บทที่ 1110

ฟู่เฉินหวนตกตะลึง

เขาเงยหน้ามองนางด้วยความสงสัย “วันนี้ท่านเป็นอะไรไป? จะดื่มสุราแล้วต้องถามมากมายเช่นนี้?”

“เหมือนสตรี...”

“ท่านคงมิประสงค์จะดื่มสุราด้วยกันกับข้า จึงพยายามปฏิเสธทางอ้อมสินะ”

ลั่วชิงยวนกินไปพลางตอบ “เพียงแค่ถามเท่านั้นพ่ะย่ะค่ะ”

“เหตุใดท่านต้องตอบโต้เสียงดังด้วย”

“ท่านมาหากระหม่อมก็เพื่อพูดคุยมิใช่หรือ?”

ฟู่เฉินหวนเลิกคิ้ว พูดมิออก “ก็ใช่อยู่”

เขายกถ้วยสุราขึ้นมา ลั่วชิงยวนชนจอกเหล้ากับเขาแล้วดื่มหมดจอก

ทั้งสองดื่มสุราจนถึงยามวิกาล พูดคุยกันทั้งคืน

แต่เนื่องจากฟู่เฉินหวนมีกิจราชสำนักจึงมิได้พักค้างคืน ดื่มเสร็จแล้วจึงกลับตำหนักไป

ลมยามค่ำคืนพัดผ่านกายฟู่เฉินหวน ทำให้ตื่นจากอาการมึนเมา

เมื่อออกจากตรอกก็รู้สึกถึงความผิดปกติบางอย่าง เขาจึงหันกลับไปมอง

มีเงาร่างหนึ่งรีบซ่อนตัว

นัยน์ตาของฟู่เฉินหวนเย็นชาขณะขมวดคิ้ว

ฉู่ลั่วถูกจับตามองหรือ?

ฟู่เฉินหวนเดินจากไป

......

ยามเช้า

ลั่วฉิงมาที่ตรอกฉางเล่ออีกครั้ง แล้วเห็นกระดาษแผ่นหนึ่งติดอยู่ที่รอยแยกของกำแพง

เมื่อเปิดดู

ปรากฏว่าเขียนไว้ว่า คืนนี้ยามเที่ยงคืน มาพูดคุยเรื่องความร่วมมือกันเถิด

ลั่วฉิงตกตะลึง ฉู่