Share

บทที่ 907

Author: กานเฟย
เมื่อเห็นหลิงเยวี่ยถูกทรมานเช่นนี้ เซียวหลินเทียนก็รู้สึกปวดใจและโกรธมาก น้ำเสียงของเขาจึงเฉียบคมขึ้นมา

“เจ้าทาสสุนัข ปล่อยเขาลงมา! พวกเจ้าจะทำสิ่งใดกัน?”

“บังอาจ! ข้าอยู่ตรงนี้ เจ้ามีสิทธิ์ตะโกนเช่นนี้แล้วรึ?”

จักรพรรดิอู่อันตะคอกด้วยความโกรธ “ใครก็ได้ ไปเรียกหมอหลวง บอกว่าจะมีการหลั่งเลือดพิสูจน์สายสัมพันธ์!”

“เซียวหลินเทียน เจ้าเต็มใจที่จะเลี้ยงดูลูกผู้อื่น มิได้หมายความว่าข้าจะยอมให้เจ้าทำให้ชื่อเสียงของราชวงศ์เสื่อมเสีย!”

“วันนี้เราจะหลั่งเลือดพิสูจน์สายสัมพันธ์กันอีกครั้ง หากเลือดมิเข้ากัน ข้าจะตัดหัวของหลิงอวี๋กับลูกนอกสมรสนี้ทิ้ง!”

หมอจางนำแอ่งน้ำมาเอง เขาเหลือบมองหลิงอวี๋อย่างดูถูก กำลังจะก้าวไปกรีดมือของหลิงเยวี่ย

แล้วไทเฮาก็เอ่ยขึ้นมาเรียบ ๆ “ฝ่าบาท ให้คนของแม่ไปตักน้ำเถิด! ไป่ซุ่ย ไปเอาอ่างน้ำมาให้หมอจาง!”

หลังจากหยุดไปครู่หนึ่งก็เอ่ยถามอีกครั้ง “ฝ่าบาท คงจะมิสงสัยว่าแม่จะมีกลอุบายใดหรอกใช่หรือไม่?”

จักรพรรดิอู่อันตะลึงอยู่ครู่หนึ่ง จากนั้นก็ยิ้มพลางเอ่ย “ไทเฮามีความยุติธรรมและเข้มงวด ข้าจะสงสัยท่านได้เยี่ยงไร!”

ไป่ซุ่ยออกไปตักน้ำมาใหม่อีกครั้ง

หมอจางรู้สึกตื่นตร
Continue to read this book for free
Scan code to download App
Locked Chapter
Comments (2)
goodnovel comment avatar
Chaweewan Siriyom
เป็นพ่อแบบไหนคอยแต่จะทำร้ายลูก หูเบาเชื่อเมียบริหารประเทศได้ยังไง งงงงงงงจัง
goodnovel comment avatar
Piyapatta Samungkun
ฮ่องเต้เมียเมียตั้งเยอะแยะแต่พอฮองเฮาเป่าหูก็เชื่อและทำตามฮองเฮาหาเรื่องฆ่าหลิงอวี่ไม่ได้ผ่านไปยังไม่ถึง2ชม.ก็หาเรื่องฆ่าใหม่ขึ้นมาพิสูจน์เลือดครั้งแรกผ่านก็กล่าวหาว่าว่าใช้กลอุบายเลือดถึงเข้ากันคราวนี้ฮองเฮาใช้กลอุบายอีสมควรยึดบัลลังตัดกัวฮองเฮาพระสนมเส้าองค์ชายเว่ยพระชายาเว่ยอ๋องคังและพระชายาคัง
VIEW ALL COMMENTS

Latest chapter

  • ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา   บทที่ 2744

    เซียวหลินเทียนจะรับโรงเตี๊ยมของตระกูลพานได้อย่างไร เขายิ้มพลางเอ่ยว่า “เถ้าแก่พาน โรงเตี๊ยมท่านก็เก็บไว้เองเถิด!”“ภรรยาข้าช่วยเหลือบุตรชายท่านก็เป็นเพียงเรื่องบังเอิญ พวกเราพอมีความสามารถช่วยเหลือได้ ย่อมมิอาจนิ่งดูดายอยู่แล้ว!”“จริงสิ เถ้าแก่พาน ผู้ใดเป็นคนส่งพานเจี้ยนกลับมาหรือ?”“ข้ามีเรื่องสงสัยอยู่เรื่องหนึ่ง เขามิได้ประจำการอยู่ในกองทัพของอ๋องซู่หรอกหรือ ต่อให้พานเจี้ยนบาดเจ็บ แต่ก็ยังมิถึงตาย ในกองทัพไม่มีหมอหลวงรักษาเขาหรือ?”ก่อนหน้านี้เถ้าแก่พานมัวแต่โศกเศร้าเพราะบุตรชายแขวนอยู่บนเส้นด้าย จึงมิได้คิดไตร่ตรองให้ถี่ถ้วนครั้นได้ยินเซียวหลินเทียนเอ่ยถาม จึงรู้สึกว่าเรื่องนี้มีบางอย่างมิชอบมาพากล เขาคว้าแขนของเซียวหลินเทียนไว้แล้วกล่าวขึ้น“คนที่ส่งบุตรชายข้ากลับมาชื่อจู้เฉียง เขาก็บาดเจ็บเช่นกัน ข้าเห็นว่าฟ้ามืดแล้วจึงรั้งให้เขาพักค้างคืน ตอนนี้เขาอยู่ที่เรือนคนรับใช้ พวกเราไปถามไถ่เรื่องราวกันเถิด!”เถ้าแก่พานเดินนำทางคนทั้งสองไปยังห้องพักห้องหนึ่งในเรือนคนรับใช้เมื่อเขาผลักประตูเข้าไปก็พบว่าจู้เฉียงยังคงหลับใหลอยู่“จู้เฉียง ตื่นเถิด!”เถ้าแก่พานร้อนใจอยากรู้ความจ

  • ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา   บทที่ 2743

    “พานเจี้ยนยังมีทางรอด!”หลิงอวี๋ตรวจดูบาดแผลบนใบหน้าของพานเจี้ยน แล้วเอ่ยว่า “พวกท่านออกไปรอก่อนเถิด ท่านพี่ ท่านอยู่ช่วยข้า!”หลิงหว่านได้ยินดังนั้นจึงกล่าวว่า “แม่นางพาน พวกเราออกไปกันเถิด อย่าได้รบกวนพี่หญิงของข้าเลย!”“ท่านวางใจเถิด ในเมื่อพี่หญิงของข้าบอกว่าช่วยได้ ย่อมต้องช่วยได้อย่างแน่นอน! พวกท่านเชื่อมั่นในตัวพี่หญิงของข้าก็พอ!”ความหวังวูบหนึ่งพลันปรากฏขึ้นในใจของเถ้าแก่พาน เขาจ้องมองหลิงอวี๋อย่างคาดหวัง และเอ่ยถามด้วยเสียงสั่นเครือ “ฮูหยินอู่ เจี้ยนเอ๋อร์บุตรชายข้ามีทางรอดจริง ๆ หรือขอรับ?”หลิงอวี๋กล่าวขณะที่มือยังคงง่วนอยู่กับการรักษา “ข้าย่อมมิหลอกลวงพวกท่าน!”“พวกท่านออกไปก่อนเถิด ข้าไม่มีเวลามาสนทนาด้วยแล้ว!”“ท่านพี่ มาช่วยข้าถอดอาภรณ์เขาออก ข้าจะดูว่ายังมีบาดแผลอื่นอีกหรือไม่!”เซียวหลินเทียนก้าวเข้ามา เริ่มลงมือปลดเปลื้องอาภรณ์ของพานเจี้ยนทันทีหลิงหว่านและพานหลิงเองก็ช่วยกันประคองแม่นางพานออกไปด้านนอกเมื่อถอดชุดชั้นนอกของพานเจี้ยนออกก็เผยให้เห็นอาภรณ์ด้านในที่ขาดรุ่งริ่งและชุ่มโชกไปด้วยโลหิตเซียวหลินเทียนหาได้รังเกียจความสกปรกไม่ เขาลงมือถอดอาภรณ์ชั้นใน

  • ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา   บทที่ 2742

    สายฝนพรำลงมามิขาดสาย หลิงอวี๋ซุกซบอยู่ในอ้อมอกของเซียวหลินเทียนและผล็อยหลับไปด้วยความอ่อนเพลียนางหลับไปนานเท่าใดมิอาจรู้ได้ ในความสะลึมสะลือพลันได้ยินเสียงคนวิ่งวุ่นอยู่ด้านนอก ทั้งยังเจือไปด้วยเสียงร่ำไห้สะอื้นหลิงอวี๋นึกว่าตนเองกำลังฝันไป จึงมิได้ใส่ใจทว่าเพียงชั่วครู่ เซียวหลินเทียนก็เขย่าตัวนาง“อาอวี๋ ตื่นเถิด!”หลิงอวี๋พลันลืมตาโพลงเซียวหลินเทียนจุดตะเกียงสว่างไสวแล้ว นางปรือตามองอย่างงัวเงีย ก็เห็นเขากำลังเขย่าปลุกนางอยู่“ข้างนอกดูเหมือนจะมีเรื่องอันใดเกิดขึ้น เจ้ารีบแต่งตัวเถิด ข้าจะออกไปดูเสียหน่อย!”กล่าวจบ เซียวหลินเทียนก็ก้าวออกไปทันทีหลิงอวี๋ใช้สองมือลูบหน้าตนเองอย่างแรงเพื่อเรียกสติ บัดนี้จึงตื่นเต็มตาสมบูรณ์แล้วนางรีบสวมใส่อาภรณ์อย่างรวดเร็ว รวบผมยาวขึ้นเป็นมวยลวก ๆ แล้วจึงเดินตามออกไปเสียงนั้นดังมาจากลานหน้า อีกทั้งเสียงร้องไห้มิใช่ดังมาจากคนเพียงคนเดียวหลิงอวี๋เพิ่งจะคิดก้าวออกไปดู ก็เห็นประตูห้องของหลิงหว่านที่อยู่ข้าง ๆ เปิดออกเช่นกัน หลิงหว่านแต่งกายเรียบร้อยแล้วเดินออกมา“พี่หญิง ข้าได้ยินเสียงคนร้องไห้ ท่านก็ได้ยินเช่นกันหรือเจ้าคะ?”หลิงหว่

  • ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา   บทที่ 2741

    ครั้นยามค่ำ เซียวหลินเทียนก็กลับมาพร้อมกับเฉาจื่อหลิงหว่านรีบเข้าไปในครัวเพื่อยกสำรับอาหารค่ำมาให้คนทั้งสองรอจนเซียวหลินเทียนกินอาหารเสร็จ หลิงหว่านจึงนำชามาให้ ก่อนจะนั่งลงข้าง ๆ เพื่อฟังคนทั้งสองสนทนากัน“อาอวี๋ ข้ากับเฉาจื่อไปเดินสำรวจทั่วทั้งเมืองมาแล้ว ข้าหลวงหยางกับอ๋องซู่มีวิธีการปกครองปากั๋วโจวได้ดีเยี่ยมยิ่งนัก!”“ตอนนี้ในเมืองแทบจะกลับสู่สภาวะปกติแล้ว ข้าหลวงหยางกับอ๋องซู่กำลังส่งทหารไปช่วยชาวบ้านซ่อมแซมบ้านเรือน”เซียวหลินเทียนยิ้มกล่าวว่า “ยิ่งไปกว่านั้น ยังได้ยินชาวบ้านต่างเอ่ยปากสรรเสริญพวกเขามิขาดสาย ดูท่าว่าอ๋องซู่ผู้นี้จะเป็นที่ชื่นชมของราษฎรอย่างแท้จริง!”หลิงอวี๋พยักหน้า “หากพวกเขาทำเพื่อราษฎรอย่างสุดหัวใจ เช่นนั้นแล้วมิว่าอ๋องซู่หรือเจ้าแห่งทิศใต้ ใครจะได้เป็นจักรพรรดิ หม่อมฉันล้วนมิขัดข้อง!”“แดนเทพบอบช้ำมามากพอแล้ว มิอาจทนรับความทุกข์เข็ญได้อีก!”ทั้งสามพูดคุยกันต่ออีกครู่หนึ่ง เมื่อเห็นว่าฟ้ามืดค่ำแล้ว หลิงหว่านและเฉาจื่อจึงรู้ความและขอตัวกลับห้องพักไปก่อนหลิงอวี๋สั่งให้คนเตรียมน้ำร้อนให้เซียวหลินเทียน เพื่อให้เขาได้ลงแช่ในอ่างอาบน้ำเซียวหลินเทียนเห

  • ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา   บทที่ 2740

    พานหลิงยิ้มกล่าวว่า “น่าจะใช่เจ้าค่ะ!”“เดิมทีกำหนดการงานอภิเษกสมรสของอ๋องซู่กับคุณหนูหยางคือวันที่สิบห้า แต่เพราะเกิดอุทกภัยขึ้นเสียก่อน จึงต้องยกเลิกไปเจ้าค่ะ!”“แต่เห็นว่าฤกษ์แต่งงานคงต้องเลื่อนออกไปอีกสักพัก ได้ยินมาว่าอ๋องซู่กับข้าหลวงหยางนำสินสอดทองหมั้นและสินเดิมของคุณหนูหยางออกมาเพื่อช่วยเหลือผู้ประสบภัยด้วยนะเจ้าคะ!”“ชาวบ้านในปากั๋วโจวของเราต่างซาบซึ้งใจในตัวอ๋องซู่และข้าหลวงหยางยิ่งนัก!”หลิงหว่านจึงฉวยโอกาสเอ่ยขึ้น “คุณหนูหยางผู้นี้ยอมสละได้แม้กระทั่งสินสอดและสินเดิมของตนเอง ช่างมีจิตใจดีงามโดยแท้!”“จริงสิ ข้าได้ยินมาว่าคุณหนูหยางยังเชี่ยวชาญด้านการแพทย์ด้วย แล้วนางได้เปิดโรงหมอหรือไม่?”พานหลิงส่ายหน้า “คุณหนูหยางเชี่ยวชาญการแพทย์หรือเจ้าคะ? เรื่องนี้ข้ามิทราบเลย รู้เพียงว่าฮูหยินหยางมีความรู้เรื่องยา แต่นางก็มิได้เปิดโรงหมอเจ้าค่ะ!”หลิงหว่านหัวเราะ “เช่นนั้นคงเป็นเพราะในปากั๋วโจวของพวกเจ้ามีหมอจำนวนมากแล้ว ฮูหยินหยางจึงมิจำเป็นต้องออกมาเปิดหน้าเปิดโรงหมอกระมัง!”หลิงหว่านได้รับอิทธิพลความคิดมาจากหลิงอวี๋ นางจึงรู้สึกว่าหน้าที่ของหมอคือการช่วยชีวิตผู้คนรักษาผู้บา

  • ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา   บทที่ 2739

    เซียวหลินเทียนตอบอย่างเป็นธรรมชาติว่า “พวกเขาได้ล่วงหน้าไปจัดเตรียมที่พักและอาหารการกินที่ปากั๋วโจวให้พวกเราสองสามีภรรยาแล้ว!”“เมื่อไปถึงปากั๋วโจว พวกเขาก็จะมารอรับพวกเราอยู่ที่หน้าประตูเมือง!”ต่งหลิ่วก็มิได้เอ่ยถามสิ่งใดอีก เขาพาผู้คุ้มกันผู้หนึ่งเร่งขับรถม้ามุ่งหน้าไปยังเมืองปากั๋วเซียวหลินเทียนนั่งอยู่ในรถม้า เลิกม่านหน้าต่างขึ้นเพื่อชมทิวทัศน์ด้านนอกแม้ฝนจะยังคงโปรยปราย ทว่าก็บางเบาลงทุกวัน ทัศนวิสัยก็กว้างไกลขึ้นมากผืนนาที่อยู่ห่างไกลออกไปซึ่งเคยได้รับความเสียหายจากพายุฝนและอุทกภัยยังมิได้เริ่มเพาะปลูกใหม่ แต่ก็ไม่มีน้ำท่วมขังอีกต่อไปเห็นได้ชัดว่า หยางเฉิงได้ทุ่มเทแรงกายแรงใจในการจัดการเรื่องนี้เป็นอย่างมากยิ่งเดินทางเข้าใกล้ตัวเมือง สภาพการณ์ก็ยิ่งดีขึ้นบริเวณใกล้เคียงไม่มีร่องรอยของน้ำท่วมแล้ว ทั้งยังสามารถเห็นเหล่าพ่อค้าสัญจรไปมาบนเส้นทางได้บ้างเมื่อเซียวหลินเทียนและหลิงอวี๋เห็นภาพนี้ก็ต่างรู้สึกยินดีอยู่บ้างหากสถานการณ์ยังคงเป็นเช่นนี้ต่อไป เพียงรอให้ฝนหยุดตก ทุกอย่างก็จะค่อย ๆ กลับคืนสู่สภาวะปกติได้ในมิช้าครั้นมาถึงประตูเมือง ลู่ปินพร้อมด้วยองครักษ์คนหนึ

More Chapters
Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status