ตอนที่ 3

เห็นใครเขามีหลาน ก็อยากมีบ้าง เป็นเรื่องธรรมดาของคนแก่ ถึงวัยหนึ่งคงอยากอุ้มหลาน แถมทั้งคุณพ่อคุณแม่อายุห้าสิบห้าปีแล้ว ตกเย็นออกไปเดินเล่นในสวนหย่อมของโครงการหมู่บ้านจัดสรร ได้แต่มองหลานบ้านอื่นตาละห้อย

“กะยึดหลานไว้เลี้ยงกันสองคนน่ะสิ...” ปากงึมงำ พอคุณแม่ออกจากบ้านไปแล้ว ร่างสูงชะลูดโน้มตัวลงตวัดข้อพับเนียนขึ้นอุ้ม พาคนที่หลับสนิทเข้ามานอนในห้องนอนของเขา บนชั้นสองของบ้านหลังใหญ่โตโอ่อ่า โดยไม่ทำให้เธอตื่น

หญิงสาวหลับสนิท ศีรษะซบพิงอยู่บนอกกว้าง ไม่รู้สึกตัวเลยสักนิดว่ามีคนกำลังนั่งจ้องมอง ดวงตาคู่คมปลาบแอบแฝงประกายปรารถนา

‘แอบลักขโมยหน่อย... ดีไหมนะ คงไม่ตื่นมั้ง?’ ถามในใจ ปลายจมูกโด่งเป็นสันคมซุกลงบนแก้มใสที่หยาดน้ำแห้งเหือดไปได้สักพัก ด้วยหัวใจที่เต้นระรัวแรง หัวสมองคิดถึงค่ำคืนแสนหวาน

----------------------------------

สองเดือนที่แล้ว...

“หม่อน... มึงขยับนิดนึงดิ” เสียงแหบพร่ากระซิบบอกคนใต้ร่างที่เอาแต่หนีบขาเข้าหากัน ใบหน้าแดงซ่านส่ายไปมา เมื่อผู้ชายตัวโตเริ่มกระหน่ำจังหวะสวาทเข้าหาเธออย่างไม่ลดละ ไม่ถอยสักอึดใจ ท่อนอุ่นร้อนที่ผลุบเข้าออกทำให้เธอส่งเสียงประหลาด หัวสมองขาวโพลน ไร้สำนึกรู้

“อื้อ... อ๊า... อ๊ะ!”

เรือนร่างงามเปลือยเปล่าในสีหน้ารัญจวน ปลุกอารมณ์ชายแกร่งให้ลุกฮือ พอคนตัวเล็กเอาแต่สั่นเกร็ง คนคุมเกมจำต้องจัดท่าเอาเอง มือจับบั้นท้ายงามงอนยกขึ้น ขยับเข้าออกอย่างแม่นยำ คว้าหมับเข้าเอวคอดบาง พลิกหน้าพลิกหลัง ไม่ปล่อยให้ส่วนที่สอดสวมกันหลุดออก ยังกับเธอเป็นตุ๊กตายาง!

‘ทำไมมันตะบี้ตะบันแทงจังวะ ไอ้บ้าตะวัน!’

ใบหม่อนทำตาขวางมองใบหน้าหล่อเหลารัญจวน กัดกรามกรอด ๆ เมื่อร่วมรักกับเธอในทุกท่วงท่าอารมณ์ สติสัมปชัญญะรับรู้ดีว่ากำลังทำเรื่องเกินเลยกับเพื่อนสนิท เธอกัดริมฝีปากแรงจนเป็นห้อเลือด สองมือโอบรอบคอแกร่งเมื่อเรือนร่างกำยำเปียกชุ่มเหงื่อทั่วทุกอณูทาบทับลงอีกครั้ง

แม้โลกพร่าเลือนเพราะฤทธิ์แอลกอฮอล์อาจบรรเทาอาการเจ็บปวดรวดร้าวเหมือนใครสักคนกำลังฉีกกลางร่างของเธอให้แยกออกกว้าง มันยังคงเจ็บ...

ระคนไปกับความรู้สึกประหลาด สุขสมอย่างที่เธอไม่เคยพบพาน

“ดีไหม? หม่อน... เจ็บบอกนะ หยุดไม่ได้อะ...”

“อื้อ...”

ร่างบางส่ายเร่า ๆ แต่เมื่อสะโพกสอบหนากระแทกกระทั้นเข้าร่องทางรักอย่างหนักหน่วง ร่างบางพยายามขดงอตัว กระถดกายหนีจนศีรษะเกือบโขกกับหัวเตียง

“เจ็บ... จุก... เบา ๆ หน่อย”

ชายร่างกำยำผู้ไม่ค่อยทำตามรับปากเอาไว้เลย จึงลดแรงกระแทกลง

เรียวปากหนาหยักได้รูปพรมจูบบนขมับเปียกปอน ก่อนหน้านี้ที่สัมผัสได้ถึงรสชาติเค็มปะแล่มจากหางตาคู่สวย สอดสวมกอดเอวบางอย่างแนบชิดไม่มีแม้อากาศไหลผ่าน เขาเฝ้ามอบคำปลอบประโลม กดริมฝีปากลงบนใบหน้าสวยหวานไม่ว่างเว้นสักช่วงหนึ่ง ใจรับรู้ว่าเธอเจ็บ... ปานร่างแทบแตกเป็นเสี่ยง ได้ยินเสียงกรีดร้อง ปลายเล็บที่จิกลงบนบ่า ตะกุยตะกายบอกเขาทั้งน้ำตาว่าเจ็บ ถึงในอีกครู่หนึ่งนั้น ความเจ็บปวดทั้งหมดจะพลันหายไป เหลือเพียงอารมณ์แสนรัญจวนชวนฝัน เมื่อเขาทำให้เธอกลายเป็นทาสทางอารมณ์ของชายหนุ่มอย่างสมบูรณ์แบบ

“... พอได้ละ ไอ้ตะวัน อ๊ะ!”

คำห้ามปรามไม่เป็นผล ใบหม่อนคงไม่รู้ว่าเพื่อนสนิทตัวดีกินอะไรเข้าไปนอกจากเหล้า

มันกินยาชูกำลังขนานไหน ถึงได้แรงดีเหลือเกิน ไม่รู้เป็นคนหรือม้า!

ความรู้สึกที่แล่นไหลเข้ามาในช่องท้อง หมุนวนเป็นวงกลม มืออุ่นร้อนสัมผัสแก้มก้นงอน จับประคองเธออย่างนิ่มนวล ก้มหน้าลงจูบริมฝีปากของเธอ ภายในเรือนกายรุ่มร้อนถูกช้อนขึ้นเป็นจังหวะด้วยอาวุธร้อนร้ายของชายหนุ่ม

“ชอบลึก ๆ ไหม?”

“ก็... ดี...”

“ดีกว่าเมื่อกี้หรือเปล่า...”

“อ๊ะ... อื้อ!” เธอกรีดร้องส่ายหน้าไปมา เมื่อความรู้สึกราวกับว่าทำให้เธอเจียนบ้าคลั่ง เสียงดังหนุบหนับ... นำพาอารมณ์หวามไหว แทนที่เธอจะรู้ขยะแขยงกับการทำเรื่องประหลาดกับเพื่อน

ตะวันเห็นว่าเพื่อนรักชอบพอท่านี้เป็นพิเศษ เขายิ่งเอาอกเอาใจเธอ ท่อนแขนเป็นล่ำสันกระชับกอดเอว กดท่อนกายเข้าหาร่องทางรักอย่างล้ำลึก อีกข้างวางล้อมกรอบใบหน้าแดงซ่าน

เหมือนเป็นไปโดยสัญชาตญาณ ทั้ง ๆ ที่ผ่านมาการร่วมรักแต่ละครั้งชายหนุ่มมักเอาใจตนเป็นใหญ่ ไม่สนใจคู่นอน แค่เอาความรู้สึกตนเป็นที่ตั้ง

ไม่นานก็มองเห็นทางสว่างทอประกายอยู่เบื้องหน้ารำไร ตะวันแสนหลงใหลในเรือนร่างงามนี้ อดทนต่อไปไม่ไหวกับร่องทางเล็ก ๆ ที่บีบรัดแน่นจนอึดอัดไปหมด

“กูจะแตกแล้ว ๆ หม่อน ๆ!” ในน้ำเสียงกระโชกโฮกฮาก คนส่งเสียงดังกว่าเห็นจะเป็นตะวัน คิ้วเข้มหนาขมวดเข้าหากันในสีหน้าเร่าร้อนทรมาน กดย้ำเข้าไปช้า ๆ อย่างเดิมแต่เน้นย้ำ

“ฮ้า! หม่อน ๆ...”

ร่างกำยำสะบัดใบหน้าพร่างพราวเม็ดเหงื่อขึ้นมองเพดาน ค้างสะโพกเอาไว้สองครั้งสุดท้าย

เรือนร่างงามหมดจดได้รับการเติมเต็มจนล้นปริ่มออกทางเดิม และเมื่อฝ่ายหนึ่งสุขสมอารมณ์หมายในกามารมณ์ อีกคนก็คงไม่ไหว กายสาวแรกรักส่งจังหวะหวานระรัวแรงกลับไป ทุกอย่างเหนือการควบคุม

“หม่อนจ๋า...” ในเสียงเรียกหวาน ชายหนุ่มขบกรามกรอดเมื่อร่างกายถูกดูดกลืนดังตุบ ตุบ... เหมือนกับว่าคนใต้ร่างพยายามจะกลืนกินเขาเข้าไปทั้งตัว แต่กลับดูดดื่มเพียงท่อนกายขยายใหญ่ พ่นน้ำสาดกระเซ็นอยู่ข้างใน

“เสร็จไหม?”

“อืม... เสร็จ”

ใบหน้าหล่อเหลาขยับยิ้ม ผ่อนลมหายใจหอบระทวย แบ่งรับแบ่งสู้กับเพื่อนสาวที่ยอมให้ควบขี่มาตลอดราตรี เขายังประกาศความเอาแต่ใจออกมา

“มึง... เอามันว่ะหม่อน กูเอาต่อเลยนะ”

----------------------------------

“ไอ้คนเถื่อน... ไอ้ตะวัน” ปากงึมงำว่า บนที่นอนนุ่มในห้องนอนกว้าง ซึ่งตกแต่งด้วยโทนสีดำสนิทสลับกับสีขาวและสีเทาหม่น เข้ากับบุคลิกเจ้าของห้อง

ใบหม่อนรู้ซึ้งว่าเพื่อนสนิทเป็นคนยังไงตั้งแต่เริ่มรู้จักกันเมื่อนานมาแล้ว มันเป็นเด็กบ้านรวยคนหนึ่ง ชอบพูดจาขัดหูเพื่อน บางครั้งก็ขัดใจคุณครู แต่บ้านมันรวย พ่อแม่เป็นเพื่อนกับผู้อำนวยการ ใครจะไปอะไรกับมัน