Share

บทที่ 9

Author: เฉินเหนียนเหนียน
ฝู่หยุนถิงอ้างว่าต้องยุ่งกับการจัดการเอกสารรับอุปการะเถียนเถียน ทำให้ตลอดสุดสัปดาห์สองวันนั้นเขาไม่ได้กลับบ้านเลย

ซึ่งนั่นก็พอดี ทำให้เซี่ยจือเหยามีเวลามากพอสำหรับการเตรียมการ

ตลอดสองวันนี้ ถังหลินส่งข้อความมาหาเธอตลอด

บางครั้งเป็นภาพเบลอ ๆ ของชายหญิงที่มีความสัมพันธ์ใกล้ชิดกัน บางครั้งก็เป็นวิดีโอเรทแรงที่ดูไม่สมควรจะเปิดดู

บางครั้งก็เป็นข้อความเสียงที่ถังหลินส่งมาอวด

“เซี่ยจือเหยา ถึงฝู่หยุนถิงจะพูดว่ารักเธอแล้วไงล่ะ? แค่ฉันขยับนิ้วเรียก เขาก็ยอมสยบอยู่ใต้กระโปรงฉันแล้ว”

“ได้ยินว่าฝู่หยุนถิงบอกว่าเธอจะจัดงานเลี้ยงต้อนรับให้เถียนเถียนสินะ? ไม่รู้ว่าฉันจะไปร่วมได้ไหม? ยังไงซะ ความสัมพันธ์ระหว่างฉันกับเถียนเถียน... ก็ไม่ธรรมดาเลยนะ”

......

สำหรับการยั่วเย้าอย่างเปิดเผยแบบนั้น เซี่ยจือเหยาไม่สนใจตอบโต้แม้แต่น้อย เพียงแค่เก็บทุกอย่างไว้เป็นหลักฐานทีละชิ้น

ฝู่หยุนถิงตั้งใจจะมอบเซอร์ไพรส์ให้เธอ เช่นนั้นในฐานะการตอบแทน เธอก็ควรเตรียมของขวัญให้เขาเหมือนกัน

ในเมื่อจะจัดงานเลี้ยงต้อนรับให้ฝู่เถียนเถียน ก็ต้องจัดให้ยิ่งใหญ่อลังการ

เซี่ยจือเหยาส่งบัตรเชิญไปให้เพื่อนสนิทของฝู่หยุนถิง ลูกค้ารายใหญ่ของบริษัท รวมถึงบรรดาญาติและคนรู้จักของตระกูลฝู่ที่ห่างเหินกันสุด ๆ

แน่นอนว่าถังหลินก็ได้รับบัตรเชิญด้วยเช่นกัน

ตอนแรกฝู่หยุนถิงไม่ยอมให้เธอไป แต่หลังจากที่ถังหลินรับปากซ้ำแล้วซ้ำอีกว่าจะไม่ไปก่อเรื่องกับเซี่ยจือเหยา เขาถึงยอมตกลง

“ทนายคงติดต่อเธอแล้วใช่ไหม? วันจันทร์เราสองคนไปจัดการเรื่องหย่ากันก่อนเถอะ”

หัวใจของถังหลินสะดุดวูบ ความรู้สึกไม่ยอมแพ้เอ่อล้นขึ้นมาในใจ

เธอฉวยจังหวะตอนฝู่หยุนถิงกลับไปจัดการงานที่บริษัท แอบหนีไปที่สถานสงเคราะห์

“เถียนเถียน หนูอยากอยู่กับพ่อแม่ตลอดไปไหมจ๊ะ?”

เถียนเถียนเบิกตากว้าง “แน่นอนว่าอยากสิ!”

พูดจบเถียนเถียนก็ทำหน้าหม่นเศร้า “แต่คุณพ่อบอกว่าต้องเก็บเป็นความลับ ห้ามให้คุณป้าเซี่ยรู้ ไม่อย่างนั้นเถียนเถียนจะกลับบ้านไม่ได้”

ถังหลินกลอกตาคิดอะไรบางอย่าง แล้วก้มลงกระซิบข้างหูเถียนเถียน

“ในวันงานเลี้ยงต้อนรับนั้น หนูแค่...”

“เข้าใจไหมจ๊ะ ลูกสาวคนเก่งของแม่?”

เถียนเถียนพยักหน้าอย่างครุ่นคิด “หนูจะทำตามที่คุณแม่บอกทุกอย่างเลยค่ะ”

เมื่อก่อนถังหลินไม่เคยคิดจะแย่งตำแหน่งคุณนายฝู่ เพราะตอนนั้นหน้าที่การงานของฝู่หยุนถิงยังเทียบกับผู้ชายที่มาจีบคนอื่น ๆ ไม่ได้

เธอยังมีตัวเลือกที่ดีกว่าและมากกว่านั้นอีกหลายคน

แต่หลังจากนั้นเหตุการณ์บางอย่างที่เกิดขึ้นในต่างประเทศ... ทำให้เธอตัดสินใจกลับมาประเทศจีนเพื่อทวงตำแหน่งคุณนายฝู่คืน

คืนวันสุดสัปดาห์ เซี่ยจือเหยามองท้องฟ้ายามค่ำคืนผ่านกล้องดูดาวในห้องนอนเป็นครั้งสุดท้าย

ดาวสีฟ้าดวงนั้นเริ่มหม่นแสงลงแล้ว

เที่ยงคืนตรง ดาวดวงนั้นส่องแสงเจิดจ้า ก่อนจะพุ่งเป็นเส้นโค้งงดงามบนท้องฟ้า

สุดท้าย ก็เลือนหายไปในห้วงจักรวาลอันกว้างใหญ่

ฝู่หยุนถิงก็ยังไม่กลับมา มีเพียงโทรศัพท์มาถามเรื่องงานเลี้ยงต้อนรับวันพรุ่งนี้เท่านั้น

เซี่ยจือเหยามองห้องรับแขกที่ตกแต่งอย่างหรูหรา “ไม่ต้องห่วงหรอก ฉันจะทำให้เป็นวันที่คุณไม่มีวันลืมไปตลอดชีวิต”

ในเวลาเดียวกันนั้น เธอก็จองตั๋วเครื่องบินเที่ยวเช้าในวันรุ่งขึ้น เพื่อบินกลับไปยังเมืองฮู่

เธอยังจำคำพูดของโจวซื่อจิ่นได้ดี “ใครไม่ไป คนนั้นเป็นลูกหมา!”

ทั้งคืนไม่ได้นอน รุ่งเช้าขึ้นแล้ว

เซี่ยจือเหยาลากกระเป๋าเดินออกจากวิลล่า รถตู้ธุรกิจคันหนึ่งจอดรออยู่ที่หน้าประตูแล้ว

เธอสวมแว่นกันแดดพลางพูดว่า “ลาก่อน อดีตอันโง่เขลา”

ฝู่หยุนถิงสะดุ้งตื่นจากฝัน ในอ้อมแขนของเขามีถังหลินที่ยังคงหลับอยู่

เขาฝันร้าย ฝันเห็นตัวเองกับเซี่ยจือเหยาเอนกายอยู่ด้วยกัน มองดูดวงดาวบนท้องฟ้า

แต่เพียงเสี้ยววินาทีต่อมา ท้องฟ้าก็พลันมืดสนิท

เซี่ยจือเหยาที่อยู่ข้างกายเขาก็หายตัวไปไม่เหลือเงา

ในความฝันเขาร้อนรนจนเหงื่อท่วมศีรษะ วิ่งหาตัวเธอไปทั่ว

“อาเหยา!”

ถังหลินลืมตาขึ้นอย่างงัวเงีย เอ่ยเสียงออดอ้อนว่า “หยุนถิง คุณปลุกฉันตื่นแล้วนะ”

ฝู่หยุนถิงเกิดความรู้สึกไม่สบายใจขึ้นมาอย่างกะทันหัน

เขาผลักถังหลินออก แล้วรีบคว้าเสื้อมาใส่อย่างลนลาน

ระหว่างทาง เขาโทรหาทนายประจำตระกูล “ทันทีที่สำนักงานเขตเปิด ให้ไปดำเนินการเรื่องทะเบียนสมรส อย่าให้ล่าช้าแม้แต่นาทีเดียว”

ทนายรับปากย้ำหลายครั้งว่าจะจัดการให้เรียบร้อย เขาถึงได้รู้สึกโล่งใจลงมานิดหน่อย

ขณะรอไฟแดงอยู่ที่สี่แยก รถตู้สีดำคันหนึ่งก็มาจอดเทียบอยู่ข้างเขา

หน้าข้อความในโทรศัพท์ยังค้างอยู่ที่บทสนทนาระหว่างเขากับเซี่ยจือเหยาเมื่อวานนี้ “ฉันจะทำให้เป็นสิ่งที่คุณไม่มีวันลืมไปตลอดชีวิต”
Continue to read this book for free
Scan code to download App

Latest chapter

  • มีเพียงความคิดถึง...ที่ไม่สิ้นสุด   บทที่ 26

    “ต่อไปขอเชิญเจ้าสาวของเราในวันนี้ — เซี่ยจือเหยา!”ประตูห้องจัดเลี้ยงค่อย ๆ เปิดออก ลำแสงหนึ่งสาดลงมาเสียงเพลงแต่งงานดังขึ้น เซี่ยจือเหยาถือช่อดอกไม้เดินตรงไปหาโจวซือจิ่นนี่เป็นครั้งที่สองที่เซี่ยจือเหยาแต่งตัวสวยออกงาน ครั้งแรกเธอพ่ายแพ้อย่างย่อยยับแต่ครั้งนี้… เธอก็ไม่ได้มั่นใจนักว่าจะสามารถมีความสุขได้จริง ๆในชั่วขณะนั้น เธอถึงกับอยากหันหลังวิ่งหนีไปให้พ้นบนเวที โจวซื่อจินตึงเครียดจนปลายนิ้วกำงอเล็กน้อย“เหยาเหยา!”ที่โต๊ะฝั่งญาติฝ่ายเจ้าสาวด้านล่างเวที พ่อแม่ของเซี่ยจือเหยามองลูกสาวด้วยน้ำตาคลอที่โต๊ะเดียวกันยังมีญาติของตระกูลเซี่ย รวมทั้งเพื่อนร่วมชั้นและเพื่อนสนิทของเซี่ยจือเหยาด้วยพวกเขาโบกมือให้เธอ พร้อมพูดว่า “ยินดีด้วยนะ”เซี่ยจือเหยายืนตะลึงอยู่กับที่ น้ำตาเอ่อทะลักออกมาอย่างห้ามไม่อยู่พิธีกรกำลังจะเร่งให้เธอเดินต่อ แต่ถูกโจวซือจิ่นยกมือขึ้นห้ามไว้ก่อนโจวซือจิ่นจัดเนกไทให้เรียบร้อย แล้วก้าวเดินไปหาเจ้าสาวของเขาด้วยท่าทีมั่นคง“เหยาเหยา ฉันรู้ว่ามีหลายอย่างที่เธอยังไม่สบายใจ แต่ฉันอยากบอกเธอว่า ไม่ต้องกังวลนะ”เซี่ยจือเหยาเงยหน้าขึ้นมองโจวซือจิ่นที่มี

  • มีเพียงความคิดถึง...ที่ไม่สิ้นสุด   บทที่ 25

    ฝู่หยุนถิงยิ้มอย่างภาคภูมิใจ แล้วทำท่าบอกให้ทุกคนเงียบลง“วันนี้ผมมาร่วมงานโดยไม่ได้รับเชิญ ก็เพื่อจะมาแสดงความยินดีกับคุณโจวด้วยตัวเอง ขอให้มีความสุขในวันแต่งงานนะครับ”โจวซือจิ่นยังคงรักษามารยาทเอาไว้ ปล่อยให้ฝู่หยุนถิงแสดงอาการเพี้ยนของเขาต่อ“ผมมีรูปอยู่ไม่กี่รูป อยากจะให้ครอบครัวและเพื่อน ๆ ของเจ้าสาวได้ดูกันหน่อย”พูดจบ เขาก็คว้าโทรศัพท์ออกมา เปิดให้ทุกคนเห็นภาพถ่ายที่โจวซือจิ่นกับเซี่ยจือเหยาอยู่ด้วยกันอย่างสนิทสนมโจวซือจิ่นพูดเสนออย่างสุภาพ “หน้าจอโทรศัพท์ของคุณฝู่มันเล็กไปหน่อยนะครับ จะให้ฉายขึ้นจอใหญ่เลยไหม?”ฝู่หยุนถิงหัวเราะเย็น ๆ “นั่นยิ่งดีเลยสิ”หลังจากเจ้าหน้าที่ปรับระบบเสร็จ โทรศัพท์ของฝู่หยุนถิงก็เชื่อมต่อเข้ากับจออิเล็กทรอนิกส์ขนาดใหญ่ด้านหลังได้สำเร็จฝู่หยุนถิงพูดด้วยน้ำเสียงภาคภูมิใจว่า “ผู้หญิงในรูปนี่ เป็นคนรักที่คุณโจวแอบนัดพบลับหลังคู่หมั้นของตัวเองหรือเปล่า? ไม่ทราบว่าคุณโจวจะอธิบายเรื่องนี้ว่ายังไงดีล่ะ?”โจวซือจิ่นหัวเราะเยือกเย็น “ผู้หญิงในรูปนั่น คุณฝู่รู้จักไหม?”“แน่นอน! เธอคือภรรยาของฉัน”โจวซือจิ่นหัวเราะเสียงดัง “แต่เท่าที่ฉันรู้ ภรรยาที

  • มีเพียงความคิดถึง...ที่ไม่สิ้นสุด   บทที่ 24

    คืนก่อนวันแต่งงาน เซี่ยจือเหยาใช้เหตุผลว่า “เจ้าสาวกับเจ้าบ่าวห้ามเจอกันก่อนวันแต่งงาน” ไล่ให้โจวซือจิ่นกลับไปโจวซือจิ่นยืนอยู่หน้าประตูพูดเสียงอ้อน “ที่รัก ยังไงพรุ่งนี้เราก็ต้องนอนด้วยกันอยู่แล้ว เปิดให้ฉันเข้าไปเถอะนะ”เซี่ยจือเหยาหมุนกุญแจล็อกประตูทันที“ไม่ได้ นี่มันเป็นธรรมเนียม ถ้าฉันให้คุณเข้ามา มันจะไม่เป็นมงคล”พอได้ยินคำว่า “ไม่เป็นมงคล” โจวซือจิ่นก็รีบพยักหน้าเห็นด้วยทันที“ก็แค่ฉันคิดถึงเธอมาก ทำยังไงดีล่ะ?”เซี่ยจือเหยากลอกตาอย่างจนใจ “โจวซือจิ่น เราเพิ่งแยกกันไม่ถึงห้านาทีเองนะ”เซี่ยจือเหยาไม่เคยคิดมาก่อนเลยว่าโจวซือจิ่นจะเป็นทั้งคนหลงรักจนหัวปักหัวปำ แถมยังขี้อ้อนติดคนขนาดนี้หลังจากโจวซือจิ่นจากไปด้วยความเสียดาย เซี่ยจือเหยาก็ล้มตัวลงนอนบนเตียง แต่กลับไม่รู้สึกง่วงเลยแม้แต่น้อยพรุ่งนี้ก็จะได้แต่งงานกับโจวซือจิ่นแล้ว แม้ช่วงเวลาที่ผ่านมาในการอยู่ด้วยกันจะเต็มไปด้วยความสุขก็ตามแต่การแต่งงานกับการคบกันเป็นแฟนเป็นคนละเรื่องกันโดยสิ้นเชิง เธอจึงยังคงรู้สึกกังวลอยู่ไม่น้อยยิ่งไปกว่านั้น หลังจากถูกฝู่หยุนถิงทำร้ายจิตใจ เธอก็ไม่มีหน้าไปขอการให้อภัยจากพ่อแม่เม

  • มีเพียงความคิดถึง...ที่ไม่สิ้นสุด   บทที่ 23

    เซี่ยจือเหยาคิดในใจว่า ธุรกิจของโจวซือจิ่นนั้นใหญ่กว่าของฝู่หยุนถิงไม่รู้กี่เท่า และแน่นอนว่างานเลี้ยงสังสรรค์ที่ต้องไปก็ย่อมมากกว่าด้วยดังนั้น เธอจึงไม่ได้คาดหวังอะไรเลย ทั้งต่อเขาและต่อพิธีแต่งงานที่กำลังจะมาถึง“ก็แค่การแต่งงานทางผลประโยชน์ที่ไม่มีพื้นฐานของความรักเท่านั้นเอง”นี่คือคำพูดที่เธอพูดกับเพื่อนสนิทที่สุดของเธอแต่โจวซือจิ่นกลับปรากฏตัวในทุกขั้นตอนของการเตรียมงานแต่งงานสถานที่จัดงานแต่งงานนั้นเขาเป็นคนเลือกด้วยตัวเอง การตกแต่งภายในทั้งหมดก็เป็นเขาที่ลงมือควบคุมด้วยตัวเอง อย่างไรเสียเขาเรียนจบจากสถาบันศิลปะที่ใหญ่ที่สุดในยุโรป มหาวิทยาลัยศิลปะลอนดอน โดยมีปริญญาเอกสองสาขา ได้แก่ การออกแบบและการจัดนิทรรศการ และการบริหารอุตสาหกรรมเชิงสร้างสรรค์แหวนแต่งงานก็เป็นเขาที่จ้างคนออกแบบเป็นพิเศษ มีเพียงวงเดียวในโลก ไม่เหมือนใครแม้แต่การเลือกชุดเจ้าสาว เขาก็ให้เกียรติและเปิดโอกาสให้เธอมีส่วนร่วมอย่างเต็มที่พูดกันตามตรง ชุดเจ้าสาวทรงหางปลาชุดนี้เองก็คือผลงานตอนที่โจวซือจิ่นเรียนจบปริญญาโทโจวซือจิ่นนั่งอยู่บนโซฟาต่ำ ๆ ขาที่ยาวของเขาไม่รู้จะวางไว้ตรงไหนดีดวงตาที่คล

  • มีเพียงความคิดถึง...ที่ไม่สิ้นสุด   บทที่ 22

    ถังหลินรีบจัดเสื้อผ้าของตัวเองให้เรียบร้อย แล้วเผยรอยยิ้มที่เธอคิดว่าหวานที่สุดออกมาเธอขยับเข้าไปใกล้ เผยให้เห็นเนินอกขาวนวลเล็กน้อย“คุณชายโจว เป็นคุณที่ช่วยฉันไว้เหรอคะ? ต้องให้ฉันตอบแทนด้วยตัวเองไหม?”เลขามือไวคว้าคอเสื้อเธอไว้ แล้วลากออกไปอีกด้านโจวซือจิ่นนั่งลง เอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงเฉื่อยชา“เธอ…ก็คู่ควรด้วยเหรอ?”สีหน้าของถังหลินเปลี่ยนไปทันทีถึงเธอจะสู้ความงามระดับนางฟ้าอย่างเซี่ยจือเหยาไม่ได้ แต่ก็ถือว่าน่ารักหวานตาอยู่ไม่น้อยทำไมพอไปอยู่ในสายตาโจวซือจิ่นถึงกลายเป็นดูไม่ได้ขนาดนั้น?เธอนั่งกลับลงที่โต๊ะอาหาร แล้วพูดขึ้นว่า “พูดมาเถอะ ต้องการให้ฉันทำอะไร?”โจวซื่อจิ่นสัญญาจะให้เธอยี่สิบห้าล้านเพื่อที่เธอจะได้พาเถียนเถียนออกจากสถานสงเคราะห์ แล้วสองแม่ลูกจะได้หนีไปเริ่มต้นชีวิตใหม่ด้วยกัน“พ่อแท้ ๆ ของเถียนเถียนคือใคร?”โจวซือจิ่นต้องการใช้ถังหลินซึ่งเป็นตัวแปรที่ไม่มั่นคงในการเล่นงานฝู่หยุนถิง ดังนั้นเขาจึงจำเป็นต้องมีหลักฐานบางอย่างไว้ควบคุมเธอไว้ในมือใครจะไปรู้ว่าพอผู้หญิงบ้าคนนั้นคลุ้มคลั่งขึ้นมา เธอจะทำเรื่องบ้าอะไรลงไปบ้างถังหลินเม้มปากแน่นโดยไม่ตอบอะไรโ

  • มีเพียงความคิดถึง...ที่ไม่สิ้นสุด   บทที่ 21

    แต่เช้าตรู่ พอฝู่หยุนถิงตื่นขึ้นมาก็ได้รับข่าวดีข่าวหนึ่งได้การ์ดเชิญงานแต่งของโจวซือจิ่นมาแล้วฝู่หยุนถิงพลิกดูบัตรเชิญที่ทำจากทองคำแท้ ภายในฝังด้วยอัญมณีแซฟไฟร์เม็ดโตเต็มเม็ด“บัตรเชิญงานแต่งได้มาง่ายขนาดนี้ ดูท่าว่าตระกูลโจวคงไม่ลึกลับอย่างที่คนข้างนอกพูดกันหรอกนะ”“ตระกูลโจวนี่ก็น่าแปลกจริง ๆ บนบัตรเชิญมีแค่ชื่อเจ้าบ่าว แต่ไม่มีชื่อเจ้าสาว”แต่ฝู่หยุนถิงไม่สนใจเลยว่าเจ้าสาวเป็นใคร ก็แค่คุณหนูจากตระกูลผู้ดีตระกูลใดตระกูลหนึ่งเท่านั้นเองเขาหันไปถามผู้ช่วยว่า “เตรียมทุกอย่างพร้อมหรือยัง?”ผู้ช่วยพยักหน้าตอนนั้นเซี่ยจือเหยาฝืนคำคัดค้านอย่างหนักของพ่อแม่ตระกูลเซี่ย ตัดสินใจถอนหมั้นและแต่งงานกับฝู่หยุนถิงอย่างไม่ลังเลนอกจากเขาแล้ว บนโลกนี้เธอก็ไม่มีใครให้พึ่งพาได้อีกแล้วถ้าจะต้องหาคนที่อาจจะรับเธอต่อได้จริง ๆ ก็คงมีแค่โจวซือจิ่นเท่านั้น“หึหึ งานแต่งของคุณชายใหญ่เมืองฮู่น่ะ ยังไงก็ต้องมีสื่ออยู่เต็มไปหมดแน่ ๆ พอเรื่องอื้อฉาวถูกเปิดโปงแล้วล่ะก็ ฉันอยากรู้เหมือนกันว่าเขาจะยังมีหน้ามาตามตื๊ออาเหยาได้อีกไหม”“ถึงตอนนั้น อาเหยาไม่มีใครให้พึ่งพิง ก็ต้องพึ่งฉันไม่ใช่เหรอ?”แผน

More Chapters
Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status