Share

บทที่ 1192

Author: กานเฟย
เซียวหลินเทียนเห็นจากด้านหลังว่ามู่หรงเหยียนซงถือกระบี่เรืองรองฟันไปที่หน้าอกของมือสังหารอย่างรวดเร็ว

เลือดสด ๆ สาดกระเซ็นไปทั่ว มือสังหารอีกคนข้างหลังเห็นสถานการณ์แล้วรูม่านตาก็หดเล็กลง จากนั้นก็ส่งเสียงตะคอกออกไปอย่างเศร้าโศกและโกรธแค้นพร้อมถือดาบแทงไปที่มู่หรงเหยียนซง

มู่หรงเหยียนซงยังมิทันชักกระบี่กลับ ดาบของอีกฝ่ายก็โจมตีเข้ามาแล้ว

เมื่อเห็นว่าดาบของฝ่ายตรงข้ามเล็งไปที่หน้าอกของมู่หรงเหยียนซง ในสถานการณ์คับขันนั้น เซียวหลินเทียนก็พุ่งเข้าไปอย่างรวดเร็วแล้วจ่อดาบไปที่คอของมือสังหาร

มือสังหารจะป้องกันตัวเองจึงทำได้เพียงชักดาบกลับมาป้องกันไว้ แต่เขาก็ยังมิยอมแพ้ที่จะปล่อยมู่หรงเหยียนซงไปเช่นนี้

เขาลังเลอยู่เล็กน้อยแต่ก็พลาดโอกาสที่ดีไปแล้ว หลิงอวี๋เอายาสลบแทงไปที่มือสังหารแล้ว

ส่วนมู่หรงเหยียนซงก็ให้ความร่วมมือไปโดยปริยาย เท้าของเขาลื่นไปกับพื้น แล้วปลายเท้าก็ไปเตะเข้าที่มือสังหาร

แต่เพราะว่ามือสังหารเป็นยอดฝีมือจึงตัดสินสถานการณ์นี้ได้อย่างรวดเร็ว

เขารูปร่างค่อนข้างเตี้ย ดาบของเซียวหลินเทียนจึงผ่านหัวเขาไปและเส้นผมก็กระจัดกระจายออกมา

มือสังหารพุ่งไปข้างหน้าแล้วกระโจนออกจากหน
Continue to read this book for free
Scan code to download App
Locked Chapter

Latest chapter

  • ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา   บทที่ 2664

    หลิงอวี๋มองเซียวหลินเทียนอย่างชื่นชมแล้วพยักหน้า “ข้านำเมล็ดพันธ์ุจากในถ้ำลับของแม่นมอูมามากหลายทีเดียว และได้ทำการบ่มเพาะอยู่ในมิติของข้าแล้ว อีกมินานก็จะได้รู้ว่าเมล็ดพันธุ์ชนิดใดบ้างที่เหมาะแก่เพาะปลูก!”ตอนนี้หลิงอวี๋มิได้มีสิ่งใดปิดบังเซียวหลินเทียนแล้ว เซียวหลินเทียนรู้ว่าในหยกหล้าสุขาวดีของหลิงอวี๋มีไร่วิเศษอยู่เป็นจำนวนมากเขาอยากจะเข้าไปดูยิ่งนักว่าที่นั่นเป็นใต้หล้าแบบใดกันแน่ แต่หลิงอวี๋ลองดูอยู่หลายครั้งก็มิสามารถพาเขาเข้าไปได้เสียที เซียวหลินเทียนจึงยอมแพ้“เฮ่อ เมื่อใดฝนจะหยุดเสียที!”เซียวหลินเทียนดึงหลิงอวี๋ลงจากภูเขา เนื้อตัวล้วนเปียกโชกไปหมดแม้ว่าเขาจะอาศัยพลังของตนทำให้มิรู้สึกหนาว แต่องครักษ์คนอื่น ๆ นั้นยังมีพลังมิเท่าเขากับหลิงอวี๋เมื่อเวลายาวนานไป เขาก็กังวลว่าองครักษ์ของตนจะทนรับมิไหวจนป่วยกันหมด“จะต้องมีตอนที่หยุดเพคะ!”หลิงอวี๋นึกย้อนถึงฝนตกรุนแรงในประวัติศาสตร์ นางจำได้ว่าเป็นยุคสามก๊ก ฝนตกหนักครั้งนั้นตกอยู่เกือบหนึ่งร้อยวัน ครั้งอื่น ๆ นานที่สุดก็ยี่สิบกว่าวันเช่นกันหลิงอวี๋คิดแล้วบอกสิ่งที่ตนรู้กับเซียวหลินเทียนเซียวหลินเทียนฟังแล้วก็ตะลึงงั

  • ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา   บทที่ 2663

    หลิงอวี๋ เซียวหลินเทียนและแม่ทัพจี้พูดคุยกันอยู่นาน เมื่อกำหนดแผนการกันเรียบร้อย พวกเขาก็กลับไปที่เรือนด้านข้างวันรุ่งขึ้น หลิงอวี๋กับเซียวหลินเทียนพาพวกลู่ปินออกจากเมืองจงโจว มุ่งหน้าไปที่หมู่บ้านใกล้ ๆ เพื่อสำรวจพื้นที่จริงส่วนหลิงหว่านและองครักษ์ที่เหลือก็อยู่ที่เมืองจงโจวคอยช่วยฮูหยินจี้สำรวจสถานการณ์ผู้ประสบภัยหลังจากที่หลิงอวี๋กับเซียวหลินเทียนได้หารือกันแล้ว ก็เดินกันไปตามแนวภูเขาในละแวกนี้ฝนยังคงตกอย่างหนัก เส้นทางภูเขาจึงถูกโคลนชะไปเสียจนไม่มีทางเดินและมิสามารถขี่ม้าได้ ทุกคนล้วนต้องเดินลุยฝนกันไป ความเร็วในการเดินทางจึงช้ามากหลิงอวี๋ก็มิได้รีบร้อนอะไร เป้าหมายของนางก็คืออยากระบายน้ำท่วมให้ได้เสียก่อน เพื่อให้ราษฎรเหล่านี้มีที่พักพิงอยู่ได้ขอเพียงรู้ทิศทางการไหลของแม่น้ำเหล่านี้ให้แน่ชัด ก็จะสามารถหาวิธีได้“อาอวี๋ ข้าเติบโตมาถึงเพียงนี้ นี่คือครั้งแรกเลยที่ได้เห็นภัยพิบัติเช่นนี้!”ตลอดการเดินทางมา เซียวหลินเทียนเห็นหมู่บ้านจำนวนนับมิถ้วนล้วนจมอยู่ในน้ำ นอกจากรู้สึกสะเทือนใจแล้ว ก็เป็นครั้งแรกด้วยที่เขารู้สึกได้ถึงพลังและความน่ากลัวของธรรมชาติอันยิ่งใหญ่นี้“มิ

  • ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา   บทที่ 2662

    แม่ทัพจี้พยายามจะลุกไปหาแผนที่ ฮูหยินจี้เห็นว่าขาเขายังเดินได้มิสะดวก จึงรีบเอ่ยว่า “ข้าไปเองเจ้าค่ะ!”สองสามีภรรยาสบตาและเข้าใจกันโดยมิต้องพูดอะไรพูดดีมิสู้ลงมือทำให้ดี เช่นนั้นก็ใช้เรื่องน้ำท่วมนี้ลองทดสอบสองคนตรงหน้าดูว่าคู่ควรที่พวกเขาจะฝากอนาคตไว้หรือไม่ หลังจากนั้นมินานฮูหยินจี้ก็หอบแผนที่มาแม่ทัพจี้กางแผนที่บนโต๊ะ เซียวหลินเทียนกับหลิงอวี๋ก็เดินเข้ามาดูด้วยกัน“เมืองจงโจวของเราอยู่ตรงนี้...”แม่ทัพจี้ชี้ให้ดูพร้อมเอ่ยหลิงอวี๋มองตามแผนที่ รอบด้านของเมืองจงโจวมีภูเขาอยู่มากมาย ดูจากตำแหน่งที่ตั้งแล้ว ตัวเมืองสร้างอยู่บนเนินเขาระหว่างภูเขาเหล่านี้จะมีแม่น้ำสายใหญ่และไหลผ่านลงสู่ทะเลเพียงแต่แผนที่นี้มิค่อยละเอียดนัก ระบุไว้เพียงภูเขามิกี่ลูกและเมืองที่มีขนาดใหญ่หน่อยที่อยู่ในละแวกนี้เท่านั้น ส่วนอย่างอื่นว่างเปล่าไปหมดหลิงอวี๋ดูไปพลางถามไปพลาง เห็นได้ชัดว่าแม่ทัพจี้เป็นคนที่รับผิดชอบ มีความคุ้นเคยกับเมืองที่อยู่ในละแวกนี้มาก มีคำถามใดก็ตอบได้เสมอในเวลามินานหลิงอวี๋ก็รู้ชัดถึงสถานการณ์ของเมืองที่อยู่ละแวกนี้แล้ว แต่แม่ทัพจี้มาถึงที่เมืองจงโจวก็ถูกฝนห่าใหญ่และน้ำท่ว

  • ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา   บทที่ 2661

    เมื่อหลิงอวี๋เห็นสายตาของแม่ทัพจี้ ก็อดมิได้ที่จะเผยยิ้มและเอ่ยเย้าแหย่ออกไป“แม่ทัพจี้ ท่านอาจจะมิเชื่อในสิ่งที่พวกเราสามีภรรยาพูด แต่ความจริงก็คือเช่นนี้!”“ท่านดูเมืองจงโจวแล้วลองคิดดูเถิดว่า แผ่นดินภายนอกเป็นสภาพเช่นเดียวกับที่พวกท่านอยู่ทั้งหมดหรือไม่?”“ข้าขอพูดสิ่งที่ฟังมิเข้าหูสักหน่อย แดนเทพในยามนี้นั้นเต็มไปด้วยความย่อยยับ ตำแหน่งมหาเทพของพวกท่านก็เป็นแค่ของประดับชิ้นหนึ่งเท่านั้น หากอยากจะเป็นมหาเทพที่ดีก็ต้องนำเงินจำนวนมหาศาลออกมาช่วยเหลือผู้ประสบภัย!”“ส่วนมหาเทพที่ไม่มีความรับผิดชอบนั้น หากเขามิสนใจความเป็นความตายของพวกท่าน เช่นนั้นมิว่าเขาจะเป็นใครแล้วเกี่ยวกระไรกับพวกท่านด้วยเล่า?”ผู้ใดให้ผลประโยชน์ก็ประจบคนผู้นั้น! หลิงอวี๋มิได้พูดสิ่งนี้ออกไปตามตรง แต่แม่ทัพจี้กับฮูหยินจี้ก็ล้วนเข้าใจความหมายกันแล้วฮูหยินจี้มองแม่ทัพจี้แล้วเอ่ยด้วยน้ำเสียงเคร่งขรึมว่า “ฮองเฮาหลิงพูดถูก ขอเพียงมิใช่คนที่มิสนใจความเป็นความตายของพวกเราเหล่าราษฎร ผู้ใดจะเป็นมหาเทพก็ล้วนได้ทั้งนั้น!”“หากเจ้าแห่งทิศใต้มีความสามารถเช่นนี้ สามารถทำให้ราษฎรกินอิ่มนอนอุ่น มิต้องระหกระเหเร่ร่อนอีก พว

  • ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา   บทที่ 2660

    หลิงอวี๋มีหรือจะมิรู้ว่าโศกนาฏกรรมที่ฮูหยินจี้กล่าวถึงนั้นจะมีสภาพที่เลวร้ายอย่างไรแต่นางมิอยากถูกบีบบังคับให้ต้องก้าวสู่ตำแหน่งสูงที่หมายถึงความรับผิดชอบอันหนักอึ้งเช่นนี้เลยจริง ๆ!เซียวหลินเทียนเห็นท่าทีลังเลของหลิงอวี๋ เขาก็ลอบทอดถอนใจอยู่ในใจเขาเข้าใจความรู้สึกของหลิงอวี๋ แต่เรื่องมาถึงขั้นนี้แล้ว แม้หลิงอวี๋จะมิอยากแบกรับความรับผิดชอบนี้ ก็ทำได้เพียงต้องรับเท่านั้นเซียวหลินเทียนจึงเอ่ยออกไปด้วยเสียงเคร่งขรึม “แม่ทัพจี้ ฮูหยินจี้ ท่านทั้งสองอยู่ในพื้นที่ห่างไกล อาจจะมิรู้ว่าชื่อของเราสามีภรรยาหมายถึงอะไร!”“ข้าจะมิปิดบังท่านทั้งสอง พวกเราสองคนมาจากทางโม่เหอที่ฉินตะวันตก จักรพรรดิของฉินตะวันตกก็คือข้าเอง และหลิงอวี๋ก็คือฮองเฮาของข้า!”“ในขณะเดียวกัน หลิงอวี๋ก็ยังเป็น...”เมื่อหลิงอวี๋ได้ยินเช่นนั้นก็รู้ทันทีว่าเซียวหลินเทียนจะพูดสิ่งใด นางจึงจับแขนของเซียวหลินเทียนไว้แน่น แล้วเอ่ยออกไปด้วยเสียงขรึมว่า“ในขณะเดียวกัน ข้าก็เป็นบุตรีบุญธรรมของเจ้าแห่งทิศใต้ด้วย ข้าสนิทสนมกับพระธิดาของเจ้าแห่งทิศใต้ราวกับเป็นพี่น้องกัน!”“แม่ทัพจี้ เจ้าแห่งทะเลเป็นคนโหดร้ายไร้ซึ่งคุณธรรม หา

  • ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา   บทที่ 2659

    คำพูดที่ออกมาจากใจจริงของฮูหยินจี้ ทำให้แม่ทัพจี้รู้สึกละอาย เขาจึงตัดความคิดที่จะสังหารหลิงอวี๋กับเซียวหลินเทียนออกไปใช่แล้ว เขาใช้ชีวิตด้วยความซื่อตรง มีคุณธรรมและจงรักภักดีเพื่อแคว้นเพื่อราษฎร จะให้ชีวิตเป็นคนเลวทรามไร้ยางอายเพื่อความปลอดภัยของครอบครัวตนได้อย่างไรหากตนทำเช่นนี้ลงไป เช่นนั้นยังจะมีหน้าอะไรไปบอกว่าทุกสิ่งที่ตนทำลงไปนั้นทำเพื่อแคว้นและราษฎรได้อีกเล่า?แล้วเขาจะมีหน้าไปสั่งสอนลูกทั้งสองและผู้ใต้บังคับบัญชาของตนเรื่องความเป็นคนได้อย่างไร!ดังนั้น แม่ทัพจี้จึงขจัดความเห็นแก่ตัวออกไป งานเลี้ยงขอบคุณมื้อนี้ก็เป็นสิ่งที่มาจากใจของเขาเช่นกันกระทั่งกินอิ่มกันแล้ว ก็เก็บชามและตะเกียบไปแม่ทัพจี้ตัดสินใจแล้ว เขาจึงหยิบสาส์นกราบทูลออกมาด้วยใจที่หนักหน่วง แล้วให้ฮูหยินจี้ส่งไปตรงหน้าเซียวหลินเทียน“แม่ทัพเซียว สาส์นกราบทูลของข้าฉบับนี้คือสาส์นขอรับผิด ขอรบกวนให้แม่ทัพเซียวนำสาส์นกราบทูลนี้ไปที่เมืองหลวงแดนเทพ เพื่อส่งมอบถึงมหาเทพทีเถิด!”“ข้าสังหารข้าหลวงเก๋อไปแล้ว ทั้งยังเปิดยุ้งฉางนำมาแจกจ่ายเองโดยพลการอีก ข้าตระหนักรู้ถึงความผิดร้ายแรงนี้ ข้ายินยอมที่จะถูกประหารต่อหน

More Chapters
Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status