LOGINShare
บทที่ 1446
Latest chapter
ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย บทที่ 1446
เมื่อลั่วชิงยวนวางกระดาษแผ่นนั้นลงตรงหน้าซีกุ้ยเฟย ซีกุ้ยเฟยก็หยิบขึ้นมาด้วยความสนใจ ก่อนกล่าวด้วยรอยยิ้ม “เจ้าหาเจอจริง ๆ สินะ”“อาหารเหล่านี้ล้วนเป็นสิ่งที่ข้ากินมาตลอดสองปีนี้”ลั่วชิงยวนตกใจ “ท่าน? ท่านทราบอยู่แล้ว เหตุใดจึงมิตรัสบอกหม่อมฉัน แล้วเหตุใดยังประทานสมุดหนาปึกนั้นแก่หม่อมฉันหรือเพคะ?”ซีกุ้ยเฟยหัวเราะเบา ๆ “เช่นนั้นข้าจะรู้ได้อย่างไรว่าเจ้าเก่งกาจจริงหรือเป็นเพียงนักต้มตุ๋น?”“ข้าเพียงอยากจะทดสอบความอดทนของเจ้าเท่านั้น”“อีกอย่าง เจ้ารับเงินไปมากมายแล้วก็ควรจะทำอะไรบ้างมิใช่หรือ?”ซีกุ้ยเฟยกล่าวพลางเลิกคิ้วขึ้นเล็กน้อยแฝงไว้ด้วยความหยอกล้อแต่สิ่งที่มากกว่านั้นคือความปีติยินดี ลั่วชิงยวนมีความอดทนถึงเพียงนี้ สามารถค้นหาสิ่งที่นางกินเป็นประจำได้อย่างแม่นยำจากบันทึกการเสวยพระกระยาหารสองปีอย่างน้อยก็พิสูจน์ได้ว่านางตั้งใจจะแก้ไขปัญหาให้ตนจริง ๆมิใช่เพียงแค่หวังจะหลอกเอาเงินแล้วทำทีเป็นจัดการให้ลั่วชิงยวนหมดคำจะกล่าวจำต้องดำเนินการในขั้นตอนต่อไป “ชื่ออาหารเหล่านี้ล้วนแปลกประหลาดยิ่งนัก โบตั๋นแดงหยกขาวคือสิ่งใด? แล้วยังมีเนื้อหยกละลายลิ้นกับห้วงเวลาพักใจคือกระไ
ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย บทที่ 1445
“ช่างประหลาดนัก ดวงชะตาของกุ้ยเฟยนั้นมีวาสนาต่อบุตร”“ถึงกับเป็นดวงที่มีบุตรมากและนำมาซึ่งโชคลาภมหาศาล”“เป็นไปได้อย่างไรที่จะไร้โอรสธิดา…”เมื่อได้ยินดังนั้น ซีกุ้ยเฟยก็ตกใจ “ว่ากระไรนะ?”ซีกุ้ยเฟยกำแขนเสื้อแน่น“นี่หมายความว่าอย่างไร? หรือว่ามีผู้ใดปองร้ายข้าอีกหรือ?” ซีกุ้ยเฟยพูดด้วยน้ำเสียงตึงเครียด“ขอท่านอย่าเพิ่งทรงกังวล อาจเป็นเพราะวาสนามาเยือนช้าไป ยังมิอาจด่วนสรุปว่ามีผู้ใดปองร้ายท่านเพคะ”ถึงแม้นางจะคำนวณได้ว่าซีกุ้ยเฟยควรจะมีโอรสก่อนอายุยี่สิบสาม แต่บัดนี้นางอายุยี่สิบห้าแล้ว ยังมิได้ให้กำเนิดบุตรเลยเช่นนี้ย่อมมีพิรุธบางอย่างแต่นางมิอาจบอกกุ้ยเฟยตรง ๆ ได้ท้ายที่สุดแล้ว สถานการณ์ในวังหลวงซับซ้อนยิ่งนัก ผู้ใดลงมือและใช้วิธีการใดนั้นยังต้องสืบให้กระจ่างเสียก่อนมิเช่นนั้นอาจเป็นการแหวกหญ้าให้งูตื่นซีกุ้ยเฟยจึงพยายามสงบสติอารมณ์ให้มากที่สุดลั่วชิงยวนตรึกตรองแล้วถามว่า “โดยปกติแล้วกุ้ยเฟยเสวยสิ่งใดบ้าง เขียนรายการให้หม่อมฉันดูได้หรือไม่เพคะ?”จากนั้นซีกุ้ยเฟยก็เรียกแม่นมเฉาเข้ามา แม่นมเฉายื่นสมุดเล่มใหญ่เล่มหนึ่งให้“ในช่วงสองปีที่ผ่านมา กุ้ยเฟยเสวยสิ่งใดล้วน
ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย บทที่ 1444
“กล่าวมาเถิด” ซีกุ้ยเฟยกล่าวอย่างมิใส่ใจลั่วชิงยวนค่อย ๆ เอ่ยว่า “ฝ่าบาทเสด็จมายังตำหนักกุ้ยเฟยบ่อยครั้งหรือไม่เพคะ?”เมื่อได้ยินดังนั้น ซีกุ้ยเฟยก็เลิกคิ้วด้วยความประหลาดใจแล้วหัวเราะเบา ๆ อย่างมิอยากจะเชื่อ “เจ้าช่างกล้าถามเสียจริง”“เจ้าคงหมายความว่าข้ามิรู้จักประมาณตน ฝ่าบาทมิได้เสด็จมายังตำหนักข้าเลย แล้วข้าจะครรภ์ได้อย่างไรเช่นนั้นหรือ”ซีกุ้ยเฟยสนใจหญิงสาวผู้นี้มากยิ่งขึ้นนางยังมิเคยพบผู้ใดกล้าหาญถึงเพียงนี้มาก่อนแต่ก็ดีแล้ว นางต้องการผู้ที่กล้ากล่าวความจริง มิเช่นนั้นนางจะทราบได้อย่างไรว่าแท้จริงแล้วนางเป็นอะไรกันแน่ลั่วชิงยวนมิได้ตอบคำ นั่นมิใช่สิ่งที่นางกล่าวซีกุ้ยเฟยกล่าวต่อไปว่า “จักรพรรดิเสด็จมาสองสามวันในแต่ละเดือน”“ในช่วงวันที่ฮองเฮาทรงมีระดู”ซีกุ้ยเฟยพูดด้วยน้ำเสียงเรียบเฉยแต่ลั่วชิงยวนกลับสัมผัสได้ถึงความขมขื่นดูเหมือนว่าซีกุ้ยเฟยจะทราบดีถึงฐานะของตนที่เป็นเพียงผู้มาแทนที่ฮองเฮา“หากอาศัยเพียงรูปโฉม สักวันข้าก็ต้องร่วงโรยไป มีเพียงการให้กำเนิดโอรสธิดาเท่านั้นที่จะสามารถรักษาฐานะของข้าไว้ได้”“เป็นถึงกุ้ยเฟย จะไร้โอรสธิดาได้อย่างไร”“ถึงแม้ข้าจะรู้
ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย บทที่ 1443
ซีกุ้ยเฟยกล่าวด้วยน้ำเสียงเชื่องช้าและใจเย็น แต่แฝงไว้ด้วยโทสะและความมิพอใจอันรุนแรงลั่วชิงยวนยิ้มแล้วกล่าวว่า “เมื่อก่อนเคยได้ยินกิตติศัพท์ความเย่อหยิ่งของกุ้ยเฟย วันนี้ได้มาเห็นกับตาก็ประจักษ์ด้วยตนเองแล้วเพคะ”“มิแปลกใจเลยที่ส่งคนไปลอบสังหารมู่หยวนหยวนเพียงเพราะนางงดงาม และกำลังจะเข้าวังเป็นพระสนม นางทำให้กุ้ยเฟยหวาดระแวงถึงเพียงนี้เลยหรือเพคะ?”เมื่อได้ยินดังนั้น สีหน้าของซีกุ้ยเฟยก็เปลี่ยนไปแต่นางกลับมิโกรธ ยกคิ้วขึ้นแล้วคลี่ยิ้ม “เจ้ามาแก้ต่างให้มู่หยวนหยวนหรือ?”“แท้จริงแล้วข้าก็ได้ยินมาว่าก่อนหน้านี้เจ้ากับท่านนักบวชระดับสูงเคยไปจวนตระกูลมู่”“มู่หยวนหยวนหายตัวไปอย่างไร้ร่องรอย คงจะจากเมืองหลวงไปกับฉีหงแล้วกระมัง? พวกเขาสุขสมหวังกันก็ต้องขอบคุณข้า”“หากข้ามิได้จงใจปล่อยข่าวให้ฉีหงรู้ ฉีหงจะสามารถพาตัวมู่หยวนหยวนไปได้หรือ? ข้าได้ช่วยเหลือคู่รักคู่หนึ่งแต่เจ้ากลับกล่าวหาว่าข้าริษยานางที่นางงดงาม จึงคิดจะฆ่านางน่ะหรือ”เมื่อพูดจบ ซีกุ้ยเฟยก็ค่อย ๆ ยันกายลุกขึ้น พลางมองไปยังลั่วชิงยวนนิ้วเรียวเล็กแตะเบา ๆ ที่บ่าของลั่วชิงยวนลั่วชิงยวนถอยหลังไปก้าวหนึ่ง“ส่วนเจ้า ร่าง
ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย บทที่ 1442
“ขออภัยที่มิได้บอกเจ้าตามตรง วันนี้ที่เชิญแม่นางเข้าวังก็ด้วยเรื่องที่ปรารถนานี้แล”“ถึงแม้บุตรีของข้าจะเป็นถึงกุ้ยเฟย แต่หลายปีมานี้กลับมิอาจตั้งครรภ์ได้”“เคยเชิญหมอหลวงมาตรวจเป็นการส่วนตัวหลายครั้งก็ไม่มีผู้ใดทราบอาการ จึงใคร่ขอให้แม่นางลั่วช่วยดูว่ามีสิ่งชั่วร้ายใดแอบแฝงอยู่หรือไม่”เมื่อได้ยินดังนั้น ลั่วชิงยวนก็ประหลาดใจเล็กน้อยแท้จริงแล้วที่ซีกุ้ยเฟยมิได้มีโอรส ก็เพราะนางเป็นเพียงตัวแทนของฮองเฮาเท่านั้นเมื่อครั้งนั้น ฮองเฮาถูกจักรพรรดิลงโทษกักบริเวณในตำหนักเย็นช่วงหนึ่ง ด้วยเหตุอะไรนางก็มิทราบแน่ชัด ในช่วงที่ฮองเฮาประทับในตำหนักเย็นนั้นเอง จักรพรรดิก็ได้พบกับหญิงสาวตระกูลซีนางมีรูปโฉมคล้ายคลึงกับฮองเฮา จักรพรรดิจึงโปรดปรานนางและเลื่อนขึ้นสู่ตำแหน่งกุ้ยเฟยในที่สุดแต่ต่อมาจักรพรรดิและฮองเฮากลับคืนดีกัน ความโปรดปรานที่มีต่อกุ้ยเฟยจึงมิได้เป็นเช่นเดิมอีกต่อไปนี่เป็นเรื่องที่ผู้คนมากมายทราบกันดีการที่ซีกุ้ยเฟยมิอาจตั้งครรภ์ได้ มิใช่เพราะจักรพรรดิมิได้เสด็จไปประทับที่ตำหนักของนางหรอกหรือนางเพิ่งเคยได้ยินเป็นครั้งแรกว่าอาจมีสิ่งชั่วร้ายแฝงอยู่“ท่านมิได้เชิญท่านนักบวช
ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย บทที่ 1441
“ช่างเป็นที่น่าอัปยศแก่สำนักเรายิ่งนัก!”หากเมื่อครั้งนั้นล่วงรู้ว่าเวินซินถงจะกลายเป็นเช่นนี้ ลั่วชิงยวนย่อมต้องยับยั้งอาจารย์มิให้พาศิษย์น้องผู้นี้กลับมาด้วยประการทั้งปวงเวินซินถงโกรธเกรี้ยว “ลั่วชิงยวน เจ้าคิดว่าเจ้าเป็นใคร มีสิทธิ์อะไรมากล่าววาจาเช่นนี้!”สิ้นคำพูด เวินซินถงก็ตวัดฝ่ามือเข้าใส่ลั่วชิงยวนทันใดลั่วชิงยวนหลบหลีกไปด้านข้าง จากนั้นทั้งสองก็เข้าต่อสู้กันในตรอกแคบยาวฝีมือของเวินซินถงที่ปราศจากเซี่ยหลิงมิได้สูงส่งนัก ดังนั้นหลังจากต่อสู้กันหลายกระบวนท่าเวินซินถงก็ถูกบีบจนต้องล่าถอยทันใดนั้นเอง ร่างหนึ่งก็ร่อนลงมาที่พื้น“เจ้ากล้ารังแกคนของข้าอีกแล้วรึ? ดูเหมือนว่าบทเรียนที่ข้าเคยให้เจ้าไปนั้นยังมิเพียงพอ!” เฉินชีกล่าวด้วยน้ำเสียงดุดันแฝงไว้ด้วยจิตสังหารสีหน้าของเวินซินถงเปลี่ยนไป รีบกระโจนตัวขึ้นเหาะหนีไปในทันทีลั่วชิงยวนเองก็หมดแรงพิงกำแพงพลางยกมือกุมหน้าอกไว้เฉินชีตกใจพลันรีบเข้ามาประคองนาง “เป็นอะไรไป? มิสบายหรือ?”“กลับไปกับข้าเถิด”เฉินชีกล่าวพลางจะอุ้มนางขึ้นลั่วชิงยวนกลับยกมือผลักเฉินชีออก “ข้ายังมีธุระต้องทำ มิอาจกลับไปกับเจ้าได้”“แล้วข้าก็มิอ
ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย บทที่ 1440
เวินซินถงจ้องมองลั่วชิงยวนอย่างอาฆาต เล็บจิกเข้าไปในฝ่ามืออย่างแรงนางพยายามอย่างมากที่จะเอาชนะใจกุ้ยเฟย เพราะหวังจะได้รับการสนับสนุนกระทั่งต้องลดสถานะของตนจากตำแหน่งนักบวชระดับสูงลงไปประจบตระกูลซี เพื่อที่จะได้มีโอกาสสนทนากับกุ้ยเฟยโอกาสที่นางอุตส่าห์ดิ้นรนมาจนได้แต่นายท่านซีกลับเชิญลั่วชิงยวนไปอย่างเต็มใจลั่วชิงยวนได้ไปอย่างง่ายดาย! เพราะเหตุใดกัน!“ดี ในเมื่อแม่นางลั่วรับปากแล้ว ข้าจะไปจัดการให้เรียบร้อย เรื่องเวลา… เป็นอีกสามวันได้หรือไม่?” นายท่านซีกล่าวด้วยความกระตือรือร้นลั่วชิงยวนพยักหน้า “ได้”นายท่านซีพึงพอใจอย่างยิ่งเดิมทีเวินซินถงมาเพื่อดูผลลัพธ์ เมื่อเห็นฉากนี้ก็รู้ผลลัพธ์แล้วท่าทีของนายท่านซีที่มีต่อลั่วชิงยวนนั้นกระตือรือร้นและเป็นกันเองเช่นนั้น แม้แต่กับนางที่เป็นนักบวชระดับสูงก็มิเคยได้รับ!ครั้งนี้เดิมทีนางกุมชัยชนะไว้ในมือแล้ว เพราะว่าจะได้รับการสนับสนุนจากกุ้ยเฟย แต่กลับถูกลั่วชิงยวนทำลายหมดสิ้นเวินซินถงกัดฟันหันหลังเดินออกไปลั่วชิงยวนก็กินอาหารเสร็จพอดี ในขณะที่กำลังจะกลับ นายท่านซีก็รั้งนางไว้ แล้วถามว่า “ตอนนี้แม่นางลั่วพักอยู่ที่ใด ข้าจะได้จ
ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย บทที่ 1439
ลั่วชิงยวนรอแล้วรอเล่า จนกระทั่งหงไห่ปรากฏตัวนางจึงรีบวิ่งตามไป หงไห่หันหลังวิ่งหนีทั้งสองเล่นเกมวิ่งไล่จับกันในจวนวิ่งวนไปวนมาเกือบทั่วทั้งจวนเมื่อเหนื่อยก็หยุดพักสักครู่ พักผ่อนครึ่งชั่วยามแล้วจึงวิ่งต่อจนกระทั่งถึงยามดึกสงัดทุกอย่างจึงค่อย ๆ สงบลงลั่วชิงยวนเก็บวิญญาณของหงไห่ใส่ขวดไปเมื่อถึงรุ่งเช้า เสียงไก่ขันดังขึ้นนายท่านซีรีบเดินออกจากห้องด้วยความร้อนใจ มาหาลั่วชิงยวนที่นั่งพักอยู่บนบันไดหิน“แม่นาง เป็นอย่างไรบ้าง?”“ข้าเห็นสีหน้าเจ้ามิค่อยดีเลย”นายท่านซีมองนางด้วยสีหน้าเป็นห่วงลั่วชิงยวนตอบว่า “จัดการเรียบร้อยแล้ว”นางหยิบขวดใบนั้นออกมาให้นายท่านซีดูนายท่านซีเห็นเพียงกลุ่มไอสีดำก็เชื่อสนิทใจ “จัดการได้ก็ดีแล้ว จัดการได้ก็ดีแล้ว”“แม่นาง ของพรรค์นั้นจะมิกลับมาอีกแล้วใช่หรือไม่?”ลั่วชิงยวนตอบว่า “เมื่อปราบแล้วก็จะมิกลับมาอีก”“แต่ก็มีโอกาสที่จะมีอะไรบางอย่างเกิดขึ้นอีก”“หากยังมีคนมุ่งเป้ามาที่นายท่านซีอยู่”เมื่อได้ยินดังนั้น สีหน้าของนายท่านซีก็เคร่งขรึมขึ้นมาขณะถามว่า “เช่นนั้นจะทำอย่างไรดี?”ลั่วชิงยวนค่อย ๆ ลุกขึ้นกล่าวว่า “วันนี้ข้าจะจัดวางอาค
ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย บทที่ 1438
คำพูดของนายท่านซีช่างเฉียบคมยิ่งนักราวกับตบหน้านักบวชระดับสูงต่อหน้าผู้คน อับอายจนมิรู้จะหาทางลงอย่างไรใบหน้าของเวินซินถงมืดมน นางรู้สึกอับอายอย่างยิ่งแต่บัดนี้ความแค้นที่มีต่อลั่วชิงยวนในใจนางยิ่งปะทุมากกว่า ลั่วชิงยวนมองเวินซินถงอย่างท้าทาย จากนั้นก็ตอบนายท่านซีว่า “นายท่านซีโปรดวางใจ ข้าจะจัดการเรื่องนี้ให้ท่านอย่างเรียบร้อยแน่นอน”นายท่านซีพยักหน้า “เช่นนั้นก็รบกวนแม่นางแล้ว”จากนั้นนายท่านซีก็ให้คนจัดห้องพักให้ลั่วชิงยวน รอจนถึงยามค่ำลั่วชิงยวนถือกระสอบใส่งูออกจากบ้านตระกูลซีไปเวินซินถงยังคงมิยอมรับความพ่ายแพ้ และกล่าวกับนายท่านซีอีกหลายคำ แต่เมื่อลั่วชิงยวนหันไปมองก็เห็นเพียงสีหน้ารังเกียจของนายท่านซี ไม่มีแม้แต่จะเหลียวแลเวินซินถงเลยลั่วชิงยวนหัวเราะเบา ๆจากนั้นก็เดินออกไปหลายสิ่งหลายอย่างบนใต้หล้านี้ก็โหดร้ายเช่นนี้เมื่อมีฐานะที่สูงส่งแล้วก็ต้องมีความแข็งแกร่งเทียบให้สมกับสถานะ ผู้อื่นจึงจะยอมรับนายท่านซีมีอำนาจ จึงกล้าที่จะแสดงออกอย่างชัดเจนเช่นนี้ มิไว้หน้าเวินซินถงเลยแม้แต่น้อยถึงแม้คนอื่น ๆ จะมิกล้าแสดงออกอย่างชัดเจนเช่นนายท่านซี แต่ก็คงจะซุบซิบนินท
You may also like
อีกด้านของนางร้าย
l3oonm@10.3K viewsแต่งกับขุนนาง
หอมดังเดิม105.9K viewsชาตินี้ ขอใช้ชีวิตในแบบง่าย ๆ
ประดับดิน11.0K viewsสนมร้างรักขอทวงบัลลังก์
ม่อเยี่ยน658.1K viewsพ่ายรักชายาตัวแทน
วริษา969 viewsเขาวานให้ข้าเป็นสาย(รัก)ลับ
moonlight -mini535 views1970s เปลี่ยนมารดาตัวร้ายให้กลายเป็นคนดี
จินเหมยเทียน1.8K viewsทะลุมิติมาเป็น มารดาเลี้ยงแฝด3 ในยุค80
ชงเมิ่ง1.1K views
