Share

บทที่ 727

Author: ฉินอันอัน
ทั้งเรือนพักนอกเมืองของจวนเฉิงเอินกงเต็มไปด้วยความความโกลาหลวุ่นวาย

เหล่าสุนัขพากันวิ่งพล่านไม่หยุด

แต่เดิมสุนัขพวกนี้ถูกเลี้ยงด้วยเนื้อสดเพื่อคงความดุร้าย เมื่อพ้นจากพันธนาการไปแล้ว ก็ย่อมไม่มีทางถูกฝึกให้เชื่องอีกต่อไป

อย่าว่าแต่ชาวบ้านธรรมดาหลายคนจะถูกกัด แม้แต่เหล่าคุณชายเจ้าสำราญที่ปกติตามเถียนเป่าซื่อเข้าออก และคุ้นเคยกับหมาพวกนี้ไม่น้อย ก็ยังถูกไล่จนต้องเอามือกุมหัว วิ่งหนีหัวซุกหัวซุน

ในเวลานี้ พวกเขาไม่มีความสำราญใจเช่นแต่ก่อน ที่คอยใช้ไม้เสียบเนื้อชิ้นหนึ่งล่อหยอกพวกหมาอีกต่อไปแล้ว ความผยองยโสนั้นก็พลอยมลายหายไปด้วยเช่นกัน

ที่แท้ การถูกมองเป็นเหยื่อนั้นเป็นรสชาติเช่นนี้เอง

ทว่าตอนนี้ สุนัขพวกนี้ไม่สนหรอกว่าพวกเขาเคยเป็นนายที่นั่งชมการแสดงของมัน เพียงแค่ใครวิ่งช้ากว่า ก็จะถูกสุนัขพุ่งกระโจนใส่ทันที

ภาพเหตุการณ์ตรงหน้าโหดร้ายเกินกว่าจะมอง

เหล่าคุณชายเจ้าสำราญที่เหลืออยู่จึงทำได้เพียงอาศัยความคุ้นเคยกับพื้นที่ พากันวิ่งตายเข้าไปยังเรือนชั้นในด้านหลัง

อย่างน้อยในเรือนชั้นในมีลานและเรือนมากมาย หากวิ่งเข้าไปถึงก็จะปลอดภัย อย่างน้อยก็ไม่ต้องถูกสุนัขกัดตาย!

แต่ทว่าพวกเขาพา
Continue to read this book for free
Scan code to download App
Locked Chapter
Comments (1)
goodnovel comment avatar
T
จัดให้เฝิงไฉ่เวยพิการเบาะๆสักทีเถอะอาหยวน
VIEW ALL COMMENTS

Latest chapter

  • ยอดหญิงในเงามาร   บทที่ 729

    สีหน้าของเฉิงเอินกงพลันบึ้งตึงถึงขีดสุด หากคนที่ยืนอยู่ตรงนี้ไม่ใช่เซียวจิ่งจาว แต่เป็นขุนนางทั่วไป เขาก็คงต้องเอ็ดไปสองสามคำว่าพูดจาไม่รู้จักคิดแต่พอเป็นเซียวจิ่งจาวพูดเยี่ยงนี้ ก็เท่ากับว่าตัดสินโทษเถียนเป่าซื่อลงไปแล้วตรง ๆนี่จวิ้นอ๋องหนานอานมีความแค้นกับตระกูลเขาหรืออย่างไร?อ๋องโจวก็พลอยอารมณ์เสียไปด้วยทันที เขาจึงรีบพูดขึ้นว่า “ตัวข้านำคนมามากพอ ให้ทุกคนช่วยกันจับสุนัขให้หมด ไม่ว่าจะอย่างไร ต้องไม่ให้เกิดความเสียหายเพิ่มอีกเด็ดขาด!”เรื่องไปเกี่ยวข้องกับราษฎรแล้ว ก็ไม่ใช่เรื่องเล็ก ๆ อีกต่อไปราษฎรบาดเจ็บมากมาย ยังมีลูกหลานขุนนางและบัณฑิตอีกไม่น้อยที่ได้รับบาดเจ็บ เรื่องนี้ต่อให้ปิดอย่างไรก็ปิดไม่มิดแน่นอนเขารีบให้เซียวจิ่งจาวไปจัดการ พร้อมกับเรียกองครักษ์ของตนทั้งหมดออกไปช่วยจากนั้นเขาก็หันไปมองเฉิงเอินกง “เถียนป๋อจือ เจ้านี่ยังไงกัน? หากเขาจะเลี้ยงสุนัขเล่นก็เลี้ยงไปเถอะ แต่ทำไมคน ๆ เดียวถึงเลี้ยงตั้งหกเจ็ดร้อยตัว?! เงินของจวนเฉิงเอินกงมากจนไม่มีที่ใช้แล้วรึยังไง?”เถียนป๋อจือเองก็โกรธเต็มอก แต่โทสะของเขาไม่ได้พุ่งเป้าไปที่บุตรชายตนเองเดิมทีเถียนเป่าซื่อร่างกายไม

  • ยอดหญิงในเงามาร   บทที่ 728

    กว่าจะกดจุดปลุกเฝิงไฉ่เวยให้ฟื้นขึ้นมาได้ก็ลำบากไม่น้อย นางจึงรีบกระซิบเตือนเสียงเบา “คุณหนู ตอนนี้ท่านจะเป็นลมไปไม่ได้นะเจ้าคะ เราควรรีบออกไปจากสถานที่วุ่นวายแห่งนี้กันก่อนเถอะเจ้าค่ะ”เรื่องราวได้เลยเถิดจนเกินการควบคุมของพวกนางไปหมดแล้วหากยังอยู่ต่อ เกรงว่าจะมีปัญหาอื่นตามมาไม่จบสิ้นน่องขาของเฝิงไฉ่เวยถูกกัดจนทะลุเป็นรูเลือดอยู่หลายแห่ง เจ็บจนนางแทบคลุ้มคลั่งนางบีบแผลอย่างแรงเพื่อรีดเลือดออก พลางได้ยินคำพูดของซิ่วอี๋ นางก็แค่นหัวเราะเย็นเยียบด้วยความคั่งแค้น “จะไปทำไมกัน? ตอนนี้ทุกคนก็อยู่ที่นี่กันหมด เถียนเป่าซื่อจบสิ้นแน่ และตระกูลเถียนก็ต้องรับผลไปเต็ม ๆ แต่เจ้าคิดว่าชีหยวนจะลอยนวลได้หรือ? หมาของนางไม่ใช่ก่อเหตุวุ่นวายด้วยหรืออย่างไร?”อีกอย่าง ถ้าหากตระกูลเถียนล่มจม แต่ว่าชีหยวนกลับยังอยู่ดีมีสุข ไทเฮาเถียนคงจะเดือดดาลจนแทบสิ้นใจเป็นแน่ซิ่วอี๋ทำท่าจะพูดแต่ก็กลืนคำกลับลงไป เต็มไปด้วยความไม่สบายใจและในเวลานั้นเอง ผู้คนจากจวนเฉิงเอินกงก็เพิ่งมาถึงอย่างล่าช้าเสียทีผู้ที่มาก็คือเฉิงเอินกง บิดาแท้ ๆ ของคุณชายหกสกุลเถียนเฝิงไฉ่เวยแค่นหัวเราะหยัน มุมปากยกขึ้นเยาะเย้ย “ดูส

  • ยอดหญิงในเงามาร   บทที่ 727

    ทั้งเรือนพักนอกเมืองของจวนเฉิงเอินกงเต็มไปด้วยความความโกลาหลวุ่นวายเหล่าสุนัขพากันวิ่งพล่านไม่หยุดแต่เดิมสุนัขพวกนี้ถูกเลี้ยงด้วยเนื้อสดเพื่อคงความดุร้าย เมื่อพ้นจากพันธนาการไปแล้ว ก็ย่อมไม่มีทางถูกฝึกให้เชื่องอีกต่อไปอย่าว่าแต่ชาวบ้านธรรมดาหลายคนจะถูกกัด แม้แต่เหล่าคุณชายเจ้าสำราญที่ปกติตามเถียนเป่าซื่อเข้าออก และคุ้นเคยกับหมาพวกนี้ไม่น้อย ก็ยังถูกไล่จนต้องเอามือกุมหัว วิ่งหนีหัวซุกหัวซุนในเวลานี้ พวกเขาไม่มีความสำราญใจเช่นแต่ก่อน ที่คอยใช้ไม้เสียบเนื้อชิ้นหนึ่งล่อหยอกพวกหมาอีกต่อไปแล้ว ความผยองยโสนั้นก็พลอยมลายหายไปด้วยเช่นกัน ที่แท้ การถูกมองเป็นเหยื่อนั้นเป็นรสชาติเช่นนี้เองทว่าตอนนี้ สุนัขพวกนี้ไม่สนหรอกว่าพวกเขาเคยเป็นนายที่นั่งชมการแสดงของมัน เพียงแค่ใครวิ่งช้ากว่า ก็จะถูกสุนัขพุ่งกระโจนใส่ทันทีภาพเหตุการณ์ตรงหน้าโหดร้ายเกินกว่าจะมองเหล่าคุณชายเจ้าสำราญที่เหลืออยู่จึงทำได้เพียงอาศัยความคุ้นเคยกับพื้นที่ พากันวิ่งตายเข้าไปยังเรือนชั้นในด้านหลังอย่างน้อยในเรือนชั้นในมีลานและเรือนมากมาย หากวิ่งเข้าไปถึงก็จะปลอดภัย อย่างน้อยก็ไม่ต้องถูกสุนัขกัดตาย!แต่ทว่าพวกเขาพา

  • ยอดหญิงในเงามาร   บทที่ 726

    บ่าวไพร่ของตระกูลเถียนต่างพากันโกรธแต่ไม่กล้าเอ่ยวาจา ท้ายที่สุดแล้ว ชาวบ้านในตอนนี้ต่างเกลียดพวกเขาจนฟันแทบจะกัดกรอด เกือบจะอยากพุ่งเข้ามาฉีกพวกเขาเป็นชิ้น ๆ กลืนกินให้สิ้นองครักษ์ขมวดคิ้ว “ผู้บาดเจ็บสิบกว่าคนมีแน่ อีกยี่สิบสามสิบคนก็โดนเหยียบจนบาดเจ็บ ตอนนี้ขยับตัวก็แทบไม่ได้……”หยุดไปครู่หนึ่ง องครักษ์จึงเอ่ยอย่างลำบากใจว่า “พวกสุนัขพากันวิ่งพล่านไปหมด เกรงว่าตอนนี้ทั้งหมู่บ้านคงเต็มไปด้วยสุนัข อยากจับให้หมดคงไม่ง่ายนัก”เซียวจิ่งจาวปวดหัวไม่หยุด “ไป ไปดูกันหน่อย!”พูดจบก็กวาดปรายตาเย็นชาไปยังองครักษ์ของเถียนเป่าซื่ออย่างเย็นชา “พวกเจ้ามัวเฝ้าอยู่ที่นี่ทำไม?! สุนัขพวกนั้นเป็นของจวนเฉิงเอินกงของพวกเจ้า ถ้ายังมัวแต่ยืนแข็งทื่ออยู่ตรงนี้ แล้วหากสุนัขพวกนั้นกัดคนบาดเจ็บหรือตายเพิ่ม พวกเจ้าเองก็ไม่ต้องมีชีวิตรอดอีก!”พวกองครักษ์รีบลากเถียนเป่าซื่อเข้าไปยังเรือนพักที่เขาใช้ประจำ เอ่ยเสียงต่ำว่า “คุณชายหก เรื่องนี้มันใหญ่โตแล้ว พวกข้าน้อยต้องรีบไปเมืองหลวงไปบอกท่านกั๋วกง อีกทั้งต้องเหลือคนไว้ช่วยจัดการสุนัขพวกนั้น ท่านโปรดพักที่นี่ก่อนเถอะ”เถียนเป่าซื่อฟังไม่ถนัดว่าพวกเขาพูดอะไร

  • ยอดหญิงในเงามาร   บทที่ 725

    ในลานวุ่นวายโกลาหลไปหมด ดังนั้นการที่นางถูกสุนัขกัดก็ไม่ใช่เรื่องแปลกอะไร ยิ่งไปกว่านั้นก็ไม่มีใครเข้ามาช่วยได้ เพราะทุกคนก็แทบเอาตัวไม่รอดกันทั้งนั้นเซี่ยงหรงได้รับการคุ้มครองอยู่ในอ้อมแขนของพี่ชาย จึงมิได้เป็นอันตราย นางเหลียวซ้ายแลขวารีบถามขึ้นเป็นอันดับแรกว่า “พี่หญิงหยวนไม่เป็นอะไรกระมัง?”สีหน้าของเซี่ยงเจี้ยพลันซับซ้อน เขามองเห็นทุกเหตุการณ์ เห็นทีคุณหนูใหญ่ชีจะเป็นดั่งราชาแห่งสุนัขเป็นแน่ สุนัขลายจุดของนางมิทราบว่านำมาจากแห่งใด แต่กลับเชื่อฟังคำสั่ง ชี้ตรงไหนก็วิ่งไปตรงนั้นเพียงเท่านี้ยังไม่พอ ที่สำคัญคือเถียนเป่าซื่อเองก็ยังถูกสุนัขกัด มีเพียงคุณหนูใหญ่ชีเท่านั้น ไม่ว่าสุนัขวิ่งผ่านนางไปกี่ตัว นางกลับยังไร้รอยขีดข่วน!นางจะเป็นอะไรได้เล่า?“นางปลอดภัยดี เจ้าไม่ต้องห่วง” เซี่ยงเจี้ยมองไปยังเรือนพักนอกเมืองและคอกสุนัขที่เละเทะไปหมด “แต่เถียนเป่าซื่อกับตระกูลเถียนนี่สิ เป็นเรื่องใหญ่แล้ว”เป็นเรื่องใหญ่จริง ๆเซียวจิ่งจาวสั่งให้ทหารองครักษ์คอยรักษาความสงบเมื่อเจ้าเมืองทงโจวมาถึง เขาก็สั่งให้เจ้าเมืองทงโจวสลายฝูงชน แล้วให้คนไปเรียกทหารจากกองทหารรักษาการณ์ทงโจวเพื่อมาปรา

  • ยอดหญิงในเงามาร   บทที่ 724

    ขณะนั้นชีหยวนได้เดินมาถึงคอกสุนัขแล้ว มีสุนัขตัวหนึ่งถูกไล่จนตาแดงก่ำ คิดจะกระโจนเข้าหานาง นางคว้ากระบองฟาดลงไปตรงจมูกของมันอย่างแรง สุนัขตัวนั้นร้องโหยหวนล้มตึงลงกับพื้น ไม่ขยับอีกเลยเปลือกตาขวาของเถียนเป่าซื่อกระตุกวูบ... ผู้หญิงคนนี้ นางฝึกสุนัขเป็น!นางถึงกับรู้ด้วยว่าจุดอ่อนของสุนัขอยู่ที่จมูก!เพราะอย่างนั้น คำที่นางพูดว่าตัวเขาเลือกสุนัขไม่เป็น ก็เป็นเพราะนางเห็นว่าเขาเลือกไม่เป็นจริง ๆ!พอคิดได้ดังนี้ เขาก็ฉุกใจขึ้นมาทันทีว่า ตัวเองถูกชีหยวนวางแผนเล่นงานแล้ว!คอกสุนัขนั้นใหญ่มากชีหยวนเพียงผิวปากเรียก ก็ทำให้สุนัขลายจุดของนางกลับมาหามันแม้จะบาดเจ็บไม่น้อย มีบาดแผลเล็กใหญ่เต็มตัว แต่ก็ยังดุดันไม่ยอมถอย ถึงตอนนี้ก็ยังแยกเขี้ยวใส่สุนัขอีกตัว แสดงท่าทีพร้อมโจมตีอยู่ตลอดสุนัขตัวนั้นจ้องมองกับสุนัขลายจุดอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนจะหดหางแล้ววิ่งหนีไปชีหยวนจึงเดินไปลูบหัวมันเบา ๆ จากนั้นก็ปรายตาเย็นชากวาดมองผู้คนรอบลานกว้างบังเอิญเฝิงไฉ่เวยก็มองมาที่นางเช่นกัน เพียงสบตา เฝิงไฉ่เวยก็รู้สึกหนาวสะท้านขึ้นมากะทันหัน อดไม่ได้ที่จะด่าในใจชีหยวนยกมุมปากขึ้นเล็กน้อย แตะหัวสุนัขลายจุดเบา

More Chapters
Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status