LOGINShare
ตอนที่7 สตรีที่จิตใจอ่อนแอ
Last Updated:
2025-03-23 12:04:34ทั้งสองจูบปากกันอย่างดูดดื่ม เรือนร่างนวลเนียนของหญิงสาวค่อย ๆ เลื้อยไปบนตัวของชายหนุ่ม
“จ๊วบ.... อืม”
ดอมตวัดปลายลิ้นเอาหัวนมเธอเข้าปากแล้วดูดดึงจนเกิดเสียงจ๊วบจ๊าบ
“อ๊ะ.. อา ดอมขา พิมพ์เงี่ยนอีกแล้ว”
หญิงสาวครางครวญ แล้วหล่อนก็เป็นฝ่ายดูดยอดอกปลุกความเสียวซ่านให้เขาบ้าง
“โอ้วววว พิมพ์... คุณก็ทำผมแข็งโด่หมดแล้ววว อา”
ดอนครางกระหึ่มเมื่อมือน้อย ๆ ของหญิงสาวกำรอบลำดุ้นของเขา แล้วเคลื่อนปากลงมาอมเข้าไปทั้งดุ้น แล้วตวัดลิ้นที่ปลายหัวบากถี่ ๆ ก่อนดูดแรงๆ
ม๊วบ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ
“อูยยยย พิมมมม อา”
เขาเด้งเอวขึ้นด้วยความเสียวซ่านที่ถูกดูดอมเข้าลึก ๆ จนเกือบมิดด้าม
ม๊วบ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ
แผล่บ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ
หญิงสาวช้อนตาขึ้นมองเขาอย่างหยาดเยิ้ม ดุ้นของผัวเพื่อนช่างอร่อยเหลือเกิน เธอจับลำดุ้นของเขาสาวรูด ใช้ปลายลิ้นไล้เลียเล่นอย่างชอบใจ
“อู้ยยยยย... พิมมม ผะ ผมจะไม่ไหวแล้ววว ซี้ดด อา”
ดอนครางใบหน้าบิดเบี้ยวด้วยความเสียวซ่าน เด้งเอวเข้าใส่ปากหญิงสาว เธอยิ่งกํามันแน่นแล้วรูดปากใหญ่
ในที่สุดเขาก็ทนความเสียวซ่านไม่ไหว ระเบิดน้ำแตกออกใส่ปากเมียน้อย
“อ๊ากกกกก”
ม๊วบ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ
แผล่บ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ
หญิงสาวรีบตวัดปลายลิ้นเลียน้ำหวานที่พุ่งออกมา แล้วดูดกลืนกินมันอย่างเอร็ดอร่อยราวกับหิวโหยมานาน
จากนั้นก็นอนอ้าขา แล้วจับหัวดอนให้แนบลง
“เลียให้พิมพ์บ้างสิดอนขา”
เมื่อเธอแอ่นเนินเนื้อสาวให้เขาก็ไม่รอช้าดูดเลียอย่างหิวกระหายพอกัน
ม๊วบ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ
แผล่บ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ
“ยะ... อูยย ดอนขา งื้อออ อา”
พิมพ์บิดกายเร่าๆ ร่อนสะโพก แอ่นเนินให้เขาไล้เลียกลีบตน ยิ่งเขาดูดติ่งเสียว เธอยิ่งเด้งเอวยกหอยจนลอย
ม๊วบ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ
แผล่บ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ
ดอนใช้ลิ้นแยงไปตามกลีบเนื้อ ขบเม้มหนัก ๆ ที่ติ่งเสียวด้านบน ทำเอาหญิงสาวถึงกลับร้องเสียงหลงน้ำหวานไหลพรั่งพรูออกมา
“อู้ยยยย ซี้ดดดด ดอนขา พิมพ์แฉะไปหมดแล้ว รีบ ๆ เอาดุ้นมาเร็วเข้า ดอนขา อา”
ชายหนุ่มได้ยินเช่นนั้นก็หยัดกายขึ้น จ่อแก่นกายที่กำลังพองใหญ่เข้าที่รูสาว แล้วกระแทกเข้าทีเดียวสุดลำ
ตับบบบบบบบบบบบบบบบบบบ
“อ๊า !”
พิมพ์สะดุ้งเฮือก กรีดร้องดังลั่นด้วยความเสียวซ่าน และเมื่อเขาเริ่มขยับหล่อนก็หลับตาพริ้มครางสั่งเขาว่า
“ซี้ดดด อา... ดอนขา ขย่มแรง ๆ เอาพิมพ์หนัก ๆ อะ อา ๆ”
สิ้นคำของเธอ ชายหนุ่มก็ขบกรามแน่นเร่งกระแทกลำดุ้นเข้า ๆ ออก ๆ เข้าใส่เธอราวกับเครื่องสูบน้ำจนเกิดเสียงเนื้อกระทบเนื้อดังตับ ๆ
ตับ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ
ตับ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ
“อู้ยยยย ซี้ดดดด อะ อา ๆ อ๊า ๆ พิมพ์เสียวไปหมดแล้ว อู้ยยยย เร็ว ๆ แรง ๆ เลยค่ะดอนขา”
หญิงสาวบิดส่ายสะโพกรับการจ้วงแทงของชายหนุ่มอย่างเมามัน เธอถูกเขากระทั้นกระแทกเข้าใส่จนหัวสั่นหัวคลอน กลีบเนื้อสาวปลิ้นเข้าปลิ้นออกตามลำดุ้น
ตับ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ
ตับ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ
“โอ้ววววว พิมพ์ หอยพิมพ์ขย่มอร่อยหลายเกิน ยิ่งตอนนี้ผมมีพิมพ์คนเดียว ผมยิ่งอยากกระแทกพิมพ์ให้แหลกลาญไปพร้อมกัน ซี้ดดด อา”
ดอนถาโถมเข้าใส่หล่อนอย่างไม่บันยะบันยัง เมื่อก่อนเขาลักลอบมาหาเธอที่คอนโด ขย่มยังไม่อิ่มก็ต้องรีบกลับเพราะถูกเมียโทรจิก ตอนนี้เมียเขาได้ตายไปแล้ว ก็ไม่ต้องกลัวว่าจะถูกจับได้
ตับ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ
ตับ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ
“อูย อา ๆ งั้น ดอนขาก็ต้องขย่มพิมพ์แรงๆ เอาให้ใจขาดไปเลยนะดอนขา อา ๆ ซี้ดดด"
พิมพ์ผงาเข้ากอดดอนแน่นอย่างเป็นเจ้าข้าวเจ้าของ บดปากจูบกับชายหนุ่มในขณะที่เขากระแทกลำดุ้นเข้าใส่เธออย่างไม่หยุดยั้ง
และเมื่อใกล้จะถึงจุดสุดยอด ดอนก็ดันปากเธอออกหยัดกายขึ้น จับที่เอวแล้วกระแทกเข้าใส่ถี่ ๆ รัว ๆ จนแทบหายใจไม่ทัน
ตับ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ
ตับบบบบบบบบบบบบ
ตับ !
ในจังหวะสุดท้ายเขากระแทกเข้าเต็มแรงสุดลำ
“อ๊ายยยยย”
“อ๊ากกกก”
ทั้งคู่เกร็งสะท้านร้องลั่นห้อง ดวงตาเลื่อนลอย จิตวิญญาณพุ่งทะยานขึ้นสู่สรวงสวรรค์ทั้งเป็น
โดยที่พวกเขาไม่รู้เลยว่าวิญญาณของเกศรายืนมองพวกเขาอยู่ที่ริมระเบียงมืด ๆ ดวงตาแดงก่ำ น้ำตาเอ่อล้น
Related chapters
ยมบาลเจ้าขา ลงทัณฑ์ข้าเถิด ตอนที่8 ชะงัก
เกศราอยากจะเข้าไปบีบคอให้ชายโฉดหญิงชั่วคู่นั้นแดดิ้นไปต่อหน้าต่อตา แต่เธอสัมผัสพวกเขาไม่ได้ ทำได้เพียงสิงร่างสตรีที่จิตใจอ่อนแอเธอจะทำอย่างไรหนอให้โลกรับรู้ว่าคนชั่วสองคนนี้วางแผนฆาตกรรมเธอ !แล้วสายตาของผีสาวก็เห็นผู้หญิงที่อยู่ห้องข้าง ๆ กำลังเดินสะลึมสะลือ ในมือถือโทรศัพท์เพื่อส่องแสงนำทางไปเข้าห้องน้ำ ทำให้เธอคิดถึงแผนการบางอย่างขึ้นมาได้ จึงหายตัวแวบเข้าไปสิงร่างของพิมพ์วาบ.....พิมพ์ที่กำลังนอนกอดดอนหอบกระเส่าด้วยอารมณ์รัญจวน จู่ ๆ ก็ลืมตาโพลงขึ้น ดวงตาแข็งกร้าวทำเอาชายหนุ่มที่กำลังนัวเนียเธออยู่ชะงัก ถามหญิงสาวด้วยความแปลกใจว่า“พิมพ์ เป็นอะไร หรือว่าเมื่อครู่ผมยังปรนเปรอความสุขให้คุณไม่พอ”ท้ายประโยคชายหนุ่มซุกไซ้ลงไปจูบที่ซอกคอของชู้สาวเพื่อเอาใจเกศราในร่างของเพื่อนสนิท รีบกะพริบตา ปรับสีหน้า แล้วปั้นยิ้มฉ่ำเยิ้ม“ดอนขา.... ความสุขที่คุณให้มันล้นปรี่จนเต็มร่องพิมพ์เลยค่ะ แต่เมื่อครู่พิมพ์แค่นึกถึงเกศราเขาน่ะค่ะ”“จะไปนึกถึงคนอื่นทำไมกัน คิดถึงอนาคตเราสองคนดีกว่า”ดอนส่งเสียงตอบอู้อี้ผ่านริมฝีปากที่กำลังพรมจูบลงมาจนถึงทรวงอกของหญิงสาว“อะ... ดอนขา...”เกศราในร่างคนอื่นส่งเส
Last Updated : 2025-03-23ยมบาลเจ้าขา ลงทัณฑ์ข้าเถิด ตอนที่9 หน้าแดงระเรื่อ
วิญญาณของเกศราเด้งออกมาจากร่างของผู้หญิงในชุดนอนคนนั้น ทำให้เจ้าของร่างตัวจริงมีสติคืนมาด้วยอาการงงงวยหล่อนกะพริบตาปริบ ๆ มองหน้าผู้ชายที่ตนกําลังทับอยู่ส่วนผู้กองแจ็อุทานด้วยความแปลกใจเมื่อพบว่าผู้หญิงที่เขาเพิ่งช่วยชีวิตมาจากระเบียงนั้น คือ...“หมอหมวย !”“ผู้กอง คะ คุณมาอยู่ที่นี่ได้ไงคะ”“ผมต่างหากที่ต้องถามคุณ ดึก ๆ ดื่น ๆ แบบนี้คุณปีนข้ามระเบียงไปห้องคนอื่นเขาทำไม”“ฉันเนี่ยนะปีนระเบียง”หมอหมวยร้องเสียงหลง คราวนี้หล่อนตื่นตัวเต็มที่แล้ว“ก่อนที่จะอธิบายอะไร คุณหมอช่วยลุกออกไปจากตัวผมก่อนได้ไหมครับ”ผู้กองแจ็คสีหน้าแดงระเรื่อขึ้นมาทุกขณะ เพราะร่างกายนุ่มนิ่มของหมอหมวยที่ทับอยู่บนตัวเขาเริ่มจะทำให้อารมณ์ของเขาปั่นป่วนเสียแล้ว“เอ๊ะ...”หมอหมวยรีบดันตัวเองลุกขึ้นนั่งแก้มขึ้นสีแดงระเรื่อ“เอ่อ... ผมติดต่อขอเช่าห้องเพื่อซุ้มดูคนร้ายที่ห้องนู้น”ผู้กองแจ็คชี้ไปยังห้องพักที่ติดกับห้องของพิมพ์อีกฝั่ง“คิดไม่ถึงว่า พอเปิดประตูระเบียงออกมา แล้วจะบังเอิญเห็นคุณกำลังปีนระเบียงออกมาจากห้องนั้น จนเกือบจะตกตึกลงไปตายแล้วนะคุณ”ประโยคสุดท้ายเขาเสียงเข้มขึ้น คล้ายกับจะดุหญิงสาวกลาย ๆ“ฉันไม่ร
Last Updated : 2025-03-23ยมบาลเจ้าขา ลงทัณฑ์ข้าเถิด ตอนที่10 แรง
“โอ้ว... เจ้าเด็กนี่ พองสู้ปากดีนัก”เกศราตาวาว เห็นแก่นกายของหนุ่มน้อยพองใหญ่จนคับปากเช่นนั้นก็ทำเอาเธอน้ำแฉะออกมาที่หว่างขา รู้สึกหงี่ขึ้นมาเหมือนกันม๊วบ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆแผล่บ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ“อู้ยยยย อา พะ พี่สาว ดูดผมจนแข็งหมดแล้ว”ผีสาวได้ยินเสียงเขาร้องขึ้นเช่นนั้นก็ชะงัก รีบคายดุ้นออกจากปาก“น้องมองเห็นพี่ด้วยรึ”“แล้วทำไมจะไม่เห็นล่ะ”“กะ ก็....”เกศราคิดจะบอกว่าตนเองเป็นผี ก็กลัวว่าน้องมันจะกลัวจนดุ้นหด อดเย้วกันพอดีจึงเลื้อยตัวขึ้นคร่อมตัวหนุ่มน้อยอย่างยั่วยวนแล้วตอบบ่ายเบี่ยงไปว่า“เรื่องเห็นไม่เห็นช่างมันเถอะจ้ะ.... เอาเป็นว่าถ้าน้องมองเห็นพี่ คืนนี้มันแน่นอน”สิ้นคำ เกศราก็โผเข้ากอดและจูบปากหนุ่มน้อยก่อน อีกทั้งยังเลื่อนมือลงไปจับแก่นกายแล้วสาวแก่นลำจนมันดิ้นสู้มือ“หืม....”หนุ่มน้อยครางหือในลำคอ เขาบดจูบเธออย่างหนักหน่วงพอกัน อีกทั้งยังแทรกมือเข้าไปลูบไล้โหนกเนินที่เธอแอ่นบิดเอวเร่า ๆ อย่างโหยหา“อึก.... อื้อออ”เกศราครางฮือในลำคอด้วยความเสียวซ่าน ไม่คิดว่าหนุ่มน้อยคนนี้จะช่ำชองนักจากนั้น เกศราก็รีบถอดเสื้อผ้าตัวเองออกแล้วทิ้งตัวลงนอนถ่างอวดเขา“เมื่อครู่ทำรูปนางแบบ
Last Updated : 2025-03-23ยมบาลเจ้าขา ลงทัณฑ์ข้าเถิด ตอนที่11 ณ ยมโลก
เกศราตาโต อ้าปากค้าง“ใช่” ยมบาลยืดอกตอบรับ “เจ้าคิดว่าคนธรรมดาจะมองเห็นวิญญาณแล้วทำอย่างว่ากับเจ้าได้รึ”เขาขึ้นไปประชุมที่แดนสวรรค์แค่เพียงไม่กี่ชั่วโมงก็จริง แต่ในโลกมนุษย์ผ่านไปเกือบจะหนึ่งวันแล้ว จึงเปิดโอกาสให้ผีสาวตนนี้ใช้อิทธิฤทธิ์ป่วนโลกมนุษย์จนวุ่นวายไปหมดผีสาวยิ้มอิหลักอิเหลื่อ หวนคิดถึงเหตุการณ์เมื่อครู่แล้วเธอก็อยากจะตายไปเสียอีกครั้ง“เมื่อสักครู่เป็นเรื่องเข้าใจผิด ท่านอย่าได้ถือสาเลยนะ”ยมบาลได้ยินเช่นนั้นใบหน้าที่แดงอยู่แล้ว บัดนี้ยิ่งแดงก่ำยิ่งขึ้น เขาตวาดด้วยเสียงอันดังว่า“กากี ! สำหรับเจ้าแล้ว การมีความสัมพันธ์ทางกายก็เป็นแค่การสมสู่เพื่อความสนุกสินะ นางผีสำส่อนเช่นเจ้า ข้าจะจับเจ้าไปลงทัณฑ์ในนรก”สิ้นคำ ยมบาลก็เสกโซ่ออกมา แล้วตวัดรัดที่ข้อมือทั้งสองข้างของนางเอาไว้เคร้ง“ว๊าย”เกศรากรีดร้องเสียงหลง ยังไม่ทันจะรู้ตัว นางก็ถูกจับลงไปยมโลกเสียแล้วณ ยมโลกยมบาลล่ามกากีด้วยโซ่ศิลาที่แข็งแรงที่สุดไม่มีใครสามารถตัดขาดได้นอกจากเขา จากนั้นก็ลากนางมายังบัลลังก์ยมบาล เมื่อเขานั่งลง นางก็ถลาล้มลงแทบเท้าของเขา“โอ๊ย ! ท่านยม ฉันเจ็บนะ เบา ๆ หน่อยสิ” วิญญาณผีสาวร้องโอดครวญอ
Last Updated : 2025-03-23ยมบาลเจ้าขา ลงทัณฑ์ข้าเถิด ตอนที่12 เจ้ายิ้มอันใด
ผมสีดำขลับยาวสยายถึงกลางหลัง รูปร่างอ้อนแอ้นอรชร ใบหน้างดงามยิ่งกว่านางอัปสร แม้ว่าเดินอยู่ในเมืองนรกที่เต็มไปด้วยกลิ่นอายของความเศร้าหมองมัว แต่เรือนกายนางกลับกระจ่างแจ้งประดุจดอกบัวบานเหนือโคลนตม“องค์อินทร์ท่านสั่งลงมา ให้ลงทัณฑ์นางตามสมควร แต่อย่าได้ให้ความงามของนางมีอันต้องมลทิน รอเวลากลับสู่สรวงสวรรค์ แล้วกำชับให้ข้าดูแลนางเป็นพิเศษ”ท่านยมบาลกล่าวเสียงเรียบกากีได้ยินคำกล่าวเช่นนั้นก็ยิ้มอย่างเย้ยหยันให้กับโชคชะตาตนเอง ชีวิตของนางไม่ว่าจะเกิดกี่ภพกี่ชาติ ล้วนถูกบุรุษกำหนดตีตรา และจองจำ“เจ้ายิ้มอันใด”ยมบาลมิได้ละสายตาไปจากวิญญาณสตรีผู้นั้นเลย จึงทำให้รู้ว่านางยิ้ม แม้ว่ารอยยิ้มนั้นจะแย้มเพียงน้อยนิด“ข้ามิได้ทำอันผิด แต่กลับถูกสั่งให้ลงทัณฑ์ครั้งแล้วครั้งเล่า”น้ำเสียงนั้นทั้งตัดพ้อทั้งน้อยใจกับชะตาชีวิตที่มีความงามเป็นหนึ่ง แต่หาความรักจริงใจจากผู้ใดไม่ได้แม้น้อยนิด“เจ้าลักลอบคบชู้สู่ชาย มักมากในกาม เมื่อตายแล้วต้องถูกลงทัณฑ์โดยการโยนลงไปทะเลน้ำกามกรด จากนั้น ก็ต้องปีนป่ายต้นงิ้วที่มีหนามแหลมคม หากเจ้าตกลงมาก็จะถูกสุนัขกัดกินอวัยวะโสมมที่เจ้าใช้ล่อผู้ชาย”น้ำเสียงยมบาลเยือกเ
Last Updated : 2025-04-14ยมบาลเจ้าขา ลงทัณฑ์ข้าเถิด ตอนที่13 ณ กรุงศากยะบุรี
ณ กรุงศากยะบุรี ในแดนมนุษย์ ท่านพญายมบาลได้เกิดเป็นแม่ทัพใหญ่ในกรุงศากยะบุรี นามว่า ‘ยมราช’ ทรงฝักใฝ่ในการทำสงครามเป็นอย่างยิ่ง ไปรบที่ไหนก็ชนะทุกครั้ง จนได้รับสมญานามว่า “เทพเจ้าแห่งสงคราม”แม้ว่าจะเก่งกาจด้านการรบ แต่เขากลับป่วยเป็นโรคประหลาด ปวดหัวเหมือนถูกเข็มนับพันเล่มทิ่มเข้ามาในหัวอยู่ตลอดเวลา ด้วยเหตุนี้เขาจึงต้องพึ่งน้ำมนต์ศักดิ์ของหลวงพ่อใหญ่ของวัดไพศาล ช่วยบรรเทาอาการปวดหัวทุก ๆ วันเพ็ญขึ้น 15 ค่ำ แม่ทัพยมราชจะเดินทางมากราบหลวงพ่อใหญ่ขอรับน้ำมนต์ด้วยตนเองชายหนุ่มก้มลงกราบหลวงพ่อใหญ่ในท่วงท่างามสง่า แม้จะอยู่ในชุดชาวบ้าน แต่รัศมีน่าเกรงขามของแม่ทัพใหญ่ก็ยังแผ่ออกมาให้คนใกล้ตัวยำเกรง“นมัสการหลวงพ่อขอรับ”“อืม.... น้ำมนต์อาตมาเตรียมไว้ให้แล้ว อยู่ตรงหน้านั่นแหละ”หลวงพ่อใหญ่ชี้ไปที่กระบอกไม้ไผ่บรรจุน้ำสมุนไพรปลุกเสก ท่านรู้จักแม่ทัพยมราชเมื่อ 25 ปีก่อนในตอนนั้นแม่ทัพใหญ่ที่เป็นเพื่อนสนิทของท่านได้พาเด็กชายวัยขวบเศษที่กำลังกรีดร้องไห้อย่างน่าเวทนาเข้ามาหา“พระท่าน โปรดช่วยลูกของข้าด้วยเถิด ข้ามีลูกชายคนเดียวก็มาป่วยเป็นโรคประหลาด หมอหลวงในวังก็ยังรักษาไม่ได้ ท่านเป็นที่พึ
Last Updated : 2025-04-14ยมบาลเจ้าขา ลงทัณฑ์ข้าเถิด ตอนที่14 อย่ามาแตะต้องตัวข้านะ
“จริงอย่างเจ้าว่า ไอ้เด็กหนุ่มคนนี้ตัวมันหอมน่ากิน ใบหน้ายังจิ้มลิ้มน่าลอง ลูกพี่ ข้าว่าจับมันกลับไปเป็นชายบำเรอความสุขให้พวกเราดีกว่า”มันเอ่ยจบก็ยื่นมือเข้ามาหมายจะลูบแก้มเนียน“อย่ามาแตะต้องตัวข้านะ เจ้าโจรชั่ว” องค์หญิงเก็จมณีปัดมือมันออกด้วยความโกรธจัด “รู้หรือไม่ว่าข้าเป็นใคร”“พวกข้าไม่สนหรอกนะว่าเจ้าจะเป็นใคร เพราะอย่างไรเสียพวกข้าก็จะได้ทั้งเงินแล้วก็ตัวเจ้า เฮ้ยพวกเรา จับมันกลับไปที่รังโจร”สิ้นคำ พวกมันก็รุมกันเข้ามาหมายจะจับนางร่างเล็ก ๆ หลบวูบรอดพ้นจากโจรผู้หนึ่ง แล้วอาศัยความว่องไววิ่งหนีไปให้เร็วที่สุด“เฮ้ย ! พวกเราตาม มันหนีไปไม่ได้ไกลหรอก”เสียงฝีเท้าโห่ร้องของพวกโจรใจชั่ววิ่งไล่ตามมาราวกับผีร้าย“ช่วยด้วยยยย ใครก็ได้ช่วยด้วยยยยย ข้าถูกโจรปล้นแล้วววว”องค์หญิงเก็จมณีทั้งวิ่งทั้งตะโกนไปด้วยความหวาดกลัว หัวใจเต้นระทึก ในหูอื้ออึงไปหมด วิ่งเตลิดเข้าไปในป่าลึกไม่สนใจว่าจะถูกกิ่งไม้ขีดข่วนทิ่มแทงเข้าไปในเนื้ออ่อนจนเจ็บแปลบ“โอ๊ย !”องค์หญิงเก็จมณีสะดุดล้มลงบนพื้น พวกโจรจึงวิ่งตามมาทัน แล้วล้อมนางไว้อีกครั้ง“ฮ่า ๆ เจ้าหนุ่มหน้าหวาน จะวิ่งให้เหนื่อยทำไม ยังไงก็หนีไม่พ้นอย
Last Updated : 2025-04-14ยมบาลเจ้าขา ลงทัณฑ์ข้าเถิด ตอนที่15
“ข้าเป็นเด็กหนุ่มจากภูเขาฝากนู้นหมายมาดว่าจะเดินทางเข้าเมืองมาหางานทำ” องค์หญิงเก็จมณีปั้นเรื่องอย่างคล่องปาก “คิดไม่ถึงว่าจะเจอโจรป่าดักปล้น หากไม่ได้ท่านแม่ทัพช่วยเอาไว้ ข้าคงถูกพวกมันปล้นแล้วฆ่าตายที่กลางป่าแน่ ๆ ขอบพระคุณท่านแม่ทัพมาก ๆ ขอรับ”“ไม่เป็นไร... เป็นหน้าที่ของข้าที่ต้องปกป้องดูแลประชาชนชาวศากยะบุรีทุกคน”“มีท่านเป็นแม่ทัพใหญ่ แผ่นดินศากยะบุรีจึงสงบร่มเย็นเช่นนี้ ข้าต้องขอบใจท่านจริง ๆ”องค์หญิงเก็จมณีเผลอตัวใช้วาจาเยี่ยงสตรีสูงศักดิ์ที่กำลังกล่าวชมขุนนางผู้จงรักภักดี“วาจาเจ้า.....”แม่ทัพยมราชขมวดคิ้วองค์หญิงเก็จมณีคล้ายจะรู้ตัวว่าเผยพิรุธออกมาจึงแสร้งทำเป็นตกใจกลัว “ข้าพูดอะไรผิดไปหรือไม่ขอรับ” นางรีบลงจากเตียงลงมาคุกเข่าขอขมาเขา “ข้าเองก็เพิ่งจะเคยเห็นแม่ทัพตัวเป็น ๆ หากมีสิ่งใดที่ทำผิดไปขอท่านแม่ทัพโปรดอภัยให้ข้าด้วย อย่าลงโทษข้าเลย”แม่ทัพยมราชเห็นท่าทีเช่นนั้นก็คิดว่าตนคงจะระแวงมากเกินไป จึงเอ่ยว่า “ข้ายังไม่ได้กล่าวโทษเจ้าเลย ลุกขึ้นเถอะ”“ขอบคุณขอรับ”“หากว่าเจ้ายังไม่มีที่ไป ก็อยู่ช่วยงานรับใช้ข้าที่นี่แล้วกัน”แม่ทัพยมราชเสนอขึ้น“ท่านอนุญาตให้ข้าอยู่ที่นี่
Last Updated : 2025-04-14
Latest chapter
ยมบาลเจ้าขา ลงทัณฑ์ข้าเถิด ตอนที่29 จบ
กากีอ่อนระทวยเคลิบเคลิ้มราวกับอยู่ในภวังค์ เมื่อถูกเขาบดจูบอย่างร้อนแรง อารมณ์ปรารถนาซึ่งกันและกันปั่นป่วนอย่างรุนแรง“หืม”ยมบาลค่อย ๆ เปลี่ยนเป็นละเอียดจูบอย่างนุ่มนวล เมื่อนางตวัดสองแขนโอบรอบคอเขา แล้วเบียดร่างนุ่มนิ่มแนบชิดเสียดสีที่หว่างขาซึ่งท่อนหอกลำใหญ่ของเขากำลังพองผงาดแรงเสียดสีนั้นทำให้เขารู้สึกซาบซ่านแปลบปลาบเหมือนมีกระไฟฟ้าแล่นพล่านไปทั่วทั้งกายเขาจึงอุ้มนางจนตัวลอยพ้นพื้นใช้มือลูบไล้แผ่นหลัง แล้วใช้มืออีกข้างรัดสะโพกนางให้เนินเนื้อที่หว่างขาแนบชิดท่อนหอกของเขามากขึ้น“อื้อ..อึก”กากีรู้สึกได้ถึงท่อนหอกลำใหญ่ เมื่อครั้งอดีตมันเคยทำให้นางซาบซ่านตราตรึงใจ จึงส่ายสะโพกขยับเนินเนื้อของตนแนบยิ่งขึ้น“ท่านยม... ข้ารักท่าน” นางกระซิบบอกรักเสียงพร่าสั่นวาบหวาม มือแทรกเข้าไปในผมดกดำด้วยความถวิลหาอย่างรุนแรงคำนั้นของนางทำเอาร่างยมบาลสั่นสะเทือนด้วยความพิศวาส เขาจึงอุ้มนางพาไปที่แท่นบัลลังก์ วางนางลงแล้วปลดเปลื้องอาภรณ์นางกากีเองก็ดึงอาภรณ์ของท่านยมบาลออกอย่างรวดเร็วเมื่อทั้งคู่ขจัดอาภรณ์ที่ออกไปให้หมดแล้ว ยมบาลก็มองนางด้วยสายตาวาบหวามร้อนระอุ จากนั้น เขาก็ทาบเรือนกายบดเบียดแน
ยมบาลเจ้าขา ลงทัณฑ์ข้าเถิด ตอนที่28 รีบลงทัณฑ์ข้าเลยสิ
ยมทูตขวามองสมุดบันทึกการจดใช้กรรมอย่างเคร่งเครียด “อีกเจ็ดวันนางกากีก็จะชดใช้กรรมหมดแล้ว เราจะต้องรายงานให้ท่านยมบาลทราบ เพื่อส่งนางกลับขึ้นสวรรค์”ยมทูตซ้ายเอ่ยเสียงเศร้า “ช่วงเวลาแห่งความสุขของท่านยมบาลจะสิ้นสุดลงแล้วสินะ ช่างน่าสงสารท่านยมบาลจริง ๆ”ยมทูตขวาถอนหายใจออกมา “ชะตากรรมกำหนดให้โดดเดี่ยวใต้พสุธา อย่างไรก็หลีกหนีไม่พ้น”“แต่ครั้งนี้ไม่เหมือนกับที่ผ่าน ๆ มา ท่านยมบาลรักนางมากแค่ไหน พวกเราต่างก็เห็น หากนางกากีจากไป ท่านยมของเราไม่ใช่แค่โดดเดี่ยวอ้างว้าง แต่จะทุกข์ทรมานเจ็บร้าวเจียนตาย”“นางกากีจะอยู่ที่นรกไม่ได้ เดิมทีนางก็เป็นเทพธิดาอยู่บนสรวงสวรรค์ อย่างไรเสียเมื่อนางชดใช้กรรมหมดแล้ว องค์อินทร์ก็ต้องมีบัญชาเรียกนางให้กลับไปแน่นอน”“ท่านยมบาลของเราช่างน่าสงสารนัก หากเป็นไปได้ข้าอยากให้ท่านยมไร้ใจไร้ความรู้สึกเหมือนเมื่อก่อนจะดีเสียกว่า จะได้ไม่เจ็บปวดทรมานเช่นนี้”“เอาน่า... อย่างน้อย ในช่วงหนึ่งพันปีที่ผ่านมานี้ ท่านยมก็มีความสุขไม่น้อย”นางกากีได้ฟังเช่นนั้น ในหัวอึงอลไปหมด แม้ยมทูตสองตนจะเดินจากไปนานแล้ว แต่นางก็ยังคงยืนตัวแข็งทื่อด้วยความตกใจช่วงเวลาแห่งความสุขช่างผ่าน
ยมบาลเจ้าขา ลงทัณฑ์ข้าเถิด ตอนที่27 ตัดใจ
คำสาปแช่งนั้นทำให้นางกากีหวนคืนสู่นรกอีกครั้ง ครั้งนี้นางมีความทรงจำของชาติภพที่เพิ่งจากมานางเดินตามยมทูตสองตนมาจนถึงประตูทางเข้านรก แลเห็นบุรุษรูปร่างสูงใหญ่สง่าโดดเด่น ดวงตาคมดุนั้นกำลังมองจ้องนางเช่นกัน“องค์หญิง.....”เสียงเรียกนั้น ทำให้หัวใจของกากีชุ่มฉ่ำ นางรีบวิ่งโผเข้าสู่อ้อมกอดเขา“ท่านแม่ทัพ....”ยมบาลกอดนางไว้แน่น ความรักในโลกมนุษย์ไม่สมหวัง เมื่อล่วงลับดับขันธ์ลงมา แรงแห่งปรารถนานั้นผูกจิตให้คะนึงหานางไม่เสื่อมคลายยมทูตซ้ายขวามองหน้ากันไปมา ตามกฎนรกแล้วพวกเขาจะต้องนำวิญญาณกากีเข้าสู่แดนนรกตามกำหนดเวลาเพื่อลงทัณฑ์ตามกรรมที่ก่อไว้ยมทูตซ้ายกระซิบเพื่อน “ท่านยมบาลคงยังตัดใจจากนางไม่ได้”ยมทูตขวากระซิบตอบ “น่าเห็นใจท่านยมบาลนะ จะมีความรักเหมือนมนุษย์กับเขาสักหน แต่กลับมีอุปสรรคมากมาย”ยมทูตซ้ายเอ่ยเสียงเศร้า “นั่นสิ มิหนำซ้ำ ท่านยมบาลเองก็มิอาจเลี่ยงชะตาชีวิตของตนได้ ดวงเกิดของท่านเป็นเทพเจ้าสงคราม ชะตาลิขิตให้ต้องฆ่าทำลายชีวิตผู้คน แล้วต้องกลับมาชดใช้กรรมทำหน้าที่เป็นยมบาลอยู่ใต้พิภพนับหมื่นนับแสนกัปแสนกัลป์”ยมทูตขวาเหมือนจะคิดอะไรได้บางอย่าง จึงดึงเพื่อนยมทูตถอยห่างออกมา
ยมบาลเจ้าขา ลงทัณฑ์ข้าเถิด ตอนที่26 มีใจ
“ท่านแม่ทัพ !”เหล่าทหารสีหน้าราวกับจะร้องไห้ แม่ทัพที่ทั้งเก่งทั้งมีเมตตาต่อลูกน้องหายากยิ่ง ร้อยปีจะมีสักคน ช่างน่าเสียดายนัก“พวกเราจะไม่ทิ้งท่าน”ทหารนายหนึ่งประกาศขึ้น อีกหลายคนก็ร้องขึ้นต่อ ๆ กันว่า“เราจะช่วยท่านแม่ทัพชิงองค์หญิงคืน”“เราจะร่วมเป็นร่วมตายกับท่านแม่ทัพ”ทำเอาแม่ทัพยมราชถึงกับน้ำตาคลอขึ้นมา“น้ำใจของเหล่าพี่น้องทุกคนข้าขอรับไว้ แต่พวกท่านอย่าลืมว่า พ่อแม่ลูกเมียของพวกท่านยังคอยอยู่ที่กรุงศากยะบุรี อย่าได้เอาชีวิตมาทิ้งไว้ที่นี่เลย”ทหารนายหนึ่งก้าวขึ้นมา “หากแม่ทัพเอ่ยเช่นนั้น ข้าก็ไปได้ เพราะข้าไร้ญาติขาดมิตร ชีวิตของข้าท่านเป็นคนชุบขึ้นมา ข้ายินดีช่วยท่านจนตัวตาย”แม่ทัพยมราชมองหน้านายทหารผู้นั้นชัด ๆ ก็จำได้ว่า คนผู้นั้นเคยป่วยเป็นโรคเรื้อนถูกขับไล่ออกจากหมู่บ้าน บังเอิญเขาไปพบเข้าจวนเจียนจะสิ้นลมที่กลางป่าจึงนำกลับมารักษาที่ค่ายทหาร“ได้ ขอบใจเจ้ามาก”จากนั้น ทหารแต่ละคนที่ไม่มีใครให้อาวรณ์ก็เสนอตัวเข้าร่วมกองทัพชิงตัวองค์หญิงเก็จมณี“ข้าด้วย !”“ข้าอีกคน”..............ตะวันแผดแสงแรงกล้า เงากำแพงเมืองสีดำทอดตัวลงเบื้องล่าง หน้าประตูนอกเมืองนั้นทหารสองกองทัพ
ยมบาลเจ้าขา ลงทัณฑ์ข้าเถิด ตอนที่25 เจ็บปวด
สิ้นคำ แม่ทัพยมราชก็กระโดดหนีออกไปทางหน้าต่างอย่างไร้ร่องรอย เป็นจังหวะเดียวกันกับเหล่าทหารนับสิบคนกรูกันเข้ามาในห้องหอ“ไอ้พวกสวะ มันหนีไปโน้นแล้ว !” องค์ชายอดามีตะคอกใส่เหล่าทหาร พร้อมกับชี้มือไปยังหน้าต่าง “รีบตามไปจับมันมาสิ !”ทหารทั้งหมดจึงรีบวิ่งตามคนร้ายออกไปจากห้อง องค์ชายอดามีจึงหันกลับมาเล่นงานองค์หญิงเก็จมณีเพี๊ยะ !"โอ๊ย!"แรงตบทำให้นางล้มไปกับพื้น ร้องออกมาด้วยความเจ็บปวด"เดิมทีข้าคิดว่าเจ้าเป็นองค์หญิงสูงศักดิ์ ไม่คิดว่าจะจิตใจชั่วช้าเป็น สตรีแพศยา ไร้ยางอาย กล้าเรียกชู้ขึ้นมาบำเรอถึงในตำหนัก"องค์ชายอดามีตะคอกอย่างเกรี้ยวกราด ดวงตาแดงก่ำราวกับปีศาจกระหายเลือด“หม่อมฉันไม่ได้ต้องการอภิเษกกับท่าน เราทั้งสองต่างไม่มีความรักต่อกัน ขอพระองค์ได้โปรดหย่ากับหม่อมฉันเถิดเพคะ”นางพยายามอ้อนวอนเขา หวังว่าเขาจะเข้าใจถึงเหตุผล“หย่าเหรอ...”องค์ชายอดามีตาลุกโรจน์ด้วยความโกรธ เขาเอื้อมมือเข้าไปขยุ้มกำผมของนางแล้วกระชากให้ใบหน้านางแหงนมองหน้าเขา“โอ๊ย !” นางร้องลั่นด้วยความเจ็บปวด “หม่อมฉันเจ็บเพคะ”“ข้าอุตส่าห์วางแผนเพื่อให้ได้แต่งงานกับเจ้า มีหรือข้าจะยอมหย่ากับเจ้าง่าย ๆ”เขาไม่
ยมบาลเจ้าขา ลงทัณฑ์ข้าเถิด ตอนที่24 นังแพศยา !
ไม่นานนักเขาพลิกร่างกลับเปลี่ยนให้องค์หญิงเก็จมณีเป็นฝ่ายขึ้นนั่งคร่อมแล้วโยกบด“ขย่มลงมาเหมือนควบม้า.... ขะ ขย่มแรง ๆ เลยพ่ะย่ะค่ะ”เขาสอนนางองค์หญิงเก็จมณีจึงทำตามที่เขาบอกโขยงตัวขึ้นรูดแก่นลำเขา แล้วกดสะโพกลงแรง ๆ ทำเอาแม่ทัพหนุ่มเสียวเกร็งทั้งตัวด้วยความเสียวสะท้านช่องของนางขมิบตอดแท่งอาวุธของแม่ทัพหนุ่มถี่ยิบมากขึ้นตับ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆแม่ทัพหนุ่มเด้งสะโพกสวนลำอาวุธสู้เนินเนื้อสาวที่ขย่มลงมาอย่างไม่ถอย พร้อมกับใช้สองมือบีบเคล้นสองเต้านมไปด้วย จากนั้นก็จับนางพลิกลงในท่าหมอบคลานองค์หญิงเก็จมณีก้มหน้าหมอบโก้งโค้งให้แม่ทัพหนุ่ม แล้วเขาก็กระแทกอาวุธเข้าพรวดเดียวสุดลำตับบบบบบบบบบบบบบ“อ๊า !”องค์หญิงเก็จมณีร้องลั่น อาวุธแท่งใหญ่ทะลวงเข้าไปจนชนเข้ากับปากมดลูกแม่ทัพหนุ่มจับที่สะโพกกลึมกลึงของนางแน่นแล้วบีบเคล้นหนักหน่วงในขณะที่บดสะโพกคว้านแท่งอาวุธไปซ้ายขวาภายในกายนาง“งื้อออ อา ทะ... ท่านแม่ทัพ ข้าจะไม่ไหวแล้ว อะ อา”องค์หญิงเก็จมณีครางเว้าวอน ในขณะที่แม่ทัพโน้มกายลงเอื้อมมือผ่านลำแขนของนางเข้าไปบีบเคล้นเต้านมนาง ทำให้ยิ่งเสียวหวิววาบขึ้นมา รูสาวยิ่งขมิบตอดรัดแท่งอาวุธของแม่ทัพ
ยมบาลเจ้าขา ลงทัณฑ์ข้าเถิด ตอนที่23 เจ็บแปลบปนเสียวซ่าน
นางเอ่ยเสียงกระเส่าอย่างขัด ๆ เขิน ๆ ด้วยความไร้เดียงสากับเรื่องแบบนี้แม่ทัพหนุ่มนำพามือนางเร่งรูดสาวลำอาวุธของตนถี่ยิบมากขึ้น ในขณะที่ดวงตาก็ชื่นชมโลมเลียยอดปทุมถันของนาง“งื้อออออ ทะ ท่านแม่ทัพ” องค์หญิงเก็จมณีครางเสียงกระเส่า เมื่อถูกแม่ทัพหนุ่มขบเน้นแน่นปลายปทุมถัน กลิ่นหอมเนื้อนางที่เขาถวิลหาทุกค่ำคืนยั่วยวนจนเขาไม่อาจหักห้ามใจได้ภายในห้องไร้ซึ่งแสงเทียน คนบนแท่นบรรทมนอนนิ่งเงียบสนิท แต่ใต้ม่านข้างหน้าต่างกำลังเต็มไปด้วยการเคลื่อนไหวที่ร้อนแรงร่างสวยขององค์หญิงถูกแม่ทัพหนุ่มรุกล้ำด้วยฝ่ามือใหญ่ เขาลูบไล้ไปตามรอยแยกเนินสวรรค์แสนงาม ลมหายใจร้อนผ่าวของเขาสัมผัสถูกผิวยามเมื่อเขาจูบไล้เลียไปทั่วทั้งร่าง ทำเอานางสั่นสะท้านเฮือกหลายครั้ง“อะ งื้อ อา”องค์หญิงเก็จมณีร้องครางกระเส่าหนักขึ้น เมื่อปลายนิ้วของแม่ทัพหนุ่มถูไถชำแรกไปตามกลีบเนื้อนางซ้ำแล้วซ้ำเล่าหลาย ๆ ครั้ง“อึก อือ”แม่ทัพหนุ่มประกบปากบดจูบกลืนกินเสียงครางแว่วหวานเอาไว้อย่างดูดดื่ม ปลายลิ้นเกี่ยวกวัดพัวพันกันเป็นพัลวันด้วยความโหยหาจากส่วนลึกจากนั้นเขาก็ถอนจูบออก แล้วพรมจูบลงมาจนถึงหว่างขานาง แล้วฝังใบหน้าหล่อเหลาลงไปดอม
ยมบาลเจ้าขา ลงทัณฑ์ข้าเถิด ตอนที่22 น้อยใจ
เสียงของนางเต็มไปด้วยความเศร้าระคนน้อยใจ“ถึงไม่ได้ยิน แต่ก็อยู่ในสายนับสิบคู่ และถึงไม่มีใครรู้เห็นฟ้าดินก็เป็นพยานได้”เขายังคงเอ่ยอย่างไร้เยื่อใย แต่กลับไม่กล้าสบตาองค์หญิง เพราะกลัวว่าตนจะใจอ่อน และตัดใจจากนางไม่ได้องค์หญิงเก็จมณียิ้มอย่างขมขื่น “หากฟ้าดินล่วงรู้จริง งั้นก็ควรรู้ว่าข้าไม่ได้อยากอภิเษกกับองค์ชายแคว้นอลงกรณ์ คนที่ข้าอยากร่วมชีวิตด้วย คือ ท่าน... แม่ทัพยมราช”ถ้อยคำนั้นทำเอาแม่ทัพยมราชสั่นสะท้านไปทั้งหัวใจ หากนางไม่ใช่องค์หญิง เขาคงจะรีบคว้านางเข้ามากอด แล้วตะโกนให้ได้ยินกันทั่วทั้งแผ่นดินว่า ข้าเองก็รักเจ้าเช่นกัน แต่มนุษย์มิอาจฝืนโชคชะตาฟ้ากำหนด เมื่อนางเป็นองค์หญิงเขาจึงจำต้องตัดไมตรี“พระองค์กำลังจะเป็นพระชายาของแคว้นอลงกรณ์....”“ข้าไม่เป็นไปแคว้นอลงกรณ์ ในระหว่างเดินทางพวกเราสามารถหลบหนีไปอยู่ด้วยกันได้”องค์หญิงเก็จมณีเผลอก้าวเท้าเข้ามาใกล้เขามากขึ้นแม่ทัพยมราชรีบถอยห่างออก แล้วรีบหันหลังให้นางอย่างไร้เยื่อใย“ท่านเป็นองค์หญิงของราษฎร ข้าเป็นแม่ทัพผู้ภักดี โปรดอย่าเอ่ยถ้อยคำเช่นนี้อีก”นางมองแผ่นหลังเขา แววตาสั่นระริกอย่างเจ็บปวด “ท่านไม่เคยรักข้าบ้างสักนิดห
ยมบาลเจ้าขา ลงทัณฑ์ข้าเถิด ตอนที่21 ความรู้สึกเจ็บแปลบ
จนกระทั่งร่างสูงงามสง่าในชุดแม่ทัพเต็มยศที่นางไม่เคยเห็นมาก่อน เดินเข้ามาโค้งคำนับถวายความเคารพเจ้าหลวง องค์ชายรัชทายาท และองค์หญิงเก็จมณีเมื่อเขานั่งลงร่วมโต๊ะเสวยดวงตาของคนทั้งสองก็บังเอิญสบตากัน แล้วประสานกันเนิ่นนาน ก่อนที่เจ้าหลวงจะตรัสขึ้นด้วยเสียงยินดีปรีดาว่า“ท่านแม่ทัพผู้เก่งกาจของเรามาแล้ว เช่นนั้นทุกคนก็เริ่มเปิดงานกันเถอะ” แม่ทัพยมราชโค้งศีรษะรับอย่างสุภาพอยู่ในทีและพยายามบังคับตนเองไม่ให้มองไปยังองค์หญิง แม้ว่าในใจจะคิดถึงนางมากก็ตามในระหว่างที่ขุนนางคนอื่นกำลังเสวนากับเจ้าหลวงนั้น องค์หญิงเก็จมณีก็คอยชำเลืองมองแม่ทัพยมราชด้วยความรู้สึกเจ็บแปลบที่เขาทำเหมือนไร้เยื่อใยที่มีต่อกัน และเมื่อเขาบังเอิญเงยหน้าขึ้นมาสบตานางอีกครั้ง นางจึงเอ่ยถามว่า “ท่านแม่ทัพสบายดีหรือ”“สบายดีพ่ะย่ะค่ะ ขอบพระทัยที่ทรงเป็นห่วง”เขาตอบด้วยน้ำเสียงเย็นชา สิ่งที่เขาตอบนางนั้น ไม่เป็นความจริงแม้แต่น้อย นับตั้งแต่ที่นางจากเขาไป อาการปวดหัวของเขายิ่งทวีความรุนแรงมากขึ้น ราวกับว่านางคือยาวิเศษของเขา หากไร้นางข้างกาย ชีวิตเขาคงจะเจ็บปวดทรมานไปตลอดทั้งชาติองค์หญิงเก็จมณีกำลังจะเอ่ยปากถามต่อ แต่พระ
