Share

บทที่ 145

Penulis: กานเฟย
“ตำรับยา?”

ตำรับยาอะไร?

ดวงตาของชิวเหวินซวงเป็นประกาย นึกถึงที่สองวันมานี้ลู่หนานเทกากยาทิ้ง หรือว่ายานี้ลู่หนานไม่ได้กินเอง แต่เซียวหลินเทียนเป็นคนกิน?

ตอนนี้เซียวหลินเทียนเชื่อใจหลิงอวี๋ กระทั่งกล้ากินตำรับยาที่นังคนชั้นต่ำนี่จัดให้แล้วหรือ?

มิน่า เฮยจื่อหายตัวไป ท่านอ๋องไม่สงสัยหลิงอวี๋เลย!!

ชิวเหวินซวงรู้สึกหงุดหงิดเล็กน้อย นางประมาทไป ทำให้เซียวหลินเทียนเชื่อใจหลิงอวี๋ไปแล้วโดยไม่รู้ตัว!

“ท่านอ๋อง ท่านอ๋องจะไม่ช่วยตามหาเยวี่ยเยวี่ยจริงหรือเพคะ?”

ชิวเหวินซวงเอ่ยอย่างระมัดระวัง "สิ่งที่พระชายาพูดก็มีเหตุผลนะเพคะ ไม่แน่เด็กทั้งสองคนอาจถูกคนพวกเดียวกันลักพาตัวไปก็เป็นได้! ขอเพียงพบคนหนึ่ง ก็จะพบอีกคนเช่นกัน!"

เซียวหลินเทียนยังคงอยู่ในอารมณ์โกรธไม่หาย จึงเอ่ยอย่างหงุดหงิด

“เจ้าไม่ได้ยินที่นางพูดว่านางจะเสนอรางวัลใหญ่เพื่อตามหารึ? นางมีเงินและมีฉินซานคอยช่วยเหลือ เช่นนั้นก็ไปหาเอาเองแล้วกัน! เหตุใดข้าจะต้องเข้าไปยุ่งด้วย!”

ชิวเหวินซวงไม่ยอมแพ้ เอ่ยแนะนำ"ท่านอ๋อง อย่าได้ตรัสอย่างโกรธเคืองเช่นนี้เลยเพคะ! เมื่อครู่หม่อมฉันเพิ่งพบพระชายาที่ประตู แล้วก็นึกขึ้นได้เรื่องหนึ่ง!"

“วัน
Lanjutkan membaca buku ini secara gratis
Pindai kode untuk mengunduh Aplikasi
Bab Terkunci

Bab terbaru

  • ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา   บทที่ 2782

    มิต้องให้ฮูหยินหยางอธิบายด้วยตนเอง ชิงเสวียนก็เล่าเรื่องที่เกิดขึ้นหลังจากที่หยางรั่วหลานหมดสติไปให้นางฟังแล้วหยางรั่วหลานคาดมิถึงว่าตนจะหลับไปถึงเจ็ดแปดวันเลยทีเดียวจากคำพูดของชิงเสวียน หากมิใช่ว่าหลิงอวี๋ตัดสินใจอย่างเด็ดขาดเลือกวิธีการใช้พิษล้างพิษมาช่วยเหลือตน ตนก็คงจะตายไปแล้วหยางรั่วหลานจึงมองไปทางหลิงอวี๋อย่างรู้สึกซาบซึ้งใจ แล้วพยุงตัวลุกขึ้น“ฮูหยินอู่ ท่านช่วยเหลือข้าไว้ บุญคุณช่วยชีวิตนี้ จะจดจำมิลืมเลือน รั่วหลานจะขอบคุณท่านไปชั่วชีวิตเจ้าค่ะ!”หลิงอวี๋ยิ้มบาง ๆ แล้วเอ่ยไปว่า “ท่านแม่ของเจ้าขอบคุณข้าแล้ว รั่วหลานมิต้องจดจำใส่ใจหรอก!”ในใจของหลิงอวี๋ยังมีความสงสัยอยู่ คำพูดของหยางรั่วหลานเมื่อครู่นี้ทำให้นางรู้สึกถึงความผิดปกติเล็กน้อยยุคสมัยนี้ บุรุษมีภรรยาหลายคนนับเป็นเรื่องปกติมาก แม้ว่าหยางรั่วหลานจะบังเอิญไปพบเข้าว่าอ๋องซู่กับเจี่ยงชิงคบชู้กัน แต่ขอเพียงอ๋องซู่เกลี้ยกล่อมหยางรั่วหลานสักหน่อยว่าจะรับเจี่ยงชิงเป็นอนุ หยางรั่วหลานก็ยอมได้เหตุใดอ๋องซู่จะต้องถึงขั้นกำจัดหยางรั่วหลานด้วยเล่า?หลิงอวี๋ครุ่นคิดแล้วเอ่ยถามคำถามของตนออกไปหยางรั่วหลานจึงตอบอย่างโกร

  • ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา   บทที่ 2781

    ชิงเสวียนใช้จังหวะนี้ช่วยจัดอาภรณ์ให้หยางรั่วหลานแล้วลงจากเตียงตามไปด้วยนางรินน้ำให้หลิงอวี๋ จากนั้นก็เอ่ยด้วยความรู้สึกขอบคุณ “ฮูหยินอู่ช่วยรั่วหลานไว้ ชิงเสวียนเองก็รู้สึกซาบซึ้งใจอย่างหาที่สุดมิได้! ภายภาคหน้าหากมีสิ่งใดต้องการให้ชิงเสวียนช่วย ก็ขอฮูหยินอู่สั่งการอย่าได้เกรงใจ!”หลิงอวี๋ยิ้มเล็กน้อย และมิได้เก็บมาใส่ใจ เมื่อเรื่องปากั๋วโจวสิ้นสุดลง นางกับพวกเซียวหลินเทียนก็ยังต้องมุ่งหน้าไปที่เมืองหลวงแดนเทพอีกเป็นดังที่นางว่าไว้ ตำราบันทึกของฮูหยินหยางนั้นเพียงพอที่จะตอบแทนบุญคุณที่นางช่วยชีวิตรั่วหลานไว้แล้ว นางมิเก็บคำพูดของชิงเสวียนมาใส่ใจหรอก“ฮูหยินหยาง อาการป่วยของท่าน เมื่อวานนี้ข้ายุ่งอยู่กับการศึกษาโรคของรั่วหลานจึงยังมิได้ศึกษาเรื่องของท่าน รอให้ผลออกมาแล้วข้าจะบอกท่านในทันที!”หลิงอวี๋อธิบายไปเล็กน้อย“มิรีบ แม้ว่าตอนนี้ท่านจะยังมิพบ ก็หาได้ต้องรู้สึกผิดหรอกไม่!”ฮูหยินหยางเอ่ยอย่างใจกว้าง “ข้าศึกษาอยู่หลายปีก็ยังมิรู้ผล ข้าปล่อยวางแล้ว มีชีวิตอยู่ได้นานเท่าใดก็เท่านั้นเถิด!”ขณะที่ทั้งสองคนกำลังสนทนากัน จู่ ๆ หยางรั่วหลานที่อยู่บนเตียงก็ลืมตาขึ้นมา นางมองเพดาน

  • ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา   บทที่ 2780

    เลือดที่จมูกของหยางรั่วหลานยังคงไหลออกมามิหยุด ฮูหยินหยางจึงหยิบผ้ามารองไว้บนไหล่ของชิงเสวียนอย่างปวดใจเวลาผ่านไปทุกนาทีทุกวินาทีอย่างช้า ๆ...ทันใดนั้นชิงเสวียนก็ร้องขึ้นมา “ฮูหยินอู่ เหตุใดจู่ ๆ หัวใจรั่วหลานก็เต้นช้าลงเล่า หรือว่ารั่วหลานจะมิไหวแล้ว?”หัวใจของรั่วหลานเต้นช้าลงในชั่วพริบตาจริง ๆ หลิงอวี๋เองก็รู้สึกได้เช่นกันนางจึงกดที่ข้อมือของรั่วหลานไว้พลางเอ่ย “บางทีพิษงูอาจจะออกฤทธิ์แล้ว!”“รออีกสักหน่อย!”หลิงอวี๋มองไฝดำที่หลังของหยางรั่วหลานหดลงไปจนถึงวงกลมแรกที่ชิงเสวียนวาดไว้แล้วนางจึงรีบเอ่ยเรื่องนี้ขึ้นมาแล้วพูดปิดท้ายว่า “ความสามารถในการขยายพันธ์ุของสาหร่ายหนามนั้นรวดเร็วยิ่งนัก หากพวกเรามิกำจัดสาหร่ายหนามที่อยู่ในร่างกายของรั่วหลานออกไปให้สิ้นซากในคราเดียว รั่วหลานก็จะมิสามารถฟื้นตัวได้!”“มิต้องสงสารนาง ให้นางอดทนต่อไปอีกหน่อยเถิด!”ชิงเสวียนกับฮูหยินหยางต่างก็เข้าใจในเหตุผลนี้ดี ดังนั้นต่อให้ฮูหยินหยางจะเห็นเลือดของหยางรั่วหลานเปรอะเปื้อนผ้าจนเป็นสีแดงฉาน นางก็มิได้ห้ามนางแค่เปลี่ยนผ้าผืนใหม่ด้วยมือที่สั่นเทาเท่านั้นหลังจากผ่านไปอีกพักหนึ่ง ชิงเสวียนก็มิ

  • ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา   บทที่ 2779

    หลิงอวี๋มองไปทางฮูหยินหยางฮูหยินหยางลังเลอยู่สักพักหนึ่ง ก็เอ่ยออกมาว่า “ฮูหยินอู่ รักษาให้รั่วหลานตามวิธีของท่านเถิด!”“ถึงอย่างไรข้าเป็นเช่นนี้ก็อยู่มิไกลจากความตายอยู่แล้ว หยางหนานจะเข้าใจหรือมิเข้าใจก็ตาม ขอเพียงข้ามิเสียใจในสิ่งที่ทำก็พอแล้ว! ”ประโยคที่ว่ามิเสียใจในสิ่งที่ทำช่างดียิ่ง!หลิงอวี๋ชอบนิสัยเช่นนี้ของฮูหยินหยาง อาจมิได้ดั่งใจคิด แต่ขอเพียงมิเสียใจในสิ่งที่ทำ!“ฮูหยินหยาง ท่านวางใจเถิด ข้าจะช่วยเหลือรั่วหลานอย่างเต็มที่!”หลิงอวี๋เองก็มิพูดพร่ำ ทุกนาทีที่ล่าช้าไป สาหร่ายหนามในร่างกายของหยางรั่วหลานก็จะลามเป็นวงกว้างขึ้น ถึงเวลานั้นก็จะกำจัดยากแล้ว“ชิงเสวียน เจ้าช่วยข้าประคองหยางรั่วหลานขึ้นมาที แล้วถอดเสื้อของนางด้วย!”หลิงอวี๋ถอดรองเท้าขึ้นเตียงไป ชิงเสวียนก็รีบเข้ามาประคองหยางรั่วหลานขึ้นตามคำสั่งของหลิงอวี๋ จากนั้นก็ลงมือถอดเสื้อของนางออกหลิงอวี๋ให้หยางรั่วหลานหันหน้าไปทางชิงเสวียน และหันหลังมาทางตนเองนางหยิบเข็มฉีดยาออกมา แล้วดูดพิษงูขึ้นมาครึ่งหลอดจากนั้น หลิงอวี๋ก็ฉีดพิษงูเข้าไปตรงไฝดำบนหลังของหยางรั่วหลานในเมื่อตรงนี้คือจุดกำเนิดโรค การฉีดเข้าไป

  • ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา   บทที่ 2778

    ชิงเสวียนกับฮูหยินหยางมองขวดในมือหลิงอวี๋อย่างตกใจชิงเสวียนอดมิได้ที่จะเอ่ยไปว่า “ถูกงูกัดบาดเจ็บแล้ว เดี๋ยวเดียวก็จะตายนะ!”“ฮูหยินอู่ ท่านแน่ใจหรือว่าพิษงูเหล่านี้จะกำจัดสาหร่ายหนามได้โดยมิเป็นอันตรายถึงชีวิตรั่วหลาน?”หลิงอวี๋จึงเอ่ยอย่างอดทน “อย่าได้รีบร้อน ข้ายังพูดมิจบ!”“เมื่อครู่ข้าเปรียบเทียบยาพิษที่ได้ผลที่สุดดูแล้ว มีเพียงพิษงูนี่เท่านั้นที่เป็นวิธีที่สะดวกรวดเร็วที่สุด!”“เมื่อพิษงูทะเลเข้าสู่ร่างกาย จะถูกร่างกายดูดซึมเข้าไปได้ง่ายที่สุด หัวใจและไตก็จะได้รับความเสียหายเช่นกัน!”“ทว่า หลังจากที่ถูกพิษงูทำให้บาดเจ็บแล้ว หากให้การรักษาภายในครึ่งชั่วยาม ก็จะมิเป็นอันตรายถึงแก่ชีวิต!”“เช่นนี้ก็หมายความว่า ขอเพียงพวกเราให้ยาแก้พิษงูกับหยางรั่วหลานภายในครึ่งชั่วยาม หยางรั่วหลานก็จะมิเป็นกระไร!”“ส่วนหัวใจและไตที่ได้รับความเสียหาย ขอเพียงค่อย ๆ บำรุงกันไปก็จะฟื้นฟูได้!”ฮูหยินหยางยังมิเคยพบเจอวิธีช่วยชีวิตคนเช่นนี้มาก่อน จึงรู้สึกลำบากใจอยู่เล็กน้อยส่วนชิงเสวียนก็เข้าใจฮูหยินหยางที่สุด เมื่อนางเห็นความลำบากใจบนใบหน้าฮูหยินหยาง นางจึงเอ่ยออกไป “ท่านแม่บุญธรรม ให้ข้าไปตา

  • ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา   บทที่ 2777

    อ๋องซู่ตะลึงไปครู่หนึ่ง แต่หยางหนานก็มิรอให้เขาได้พูดอะไร ลากตัวเขาไปทันทีคราวนี้อ๋องซู่ก็ไม่มีข้ออ้างปฏิเสธแล้วรั่วหลานกำลังจะตาย หยางหนานหาวิธีการช่วยเหลือนางได้ ตนก็เป็นคู่หมั้นของหยางรั่วหลานด้วย จะมิไปได้อย่างไรกันอ๋องซู่เหลือบมองหมออาวุโส หมออาวุโสก็ส่งสายตาให้เขาอ๋องซู่เข้าใจในทันที และคิดว่ารั่วหลานจะต้องตายอย่างแน่นอน เขาจึงเดินตามไปอีกด้านหนึ่ง ชิงเสวียนยืนอยู่หน้าประตู เมื่อเห็นว่าอ๋องซู่ออกไปแล้ว นางก็รีบเดินไปที่ห้องด้านข้างทันทีแล้วเอ่ยว่า “ฮูหยินอู่ ท่านออกมาได้แล้ว!”หลิงอวี๋จึงตอบกลับไป “รออีกประเดี๋ยว ใกล้จะเสร็จแล้ว!”นางจ้องมองการเปลี่ยนแปลงเลือดของรั่วหลานที่อยู่ภายใต้กล้องจุลทรรศน์นั้นอย่างร้อนอกร้อนใจ และอธิษฐานขอให้โอสถที่ตนปรุงในครั้งนี้ได้ผลชิงเสวียนเองก็มิรู้เช่นกันว่าหลิงอวี๋ทำอะไรอยู่ข้างใน จึงเดินไปเดินมาอยู่หน้าห้องอย่างร้อนใจรอจนผ่านเวลาไปหนึ่งก้านธูป แต่สำหรับชิงเสวียนแล้วยาวนานราวกับชั่วชีวิต นางอาศัยเวลานี้วิ่งเข้าไปในห้องรั่วหลาน แล้วก็พบว่าอาการของรั่วหลานทรุดลงมาก จึงถ่ายทอดคำพูดของหลิงอวี๋ให้ฮูหยินหยางฟัง ฮูหยินหยางถอนหายใจแล้ว

Bab Lainnya
Jelajahi dan baca novel bagus secara gratis
Akses gratis ke berbagai novel bagus di aplikasi GoodNovel. Unduh buku yang kamu suka dan baca di mana saja & kapan saja.
Baca buku gratis di Aplikasi
Pindai kode untuk membaca di Aplikasi
DMCA.com Protection Status