Mag-log inShare
บทที่ 1122
Pinakabagong kabanata
ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา บทที่ 2810
หลิงอวี๋กับฮูหยินหยางมิได้มีท่าทีจะห้ามปรามหลิงหว่านที่ตำหนิฟางเจ๋อเลยแม้แต่น้อยหยางหนานกลับเห็นว่าพูดแรงเกินไป แต่เมื่อคิดตามก็รู้ว่าที่หลิงหว่านพูดนั้นมีเหตุผล จึงมิได้เอ่ยปากออกมาครานี้ฟางเจ๋อมิอาจรักษาใบหน้าเยียบเย็นเช่นภูผาน้ำแข็งไว้ได้อีกเขามิรู้จักเถาจื่อที่หลิงหว่านกล่าวถึง ทว่าเมื่อลองคิดในมุมของอีกฝ่าย หากตนเองเป็นเถาจื่อ เขาจะมีความกล้าที่จะเผชิญหน้ากับความเกลียดชังของผู้คนทั้งหลายแล้วมีชีวิตอยู่ต่อไปได้หรือไม่?คำตอบคือมิอาจทำได้!คำตอบเดียวที่เขาคิดได้ คือเขาคงยอมตายเพื่อชดใช้ความผิดนั้นดีกว่ามีชีวิตอยู่อย่างอัปยศเช่นนี้คำตำหนิของหลิงหว่านทำให้ฟางเจ๋อรู้สึกละอายอย่างรุนแรงบิดามารดายังอยู่ก็ควรอยู่ใกล้ ๆ ท่านเข้าไว้!ทว่าเขาหลบซ่อนอยู่ในที่นี้ มิได้ปรนนิบัติบิดามารดา มิได้เลี้ยงดูบุตรสาวทั้งหลายของตนเขาในฐานะบุตร เป็นบุตรก็เหมือนมิได้เป็น!เขาในฐานะบิดา เป็นบิดาก็เหมือนมิได้เป็น!การที่เขามีชีวิตอยู่ มีความหมายอันใดต่อพวกเขากันเล่า?หรืออาจเป็นดังที่หลิงหว่านกล่าว หากเขาตายไป พวกเขาคงเสียใจอยู่ชั่วครู่หนึ่ง แล้วก็คงสามารถดำเนินชีวิตตามปกติต่อไปได้สีหน้าข
ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา บทที่ 2809
“นั่งสิ!”ฟางเจ๋อเอ่ยเรียบง่ายประโยคเดียวหยางหนานถึงกับมิรู้ว่าจะร้องไห้หรือหัวเราะดี ภายในห้องมีเพียงเก้าอี้อยู่สองตัว ตัวหนึ่งอยู่ข้างโต๊ะตำรา เห็นได้ชัดว่าเป็นที่นั่งของฟางเจ๋ออีกตัวหนึ่งวางอยู่ข้างชั้นตำรา เป็นที่นั่งของฟางเจ๋อเวลาอ่านตำราเช่นนี้แล้วจะให้ใครนั่งกันเล่า?หยางหนานแน่นอนว่าไม่มีสิทธิ์จะนั่งเก้าอี้ตัวนั้นคงต้องเป็นของฮูหยินหยาง มารดาของตนแต่หลิงอวี๋เป็นถึงฮองเฮาผู้เป็นใหญ่เหนือแผ่นดิน อีกทั้งยังมาเพื่อรักษาอาการป่วยให้ฟางเจ๋อ หากฟางเจ๋อมิมอบเก้าอี้ให้นาง นั่นมิเท่ากับละเลยนางหรือ?หลิงอวี๋เห็นหยางหนานลำบากใจ จึงส่งสัญญาณทางสายตาให้หลิงหว่านหลิงหว่านรีบเดินเข้าไป ยกเก้าอี้ไปให้ฮูหยินหยางนั่งฮูหยินหยางยิ้มจาง ๆ มิได้นั่ง และยืนเอ่ยปากขึ้นทันทีว่า “ฟางเจ๋อ วันนี้พวกเรามาด้วยสองเรื่อง หนึ่งคือขอให้เจ้าช่วยเหลือ!”“อีกเรื่องหนึ่งคือตรวจรักษาโรคให้เจ้า!”“ฮูหยินอู่ผู้นี้ คือหมอผู้มีวิชาแพทย์สูงส่งกว่าข้ามากนัก ให้นางตรวจดูอาการของเจ้าก่อนเถิด!”ฟางเจ๋อนั่งอยู่แล้ว ได้ยินดังนั้นก็กล่าวเย็นชาว่า “เรื่องตรวจรักษาโรคมิต้องแล้ว!”“ฮูหยินหยางควรกล่าวก่อนเถิดว่
ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา บทที่ 2808
หลิงอวี๋ได้ฟังแล้วดวงตาพลันเปล่งประกายขึ้นมา “โจรสลัดที่คลองใหญ่ก็คือคนของกลุ่มไร้บ้านกลับนั่นเอง!”“ฟางเจ๋อได้รับบาดเจ็บจากมือพวกเขา หากฟางเจ๋อมีเลือดนักรบจริง ย่อมไม่มีทางช่วยเหลือคนของกลุ่มไร้บ้านกลับอีกเป็นแน่!!”ฮูหยินหยางพยักหน้ารับ “เพียงพิสูจน์ได้ว่าเจี่ยงชิงกับหลงซู่คือหัวหน้าของกลุ่มไร้บ้านกลับ จากที่ข้ารู้จักฟางเจ๋อ เขาย่อมมิอาจกลืนความแค้นนี้ลงได้เป็นแน่!”ทั้งสองจึงยิ่งมีความมั่นใจมากขึ้นในภารกิจครั้งนี้เมื่อมาถึงจวนตระกูลฟาง หยางหนานยืนอยู่หน้าประตู ทว่าประตูบานใหญ่นั้นกลับปิดแน่นสนิทฮูหยินหยางเห็นแล้วก็ชะงักไป “เจ้าเข้าไปมิได้หรือ?”หยางหนานหัวเราะเย็นชา “แม่ทัพฟางอยู่ในจวน ข้าให้คนนำจดหมายที่บิดาเขียนส่งเข้าไป เขาอ่านแล้วก็เพียงสั่งให้คนออกมาบอกข้าว่า เขาจะสนับสนุนเพียงหลงซู่เท่านั้น!”ฮูหยินหยางเข้าใจทันที การปิดประตูมิรับแขกเช่นนี้ ก็คือท่าทีของแม่ทัพฟางนั่นเอง“แล้วฟางเจ๋อเล่า?”ฮูหยินหยางถามต่อ “เขามีท่าทีเช่นไร?”หยางหนานตอบอย่างขุ่นเคือง “บ่าวรับใช้บอกว่า ฟางเจ๋อสั่งไว้ว่าห้ามมิให้ใครรบกวน เขาจึงช่วยไปแจ้งให้ข้ามิได้!”ฮูหยินหยางขมวดคิ้วทันที เรื่องนี
ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา บทที่ 2807
ใต้หล้านี้ บางทีอาจมีคนมากมายที่บนใบหน้ามีไฝดำขึ้นอยู่ในตำแหน่งเดียวกันแต่หากมิใช่เรื่องบังเอิญ ก็ย่อมเป็นสัญลักษณ์พิเศษบางอย่างหลิงอวี๋เดินผ่านไปแล้ว ฮูหยินหยางคิดว่าควรจะลองทดสอบดูสักหน่อยหากมิใช่ ก็มิเสียหายอันใด!แต่หากอีกฝ่ายเป็นหลิงอวี๋จริง ๆ เช่นนั้นก็มิเท่ากับพลาดโอกาสสำคัญไปแล้วหรือ!“แม่นาง ไฝดำสามารถโตขึ้นได้ เมื่อโตขึ้นก็หมายถึงกลายเป็นโรคแล้วนะ!”ฮูหยินหยางยิ้ม ก่อนเอ่ยถ้อยคำนั้นออกไปเป็นไปตามคาด หลิงอวี๋ที่เดินผ่านไปแล้วเมื่อได้ยินคำนี้ ก็หันกลับมาทันทีสิ่งที่ทำให้หลิงอวี๋หันกลับมา มิใช่เพียงคำพูดประโยคนั้น หากยังรวมถึงเสียงของฮูหยินหยางด้วยหลิงอวี๋สามารถจดจำสิ่งที่ที่ผ่านหูไปได้แม่นยำ นางจำได้ว่านี่คือเสียงแก่ชราของฮูหยินหยาง“ฮูหยินหยาง!”หลิงอวี๋รีบเดินกลับมา เอ่ยเสียงเบา “เมื่อครู่นี้ข้าไปหาท่านที่จวนตระกูลหยาง ก็ได้ทราบว่าท่านออกไปแล้ว!”ฮูหยินหยางถอนหายใจอย่างโล่งอก คิดในใจว่าตนมิได้เสียแรงเปล่าจริง ๆนางรีบคว้ามือหลิงอวี๋ไว้ แล้วกล่าวว่า “ข้าก็เกรงว่าหลงซู่จะจับพวกเราไปบีบบังคับหยางเฉิง จึงรีบชิงออกมาก่อน!”“ยามนั้นมิอาจแจ้งพวกท่านให้ทราบได้ โชค
ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา บทที่ 2806
เมื่อฮูหยินหยางเห็นว่าหยางหนานเปลี่ยนเรื่อง ก็มิได้พูดอะไรอีก ก้มหน้าครุ่นคิดถึงแม่ทัพฟางผู้นั้นขึ้นมาแม่ทัพฟางมีนามว่าฟางหาว ปีนี้อายุใกล้จะห้าสิบแล้วแม่ทัพฟางใช้ชีวิตอยู่บนหลังม้ามาตลอดชีวิต นิสัยก็เช่นที่หยางหนานว่าไว้ เป็นพวกไม้อ่อนก็มิเอาไม้แข็งก็มิรับ เป็นคนที่มีทั้งด้านดีด้านร้ายหากนำเรื่องที่หลงซู่ใช้ผู้บาดเจ็บมาบำเพ็ญวิชามารไปโน้มน้าวเขา แม่ทัพฟางอาจเห็นว่ามิใช่เรื่องใหญ่โตอะไรอย่างไรเสีย พวกผู้บาดเจ็บเหล่านั้นก็ได้รับบาดเจ็บสาหัส มีชีวิตอยู่ได้อีกมินานแล้วก่อนตายสามารถช่วยให้หลงซู่ฝึกวิชาได้ ก็ถือว่าคุ้มค่าหากใช้เรื่องโอสถที่เจี่ยงชิงปรุงนั้นมีพิษไปโน้มน้าวแม่ทัพฟาง ก็มิแน่ว่าจะได้ผลขอเพียงแม่ทัพฟางสามารถเพิ่มพูนพลังฝึกตนได้ มิว่าด้วยวิธีการใดก็พร้อมจะลอง ไหนเลยจะสนใจว่าโอสถนั้นจะมีพิษหรือไม่ฮูหยินหยางก็รู้สึกขึ้นมาในบัดดลว่า หากจะให้แม่ทัพฟางมาอยู่ฝั่งเดียวกับนาง เห็นทีจะยากดุจเข็นครกขึ้นภูเขาแล้ว “ท่านแม่ ข้าคิดออกแล้ว!”จู่ ๆ หยางหนาน ก็เอ่ยขึ้นเบา ๆฮูหยินหยางมองไปพลางเลิกคิ้ว “เจ้าคิดอุบายดี ๆ อันใดออกหรือ?”หยางหนานกล่าวด้วยความตื่นเต้น “โน้มน้าวแม่
ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา บทที่ 2805
เสียงเรียกท่านแม่ของหยางหนานครานี้ แฝงไว้ด้วยความจริงใจจนหยางฮูหยินสัมผัสได้อย่างชัดเจนนางชะงักไปครู่หนึ่งก่อนจะยิ้มออกมาด้วยความปลื้มปีติความทุ่มเทตลอดหลายปีที่ผ่านมา เพียงได้ยินเสียงเรียกขานอันจริงใจนี้ก็นับว่าคุ้มค่ายิ่งแล้ว“ไปกันเถิด!”ฮูหยินหยางพาหยางหนานมายังปากทางลับ ลุงซินกำลังรออยู่ก่อนแล้วหยางหนานเอ่ยเรียกอย่างนอบน้อม “ลุงซิน!”ลุงซินและฮูหยินหยางมาพร้อมกัน พวกเขาทั้งสองเป็นพี่น้องร่วมสายเลือด ทว่าทั้งคู่กลับมิเคยยอมรับความสัมพันธ์นี้ต่อหน้าผู้ใดลุงซินพำนักอยู่ที่ตระกูลหยางอย่างอิสรเสรี มักจะออกเดินทางท่องหล้าอยู่เสมอหยางฮูหยินเพียงให้หยางเฉิงจัดเตรียมเรือนพักในมุมสงบที่สวนหลังไว้ให้ลุงซิน ทั้งยังกำชับบ่าวไพร่ว่ามิต้องไปวุ่นวายกับเขาเมื่อครั้งที่หยางหนานอายุได้สิบขวบ ฮูหยินหยางเคยเสนอแนะให้เขาคารวะลุงซินเป็นอาจารย์ทว่า หยางหนานกลับปฏิเสธไปเพราะความชิงชังที่มีต่อนางหลังจากนั้น ฮูหยินหยางก็มิได้เอ่ยถึงเรื่องนี้อีกเลยเพียงแต่ยามที่หยางหนานฝึกปรือวรยุทธ์ด้วยตนเอง บางครั้งลุงซินผ่านมาพบเห็นเข้า ก็มักจะชี้แนะเคล็ดวิชาให้เขาเล็กน้อยหยางหนานได้รับประโยชน์จากคำ
Maaari mong magustuhan
หวนคืนอีกครา ไม่ขอเป็นพระชายาที่โง่เขลา Ver.01
ชาไทยเย็น19.1K viewsมนตรารักท่านอ๋องขี้หึง (หึงโหด คลั่งรัก)
ชาไทยเย็น18.1K viewsยอดชายานักพยากรณ์ : ท่านอ๋อง ชายาท่านเลี้ยงผี
ดอกถังร่วงหล่น262.2K viewsจวนร้างแห่งนี้มีสตรีถูกทิ้ง
ป่าดอกท้อ33.2K viewsย้อนรักสี่คราลวงชะตาเคียงท่าน
เทียนสื่อ3.1K viewsท่านโหวพ่ายรัก
เด็กน้อยคว้าฝัน8.6K viewsทะลุมิติมารับบทพี่สาวของเจ้าสองแฝดพร้อมกับมิติห้างสรรพสินค้า
ซินเสวี่ย8.1K viewsอ้ายซินเหลียน แค้นนี้ขอเอาคืน
น้ำพริกหวาน2.8K views
