เข้าสู่ระบบแชร์
ไหน้ำส้มสายชูคว้ำ 1
ปรับปรุงล่าสุด:
2025-08-26 15:46:32
บทล่าสุด
มู่เหรินจอมคนอัจฉริยะ จับโจรตัวจริง 3
น้ำเสียงที่เอ่ยถามนั้นอ่อนโยนจนสัมผัสได้ ก่อนจะหมุนกายไปยังห้องน้ำอย่างถือวิสาสะ มู่เหรินมองตามอย่างมึนงง ทำไมห้องนอนเขาถึงเป็นสวนสาธารณะไปแล้ว ถึงจะเป็นเพียงแค่โรงเตี๊ยมก็เถอะแต่ว่าห้องนี้เขาเช่าแล้ว! อีกฝ่ายบอกว่าพี่เช่นนั้นหรือ แล้วพี่ไหนเขาไม่เคยมีพี่ชายอัปลักษณ์อย่างนี้ แต่เมื่อนึกถึงดวงตาคู่หงส์และน้ำเสียงที่อ่อนโยนนั่นก็ได้ยืนมองตามเงาร่างสีแดงอย่างอึ้งๆ “มู่ซูหยวน?” มู่เหรินเรียกชื่อพี่สามตัวเองอย่างมึนงง สงสัยเขาจะนอนไม่พอจริงๆ ร่างสูงเดินกลับไปนั่งบนเตียงนอนมองสหายทีวิญญาณหลุดจากร่างอย่างขำขัน คงไม่เคยมีใครว่าหน้าตาบ้านๆ มาก่อนสินะ ความจริงกวยเตียวน้ำหน้าตาหล่อเหลาสะอาดสะอ้านเหมือนคุณชายเจ้าสำราญนั่นแหละ เพียงไม่นานร่างสูงในอาภรณ์สีแดงก็กลับเข้ามาในห้องอีกครั้ง ทว่าครั้งนี้ปรากฏใบหน้างดงามเหมือนที่เคยเป็น ดวงตาคู่หงส์หยุดมองคนที่สติหลุดลอยแล้วย่นคิ้วน้อยๆ ก่อนจะบัดร่างนั้นออกจากห้องพร้อมปิดประตูลงกลอนอย่างรวดเร็ว การลงมือโดยไม่ได้บอกกล่าวของพี่สาม ทำให้มู่เหรินยิ้มเจือน ไว้อาลัยให้สหายอย่างเงียบๆ “เหตุใดพี่สามถึงมาอยู่ที่
มู่เหรินจอมคนอัจฉริยะ จับโจรตัวจริง 2
คำถามของอีกฝ่ายทำให้มู่เหรินมองอีกฝ่ายนิ่งๆ ไม่ตอบรับไม่ปฏิเสธ ดวงตาสองคู่มองกันเงียบๆ แม้อีกฝ่ายจะเกาไม่หยุด ทว่าคนฉลาดไม่ต้องกล่าวสิ่งใดให้มากก็รู้ว่าอีกฝ่ายแค่ลองหยั่งเชิงเขาดูเฉยๆ “กลัวรัชทายาทจับเจ้าทำเมียกระมัง” มู่เหรินตอบกลับอย่างประชด ทว่าคนฟังอ้าปากค้างเข่าทรุดลงใบหน้าที่แดงเถือกจากแรงเกาทำราวกับร้องไห้ เขานิ่วหน้ามองอย่างประหลาดใจ เหตุผลมั่วๆ ของเขาเป็นจริงหรือนี่ มุมยกยิ้มน้อยๆ จนมองแทบไม่เห็นด้วยความขบขัน ทว่าคนเจ้าเล่ห์อย่างหมอนี่นะหรือจะโดนจับทำเมีย “เลิกเล่นละครไร้สาระของเจ้าได้แล้วกวยเตียวน้ำ ข้ามิได้โง่เขลาเหมือนผู้อื่นที่เจ้าหลอกมา เอานี่” มู่เหรินกล่าวอย่างเบื่อหน่ายก่อนจะโยนยาแก้พิษไปให้ ไม่บอกก็รู้ว่าคงเป็นฝีมือคนของหลิงหวางอีกฝ่ายคว้าหมับรับไปดมดูก่อนจะกลืนลงไปอย่างรวดเร็ว ดวงตามองมาที่เขาแล้วเม้มปากแน่นก่อนจะถอนหายใจออกมา “เพราะเจ้าฉลาดอย่างนี้แหละ ข้าถึงอยากเป็นเป็นสหายกับเจ้า เพียงแค่ผิดพลาดเรื่องหน้าตาเท่านั้น หากข้ามิจริงใจคงไม่เอาหน้าจริงๆ ที่แสนหล่อเหลาของข้ามาให้เจ้ารู้จักหรอก” คำ
มู่เหรินจอมคนอัจฉริยะ จับโจรตัวจริง 1
อ้างว้างอีกแล้วฤาดวงใจข้า เอื้อมมือดึงฟ้ามาคลุมห่ม เหน็บหนาวทรมานม่านอารมณ์ ยังดื่มด่ำชื่นชมรัตติกาลลำพัง คิดถึงเจ้ามู่เหริน...มู่เหรินเม้มปากแน่น ใบหน้าแดงระเรื่ออย่างควบคุมตัวเองไม่อยู่ เมื่อคนที่อยู่ห่างไกลหลายพันลี้มาทำให้เขาอับอาย นี่ขนาดตัวไม่อยู่ยังมาทำให้เขาอายจนหน้าแดง ไม่ได้...ไม่ได้! เขาจะต้องไม่ยอมอับอายคนเดียว ร่างสูงหมุนกายเข้าห้องพร้อมหยิบกระดาษและพู่กันอยู่ภายในห้องมาเขียนตอบกลับอย่างคล่องแคล่ว สะบัดให้หมึกแห้งก่อนจะยิ้มกริ่มแล้วนำไปฝากให้นกอินทรีไปส่งให้เจ้าของ นกอินทรีทะยานจากไปเมื่อได้รับจดหมายแนบกลับไปด้วยแล้ว มู่เหรินมองตามด้วยรอยยิ้มน้อยๆ ดวงดาวบนฟ้าวันนี้เริ่มเจิดจ้า แต่พระจันทร์นั้นกลับโดดเด่นเสมอในยามค่ำคืนแม้ในคืนที่มืดมิดก็ยังอยู่เคียงข้างดวงดาราไม่แปรผัน เขากดความรู้สึกที่เหงา หว้าเหว่ไว้ในอก ก่อนจะหมุนกายกลับนอนพร้อมดับตะเกียงน้ำมันเก็บแรงไว้เดินทางต่อพรุ่งนี้ หากถึงเร็วเมื่อไรเขาจะได้กลับไปหาหลิงหวางเร็วขึ้น และที่สำคัญขาดไม่ได้ก็คือ เขาต้องไปศึกษาเรื่องอย่างว่าให
มู่เหรินจอมคนอัจฉริยะ เปิดเผยตัวตน 3
ปัง! ประตูปิดลง แต่คนที่ถูกสะบัดออกมาลุกขึ้นยืนจับสะโพกด้วยสีหน้าแหยงๆ ก่อนจะหันไปมองหน้าประตูแล้วยกยิ้มมุมปากน้อยๆ แล้วเดินเข้าห้องข้างๆ อย่างอารมณ์ดี ทว่าคืนนั้นกวยเตียวน้ำกลับไม่ได้นอนทั้งคืนเนื่องด้วยถูกกลั่นแกล้งจากบุรุษลึกลับด้วยพิษคันคะเยอไปทั้งตัว! มู่เหรินถอดหน้ากากเจ้าปัญหาออกและก้มมองมันอย่างครุ่นคิด ก่อนจะโยนไปไว้ที่โต๊ะเล็กมุมห้องอย่างไม่ใส่ใจ แล้วะถอดอาภรณ์เดินไปแช่น้ำที่ถูกเตรียมไว้ให้ น้ำอุ่นๆ ทำให้ร่างกายที่เหนื่อยล้ารู้สึกดีขึ้นมาก วันนี้เพียงแวะโรงเตี๊ยมก็วุ่นวายไปหมด แต่สิ่งที่ทำให้เขาติดใจคือกวยเตียวน้ำเป็นใครและต้องการอะไรจากเขากันแน่ และดูเหมือนเจ้าตัวจะไม่ยอมปล่อยเขาไปง่ายๆ ด้วยสิ ผ่านไปสองก้านธูปเขาได้ยินเสียงฝีเท้าแผ่วเบาดังขึ้น จึงได้ลุกขึ้นจากน้ำตวัดเสื้อคลุมสีเข้มมาสวมใส่แล้วเดินออกไป คนที่เข้ามาในห้องไม่ใช่ใครที่ไหน แต่เป็นหนึ่งในเงาของหลิงหวางที่ส่งมาดูแลเขา ร่างสูงสมส่วนที่ไม่ผอมบางมากเกินไปเดินเข้ามา อาภรณ์ที่สวมใส่ออกมายังไม่เรียบร้อยเผยให้เห็นแผ่นอกที่ขาวเนียนไร้ที่ติ เส้นผมสีดำปล่อยสยายและ
มู่เหรินจอมคนอัจฉริยะ เปิดเผยตัวตน 2
หนึ่งในนั้นเอ่ยขึ้นอย่างไม่ยอมแพ้ ทว่าเสียงฮือฮาภายในโรงเตี๊ยมดังขึ้น ขณะที่พวกเขาจับจ้องป้ายหยกอย่างตื่นตะลึง ความจริงเขาจะเปิดเผยโฉมหน้าก็ได้แต่พวกมันก็คงคิดว่าเป็นของปลอมเหมือนป้ายหยกในมือเขาตอนนี้แน่ “ว้าวว ของจริงเสียด้วย” กวยเตียวน้ำคว้าป้ายหยกของเขาไปชื่นชมอย่างออกหน้าออกตา ใบหน้าเบิกบานราวกับตัวเองสืบค้นคดีสำคัญสำเร็จ มู่เหรินเหลือบตาไปมองคนหน้าระรื่นเกินเหตุจนไร้คำพูดที่จะกล่าว เขาจำได้ไม่เคยรู้จักเจ้านี่เป็นพิเศษ “คุณชายท่านนี้ท่านแน่ใจได้อย่างไรว่าป้ายหยกนี่เป็นของจริง” หนึ่งในนั้นเอ่ยถามกวยเตียวน้ำอย่างมีมารยาท ผิดกับเขาอย่างฟ้ากับเหวนี่คำเรียกขานเขาดูกันที่หน้าตาใช่ไหม! “อ๋อ บิดาข้าเป็นหนึ่งในอาวุโสของอารามเมฆขาว” กวยเตียวน้ำตอบกลับด้วยรอยยิ้มที่ทำให้คนมองเก้อเขิน ทว่าคำตอบนี้ทำให้มู่เหรินมองตามอย่างอึ้งๆ ไม่คิดว่าคนตรงหน้าจะหน้าด้านจนไร้ยางอายเช่นนี้ อารามเมฆขาวคิดว่าเป็นที่ใดหอนางโลมหรืออย่างไร “อ่า สงสัยพวกข้าเข้าใจผิดจริงๆ พวกข้าคงต้องขอตัวไปรายงานที่พรรคก่อน” กล่าวจ
มู่เหรินจอมคนอัจฉริยะ เปิดเผยตัวตน 1
“น้องชายท่านนี้ไม่ทราบเราเคยพบกันมาก่อนหรือไม่” มู่เหรินหลุดจากภวังค์หันมามองคนที่เอ่ยทักทายและถือวิสาสะนั่งลงตรงข้ามเขา ใบหน้าเกลี้ยงเกลาอาภรณ์สะอาดสะอ้าน ท่าทางเจ้าสำราญราวกับคุณชายพร้อมพัดในมือโบกไป รอยยิ้มเจิดจ้าทำให้คนมองแสบตา แต่เมื่อพิจารณาอีกฝ่ายอย่างถี่ถ้วนก็จำมิได้ว่าเคยพบเจอกัน ที่สำคัญใบหน้าเขาตอนนี้มิใช่ของจริงไยจะมีคนรู้จักนอกจากมุกเกี้ยวสาวเท่านั้น “การเกี้ยวพาราสีของเจ้าไม่ผ่าน ไปเรียนมาใหม่” มู่เหรินเอ่ยตอบพร้อมส่ายหน้ากับคำพูดที่แสนซ้ำซากที่พบเจอบ่อยในหนังสือนิยาย ใบหน้าเกลี้ยงเหลาหุบยิ้มทันทีที่เขาเอ่ยตอบก่อนจะหรี่ตามองเขานิ่งๆ แล้วฉีกยิ้มกว้างราวกับเจอของถูกใจเมื่อเห็นสีหน้าเฉยชาของเขา “หน้าตาของเจ้า... คนใช้บ้านข้ายังดูดีกว่า เหตุใดจึงคิดว่าข้าจะเกี้ยวเจ้ากัน” มู่เหรินเลิกคิ้วมองคนที่กำลังยั่วยวนกวนโทสะ เขาแค่ส่ายหน้ามองอย่างใจเย็นไม่ได้เต้นไปตามแรงยั่วยุ “เพราะข้าฉลาด” มู่เหรินตอบกลับอย่างไม่ยินดียินร้าย ขณะที่คนฟังสำลักน้ำชาที่รินให้ตัวเองอย่างไม่ได้รับเชิญ เขายกผ้าเช็ดหน้ากัน
บางทีคุณอาจจะชอบ
พี่เขยเถื่อนสวาท
กาสะลอง2.1K viewsหมอกพรางรัก (Missing Love)
ณคีรีิน663 viewsทั่วทั้งใต้หล้า ข้ามองหาเพียงเจ้า
เสี่ยวเทีย733 viewsผมก็แค่พี่เลี้ยงเด็ก ที่ดันได้พ่อเค้าเป็นสามี [PWP]
ระมุณณ์ มิโกะ358 viewsmy lover is cupid. กามเทพของผม
พีช มะกรูด83 viewsขอรักเจ้าตัวร้าย
sammi'P209 viewsข้ามเวลารัก...อุกะ!
ลิงจะไม่ทำงาน245 viewsคำขอจากเฮียคินทร์ (mpreg)
Chenaimei230 views
