เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 147
บทล่าสุด
ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา บทที่ 2438
หลิงอวี๋รู้สึกละอายใจอยู่บ้าง ปกติแล้วนางจะเป็นฝ่ายปลอบโยนผู้อื่น แต่บัดนี้กลับกลายเป็นหานเหมยที่กำลังสั่งสอนนางนางโอบเถาจื่อแล้วกล่าวว่า “หานเหมยพูดถูก เรื่องที่ผ่านไปแล้วก็ให้มันผ่านไปเถิด!”“พวกเราทุกคนล้วนเคยทำผิดพลาด เพียงแต่บางความผิดพลาดนั้นยังมีโอกาสแก้ไขได้! แต่บางความผิดพลาดกลับไม่มีโอกาสได้แก้ตัวอีกแล้ว!”“ตอนนี้รอบตัวเราเต็มไปด้วยอันตราย มีเพียงต้องระมัดระวังรับมืออย่างรอบคอบเท่านั้นจึงจะมิทำผิดพลาดอีก!”“เอาเถอะ อย่าพูดเรื่องพวกนี้เลย! เรามาเปลี่ยนเรื่องคุยกันดีกว่า พวกเจ้าเล่าให้ข้าฟังหน่อยสิว่าฉินตะวันตกเป็นแบบไหนกัน?”“ที่นั่นเหมือนกับเมืองหลวงแดนเทพแห่งนี้หรือไม่?”นี่เป็นสิ่งที่หลิงอวี๋สงสัยใคร่รู้จริง ๆ นางลืมเลือนเรื่องราวในอดีตไปแล้ว และในระยะเวลาอันสั้นนี้ก็ยังมิสามารถกลับไปยังฉินตะวันตกได้การได้ฟังเรื่องราวจากปากของหานเหมยและเถาจื่อ อาจช่วยให้นางนึกถึงผู้คนที่ถูกลืมเลือนไปได้บ้างหานเหมยและเถาจื่อจึงผลัดกันเล่าเรื่องราวของฉินตะวันตกและชีวิตในตำหนักอ๋องอี้ให้หลิงอวี๋ฟังทั้งหานเหมยและเถาจื่อต่างเล่าอย่างมีชีวิตชีวาและเปี่ยมด้วยความรู้สึก หลิงอวี๋เป็นผู้
ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา บทที่ 2437
ในตอนนั้น พวกหลิงอวี๋คิดว่าทั้งแม่นมอูและสตรีศักดิ์สิทธิ์ตายไปแล้ว อีกทั้งแม่นางเฟิ่งยังเคยช่วยเหลือพวกเขา ดังนั้นพวกเขาจึงยินดีที่แม่นางเฟิ่งจะขึ้นรับตำแหน่งสตรีศักดิ์สิทธิ์ต่อหลงเพ่ยเพ่ยยังกล่าวว่าจะขอให้เจ้าแห่งทิศใต้ช่วยดูแลแม่นางเฟิ่ง ช่วยให้นางหลุดพ้นจากการควบคุมของเจ้าแห่งทะเลใครจะรู้ว่าแม่นางเฟิ่งผู้นี้ก็เป็นคนสองหน้าอีกคน!หลิงอวี๋คิดแล้วก็รู้สึกหนาวสะท้านไปทั้งตัวโชคดีที่เถาจื่อฟื้นขึ้นมาเตือนพวกเขา มิฉะนั้นหากพวกเขายังคงเชื่อใจแม่นางเฟิ่งต่อไป ก็มิรู้ว่าจะเกิดโศกนาฏกรรมอะไรขึ้นอีกในคราวหน้าหานเหมยเองก็ตกตะลึงเช่นกัน ความคิดของนางเหมือนกับหลิงอวี๋ทุกประการนางยิ่งรู้สึกโล่งใจที่เมื่อครู่หลิงอวี๋ห้ามนางมิให้โมโหใส่เถาจื่อ มิฉะนั้นหากเถาจื่อมิยอมเล่าเรื่องนี้ออกมา คราวหน้าก็คงมีคนต้องตายอีกมากเป็นแน่“เถาจื่อ เจ้าลองนึกดูอีกทีสิว่า มีอะไรตกหล่นไปอีกหรือไม่!”หานเหมยกล่าวอย่างร้อนรนเถาจื่อกล่าวอย่างอับอายว่า “เรื่องที่บ่าวนึกออกและสำคัญที่สุดก็คือเรื่องนี้!”“จริงสิ คุณหนู ชายาเจ้าแห่งทะเลอยากรู้มากว่าท่านเข้าไปในหยกหล้าสุขาวดีได้อย่างไร คราวก่อนที่นางพบบ่าว ก็เอา
ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา บทที่ 2436
ครั้นหลิงอวี๋และเซียวหลินเทียนพวกเขากลับมาถึงคฤหาสน์อู่ หานเหมยและเถาจื่อก็ยังมิได้นอนเมื่อหานเหมยเห็นหลิงอวี๋กลับมาจึงเอ่ยว่า “คุณหนู เถาจื่อบอกว่ายังมีเรื่องจะพูดกับท่าน จึงรอท่านอยู่เจ้าค่ะ!”หลิงอวี๋ครุ่นคิดแล้วกล่าวว่า “พวกเจ้าชำระล้างร่างกายแล้วหรือยัง? หากเสร็จแล้วก็รอข้าอาบน้ำก่อน คืนนี้พวกเราสามคนนอนด้วยกันเถิด!”หานเหมยชะงักไปครู่หนึ่ง จากนั้นในใจพลันรู้สึกเจ็บแปลบ พยักหน้ารับคำ “พวกเราอาบแล้วเจ้าค่ะ บ่าวจะให้คนไปตักน้ำมาให้ท่านนะเจ้าคะ!”วันพรุ่งเถาจื่อจะต้องไปจวนเจ้าแห่งทะเลแล้ว หากการไปครั้งนี้เกิดเรื่องมิคาดฝันขึ้น เถาจื่อก็จะมิได้กลับมาอีกหานเหมยรู้ดีว่าหลิงอวี๋ต้องการใช้โอกาสที่นอนด้วยกันนี้ เพื่อจะได้ใช้เวลากับเถาจื่อให้นานอีกสักหน่อยเมื่อสาวใช้ยกน้ำเข้ามาให้ หลิงอวี๋ก็รีบชำระล้างร่างกายอย่างรวดเร็วแล้วกลับไปยังห้องนอนหานเหมยถอดปิ่นปักผมออกแล้ว เตรียมจะล้มตัวลงนอนทว่า เถาจื่อกลับนั่งอยู่ข้างเตียงอย่างกระสับกระส่าย นางเอ่ยอย่างกระอักกระอ่วนว่า “คุณหนู บ่าวพูดคุยกับท่านสักพักแล้วจะกลับไปนอน ท่านเคยนอนคนเดียว พวกเรานอนเป็นเพื่อนจะรบกวนท่านเปล่า ๆ เจ้าค่ะ!”“
ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา บทที่ 2435
งานเลี้ยงเลิศรสจบลงด้วยความสุขสันต์ทั้งเจ้าภาพและแขกเหรื่อ หลิงอวี๋เองก็ดื่มไปหลายจอกเมื่อเลิกงานเลี้ยง ทั้งนางและเซียวหลินเทียนต่างก็เสนอว่าจะเดินกลับฉินซานรู้ความ จึงเดินตามอยู่ด้านหลัง โดยเว้นระยะห่างจากพวกเขาทั้งสองพอสมควร“อาอวี๋ คืนนี้จันทร์สวยงามยิ่งนัก!”เซียวหลินเทียนเอ่ยพลางกุมมือนางไว้อย่างเป็นธรรมชาติฝ่ามืออันอบอุ่นแห้งสบายนั้นทำให้หลิงอวี๋มิอาจปฏิเสธได้เลย นางจึงปล่อยให้เขากุมมือไว้การกุมมือคล้ายจะกลายเป็นความเคยชินไปแล้ว นางพลันนึกถึงภาพที่เซียวหลินเทียนกุมมือนางครั้งก่อนขึ้นมาอย่างไม่มีเหตุผล“เซียวหลินเทียน ปรมาจารย์เย่บอกว่า... เข็มเงินในศีรษะหม่อมฉันมิปลดออกมาจะดีกว่า!”หลิงอวี๋กล่าวด้วยความรู้สึกผิดอยู่บ้าง “นั่นหมายความว่าหม่อมฉันยังคงมิอาจจำเรื่องราวในอดีตได้!”เซียวหลินเทียนบีบมือนางแน่นขึ้น กล่าวอย่างอ่อนโยนว่า “หากปรมาจารย์เย่ทำเพื่อเจ้า เช่นนั้นยังมิต้องปลดมันออกมาก็ได้!”“อาอวี๋ ขอเพียงเจ้าเปิดใจยอมรับข้า ยอมให้ข้าได้กุมมือเจ้า กอดเจ้าบ่อยครั้ง...”“เช่นนั้นแล้วเจ้าจะถอนเข็มเงินออกเมื่อใดก็ได้… ข้ารอได้!”หลิงอวี๋ถอนหายใจโล่งอก ความรู้สึกที่เหล
ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา บทที่ 2434
โม่เจี๋ยกระตือรือร้นถึงเพียงนี้ หลิงอวี๋เองก็ยากจะปฏิเสธน้ำใจ จึงยกจอกเหล้าขึ้นดื่มรวดเดียวหมดฝ่ายเจ้าแห่งทิศใต้ก็ยกจอกสุราคารวะเซียวหลินเทียน ฉินซานและเย่หรงด้วยเช่นกันเขากล่าวอย่างจริงใจว่า “เรื่องที่เพ่ยเพ่ยประสบเหตุในครั้งนี้ ต้องขอบคุณพวกเจ้าทุกคนที่ทุ่มเทช่วยเหลืออย่างเต็มกำลัง นางจึงได้กลับมาอย่างปลอดภัย!”“ข้าขอคารวะพวกเจ้า!”เซียวหลินเทียนยกจอกสุราขึ้นกล่าว “ท่านอ๋องเกรงใจไปแล้ว! พวกเผยอวี้ได้รับการคุ้มครองจากท่านอ๋อง ให้พำนักรักษาตัวอยู่ที่ตำหนักพักร้อน!”“ว่ากันตามจริงแล้ว พวกเราต่างหากที่เอาเปรียบท่านอ๋อง จะกล้ารับคำขอบคุณจากท่านอ๋องได้อย่างไร!”“ทุกคนร่วมทุกข์ร่วมสุขกัน การช่วยเหลือซึ่งกันและกันเป็นเรื่องที่สมควรทำอยู่แล้ว!”เจ้าแห่งทิศใต้ก็มิได้กล่าววาจาใดอีก ยิ้มแล้วเอ่ยว่า “เพื่อคำว่าร่วมทุกข์ร่วมสุขนี้ ดื่ม!”เหล่าบุรุษจึงร่วมกันดื่มทางด้านนี้ ชายาเจ้าแห่งทิศใต้ลอบมองเย่หรงเงียบ ๆ ในใจพลันรู้สึกเสียดายอยู่บ้างความคิดที่จะยกเพ่ยเพ่ยให้เย่หรงนั้นเป็นข้อเสนอของชายาเจ้าแห่งทิศใต้เองเมื่อเจ้าแห่งทิศใต้กลับมาก็ได้ถ่ายทอดคำพูดของหลงเพ่ยเพ่ยให้ชายาเจ้าแห่งทิศใต
ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา บทที่ 2433
เย่ซงเฉิงเคยฉายภาพมายาแห่งโศกนาฏกรรมอันน่าสะพรึงกลัวเหล่านั้นให้หลิงอวี๋ได้ประจักษ์แล้ว เมื่อนางหวนนึกถึงภาพอันแสนหดหู่ทารุณจนมิอาจทนมองได้เหล่านั้น ก็รู้สึกหนักอึ้งในใจภาระหน้าที่อันใหญ่หลวงนี้ถูกผลักไสมาให้นางแบกรับ มิว่านางจะเต็มใจหรือไม่ก็ตาม แล้วนางจะแบกรับภาระหนักนี้ไหวหรือ?“ทำเต็มที่แล้วที่เหลือให้ฟ้าดินจัดการเถิด!”เย่ซงเฉิงตบไหล่นางเบา ๆ พลางกล่าวปลอบโยนว่า “มองในแง่ดีเข้าไว้ เจ้าโชคดีกว่าผู้อื่นมากแล้ว!”“ผู้อื่นไม่มีโอกาสได้เห็นมังกรฟ้าในตำนาน แต่เจ้ากลับได้เห็น!”“นี่เป็นเครื่องพิสูจน์ว่า หลงอี้เองก็กำลังปกปักคุ้มครองเจ้าอยู่ในเบื้องลึก! ปู่เชื่อมั่นว่า เจ้าจะต้องปลุกมันให้ตื่นขึ้นมาได้สำเร็จอย่างแน่นอน!”แต่ข้ากลับอยากเป็นเพียงคนธรรมดาสามัญ!หลิงอวี๋ครุ่นคิดในใจอย่างเงียบงันนางอยากจะหยิบเข็มเงินออกมา อยากจะจดจำเรื่องราวในอดีตให้ได้จดจำทุกสิ่งทุกอย่างเกี่ยวกับเซียวหลินเทียน รวมถึงเรื่องราวเล็ก ๆ น้อย ๆ เกี่ยวกับเซียวเยวี่ยด้วยเถาจื่อเคยบอกว่า การลืมเลือนอดีตก็เท่ากับลบคุณค่าในการมีชีวิตอยู่ของตนเองหากนางจำช่วงเวลาแห่งความสุขที่เคยอยู่ร่วมกับพวกเถาจื่อและเซี
บางทีคุณอาจจะชอบ
ชายาข้ามภพ
หลินซินเหยียน17.5K viewsท่านอ๋องเย็นชาผู้คลั่งรักกับพระชายาหมอหญิงผู้อ่อนหวาน
สายธารสะท้อนเงา473.4K viewsทะลุมิติมาเป็นเศรษฐีนีในยุคโบราณ
ต้าซินซิน11.0K viewsแต่งกับขุนนาง
หอมดังเดิม109.2K viewsหลี่เฟยหย่า เกิดใหม่พร้อมโชคลาภมหาศาลในยุค 1960‘s
สุกี้แห้งใส่หมูสามชั้นเยอะๆ เลย3.1K viewsอีกด้านของนางร้าย
l3oonm@11.1K viewsดอกไม้ในเปลวเพลิง
ซ่งฉีเจิน2.3K viewsSET. ร้อนรัก (จบแล้ว)
ชงเมิ่ง1.1K views
