Mag-log inShare
บทที่ 1285
Kaugnay na kabanata
ยอดหญิงแกร่งของเฟิงอ๋อง บทที่ 1286
"นี่คือ..." จั๋วซือหรานมองร่องรอยบนพื้นบนมีหลุมอยู่หลายหลุม ยิ่งไปกว่านั้นยังมีรอยเป็นทางยาวอีกหลายรอยดูเหมือนสถานการณ์จะวุ่นวายสับสนน่าดูจั๋วซือหรานขมวดคิ้ว เข้าไปสำรวจที่หน้าหลุมหลายหลุม และรอยลากยาวเป็นทางเหล่านั้น นางก็ไปดูอย่างละเอียดด้วย"พวกนี้เป็นสิ่งที่สัตว์ประหลาดนั่นทำเอาไว้" จั๋วซือหรานชี้ไปยังหลุมหลายหลุมในนี้จากนั้นจึงชี้ไปยังหลุมที่ใหญ่ที่สุด "ส่วนตรงนี้เหมือนจะไม่ใช่"เพราะนางเคยต่อสู้กับสัตว์ประหลาดตัวนิ่มนี้แล้ว ดังนั้นถือว่ามีประสบการณ์อยู่ และรู้ว่าเจ้านั่นชอบขดตัวเองเป็นก้อน จากนั้นก็กลิ้งเข้ากระแทกโจมตีดังนั้นมีหลายหลุมที่ขนาดใกล้เคียงกัน เอาจริงๆ ก็คือ น่าจะขนาดพอๆ กับรูปร่างของสัตว์ประหลาดตัวนิ่มนี้แต่หลุมที่ใหญ่สุดนั่น ใหญ่กว่าอย่างเห็นได้ชัดดังนั้นจั๋วซือหรานจึงมองออกว่าหลุมนี้ไม่ธรรมดายิ่งไปกว่านั้นในรอยยาวหลายรอยนี้ มีหลายรอยที่เป็นรอยซึ่งเกิดจากสัตว์ประหลาดกลิ้งตัวเข้าโจมตี ดังนั้นจึงค่อนข้างหนาหน่อยแต่มีอยู่รอยหนึ่งที่เล็กมาก ไม่หนาเท่าไรจั๋วซือหรานโค้งตัวลง ยื่นมือไปลูบบนรอยนี้ จากนั้นก็ยกขึ้นดม"เลือดมนุษย์" จั๋วซือหรานเอ่ยขึ้น จาก
ยอดหญิงแกร่งของเฟิงอ๋อง บทที่ 1287
จวงชิ่งหมิงมองไล่ไปตามสายตาจั๋วซือหราน ถึงอย่างไรเขาก็ไม่ใช่เด็กน้อยสมองสับสนที่พูดจาตะกุกตะกักแบบตอนนั้นแล้วดังนั้นจากสายตานี้ของจั๋วซือหราน ในสมองเขาก็มีปฏิกิริยาต่อความหมายของนางอย่างรวดเร็ว"เจ้าจะบอกว่า..." ดวงตาของจวงชิ่งหมิงที่เดิมทีดูหม่นแสงสิ้นหวัง ก็เปล่งประกายขึ้นมาเล็กน้อย จ้องมองจั๋วซือหรานนิ่ง ความหวังเหล่านั้น ราวกับเป็นแสงเรืองรองสุดท้ายในความมืดมิดจั๋วซือหรานประกบสองมือเข้าด้วยกัน ถูๆ ฝ่ามือ เอ่ยเสียงต่ำว่า "ข้าลองดูหน่อย ช่วงนี้สภาพร่างกายยังไม่ค่อยดี เจ้ายักษ์นี่ก่อนหน้าก็ไม่ค่อยลงรอยกับข้าด้วย บางที...ข้าคงต้องลุยเต็มที่หน่อย"จั๋วซือหรานก่อนหน้านี้เคยปะทะกับอสูรกลืนแมลงตัวนี้แล้ว ดังนั้นตอนนี้จึงไม่กล้าพูดโอ้อวด หนึ่งเพราะเคยสู้กันมาแล้ว สัตว์ประหลาดบางตัวก็หยิ่งทะนงมาก ยอมตายมากกว่ายอมจำนนยิ่งเป็นสัตว์ประหลาดที่พลังแข็งแกร่งมากเท่าไร ก็ยิ่งวิวัฒนาการสติปัญญาได้มากขึ้นเท่านั้น ในด้านนี้พวกมันก็ยิ่งหยิ่งผยองขึ้นไปอีก ไม่แน่อาจจะไม่ยอมศิโรราบต่อจั๋วซือหรานก็ได้สองคือเพราะ ชิ่งหมิงตอนนี้คาดหวังมากสำหรับความคาดหวังที่มากเกินไปของคนอื่น กระทั่งการให้ความหวัง
ยอดหญิงแกร่งของเฟิงอ๋อง บทที่ 1288
จั๋วซือหรานพยักหน้าเบาๆ ไม่พูดอะไร แค่หันหน้าไปบอกคำหนึ่งกับชิ่งหมิงว่า "รอข้าครู่หนึ่ง ข้าขอทำความเข้าใจก่อนว่าเป็นสถานการณ์แบบไหน่"เพราะตอนแรกข่าวที่ตระกูลซางเผยออกมา พวกเขาล้วนเข้าใจว่าจั๋วซือหรานมีความสามารถของนักภาษาสัตว์ ดังนั้นให้รอนางเข้าไปพูดคุยกับอสูรกลืนแมลงนั่นก่อนในมิติ อสูรกลืนแมลงตัวนั้นหายใจรวยริน นอนอยู่ในมุมหนึ่งที่ห่างไกลที่สุดสัตว์อสูรตัวอื่นๆ ก็ล้วนเว้นระยะห่างจากมันหลังจากจั๋วซือหรานเข้ามาในมิติ ก็สาดน้ำของน้ำพุวิเศษใส่มันทันทีสัตว์อสูรที่แต่เดิมดูร้ายกาจมาก อาจจะเพราะมันบาดเจ็บสาหัส บวกกับหลังจากสัตว์ประหลาดเข้ามาในมิติน้ำพุวิเศษ รูปร่างของมันจะปรับตัวไปด้วยดังนั้นมันตอนนี้จึงดุแล้ว รูปร่างไม่ได้ใหญ่โตเหมือนตอนอยู่ด้านนอกแบบนั้นในความรู้สึกก็ไม่ได้ดูชั่วร้ายแบบนั้นแล้ว สภาพหายใจรวยริน ก็ดูน่าเวทนาอยู่เหมือนกันพอเห็นจั๋วซือหรานเดินเข้าไป หนังตาของมันก็เลิกขึ้น ดูน่าสงสารมากมือของจั๋วซือหรานกดอยู่บนตัวมัน บาดแผลที่ถูกน้ำพุวิเศษสาดไปก่อนหน้า หลังจากสัมผัสกับพลังวิญญาณของจั๋วซือหราน ก็ยิ่งสมานตัวกันไวขึ้นในดวงตาครึ่งเปิดครึ่งปิดของมัน ความอ่อนแอใน
ยอดหญิงแกร่งของเฟิงอ๋อง บทที่ 1289
ตาของจั๋วซือหรานก็แหงนขึ้นฉับพลันเช่นกัน มองไปทางเฟิงเหยียนเพราะถ้าหากจั๋วซือหรานจำไม่ผิด ตอนนั้นที่เฟิงเหยียนกับฉุนจวินถูกลอบทำร้าย เฟิงเหยียนนำพลังวิญญาณที่นางเอาไว้ให้ใช้ปกป้องแสงแดดรุกล้ำบนตัวเขา ไปใช้ปกป้องชีวิตของฉุนจวินทั้งหมดส่วนตัวเขาก็ถูกคนพวกนั้นพาไป ตอนนั้นคนเหล่านั้น...ก็เป็นกลุ่มสิบคนเห็นได้ว่า นับจากตอนนั้น ตระกูลเฟิงเป็นแค่ชนวนเท่านั้น ตัวสำคัญอยู่ที่สภาผู้อาวุโสมาตลอดริมฝีปากชิ่งหมิงสั่นระริกเบาๆ "ดังนั้นก็คือ...คนของสภาผู้อาวุโสลงมือ พาตัวป๋อยวนไป"เขากระทั่งไม่ใช้ประโยคคำถาม น้ำเสียงหนักแน่นมั่นใจมากสำหรับตัวตนฐานะของเฟิงเหยียน ชิ่งหมิงอันที่จริงคาดเดาไว้แล้ว ถ้าหากเป็นเขาในอดีตที่ยังไม่รู้เรื่องราว คงเดาไม่ออกแน่นอนแต่เขาตอนนี้ ไม่ใช่เด็กน้อยที่ไม่รู้อะไรเหมือนเมื่อตอนนั้นแล้ว ดังนั้นจึงเข้าใจได้ปรุโปร่งมากขึ้นต่อให้ไม่ได้พูดออกมาชัดเจน ก็มีการคาดเดาไว้บ้างแล้วต่อฐานะของเฟิงเหยียนเช่นนั้นความน่าเชื่อถือของคำพูดเฟิงเหยียนจึงไม่ต้องสงสัยเลยจั๋วซือหรานเดิมทีไม่รู้สึกว่าชิ่งหมิงจะไปอยู่แล้ว ตอนนี้จึงยิ่งไม่ต้องเกลี้ยกล่อมอะไรเดิมทียังคิดว่าจะรอให้ฟ้
ยอดหญิงแกร่งของเฟิงอ๋อง บทที่ 1290
ริมฝีปากจวงชิ่งหมิงเม้มแน่น เขายืนยันได้แล้ว ว่าป๋อยวนออกไปพร้อมอาการบาดเจ็บ ถูกพวกเขาทำร้าย กระทั่งบาดเจ็บจนสูญเสียความสามารถการเคลื่อนไหวด้วย...จั๋วซือหรานลูบผ้าชิ้นนี้อีก เหมือนสัมผัสได้ถึงความผิดปกติจางๆ นางขมวดคิ้ว"เดี๋ยวนะ..." จั๋วซือหรานขมวดคิ้วเอ่ยขึ้นชิ่งหมิงงงงันไป "มีอะไรหรือ?""เหมือนไม่ใช่แค่รอยเลือดเท่านั้น" จั๋วซือหรานพูดพลางหยิบผ้าผืนนั้นวางไปที่แสงไฟของคบเพลิงแล้วดูอย่างละเอียดถ้าหากเป็นแค่รอยเลือด รอยเลือดมันจะไม่..ละเอียดแบบนี้รอยเลือดหลังมนุษย์บาดเจ็บ ปกติจะเป็นก้อนใหญ่ๆ แต่รอยเลือดที่ละเอียดแบบนี้ กลับดูคล้าย...เขียนอักษร?พอเห็นจั๋วซือหรานมองรอยเลือดนี้อย่างละเอียด เฟิงเหยียนที่อยู่ข้างๆ ก็ถามขึ้นเสียงต่ำ "มีตัวอักษรอยู่หรือ?"จั๋วซือหรานพยักหน้าเงียบๆ "แต่มองไม่ค่อยชัด นี่เป็นชุดสีดำ..."จะหาอักษรเลือดบนเสื้อสีดำ ภายใต้สภาพที่แสงสว่างแรงมากบางทีอาจยังพอทดลองดูได้ตอนนี้ในความมืดที่ไม่มีแสงไฟ นอกจากแสงของคบเพลิงแล้ว ก็มีแค่แสงจันทร์ที่สาดส่องลงมาเท่านั้นหากคิดจะมองเห็นตัวอักษรเลือดบนเสื้อผ้าสีดำ ถือเป็นเรื่องที่ยากมากแต่ไม่รู้เพราะอะไร จั๋วซือห
ยอดหญิงแกร่งของเฟิงอ๋อง บทที่ 1291
‘จั๋วจิ่วปกป้องชิ่งหมิงฝากด้วยนะ'จั๋วซือหรานมองอักษรพวกนี้ ก็อดถอนใจเงียบๆ ออกมาไม่ได้ชิ่งหมิงยืนอยู่ข้างๆ เนื้อหาอักษรไม่กี่ตัวนั้น เขาเองก็เห็นมันอย่างชัดเจนบนใบหน้าหล่อเหลาของเขา สีหน้ายังคงปั้นยากอยู่ไม่มีน้ำตาใดๆ แต่ดวงตากลับแดงก่ำ"..." จั๋วซือหรานเม้มปาก มองชิ่งหมิง เรียกขึ้นมาเสียงทุ้มต่ำ "ชิ่งหมิง..."แต่ชิ่งหมิงไม่ใช่เด็กหนุ่มที่พูดจาตะกุกตะกักแบบแต่ก่อนแล้ว จั๋วซือหรานรักษาอาการป่วยเรื้อรังของเขาจนหายดีแล้วเขาในตอนนี้ เป็นชายหนุ่มที่รับผิดชอบเรื่องต่างๆ ได้แล้วดังนั้นตอนนี้ เขาไม่รอให้จั๋วซือหรานได้ปลอบหรือเกลี้ยกล่อม เอ่ยขึ้นมาก่อนว่า "ดู่ท่าป๋อยวนจะถูกพวกเขาพาตัวไปแล้ว พวกเรามาเสียเวลาอยู่ที่นี่ก็ไม่มีความหมายอะไร"จวงชิ่งหมิงเอียงตามองไปทางจั๋วซือหราน "ไปเถอะ ไม่งั้นอีกเดี๋ยว..." เขามองไปทางเส้นขอบฟ้า "...ฟ้าจะสางแล้ว"เขาเข้าใจสถานการณ์ของเฟิงเหยียนอย่างชัดเจนจั๋วซือหรานมองสีหน้าของเขาอย่างละเอียด จากนั้นก็พยักหน้าเบาๆ "ได้ เช่นนั้นไปกันก่อนเถอะ กลับไปแล้วค่อยหารือกัน"หลังจากชิ่งหมิงเดินออกไปสองสามก้าว ก็หันกลับไปมองยังจุดก่อนหน้านี้ ร่องรอยหลุมบ่
ยอดหญิงแกร่งของเฟิงอ๋อง บทที่ 1292
"ข้าเองก็วางใจไม่ลง ดังนั้นคิดๆ แล้ว จึงตามนางมาดูด้วยกันเลย การเดินทางนี้ก็ไกลพอควรด้วย ระหว่างทางยังคอยปกป้องความปลอดภัยของนางได้ ป๋อยวนเองก็เลยมาด้วยกัน"จั๋วซือหรานได้ยินคำนี้ ก็รู้สึกประหลาดใจเล็กน้อยเดิมทีเขาคิดว่าท่านแม่จะเป็นห่วงจนลนลานทำอะไรไม่ถูก แล้วก็รีบบุ่มบ่ามเข้ามาที่นี่เสียอีกคิดไม่ถึงว่า ท่านแม่จะเป็นเหมือนที่นางคาดไว้ ช่วงเวลาที่ท่านแม่ต้องลุกขึ้นยืน นางก็จะทำได้เป็นอย่างดีและจากในคำพูดของจวงชิ่งหมิงก็ฟังออกไม่ยาก ว่าการกระทำนี้เป็นการตัดสินใจในฉับพลัน ไม่ได้วางแผนกันล่วงหน้าดังนั้นตามหลักการแล้ว ก็ไม่น่าถูกพวกสภาผู้อาวุโสรู้แผนล่วงหน้าแล้วมาดักซุ่มเล่นงานได้...สีหน้าจั๋วซือหรานดูแล้วเหมือนครุ่นคิดอะไรอยู่จวงชิ่งหมิงแม้จะอ่านความหมายลึกซึ้งในสีหน้าครุ่นคิดของนางไม่ออก แต่ผู้ชายที่อยู่ข้างนางคนนั้น ทั้งๆ ที่จำเรื่องราวในอดีตกับตัวนางไม่ได้แล้วแท้ๆกลับแค่เหลือบตามองสีหน้านาง ก็เหมือนจะอ่านความหมายลึกซึ้งในสีหน้านางออกแล้วเขาเอ่ยขึ้นเสียงต่ำว่า "โถงลงโทษสภาผู้อาวุโสไม่ค่อยจะเคลื่อนไหวตามอำเภอใจ แต่จะมีการวางแผนไว้ล่วงหน้าเสมอ"ในใจจั๋วซือหรานเดิ่มทีก็คิ
ยอดหญิงแกร่งของเฟิงอ๋อง บทที่ 1293
จั๋วซือหรานเอียงหัวมองเขาผาดหนึ่ง ความหมายชัดเจนอยู่แล้วถึงอย่างไรก็อยู่ในหุบเขาหมื่นพิษมานาน แม้ปันอวิ๋นจะไม่อยากยอมรับ แต่ก็อดพูดไม่ได้ ว่าเขากับจั๋วซือหรานก็มีความรู้กันแล้วจริงๆพอเห็นสายตาของจั๋วซือหราน ปันอวิ๋นก็รู้ว่า ที่จะแอบดอดไปนอนนี่น่าจะหมดหวังแล้วเขามองเฟิงเหยียนอย่างเคืองๆ จากนั้นก็ความหายาลูกกลอนกระตุ้นสมองออกมาเคี้ยวกร้วมๆกวักมือเรียกศิษย์สำนักเข้ามา กำชับไปคำหนึ่งเซี่ยอวิ๋นซีแม้ในใจจะเป็นห่วงลูกสาวมาก แต่ก็รู้ว่าลูกสาวปกติเป็นคนมีแผนการในใจอยู่แล้วยิ่งไปกว่านั้นสภาพเองก็ดูดีอยู่ จึงพอวางใจลงได้ชั่วคราว บวกกับเสี่ยวหวายเองก็อยู่ที่นี่มานานแล้ว ต้องเข้าใจสถานการณ์ช่วงนี้ดีแน่ๆ อีกเดี๋ยวค่อยถามเสี่ยวหวายเอาดังนั้นนางจึงไม่พูดอะไรมาก พยักหน้าตามจั๋วหวาย ตรงไปยังห้องพักที่จัดไว้แล้วพร้อมศิษย์สำนักจั๋วเฮ่ออิงเดิมทีควรจะตามศิษย์สำนักไปด้วยกัน แต่เขาก็ยังไม่วางใจจั๋วซือหราน จึงยังยืนอยู่ที่เดิม จ้องนางอยู่ครู่หนึ่งจั๋วซือหรานก็ไม่ได้เร่งรัดอะไร มองเขาด้วยสายตาราบเรียบครู่ต่อมา จั๋วเฮ่ออิงก็ทนไม่ไหว เดินขึ้นหน้าไปสองสามก้าว หลังจากกวาดสายตามองนางไปทั้งตัวแล้
Pinakabagong kabanata
ยอดหญิงแกร่งของเฟิงอ๋อง บทที่ 1293
จั๋วซือหรานเอียงหัวมองเขาผาดหนึ่ง ความหมายชัดเจนอยู่แล้วถึงอย่างไรก็อยู่ในหุบเขาหมื่นพิษมานาน แม้ปันอวิ๋นจะไม่อยากยอมรับ แต่ก็อดพูดไม่ได้ ว่าเขากับจั๋วซือหรานก็มีความรู้กันแล้วจริงๆพอเห็นสายตาของจั๋วซือหราน ปันอวิ๋นก็รู้ว่า ที่จะแอบดอดไปนอนนี่น่าจะหมดหวังแล้วเขามองเฟิงเหยียนอย่างเคืองๆ จากนั้นก็ความหายาลูกกลอนกระตุ้นสมองออกมาเคี้ยวกร้วมๆกวักมือเรียกศิษย์สำนักเข้ามา กำชับไปคำหนึ่งเซี่ยอวิ๋นซีแม้ในใจจะเป็นห่วงลูกสาวมาก แต่ก็รู้ว่าลูกสาวปกติเป็นคนมีแผนการในใจอยู่แล้วยิ่งไปกว่านั้นสภาพเองก็ดูดีอยู่ จึงพอวางใจลงได้ชั่วคราว บวกกับเสี่ยวหวายเองก็อยู่ที่นี่มานานแล้ว ต้องเข้าใจสถานการณ์ช่วงนี้ดีแน่ๆ อีกเดี๋ยวค่อยถามเสี่ยวหวายเอาดังนั้นนางจึงไม่พูดอะไรมาก พยักหน้าตามจั๋วหวาย ตรงไปยังห้องพักที่จัดไว้แล้วพร้อมศิษย์สำนักจั๋วเฮ่ออิงเดิมทีควรจะตามศิษย์สำนักไปด้วยกัน แต่เขาก็ยังไม่วางใจจั๋วซือหราน จึงยังยืนอยู่ที่เดิม จ้องนางอยู่ครู่หนึ่งจั๋วซือหรานก็ไม่ได้เร่งรัดอะไร มองเขาด้วยสายตาราบเรียบครู่ต่อมา จั๋วเฮ่ออิงก็ทนไม่ไหว เดินขึ้นหน้าไปสองสามก้าว หลังจากกวาดสายตามองนางไปทั้งตัวแล้
ยอดหญิงแกร่งของเฟิงอ๋อง บทที่ 1292
"ข้าเองก็วางใจไม่ลง ดังนั้นคิดๆ แล้ว จึงตามนางมาดูด้วยกันเลย การเดินทางนี้ก็ไกลพอควรด้วย ระหว่างทางยังคอยปกป้องความปลอดภัยของนางได้ ป๋อยวนเองก็เลยมาด้วยกัน"จั๋วซือหรานได้ยินคำนี้ ก็รู้สึกประหลาดใจเล็กน้อยเดิมทีเขาคิดว่าท่านแม่จะเป็นห่วงจนลนลานทำอะไรไม่ถูก แล้วก็รีบบุ่มบ่ามเข้ามาที่นี่เสียอีกคิดไม่ถึงว่า ท่านแม่จะเป็นเหมือนที่นางคาดไว้ ช่วงเวลาที่ท่านแม่ต้องลุกขึ้นยืน นางก็จะทำได้เป็นอย่างดีและจากในคำพูดของจวงชิ่งหมิงก็ฟังออกไม่ยาก ว่าการกระทำนี้เป็นการตัดสินใจในฉับพลัน ไม่ได้วางแผนกันล่วงหน้าดังนั้นตามหลักการแล้ว ก็ไม่น่าถูกพวกสภาผู้อาวุโสรู้แผนล่วงหน้าแล้วมาดักซุ่มเล่นงานได้...สีหน้าจั๋วซือหรานดูแล้วเหมือนครุ่นคิดอะไรอยู่จวงชิ่งหมิงแม้จะอ่านความหมายลึกซึ้งในสีหน้าครุ่นคิดของนางไม่ออก แต่ผู้ชายที่อยู่ข้างนางคนนั้น ทั้งๆ ที่จำเรื่องราวในอดีตกับตัวนางไม่ได้แล้วแท้ๆกลับแค่เหลือบตามองสีหน้านาง ก็เหมือนจะอ่านความหมายลึกซึ้งในสีหน้านางออกแล้วเขาเอ่ยขึ้นเสียงต่ำว่า "โถงลงโทษสภาผู้อาวุโสไม่ค่อยจะเคลื่อนไหวตามอำเภอใจ แต่จะมีการวางแผนไว้ล่วงหน้าเสมอ"ในใจจั๋วซือหรานเดิ่มทีก็คิ
ยอดหญิงแกร่งของเฟิงอ๋อง บทที่ 1291
‘จั๋วจิ่วปกป้องชิ่งหมิงฝากด้วยนะ'จั๋วซือหรานมองอักษรพวกนี้ ก็อดถอนใจเงียบๆ ออกมาไม่ได้ชิ่งหมิงยืนอยู่ข้างๆ เนื้อหาอักษรไม่กี่ตัวนั้น เขาเองก็เห็นมันอย่างชัดเจนบนใบหน้าหล่อเหลาของเขา สีหน้ายังคงปั้นยากอยู่ไม่มีน้ำตาใดๆ แต่ดวงตากลับแดงก่ำ"..." จั๋วซือหรานเม้มปาก มองชิ่งหมิง เรียกขึ้นมาเสียงทุ้มต่ำ "ชิ่งหมิง..."แต่ชิ่งหมิงไม่ใช่เด็กหนุ่มที่พูดจาตะกุกตะกักแบบแต่ก่อนแล้ว จั๋วซือหรานรักษาอาการป่วยเรื้อรังของเขาจนหายดีแล้วเขาในตอนนี้ เป็นชายหนุ่มที่รับผิดชอบเรื่องต่างๆ ได้แล้วดังนั้นตอนนี้ เขาไม่รอให้จั๋วซือหรานได้ปลอบหรือเกลี้ยกล่อม เอ่ยขึ้นมาก่อนว่า "ดู่ท่าป๋อยวนจะถูกพวกเขาพาตัวไปแล้ว พวกเรามาเสียเวลาอยู่ที่นี่ก็ไม่มีความหมายอะไร"จวงชิ่งหมิงเอียงตามองไปทางจั๋วซือหราน "ไปเถอะ ไม่งั้นอีกเดี๋ยว..." เขามองไปทางเส้นขอบฟ้า "...ฟ้าจะสางแล้ว"เขาเข้าใจสถานการณ์ของเฟิงเหยียนอย่างชัดเจนจั๋วซือหรานมองสีหน้าของเขาอย่างละเอียด จากนั้นก็พยักหน้าเบาๆ "ได้ เช่นนั้นไปกันก่อนเถอะ กลับไปแล้วค่อยหารือกัน"หลังจากชิ่งหมิงเดินออกไปสองสามก้าว ก็หันกลับไปมองยังจุดก่อนหน้านี้ ร่องรอยหลุมบ่
ยอดหญิงแกร่งของเฟิงอ๋อง บทที่ 1290
ริมฝีปากจวงชิ่งหมิงเม้มแน่น เขายืนยันได้แล้ว ว่าป๋อยวนออกไปพร้อมอาการบาดเจ็บ ถูกพวกเขาทำร้าย กระทั่งบาดเจ็บจนสูญเสียความสามารถการเคลื่อนไหวด้วย...จั๋วซือหรานลูบผ้าชิ้นนี้อีก เหมือนสัมผัสได้ถึงความผิดปกติจางๆ นางขมวดคิ้ว"เดี๋ยวนะ..." จั๋วซือหรานขมวดคิ้วเอ่ยขึ้นชิ่งหมิงงงงันไป "มีอะไรหรือ?""เหมือนไม่ใช่แค่รอยเลือดเท่านั้น" จั๋วซือหรานพูดพลางหยิบผ้าผืนนั้นวางไปที่แสงไฟของคบเพลิงแล้วดูอย่างละเอียดถ้าหากเป็นแค่รอยเลือด รอยเลือดมันจะไม่..ละเอียดแบบนี้รอยเลือดหลังมนุษย์บาดเจ็บ ปกติจะเป็นก้อนใหญ่ๆ แต่รอยเลือดที่ละเอียดแบบนี้ กลับดูคล้าย...เขียนอักษร?พอเห็นจั๋วซือหรานมองรอยเลือดนี้อย่างละเอียด เฟิงเหยียนที่อยู่ข้างๆ ก็ถามขึ้นเสียงต่ำ "มีตัวอักษรอยู่หรือ?"จั๋วซือหรานพยักหน้าเงียบๆ "แต่มองไม่ค่อยชัด นี่เป็นชุดสีดำ..."จะหาอักษรเลือดบนเสื้อสีดำ ภายใต้สภาพที่แสงสว่างแรงมากบางทีอาจยังพอทดลองดูได้ตอนนี้ในความมืดที่ไม่มีแสงไฟ นอกจากแสงของคบเพลิงแล้ว ก็มีแค่แสงจันทร์ที่สาดส่องลงมาเท่านั้นหากคิดจะมองเห็นตัวอักษรเลือดบนเสื้อผ้าสีดำ ถือเป็นเรื่องที่ยากมากแต่ไม่รู้เพราะอะไร จั๋วซือห
ยอดหญิงแกร่งของเฟิงอ๋อง บทที่ 1289
ตาของจั๋วซือหรานก็แหงนขึ้นฉับพลันเช่นกัน มองไปทางเฟิงเหยียนเพราะถ้าหากจั๋วซือหรานจำไม่ผิด ตอนนั้นที่เฟิงเหยียนกับฉุนจวินถูกลอบทำร้าย เฟิงเหยียนนำพลังวิญญาณที่นางเอาไว้ให้ใช้ปกป้องแสงแดดรุกล้ำบนตัวเขา ไปใช้ปกป้องชีวิตของฉุนจวินทั้งหมดส่วนตัวเขาก็ถูกคนพวกนั้นพาไป ตอนนั้นคนเหล่านั้น...ก็เป็นกลุ่มสิบคนเห็นได้ว่า นับจากตอนนั้น ตระกูลเฟิงเป็นแค่ชนวนเท่านั้น ตัวสำคัญอยู่ที่สภาผู้อาวุโสมาตลอดริมฝีปากชิ่งหมิงสั่นระริกเบาๆ "ดังนั้นก็คือ...คนของสภาผู้อาวุโสลงมือ พาตัวป๋อยวนไป"เขากระทั่งไม่ใช้ประโยคคำถาม น้ำเสียงหนักแน่นมั่นใจมากสำหรับตัวตนฐานะของเฟิงเหยียน ชิ่งหมิงอันที่จริงคาดเดาไว้แล้ว ถ้าหากเป็นเขาในอดีตที่ยังไม่รู้เรื่องราว คงเดาไม่ออกแน่นอนแต่เขาตอนนี้ ไม่ใช่เด็กน้อยที่ไม่รู้อะไรเหมือนเมื่อตอนนั้นแล้ว ดังนั้นจึงเข้าใจได้ปรุโปร่งมากขึ้นต่อให้ไม่ได้พูดออกมาชัดเจน ก็มีการคาดเดาไว้บ้างแล้วต่อฐานะของเฟิงเหยียนเช่นนั้นความน่าเชื่อถือของคำพูดเฟิงเหยียนจึงไม่ต้องสงสัยเลยจั๋วซือหรานเดิมทีไม่รู้สึกว่าชิ่งหมิงจะไปอยู่แล้ว ตอนนี้จึงยิ่งไม่ต้องเกลี้ยกล่อมอะไรเดิมทียังคิดว่าจะรอให้ฟ้
ยอดหญิงแกร่งของเฟิงอ๋อง บทที่ 1288
จั๋วซือหรานพยักหน้าเบาๆ ไม่พูดอะไร แค่หันหน้าไปบอกคำหนึ่งกับชิ่งหมิงว่า "รอข้าครู่หนึ่ง ข้าขอทำความเข้าใจก่อนว่าเป็นสถานการณ์แบบไหน่"เพราะตอนแรกข่าวที่ตระกูลซางเผยออกมา พวกเขาล้วนเข้าใจว่าจั๋วซือหรานมีความสามารถของนักภาษาสัตว์ ดังนั้นให้รอนางเข้าไปพูดคุยกับอสูรกลืนแมลงนั่นก่อนในมิติ อสูรกลืนแมลงตัวนั้นหายใจรวยริน นอนอยู่ในมุมหนึ่งที่ห่างไกลที่สุดสัตว์อสูรตัวอื่นๆ ก็ล้วนเว้นระยะห่างจากมันหลังจากจั๋วซือหรานเข้ามาในมิติ ก็สาดน้ำของน้ำพุวิเศษใส่มันทันทีสัตว์อสูรที่แต่เดิมดูร้ายกาจมาก อาจจะเพราะมันบาดเจ็บสาหัส บวกกับหลังจากสัตว์ประหลาดเข้ามาในมิติน้ำพุวิเศษ รูปร่างของมันจะปรับตัวไปด้วยดังนั้นมันตอนนี้จึงดุแล้ว รูปร่างไม่ได้ใหญ่โตเหมือนตอนอยู่ด้านนอกแบบนั้นในความรู้สึกก็ไม่ได้ดูชั่วร้ายแบบนั้นแล้ว สภาพหายใจรวยริน ก็ดูน่าเวทนาอยู่เหมือนกันพอเห็นจั๋วซือหรานเดินเข้าไป หนังตาของมันก็เลิกขึ้น ดูน่าสงสารมากมือของจั๋วซือหรานกดอยู่บนตัวมัน บาดแผลที่ถูกน้ำพุวิเศษสาดไปก่อนหน้า หลังจากสัมผัสกับพลังวิญญาณของจั๋วซือหราน ก็ยิ่งสมานตัวกันไวขึ้นในดวงตาครึ่งเปิดครึ่งปิดของมัน ความอ่อนแอใน
ยอดหญิงแกร่งของเฟิงอ๋อง บทที่ 1287
จวงชิ่งหมิงมองไล่ไปตามสายตาจั๋วซือหราน ถึงอย่างไรเขาก็ไม่ใช่เด็กน้อยสมองสับสนที่พูดจาตะกุกตะกักแบบตอนนั้นแล้วดังนั้นจากสายตานี้ของจั๋วซือหราน ในสมองเขาก็มีปฏิกิริยาต่อความหมายของนางอย่างรวดเร็ว"เจ้าจะบอกว่า..." ดวงตาของจวงชิ่งหมิงที่เดิมทีดูหม่นแสงสิ้นหวัง ก็เปล่งประกายขึ้นมาเล็กน้อย จ้องมองจั๋วซือหรานนิ่ง ความหวังเหล่านั้น ราวกับเป็นแสงเรืองรองสุดท้ายในความมืดมิดจั๋วซือหรานประกบสองมือเข้าด้วยกัน ถูๆ ฝ่ามือ เอ่ยเสียงต่ำว่า "ข้าลองดูหน่อย ช่วงนี้สภาพร่างกายยังไม่ค่อยดี เจ้ายักษ์นี่ก่อนหน้าก็ไม่ค่อยลงรอยกับข้าด้วย บางที...ข้าคงต้องลุยเต็มที่หน่อย"จั๋วซือหรานก่อนหน้านี้เคยปะทะกับอสูรกลืนแมลงตัวนี้แล้ว ดังนั้นตอนนี้จึงไม่กล้าพูดโอ้อวด หนึ่งเพราะเคยสู้กันมาแล้ว สัตว์ประหลาดบางตัวก็หยิ่งทะนงมาก ยอมตายมากกว่ายอมจำนนยิ่งเป็นสัตว์ประหลาดที่พลังแข็งแกร่งมากเท่าไร ก็ยิ่งวิวัฒนาการสติปัญญาได้มากขึ้นเท่านั้น ในด้านนี้พวกมันก็ยิ่งหยิ่งผยองขึ้นไปอีก ไม่แน่อาจจะไม่ยอมศิโรราบต่อจั๋วซือหรานก็ได้สองคือเพราะ ชิ่งหมิงตอนนี้คาดหวังมากสำหรับความคาดหวังที่มากเกินไปของคนอื่น กระทั่งการให้ความหวัง
ยอดหญิงแกร่งของเฟิงอ๋อง บทที่ 1286
"นี่คือ..." จั๋วซือหรานมองร่องรอยบนพื้นบนมีหลุมอยู่หลายหลุม ยิ่งไปกว่านั้นยังมีรอยเป็นทางยาวอีกหลายรอยดูเหมือนสถานการณ์จะวุ่นวายสับสนน่าดูจั๋วซือหรานขมวดคิ้ว เข้าไปสำรวจที่หน้าหลุมหลายหลุม และรอยลากยาวเป็นทางเหล่านั้น นางก็ไปดูอย่างละเอียดด้วย"พวกนี้เป็นสิ่งที่สัตว์ประหลาดนั่นทำเอาไว้" จั๋วซือหรานชี้ไปยังหลุมหลายหลุมในนี้จากนั้นจึงชี้ไปยังหลุมที่ใหญ่ที่สุด "ส่วนตรงนี้เหมือนจะไม่ใช่"เพราะนางเคยต่อสู้กับสัตว์ประหลาดตัวนิ่มนี้แล้ว ดังนั้นถือว่ามีประสบการณ์อยู่ และรู้ว่าเจ้านั่นชอบขดตัวเองเป็นก้อน จากนั้นก็กลิ้งเข้ากระแทกโจมตีดังนั้นมีหลายหลุมที่ขนาดใกล้เคียงกัน เอาจริงๆ ก็คือ น่าจะขนาดพอๆ กับรูปร่างของสัตว์ประหลาดตัวนิ่มนี้แต่หลุมที่ใหญ่สุดนั่น ใหญ่กว่าอย่างเห็นได้ชัดดังนั้นจั๋วซือหรานจึงมองออกว่าหลุมนี้ไม่ธรรมดายิ่งไปกว่านั้นในรอยยาวหลายรอยนี้ มีหลายรอยที่เป็นรอยซึ่งเกิดจากสัตว์ประหลาดกลิ้งตัวเข้าโจมตี ดังนั้นจึงค่อนข้างหนาหน่อยแต่มีอยู่รอยหนึ่งที่เล็กมาก ไม่หนาเท่าไรจั๋วซือหรานโค้งตัวลง ยื่นมือไปลูบบนรอยนี้ จากนั้นก็ยกขึ้นดม"เลือดมนุษย์" จั๋วซือหรานเอ่ยขึ้น จาก
ยอดหญิงแกร่งของเฟิงอ๋อง บทที่ 1285
แต่ตอนนี้พวกเขาไม่มีเวลามาจดจ่อกับเรื่องนี้เสียงของจวงชิ่งหมิงมีความร้อนรน "ซือหราน! ป๋อยวนเขา..."จั๋วซือหรานพอได้ยินคำนี้ ก็เข้าใจความหมายของชิ่งหมิง เสียงดังสนั่นก่อนหน้านั้น นางเองก็ได้ยินเหมือนกันดังนั้นนางจึงบอกกับเซี่ยอวิ๋นซีว่า "ท่านแม่ เอาไว้ค่อยคุยกัน ข้าต้องไปดูหน่อย"เพราะสถานการณ์ตรงหน้านี้ จั๋วซือหรานไม่ต้องถามก็รู้ ชิ่งหมิงกับเวินป๋อยวน จะต้องติดตามแม่ของนางมาเพราะเรื่องของนางแน่...กระทั่งพูดได้ว่าคุ้มกันมาส่งแม่ของนางด้วยและเวินป๋อยวนไม่ได้เข้ามาพร้อมพวกเขา คงจะเพราะสัตว์ประหลาดตัวนิ่มนั่นแน่ๆ...นางตัดสินใจเหมือนที่นางตัดสินใจตอนนั้นจั๋วซือหรานถึงแม้จะยังไม่ค่อยเข้าใจความสามารถแท้จริงของเวินป๋อยวนนัก แต่ก็เข้าใจเป็นอย่างดี ว่าเวินป๋อยวนมาจากสำนักตันติ่ง เป็นนักกลั่นยาที่เก่งกาจคนหนึ่งในด้านวิชาแพทย์เองก็มีพรสวรรค์อยู่ วิชาแพทย์ กลั่นยา วิชาพิษ น่าจะไม่เลวทั้งหมดแต่ก็พอดีเลย เจ้าสัตว์ประหลาดตัวนิ่มนั่น ข่มความสามารถเหล่านี้เอาไว้ทั้งหมดเซี่ยอวิ๋นซีไม่มีความเห็นอะไรกับเรื่องนี้ ต่อให้กังวลลูกสาวแค่ไหน นางก็ยังเข้าใจสถานการณ์ดี"ได้ งั้นเจ้าก็รีบกลับมาหน
