เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 1107
บทที่เกี่ยวข้อง
ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา บทที่ 1108
“ทุกคน… พวกเจ้าดูเอาเถิด หลิงอวี๋นั้นอาศัยว่าตนเป็นพระชายาอ๋องอี้ ทักษะการแพทย์ของนางก็ดีกว่าของข้าเพียงเล็กหน่อยก็มิเห็นใครอยู่ในสายตาแล้ว!”“วันนี้นางใช้อำนาจของนางมาบีบบังคับให้ข้าคุกเข่าให้นางได้ ภายภาคหน้า พวกเจ้าหมอทุกคนในเมืองหลวงที่มิเก่งในทักษะการแพทย์เท่านางจะต้องคุกเข่าลงให้กับสตรีผู้นี้ทีละคนหรือ?”“พวกเจ้าจะปล่อยให้นางเย่อหยิ่งและรังแกผู้คนเช่นนี้หรือ?”หมอจางยิ่งพูดก็ยิ่งตื่นเต้น เสียงแหบแห้งนั้นดูราวกับว่าตนเป็นคนดีมีคุณธรรมทุกคนที่อยู่ในที่แห่งนี้ นอกจากเซียวหลินเทียนกับเซียวหลินมู่แล้วก็มีเพียงมิกี่คนที่รู้เรื่องราวภายในเกี่ยวกับการเดิมพันเมื่อเห็นว่าหมอจางอายุมากพอที่จะเป็นพ่อของหลิงอวี๋ได้จริง ๆ หลิงอวี๋ยังบังคับให้เขาคุกเข่าขอโทษต่อหน้าธารกำนัลเช่นนี้อีก นี่เป็นการกลั่นแกล้งจริง ๆ ด้วย!เซียวทงมองสีหน้าของทุกคนแล้วก็แอบมีความสุข ครั้งนี้หลิงอวี๋ทำให้ผู้คนโกรธเข้าแล้วนางแทบรอมิไหวที่จะยืนขึ้นแล้วเอ่ย “หลิงอวี๋ นี่เป็นความผิดของท่านแล้ว! แม้ว่าหมอจางจะมิเก่งในด้านทักษะการแพทย์เท่าท่าน แต่เขาก็มิควรถูกท่านทำให้อับอายเช่นนี้นี่!”“หากท่านบังคับเขาเช่นนี้ เช่น
ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา บทที่ 1109
หลิงอวี๋อดทนมาเป็นเวลานานแล้ว ในฐานะคนในยุคสมัยใหม่นางเกลียดแนวคิดกับประเพณีบางอย่างของโลกเก่ามานานแล้วเถาจื่อถูกพ่อแม่ของนางขายเพียงเพราะนางเป็นเด็กผู้หญิง!หยางต้ายาที่เว่ยโจวติดโรคระบาดแล้วถูกพ่อแม่ทิ้งให้ตายในเจ่าจวงเพียงเพราะนางเป็นเด็กผู้หญิง!ยังมีเสี่ยวนิวนิว ที่แม้แต่แกงไก่สักคำยายของนางก็มิให้กินเพราะนางเป็นเด็กผู้หญิงอีกเช่นกัน!เช่นเดียวกับหลี่ชุง ชอบเรียนแพทย์ แต่ถูกร้านขายยานับมิถ้วนปฏิเสธเพียงเพราะนางเป็นเด็กผู้หญิงมารยาทกับประเพณีที่ซับซ้อนเหล่านี้ทำให้หลิงอวี๋รู้สึกหายใจมิออกทุกครั้งที่คิดถึงเรื่องพวกนี้!นางกลัดกลุ้มมิสามารถคุยกับใครได้ คนดีมีศีลธรรมเหล่านี้ยังกล้ากล่าวหาตนเพียงเพราะตนเป็นสตรีมิสามารถเรียนแพทย์ได้อีกหลิงอวี๋ชี้ไปที่เซียวทงกับพวกหมอเหล่านั้นพลางตะคอกด้วยความโกรธ “บอกว่าข้าใจแคบ วันนี้ข้าจะเล่าให้พวกเจ้าฟังถึงสิ่งที่ผู้อาวุโสที่พวกเจ้ากำลังปกป้องอยู่ว่าเขาทำอะไรบ้าง”หลิงอวี๋เล่าว่าตนได้โรงเหยียนหลิงมาได้อย่างไร หมอจางใช้ยาพิษรักษาขาของท่านอดีตเสนาบดี ยังมีเรื่องที่หมอจางบังคับตนให้เดิมพันกับเขาอีกฟางเหยาเหยากับทุกคนฟังแล้วก็ตกตะลึง ที่แท้ม
ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา บทที่ 1110
“เหตุใดหมอจางถึงได้กล้าเดิมพันกับข้าน่ะรึ ก็เพราะเขาเป็นเหมือนพวกเจ้าอย่างไรเล่า คิดว่ามิว่าสตรีจะเรียนรู้มากแค่ไหนก็เทียบเขามิได้!”“แต่ลองถามตัวเองดูเถิดว่า สตรีเทียบพวกเจ้ามิได้จริงหรือ? แม่ของเจ้า สตรีที่อยู่ข้าง ๆ เจ้า พวกนางมิได้ฉลาดกว่าเจ้ารึ? หากให้โอกาสพวกนางได้ไปสถานศึกษา ได้เรียนแพทย์เหมือนพวกเจ้า พวกนางจะทำได้มิดีเท่าเจ้ารึ?”“แล้วเรื่องที่มิสง่างามอะไรนั่นก็เป็นอคติทั้งสิ้น ไทเฮาผู้สูงศักดิ์ของเราเป็นวีรสตรีในหมู่สตรีมิใช่รึ? พระนางทรงวางแผนปกครองบ้านเมืองมิเก่งเท่าบุรุษเยี่ยงพวกเจ้ารึ?”เมื่อเอ่ยถึงไทเฮา บุรุษที่อยู่ ณ ที่แห่งนี้ก็มิกล้าค้านหลิงอวี๋แล้วตอนนั้นไทเฮาติดตามจักรพรรดิสูงสุดไปพิชิตใต้หล้า และเป็นกุนซือที่วางแผนให้จักรพรรดิสูงสุดด้วย!หลิงอวี๋เห็นว่าปรามพวกบุรุษที่มีอคติต่อสตรีไปได้บ้างแล้วจึงตำหนิขึ้นมาด้วยเสียงสูง“หมอจางแพ้แล้ว เขามิได้ไตร่ตรองว่าเหตุใดตนเองถึงด้อยกว่าคนอื่น มิได้พยายามพัฒนาทักษะการแพทย์ของตนเอง! แต่กลับพยายามทุกวิถีทางที่จะใส่ร้ายข้าครั้งแล้วครั้งเล่า นี่คือความก้าวหน้าไปด้วยกันที่พวกเจ้าติดตามอยู่เช่นนั้นรึ?”“การเดิมพันนี้เกิดขึ้นเ
ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา บทที่ 1111
เซียวหลินเทียนมองหลิงอวี๋ที่ยืนตัวตรงอยู่ นางชนะแล้ว แต่รอยยิ้มบนใบหน้ากลับดูเฉยชาไปเล็กน้อยสิ่งนี้ทำให้เขารู้สึกเสียใจกับนางอย่างอธิบายมิถูก...นางถูกเข้าใจผิดอยู่ครั้งแล้วครั้งเล่า!ถูกใส่ร้ายและทำร้ายครั้งแล้วครั้งเล่า!เซียวหลินเทียนคิดอยู่ครู่หนึ่ง ตนจะต้องแข็งแกร่งให้ได้!ต้องแข็งแกร่งจนสามารถปกป้องนางมิให้ถูกทำร้ายได้อีก!ทำให้นางหัวเราะออกมาได้มากยิ่งขึ้น!เซี่ยโฮ่วตานรั่วมองหลิงอวี๋อย่างโกรธแค้น เหตุใดสตรีผู้นี้จึงเก่งกาจถึงเพียงนั้น เรื่องที่มิดีกับนางก็ถูกนางแก้ไขไปได้อย่างง่ายดายเช่นนี้เลยหรือ?นางนึกถึงวันที่ถูกองค์ชายหนิงพี่ชายของนางบังคับให้นางขอโทษหลิงอวี๋ และยอมรับว่าตนเองใส่ร้ายหลิงอวี๋ มันเป็นเรื่องน่าละอายมากสำหรับตน!นางยังคงอดกลั้นความแค้นนี้เอาไว้อยู่!เซี่ยโฮ่วตานรั่วเหลือบมองไปแล้วก็เกิดแผนการขึ้นมาในใจ...หลิงอวี๋กำลังมองหมอจางที่ถูกนักการพาตัวไปพร้อมกับหน้าตาที่มอมแมมด้วยสายตาเย็นชา แล้วก็ได้ยินเสียงแปลก ๆ ของเซี่ยโฮ่วตานรั่ว“องค์หญิงหก ได้ยินมาว่าเดิมทีลูกธนูของมือสังหารนั้นเล็งไปที่ท่านอ๋องอี้! แล้วพระชายาอ๋องอี้ก็เสี่ยงชีวิตมาบังลูกธนูให้กับท
ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา บทที่ 1112
เซียวหลินเทียนเองก็ฟังออกถึงเจตนาสร้างความขัดแย้งของเซี่ยโฮ่วตานรั่ว ใบหน้าก็มืดมนลงทันที แล้วยิ้มเยาะพลางเอ่ย“องค์หญิงตานรั่วจะหมายความว่า... ข้าตาฝ้าฟางจนมิรู้แน่ชัดแม้แต่ว่าผู้มีพระคุณช่วยชีวิตของตนไว้คือใครเยี่ยงนั้นรึ?”หลิงอวี๋อดมิได้ที่จะยิ้มออกมาคำพูดตอกกลับเซียวหลินเทียนนี่มัน... เขายังหนุ่มและยังแข็งแรง แต่กลับบอกว่าตนตาฝ้าฟาง เช่นนั้นคนที่อายุมากกว่าเขาก็คงสะเทือนใจกันไปหมด!เมื่อเซี่ยโฮ่วตานรั่วเห็นว่าเซียวหลินเทียนออกหน้าช่วยหลิงอวี๋ ในใจก็ยิ่งเกลียดหลิงอวี๋มากขึ้นอีกนางมองรูปร่างหน้าตาที่หล่อเหลาของเซียวหลินเทียน ยิ่งมองก็ยิ่งอยากจะบ้า บุรุษที่สมบูรณ์แบบถึงเพียงนี้ เหตุใดจึงต้องมาลุ่มหลงงมงายอยู่กับนางสารเลวเช่นหลิงอวี๋ด้วย!“ท่านอ๋องอี้ สถานการณ์ตอนนั้นอันตรายถึงเพียงนั้น ท่านก็กำลังยุ่งอยู่กับการจัดการมือสังหาร การที่มิได้สังเกตเห็นเจตนาของนางก็เป็นเรื่องปกติ!”“ตานรั่วแค่เป็นห่วงว่าท่านจะถูกหลอกจึงเตือนท่าน!”ท่าทีหวังดีของเซี่ยโฮ่วตานรั่วทำให้เซียวหลินเทียนรังเกียจเป็นอย่างยิ่ง เขาจึงเอ่ยเสียงแข็ง“องค์หญิงตานรั่ว นี่เจ้าคิดจะยกเรื่องหวังดีกับข้าแล้วจงใจใส
ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา บทที่ 1113
แต่หลิงอวี๋มิให้โอกาสเซี่ยโฮ่วตานรั่วได้คิด นางตะคอกเสียงแข็ง“เซี่ยโฮ่วตานรั่ว ตอนนั้นท่านอ๋องของหม่อมฉันต้องเผชิญหน้ากับมือสังหารสองกลุ่ม! คนที่ใช้ดาบคือมือสังหารของฉีตะวันออก คนที่เหลือรอดถูกแม่ทัพเผยจับตัวไปแล้ว!”“แต่มือสังหารที่ใช้ธนูกลับหนีไปได้! ตอนนั้นแม่ทัพเผยกับอันเจ๋อตรวจค้นรอบ ๆ ดูแล้วแต่ก็มิพบผู้ใดเลย!”“ผลก็คือแม่ทัพเผยพบท่านในระหว่างการตรวจค้น! เซี่ยโฮ่วตานรั่ว ท่านตรัสว่าท่านอยู่ในที่เกิดเหตุในเวลานั้น หรือว่าคนที่ยิงธนูเย็นใส่พวกเราก็คือเจ้า!”เอ่อ...“นี่คิดที่จะลอบสังหารท่านอ๋องอี้หรือ!”มีคนที่ตั้งสติได้ก็ตกใจจนกรีดร้องออกมาองค์ชายเย่เซียวหลินมู่ที่เฝ้าดูความคึกคักนี้อยู่ข้าง ๆ มาโดยตลอด ได้ยินสิ่งนี้เข้าก็เข้าใจ จึงตะโกนด้วยความโกรธ“เซี่ยโฮ่วตานรั่ว พวกเจ้าชาวฉีตะวันออกเบื้องหน้ามาเพื่ออภิเษกเชื่อมสัมพันธ์ แต่เบื้องหลังแท้จริงแล้วมาเพื่อลอบสังหารเสด็จพี่ของข้าหรือ!”เซียวทงตะลึงกับสถานการณ์ที่พลิกนี้ นางมองเซี่ยโฮ่วตานรั่วจากนั้นก็มองเซียวหลินเทียนครั้งนี้ มิว่าเซี่ยโฮ่วตานรั่วจะพูดอะไรอีก นางก็มิสามารถยืนข้างเซี่ยโฮ่วตานรั่วได้อีกแล้วหากทำผิดพลาดไป
ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา บทที่ 1114
นี่อ้างหลักศีลธรรมเพื่อที่จะให้ทำตามที่ตัวเองบอกหรือ?อย่างแรกก็ยกย่องตนว่าใจดี ใจกว้าง จากนั้นก็ยกเรื่องเชื่อมสัมพันธ์ของทั้งสองแคว้นมาพูดนี่กำลังบอกตนว่า หากมิยกโทษให้นาง เช่นนั้นแล้วหากทั้งสองแคว้นมิสามารถเชื่อมสัมพันธ์ได้ก็เป็นความผิดของตนหรือ?หลิงอวี๋มองแผนเล็ก ๆ ของเซี่ยโฮ่วตานรั่วออกในทันที จึงยิ้มเยาะพลางเอ่ย“องค์หญิงตานรั่ว จะยกเรื่องความใจดีใจกว้างมาใช้กับเรื่องนี้มิได้หรอกกระมังเพคะ! สิ่งที่ท่านตรัสมาเมื่อครู่ก็เหมือนกับเห็นด้วยตาของตัวเอง ท่านทรงทราบแม้กระทั่งว่าหม่อมฉันกำจัดมือสังหารไปหนึ่งคน!”“ท่านแค่ตรัสมาว่าท่านพูดไปเรื่อยแล้วอยากให้พวกเรามิเอาความท่านในเรื่องนี้เยี่ยงนั้นมันได้หรือ?”“ท่านอ๋อง จู่ ๆ หม่อมฉันก็นึกขึ้นได้เรื่องหนึ่ง ตอนที่พวกขององค์หญิงตานรั่วยิงหมูป่า ลูกธนูที่พระนางกับนางรับใช้ของพระนางยิงนั้นมิเหมือนกับลูกธนูของฉินตะวันตกเราเพคะ!”“หม่อมฉันได้รับบาดเจ็บ ท่านก็ยังเก็บลูกธนูที่หักไว้เลยมิใช่หรือ? เอามันมาเทียบก็จะรู้ว่าเป็นลูกธนูที่นางยิงหรือไม่เพคะ!”ที่จริงเซียวหลินเทียนได้เทียบลูกธนูไปแล้ว แม้ว่าลูกธนูจะมิเหมือนลูกธนูของฉินตะวันตก แต่ก็เห
ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา บทที่ 1115
เซียวหลินเทียนมิสามารถระงับความโกรธของตนได้แล้ว เขายกแส้ของเซี่ยโฮ่วตานรั่วแล้วฟาดไปบนตัวของเซี่ยโฮ่วตานรั่วอย่างรุนแรงเซี่ยโฮ่วตานรั่วกรีดร้องออกมาอย่างเจ็บปวดเมื่อซินจิ้งเห็นว่าสถานการณ์มิดี จึงรีบมาขวางหน้าเซี่ยโฮ่วตานรั่วไว้เดิมทีนางคิดจะชักดาบออกมา แต่เมื่อเห็นสีหน้าโกรธเกรี้ยวของเซียวหลินเทียน นางก็ลังเลอยู่ครู่หนึ่ง สุดท้ายก็มิกล้าชักดาบตอนนั้นที่เซียวหลินเทียนทำลายพวกมือสังหารที่ปิดล้อมเขาไว้ ภาพนั้นยังคงฝังอยู่ในใจของซินจิ้งอยู่เลยนางรู้ดีว่าขอเพียงตนชักดาบออกมา ก็จะถูกเซียวหลินเทียนใช้ข้ออ้างว่าลอบสังหารเขามาสังหารตนอย่างไร้ความปรานีเป็นแน่!มือสังหารที่มีวรยุทธแข็งแกร่งมากมายถึงเพียงนั้นยังสู้เซียวหลินเทียนมิได้ ตนที่เป็นนางรับใช้มิกี่คนจะเอาชนะเซียวหลินเทียนได้เยี่ยงไร!“ท่านอ๋อง หยุดตีเถิดเพคะ มีอะไรก็คุยกันดี ๆ เถิด…”ซินจิ้งขวางเซียวหลินเทียนไว้พลางตะโกนออกไปเซียวหลินเทียนยกแส้แล้วจ้องมองพวกของซินจิ้งด้วยความโกรธ เส้นเลือดตรงมือที่ถือแส้ของเขาขึ้นมาจนเห็นชัด...ใบหน้าหล่อเหลาของเซียวหลินเทียนเต็มไปด้วยความเยือกเย็น ราวกับสิงโตที่เดิมทีก้าวเดินอย่างเกียจคร
บทล่าสุด
ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา บทที่ 2214
“ซานเอ๋อร์!”หลงอวิ๋นก็เห็นภาพนี้เช่นกัน ทันใดนั้นในสมองก็ว่างเปล่า…ในฐานะมารดา นางจะมิรู้ได้อย่างไรว่าตนลำเอียงต่อบุตรชายทั้งสองคนหยวนซือและหยวนซานป่วยไข้พร้อมกัน นางกลับเฝ้าหยวนซือทั้งวันทั้งคืนส่วนหยวนซานกลับเป็นหยวนซิ่งสามีของนางที่คอยดูแลด้วยตนเองของประทานที่ได้รับจากมหาเทพและเจ้าแห่งทะเลผู้เป็นบิดาในช่วงเทศกาลปีใหม่และวันสำคัญต่าง ๆ นางก็จะให้หยวนซือเลือกก่อน ที่เหลือถึงจะให้หยวนซานเรื่องเช่นนี้นับมิถ้วน แต่หยวนซานกลับถูกหยวนซิ่งบิดาของเขาสั่งสอนมาอย่างดี มิเคยบ่นว่าเรื่องความลำเอียงของนางเลย!บัดนี้มองดูหยวนซานกำลังจะตกหน้าผา หลงอวิ๋นในฐานะมารดาจะสามารถมองดูเฉย ๆ ให้บุตรชายตายตกไปเช่นนี้ได้หรือ?ฝ่ามือหลังมือก็เนื้อเดียวกัน นางทำให้หยวนซานมาสู่ใต้หล้าผืนนี้ หยวนซานมีความผิดอะไร นางมีสิทธิ์อะไรจะทำกับหยวนซานเช่นนี้“ซานเอ๋อร์!”เรื่องนี้เกี่ยวพันถึงชีวิต เมื่อคิดว่าจะต้องสูญเสียบุตรชายคนนี้ไปตลอดกาล หลงอวิ๋นก็พลันเสียใจแต่ก็สายเกินไปนางมิสนใจอีกต่อไปว่าจะทำให้หยวนซือบาดเจ็บหรือไม่ นางใช้แรงดึงหยวนซือออกอย่างแรงแล้วพุ่งเข้าไปที่หน้าผา“ซานเอ๋อร์ แม่มาช่วยเจ้าแล้ว
ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา บทที่ 2213
หลงเพ่ยเพ่ยเห็นท่านหญิงชิงเฉิงและท่านหญิงอวิ๋น ในสมองพลันเกิดความคิดแวบขึ้นมา ถึงได้คิดข้ออ้างนี้ออกเมื่อเห็นเย่หรงตามแนวคิดของตนทัน หลงเพ่ยเพ่ยก็แอบชื่นชมในไหวพริบของเย่หรงในใจ แล้วกล่าวต่อไป“เสด็จย่า ท่านคงมิประสงค์ให้ท่านอาเจ้าแห่งทะเลต้องเสียหน้าใช่หรือไม่เพคะ!”“หากเย่หรงไปหาท่านปู่ของเขาให้ออกหน้า การกระทำอันเผด็จการเช่นนี้ของท่านอาเจ้าแห่งทะเลจะถูกผู้คนรังเกียจ ถึงเวลานั้นก็จะส่งผลกระทบต่อเกียรติของราชวงศ์พวกเรา!”“ในใต้หล้านี้มีสตรีมากมาย ท่านอาเจ้าแห่งทะเลก็มิได้ขาดสตรีที่มาเสนอตัวให้ เหตุใดต้องทำเรื่องทำลายวาสนาคู่ครองของผู้อื่นเช่นนี้ด้วย!”ครั้นฮองเฮานึกถึงความเหลวไหลของเจ้าแห่งทะเลก็รู้สึกเสียหน้ายิ่งนัก กล่าวเสียงเข้ม “เอาเถอะ ย่ารู้แล้ว จะออกพระราชโองการให้พวกเจ้าไปรับคนที่จวนเจ้าแห่งทะเล...”หลงเพ่ยเพ่ยและเย่หรงถอนหายใจโล่งอก เพียงแต่ทั้งสองยังมิทันลุกขึ้นยืน ก็มีเสียงกรีดร้องดังแว่วมาจากที่ไกล ๆได้ยินเสียงคนกำลังตะโกนแว่วมา “ช่วยด้วย เร็วเข้า ใครก็ได้ คุณชายน้อยตกลงไปใต้หน้าผาแล้ว...”ฮองเฮาพลันลุกขึ้นยืน ร้องเรียกอย่างร้อนรน “เร็ว ไปดูซิ ใครตกลงไป?”วันนี้
ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา บทที่ 2212
หลงอวิ๋นได้สติกลับคืนมา ตามปกติแล้วคนทั่วไปหากมิได้ยินคำพูดของท่านหญิงชิงเฉิงก็จะถามว่า “เมื่อครู่เจ้าว่ากระไรนะ?”แต่หลงอวิ๋นกลับมิทำตามปกติ ลุกขึ้นยืนแล้วกล่าวว่า “เสด็จย่า เด็ก ๆ เดินไปไกลแล้ว หม่อมฉันไปตามพวกเขากลับมาดีกว่า ควรลงจากเขาได้แล้วเพคะ!”พูดจบ หลงอวิ๋นก็เดินออกจากศาลาพักร้อนไป ร้องเรียกสาวใช้ของตนว่า “พวกคุณชายใหญ่ไปทางไหนกันหรือ?”เนี่ยนจูนางรับใช้ของหลงอวิ๋นกล่าวพลางยิ้มประจบ “แม่นมจี้และเนี่ยนชิงพาพวกเขาไปทางนั้นเจ้าค่ะ มิน่าจะเดินไปไกล!”“ไป ไปดูกัน!”หลงอวิ๋นเดินตามทิศทางที่เนี่ยนจูชี้ไปโดยมิหันกลับมามองท่านหญิงชิงเฉิงมองแผ่นหลังของนางที่เดินจากไปเช่นนั้นก็โกรธจนแทบจะด่าทอเสียงดังลั่นออกมา“พี่หญิงชิงเฉิง พี่หญิงอวิ๋นไปตามหาเด็ก ๆ แล้ว ท่านมิไปตามหาแก้วตาดวงใจทั้งสองของท่านบ้างหรือ?”หลงเพ่ยเพ่ยเห็นดังนั้นก็จงใจกล่าว “ผานกกระเรียนแห่งนี้แม้จะไม่มีสัตว์ร้าย แต่เด็ก ๆ ยังเล็กนัก เล่นอยู่ริมผา หากพลาดตกลงไป เช่นนั้นก็…”“เจ้าแช่งลูกข้ารึ?”ท่านหญิงชิงเฉิงมองหลงเพ่ยเพ่ยอย่างโกรธเคือง ด่าว่า “หลงเพ่ยเพ่ย เจ้าอายุยังน้อย เหตุใดจึงทำตัวเหลวไหลเช่นนี้ คบหากับเย่ห
ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา บทที่ 2211
“เรื่องคู่ครองของข้ารึ?”หลงเพ่ยเพ่ยชะงักไปครู่หนึ่ง นางยังมิได้พูดคุยเรื่องแต่งงานเลย เหตุใดจึงเกี่ยวข้องกับเรื่องคู่ครองของตนได้เล่า“นี่เป็นเพียงข้ออ้าง หลอกพวกนางไปก่อน แล้วค่อยพูดเรื่องสำคัญกับเสด็จย่าของท่าน!”เย่หรงยิ้มกล่าว “อย่างไรเสีย เรื่องนี้ค่อยอธิบายให้เสด็จย่าของท่านเข้าใจทีหลังก็ได้!”ขณะพูดคุยกัน ทั้งสองก็มาถึงศาลาพักร้อนแล้วท่านหญิงชิงเฉิงที่อยู่ในศาลาเห็นหลงเพ่ยเพ่ยกับเย่หรงตามมาถึงที่นี่ ก็พลันนึกถึงคำกำชับของชายาเจ้าแห่งทะเลนางรีบชิงพูดก่อน “ท่านหญิงฉางเล่อก็มาด้วยรึ อ้าว นี่พาคุณชายมาด้วย!”“คุณชายผู้นี้หน้ามิคุ้นเลย เมื่อก่อนมิเคยเห็น เป็นคุณชายจากตระกูลใดกัน?”เย่หรงเห็นใบหน้างดงามของท่านหญิงชิงเฉิงแสดงท่าทีดูแคลนก็รู้ว่าอันที่จริงนางรู้ว่าตนเป็นใครเพียงแต่เหมือนกับพวกคนหัวสูงในเมืองหลวงแดนเทพ นางก็ดูถูกตนที่เป็นบุตรชายที่มิได้เรื่องของตระกูลเย่เช่นกันเสด็จย่าของหลงเพ่ยเพ่ยยังคงดูสดใสร่าเริง อายุหกสิบกว่าปีแล้วแต่ใบหน้ายังคงเปล่งปลั่งมีน้ำมีนวล แทบจะไม่มีริ้วรอยเลยฮองเฮาได้ยินคำพูดของท่านหญิงชิงเฉิงก็มองมาอย่างสงสัย พินิจพิจารณาเย่หรง แล้วกล่าวพล
ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา บทที่ 2210
สิ่งที่เย่หรงคิด หลงเพ่ยเพ่ยก็คิดถึงเช่นกัน นางกล่าวกับเย่หรงอย่างขัดแย้งในใจ“เจ้าคิดจะบอกเรื่องที่เฉาฮุยยังมีชีวิตอยู่ให้พี่หญิงอวิ๋นฟังรึ?”“แต่เช่นนี้ก็มิยุติธรรมกับพี่เขยหยวน เขาและพี่หญิงอวิ๋นก็มีลูกชายด้วยกันอีกคนแล้ว หากบอกพี่หญิงอวิ๋นว่าเฉาฮุยยังมีชีวิตอยู่ จะเป็นการทำลายครอบครัวของพวกเขาเสียเปล่า!”“ข้ามิชอบที่ชายาเจ้าแห่งทะเลทำกับเฉาฮุยเช่นนี้ แต่พี่เขยหยวนและหลานชายตัวน้อยของข้าเป็นผู้บริสุทธิ์!”“อีกอย่าง พี่เขยหยวนก็ดีต่อพี่หญิงอวิ๋นมาก ก่อนหน้านี้ข้ายังอิจฉาพี่หญิงอวิ๋นที่ได้ลงเอยกับคนที่ดี!”เย่หรงยิ้มเย็นชา “เช่นนั้นยุติธรรมกับเฉาฮุยแล้วหรือ? เขายังมีบิดามารดาที่ต้องกตัญญูเลี้ยงดู ท่านหญิงอวิ๋นมิช่วยเขาออกมา แล้วจะมีใครช่วยเขาได้อีก?”“ชั่วชีวิตของเขาจะต้องอยู่ในคุกน้ำไปตลอดหรือ? นี่มันโหดร้ายยิ่งกว่าการฆ่าเขาทิ้งเสียอีก!”หลงเพ่ยเพ่ยพูดมิออกเดิมทีเฉาฮุยมีอนาคตที่สดใส เพียงเพราะรักใคร่กับท่านหญิงอวิ๋น ถึงต้องตกอยู่ในชะตากรรมอันน่าเศร้าเช่นนี้มิอาจกตัญญูเลี้ยงดูบิดามารดาได้ บุตรชายก็มากลายเป็นของผู้อื่น การที่เขาสามารถทนอยู่ต่อไปในคุกน้ำได้ คาดว่าคงเพราะยังมี
ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา บทที่ 2209
ชีวิตนี้หาสหายรู้ใจได้ยากนัก!หลงเพ่ยเพ่ยยิ้ม นางก็รู้สึกว่าตนกับเย่หรงพูดคุยสื่อสารกันง่ายเช่นกันเย่หรงฉลาด ที่สำคัญที่สุดคือมิใช่บุรุษประเภทหัวโบราณคร่ำครึ มิเหมือนพวกพี่สามที่เอะอะก็วางตนเป็นผู้ใหญ่สั่งสอนนางเฮ้อ หากสามีในอนาคตของนางสามารถพูดคุยกันได้เหมือนเย่หรง เช่นนั้นสามีภรรยาจะมิรักใคร่กลมเกลียวกันมากหรอกหรือ?หลงเพ่ยเพ่ยคิดแล้วพลันหน้าแดงเรื่อ นี่นางกำลังคิดฟุ้งซ่านอะไรอยู่!“พวกเรามาคิดกันก่อนดีกว่าว่าอีกประเดี๋ยวหากพบเสด็จย่าแล้วจะทำอย่างไรดี!”หลงเพ่ยเพ่ยมิกล้าคิดฟุ้งซ่านต่อไป รีบเปลี่ยนเรื่องคุย“ท่านกังวลว่าท่านหญิงชิงเฉิงและท่านหญิงอวิ๋นจะก่อกวนหรือ?”เย่หรงก็ดึงความคิดกลับมา พวกเขาใกล้จะถึงภูเขาศักดิ์สิทธิ์แล้ว ต้องคิดหาข้ออ้างให้ดี“อืม ท่านหญิงชิงเฉิงมิใช่คนประเภทที่จะเจรจาด้วยง่าย ๆ ท่านหญิงอวิ๋นยังพอคุยง่ายอยู่บ้าง แต่ในเมื่อพวกนางรับคำสั่งจากชายาเจ้าแห่งทะเลมาเพื่อถ่วงเวลาเสด็จย่า ย่อมมิยอมให้ข้าบรรลุเป้าหมายแน่!”หลงเพ่ยเพ่ยเผยสีหน้าอมทุกข์เย่หรงพลันนึกถึงข่าวลือเกี่ยวกับท่านหญิงอวิ๋นขึ้นมา แม้ท่านหญิงอวิ๋นจะเป็นธิดาแท้ ๆ ของชายาเจ้าแห่งทะเล แต่ช่วงห
ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา บทที่ 2208
“โอ้ ใต้หล้านั้นแตกต่างจากใต้หล้าของพวกเราหรือ?”หลงเพ่ยเพ่ยถูกเย่หรงกระตุ้นความอยากรู้ จึงจ้องมองพลางถาม“อืม บ้านเรือนที่นั่นสูงเท่าภูเขา สูงที่สุดอาจถึงร้อยชั้นได้ ทั้งยังมีรถมากมายที่มิต้องใช้ม้าลาก วิ่งได้เร็วมาก!”เย่หรงเล่าให้หลงเพ่ยเพ่ยฟังไปเรื่อย ๆเมื่อพูดถึงเครื่องบินก็ทำให้หลงเพ่ยเพ่ยเบิกตากว้าง นางมองเย่หรงอย่างงง ๆ “เจ้าโกหกกระมัง จะมีเครื่องมือที่สามารถบรรทุกคนขึ้นไปบนฟ้าได้อย่างไร!”“มีจริง ๆ ข้ามิได้โกหกท่าน พี่หญิงหลิงหลิงจำได้มากกว่าข้าเสียอีก รอมีโอกาสให้นางเล่าให้ท่านฟัง ท่านก็จะเชื่อว่าข้ามิได้โกหกท่าน!”เย่หรงเริ่มตื่นเต้น “ท่านหญิง ท่านปู่มิได้บอกหรือว่าคันฉ่องคุนหลุนของตงกู่อวี้สามารถพลิกฟ้าคว่ำปฐพีได้?”“หากพวกเราได้คันฉ่องคุนหลุนมา มิต้องรอเวียนว่ายตายเกิด ข้าจะพาท่านไปดูใต้หล้านั้น! ท่านจะต้องชอบใต้หล้านั้นอย่างแน่นอน!”เย่หรงพูดจนหลงเพ่ยเพ่ยใจเต้นระรัว นางกล่าวออกไปโดยมิต้องคิด “ได้ เช่นนั้นรอพวกเราช่วยแดนเทพผ่านพ้นภัยพิบัติครั้งนี้ไปได้ พวกเราหาคันฉ่องคุนหลุนเจอแล้วก็ไปด้วยกัน ไปดูใต้หล้าที่เจ้าพูดถึงกัน!”“ตกลงตามนี้!”เย่หรงยกมือขึ้น หลงเพ่ยเพ่
ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา บทที่ 2207
คนหนึ่งคือคนที่ตนรัก อีกคนคือสหายที่ดีที่สุดของตน!แต่พวกเขากลับร่วมมือกันหลอกลวงตน!หยางหงหนิงหันหลังเดินออกไปด้วยใบหน้าบึ้งตึง นางจะมิปล่อยชายชั่วหญิงโฉดคู่นี้ไปแน่!สิ่งที่นางมิได้มาครอบครอง ยอมทำลายทิ้งเสียดีกว่ายอมให้คนอื่นได้ไป!หยางหงหนิงกลับไปที่รถม้าของตน เค้นเสียงลอดไรฟันออกมาคำหนึ่ง “ไปภูเขาศักดิ์สิทธิ์!”ด้านหน้า เย่หรงและหลงเพ่ยเพ่ยต่างก็ร้อนใจดั่งไฟเผา ฮองเฮาเสด็จไปสองชั่วยามแล้ว พวกเขาจะตามทันพระนางหรือ?อีกทั้งต่อให้ตามทัน มีท่านหญิงชิงเฉิงและท่านหญิงอวิ๋นอยู่ พวกนางต้องช่วยชายาเจ้าแห่งทะเลขัดขวางมิให้ฮองเฮาเรียกตัวหลิงอวี๋เข้าเฝ้าแน่“ท่านหญิง พวกเราจะไปทันหรือไม่? ชายาเจ้าแห่งทะเลจะลงมือกับพี่หญิงหลิงหลิงแล้วหรือไม่?”เย่หรงถามอย่างร้อนรนหลงเพ่ยเพ่ยก็ร้อนใจเช่นกัน หลิงอวี๋ยังรอให้นางช่วยชีวิตอยู่ แต่นางก็มิรู้ว่าจะสามารถทูลขอพระราชโองการจากฮองเฮาได้สำเร็จหรือไม่“พวกเราพยายามเต็มที่เถอะ! ขอเพียงตามเสด็จย่าทัน ต่อให้ข้าต้องคุกเข่าอ้อนวอนก็ต้องให้นางพาพี่หญิงหลิงหลิงออกมาให้ได้!”หลงเพ่ยเพ่ยกล่าวปลอบใจเย่หรงเห็นหลงเพ่ยเพ่ยวิ่งวุ่นไปทั่วกับตนก็นับว่าพยายามเ
ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา บทที่ 2206
รองแม่ทัพจางยังคงกล่าวพลางยิ้มแย้ม “ท่านหญิงฉางเล่อมามิถูกจังหวะ วันนี้ฮองเฮาพร้อมด้วยท่านหญิงชิงเฉิงและท่านหญิงอวิ๋นพาคุณชายน้อยทั้งหลายเสด็จไปชมดอกไม้ที่ภูเขาศักดิ์สิทธิ์พ่ะย่ะค่ะ!”ว่ากระไรนะ?หลงเพ่ยเพ่ยนิ่งอึ้งไป ท่านหญิงชิงเฉิงและท่านหญิงอวิ๋นล้วนเป็นธิดาของเจ้าแห่งทะเล และเป็นลูกพี่ลูกน้องของหลงเพ่ยเพ่ยด้วยเหตุใดพวกนางถึงมิไปชมดอกไม้ตั้งแต่ก่อนหน้านี้เล่า แต่กลับเลือกไปชมดอกไม้ในตอนที่ตนต้องการความช่วยเหลือจากเสด็จย่าพอดีนี่น่ะหรือ?“ไปนานเท่าใดแล้ว?”หลงเพ่ยเพ่ยสงสัยว่านี่เป็นการจัดฉากโดยเจตนาของชายาเจ้าแห่งทะเล“สองชั่วยามแล้วพ่ะย่ะค่ะ ตอนนี้น่าจะอยู่ในภูเขาศักดิ์สิทธิ์แล้วขอรับ!”รองแม่ทัพจางกล่าวพลางยิ้มหลงเพ่ยเพ่ยอยากจะชกหน้ายิ้ม ๆ ของรองแม่ทัพจางเสียสักหมัด เหตุใดนางมองรอยยิ้มของรองแม่ทัพจางแล้วเหมือนกำลังสมน้ำหน้าตนอยู่เลยเล่า“เจ้ามิได้หลอกข้าใช่หรือไม่?”หลงเพ่ยเพ่ยถามเสียงเย็นรองแม่ทัพจางกล่าวพลางยิ้ม “ท่านหญิงฉางเล่อพูดเล่นแล้ว ไหนเลยข้าน้อยจะกล้าหลอกท่านหญิง! หากมิเชื่อท่านลองถามใครดูก็ได้ว่าที่ข้าน้อยพูดเป็นเรื่องจริงหรือไม่!”“หากท่านหญิงมีธุระด่วนจร
