공유

บทที่ 759

작가: หว่านชิงอิ๋น
เซียวชูตกตะลึงและกอดดาบไว้ในอ้อมแขนทันใด “ท่านอ๋อง! มิได้หนาพ่ะย่ะค่ะ!"

น้ำเสียงของฟู่เฉินหวนเย็นชาเล็กน้อย “หากมิได้ เช่นนั้นก็รีบหาทางเสียสิ? เรื่องแค่นี้ยังต้องถาม เช่นนั้นเจ้าจะมีประโยชน์อันใด”

เซียวชูเกาหัว นี่มิใช่หน้าที่ของเขา รู้อย่างนี้เขาพาซูโหยวมาที่นี่ด้วยดีกว่า

ฟ่านซานเหอรีบพูด “ท่านอ๋อง กระหม่อมมี กระหม่อมจะจ่ายให้พ่ะย่ะค่ะ”

ฟ่านซานเหอพูดแล้วหยิบถุงเงินของเขาออกมาทันที

แต่ฟู่เฉินหวนยกมือขึ้นเพื่อปรามและพูดด้วยน้ำเสียงมิแยแส "พระชายาของข้าต้องการซื้อของเพียงมิกี่อย่าง มิต้องให้คนอื่นจ่ายให้หรอก"

"ข้าจ่ายเองได้"

ฟ่านซานเหอพยักหน้าด้วยรอยยิ้มและเก็บถุงเงินกลับอย่างเชื่องช้า

ลั่วชิงยวนยังคงจับจ่ายกับลั่วหลางหลางต่อไป ออกจากร้านหนึ่งก็เข้าอีกร้าน

และยังได้ไปที่ร้านของตระกูลฟ่านอีกด้วย

นางซื้ออาภรณ์และเครื่องประดับให้ลั่วหลางหลาง

หลังจากเลือกสร้อยข้อมือมูลค่าสามร้อยตำลึง ลั่วหลางหลางเกิดปฏิเสธ “หากเจ้าต้องการซื้อก็เก็บไว้เองเถิด ข้ามิต้องการสิ่งเหล่านี้"

“ดูสิว่าเจ้าแต่งตัวเรียบง่ายขนาดไหน เจ้ามิสวมอะไรเลย ดูสิว่าใส่แล้วเจ้างามเพียงใด” ลั่วชิงยวนบังคับให้ลั่วหลางหลา
이 책을 계속 무료로 읽어보세요.
QR 코드를 스캔하여 앱을 다운로드하세요
잠긴 챕터

최신 챕터

  • ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย   บทที่ 1520

    ลั่วชิงยวนคิดดูแล้วก็เห็นว่าเป็นเช่นนั้นจริงฉีเฮ่าสิ้นชีพด้วยน้ำมือเฉินชี ข่าวนี้ย่อมต้องแพร่สะพัดออกไปถึงแม้จะมีศัตรู แต่ก็คงมิใช่คนของค่ายทหารอวิ๋นโจว เพราะฉีเฮ่าตายแล้ว ย่อมเป็นประโยชน์แก่พวกเขา มิได้เกิดผลเสียใดต่อพวกเขา ตำแหน่งแม่ทัพนี้ย่อมมีผู้คนมากมายหมายจะแย่งชิงหากมีผู้ใดคิดแค้นตลาดมืดก็คงมิอาจทำอะไรอวี๋หงได้เมื่อคืนที่ผ่านมา แม้แต่ฉีเฮ่ายังมิใช่คู่ต่อสู้ของอวี๋หง ใครเล่าจะกล้ามาหาเรื่องอีกเมื่อพักผ่อนเพียงพอแล้ว ลั่วชิงยวนก็มองดูฟ้าแล้วกล่าวว่า “ข้าจะไปหาอะไรกิน”เฉินชีเรียกนางไว้ “ให้ข้าไปด้วยหรือไม่?”ลั่วชิงยวนมิหันกลับไปมองด้วยซ้ำ “มิต้อง”“เจ้าไปทำธุระของเจ้าเถิด”ลั่วชิงยวนเดินเข้าไปในป่า เฉินชีตามออกมายืนมองแผ่นหลังของนางอยู่ห่าง ๆที่แห่งนี้คือที่ที่อยู่ใกล้แคว้นเทียนเชวียที่สุดมิรู้ว่านางจะคิดกลับไปหรือไม่เดิมทีเฉินชีคิดจะตามไปดู แต่คิดแล้วก็หยุด หากลั่วชิงยวนรู้เข้าย่อมมิพอใจเป็นแน่จากนั้นเฉินชีก็จัดการเก็บข้าวของแล้วเริ่มทำงาน และจัดเตรียมที่นอนในห้องใหม่ด้วยลั่วชิงยวนเดินไปตามป่าที่เงียบสงัด มองดูฟ้าที่เริ่มมืดมิด ความมืดเข้าปกคลุมทั่วทั้งป่

  • ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย   บทที่ 1519

    “เจ้าไปเตรียมม้าก่อน ข้าจะไปกำชับโฉวสือชีสองสามคำ”“ได้”จากนั้นเฉินชีก็ไปเตรียมม้าลั่วชิงยวนเห็นโฉวสือชีอยู่บนถนนพอดี พร้อมฉีอวี้ที่อยู่ข้างหลังเขา“ข้าจะมิอยู่ครึ่งเดือน เจ้าจงช่วยเฝ้าดูที่ตลาดมืดให้ด้วย”“ส่วนท่านพี่ เจ้าช่วยไปบอกเขาให้ข้าด้วย”โฉวสือชีพยักหน้า เมื่อเห็นเฉินชีนำม้ามาพอดีจึงถามด้วยความเป็นห่วง “เจ้าไปกับเฉินชีหรือ? จะเป็นอันตรายหรือไม่?”“ไม่หรอก”“ฉีเฮ่าตายแล้ว ต่อไปตลาดมืดอาจจะเกิดเรื่องยุ่งยาก เจ้าจงจับตาดูให้ดี หากเกิดเรื่องใดขึ้นให้จุดดอกไม้ไฟที่นี่ ข้าจะได้เห็น”ลั่วชิงยวนกล่าวพลางยื่นแผนที่ให้โฉวสือชีโฉวสือชีเปิดดูแวบหนึ่ง แล้วพยักหน้า “ได้ เจ้าก็ระวังตัวด้วย”ลั่วชิงยวนหันหลังเตรียมจะจากไป แต่สายตาพลันเหลือบไปเห็นใบหน้าของฉีอวี้เห็นใบหน้าของนางถูกปกคลุมด้วยไอสีดำ จึงอดมิได้ที่จะชะงักไปครู่หนึ่ง“เป็นอะไรไปเจ้าคะ?” ฉีอวี้มองลั่วชิงยวนด้วยสายตาที่แปลกไป แล้วถามด้วยความสงสัยลั่วชิงยวนดึงนางไปด้านข้าง แล้วกล่าวว่า “ช่วงนี้คนในบ้านของเจ้าสบายดีหรือไม่?”ฉีอวี้ชะงักไปเล็กน้อย ก่อนจะพยักหน้า “ทุกอย่างเรียบร้อยดี มีกระไรหรือเจ้าคะ?”ลั่วชิงยวนขมวด

  • ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย   บทที่ 1518

    เมื่อพูดถึงเรื่องนี้ เฉินชีก็นั่งลงพร้อมหยิบกระดาษและพู่กันมาเริ่มวาดวาดเสร็จอย่างรวดเร็วก็ยื่นให้ลั่วชิงยวนดู“เช่นนี้ เจ้าชอบหรือไม่?”ลั่วชิงยวนมองดู กระบี่เพรียวบาง ดูบอบบางและจับถนัดมือ ใกล้ด้ามกระบี่ยังมีตัวอักษร “ลั่ว” สลักอยู่ด้วยนางถามว่า “เจ้าต้องใช้เวลานานเท่าใดในการสร้างกระบี่เล่มนี้?”เฉินชียิ้ม “ภายในครึ่งเดือน จะตีให้เจ้าเสร็จแน่นอน”ลั่วชิงยวนประหลาดใจ “ครึ่งเดือนก็ได้แล้วหรือ?”เฉินชียกยิ้มจาง “ได้ แต่เจ้าต้องช่วยข้า”“ช่วยอย่างไร?”“ต้องรวบรวมวัสดุที่ข้าต้องการให้ครบภายในสามวัน แล้วขนขึ้นเขาไป”ลั่วชิงยวนคิดดูแล้ว การรวบรวมวัสดุเหล่านั้นในตลาดมืดคงมิยาก “ไม่มีปัญหา!”จากนั้นเฉินชีก็ตั้งใจปรับปรุงแบบร่างให้สมบูรณ์ ลั่วชิงยวนมองอยู่ข้าง ๆ ครู่หนึ่งในใจก็รู้สึกตกตะลึงในพรสวรรค์การตีกระบี่ของเฉินชีเมื่อเขาทำสิ่งนี้ สีหน้าของเขาจริงจังราวกับเปลี่ยนไปเป็นคนละคนลั่วชิงยวนจึงมิได้รบกวนอีก แล้วออกจากห้องไปจากนั้นลั่วชิงยวนก็กลับบ้านนางจึงได้พบกับโหยวหัวหนิงอวี๋หงพบนางแล้วโหยวหัวหนิงยืนอยู่ในลานบ้านราวกับกำลังรอคอยนาง เมื่อเห็นลั่วชิงยวนกลับมาก็เดินตร

  • ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย   บทที่ 1517

    “พวกเจ้าทุกคนจงไปให้พ้น!”บริวารของฉีเฮ่าจึงพากันถอยร่นไปอย่างรวดเร็วบริเวณนั้นพลันว่างเปล่าอวี๋หงก็โบกมือให้ทุกคนถอยไปผู้คุ้มกันตลาดมืดรีบเข้ามาลากศพไป เมื่อทำความสะอาดเรียบร้อยแล้วก็รีบถอยออกไปอย่างรวดเร็วที่แห่งนี้กลับสู่ความสงบ มีเพียงกลิ่นคาวเลือดที่คุกรุ่นอยู่ในอากาศมิยอมจางหายไปเป็นเวลานานเฉินชีมีสีหน้าสำนึกผิดและเสียใจ เขามองลั่วชิงยวนพลางกล่าวเสียงต่ำ “ขอโทษ ข้ามิควรโกรธเจ้า แล้วทิ้งเจ้าไว้ที่นี่ลำพัง”ลั่วชิงยวนเหลือบมองเขาอย่างเฉยเมย มิได้ใส่ใจเมื่อห่างจากเฉินซี นางกลับรู้สึกสงบโล่งใจเสียอีกจูลั่วที่ยืนอยู่ข้าง ๆ ยังมิได้จากไป เมื่อได้ยินคำพูดของเฉินชี ปรากฏว่าน้ำเสียงเช่นนั้นช่างน่าตกตะลึงยิ่งนักลั่วชิงยวนสังเกตเห็นเขา จึงถามเสียงเย็น “เจ้ายังมิไปอีกรึ? ยังอยากสู้กับข้าอีกหรือไร?”จูลั่วประสานมือคารวะ จากนั้นก็ยื่นกระบี่หมื่นทิศให้ด้วยมือทั้งสองข้างในเวลานี้ เขาจะกล้ามิคืนกระบี่ได้อย่างไรลั่วชิงยวนรับกระบี่มาแล้วคิดในใจว่าเขาก็ยังพอมีเหตุผลอยู่บ้างใครเล่าจะรู้ว่าจูลั่วกลับกล่าวอีกว่า “เพียงแต่ข้ายังคงอยากจะประลองฝีมือกับแม่นาง! หวังว่าจะได้หาเวลามาป

  • ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย   บทที่ 1516

    ในขณะที่อวี๋หงกำลังไล่ตามมาทันใดนั้นก็มีคนอีกกลุ่มหนึ่งปรากฏตัวขึ้นแล้วกระโจนเข้าสู่บริเวณการต่อสู้ ผู้คนโดยรอบต่างหยุดมือในทันทีพากันมองไปยังทิศทางที่ผู้คนกลุ่มนั้นกรูกันเข้ามาหลังจากองครักษ์จำนวนมากกรูกันเข้ามาแล้ว ก็เห็นเงาร่างสง่างามค่อย ๆ ก้าวเข้ามาในใจของทุกคนกระวนกระวายเมื่อฉีเฮ่าเห็นผู้มาเยือนก็ตื่นเต้นอย่างยิ่ง พยายามคลานขึ้นแล้วกระโดดเข้าไปหาเฉินชีด้วยความทุลักทุเล“ท่านแม่ทัพใหญ่! ท่านมาได้จังหวะพอดี!”ฉีเฮ่าชี้ไปยังอวี๋หงและลั่วชิงยวนด้วยความโกรธ “ท่านรีบส่งกำลังทหารไปปราบเมืองป้านกุ่ยเถิดขอรับ! เจ้าเมืองผู้นั้นคิดจะสังหารข้า!”“ส่วนสตรีผู้นี้กล้าท้าทายข้า ข้าจะจับนางกลับไปเป็นนางบำเรอกองทัพ”ฉีเฮ่าในเวลานี้เต็มไปด้วยบาดแผล เห็นได้ชัดว่ามิอาจต้านทานอวี๋หงได้จึงจำต้องหาที่พึ่งบังเอิญว่าเฉินชีมาถึงพอดี เขามั่นใจว่าเฉินชีจะลงมือช่วยเหลือทว่าเมื่อเฉินชีได้ยินคำสุดท้าย สีหน้าก็พลันมืดมนลงในทันทีดวงตาคมกริบมองฉีเฮ่าอย่างดุร้าย “เจ้าว่ากระไรนะ?”“สตรีผู้นั้นเป็นกระไรไป?”ฉีเฮ่ายังมิได้ตระหนักถึงแววตาและน้ำเสียงที่เย็นชาลงอย่างกะทันหันของเฉินชี เพียงกล่าวด้วยค

  • ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย   บทที่ 1515

    อวี๋หลินล้มลงกับพื้น มิกล้าลุกขึ้นอีก เขาตะโกนด้วยความหวาดกลัว “จูลั่ว! เจ้ามัวยืนเฉยอยู่หาปะไร ลงมือสิ!”จูลั่วที่ยืนอยู่ห่าง ๆ เหลือบมองมาลั่วชิงยวนเหยียบอกอวี๋หลิน พลางจ้องมองเขาจากเบื้องบนด้วยสายตาคมกริบ “ข้าบอกแล้วว่าวันนี้ข้าจะเอาแขนของเจ้าให้ได้!”เมื่อกล่าวจบ นางก็หยิบกระบี่ขึ้นมาจากพื้นแล้วฟันเข้าที่แขนของอวี๋หลินอย่างแรงเสียงกรีดร้องอันน่าเวทนาดังก้องเลือดแดงฉานสาดกระเซ็นอวี๋หลินกุมแขนที่ขาดสะบั้นไว้พลางกรีดร้องด้วยความเจ็บปวดภาพนี้โหดร้ายนองเลือดอย่างยิ่งทว่าลั่วชิงยวนกลับมิได้กะพริบตาแม้แต่น้อย“เจ้าน่ะรึ? คู่ควรที่จะมาแย่งตำแหน่งเจ้าเมืองหรือไร? เจ้าคนไร้ค่า!”ลั่วชิงยวนเตะเขาออกไปแต่ในเวลานั้นเอง จูลั่วก็ฉวยกระบี่หมื่นทิศมาอย่างรวดเร็ว แล้วเงื้อกระบี่พุ่งเข้าใส่ลั่วชิงยวนลั่วชิงยวนหรี่ตาลงมองเขา ก่อนจะเดาะลิ้นแล้วส่ายหน้า “แม้จะถือกระบี่หมื่นทิศแล้ว ทว่าเทียบท่าทีของเจ้ากับฝูเหมิ่งแล้วก็ยังห่างไกลนัก”ท่าทีของฝูเหมิ่งเมื่อถือกระบี่นั้นสามารถทำให้ผู้คนใจสั่นสะท้านด้วยความหวาดกลัวได้ แต่จูลั่วกลับมิเป็นเช่นนั้นจูลั่วหยุดยืนอยู่เบื้องหน้าลั่วชิงยวน ส

더보기
좋은 소설을 무료로 찾아 읽어보세요
GoodNovel 앱에서 수많은 인기 소설을 무료로 즐기세요! 마음에 드는 책을 다운로드하고, 언제 어디서나 편하게 읽을 수 있습니다
앱에서 책을 무료로 읽어보세요
앱에서 읽으려면 QR 코드를 스캔하세요.
DMCA.com Protection Status