6 ทำงานวันแรก

มาเฟียไซด์ไลน์

[ ไลบร้าxวีนัส ]

ตอนที่ 6

ทำงานวันแรก

หน้าผับ XDS

ตึกตัก ตึกตัก ตึกตัก ตึกตัก ตึกตัก

เสียงหัวใจดวงน้อยๆของหญิงสาวที่ยืนทำใจอยู่ข้างหน้าที่ทำงานใหม่ของตัวเองอยู่นานหลายนาที ตอนนี้เธอได้มาก่อนเวลานัดหมายของเจ๊เชอร์รี่แยมประมาณยี่สิบนาที เธอยังตื่นเต้นไม่หายที่จะได้ทำงาน แล้วเธอก็กลัวว่าทำงานวันแรกแล้วจะผิดพลาดด้วย

“เฮ้! น้องสาว มาเที่ยวหรือมาทำงาน พี่เห็นเรายืนอยู่นานแล้ว”

มีเสียงดุเข้มดังขึ้นมา วีนัสมองไปตามเสียงที่ตะโกนใส่เธอ ก็เจอกับผู้ชายใส่ชุดดำตัวโตดูหน้ากลัวยืนถามเธออยู่ สงสัยจะเป็นพี่ๆการ์ดที่เฝ้าอยู่หน้าผับ

“ม…มาทำงานค่ะ ทำงานวันแรก”

“หรอ เด็กเจ๊เชอร์รี่ใช่ไหมล่ะ”

“ใช่ค่ะพี่”

“ไปๆๆๆ เข้าไปได้แล้ว”

“อ๋อค่ะ” เธอก็เดินเข้าไปข้างในผับตามที่การ์ดเขาบอกอย่างงงๆ เดินเข้ามาข้างในมันดูเงียบผิดหูผิดตาต่างจากตอนที่มาตอนเวลาเปิดทำการ ข้างในดูมืดๆวังเวงๆมีพนักงานจัดโต๊ะและเตรียมเวทีอยู่สองสามคน แล้วเธอจะไปทางไหนต่อล่ะทีนี้

วีนัสมองซ้ายทีขวาทีเพราะไม่รู้ว่าจะต้องเอาตัวเองไปอยู่ตรงไหนของผับ เจ๊เชอร์รี่แยมทักไปก็ยังไม่ตอบเธอเลย ตอนนี้เธอต้องยืนหดตัวไม่ให้เกะกะพนักงานคนอื่นๆเขาอยู่แถวกำแพง มองดูรอบๆร้านก็แปลกตาเธอไปอีกแบบ

“สวัสดีครับ”

“ส…สวัสดีค่ะ อ๊ะ! อ้าว พี่บาร์เทนเดอร์” เธอตกใจนิดหน่อยเมื่อคนคนเดินเข้ามาทัก แต่พอมองหน้าเขาดีๆแล้วก็พบว่าเป็นคนที่รู้สึกคุ้นหน้านิดหน่อย เพราะเธอจะสั่งเครื่องดื่มกับพี่บาร์เทนเดอร์คนนี้ประจำ

“สวัสดีครับ มาเที่ยวหรอครับ ร้านเรายังไม่ได้เปิดเลยนะครับ” พี่เขาดูงงๆนิดหน่อย สงสัยที่ฉันเรียกเขาว่าบาร์เทนเดอร์ล่ะมั้ง

“ม…ไม่ใช่ค่ะ คือว่าวันนี้ฉันมาทำงานที่นี่วันแรกค่ะ แล้วก็ไม่รู้จะไปตรงไหนเลยมายืนรออยู่แถวนี้”

“อ๋อ มาทำงานนี่เอง แล้วนี่ทำตำแหน่งอะไร เดี๋ยวผมไปส่ง”

“เอ่อ…ทำงานกับเจ๊เชอร์รี่แยมค่ะ”

“โอเค งั้นเดี๋ยวต้องรอให้เจ๊เขามาก่อนก็แล้วกัน อีกสักพักเจ๊แกก็คงจะเข้ามาแล้วแหละ”

“ค่ะ ขอบคุณนะคะ”

และแล้วพี่บาร์เทนเดอร์คนนั้นเขาก็เดินจากไป ส่วนฉันก็ยืนรอเจ๊เชอร์รี่แยมอยู่แถมกำแพงร้านดังเดิมเพราะไม่รู้จะไปสิงอยู่ไหน

10นาทีผ่านไป

“อ๊าววว ลูกสาว มาแล้วหรอคะ แล้วทำไมมาแล้วไม่บอกเจ๊”

“สวัสดีค่ะเจ๊เชอร์รี่แยม นัสมาถึงไม่นานนี่เองค่ะ แล้วก็นัสทักเจ๊ตั้งแต่ถึงร้านแล้วนะคะ”

“ว๊ายตายกรี๊ด เจ๊ปิดเสียงไว้แน่เลย ซอรี่นะคะลูก”

“แหะๆ ไม่เป็นไรค่ะเจ๊ นัสรอได้” ดีหน่อยที่เจ๊เขามาไว ไม่งั้นเธอคงจะลุกไปจัดโต๊ะช่วยพนักงานคนอื่นๆแล้ว

“ป่ะๆ เราไปแต่งตัวกันดีกว่า วันนี้ต้องไปที่ห้องซุปเปอร์วีไอพีด้วยนะจ้ะ วันแรกก็รับโชคใหญ่เอาฤกษ์เอาชัยกันเลย”

“ที่ว่าห้องซุปเปอร์นี่คืออะไรหรอคะ” เพราะเธอยังไม่รู้ระบบทำงานของที่นี่ ถามเอาไว้ก็คงจะไม่เสียหาย

“เป็นห้องของบอสกับเพื่อนๆเขาจ๊ะ แล้วก็บางครั้งที่มีลูกค้ามาคุยดีลงานอยู่บ่อยๆ เจ๊เลือกหนูเป็นพิเศษเลยนะเนี่ย”

“ค่ะ ขอบคุณค่ะเจ๊เชอร์รี่แยม นัสยังไม่ค่อยเป็นงานเท่าไหร่ ถ้าไม่ว่าอะไรเจ๊ช่วยสอนหน่อยนะคะ”

“ได้จ้ะลูกสาว นี่ๆ วันนี่ร้านเราใส่ตรีมนี่ เอาชุดนี้ไปใส่ก็แล้วกันนะจ้ะ เจ๊เลือกให้หนูเป็นพิเศษเลย รับรองว่าคืนนี้หนูต้องเป็นดาวเด่นค้างฟ้าแน่นอน”

วีนัสรับชุดที่เจ๊เชอร์รี่แยมยื่นมาให้ถือไว้ในมือ ก่อนจะมองไปทั่วทุกมุมของชุดเธอก็ต้องกลืนน้ำลายอึกใหญ่ เธอว่าตัวเองก็ชอบแต่งตัวโป๊แล้วนะ แต่พอมาเจอชุดที่ต้องใส่ทำงานวันนี้เท่านั้นแหละ ไม่ต่างกับการที่เธอต้องใส่เศษผ้าทำงานเลย แต่จะโต้แย้งก็ไม่ได้ เพราะมันเป็นงาน

“ชุดนี้เลยหรอคะ มีชุดอื่นอีกไหมคะ”

“ชุดนี้นี่แหละลูกสาว เชื่อเจ๊ ถ้าหนูใส่ชุดนี้นะค่าเทอมที่หนูต้องจ่ายคืนเดียวก็หาได้แน่นอน”

“จ….จริงหรอคะ” เธอตาลุกวาวทันทีที่ได้ยินว่าสามารถหาเงินมาจ่ายค่าเทอมมาภายในคืนเดียวได้ เอาว่ะ! เพื่อเงินจะให้ใส่บิกินี่เดินก็มาเถอะ เธอทำได้หมดนั่นแหละ

“จริงจ้า นั่นห้องแต่งตัวนะ ส่วนหน้าไม่ต้องแต่งเพิ่มเพราะว่าเราสวยอยู่แล้ว แต่งตัวเสร็จก็ออกไปเสิร์ฟได้เลย ถ้าลูกค้าเรียกก็ไม่ต้องไปนั่งกับพวกเขานะ เราต้องเรียกเงินก่อน ถ้าไม่ให้ก็เดินหนีออกมาเลย เพราะคนอื่นๆที่พร้อมให้เงินเรายังมีอีกเยอะ เดี๋ยวถึงเวลาที่จะต้องไปห้องซุปเปอร์เดี๋ยวเจ๊จะเดินไปเรียก”

เจ๊เชอร์รี่แยมอธิบายระบบทำงานต่างๆให้วีนัสฟัง ซึ่งเธอก็พอจะเข้าใจอยู่บ้าง จากนั้นเธอก็ไปแต่งตัว ออกมาก็เจอเพื่อนๆที่ทำงานด้วยกันแต่งตัวอยู่ น่าจะมาทีหลังเธอ เธอเลยเดินเข้าไปทักทายนิดหน่อย ตอนแรกเธอนึกว่าพวกเขาจะไม่ต้อนรับเสียอีก แต่พอได้คุยแล้วก็ต้องยิ้มให้กับมิตรภาพที่ดีเลย เพื่อนๆทุกคนน่ารักและเฟรนลี่มาก เธอถามเกี่ยวกับเรื่องงานก็ตอบให้หายสงสัย แถมยังแลกช่องทางการติดต่ออีกด้วย ไม่คิดเลยว่าเธอจะมีเพื่อนกับเขาด้วยนอกจากยัยบลูเบลล์คนเดียว

“นี่ส้มโอ เราต้องแต่งตัวแบบนี้ทำงานทุกวันเลยหรอ”

“อื้ม แต่งแบบนี้นี่แหละ แล้วแต่ว่าร้านจะจัดตรีมอะไร”

“นี่ๆ ยัยวีนัส หล่อนมาทำงานแบบนี้จะตื่นไปเรียนไหวหรอ”

เพื่อนอีกคนที่ชื่อของขวัญถามขึ้น ตอนนี้ในห้องแต่งตัวเหลือกันอยู่แค่สามคนนี่แหละ ส่วนคนอื่นๆก็เริ่มทะยอยออกไปทำงานแล้ว

“ไม่รู้สิขวัญ ของลองดูก่อนว่าจะไหวไหม แต่เราต้องการเงินมาจ่ายค่าเทอมแล้วก็ค่าอยู่ค่ากินอีก เอาเป็นว่าไม่ทำก็ไม่มีกินแล้วฮ่าๆๆๆ” วีนัสเล่าเรื่องของตัวเองให้ติดตลกเพื่อนไม่ให้เพื่อนๆใหม่ต้องคิดมากเรื่องของตัวเอง ก่อนที่ทั้งสามคนจะพากันออกไปทำงาน โดยทั้งของขวัญและส้มโอต่างก็สอนงานน้องใหม่อย่างวีนัส ซึ่งวีนัสก็เรียนรู้งานได้รวดเร็ว จนเธอขอแยกมาทำงานเองคนเดียว

ป๊าบ!

และสิ่งที่เธอไม่อยากให้เกิดมันก็เกิดจนได้ ผู้ชายที่เธอเพิ่งเดินผ่านเมื่อกี้ อยู่ดีๆก็ยื่นมือมาตีที่ก้นของเธออย่างแรง

“ว่าไงจ๊ะคนสวย มาใหม่หรอจ๊ะ พี่ไม่เคยเห็นหน้าหนูเลย”

“ค่ะ มาทำงานใหม่ค่ะ” ทนไว้วีนัส ทนเอาไว้ ลูกค้าคือพระเจ้า

“มานี่หน่อยสิ พี่เหงาจังเลย หนูว่างมานอนคุยกับพี่ไหมจ้ะคืนนี้”

“ว๊าย ปล่อยนะคะ ตอนนี้ฉันไม่ว่างค่ะ” วีนัสพยายามจะสะบัดข้อมือออก แต่ไอ้แก่ที่ดึงมือเธอไว้นี่สิ มันกำแขนเธอไว้แน่นเลย แล้วกลิ่นตัวของไอ้แก่นี่ก็สุดยอดเลย เธอนึกว่าดมน้ำเน่าอะไรสักอย่างอยู่

“เฮ๊ย อย่างเล่นตัวนักที่อีหนู มานี่มา มานั่งตรงนี้ เดี๋ยวพี่ให้เลยสามพัน”

“ปล่อยฉันนะ ปล่อยไอ้……” ยังไม่ทันที่เธอจะได้ด่าไอ้แก่บ้ากามไปมากกว่านี้ก็มีเสียงสวรรค์ดังขึ้นมาก่อน

“ว๊ายๆๆๆ เสี่ยขา มาที่นี่อีกแล้วหรอค่ะ อุ๊ยๆ วีนัสอยู่นี่เองหรอลูกสาว เจ๊ตามหาตัวหนูตั้งนาน ป่ะๆ ถึงเวลาไปแล้ว เชอร์รี่ของตัวน้องหน่อยนะคะเสี่ยขา คนนี้ไม่ได้จริงๆ เดี๋ยวเชอร์รี่จะเรียกน้องๆคนใหม่มาให้นะคะ”

“เออๆ วุ๊ย! เสียอารมณ์จริงๆเลย รีบๆล่ะอีกระเทย”

“ค่าาาา” เจ๊เชอร์รี่แยมรีบตอบกลับไอ้แก่บ้ากามคนนั้น ก่อนจะลากตัวเธอเดินออกมาอย่างไว

“ไอ้ควายเอ๊ย ด่ากูกระเทยหรอ เดี๋ยวเจอตีนกระเทยตบปากเลยนี่ สกปรกแล้วไม่เจียมตัวอีก นี่หนูวีนัส ถ้าเห็นไอ้แก่โสโครกนั่งอยู่อย่าไปเข้าใกล้มันเด็ดขาดเข้าใจไหม” หลังจากเดินออกมาจากตรงนั้น เจ๊แกก็สบถด่าผู้ชายคนนั้นยกใหญ่

“ค่ะ ขอบคุณมากๆนะคะที่เข้ามาหานัสได้เวลาขนาดนี้ เมื่อกี้เกือบปรี๊ดแตกไปแล้ว”

“ไปๆลูกสาว เข้าห้องนี้น่ะ เพื่อนยืนรออยู่ตรงนั้น อีกสักพักค่อยเข้าไป”

“ค่ะเจ๊เชอร์รี่แยม”

เธอเดินมารอกับเพื่อนๆที่เป็นเด็กนั่งดริ้งค์ด้วยกัน แต่ว่าอีกสองคนที่ยืนอยู่ก่อนเธอไม่รู้จักหรอก น่าจะมาทีหลังหลังจากที่เดินออกจากห้องแต่งตัวมาแล้ว

“สวัสดีค่ะทุกคน”

“จ้า มาใหม่หรอ”

“ค่ะ พึ่งมาวันนี้วันแรก” วีนัสยิ้มให้คนที่พูดกับเธอ แต่อีกคนกลับไม่ยิ้มให้เธอแถมยังทำน้าเหมือนเหยียดเธอยังไงไม่รู้

“เหอะ มาใหม่ก็อย่ามาแย่งคนของฉันก็แล้วกัน สำเหนียกด้วยนะยัยเด็กใหม่”

“นี่มะนาว เธอจะไปพูดแบบนั้นทำไม”

“ทำไมว่ะ แล้วแกมายุ่งอะไรกับฉันด้วยอีแจน แกก็เหมือนกัน วันนี้คุณไลบร้าต้องเลือกฉัน พวกแกไม่ต้องเสือก”

“เออ ของให้บอสเขาเลือกมึงก็แล้วกัน กูจะรอดูว่าอีคนที่พยายามอ่อยบอสมานานหลายเดือนมันจะสมหวังสักทีไหม เหอะ ขอให้แห้วนะจ้ะ ฮ่าๆๆๆๆ”

“อร๊ายยยย อีแจน มึงจะตบกับกูไหมห๊ะ!!!” วีนัสยืนมองผู้หญิงทั้งสองคนที่ทะเลากันจบแทบจะตบกันอยู่แล้ว ไม่รู้ว่าคุยกันรุนแรงเฉยๆหรือเกลียดกันจริงๆกันแน่

“ว๊ายยๆๆๆๆ อีพวกนี้นี่ ฉันหายไปแป๊บเดียวกัดกันอีกแล้ว ไปๆๆ ครบกันแล้วก็เข้าไปได้แล้ว”

ทั้งสองที่กำลังจะทำท่าตบกันรีบแยกออกจากกันทันที และเจ๊เชอร์รี่แยมก็เดินมาพร้อมกับเพื่อนสองคนที่เธอทำความรู้จักก่อนหน้านี่ก็คือของขวัญกับส้มโอนั่นเอง

เมื่อเปิดห้องเข้าไปก็เหมือนไปอีกที่ที่หนึ่ง บรรยาการต่างจากข้างนอก ผู้ชายอยู่ในนั้นมีทั้งหมดสามคน มีบอสที่เธอรู้จักเป็นอย่างดีและผู้ชายอีกสองคนที่น่าจะเป็นเพื่อนไม่ก็ลูกค้าของบอส

วีนัสพยายามไม่สบตาใคร แต่เหมือนว่าถ้าเธอไม่เข้าข้างตัวเองมากไป เธอก็กำลังสงสัยว่าบอสกำลังมองเธออยู่หรือเปล่า เธอรู้สึกเสียวสันหลังวาบจนขนลุกไปทั้งตัว