Share

บทที่ 2742

Author: กานเฟย
สายฝนพรำลงมามิขาดสาย หลิงอวี๋ซุกซบอยู่ในอ้อมอกของเซียวหลินเทียนและผล็อยหลับไปด้วยความอ่อนเพลีย

นางหลับไปนานเท่าใดมิอาจรู้ได้ ในความสะลึมสะลือพลันได้ยินเสียงคนวิ่งวุ่นอยู่ด้านนอก ทั้งยังเจือไปด้วยเสียงร่ำไห้สะอื้น

หลิงอวี๋นึกว่าตนเองกำลังฝันไป จึงมิได้ใส่ใจ

ทว่าเพียงชั่วครู่ เซียวหลินเทียนก็เขย่าตัวนาง

“อาอวี๋ ตื่นเถิด!”

หลิงอวี๋พลันลืมตาโพลง

เซียวหลินเทียนจุดตะเกียงสว่างไสวแล้ว นางปรือตามองอย่างงัวเงีย ก็เห็นเขากำลังเขย่าปลุกนางอยู่

“ข้างนอกดูเหมือนจะมีเรื่องอันใดเกิดขึ้น เจ้ารีบแต่งตัวเถิด ข้าจะออกไปดูเสียหน่อย!”

กล่าวจบ เซียวหลินเทียนก็ก้าวออกไปทันที

หลิงอวี๋ใช้สองมือลูบหน้าตนเองอย่างแรงเพื่อเรียกสติ บัดนี้จึงตื่นเต็มตาสมบูรณ์แล้ว

นางรีบสวมใส่อาภรณ์อย่างรวดเร็ว รวบผมยาวขึ้นเป็นมวยลวก ๆ แล้วจึงเดินตามออกไป

เสียงนั้นดังมาจากลานหน้า อีกทั้งเสียงร้องไห้มิใช่ดังมาจากคนเพียงคนเดียว

หลิงอวี๋เพิ่งจะคิดก้าวออกไปดู ก็เห็นประตูห้องของหลิงหว่านที่อยู่ข้าง ๆ เปิดออกเช่นกัน หลิงหว่านแต่งกายเรียบร้อยแล้วเดินออกมา

“พี่หญิง ข้าได้ยินเสียงคนร้องไห้ ท่านก็ได้ยินเช่นกันหรือเจ้าคะ?”

หลิงหว่
Continue to read this book for free
Scan code to download App
Locked Chapter

Latest chapter

  • ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา   บทที่ 2742

    สายฝนพรำลงมามิขาดสาย หลิงอวี๋ซุกซบอยู่ในอ้อมอกของเซียวหลินเทียนและผล็อยหลับไปด้วยความอ่อนเพลียนางหลับไปนานเท่าใดมิอาจรู้ได้ ในความสะลึมสะลือพลันได้ยินเสียงคนวิ่งวุ่นอยู่ด้านนอก ทั้งยังเจือไปด้วยเสียงร่ำไห้สะอื้นหลิงอวี๋นึกว่าตนเองกำลังฝันไป จึงมิได้ใส่ใจทว่าเพียงชั่วครู่ เซียวหลินเทียนก็เขย่าตัวนาง“อาอวี๋ ตื่นเถิด!”หลิงอวี๋พลันลืมตาโพลงเซียวหลินเทียนจุดตะเกียงสว่างไสวแล้ว นางปรือตามองอย่างงัวเงีย ก็เห็นเขากำลังเขย่าปลุกนางอยู่“ข้างนอกดูเหมือนจะมีเรื่องอันใดเกิดขึ้น เจ้ารีบแต่งตัวเถิด ข้าจะออกไปดูเสียหน่อย!”กล่าวจบ เซียวหลินเทียนก็ก้าวออกไปทันทีหลิงอวี๋ใช้สองมือลูบหน้าตนเองอย่างแรงเพื่อเรียกสติ บัดนี้จึงตื่นเต็มตาสมบูรณ์แล้วนางรีบสวมใส่อาภรณ์อย่างรวดเร็ว รวบผมยาวขึ้นเป็นมวยลวก ๆ แล้วจึงเดินตามออกไปเสียงนั้นดังมาจากลานหน้า อีกทั้งเสียงร้องไห้มิใช่ดังมาจากคนเพียงคนเดียวหลิงอวี๋เพิ่งจะคิดก้าวออกไปดู ก็เห็นประตูห้องของหลิงหว่านที่อยู่ข้าง ๆ เปิดออกเช่นกัน หลิงหว่านแต่งกายเรียบร้อยแล้วเดินออกมา“พี่หญิง ข้าได้ยินเสียงคนร้องไห้ ท่านก็ได้ยินเช่นกันหรือเจ้าคะ?”หลิงหว่

  • ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา   บทที่ 2741

    ครั้นยามค่ำ เซียวหลินเทียนก็กลับมาพร้อมกับเฉาจื่อหลิงหว่านรีบเข้าไปในครัวเพื่อยกสำรับอาหารค่ำมาให้คนทั้งสองรอจนเซียวหลินเทียนกินอาหารเสร็จ หลิงหว่านจึงนำชามาให้ ก่อนจะนั่งลงข้าง ๆ เพื่อฟังคนทั้งสองสนทนากัน“อาอวี๋ ข้ากับเฉาจื่อไปเดินสำรวจทั่วทั้งเมืองมาแล้ว ข้าหลวงหยางกับอ๋องซู่มีวิธีการปกครองปากั๋วโจวได้ดีเยี่ยมยิ่งนัก!”“ตอนนี้ในเมืองแทบจะกลับสู่สภาวะปกติแล้ว ข้าหลวงหยางกับอ๋องซู่กำลังส่งทหารไปช่วยชาวบ้านซ่อมแซมบ้านเรือน”เซียวหลินเทียนยิ้มกล่าวว่า “ยิ่งไปกว่านั้น ยังได้ยินชาวบ้านต่างเอ่ยปากสรรเสริญพวกเขามิขาดสาย ดูท่าว่าอ๋องซู่ผู้นี้จะเป็นที่ชื่นชมของราษฎรอย่างแท้จริง!”หลิงอวี๋พยักหน้า “หากพวกเขาทำเพื่อราษฎรอย่างสุดหัวใจ เช่นนั้นแล้วมิว่าอ๋องซู่หรือเจ้าแห่งทิศใต้ ใครจะได้เป็นจักรพรรดิ หม่อมฉันล้วนมิขัดข้อง!”“แดนเทพบอบช้ำมามากพอแล้ว มิอาจทนรับความทุกข์เข็ญได้อีก!”ทั้งสามพูดคุยกันต่ออีกครู่หนึ่ง เมื่อเห็นว่าฟ้ามืดค่ำแล้ว หลิงหว่านและเฉาจื่อจึงรู้ความและขอตัวกลับห้องพักไปก่อนหลิงอวี๋สั่งให้คนเตรียมน้ำร้อนให้เซียวหลินเทียน เพื่อให้เขาได้ลงแช่ในอ่างอาบน้ำเซียวหลินเทียนเห

  • ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา   บทที่ 2740

    พานหลิงยิ้มกล่าวว่า “น่าจะใช่เจ้าค่ะ!”“เดิมทีกำหนดการงานอภิเษกสมรสของอ๋องซู่กับคุณหนูหยางคือวันที่สิบห้า แต่เพราะเกิดอุทกภัยขึ้นเสียก่อน จึงต้องยกเลิกไปเจ้าค่ะ!”“แต่เห็นว่าฤกษ์แต่งงานคงต้องเลื่อนออกไปอีกสักพัก ได้ยินมาว่าอ๋องซู่กับข้าหลวงหยางนำสินสอดทองหมั้นและสินเดิมของคุณหนูหยางออกมาเพื่อช่วยเหลือผู้ประสบภัยด้วยนะเจ้าคะ!”“ชาวบ้านในปากั๋วโจวของเราต่างซาบซึ้งใจในตัวอ๋องซู่และข้าหลวงหยางยิ่งนัก!”หลิงหว่านจึงฉวยโอกาสเอ่ยขึ้น “คุณหนูหยางผู้นี้ยอมสละได้แม้กระทั่งสินสอดและสินเดิมของตนเอง ช่างมีจิตใจดีงามโดยแท้!”“จริงสิ ข้าได้ยินมาว่าคุณหนูหยางยังเชี่ยวชาญด้านการแพทย์ด้วย แล้วนางได้เปิดโรงหมอหรือไม่?”พานหลิงส่ายหน้า “คุณหนูหยางเชี่ยวชาญการแพทย์หรือเจ้าคะ? เรื่องนี้ข้ามิทราบเลย รู้เพียงว่าฮูหยินหยางมีความรู้เรื่องยา แต่นางก็มิได้เปิดโรงหมอเจ้าค่ะ!”หลิงหว่านหัวเราะ “เช่นนั้นคงเป็นเพราะในปากั๋วโจวของพวกเจ้ามีหมอจำนวนมากแล้ว ฮูหยินหยางจึงมิจำเป็นต้องออกมาเปิดหน้าเปิดโรงหมอกระมัง!”หลิงหว่านได้รับอิทธิพลความคิดมาจากหลิงอวี๋ นางจึงรู้สึกว่าหน้าที่ของหมอคือการช่วยชีวิตผู้คนรักษาผู้บา

  • ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา   บทที่ 2739

    เซียวหลินเทียนตอบอย่างเป็นธรรมชาติว่า “พวกเขาได้ล่วงหน้าไปจัดเตรียมที่พักและอาหารการกินที่ปากั๋วโจวให้พวกเราสองสามีภรรยาแล้ว!”“เมื่อไปถึงปากั๋วโจว พวกเขาก็จะมารอรับพวกเราอยู่ที่หน้าประตูเมือง!”ต่งหลิ่วก็มิได้เอ่ยถามสิ่งใดอีก เขาพาผู้คุ้มกันผู้หนึ่งเร่งขับรถม้ามุ่งหน้าไปยังเมืองปากั๋วเซียวหลินเทียนนั่งอยู่ในรถม้า เลิกม่านหน้าต่างขึ้นเพื่อชมทิวทัศน์ด้านนอกแม้ฝนจะยังคงโปรยปราย ทว่าก็บางเบาลงทุกวัน ทัศนวิสัยก็กว้างไกลขึ้นมากผืนนาที่อยู่ห่างไกลออกไปซึ่งเคยได้รับความเสียหายจากพายุฝนและอุทกภัยยังมิได้เริ่มเพาะปลูกใหม่ แต่ก็ไม่มีน้ำท่วมขังอีกต่อไปเห็นได้ชัดว่า หยางเฉิงได้ทุ่มเทแรงกายแรงใจในการจัดการเรื่องนี้เป็นอย่างมากยิ่งเดินทางเข้าใกล้ตัวเมือง สภาพการณ์ก็ยิ่งดีขึ้นบริเวณใกล้เคียงไม่มีร่องรอยของน้ำท่วมแล้ว ทั้งยังสามารถเห็นเหล่าพ่อค้าสัญจรไปมาบนเส้นทางได้บ้างเมื่อเซียวหลินเทียนและหลิงอวี๋เห็นภาพนี้ก็ต่างรู้สึกยินดีอยู่บ้างหากสถานการณ์ยังคงเป็นเช่นนี้ต่อไป เพียงรอให้ฝนหยุดตก ทุกอย่างก็จะค่อย ๆ กลับคืนสู่สภาวะปกติได้ในมิช้าครั้นมาถึงประตูเมือง ลู่ปินพร้อมด้วยองครักษ์คนหนึ

  • ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา   บทที่ 2738

    เซียวหลินเทียนร้อนใจกล่าวว่า “เจ้ามิกลัวหรือว่าเป็นยาพิษ! ของสิ่งใดก็มิรู้ ยังกล้าเอาเข้าปาก!”หลิงอวี๋ลิ้มรสพลางกล่าวว่า “ท่านวางใจเถิด มิใช่ยาพิษหรอก!”นางเคี้ยวสองสามครั้ง ใบหน้างดงามฉายแววประหลาดใจเล็กน้อย “เซียวหลินเทียน สมุนไพรนี้มีถึงห้ารสชาติ หม่อมฉันคล้ายเคยเห็นในบันทึกที่เย่ซงเฉิงมอบให้ท่านอาจารย์ของหม่อมฉัน!”หลิงอวี๋หยิบบันทึกของเย่ซงเฉิงออกมาจากห้วงมิติ แล้วใช้ความทรงจำเปิดไปยังหน้าที่บันทึกเรื่องราวของสมุนไพรชนิดนี้“หญ้าห้ารส!”“โดยทั่วไปมักเติบโตในที่รกร้าง ริมลำธาร และที่อับชื้น มีรสเผ็ดเล็กน้อยและหวาน มีพิษอ่อน สรรพคุณช่วยห้ามเลือดสร้างเนื้อเยื่อสมานแผล ขับร้อนถอนพิษ เป็นวัตถุดิบจำเป็นสำหรับปรุงยาถอนพิษขั้นสูง!”ทว่าหลิงอวี๋พลิกดูบันทึกของเย่ซงเฉิงจนทั่วแล้ว ก็ยังมิพบบันทึกเกี่ยวกับสมุนไพรอีกหลายชนิดที่เหลือ“นี่คืออะไรหรือ?”สายตาของเซียวหลินเทียนเหลือบไปเห็นผลไม้แห้งเหี่ยวผลหนึ่งอยู่ใต้กล่อง แม้จะแห้งจนแบน แต่เปลือกนอกสีแดงสดของมันยังคงเด่นชัดหลิงอวี๋เองก็มิเคยเห็นเช่นกัน จึงรับมาดูด้วยความใคร่รู้แม้จะเรียกว่าผลไม้ แต่ความจริงแล้วมันแห้งเหี่ยวจนมิต่างจาก

  • ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา   บทที่ 2737

    หลิงอวี๋กำลังจดจ่ออยู่กับการทดลองจนมิได้รับรู้ถึงการผันผ่านของวันเวลาภายนอก นางรู้สึกว่าเวลาผ่านไปเพียงชั่วครู่ ก็ได้ยินเสียงของหลิงหว่านดังมาจากด้านนอก“พี่หญิง ตื่นได้แล้วเจ้าค่ะ พี่เขยรอท่านร่วมมื้อเช้าอยู่!”หลิงอวี๋นำโลหิตหยดลงในภาชนะเพาะเชื้อ แล้วจึงออกจากมิติไปหลิงหว่านแต่งกายเรียบร้อยแล้ว เมื่อเห็นนางตื่นขึ้นมา จึงออกไปตระเตรียมน้ำให้ล้างหน้า“พี่หญิง เจ้าตำหนักหยวนป๋อแห่งตำหนักเสวียนเทียนส่งของกำนัลล้ำค่ามาเพื่อขอบคุณท่าน ตอนนี้พี่เขยกำลังต้อนรับเขาอยู่ เสร็จแล้วให้ท่านตามไปเจ้าค่ะ!”หลิงอวี๋นึกว่าพวกหยวนป๋อจากไปแล้วเสียอีก มิคาดคิดว่าจะยังอยู่“หยวนซือหลิงมาด้วยหรือไม่?”หลิงอวี๋เอ่ยถาม“มิได้มาเจ้าค่ะ! นางยังมีหน้ามาได้อีกหรือ… เมื่อวานก็แสร้งเป็นลมหนีการขอขมาไปแล้ว หากข้าเป็นนาง ก็มีแต่จะรีบหลบหน้าท่านให้ไกล!”หลิงหว่านยิ้มกล่าวหลิงอวี๋เองก็มิอยากพบหน้าคุณหนูผู้เอาแต่ใจนางนั้น เมื่อชำระล้างร่างกายเสร็จแล้วจึงเดินตามหลิงหว่านไปเมื่อก้าวเข้าประตูไปก็ได้ยินเสียงของหยวนป๋อพอดี “นายท่านอู่ หากพวกท่านจะเดินทางไปยังเมืองหลวงแดนเทพ เราสามารถร่วมทางกันไปได้! พวกเราเตรี

More Chapters
Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status