู่มาค่ะ” สาวใช้ชุดดำเอ่ยขึ้นทันที“อือ” นักรบพยักหน้าให้เธอ สาวใช้ก

คู่รักข้าวใหม่ปลามันลงมาจากชั้นสองของคฤหาสน์พร้อมกัน จอมใจสวมชุดเดรสสั้นทรงตรงสีขาวแขนกุดมีใบหน้าที่อิดโรยอย่างเห็นได้ชัด ชายหญิงตื่นมาทานอาหารเช้ากับมารดาทั้งสองคน ถึงแม้ว่าพวกเขาจะได้นอนไปแค่ไม่กี่ชั่วโมงแต่หนุ่มสาวก็ไม่อยากให้ผู้ใหญ่ต้องมานั่งรอพวกเขาเพื่อทานอาหารเช้า“ตื่นเช้ากันจังเลยละลูก” เสี

เวลาผ่านไปจวบจนงานเลี้ยงหรูได้จบลง เคแลนพาเพลงขวัญกลับมายังเพนท์เฮาส์ใหญ่ของเขา จับคนตัวเล็กอาบน้ำเหมือนอย่างที่เคยทำอยู่ทุกวันจนเป็นกิจวัตรประจำวันของเขาไปแล้วสองร่างนอนกอดกันอยู่บนเตียงใหญ่เมื่ออาบน้ำเสร็จสรรพแล้ว ร่างกำยำนอนตะแคงมองหน้าภรรยาคนสวยที่กำลังอวบอิ่มมีน้ำมีนวลอยู่ตอนนี้ มือสากลูบหน้าท้องนูนเด่นอย่างเเผ่วเบา“เพลง” เสียงทุ้มเอ่ยเรียกเพลงขวัญเบาๆ“คะ?”“ถ้าคลอดคนนี้แล้ว พี่ขอมีคนที่สองต่อเลยนะ”“เอาอีกคนหรอคะ”“ใช่พี่อยากมีหลายๆ คน บ้านของเรามันคงน่าอยู่มากๆ เลยนะ”“ค่ะ เพลงตามใจคุณค่ะ”“ขอบคุณนะเพลงที่ให้โอกาสผู้ชายเลวๆ คนนี้”มือหนาเกลี่ยปัดปอยผมที่มาคลอเคลียกับใบหน้าหวานออกไป“เพลงก็ขอบคุณนะคะ ที่ทำให้ผู้หญิงธรรมดาแบบเพลงรู้สึกว่าตัวเองโชคดีได้ขนาดนี้”สองร่างนอนกกกอดกันตั้งแต่เมื่อคืนยันเช้าของอีกวัน เพลงขวัญสวมชุดนอนสายเดี่ยวกระโปรงสีดำผ้าซาตินตื่นมาในอ้อมแขนคนตัวโต ดวงตากลมโตมองใบหน้าหล่อเหลาที่กำลังหลับใหล มือเล็กลูบคางที่มีขนขึ้นรำไรวนไปมาจนร่างกำยำค่อยๆ ลืมตาตื่นขึ้นมามองใบหน้าสวยสดด้วยสายตาหวานเยิ้มเคแลนกระชับวงแขนแกร่งกอดรัดคนตัวเล็กแน่นขึ้น พร้อมกับมือหนาลูบไ

สามเดือนผ่านไป…@โรงพยาบาลเพลงขวัญสวมชุดเดรสสายเดี่ยวสีครีมยาวเหนือเข่า ท้องเริ่มนูนเด่นขึ้นมาเล็กน้อย แต่กระนั้นหญิงสาวก็ยังดูสวยสดและดูอวบอิ่มมีน้ำมีนวลมากยิ่งขึ้นกว่าเดิม“เดี๋ยวเรามาดูเพศน้องกันนะคะคุณพ่อคุณแม่”เสียงคุณหมอสาวเอ่ยขึ้นในขณะที่กำลังอัลตร้าซาวด์ครรภ์ให้คุณแม่คนสวยอยู่ มาเฟียหนุ่มยืนอยู่ข้างๆ เตียงจับมือหญิงสาวไว้แน่น“น้องเป็นผู้ชายนะคะคุณพ่อคุณแม่”“ลูกชายของพ่อ”เคแลนเอ่ยเสียงแผ่วเบาพลางมองจ้องไปที่หน้าจอสลับกับมองหน้าภรรยาคนสวยที่นอนอยู่“ดีใจไหมคะ”“ดีใจมากครับ”หญิงสาวจับอังใบหน้าหล่อเหลา นัยน์ตาสีเทาเริ่มมีน้ำตาเอ่อล้นขึ้นมาเล็กน้อย มันเป็นความรู้สึกที่เขาก็ไม่สามารถอธิบายได้เหมือนกันแต่เขารู้แค่ว่าเขาดีใจและตื้นตันมากหลังจากที่สองสามีภรรยาได้พบปะคุณหมอเรียบร้อยแล้ว เคแลนรีบพาภรรยาสุดที่รักมาเดินห้างของเพื่อนเขาทันทีเพื่อที่จะซื้อของให้เตรียมไว้ให้ลูกชายของเขานอกจากนั้นเคแลนยังริเริ่มทำคฤหาสน์แถวชานเมืองสไตล์นีโอเรอเนสซองส์ เป็นสถาปัตยกรรมคลาสสิกอิตาลีโทนสีครีมขาวโดยมีพื้นที่สีเขียวรอบคฤหาสน์ใหญ่“เพลง ดูของเด็กพวกนี้สิ พี่ซื้อไปหมดเลยได้ไหม”เคแลนดึงรั้งภรร

พิธีวิวาห์สุดอลังการของเคแลนและเพลงขวัญถูกจัดขึ้นภายในสามอาทิตย์ต่อมาอย่างยิ่งใหญ่ในโบสถ์ใหญ่ ทั้งไฮโซ นักธุรกิจ ดารานักแสดง และนักข่าวมากมายต่างพากันมางานแต่งของเคแลนและเพลงขวัญ ผู้คนต่างจับตามองเมื่อลูกชายคนโตของตระกูลที่ยิ่งใหญ่ที่สุดในประเทศได้เข้าสู่พิธีวิวาห์อย่างสายฟ้าแลบเพลงขวัญสวมชุดเจ้าสาวกระโปรงยาวรัดรูปสีขาวสะอาดตาพอดีตัว ดีไซน์เกาะอกเปิดไหล่เผยให้เห็นไหล่ขาวผ่อง ผมยาวสลวยสีดกดำถูกดัดลอนปลายสวย ผ้าคลุมหน้าสีขาวปกคลุมทั้งใบหน้า เดินตามทางเดินที่เป็นดอกสแตติสสีม่วงอ่อนปนสีขาวสองข้างโดยมีบิดาของเธอที่เดินคล้องแขนเธอมาเพื่อส่งตัวเจ้าสาวให้กับเจ้าบ่าวสุดหล่อเหลาในวันนี้เคแลนในชุดสูทสีเทาเข้มกับเนกไทสีเทาอ่อนเข้าคู่กัน ยืนรอหญิงสาวอยู่หน้าแท่นพิธีข้างบาทหลวง โดยถัดจากบาทหลวงก็คือสามหนุ่มหน้าตาดีและมีอิทธิพลที่สุดในประเทศสวมชุดสูทสีม่วงอ่อนเข้าตรีมของงาน คาเดน นักรบ และมาร์วิน ซึ่งคาเดนรับหน้าที่ถือแหวนเพชรเม็ดใหญ่ให้กับพี่ชายของตนเองส่วนทางฝั่งเจ้าสาวมีหญิงสาวในชุดเดรสยาวสีม่วงอ่อนหน้าตาสละสลวยทั้งสามคนที่เพลงขวัญไม่ได้รู้จักเนื่องจากเพลงขวัญไม่ค่อยสุงสิงกับใคร เธอจึงไม่ค่อยม

มื้อค่ำในบ้านไม้กลางไร่องุ่นผ่านพ้นไปด้วยเสียงพูดคุยและเสียงหัวเราะที่เพลงขวัญไม่คาดคิดว่าชีวิตนี้เธอจะได้สัมผัสกับบรรยากาศพวกนี้เลย เมื่อก่อนเธอเคยรู้สึกว่าเธอคือคนที่โชคร้ายที่สุดที่ได้เจอคนใจร้ายอย่างเคแลน แต่ตอนนี้เคแลนกลับทำให้เธอรู้สึกว่าเธอโชคดีที่สุดที่ได้เขาเป็นสามีเพลงขวัญเดินขึ้นมาบนชั้นสองของบ้านตรงไปยังห้องนอนของเธออย่างรวดเร็วหลังทานมื้อค่ำกันเสร็จสรรพ ส่วนเคแลนขอออกไปคุยกับลูกน้องชั่วครู่หญิงสาวเปิดประตูห้องนอนเข้ามาก็พบว่าข้าวของทุกอย่างของเธอยังคงเหมือนเดิมและถึงห้องนี้จะไม่มีคนอยู่มานานแต่ก็ยังคงสะอาดเพราะพรทิพย์คอยเข้ามาทำความสะอาดตลอด สองเท้าเล็กก้าวเดินไปยังระเบียงดวงตากลมโตกวาดสายตามองรอบๆไร่องุ่นของเธออย่างภูมิใจที่เธอสามารถรักษาที่แห่งนี้ไว้ได้แถมยังได้เจ้าหนี้สุดหล่อมาเป็นสามีอีกต่างหากแอดดด“ไปอาบน้ำได้แล้วเพลงขวัญ อากาศมันเริ่มเย็นแล้วเดี๋ยวไม่สบาย” เคแลนเอ่ยขึ้นทันทีที่เปิดประตูเข้ามาในห้องนอน“เข้ามาในห้องเลย ไม่ต้องไปยืนตรงระเบียงแล้ว”ชายหนุ่มเสียงเข้มเอ่ยต่อ“เพลงขอรับลมอีกสักหน่อยได้ไหมคะ”“ไม่ได้ เดี๋ยวไม่สบาย”พูดจบชายหนุ่มรีบก้าวยาวๆไปดึงรั้งเพลงข

@โรงพยาบาล“คนไข้ไม่เป็นอะไรมากค่ะ แต่ช่วงนี้ต้องระวังให้มากกว่าเดิมนะคะกำลังท้องอ่อนๆ อยู่ เสี่ยงแท้งได้ง่ายค่ะ คุณแม่จะเดินเหินต้องระวังมากกว่าเดิมนะคะ” คุณหมอคนสวยเอ่ยพลางมองไปที่คนไข้คนสวยที่กำลังนั่งอยู่บนเตียงพร้อมกับชายหนุ่มหน้าโหดยืนจับมือเธออยู่ข้างเตียงไว้ไม่ห่าง“หมอเช็คละเอียดแล้วใช่ไหม ลูกกับเมียผมปลอดภัยใช่ไหม” เคแลนเอ่ยถามเสียงเข้ม“หมอเช็คอย่างละเอียดแล้วค่ะ งั้นถ้าไม่มีอะไรแล้วหมอขอตัวนะคะ”“ขอบคุณค่ะ” เสียงหวานของเพลงขวัญเอ่ยขอบคุณคุณหมอคนสวยหมอสาวยิ้มหวานให้เพลงขวัญและเคแลนก่อนจะหันหลังก้าวเดินออกจากห้องไปทันที“เพลง แน่ใจใช่ไหมว่าไม่เจ็บตรงไหน” มาเฟียหนุ่มเอ่ยถามด้วยน้ำเสียงเป็นห่วงเป็นใย มือหนาสั่นเทาจับมือบางไว้แน่น“ค่ะ เพลงไม่ได้เจ็บตรงไหนเลยค่ะ หมอก็บอกแล้วว่าไม่เป็นอะไรมาก” เพลงขวัญส่งยิ้มหวานให้มาเฟียหนุ่มพลางเอื้อมมืออีกข้างไปจับอังแก้มสาก นัยน์ตาสีเทามีเสน่ห์สั่นไหวอย่างเห็นได้ชัด“พี่ขอโทษนะเพลงที่ทำให้เพลงกับลูกต้องมาเจออะไรแบบนี้”“คุณเคแลน มันเป็นอุบัติเหตุค่ะ ไม่ได้มีใครตั้งใจให้มันเกิดขึ้นหรอกค่ะ เพลงไม่ได้โทษคุณเลยนะคะ”“ยังไงพี่ก็เป็นต้นเหตุอยู่ดี

งานประมูลเครื่องเพชรหรูดำเนินการไปเรื่อยๆ จนจบงาน เคแลนเอาแต่นั่งมองหน้าเพลงขวัญไม่วางตา เขาสามารถนั่งมองหน้าเธอได้ทั้งวันอย่างไม่รู้สึกเบื่อเลย“อยากกลับหรือยังเพลง” เคแลนเอ่ยถามหญิงที่นั่งอยู่ข้างๆ เขา“ค่ะ” เพลงขวัญตอบกลับพร้อมกับหันไปยิ้มอ่อนๆ ให้เขา“งั้นกลับกัน”“เพลงขอไปเข้าห้องน้ำก่อนได้ไหมคะ”“พี่ไปด้วย”“ไม่เป็นไรค่ะ เพลงไปคนเดียวได้” หญิงสาวไม่อยากให้เคแลนต้องไปยืนรอเธอเข้าห้องน้ำ“ไทก้า ตามไปเฝ้าเพลงขวัญไว้อย่าให้ใครมาเข้าใกล้และอย่าให้คาดสายตาเด็ดขาด” เคแลนสั่งลูกน้องที่ยืนอยู่ข้างหลังเสียงเข้ม“ครับนาย” ไทก้าตอบรับเสียงนิ่งเรียบ“เดี๋ยวพี่ออกไปรอข้างนอกหน้างานนะเพลง” เคแลนเอ่ยขึ้นเพราะเขาอยากจะเดินหาพ่อของเมลินและคุยกับเขาให้รู้เรื่องเกี่ยวกับเรื่องหุ้นต่างๆ ที่เขามีอยู่ในบริษัทของพ่อเธอ ถึงเขาจะตัดความสัมพันธ์กับเธอแต่เรื่องงานก็คืองาน“ค่ะ”สิ้นเสียงเพลงขวัญค่อยๆ ลุกขึ้นแล้วก้าวเดินตรงไปยังห้องน้ำอย่างช้าๆ โดยมีไทก้าตามประกบหลังไปติดๆเวลาผ่านไปไม่นานเพลงขวัญทำธุระส่วนตัวเสร็จสรรพ เธอออกมาจากห้องน้ำมา ไทก้าที่ยืนหน้านิ่งรออยู่ตรงหน้าห้องน้ำเอ่ยขึ้นทันทีที่เพลงขวัญออกมา

หนึ่งปีผ่านไป..ภายในสวนดอกไม้ที่กว้างใหญ่ของคฤหาสน์แคสเซียส พื้นหญ้าสีเขียวชะอุ่ม แสงแดดอ่อนๆช่วงเย็นของวันกับสายลมพัดผ่านเย็นสบาย กลิ่นหอมของดอกไม้นานาชนิดทำให้เด็กน้อยในอ้อมแขนกนกรดาหลับปุ๋ยรดานั่งอยู่ที่เก้าอี้กลางสวนดอกไม้ มือเรียวเล็กของหญิงสาวลูบไล้ผมนุ่มของเด็กน้อยวัยสี่เดือนในอ้อมแขนด้วยความหวงแหน เขาช่างเหมือนพ่อของเขายิ่งนัก“อุ้ยย หลานยายน่าฟัดจังเลยย” กชพร มารดาของรดานั่งอยู่เก้าอี้ตรงข้ามเธอเอ่ยขึ้นกนกรดาหันไปยิ้มให้กชพรอย่างอ่อนโยน แล้วเธอก็หันกลับมามองยังเบื้องหน้าของเธอเนื่องจากวันนี้ทุกคนนัดรวมตัวกันมาทานมื้อเย็นที่คฤหาสน์แคสเซียสจึงทำให้ที่นี้ดูคึกคักกว่าปกติ รดามองไปที่สามีของเธอที่กำลังยืนคุยกับกลุ่มเพื่ิอนของเขาอยู่มาเฟียหนุ่มเมื่อสัมผัสได้ว่ามีสายตาคู่หนึ่งกำลังจับจ้องเขาอยู่ ชายหนุ่มจึงหันไปมองจ้องเธอเช่นกัน ควินตันยิ้มให้ภรรยาของตนเองด้วยรอยยิ้มที่สดใส เขาหันไปพูดกับเพื่อนสองสามประโยคแล้วก็เดินมาหารดาทันที“ดา เมื่อยไหมครับ ให้พี่อุ้ม เคแลน ให้ไหม” ควินตันเอ่ยถามอย่างเป็นห่วงเป็นใยภรรยาคนสวยเคแลน แคสเซียส เด็กชายวัยสี่เดือน เด็กน้อยผู้ที่มีใบหน้าเหมือนถอด

สองวันผ่านไป..ควินตันพารดากลับมายังเพนท์เฮ้าส์หรูของเขา จากปกติมาเฟียหนุ่มดูแลเธอดีอยู่แล้วแต่หลังจากที่รู้ว่าเธอท้องอ่อน เขาก็ยิ่งดูแลหญิงสาวดีเป็นพิเศษ“ดาครับ รดา ตื่นได้แล้วที่รัก”ควินตันปลุกรดาด้วยน้ำเสียงนุ่มนวล มือหนาเกลี่ยเส้นผมเจ้าหล่อนที่ลงมาปิดหน้าอยู่แล้วเลื่อนมาจับอังแก้มเนียนไว้ เขาไม่อยากรบกวนการนอนของเธอเลยแต่วันนี้เขาต้องพาเธอไปทำธุระสำคัญ ควินตันคิดว่ามันถึงเวลาที่เขาต้องทำอะไรให้มันชัดเจนมากกว่านี้แล้ว“อื้ออ”ชายหนุ่มประจบจูบลงบนริมฝีปากบาง หญิงสาวสะดุ้งตกใจเมื่อโดนรบกวนการนอน เธอลืมตาตื่นขึ้นมาทันที“จะทำอะไรดาคะ” รดาเอ่ยถามเสียงสั่น เมื่อคืนเขาก็รังแกเธอตั้งหลายรอบแล้ว ขนาดเขาพูดว่าจะเบาๆกับเธอแต่สุดท้ายคนตัวโตก็ข่มอารมณ์ดิบเถื่อนของตัวเองไม่ได้อยู่ดี“ตื่นแล้วหรอครับ คิดว่าต้องจับปล้ำก่อนถึงจะตื่น” ควินตันยกยิ้มอย่างชอบใจ“ตื่นแล้วค่ะ ถอยไปเลย” รดาเอ่ยพลางดันอกแกร่งเบาๆ“ไปอาบน้ำคครับ วันนี้เรามีธุระนะ” มาเฟียหนุ่มเอ่ยพร้อมกับลูกหน้าท้องแบนราบของรดาอย่างแผ่วเบา“ไปไหนคะ” รดาถามออกไปอย่างสงสัย“เดี๋ยวก็รู้”ฟอดด ควินตันตอบอย่างมีเลศนัยพร้อมกับหอมแก้มเนียนนุ่มฟอ

มาเฟียหนุ่มมาดนิ่งน่าเกรงขามในชุดสูทสีเทาเข้ากับนัยน์ตาสีเทาชวนฝันนั้น ก้าวเดินเข้ามาในคฤหาสน์แคสเซียสพร้อมสาวสวยหน้าหวานในชุดมินิเดรสสั้นสีชมพูเรียบหรูควินตันหันไปมองรดาที่มีอาการประหม่ามาตลอดทางระหว่างมาคฤหาสน์ ชายหนุ่มยื่นมือไปจับมือบางไว้แน่น“ตื่นเต้นหรอครับ” เสียงทุ้มทรงพลังเอ่ยถาม“เอิ่ม..ค่ะ” รดาตอบเสียงตะกุกตะกัก“ตื่นเต้นทำไมละครับ ดาเคยเจอครอบครัวพี่ก่อนเจอพี่อีกนะ”“มันก็ใช่ค่ะ แต่ไม่ใช่ในสถานะนี้นิค่ะ”“สถานะเมียพี่นะหรอ” มาเฟียหนุ่มเอ่ยพร้อมยกยิ้มมุมปาก“คนบ้า พูดอะไรไม่อายเลยนะคะ”“อายทำไมครับ เมียสวยขนาดนี้”สิ้นเสียงของชายหนุ่ม เขาและรดาก็เดินมาจนถึงห้องอาหารสุดหรูหราใหญ่โตพอดี ควินตันจับกระชับมือเล็กแน่นมากขึ้นกว่าเดิม ส่วนอีกมือก็เปิดประตูเข้าไปให้ห้องอาหารอย่างช้าๆ“หนูดา” คุณนายมุกธิดาเอ่ยทักทายรดาด้วยความดีใจ เธอไม่ได้แปลกใจเท่าไหร่ที่รดามากับควินตัน เพราะชายหนุ่มได้โทรมาบอกเธอและสามีให้ทราบก่อนแล้วว่าจะพาลูกสะใภ้มาหา บวกกับที่แคทเธอรีนเล่าเรื่องราวของรดาและควินตันให้เธอฟังแล้วด้วยมุกธิดาและเควินที่นั่งอยู่โต๊ะอาหารก็ลุกขึ้นยืนด้วยท่าทางกระตือรือล้นให้กับผู้มาเ

“นายครับ คุณรดาหายไปครับ” รอนเข้ามาในห้องทำงานด้วยท่าทางรีบร้อน เขาเดินตามรดาไป แต่หญิงสาวเดินไวจึงทำให้คลาดกัน รอนให้คนออกตามหารดาอยู่เกือบสิบห้านาทีแล้ว หาทั้งห้องน้ำชั้นล่างชั้นบนตึกซ้ายขวาก็ไม่พบร่องรอยของเธอ“ว่าไงนะ!!“ ควินตันร้องขึ้นด้วยความตกใจ ไฟโทสะเริ่มปะทุขึ้นเรื่อยๆ“รอนมึงพาคนไปดูกล้องวงจรปิดเดี๋ยวนี้ ส่วนเดฟมึงมากับกู” ควินตันสั่งลูกน้องเสียงเข้มหลังจากนั้นไม่นาน ภาพจากกล้องวงจรปิดก็เผยให้เห็นรดาที่ยืนอยู่หน้าห้องน้ำโดนบุคคลปริศราฉุกกระชากอยู่ ชั่วพริบตาก็โดนผ้าสีขาวปิดจมูก จนทำให้เธอสลบไป หนุ่มปริศราอุ้มรดาตรงไปยังลานจอดรถ พาเธอขึ้นรถแล้วขับออกไปอย่างรวดเร็ว ชายหนุ่มเห็นป้ายทะเบียนรถคันนั้นจึงสั่งให้ลูกน้องเร่งออกไปตามทันที และให้คนประสานงานกับตำรวจเพื่อสกัดจับ มาเฟียหนุ่มกำหมัดแน่นข่มอารณ์ที่เดือดดาลเอาไว้ เขาทั้งโมโหไอ้ชั่วนั้นและทั้งเป็นห่วงคนตัวเล็กที่สุดครึ่งชั่วโมงผ่านไปเขาก็พบว่าคนที่เป็นหนอนบ่อนไส้คือพนักงานรักษาความปลอดภัยคนหนึ่งที่ทำงานอยู่ในคาสิโนของเขา ควินตันให้ลูกน้องออกตามหาคนที่เป็นหนอนบ่อนไส้ทันที มันคงวางแผนกันเพื่อให้คนของไอ้เสี่ยสุชาติเข้ามาจับตัว

เช้าวันใหม่..มาเฟียหนุ่มพารดากลับมาที่เพนท์เฮาส์ช่วงบ่ายของวัน กนกรดาขอตัวไปอาบน้ำชำระร่างกายและพักผ่อนสักสองสามชั่วโมงเพราะเมื่อคืนกว่าเธอจะได้นอนก็เกือบเช้าหญิงสาวสลบไปก่อนชายหนุ่ม แต่คนตัวใหญ่ก็ยังไม่หยุดการกระทำ เขาจับเธอทำบทรักจนเธอลืมตัวตื่นมาอีกรอบชายหนุ่มก็ยังไม่หยุด สุดท้ายเธอก็ได้นอนเกือบเช้า ส่วนจุดสงวนของเธอตอนนี้ก็ทั้งเจ็บและแสบไปหมด"นายครับ เกิดเรื่องใหญ่แล้วครับ" รอนเดินเข้ามาในห้องทำงานของควินตันด้วยท่าทางรีบร้อน"มีอะไรวะ" มาเฟียหนุ่มเลิกสนใจงานตรงหน้าแล้วหันไปมองลูกน้อง เอ่ยถามเสียงราบเรียบ"คือ ไฟไหม้คาสิโนหลักของเราครับนาย แต่คนของเราช่วยกันยับยั้งไฟไว้ทัน จึงไม่ได้เสียหายมากนัก และไม่มีคนบาดเจ็บครับนาย"สิ้นเสียงของบอดี้การ์ด ควินตันก็กัดฟันกรอดข่มอารมณ์เอาไว้ ใครมันกล้าทำได้ขนาดนี้"ไปสืบมาว่าเป็นฝีมือใคร กูขอเร็วที่สุด กูอยากรู้ว่าใช่คนที่กูคิดไว้ไหม" ควินตันเอ่ยเสียงเข้ม ความคับแค้นใจมันกำลังสุมอยู่ในใจเขามาเฟียหนุ่มคาดว่าอาจจะเป็น 'เสี่ยสุชาติ' มันคือคนที่น่าสงสัยที่สุดเนื่องจากเป็นคู่แข่งทางธุรกิจกันมานาน เสี่ยสุชาติจึงหาทางกลั่นแกล้งพวกเขามาตลอด แต่เรื่อ

กนกรดาช่วยแก้วกับน้ำที่เป็นพนักงานใหม่ของเธอเก็บร้านปิดร้านจนเสร็จ รดาก็ขึ้นมายังชั้นสองของร้าน ตรงไปที่ห้องนอนทันทีหญิงสาวล้มตัวลงนอนบนเตียงนุ่มอย่างเหนื่อยล้า สมองยังคงครุ่นคิดถึงเรื่องที่เกิดขึ้น ตลอดเวลาที่ผ่านมาเธอคิดว่าเธอมั่นใจในควินตันพอสมควรแล้ว แต่เธอไม่เข้าใจว่าทำไมชายหนุ่มถึงต้องโกหกและปิดบังเรื่องนี้รดาสะบัดหัวไล่ความคิดฟุ้งซ่านออกไป หญิงสาวลุกขึ้นไปอาบน้ำชำระร่างกายแล้วเข้านอนด้วยความรู้สึกที่สับสน รดานอนพลิกไปมาเพราะนอนไม่หลับ ปกติหญิงสาวนอนกอดควินตันทุกวัน พอวันนี้ต้องนอนคนเดียว เธอก็รู้สึกหน่วงแปลกๆเหมือนกันเวลาผ่านไปจนเกือบตีสอง ในหัวของรดายังคงสับสนวุ่นวายตีกันไปหมด ทั้งน้อยเนื้อต่ำใจและคิดถึงชายหนุ่มมาก รดาตัดสินใจลงไปชั้นล่างเพื่อหยิบน้ำเปล่ามาดื่มหลังจากดื่มน้ำเสร็จหญิงสาวก็รีบเดินกลับขึ้นมาที่ห้องนอนอย่างรวดเร็ว รดากำลังจะก้าวขึ้นเตียงแต่ก็ต้องตื่นตกใจเพราะมีร่างกำยำมากอดเธอไว้จากข้างหลังอย่างรวดเร็วจนเธอตั้งตัวไม่ทัน“กรี้ดดดดด” รดาตื่นตกใจร้องตะโกนเสียงดังลั่นห้อง“รดา พี่เอง”เสียงทุ้มที่คุ้นหูเอ่ยขึ้นพร้อมกับกลิ่นกายประจำตัวของเขาและกลิ่นแอลกอฮอล์ ควินตั

เวลาผ่านพ้นไปจวบจนถึงเวลาของอาหารค่ำ ชายหนุ่มจัดเตรียมดินเนอร์ส่วนตัวสุดแสนจะหรูหราไว้ให้หญิงสาวที่ริมชายหาด แสงไฟสลัวๆ เป็นทางเดินตั้งแต่ลงจากบ้านพักมาจนถึงโต๊ะอาหารที่มีอาหารทะเลมากมายหลากหลายอย่างวางเต็มโต๊ะไปหมด“นี่คุณเตรียมไว้เพื่อเราเลยเหรอคะ” เสียงหวานเอ่ยถามชายหนุ่ม“ใช่”“ขอบคุณนะคะ”“เรื่องแค่นี้จะขอบคุณทำไมละไอริน มากกว่านี้ผัวก็ให้ได้”“รินขอบคุณสำหรับทุกเรื่องค่ะ ขอบคุณที่ดูแลเอาใจใส่รินเป็นอย่างดีนะคะ”“ไม่ต้องขอบคุณหรอก เพราะผัวทำอะไรก็ต้องหวังผลตอบแทนอยู่แล้ว” ชายหนุ่มเอ่ยพลางมองจ้องไปที่หน้าอกอวบอิ่มของหญิงสาว“คนบ้า กินข้าวกันเถอะค่ะ..รินหิวแล้ว”“หึหึ” ชายหนุ่มหัวเราะชอบใจกับท่าทางของหญิงสาวทั้งสองคนนั่งลงบนเก้าอี้และค่อยๆ ทานอาหารที่เชฟฝีมือดีรังสรรค์มาให้พวกเขากันอย่างช้าๆสองชั่วโมงผ่านไป หลังจากที่มื้อค่ำสุดโรแมนติกผ่านพ้นไป คาเดนและไอรินก็กลับเข้ามาในบ้านพักส่วนตัวสุดหรูหราทันทีไอรินก้มๆ เงยๆ เก็บเสื้อผ้าออกมาจากกระเป๋าเดินทางเพื่อที่จะแขวนที่ราวในตู้เสื้อผ้า ส่วนคาเดนนั้นก็เอาแต่นั่งมองภรรยาคนสวยอยู่ตรงปลายเตียงด้วยสายตาหื่นกระหายมาเฟียหนุ่มนั่งมองร่างบางอ

@เกาะพีพี กระบี่สองสามีภรรยากำลังนั่งเรือสปีดโบ๊ทจากโรงแรมที่ภูเก็ตของเขามายังเกาะพีพี เมื่อคืนพวกเขามาถึงภูเก็ตก็ใช้เวลาไปเกือบครึ่งวันแล้วเนื่องจากพวกเขาขับรถมาจึงต้องนอนพักที่โรงแรมของมาเฟียหนุ่มก่อน ครั้นจะให้นั่งเครื่องบินมาเขาก็เป็นห่วงภรรยาที่กำลังท้องกำลังไส้อยู่ไอรินค้างคาใจเรื่องของสกาย เธอจึงถามคาเดนอีกครั้งและได้คำตอบว่าชายหนุ่มขังเธอไว้ที่คุกใต้ดินที่มืดสนิทแต่มีคนคอยส่งข้าวส่งน้ำให้เธอทุกวัน ไอรินรู้สึกสงสารเธอจับใจจึงคุยกับสามีให้ปล่อยตัวเธอไปแล้วส่งเธอกลับไปที่บ้านให้พ่อของเธอ ซึ่งคาเดนไม่ได้เห็นด้วยเท่าไหร่แต่ก็ต้องยอมให้ศรีภรรยา แต่ทว่าไม่นานพวกเขาก็ได้ข่าวว่าสกายเป็นโรคจิตเภทขั้นรุนแรงต้องเข้ารักษาตัวที่โรงพยาบาลจิตเวชเวลาผ่านไปเกือบหนึ่งชั่วโมง เรือสปีดโบ๊ทก็มาจอดสนิทที่ท่าเรือของโรงแรมหรูแห่งหนึ่งที่อยู่ติดกับทะเลสีฟ้าคราม ซึ่งมาเฟียหนุ่มก็พอจะรู้จักกับเจ้าของโรงแรมแห่งนี้เช่นกัน โรงแรมหรูที่ชายหนุ่มเลือกเป็นโรงแรมที่ดีที่สุดของเกาะนี้ มีทั้งบ้านพักส่วนตัวที่อยู่กันหลายคนและเป็นห้องพักที่อยู่บนอาคารสำหรับนักท่องเที่ยวที่มากันแค่สองสามคนร่างอรชรสวมชุดมินิเดรสส

สามอาทิตย์ต่อมา…พิธีวิวาห์สุดอลังการถูกจัดขึ้นในโบสถ์ของตระกูลแคสเซียสอย่างรวดเร็ว ทุกอย่างถูกรังสรรค์ขึ้นมาด้วยเม็ดเงินมหาศาลของมาเฟียหนุ่มสุดหล่อเหลา มาเฟียหนุ่มพาไอรินไปพบกับครอบครัวอย่างเป็นทางการเมื่อสองอาทิตย์ที่แล้วพร้อมกับบอกพวกท่านว่าไอรินกำลังตั้งครรภ์อยู่ หญิงสาวได้มีการขอโทษขอโพยผู้ใหญ่จากใจจริงที่เธอทำอะไรลงไปโดยไม่คิดจนทำให้ตระกูลของแคสเซียสเสื่อมเสียชื่อเสียง แต่ทว่าบิดามารดาของคาเดนก็ไม่ได้ถือโทษโกรธเคืองไอรินแต่อย่างใดแขกเหรื่อที่มาร่วมงานก็ล้วนเป็นไฮโซ นักธุรกิจ ที่แต่งกายหรูหราสวมเครื่องเพชรเม็ดโตให้สมกับฐานะเพื่อโอ้อวดกัน ตรีมงานในวันนี้เป็นโทนสีขาวฟ้า แขกผู้มีเกียรติทั้งหลายจึงเลือกสรรเสื้อผ้าให้เข้ากับตรีมงานเช่นกันร่างอรชรสวมชุดเจ้าสาวเกาะอกสีขาวสะอาดตาราคาหลายล้าน ดีไซน์แบบผ้าชีทรูบางคล้องคอกับแขนยาว กระโปรงหางปลายาวรัดรูปเห็นส่วนโค้งเว้าของเอวคอดกิ่งได้อย่างชัดเจน ผมยาวดกดำถูกเกล้าผมมวยต่ำ ปล่อยเส้นผมให้ดูฟุ้งเล็กน้อยพร้อมกับติดเครื่องประดับที่เป็นเพชร เป็นทรงผมที่ดูเรียบง่ายแต่เพิ่มความละมุนให้กับใบหน้าเจ้าสาวได้เป็นอย่างดี เสียงไวโอลินบรรเลงขึ้นเบาๆ ทำใ

หลายวันผ่านไป มาเฟียหนุ่มและไอรินย่างกรายเข้ามาภายในบริษัทของพิพัฒน์เพื่อเรียนเชิญเพื่อนรักอย่างแพรวาไปเป็นเพื่อนเจ้าสาวในงานแต่งของพวกเขา โดยมีบอดี้การ์ดร่างกำยำหลายคนเดินตามหลังมาติดๆพวกเขาเดินตรงไปยังแผนกดีไซน์อย่างรวดเร็ว ไอรินเข้ามาถึงแผนกก็เห็นเพื่อนรักกำลังยุ่งกับการออกแบบเสื้อผ้าคอลเลคชั่นใหม่ที่ต้องรีบทำให้เสร็จเพราะต้องเปิดตัวก่อนสิ้นปีนี้ อาการแพ้ท้องของชายหนุ่มเริ่มดีขึ้นเพราะเขาจับว่าที่เจ้าสาวกินอยู่ทุกวัน หากวันไหนไม่ได้กินหญิงสาวเขาก็จะรู้สึกพะอืดพะอมเหมือนจะอ้วกอยู่ตลอดทั้งวันเลย “ยุ่งอยู่ไหมจ๊ะแพร” ไอรินเอ่ยถามแพรวาเมื่อได้ยินเสียงของเพื่อนรักจึงเงยหน้าขึ้นมาจากงานที่กำลังวาดออกแบบเค้าโครงอยู่ “ริน..คุณคาเดนสวัสดีค่ะ” แพรวาวาดดินสอลงที่โต๊ะอย่างรวดเร็ว “ครับ” คาเดนตอบกลับสั้นๆ “คุณเซนต์สวัสดีค่ะ ไม่เจอกันนานเลยนะคะ” แพรวาชะเง้อหน้าไปมองบอดี้การ์ดคนสนิทของคาเดนที่ยืนอยู่ข้างหลังเจ้านาย “สวัสดีครับคุณแพรวา” เซนต์ส่งยิ้มอบอุ่นกลับไปให้เจ้าหล่อน “มากันได้ไงคะเนี่ย มีธุระอะไรหรือเปล่าคะ” แพรวาเอ่ยถามต่อ “พอดีว่ารินจะขอให้แพรไปเป็นเพื่อนเจ้าสาวให้รินหน่อยได้ไหม”

สามวันผ่านไป…มาเฟียหนุ่มพาไอรินมาลองชุดแต่งงานที่ห้องชุดสุดหรูหราโทนสีขาวสะอาดตาทั้งร้าน ตั้งแต่ช่วงเที่ยงของวันจวบจนเวลาผ่านไปเกือบถึงห้าโมงเย็น เมื่อพวกเขาลองชุดจนได้ชุดที่พอใจแล้ว ชายหนุ่มก็พาไอรินมายังคฤหาสน์อัครเมธาสกุลต่อคาเดนได้ติดต่อไปหาบิดาและมารดาของตัวเองเรื่องที่ไอรินตั้งครรภ์และพวกท่านก็ดีใจมากต้องการให้จัดงานแต่งโดยเร็วที่สุด ใช้เวลาไม่นานรถคันหรูสีดำเงาก็เข้ามาจอดสนิทลงที่ลานจอดรถของคฤหาสน์หรูอย่างช้าๆชายหญิงเดินเข้ามาภายในห้องโถงใหญ่ก็พบกับพิพัฒน์กำลังนั่งจิบชาอยู่คนเดียวบนโซฟาตัวใหญ่ “พ่อไม่ได้ไปทำงานหรอคะวันนี้” ไอรินเอ่ยถามทันทีที่เดินเข้ามาในห้อง “พ่อกลับมาไวนะ” พิพัฒน์วางแก้วน้ำชาในมือลงพลางตอบกลับลูกสาว “เป็นไงบ้างละวันนี้ไปลองชุดแต่งงานกันมาเป็นไงบ้าง” ชายแก่ถามต่อ “รินชอบใส่ชุดเกาะอกค่ะ แต่คุณคาเดนไม่ชอบให้ใส่เกาะอก แต่ก็ได้ชุดที่ถูกใจแล้วละค่ะ” “ก็ชุดเกาะอกมันโป๊เกินไป” เสียงทุ้มของคาเดนเอ่ย “ดีแล้วละลูก อย่าแต่งตัวโป๊มากสิ ผู้ชายยังไงก็ต้องหวงเมียเป็นธรรมดา” พิพัฒน์เสริมต่ออย่างเข้าข้างว่าที่ลูกเขยสองคนชายหญิงเดินมานั่งลงที่โซฟาตัวใหญ่ตรงข้ามกับพิ

เวลาผ่านไปจวบจนพลบค่ำของวัน มาเฟียหนุ่มกำลังจะพาไปหญิงสาวกลับเพนท์เฮาส์ ไอรินจึงขอตัวไปเก็บของบนห้องก่อน หญิงสาวใช้เวลาเก็บของที่จำเป็นไม่นานเพราะเสื้อผ้าของเธอคาเดนบอกว่าเขายังเก็บไว้เหมือนเดิมทุกอย่าง หลังจากเก็บของเสร็จไอรินก็เปิดประตูห้องนอนออกมา และก็พบกับศศิวิมลที่กำลังยืนรอเธออยู่ด้วยแววตาท่าทางไม่เป็นมิตรเหมือนดั่งเช่นทุกครั้งเวลาพวกเธออยู่กันสองต่อสอง “มีอะไร” ไอรินเอ่ยถามด้วยน้ำเสียงแข็งกร้าว “อย่าคิดนะว่าตัวเองท้องแล้วทุกอย่างจะต้องตกเป็นของเธอ” เจ้าหล่อนยืนกอดอกเอ่ยด้วยท่าทางน่าหมั่นไส้ “ฉันหรือเธอกันแน่ที่คิดแบบนั้น ทุกอย่างมันเป็นของครอบครัวฉันมาตั้งแต่แรกแล้ว มีแต่เธอนั่นแหละที่คิดจะมาชุบมือเปิบไปง่ายๆ” ไอรินเอ่ยพลางเดินไปเผชิญหน้ากับศศิวิมลทำให้เจ้าหล่อนหายใจออกแรงด้วยความโมโห ก่อนที่พวกเธอจะมีปากเสียงกันต่อก็มีเสียงทุ้มทรงพลังเอ่ยขึ้นมาก่อน “ไอริน” มาเฟียหนุ่มสองมือล้วงกระเป๋าค่อยๆ ก้าวเดินมาใกล้ๆ ไอริน ศศิวิมลจึงแสร้งทำสีหน้าปกติ “คุณคาเดน ขึ้นมาทำไมคะ” ไอรินเอ่ย “เห็นขึ้นมานานแล้ว มีอะไรหรือเปล่า” “ไม่มีค่ะ รินเก็บของเสร็จแล้วไปกันเถอะค่ะ” หญิงสาวเดินไปคล