LOGINShare
บทที่ 2114
Related chapters
ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา บทที่ 2115
หลิงอวี๋ยังมิเชื่อว่าเสือปีกกาฬจะฟังคำพูดของตน จึงลองลูบหัวใหญ่ ๆ ของมันแล้วอธิบายรายละเอียดของสมุนไพรที่ต้องการเสือปีกกาฬร้องสองครั้งเป็นสัญญาณว่าเข้าใจ จากนั้นก็กระโจนลงจากหน้าผาไปเพียงมิกี่นาที เสือปีกกาฬก็กระโจนขึ้นมาอีกครั้ง ในปากคาบเถาวัลย์มาวางไว้ตรงหน้าหลิงอวี๋มากมาย ทั้งหมดนั้นมีเถาวัลย์เชียนจีที่หลิงอวี๋ต้องการอยู่ด้วยยังมิทันที่หลิงอวี๋จะชมเชยมัน เสือปีกกาฬก็กระโดดลงไปอีกครั้งครั้งนี้ใช้เวลานานกว่าเดิม เมื่อกลับขึ้นมาในปากคาบสมุนไพรมาวางกองไว้ตรงหน้าหลิงอวี๋มากมายอีกครั้งหลิงอวี๋มองดูอย่างตกตะลึง ในจำนวนนี้มีสมุนไพรล้ำค่าอยู่มากมาย ทั้งยังมีโสมเก้าคดอีกสองต้นครั้งก่อนโสมเก้าคดของหลิงอวี๋ยังขายมิออก ครั้งนี้ได้มาอีกสองต้น นางจึงกลายเป็นเศรษฐีเงินล้านในทันทีการเลี้ยงเสือปีกกาฬตัวนี้ เหมือนกับการเลี้ยงต้นไม้เงินต้นไม้ทอง!“ขอบคุณ ขอบคุณนะ!”หลิงอวี๋ลูบหัวใหญ่ ๆ ของเสือปีกกาฬอย่างมีความสุข “ครั้งหน้าข้าจะปรุงยาที่ระดับสูงกว่านี้ให้เจ้า ทำให้เจ้าเติบโตอย่างรวดเร็ว และสามารถบินได้อย่างแท้จริง!”เสือปีกกาฬดูเหมือนจะเข้าใจคำพูดของหลิงอวี๋ มันจึงใช้ศีรษะใหญ่มาคลอเคลี
ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา บทที่ 2116
หลิงอวี๋ถูกเซียวหลินเทียนกอดไว้แน่น นางพยายามดิ้นรนแต่ก็มิอาจหลุดพ้นเขากดร่างของนางแนบแน่นบนแผงอก ปลายจมูกเต็มไปด้วยกลิ่นอายของเขา อ้อมกอดอันอบอุ่นนี้ทำให้นางรู้สึกคุ้นเคยหยดน้ำตาพลันไหลรินออกมาโดยมิทราบสาเหตุ หลิงอวี๋นึกถึงความรู้สึกสิ้นหวังเมื่อครั้งถูกจ้าวหรุ่ยหรุ่ยเตะจนมิอาจขัดขืนได้ น้ำตาจึงรินไหลอาบแก้มเซียวหลินเทียนบอกว่านั่นคือลูกของเขากับนาง?เมื่อครู่สีหน้าเศร้าโศกและเจ็บปวดของเซียวหลินเทียน หลิงอวี๋มองเห็นได้อย่างชัดเจน นางเชื่อว่าความเศร้าของเซียวหลินเทียนในยามนี้เป็นของจริง มิได้เสแสร้งหลอกลวงตน!จ้าวหรุ่ยหรุ่ยอาจจะโกหกได้ เซียวหลินเทียนก็อาจจะแสดงละครได้ แต่หลิงอวี๋มิเชื่อว่าความเศร้าของเซียวหลินเทียนเป็นการแสดง!“อาอวี๋ ข้าจะแก้แค้นให้ลูกของเรา!”“เมื่อกลับไป ข้าจะต้องหาวิธีจับตัวจ้าวหรุ่ยหรุ่ยให้ได้ หากเจ้าอยากจะสับนางเป็นหมื่นชิ้น มิต้องให้เจ้าลงมือ ข้าจะทำเอง!”เซียวหลินเทียนแค่นเสียงลอดไรฟัน“ความแค้นของข้า ข้าจะแก้แค้นเอง!”หลิงอวี๋ผลักเซียวหลินเทียนออกอย่างแรง นางหันหลังไปเช็ดน้ำตาแล้วเอ่ยอย่างเย็นชา “ตอนอยู่ที่สำนักศึกษาชิงหลง ข้าได้วางยาพิษนางไปแล้
ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา บทที่ 2117
ในเรื่องการจัดการกับจ้าวหรุ่ยหรุ่ย หลิงอวี๋และเซียวหลินเทียนมีเป้าหมายเดียวกันหลิงอวี๋มิได้ปิดบังเซียวหลินเทียน นางกล่าวเสียงเคร่งขรึม “การทำให้จ้าวหรุ่ยหรุ่ยเผยธาตุแท้ออกมาเป็นเรื่องง่าย รอให้กลับไปก่อน ข้าจะวางยาพิษชนิดใหม่ให้จ้าวหรุ่ยหรุ่ย! หากชี้นำอย่างเหมาะสม ฮูหยินเฉียวจะต้องเริ่มสงสัยในตัวจ้าวหรุ่ยหรุ่ยแน่!”ดวงตาของเซียวหลินเทียนเป็นประกาย พลันเอ่ยขึ้นว่า “หากต้องการให้ข้าทำสิ่งใดเจ้าก็บอกมาได้เลย เพื่อแก้แค้นให้ลูกของเรา ก็ขอให้ข้าได้ออกแรงบ้าง!”“เมื่อต้องการให้ท่านร่วมมือ ข้าจะให้หานเหมยแจ้งให้ท่านทราบ!”หลิงอวี๋นึกถึงเก๋อฮุ่ยหนิง นางถึงกับลงมือสังหารตนเพียงเพราะต้องการแต่งงานกับเฉียวไป๋ ครั้งนี้ก็จะจัดการกับเก๋อฮุ่ยหนิงไปด้วย ตนจะได้ไปฉินตะวันตกอย่างหมดห่วง“อาอวี๋ ยังมีอีกเรื่องหนึ่ง เกือบลืมบอกเจ้าเสียแล้ว!”เซียวหลินเทียนนึกถึงป้าวซวนขึ้นมาได้ทันที จึงกล่าวว่า “ครั้งก่อนที่ภูเขาหมางหลิ่ง ตอนที่ข้าจับตัวจ้าวหรุ่ยหรุ่ยได้ นางเคยบอกข้าว่า ป้าวซวนและเจ้าสนิทสนมกันเหมือนพี่น้อง นางหลอกป้าวซวนให้มาเมืองหลวงแดนเทพเพื่อตามหาเจ้า!”“ช่วงนี้ข้าคอยจับตาดูเรื่องของป้าวซวนไว้
ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา บทที่ 2118
เซียวหลินเทียนมิได้รู้สึกเสียดายเลย อย่าว่าแต่หม้อมังกรศักดิ์สิทธิ์เลย ของล้ำค่าที่สุดที่ตนมี เขาก็อยากจะมอบให้หลิงอวี๋ทั้งหมดเมื่อเห็นหลิงอวี๋ยังคงมิรับ เซียวหลินเทียนก็ยัดใส่มือของนางแล้วชักกริชออกมา เขาจับมือของหลิงอวี๋ไว้แล้วกรีดลงบนนิ้วชี้ของนางเลือดหยดลงบนแหวน แหวนก็เปล่งแสงสีม่วงอ่อน ๆ“หยดลงไปอีก หลังจากนี้หม้อมังกรศักดิ์สิทธิ์นี้ก็จะเป็นของเจ้า!”เซียวหลินเทียนจับมือของหลิงอวี๋ไว้แล้วนำเลือดไปทาบนแหวนเซียวหลินเทียนกล่าว “หม้อมังกรศักดิ์สิทธิ์นี้สามารถเปลี่ยนรูปร่างได้ เจ้าอยากให้มันเป็นแบบไหนก็ได้! ยิ่งไปกว่านั้นเพียงแค่ลูบแหวน มินานเสือปีกกาฬก็จะปรากฏตัวต่อหน้าเจ้า!”เซียวหลินเทียนกังวลว่า หากตนมิได้อยู่เคียงข้างหลิงอวี๋แล้วนางจะเจออันตราย อย่างน้อยมีมหาวัตถุศักดิ์สิทธิ์ที่สามารถเรียกเสือปีกกาฬได้ เขาก็อยากจะมอบให้หลิงอวี๋หลิงอวี๋มองคิ้วและดวงตาของเซียวหลินเทียนที่อยู่ใกล้เพียงแค่เอื้อม หากยามนี้เซียวหลินเทียนยังหมายปองหยกหล้าสุขาวดีของตน นั่นก็หมายความว่าหยกหล้าสุขาวดีจะต้องล้ำค่ากว่าหม้อมังกรศักดิ์สิทธิ์เป็นร้อยเท่ามิเช่นนั้น นางก็คิดมิออกจริง ๆ ว่า เหตุใดเซียว
ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา บทที่ 2119
หลิงอวี๋เดินวนรอบ ๆ สองรอบก็ยังมิเห็นเบาะแสใด ๆ นางก็นึกถึงแหวนพระสุเมรุของตนขึ้นมา หรือว่าหัวมังกรแต่ละหัวจะเป็นมิติย่อยที่สามารถเก็บสิ่งของเหล่านี้ได้มิจำกัด?“น้ำปูนใส!”หลิงอวี๋คิดอะไรไปเรื่อยเปื่อย หัวมังกรที่เพิ่งพ่นน้ำออกมาก็พ่นน้ำสีขาวออกมาจำนวนหนึ่ง เป็นน้ำปูนใสจริง ๆ“ใส่สมุนไพร!”หลิงอวี๋ร้องเรียกผนังด้านในของหม้อมังกรศักดิ์สิทธิ์ก็เปิดออกเผยให้เห็นช่องว่าง แต่ไม่มีสมุนไพรอยู่ในนั้นหลิงอวี๋หัวเราะเยาะตนเอง นางคิดอะไรอยู่กัน คิดว่าข้างในหม้อมังกรศักดิ์สิทธิ์สามารถผลิตสมุนไพรเองได้อย่างนั้นหรือไร?นางสำรวจการใช้งานของหม้อมังกรศักดิ์สิทธิ์อย่างมิรู้จักเหน็ดเหนื่อย ในที่สุดก็พบว่าตนมิสามารถสำรวจได้ทั้งหมด จึงลองหลอมโอสถเสริมพลังวิญญาณหนึ่งหม้อเตาหลอมโอสถทั่วไปจะใช้เวลาเจ็ดถึงแปดชั่วยามในการหลอมโอสถหนึ่งหม้อ แต่หม้อมังกรศักดิ์สิทธิ์ใช้เวลาเพียงหนึ่งชั่วยามก็หลอมเสร็จแล้วหลิงอวี๋นำโอสถออกมาดูแล้วก็ต้องตกตะลึงกับคุณภาพและจำนวนที่ได้ได้โอสถถึงแปดส่วน และทั้งหมดเป็นโอสถระดับยอดเยี่ยมนี่เป็นครั้งแรกที่หลิงอวี๋ใช้หม้อมังกรศักดิ์สิทธิ์ เนื่องจากยังขาดประสบการณ์ หากหลอมอ
ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา บทที่ 2120
นานถึงเพียงนี้แล้วยังไม่มีข่าวคราวเลย ทว่าจู่ ๆ ก็มีข่าวความคืบหน้า มีเพียงความเป็นไปได้เดียวคืออาการของหวงฝู่หมิงจูกำเริบตระกูลจงเจิ้งลักพาตัวหวงฝู่หมิงจูไป จุดประสงค์ก็เพื่อต้องการข่มขู่ให้หวงฝู่หลินส่งมอบวังเทพ หากหวงฝู่หมิงจูตายไปก็จะทำให้หวงฝู่หลินยิ่งโกรธแค้นเท่านั้น“หวงฝู่หมิงจูอยู่ที่เมืองหลวงแดนเทพหรือ?”หลิงอวี๋ถาม“ยังมิรู้แน่ชัด เฮยอิงส่งข่าวมาเก้าวัน บอกเพียงให้พวกเรารีบกลับไปที่คฤหาสน์อู่ หวงฝู่หลินขอความช่วยเหลือ ต้องรอให้กลับไปถึงจะรู้สถานการณ์ที่แน่ชัด!”เซียวหลินเทียนกล่าวด้วยน้ำเสียงเคร่งขรึม “เมื่อกลับไปถึง เจ้ากับหานเหมยกลับจวนไปรอก่อน พวกเราจะไปช่วยคน!”“ข้าจะไปกับพวกท่านด้วย! สภาพร่างกายของหวงฝู่หมิงจูนั้นพิเศษอยู่บ้าง หากข้าอยู่ด้วยอาจจะช่วยชีวิตนางได้ทันการณ์!”หลิงอวี๋กล่าวอย่างรีบร้อน“มิได้!”เซียวหลินเทียนส่ายหน้า “เราสองคนจะเสี่ยงอันตรายพร้อมกันมิได้ เมืองหลวงแดนเทพเต็มไปด้วยเสือซ่อนมังกร ตระกูลจงเจิ้งก็ล้วนแต่เป็นยอดฝีมือ หากเกิดเหตุมิคาดฝันขึ้น เจ้ากับหานเหมยอยู่ข้างนอกก็ยังสามารถช่วยพวกเราได้!”“หากพวกเราทั้งหมดตกอยู่ในเงื้อมมือศัตรู ก็จะไม่
ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา บทที่ 2121
หลิงอวี๋ถูกคำพูดของเถาจื่อทำให้หัวเราะออกมาได้ แต่นางก็นึกถึงความคลุมเครือระหว่างเก๋อเฟิ่งฉิงและเซียวหลินเทียน และอดมิได้ที่จะกล่าวออกมา“ฝ่าบาทของพวกเจ้าก็มิเห็นจะลำบากอะไร คุณหนูใหญ่ตระกูลเก๋อมิใช่หรือที่หลงรักเขาหัวปักหัวปำ?”หานเหมยเหลือบมองหลิงอวี๋อย่างมีความหมาย พลางยิ้มอย่างซุกซน “ฮองเฮา ท่านกำลังหึงหวงหรือเพคะ?”ใบหน้าของหลิงอวี๋แดงก่ำในทันที เก็บซ่อนรอยยิ้มแล้วทำหน้าบึ้งตึงกล่าวว่า “ใครหึงเขากัน ข้าพูดความจริงต่างหาก!”เถาจื่อและหานเหมยมองหน้ากัน จากนั้นทั้งสองก็ขยิบตาให้กันเถาจื่อรู้ว่าเพราะหลิงอวี๋ความจำเสื่อม ซ้ำยังถูกจ้าวหรุ่ยหรุ่ยยุยง ยามนี้จึงยังมีปมในใจติดค้างต่อเซียวหลินเทียน และมิอยากให้หลิงอวี๋เข้าใจเซียวหลินเทียนผิดอีก จึงกล่าวว่า“ฮองเฮา เก๋อเฟิ่งฉิงชอบฝ่าบาทก็จริง แต่บ่าวกล้ารับประกันกับท่านได้เลยว่าฝ่าบาทมิได้มีพระทัยเป็นอื่นต่อนาง!”เถาจื่อเล่าให้หลิงอวี๋ฟังเรื่องที่พวกเขาขึ้นไปบนภูเขาหิมะเพื่อตามหาหลิงอวี๋ แต่กลับถูกหัวหน้าตระกูลเฉียววางแผน เซียวหลินเทียนตกลงไปในหุบเหวน้ำแข็ง และเก๋อเฟิ่งฉิงก็เสี่ยงชีวิตช่วยเซียวหลินเทียนไว้“เพื่อรักษาชื่อเสียงของเก่อ
ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา บทที่ 2122
หลิงอวี๋พยักหน้าอย่างยินดี แท้จริงแล้วนางก็มิได้อยู่ตัวคนเดียว มีพี่ชายอย่างสิงจั๋ว มิว่าจะเผชิญกับความยากลำบากใด ๆ นางก็มิกลัว“พี่ใหญ่ ประเดี๋ยวข้าจะไปที่บ้านตระกูลเย่สักหน่อย! ต้ายาจะอยู่เป็นเพื่อนท่าน ท่านรีบพักผ่อนให้ร่างกายแข็งแรง พวกเราจะได้ออกเดินทางกัน!”หลิงอวี๋หาเถาวัลย์เชียนจีเจอแล้ว จะต้องรีบสกัดออกมาแล้วนำไปให้แม่ทัพเฉิงนางกลับไปที่ห้องนอนของตนแล้วรีบเข้าไปในมิติเพื่อสกัดเถาวัลย์เชียนจี เมื่อทำเสร็จแล้วหลิงอวี๋ก็รีบไปที่บ้านตระกูลเย่ยามเฝ้าประตูเห็นหลิงอวี๋ก็กล่าวว่า “คุณหนูสิง คุณชายหรงออกไปตั้งแต่เช้าแล้ว เขาบอกว่าหากท่านมา ให้ท่านเข้าไปรอเขาที่ห้องปรุงโอสถของอาจารย์ท่าน แล้วเขาจะรีบกลับมาก่อนเวลาอาหารกลางวันขอรับ!”หลิงอวี๋ขมวดคิ้ว เย่หรงได้รับบาดเจ็บแต่กลับมิยอมอยู่บ้านพักผ่อนให้ดี วิ่งโร่ไปที่ใดอีกเล่า?หลิงอวี๋ไม่มีทางเลือก จำต้องไปรอที่ห้องปรุงโอสถของเย่ซื่อฝานก่อนเย่ซื่อฝานกำลังปรุงโอสถอยู่ เมื่อเห็นหลิงอวี๋ก็กล่าวทักทาย “เสี่ยวชี ขอบอกข่าวดีให้เจ้าทราบ อัตราความสำเร็จในการปรุงโอสถสมานแผลของข้าก้าวหน้าถึงแปดส่วนแล้ว ทั้งหมดนี้ต้องขอบคุณคำชี้แนะจากเจ้า!”
Latest chapter
ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา บทที่ 2218
“หึหึ!”ชายาเจ้าแห่งทะเลหัวเราะออกมา “หลิงอวี๋ เจ้าคิดว่าข้าโง่รึ? หยกหล้าสุขาวดีหลอมรวมเป็นหนึ่งเดียวกับเจ้าแล้ว ค้นตัวเจ้าจะหาเจอได้อย่างไร?”“หลิงอวี๋ หยกหล้าสุขาวดีมิใช่ของของเจ้าตั้งแต่แรก มารดาเจ้าเป็นนางโจร ขโมยมหาวัตถุศักดิ์สิทธิ์ของจวนเจ้าแห่งทะเลไป การให้เจ้าคืนมาก็แค่เป็นการคืนของสู่เจ้าของเดิม!”“ข้าสืบรู้มาหมดแล้ว เจ้าและเซียวหลินเทียนสามีของเจ้าต่างก็อยู่ในเมืองหลวงแดนเทพ เจ้ายังมีบุตรชายอีกคนที่ฉินตะวันตก!”“หลิงอวี๋ ที่เจ้าปฏิเสธมิยอมรับฐานะของตนเองมาตลอด คงเป็นเพราะล่วงรู้ถึงวิธีที่จะนำหยกหล้าสุขาวดีออกมาแล้วสินะ”“เจ้าคิดว่าอย่างไรก็ต้องตายอยู่ดี ดังนั้นเจ้าจึงคิดว่า ขอเพียงมิยอมรับก็เป็นไปมิได้ที่พวกเราจะมัดตัวเจ้าไปสลายเลือดละลายกระดูกที่ภูเขาศักดิ์สิทธิ์เพื่อนำหยกหล้าสุขาวดีออกมา!”ชายาเจ้าแห่งทะเลพูดถึงตรงนี้ก็แค่นเสียงหัวเราะ “เจ้าเชื่อหรือไม่ ข้ามิจำเป็นต้องพิสูจน์ยืนยัน ก็สามารถมัดตัวเจ้าไปภูเขาศักดิ์สิทธิ์ได้แล้ว!”“ที่ข้าให้คนนำตัวเจ้ามาที่จวนเจ้าแห่งทะเล ก็เพื่อจะให้โอกาสเจ้า!”หลิงอวี๋หรือจะยอมรับฐานะของตนเพียงเพราะชายาเจ้าแห่งทะเลพูดเช่นนี้ได้อย่าง
ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา บทที่ 2217
“เข้าไป อย่าให้พ่อบ้านผู้นี้ต้องพูดเป็นครั้งที่สอง!”รอยยิ้มบนใบหน้าของพ่อบ้านเว่ยหายไปสิ้น กล่าวอย่างมิอดทน “เมื่อให้โอกาสดี ๆ มิชอบ ก็ต้องเจอดีเสียบ้าง!”เถาจื่อกำแขนหลิงอวี๋ไว้แน่น และถามผ่านสายตา“ตอนนี้ควรทำอย่างไรดีเจ้าคะ?”หลิงอวี๋ก็คาดมิถึงว่าจวนเจ้าแห่งทะเลจะเปลี่ยนท่าทีเร็วถึงเพียงนี้ ก่อนหน้านี้นางยังคิดว่า เมื่อเข้ามาในจวนเจ้าแห่งทะเลแล้วจะสามารถยื้อเวลาสักพักได้ชายาเจ้าแห่งทะเลมิปรากฏตัว แต่กลับให้พ่อบ้านเว่ยพาตนมาที่นี่เช่นนี้เลย?นี่หมายความว่าอย่างไรกัน?คิดจะขังนางไว้ หรือว่ามีแผนอื่นกระไร?หลิงอวี๋มองไปยังท่าทีมีเจตนาร้ายของพวกพลธนูและชายร่างใหญ่หลายคนที่ยืนอยู่ข้าง ๆ เหล่านั้น นางและเถาจื่อไม่มีทางหนีรอดจากเงื้อมมือของพวกเขาไปได้เลย“เข้าไปก่อนเถอะ!”หลิงอวี๋นำหน้าเดินเข้าไป เถาจื่อตามติดอยู่ข้างหลังหลิงอวี๋เพิ่งจะก้าวเท้าเข้าประตูเรือน เมื่อเห็นสภาพข้างในก็รู้สึกว่ามิดีแน่ เพิ่งจะคิดถอยหลังเถาจื่อกลับถูกคนผลักจากด้านหลังอย่างแรง ชนเข้ากับร่างหลิงอวี๋จนดันหลิงอวี๋เข้าไปข้างในทั้งสองคนล้มลงไปกองรวมกัน ยังมิทันได้ลุกขึ้นยืนก็ได้ยินเสียงดังโครมสนั่นกล
ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา บทที่ 2216
หลงเพ่ยเพ่ยห้อยอยู่บนชะง่อนผานั้น นางเองก็ทนต่อไปมิไหวแล้ว ภายใต้การเกลี้ยกล่อมของทุกคน นางจึงปีนป่ายเชือกขึ้นไปนางนึกถึงจุดประสงค์ที่ตนมาที่นี่ หากเย่หรงตายไปแล้วจริง ๆ เขาย่อมหวังให้นางช่วยหลิงอวี๋ออกมาได้อย่างแน่นอนนางมิอาจทำให้เย่หรงตายตามิหลับได้!เมื่อหลงเพ่ยเพ่ยปีนขึ้นมาได้ก็มิสนใจตรวจสอบบาดแผลของตน นางคุกเข่าลงต่อหน้าฮองเฮาทันทีนางกล่าวเสียงเครือ “เสด็จย่า เรื่องที่ทรงรับปากหม่อมฉันเมื่อครู่ สามารถประทานพระราชโองการให้หม่อมฉันตอนนี้ได้หรือไม่เพคะ?”“เมื่อครู่เย่หรงช่วยชีวิตหม่อมฉันและหยวนซานไว้ เพียงเห็นแก่บุญคุณทั้งสองครั้งนี้ เสด็จย่าทรงควรจะช่วยให้เขาสมหวังนะเพคะ!”ฮองเฮานึกถึงเรื่องที่เย่หรงและหลงเพ่ยเพ่ยอ้อนวอนตนเมื่อครู่ เย่หรงเป็นถึงเพียงนี้แล้ว นางจะยังทำให้คนที่เขาชอบพอลำบากใจได้อีกหรือ?ฮองเฮาถอดปิ่นปักผมอันหนึ่งของตนออกมาโดยมิทันคิด แล้วยื่นให้กับหลงเพ่ยเพ่ย“ถือปิ่นปักผมนี้ไปพาตัวสิงอวี๋ออกมาเถอะ!”หลงเพ่ยเพ่ยรับปิ่นปักผมหงส์คู่ปักทองคำของฮองเฮามาทั้งน้ำตา นี่คือปิ่นปักผมที่ฮองเฮาเท่านั้นจึงจะสวมใส่ได้ เห็นปิ่นดังเห็นองค์ เทียบเท่ากับพระราชโองการของฮองเฮ
ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา บทที่ 2215
“ท่านหญิง...”“เพ่ยเพ่ย...”ฮองเฮาเห็นหลงเพ่ยเพ่ยตกลงไปก็ตกใจจนหัวใจแทบหยุดเต้นไปชั่วขณะ ผานกกระเรียนแห่งนี้เป็นปรปักษ์กับราชวงศ์หรืออย่างไร?เหตุใดถึงได้ตกลงไปทีละคนเช่นนี้?“เร็วเข้า ช่วยคน!”ฮองเฮาตะโกนลั่น นางกำนัลที่มีไหวพริบรีบไปตามองครักษ์มาช่วยทางด้านเย่หรงทรงตัวได้มั่นคงบนชะง่อนผาแล้ว เขาเพิ่งจะถอนหายใจโล่งอกก็ได้ยินเสียงกรีดร้องจากด้านบนเมื่อเงยหน้าขึ้น เขาก็เห็นหลงเพ่ยเพ่ยกำลังร่วงหล่นลงมาหัวใจของเย่หรงหดเกร็งวูบ มิทันได้คิด คว้าเถาวัลย์ข้าง ๆ แล้วโหนตัวไปหาหลงเพ่ยเพ่ยหลงเพ่ยเพ่ยตกใจจนหลับตาลงแล้ว เตรียมพร้อมยอมรับความตายแต่ทันใดนั้นก็รู้สึกเหมือนตนชนเข้ากับคนผู้หนึ่ง จากนั้นร่างก็ถูกกอดไว้“ไปทางนั้น เร็วเข้า คว้าชะง่อนผานั่นไว้!”เย่หรงพลิกตัวกลางอากาศ เหวี่ยงหลงเพ่ยเพ่ยไปทางนั้น หลงเพ่ยเพ่ยพุ่งเข้าใส่ผนังผา แต่ใช้แรงมากเกินไปจนใบหน้าชนกับผนังผาจนถลอก นางเจ็บเสียจนหน้ามืดตาลายแต่นางมิสนใจความเจ็บปวดแทบขาดใจ เช่นเดียวกันกับเย่หรง เขาพยายามสุดชีวิตที่จะคว้าเถาวัลย์เหล่านั้นไว้โชคดีที่เถาวัลย์ฝั่งนี้ยังพันเกี่ยวกับกิ่งไม้มากมาย เถาวัลย์ที่พันกิ่งไม้ไว้นั้
ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา บทที่ 2214
“ซานเอ๋อร์!”หลงอวิ๋นก็เห็นภาพนี้เช่นกัน ทันใดนั้นในสมองก็ว่างเปล่า…ในฐานะมารดา นางจะมิรู้ได้อย่างไรว่าตนลำเอียงต่อบุตรชายทั้งสองคนหยวนซือและหยวนซานป่วยไข้พร้อมกัน นางกลับเฝ้าหยวนซือทั้งวันทั้งคืนส่วนหยวนซานกลับเป็นหยวนซิ่งสามีของนางที่คอยดูแลด้วยตนเองของประทานที่ได้รับจากมหาเทพและเจ้าแห่งทะเลผู้เป็นบิดาในช่วงเทศกาลปีใหม่และวันสำคัญต่าง ๆ นางก็จะให้หยวนซือเลือกก่อน ที่เหลือถึงจะให้หยวนซานเรื่องเช่นนี้นับมิถ้วน แต่หยวนซานกลับถูกหยวนซิ่งบิดาของเขาสั่งสอนมาอย่างดี มิเคยบ่นว่าเรื่องความลำเอียงของนางเลย!บัดนี้มองดูหยวนซานกำลังจะตกหน้าผา หลงอวิ๋นในฐานะมารดาจะสามารถมองดูเฉย ๆ ให้บุตรชายตายตกไปเช่นนี้ได้หรือ?ฝ่ามือหลังมือก็เนื้อเดียวกัน นางทำให้หยวนซานมาสู่ใต้หล้าผืนนี้ หยวนซานมีความผิดอะไร นางมีสิทธิ์อะไรจะทำกับหยวนซานเช่นนี้“ซานเอ๋อร์!”เรื่องนี้เกี่ยวพันถึงชีวิต เมื่อคิดว่าจะต้องสูญเสียบุตรชายคนนี้ไปตลอดกาล หลงอวิ๋นก็พลันเสียใจแต่ก็สายเกินไปนางมิสนใจอีกต่อไปว่าจะทำให้หยวนซือบาดเจ็บหรือไม่ นางใช้แรงดึงหยวนซือออกอย่างแรงแล้วพุ่งเข้าไปที่หน้าผา“ซานเอ๋อร์ แม่มาช่วยเจ้าแล้ว
ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา บทที่ 2213
หลงเพ่ยเพ่ยเห็นท่านหญิงชิงเฉิงและท่านหญิงอวิ๋น ในสมองพลันเกิดความคิดแวบขึ้นมา ถึงได้คิดข้ออ้างนี้ออกเมื่อเห็นเย่หรงตามแนวคิดของตนทัน หลงเพ่ยเพ่ยก็แอบชื่นชมในไหวพริบของเย่หรงในใจ แล้วกล่าวต่อไป“เสด็จย่า ท่านคงมิประสงค์ให้ท่านอาเจ้าแห่งทะเลต้องเสียหน้าใช่หรือไม่เพคะ!”“หากเย่หรงไปหาท่านปู่ของเขาให้ออกหน้า การกระทำอันเผด็จการเช่นนี้ของท่านอาเจ้าแห่งทะเลจะถูกผู้คนรังเกียจ ถึงเวลานั้นก็จะส่งผลกระทบต่อเกียรติของราชวงศ์พวกเรา!”“ในใต้หล้านี้มีสตรีมากมาย ท่านอาเจ้าแห่งทะเลก็มิได้ขาดสตรีที่มาเสนอตัวให้ เหตุใดต้องทำเรื่องทำลายวาสนาคู่ครองของผู้อื่นเช่นนี้ด้วย!”ครั้นฮองเฮานึกถึงความเหลวไหลของเจ้าแห่งทะเลก็รู้สึกเสียหน้ายิ่งนัก กล่าวเสียงเข้ม “เอาเถอะ ย่ารู้แล้ว จะออกพระราชโองการให้พวกเจ้าไปรับคนที่จวนเจ้าแห่งทะเล...”หลงเพ่ยเพ่ยและเย่หรงถอนหายใจโล่งอก เพียงแต่ทั้งสองยังมิทันลุกขึ้นยืน ก็มีเสียงกรีดร้องดังแว่วมาจากที่ไกล ๆได้ยินเสียงคนกำลังตะโกนแว่วมา “ช่วยด้วย เร็วเข้า ใครก็ได้ คุณชายน้อยตกลงไปใต้หน้าผาแล้ว...”ฮองเฮาพลันลุกขึ้นยืน ร้องเรียกอย่างร้อนรน “เร็ว ไปดูซิ ใครตกลงไป?”วันนี้
ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา บทที่ 2212
หลงอวิ๋นได้สติกลับคืนมา ตามปกติแล้วคนทั่วไปหากมิได้ยินคำพูดของท่านหญิงชิงเฉิงก็จะถามว่า “เมื่อครู่เจ้าว่ากระไรนะ?”แต่หลงอวิ๋นกลับมิทำตามปกติ ลุกขึ้นยืนแล้วกล่าวว่า “เสด็จย่า เด็ก ๆ เดินไปไกลแล้ว หม่อมฉันไปตามพวกเขากลับมาดีกว่า ควรลงจากเขาได้แล้วเพคะ!”พูดจบ หลงอวิ๋นก็เดินออกจากศาลาพักร้อนไป ร้องเรียกสาวใช้ของตนว่า “พวกคุณชายใหญ่ไปทางไหนกันหรือ?”เนี่ยนจูนางรับใช้ของหลงอวิ๋นกล่าวพลางยิ้มประจบ “แม่นมจี้และเนี่ยนชิงพาพวกเขาไปทางนั้นเจ้าค่ะ มิน่าจะเดินไปไกล!”“ไป ไปดูกัน!”หลงอวิ๋นเดินตามทิศทางที่เนี่ยนจูชี้ไปโดยมิหันกลับมามองท่านหญิงชิงเฉิงมองแผ่นหลังของนางที่เดินจากไปเช่นนั้นก็โกรธจนแทบจะด่าทอเสียงดังลั่นออกมา“พี่หญิงชิงเฉิง พี่หญิงอวิ๋นไปตามหาเด็ก ๆ แล้ว ท่านมิไปตามหาแก้วตาดวงใจทั้งสองของท่านบ้างหรือ?”หลงเพ่ยเพ่ยเห็นดังนั้นก็จงใจกล่าว “ผานกกระเรียนแห่งนี้แม้จะไม่มีสัตว์ร้าย แต่เด็ก ๆ ยังเล็กนัก เล่นอยู่ริมผา หากพลาดตกลงไป เช่นนั้นก็…”“เจ้าแช่งลูกข้ารึ?”ท่านหญิงชิงเฉิงมองหลงเพ่ยเพ่ยอย่างโกรธเคือง ด่าว่า “หลงเพ่ยเพ่ย เจ้าอายุยังน้อย เหตุใดจึงทำตัวเหลวไหลเช่นนี้ คบหากับเย่ห
ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา บทที่ 2211
“เรื่องคู่ครองของข้ารึ?”หลงเพ่ยเพ่ยชะงักไปครู่หนึ่ง นางยังมิได้พูดคุยเรื่องแต่งงานเลย เหตุใดจึงเกี่ยวข้องกับเรื่องคู่ครองของตนได้เล่า“นี่เป็นเพียงข้ออ้าง หลอกพวกนางไปก่อน แล้วค่อยพูดเรื่องสำคัญกับเสด็จย่าของท่าน!”เย่หรงยิ้มกล่าว “อย่างไรเสีย เรื่องนี้ค่อยอธิบายให้เสด็จย่าของท่านเข้าใจทีหลังก็ได้!”ขณะพูดคุยกัน ทั้งสองก็มาถึงศาลาพักร้อนแล้วท่านหญิงชิงเฉิงที่อยู่ในศาลาเห็นหลงเพ่ยเพ่ยกับเย่หรงตามมาถึงที่นี่ ก็พลันนึกถึงคำกำชับของชายาเจ้าแห่งทะเลนางรีบชิงพูดก่อน “ท่านหญิงฉางเล่อก็มาด้วยรึ อ้าว นี่พาคุณชายมาด้วย!”“คุณชายผู้นี้หน้ามิคุ้นเลย เมื่อก่อนมิเคยเห็น เป็นคุณชายจากตระกูลใดกัน?”เย่หรงเห็นใบหน้างดงามของท่านหญิงชิงเฉิงแสดงท่าทีดูแคลนก็รู้ว่าอันที่จริงนางรู้ว่าตนเป็นใครเพียงแต่เหมือนกับพวกคนหัวสูงในเมืองหลวงแดนเทพ นางก็ดูถูกตนที่เป็นบุตรชายที่มิได้เรื่องของตระกูลเย่เช่นกันเสด็จย่าของหลงเพ่ยเพ่ยยังคงดูสดใสร่าเริง อายุหกสิบกว่าปีแล้วแต่ใบหน้ายังคงเปล่งปลั่งมีน้ำมีนวล แทบจะไม่มีริ้วรอยเลยฮองเฮาได้ยินคำพูดของท่านหญิงชิงเฉิงก็มองมาอย่างสงสัย พินิจพิจารณาเย่หรง แล้วกล่าวพล
ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา บทที่ 2210
สิ่งที่เย่หรงคิด หลงเพ่ยเพ่ยก็คิดถึงเช่นกัน นางกล่าวกับเย่หรงอย่างขัดแย้งในใจ“เจ้าคิดจะบอกเรื่องที่เฉาฮุยยังมีชีวิตอยู่ให้พี่หญิงอวิ๋นฟังรึ?”“แต่เช่นนี้ก็มิยุติธรรมกับพี่เขยหยวน เขาและพี่หญิงอวิ๋นก็มีลูกชายด้วยกันอีกคนแล้ว หากบอกพี่หญิงอวิ๋นว่าเฉาฮุยยังมีชีวิตอยู่ จะเป็นการทำลายครอบครัวของพวกเขาเสียเปล่า!”“ข้ามิชอบที่ชายาเจ้าแห่งทะเลทำกับเฉาฮุยเช่นนี้ แต่พี่เขยหยวนและหลานชายตัวน้อยของข้าเป็นผู้บริสุทธิ์!”“อีกอย่าง พี่เขยหยวนก็ดีต่อพี่หญิงอวิ๋นมาก ก่อนหน้านี้ข้ายังอิจฉาพี่หญิงอวิ๋นที่ได้ลงเอยกับคนที่ดี!”เย่หรงยิ้มเย็นชา “เช่นนั้นยุติธรรมกับเฉาฮุยแล้วหรือ? เขายังมีบิดามารดาที่ต้องกตัญญูเลี้ยงดู ท่านหญิงอวิ๋นมิช่วยเขาออกมา แล้วจะมีใครช่วยเขาได้อีก?”“ชั่วชีวิตของเขาจะต้องอยู่ในคุกน้ำไปตลอดหรือ? นี่มันโหดร้ายยิ่งกว่าการฆ่าเขาทิ้งเสียอีก!”หลงเพ่ยเพ่ยพูดมิออกเดิมทีเฉาฮุยมีอนาคตที่สดใส เพียงเพราะรักใคร่กับท่านหญิงอวิ๋น ถึงต้องตกอยู่ในชะตากรรมอันน่าเศร้าเช่นนี้มิอาจกตัญญูเลี้ยงดูบิดามารดาได้ บุตรชายก็มากลายเป็นของผู้อื่น การที่เขาสามารถทนอยู่ต่อไปในคุกน้ำได้ คาดว่าคงเพราะยังมี
