Mag-log inShare
บทที่ 694
Pinakabagong kabanata
ยอดหญิงในเงามาร บทที่ 695
แต่ตอนนี้ไม่ใช่เวลาจะมาตามเอาผิดใคร เฝิงไฉ่เวยอยู่ในวัง ไม่ว่านางจะทำอะไรขึ้นมา ก็อาจทำให้ตระกูลเฝิงพังพินาศจนไม่อาจกอบกู้ และยังอาจทำให้ฮองเฮาเฝิงพังพินาศไปด้วย จะอย่างไรนางก็ยังเป็นคนตระกูลเฝิง!ฮองเฮาเฝิงเหลือบตามองเฝิงอวี้จางอย่างไม่พอใจ แล้วสั่งขันทีคนสนิทเสียงเฉียบ “รีบไปตามหา! ห้ามเอ็ดตะโรให้คนอื่นรู้ จงพานางกลับมาที่ตำหนักของข้า!”ขันทีรีบรับคำ แล้ววิ่งออกไปทันทีแต่คนที่ออกไปหายังไม่ทันกลับมา ขันทีเซี่ยคนสนิทของฮ่องเต้หย่งชางกลับมาเยือนก่อนพอพบฮองเฮาเฝิง ขันทีเซี่ยก็ก้มหน้าโค้งตัว “ฮองเฮา ฝ่าบาทเชิญพระองค์ไปพบพ่ะย่ะค่ะ”ไปตอนนี้หรือ?ฮองเฮาเฝิงตกใจเล็กน้อย แล้วก็อดคิดถึงเฝิงไฉ่เวยไม่ได้ จึงเกิดความไม่สบายใจขึ้นทันที “ไม่ทราบว่าฝ่าบาทเชิญข้าไปด้วยเหตุใดหรือ?”บนใบหน้าของขันทีเซี่ยมีรอยยิ้มบาง ๆ “ฮองเฮาไปถึงก็จะทราบเอง เรื่องของฝ่าบาท บ่าวมิกล้าก้าวก่าย”ตั้งแต่เกิดเรื่องของผู่อู๋ย่งขึ้น ฮ่องเต้หย่งชางก็ยิ่งมากด้วยความระแวงต่อคนรอบกายแม้แต่ขันทีเซี่ย ก็ยิ่งต้องระวังตัวมากกว่าเดิมฮองเฮาเฝิงสูดหายใจเข้าลึก ยักคิ้วขึ้นเล็กน้อยเอ่ยว่าเข้าใจแล้ว ก่อนจะเปลี่ยนเครื่องทรง แ
ยอดหญิงในเงามาร บทที่ 694
ปรมาจารย์จื่อหยางกลับหัวเราะเสียงดัง พลางลูบเคราของตนมองนักพรตน้อยแล้วถามว่า “สิ่งที่อาจารย์สอนเจ้าบ่อยที่สุดคืออะไร?”นักพรตน้อยเกาหัว “หนทางแห่งการบำเพ็ญตนอยู่ที่การปล่อยให้ทุกสิ่งดำเนินไปตามธรรมชาติ”“ใช่แล้ว ถ้าพูดให้หยาบกว่านั้นอีกหน่อย การบำเพ็ญตนของเราก็คือ จะเชื่อหรือไม่ก็เรื่องของเจ้า ถ้าไม่เชื่อก็ช่างมัน” ปรมาจารย์จื่อหยางมองเงาร่างในชุดแดงที่หายลับเข้าไปในเงาไม้แล้วหัวเราะ “และอีกอย่างก็คือ ไม่ใช่เรื่องของเจ้า ไม่ใช่เรื่องของข้า”ในมุมมองนี้ เด็กสาวคนนั้นกลับเป็นคนที่เหมาะกับการบำเพ็ญเซียนจริง ๆชีหยวนไม่เคยอยากเจอเซียวอวิ๋นถิงมากเท่านี้มาก่อนเลยเมื่อคิดถึงใครสักคน ก็ต้องวิ่งไปหานางลงจากเขาไปหาม้าของตน แล้วห้อตะบึงอาชาตรงสู่เมืองหลวงในเวลานั้นที่เมืองหลวง เฝิงอวี้จางมองฮองเฮาเฝิงด้วยใบหน้าซีดเผือด “ฮองเฮา เรื่องนี้...”สีหน้าฮองเฮาเฝิงก็ดูไม่ดีเช่นกัน แต่สิ่งที่นางรู้สึกมากกว่าคือความโกรธต่อคนตระกูลเฝิงนางเอ่ยถามตรง ๆ “ให้พวกเจ้าสั่งสอนบุตรหลานให้ดี ให้สั่งสอนไฉ่เวยให้ดี พวกเจ้าสั่งสอนจนเป็นแบบนี้ได้อย่างไร?!”เฝิงไฉ่เวยนั้นเหลวไหลเกินไปจริง ๆไม่เพียงขาดความอ
ยอดหญิงในเงามาร บทที่ 693
ลมบนเขาจื่อหยางทั้งหนาวทั้งแรง ชีหยวนพักอยู่ที่นี่หนึ่งคืนพอเช้าวันถัดมา เมื่อนางตื่นขึ้น ปรมาจารย์จื่อหยางก็กำลังรำหมัดมวยอยู่บนยอดเขา เขาอายุมากแล้ว แต่เวลารำไทเก๊กกลับยังคงเปี่ยมพลัง แต่ละท่วงท่าดูสมบูรณ์แบบนักพอเห็นนางตื่น ปรมาจารย์จื่อหยางก็หยุดการฝึก แล้วยิ้มให้นาง “คุณหนูตื่นแล้วหรือ?”ชีหยวนมองไปยังหมู่เมฆที่กลิ้งคลื่นอยู่ใต้ภูเขาเงียบ ๆ ผ่านไปครู่หนึ่งจึงเอ่ยปาก “เมื่อคืนข้าฝันเรื่องหนึ่ง”ปรมาจารย์จื่อหยางยิ้ม เดินไปยังราวกั้น มองทะเลเมฆที่ลอยไหว และเงยหน้ามองดวงอาทิตย์ยามเช้าที่กำลังโผล่พ้นขอบฟ้าอย่างสบายใจ ก่อนถามขึ้น “ฝันว่าอะไรเล่า?”“ข้าฝันว่าตนเองไปอยู่ในพระราชวังที่โอ่อ่างดงาม ภายในวังเต็มไปด้วยเงาแสงสั่นไหว มีจอกสุราองุ่นเรืองแสง ทุกคนที่นั่งอยู่ในนั้นล้วนเป็นคนที่ข้าเคยรู้จัก ข้าเดินเข้าไปเรียกพวกเขา แต่ไม่มีใครตอบรับเลยสักคน”ภาพในฝันยังคงชัดเจนอยู่ในความทรงจำจนถึงตอนนี้สีหน้าของชีหยวนแสดงความเจ็บปวด นางหลับตาลง “จนเมื่อพวกเขาหันหน้ามา ข้าจึงพบว่าพวกเขากลายเป็นโครงกระดูกขาวโพลน กลายเป็นวิญญาณร้าย...”ปรมาจารย์จื่อหยางมองนางเงียบ ๆ“ต่อมา มีใครบางคนวิ่งเข
ยอดหญิงในเงามาร บทที่ 692
นางเดินไปตามทางบนภูเขาอยู่ครู่หนึ่ง ก็พบว่าข้างหน้าไม่มีทางอีกต่อไปแล้ว กลางหุบเขาซึ่งเชื่อมสองฟากไว้ กลับเป็นสะพานหินตามธรรมชาติสะพานหินนั้นแคบมาก มีแต่ตะไคร่น้ำขึ้นเขียวครึ้ม ดูแล้วเดินผ่านเพียงคนเดียวก็ยังยากนางนิ่งไปครู่หนึ่ง แล้วจึงค่อย ๆ ข้ามสะพานไปอีกฟากหนึ่งของยอดเขา มีนักพรตน้อยร้องอุทานขึ้นว่า “โอ้ะ ท่านเดินช้า ๆ หน่อย ไม่กลัวตายหรืออย่างไร?!”เสียงตะโกนนั้นทำให้คนในอารามเต๋าฝั่งตรงข้ามต้องแตกตื่น ไม่นานก็มีนักพรตน้อยสามสี่คนพากันออกมาดู ต่างก็เบิกตากว้างมองชีหยวนชีหยวนข้ามสะพานมาเรียบร้อยแล้วนักพรตน้อยเหล่านั้นต่างตะลึงงัน พวกเขาไม่ได้พบคนเก่งกล้าขนาดนี้มาหลายปีแล้ว ยิ่งไปกว่านั้นคือนางเป็นสตรี!นางกลับไม่กลัวแม้แต่น้อย เดินข้ามสะพานมาตรง ๆชีหยวนก้มหน้าลงมองพวกเขาแล้วกล่าวว่า “ข้าต้องการพบปรมาจารย์จื่อหยาง”นักพรตน้อยถามนางด้วยความตื่นตระหนกว่า “ท่านเป็นใคร?”“คนที่ต้องการพบเขา” ชีหยวนตอบสั้น ๆ ก่อนจะควักหยกชิ้นหนึ่งออกมายื่นให้พวกเขา “เขาเห็นแล้วก็จะเข้าใจเอง”นักพรตน้อยรับไปเพ่งดู แล้วมองนางอย่างกึ่งเชื่อกึ่งสงสัย จากนั้นก็รีบวิ่งจากไปไม่นานนัก เขาก็วิ่ง
ยอดหญิงในเงามาร บทที่ 691
เฝิงฮองเฮาไม่อาจเอื้อนเอ่ยวาจาใดได้เซียวอวิ๋นถิงลุกขึ้นยืนแล้วหัวเราะเบา ๆ “ส่วนที่ท่านบอกว่านางยังเยาว์วัยจึงหลงผิด กระหม่อมกลับไม่คิดเช่นนั้น”“เส้นทางในโลกนี้ก็ไม่ต่างอะไรกับถนนแก้ว ทุกคนต่างต้องเดินอย่างระมัดระวัง หากเจ้าพุ่งฝ่าด้วยความดื้อรั้น ก็ย่อมมีแต่เลือดสาดเป็นแน่ อย่ามาพูดว่าเพราะยังเยาว์ ไม่รู้ความ จะรู้หรือไม่รู้เป็นเรื่องของเจ้า แต่จะล้มไม่ล้ม นั่นไม่ใช่สิ่งที่เจ้าควบคุมได้”ใครเล่าที่ไม่เคยล้มลุกคลุกคลานมาจนถึงทุกวันนี้?ในสายตาของเขา เฝิงไฉ่เวยยังล้มมาน้อยเกินไปด้วยซ้ำจึงถึงได้โง่เขลาคิดจะต่อรองกับเสือ ไม่รู้จักความตายเลยจริง ๆ!เขาหมุนตัวเตรียมจะจากไปแต่ทันใดนั้นเอง เฝิงไฉ่เวยที่ซ่อนอยู่หลังฉากกั้นก็ทนไม่ไหวอีกต่อไป นางวิ่งพรวดออกมาขวางทางเขาเอาไว้นางกำมือแน่นจนเล็บจิกเข้าเนื้อ ฝ่ามือเลือดไหลนองแต่ดวงตากลับยังมุ่งมั่นจ้องเขม็งไปยังเซียวอวิ๋นถิงที่อยู่ตรงหน้า ไม่แม้แต่จะกระพริบตาเฝิงฮองเฮาค่อย ๆ ถอนหายใจ หันไปมองเฝิงไฉ่เวย “เป็นอย่างไร? เจ้าไม่ใช่หรือที่อยากฟังด้วยหูตนเอง? ตอนนี้ตัดใจได้หรือยัง?”ตัดใจได้หรือยัง?ในหัวของเฝิงไฉ่เวยยุ่งเหยิงวุ่นวายไปหมดน
ยอดหญิงในเงามาร บทที่ 690
ฮองเฮาเฝิงสีหน้าซับซ้อนขึ้นเล็กน้อยนางเดิมก็คิดว่าเซียวอวิ๋นถิงจะไปขอร้องฮ่องเต้หย่งชางทันที หรือไม่ก็มีปากเสียงกับฮ่องเต้หย่งชางเพราะชีหยวนอย่างไรเสีย คนหนุ่มย่อมใจร้อนเป็นธรรมดาสุดท้ายเซียวอวิ๋นถิงกลับไม่ทำเช่นนั้นกลับเสนอจะไปบรรเทาทุกข์จากภัยพิบัติแทนและเห็นได้ชัดว่าเขาคิดถูกแล้ว เวลาผ่านไปนานแค่ไหนกัน?หลี่ฉางชิงก็พังพินาศแล้วตอนนี้ยังมีใครจะพูดถึงหลี่ฉางชิงอีกหรือ?ไม่มีแล้ว ดูอย่างตระกูลเฝิงสิตอนนี้ตระกูลเฝิงแทบอยากให้คนลืมเรื่องที่หลี่ฉางชิงเคยทำนายว่าเฝิงไฉ่เวยมีชะตาหงส์นางกระแอมไอเบา ๆ ก่อนพูดเสียงอ่อน “ออกเดินทางไกลย่อมไม่เหมือนอยู่บ้าน เจ้าต้องระวังตัวทุกฝีก้าว”ฮองเฮาเฝิงชะงักไปครู่หนึ่ง แล้วจึงเอ่ยต่อ “อวิ๋นถิง เจ้าเป็นคนมีความคิดมากกว่าบิดาเจ้าเสียอีก”นางไม่ลังเลอีกต่อไป คว้ามือเซียวอวิ๋นถิงไว้ “วันนี้ท่านลุงของเจ้าเข้าวัง เขาไปที่วังบูรพาหลายครั้งก็ไม่ได้พบเจ้า เลยแวะมาที่ตำหนักของข้าแทน”เซียวอวิ๋นถิงยังคงหลุบตาต่ำ “เสด็จย่า การร่วมมือกับหลี่ฉางชิงมีความผิดฐานใด แม้ข้าจะไม่พูด เสด็จย่าคงรู้ดีอยู่แล้ว”ในใจฮองเฮาเฝิงขมขื่นนักใช่แล้ว เฝิงอวี้จางถึ
Maaari mong magustuhan
พระชายาหมอยาพิษเทวดาสะเทือนลั่นเมืองหลวง
นางสาวซินหยู่151.6K viewsพระชายาสุดหวงของท่านอ๋องคลั่งรัก
ชาไทยเย็น37.8K viewsจวนร้างแห่งนี้มีสตรีถูกทิ้ง
ป่าดอกท้อ31.0K viewsยอดหญิงแกร่งของเฟิงอ๋อง
หูเทียนเสี่ยว308.5K viewsภาพวาดลิขิตรัก
SnailW7.5K viewsจางเฟินเยว่ ยอดอนุภรรยา
กะปอมพ่นไฟ949 viewsมเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน
เย่ว์เหมี่ยว200.0K viewsแม่เลี้ยงเดี่ยวกับอัจฉริยะแฝดทั้งห้า
ต้าเหนิง522 views
