ตอนที่ 2 จุดเปลี่ยนของหลินซูหนี่ว์

หลังจากวันนั้นซือลู่ชิงก็ทำหน้าที่ของคู่หมั้นวัยเด็กได้เป็นอย่างดี เขาช่วยสอดส่องดูแลหลินซูหนี่ว์ตอนที่เธออยู่โรงเรียน เป็นที่พึ่งพาให้กับเธอไม่ว่าเด็กหญิงต้องเจอกับสิ่งใด เขามักจะแก้ปัญหาให้เธอเสมอ พอเพื่อนๆ เอ่ยปากถามว่าน้องเขาสำคัญยังไง ซือลู่ชิงก็บอกว่าเขาดูแลเธอในฐานะพี่ชายเพราะน้าซือซือฝากฝังมา เพื่อนๆจึงไม่เซ้าซี้เขาอีก แต่ทุกครั้งที่หลินซูหนี่ว์โดนรังแกเธอก็มักจะได้รับความช่วยเหลือจากซือลู่ชิงเสมอ และนั่นยิ่งทำให้ความรู้สึกที่เธอมีต่อเขามันเพิ่มมากขึ้นไปทุกวัน ผิดกับเพื่อนๆของเด็กชายที่สงสัยในตัวของคุณชายเย็นชาขึ้นไปทุกวัน

“นายทำไมเป็นคนแบบนี้วะ”

เสียงของลี่หมิงเพื่อนในกลุ่มเอ่ยขึ้นอย่างไม่เข้าใจการกระทำของเพื่อน ไม่มีใครรู้เรื่องที่ซือลู่ชิงกลายเป็นคู่หมั้นของหลินซูหนี่ว์ตามสัญญาที่ผู้ใหญ่ตกลงกันนอกจากต้าเฟยและซือลู่เหลียนน้องสาวฝาแฝดของเขา

“ก็บอกแล้วไงว่าแม่ของน้องซูหนี่ว์ฝากมา” เสียงเย็นชาของเด็กวัยสิบสามปีเอ่ยออกมาอย่างรำคาญ

“แล้วทำไมต้องทำเสียงรำคาญด้วยอะ” หวังเหว่ยเอ่ยถามขึ้น เวลานี้ไม่มีใครไม่สงสัยในสิ่งที่คุณชายใหญ่ผู้แสนเย็นชากระทำต่อสาวน้อยผมเปียคนนั้น

“เห้ย!! พวกนายอย่าถามให้มาก”

บอดี้การ์ดวัยสิบสามปีทำหน้าที่ตัดความรำคาญใจให้คุณชายซือลู่ชิงทันที เขาและคุณชายซือลู่ชิงเติบโตมาด้วยกันก็ว่าได้และนายท่านซือมู่อันก็ส่งเสียเขาให้เรียนไปพร้อมๆ กับคุณชายใหญ่ ทั้งคู่ได้เรียนวิชาหลากหลายแขนงเกินวัยและได้เรียนวิชาศิลปะป้องกันตัว ทำให้ทั้งคู่นั้นเก่งไปเกือบซะทุกอย่าง แม้แต่ซือลู่เหลียนเองก็ยังได้ร่ำเรียนเช่นเดียวกัน เพราะซือมู่อันเห็นว่าตระกูลซือถึงแม้จะประกอบอาชีพสุจริตแต่เขาก็ไม่รู้ว่าจะมีวันไหนที่จะโดนคนไม่ดีลอบกัดอีก อย่างน้อยๆให้ลูกๆ ได้มีวิชาป้องกันตัวอย่างน้อยก็ทำให้เขาได้คลายความกังวลว่าจะมีใครมาทำอะไรลูกๆ ของตนไม่ได้

เพื่อนๆ ต่างเงียบเสียงที่จะเอื้อนเอ่ยออกมาเพื่อไถ่ถามอีก ทันทีที่ต้าเฟยเอ่ยออกมา ต้าเฟยทำตัวโตเกินวัย เขาดูแลทายาทของตระกูลซือทุกคน ถึงแม้ว่าคนที่เขาดูแลใกล้ชิดที่สุดคือคุณชายใหญ่ แต่เขาก็ไม่ละเลยที่จะดูแลคุณชายน้อยด้วย ส่วนคุณหนูกลางนั้นไม่ต้องห่วง เพราะเธอเรียนวิชาศิลปะป้องกันตัวมาเช่นกัน จะมีก็แค่กันไม่ให้พวกหนุ่มๆ มายุ่งวุ่นวายกับเธอ

“น้อง!! ทำไมคุณชายซือมู่ชิงต้องมาสนใจน้องด้วย”

เสียงของรุ่นพี่คนหนึ่งเอ่ยถามขึ้นขณะที่รุ่นน้องตัวเล็กทั้งสามคนกำลังจะเดินผ่านหน้าห้องเรียนที่เธอกำลังรอเรียนอยู่

“เพราะพี่มู่ชิงเป็นลูกชายเพื่อนสนิทของแม่ซูหนี่ว์ยังไงล่ะคะ พี่เขาก็ต้องปกป้องดูแลน้องสาวคนนี้เป็นธรรมดาอยู่แล้ว”

เด็กหญิงวัยสิบขวบตอบออกมาราวกับเป็นผู้ใหญ่ เธอรู้ดีหากบอกไปว่าเธอเป็นคู่หมั้นของซือลู่ชิง พวกรุ่นพี่คงจะไม่เชื่อและพากันหัวเราะเธอออกมาแน่ เด็กหญิงจึงเลือกที่จะไม่พูดความจริง

“อ๋อ.. เป็นแบบนี้เองหรอ ไปเถอะจ้ะ ไปเรียนเถอะ” น้ำเสียงแข็งๆ ก่อนหน้าแปรเปลี่ยนเป็นอ่อนลงทันที

เด็กหญิงพร้อมเพื่อนอีกสองคนพากันเดินจากไป นี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่หลินซูหนี่ว์โดนพวกรุ่นพี่เรียกเอาไว้เพื่อที่จะสอบถาม บ้างก็พูดดี บ้างก็พูดหาเรื่อง แต่พอจะเจอเรื่องร้ายๆ ซือลู่ชิงก็มักจะโผล่มาปกป้องเธอทันเวลาเสมอ แต่มีอยู่ครั้งเดียวที่เธอไม่ชอบ นั่นก็คือวันแห่งความรักในวัยสิบสองปีของเธอ และกลายเป็นวันที่เปลี่ยนแปลงเส้นทางชีวิตของเธอไปโดยสิ้นเชิง

หลินซูหนี่ว์ในวัยสิบสองปี ยืนมองดูคู่หมั้นหนุ่มวัยสิบห้าปีด้วยความไม่ชอบใจ ถึงแม้เขาจะไม่ได้ยิ้มแย้มเวลาที่สาวๆ ส่งดอกกุหลาบ ช็อกโกแลตหรือแม้แต่ของขวัญให้ เธอก็รู้สึกไม่พอใจอยู่ดี

จนเธอเห็นรุ่นพี่คนหนึ่ง ที่เคยเรียกเธอไปถาม เดินเข้าไปหาชายหนุ่มที่มีเพื่อนๆ รายล้อมก่อนที่จะยื่นกล่องช็อกโกแลตรูปหัวใจสีหวานให้ เธอก็เห็นอยู่หรอกว่าซือลู่ชิงไม่ได้รับ แต่ไม่รู้ทำไมเธอถึงรู้สึกหงุดหงิดใจแปลกๆ

ตลอดห้าปีที่ผ่านมาเขาไม่เคยปริปากบอกใครเลยว่าเธอคือคู่หมั้นของเขา ซึ่งในตอนที่เธอยังเด็กเธอก็พอเข้าใจ เขาคงกลัวว่าจะทำให้เธอเสียหาย แต่ตอนนี้เขาโตพอที่จะมีสาวๆ มารุมล้อมแล้ว เขาก็ยังไม่อยากที่จะปริปากบอกใคร

เขาดูแลเธอเป็นอย่างดีจนพวกพี่ๆ ในกลุ่มเพื่อนของเขาแอบมาถามเธอบ่อยๆ แต่เธอก็เลี่ยงที่จะพูดความจริงในเมื่อฝ่ายชายเองยังไม่อยากจะยอมรับว่าเธอไม่ได้เป็นแค่น้องสาวของเขา

ตอนนี้เธอคิดว่าเธอโตพอที่จะทวงสิทธิ์ของเธอเองได้แล้วจึงเดินเข้าไปหาเขาทันทีหลังจากที่รุ่นพี่สาววัยสิบสามปีเดินจากไป