Share

บทที่ 784

Author: หว่านชิงอิ๋น
ลั่วชิงยวนพาลั่วหลางหลางไปที่ลานหน้าบ้าน ในขณะนี้เฉินซวนอี๋กำลังนั่งอยู่ที่ห้องโถงด้านหน้ากำลังดื่มชา ราวกับว่านางกำลังรอให้พวกนางมาหา

เมื่อเห็นลั่วชิงยวนลากลั่วหลางหลางมาด้วย นางก็แสร้งทำเป็นตกใจแล้วลุกขึ้น

“พระชายามาตั้งแต่เมื่อไหร่? บ่าวในบ้านนี้เป็นอะไรกัน มิยอมแจ้งล่วงหน้า”

ลั่วชิงยวนยื่นมือที่แดงก่ำและมีเลือดไหลซึมของลั่วหลางหลาง และถามอย่างเย็นชา "นี่คือจุดประสงค์ที่พวกเจ้านำลั่วหลางหลางกลับมาใช่หรือไม่?"

เฉินซวนอี๋มองดูและตกใจ "เกิดเรื่องอันใดขึ้น? ผู้ใดทำร้ายเจ้า?"

การเสแสร้งว่ากังวลใจและกังวลนั้นจอมปลอมอย่างที่สุด

“เจ้าคิดเยี่ยงไรเล่า? เจ้าเป็นคนดูแลบ้าน เจ้ามิรู้หรือว่าเกิดอะไรขึ้น?”

เฉินซวนอี๋ขมวดคิ้วและพูดว่า “ข้ายุ่งอยู่กับการค้า เช่นนั้นข้าจึงมิรู้จริง ๆ ว่าเรื่องใหญ่โตแบบนี้เกิดขึ้นในครอบครัวได้อย่างไร พระชายา รอสักครู่ ข้าจะเรียกคนมาไต่ถามให้รู้เรื่อง!”

ดังนั้นเฉินซวนอี๋จึงเรียกคนรับใช้ทั้งหมดเข้ามาไต่ถาม มีสาวใช้คนหนึ่งตอบไปว่า “เป็นพวกป้าจางที่ให้ฮูหยินซักเสื้อผ้าเจ้าค่ะ”

เมื่อได้ยินสิ่งนี้ เฉินซวนอี๋จึงพูดด้วยความโกรธ “ป้าจางอยู่ที่ใด ไปพานางมาหาข้า!”

ในไม
Continue to read this book for free
Scan code to download App
Locked Chapter

Latest chapter

  • ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย   บทที่ 1526

    มินานนัก ซ่งอวี่ก็กลับมาจากการเก็บสมุนไพรเหน็ดเหนื่อยจนเหงื่อท่วมกายเฉินเซี่ยวหานอยู่ใกล้จึงก้าวเข้าไปยื่นน้ำให้ถ้วยหนึ่ง “ท่านลุง วันนี้ท่านเก็บสมุนไพรได้เมากกว่าเมื่อวานอีกนะขอรับ”ซ่งอวี่นั่งลงโบกพัดพักครู่หนึ่งเขากล่าวด้วยรอยยิ้มว่า “ใช่แล้ว วันนี้พบหนองน้ำแห่งหนึ่ง มิคาดคิดว่าแถวนั้นยังมีของดีอยู่มิน้อย”เฉินเซี่ยวหานจึงย่อตัวลง แล้วกล่าวว่า “ท่านลุง สมุนไพรเหล่านี้ต้องนำไปตากแดดใช่หรือไม่ขอรับ? ข้าจะช่วยจัดเรียงเอง”“ดีมาก รบกวนเจ้าแล้ว”เมื่อเห็นดังนั้น ฉู่จิ้งก็ลุกขึ้นแล้ววิ่งเข้าไป “ท่านลุง ข้าก็จะช่วยท่านด้วย”ลั่วชิงยวนชะงักไป สายตามองกระดานหมากที่ยังเล่นมิจบซ่งเชียนฉู่ก็เห็นเช่นกัน นางเดินเข้ามาอย่างจนปัญญา แล้วกล่าวว่า “ข้าจะเล่นกับท่านต่อเอง”“สองคนนั้นพึ่งพามิได้เลย”เมื่อได้ยินดังนั้น ลั่วชิงยวนก็อดมิได้ที่จะหัวเราะเบา ๆ “พึ่งพามิได้เลยงั้นหรือ? ข้าว่าดูแล้วน่าจะพึ่งพาได้นะ”“ข้ามิคาดคิดว่าเฉินเซี่ยวหานจะอยู่ที่นี่”ซ่งเชียนฉู่เล่นหมากพลางกล่าวไปด้วย “เขามานานแล้ว การที่คฤหาสน์สามารถสร้างใหม่ได้ ก็เป็นส่วนหนึ่งของความพยายามของเขาเหมือนกัน”“ตอนแรกข้ามิ

  • ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย   บทที่ 1525

    ดังนั้นจึงได้ส่งกำลังทหารมายังที่แห่งนี้ก่อนล่วงหน้า เพื่อป้องกันภัยแต่เนิ่น ๆ“เชียนฉู่ เจ้าสัญญากับข้าได้หรือไม่ว่า แม้สองแคว้นจะทำศึกกันจริง เจ้าก็ต้องรักษาชีวิตตนเองไว้ก่อน”“อย่าได้เข้าไปพัวพันเด็ดขาด”คฤหาสน์จี้เยวี่ยตั้งอยู่ในตำแหน่งที่พิเศษ หากเข้าไปเกี่ยวข้องย่อมตกอยู่ในอันตรายยิ่งซ่งเชียนฉู่เกรงว่านางจะกังวล จึงพยักหน้า“เอาเถิด นาน ๆ ทีท่านจะได้มาหา ข้าจะมิพูดถึงเรื่องน่าเศร้าเหล่านั้นแล้ว”“ข้าไปทำขนมให้ท่านกินดีกว่า!”ซ่งเชียนฉู่รีบลุกขึ้นวิ่งไปที่ห้องครัวฉู่จิ้งค่อย ๆ ลุกขึ้นแล้วถามว่า “สนใจเล่นหมากสักสองกระดานหรือไม่?”“ได้เลย”เมื่อมาถึงศาลาในสวน สายลมพัดโชยนำพาความเย็นสบายมาเล็กน้อยทั้งสองค่อย ๆ เล่นหมากด้วยกันลั่วชิงยวนอดมิได้ที่จะถามว่า “เจ้ารู้หรือไม่ว่าร่างของฟู่เฉินหวนถูกฝังไว้ที่ใด?”คำถามนี้นางกล้าถามเพียงฉู่จิ้งเท่านั้นเมื่อเอ่ยชื่อนี้ ในใจนางก็เจ็บปวดราวกับถูกเข็มทิ่มแทงฉู่จิ้งชะงักไปครู่หนึ่งส่วนคนใบ้ที่ยืนอยู่ด้านหลังลั่วชิงยวนก็นิ่งไปทันทีฉู่จิ้งอึ้งไปสักพัก แล้ววางหมากก่อนตอบว่า “อยู่ที่เมืองหลวง”ลั่วชิงยวนพยักหน้า “สมควรแล้วที่ถ

  • ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย   บทที่ 1524

    “ไป พวกเราขึ้นไปกันเถิด!” ซ่งเชียนฉู่กล่าวด้วยความตื่นเต้น แล้วดึงลั่วชิงยวนปีนขึ้นไปบนหน้าผาคนใบ้ที่อยู่ด้านหลังก็ติดตามขึ้นไปซ่งเชียนฉู่เหลือบมองเขาแวบหนึ่ง แล้วจงใจถามว่า “นี่สหายของเจ้าหรือ?”ลั่วชิงยวนตอบว่า “ใช่ สหายจากแคว้นหลี”นางมิได้กังวลว่าคนใบ้จะนำเรื่องนี้ไปบอกฉินอี้ นางเชื่อว่าคนที่ร่วมเป็นร่วมตายมาด้วยกันย่อมไว้ใจกันได้ยิ่งไปกว่านั้น แม้ฉินอี้จะล่วงรู้เส้นทางนี้ก็ไร้ประโยชน์ เพราะใต้ภูเขาลูกนี้ล้วนมีคนของเฉินชีอยู่ฉินอี้จะกระทำการใด ย่อมมิอาจรอดพ้นสายตาของเฉินชีไปได้ซ่งเชียนฉู่จับมือนาง แล้วกล่าวด้วยความตื่นเต้นว่า “ท่านดูสิ คฤหาสน์ของเราสร้างเสร็จแล้ว ไม่มีร่องรอยถูกไฟไหม้หลงเหลืออยู่เลย”ลั่วชิงยวนมองแล้วรู้สึกดีใจ คฤหาสน์กลับคืนสู่ความยิ่งใหญ่ดังเดิมแล้วจริง ๆ อีกทั้งบนเขาก็มีผู้คนมิน้อย ดูเหมือนจะมีการจ้างผู้คุ้มกันมามากมาย“ข้ามิคาดคิดเลยว่าจะสร้างสะพานนั้นเสร็จได้ในเวลาอันสั้นเช่นนี้”“ช่วงนี้ทุกคนคงลำบากกันมากกระมัง”ซ่งเชียนฉู่ยิ้มแล้วกล่าวว่า “มิลำบากเลย ทั้งหมดนี้ต้องขอบคุณฉู่จิ้ง”“เพราะเขาช่วยเหลือ เราจึงสามารถสร้างสะพานนี้ได้เร็วถึงเพียงนี้”

  • ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย   บทที่ 1523

    มองดูแล้ว มีอย่างน้อยเจ็ดแปดตัวลั่วชิงยวนยิ้มอย่างพึงพอใจ “คราวนี้มิต้องล่าสัตว์ไปอีกสองวันแล้ว”“ข้าจะนำกลับไปเลี้ยง”คนใบ้พยักหน้า“เจ้ารอข้าอยู่ที่นี่ครู่หนึ่งนะ ข้าจะนำเจ้าพวกนี้ไปเก็บก่อน แล้วประเดี๋ยวเจ้าไปที่แห่งหนึ่งกับข้าหน่อย”คนใบ้พยักหน้าจากนั้นลั่วชิงยวนก็รีบร้อนกลับไปเฉินชีกำลังกินอาหารอยู่ เมื่อเห็นนางนำไก่ป่ากลับมามากมายก็ประหลาดใจยิ่งนัก“อาเหลาเก่งกาจถึงเพียงนี้ ยังมีฝีมือเช่นนี้อีกหรือ”ลั่วชิงยวนหาไม้กระดานมาล้อมบริเวณหนึ่งในมุมลานบ้านเป็นวงกว้าง แล้วปล่อยไก่ป่าเข้าไป“เลี้ยงไว้ค่อย ๆ กิน”เฉินชียืนมองอยู่ข้าง ๆ ในใจเปี่ยมสุข เขายิ้มพลางกล่าวว่า “อาเหลา เมื่อทุกอย่างเสร็จสิ้นแล้ว พวกเรามาอยู่ที่นี่ด้วยกันดีหรือไม่?”“ถึงเวลานั้นข้าจะสร้างลานบ้านให้กว้างขึ้น ปลูกดอกไม้ที่เจ้าชอบ แล้วก็เลี้ยงสัตว์เล็ก ๆ น้อย ๆ ด้วย”“ว่าง ๆ ก็เล่นกับพวกมัน หิวก็จับมาฆ่ากิน เป็นอย่างไร?”ในห้วงความคิดของเฉินชีได้จินตนาการภาพอันงดงามนั้นแล้วนี่คือชีวิตที่เขาปรารถนามาตลอดลั่วชิงยวนมองเขาอย่างจนปัญญา “เจ้าช่างคิดไปไกลเสียจริง”“จัดการเรื่องเฉพาะหน้าให้ดีก่อนเถิด”“ข

  • ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย   บทที่ 1522

    ยามดึกสงัดฟู่เฉินหวนรีบรุดกลับไปเขาออกคำสั่งว่า “นับจากนี้ไปทุกคนจงถอยร่นไปสิบลี้ หากมิได้รับคำสั่งของข้า ห้ามเคลื่อนไหวโดยพลการ”เฉินชีมาถึงบนเขาอย่างกะทันหัน การเคลื่อนไหวของพวกเขาจึงต้องหยุดลงจากนั้นฟู่เฉินหวนก็รีบข้ามสะพานกลับไปยังคฤหาสน์จี้เยวี่ยเดิมทีซ่งเชียนฉู่หลับไปแล้ว แต่เมื่อได้ยินข่าวคราวของลั่วชิงยวนก็รีบพลิกตัวลุกขึ้นสวมเสื้อคลุมวิ่งออกมา“เป็นอย่างไรบ้าง? เป็นข่าวดีหรือข่าวร้าย?” ซ่งเชียนฉู่กังวลยิ่งนักฟู่เฉินหวนกล่าวเสียงหนักแน่น “ลั่วชิงยวนกับเฉินชีมาถึงบนเขาแล้ว ลั่วชิงยวนอาจจะมาถึงในอีกสองวันนี้”เมื่อได้ยินดังนั้น ซ่งเชียนฉู่ก็ตื่นเต้นอย่างมาก “จริงหรือ?”“จะมาจริง ๆ หรือ?”“ในที่สุดข้าก็จะได้พบนางแล้ว!”ฟู่เฉินหวนกลับกล่าวด้วยสีหน้าเคร่งขรึม “พวกเจ้าต้องรักษาความลับเรื่องตัวตนของข้าไว้อย่างเคร่งครัด”“อย่าให้นางรู้ว่าข้าเป็นใคร”เมื่อได้ยินดังนั้น ซ่งเชียนฉู่ก็ตกใจเล็กน้อย “เหตุใดหรือเพคะ?”ฟู่เฉินหวนขมวดคิ้วแน่น “หากนางรู้ว่าข้าเป็นใคร นางอาจจะมิยอมให้ข้าอยู่ข้างกายอีกต่อไป”“ยิ่งไปกว่านั้น ข้าหลอกลวงนางมานานถึงเพียงนี้ หากนางรู้ความจริง ย่อมต้

  • ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย   บทที่ 1521

    ตามหลักแล้วคนใบ้มิน่าจะรู้จักที่แห่งนี้คนใบ้ทำท่าทางบอกว่าติดตามนางขึ้นเขามาด้วย“เจ้าติดตามข้ามาตลอดเลยหรือ?”คนใบ้พยักหน้า“ฉินอี้สั่งให้เจ้าติดตามข้าหรือ?”คนใบ้พยักหน้า แต่ก็ส่ายหน้าด้วยลั่วชิงยวนเห็นเขามีท่าทางกังวลเล็กน้อย จึงหัวเราะเบา ๆ “ดีแล้ว ข้ามิได้โทษเจ้า”“พอดีเลย ข้ายังมิได้กินข้าว ไปด้วยกันเถิด”คนใบ้พยักหน้าจากนั้นทั้งสองก็ล่ากระต่ายได้อีกตัวหนึ่งใกล้ ๆจากนั้นก็นำไปที่ลำธารเล็ก ๆ ทำความสะอาดไก่ป่าและกระต่ายป่า แล้วนำไปย่างบนกองไฟหลังจากทำความสะอาดเสร็จก็เป็นเวลากลางคืนแล้ว สายลมยามราตรีพัดมาทำให้รู้สึกเย็นยะเยือกขึ้นเล็กน้อยลั่วชิงยวนอดมิได้ที่จะขยับเข้าไปใกล้กองไฟคนใบ้จึงลุกขึ้นนั่งบังลมให้ ใช้ร่างกายของเขาบังสายลมยามราตรีมิให้นางถูกลมพัด และยังคงย่างเนื้ออย่างมิใส่ใจลั่วชิงยวนมิได้เอ่ยคำใด แต่สัมผัสได้ถึงความเอาใจใส่ของเขา“ฉินอี้มีคำสั่งใหม่ให้เจ้าแล้วหรือ?” ลั่วชิงยวนนึกถึงวันที่เขาจากไปอย่างกะทันหัน น่าจะเป็นเพราะฉินอี้เรียกเขากลับไปคนใบ้พยักหน้า แล้วหยิบกิ่งไม้มาเขียนว่า “ให้ข้าจับตาดูเฉินชี”“จับตาดูเฉินชีหรือ? เป็นเช่นนี้นี่เอง”ลั่วช

More Chapters
Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status