MasukShare
ตอนที่ 5
Terakhir Diperbarui:
2024-10-31 19:55:18“เห็นไหมคะ อร่อยมากเลย” นิราบอกแขกด้วยใบหน้าแดงนิดๆ ก่อนจะยิ้มโชว์เขา ว่าเหล้าที่เธอแนะนำมันอร่อยสุดยอดแค่ไหน
“อร่อยก็ยกอีกสิ”
แล้วแก้วที่สอง ที่สามก็ตามมา เหล้ายิ่งหวานลิ้นเท่าไหร่ ยิ่งดื่มง่ายและเมาเร็วเท่านั้น
“เห็นไหมคะ ว่าอร่อย” นิราเลียริมฝีปากเก็บเอาเหล้าที่เลอะขอบปากเธอออก หลังจากยกแก้วที่สี่หมดลงไปแล้ว ตอนนี้สติที่เธอเคยมี แทบจะปลิวหายไปหมดแล้ว
“ไม่เห็นจะอร่อยเลย ไหน ‘เอาของเธอ’ มาชิมสิ” เขาพูดเบาๆ พลางกระตุกยิ้ม ร่างสวยที่นั่งอยู่ใกล้มาตลอด ขยับเข้ามาใกล้จนตัวชิดกัน ก่อนเธอจะยกแก้วเหล้าของตัวเองยื่นไปตรงหน้า ผู้ชายรูปหล่อที่กำลังยกยิ้มชั่วร้ายใส่เธอ
“เอาสิคะ ชิมเลย” นิรายื่นแก้วเหล้าไปให้นานแล้ว แต่เขาไม่รับมันไปสักที นิราจึงขยับหน้าไปใกล้มากขึ้น เมื่อร่างสูงเอาแต่นั่งมองเธอนิ่งๆ
“ชิมแบบนี้ดีกว่า”
พูดจบก็เทเหล้าเข้าปากรวดเดียวหมด ก่อนจะเหลือไว้ในปากนิดหน่อย แล้วดึงเธอเข้ามา บดริมฝีปากตัวเองลงไป บนกลีบปากเล็กๆ ของเธอทันที
“อ๊ะ อื้อ~”
นิราครางเสียงแผ่ว เมื่อโดนริมฝีปากหยักสวยกดทับลงมาอย่างรวดเร็ว เธอได้แต่อยู่นิ่งๆไม่รู้จะทำยังไงดี ร่างกายที่ควรขัดขืนไร้แรงต้านทาน มีเพียงความรู้สึกวูบไหวตามอัตราการเต้นของหัวใจที่ถี่กระชั้นขึ้นเท่านั้น ที่บอกว่าเธอยังมีสติ
“อึก อึก อื้อ”
เขาบังคับให้เธอเปิดปากออกด้วยชั้นเชิงที่เหนือกว่า แล้วส่งเหล้าเข้าไป เธอจำต้องกลืนมันลงคอ เพราะกลัวตัวเองจะสำลักเหล้านั่น เมื่อมันถูกเธอกลืนลงไปจนหมด เขาก็ใช้ลิ้นกวาดต้อนชิมรสชาติที่หลงเหลือในปากของเธอต่อ
หวานกว่าเหล้า และอร่อยจริงๆ ด้วย
ร่างสูงคิดอย่างดีใจ แม้จูบเธอจะอ่อนประสบการณ์ แต่รสชาติกลับหวานล้ำน่าค้นหา ว่าในปากเล็กๆนี่มีอะไรบ้าง เขาไล้ลิ้นไปตามฟันซี่สวยของเธอ ก่อนจะใช้มันเกี่ยวพันเอาลิ้นเล็กๆ ของเธอที่หลบหนีเข้าไปด้านในปากออกมา ดึงดันมาเกี่ยวพันกันด้านนอกอีกครั้ง ตามการชักนำของเขาเอง
“อืม”
นอกจากจะไม่ประสีประสา แล้วยังหัวอ่อนอีก แค่เขาขยับลิ้นออกมาจากปากเธอ เธอก็ขยับลิ้นตามลิ้นเขาออกมาด้านนอก ก่อนจะเกี่ยวรัดกันอย่างดูดดื่มกับลิ้นของเขาอีกครั้ง และยาวนานกว่าเดิม
“อ่า” นิราครางแผ่วเบาในลำคอ กับประสบการณ์แปลกใหม่ที่คนตัวโตเป็นคนสอน
“ต่อนะ”
ทันทีที่ได้ยินเสียงครางหวาน เขาก็ก้มลงไปจูบเธออีกครั้งอย่างหลงใหล ทั้งที่เพิ่งจะปล่อยให้เธอได้หายใจไม่ถึงหนึ่งนาทีด้วยซ้ำ
“อ่า อ่ะ อ๊า”
นิราครางเสียงกระเส่า เมื่อคนตัวโตกว่าไม่ได้ทำแค่จูบ เขากำลังกอบกุมหน้าอกเธออย่างแรง ซ้ำยังใช้นิ้ววนบริเวณที่เป็นจุกนมของเธอด้วย
“หยุดนะคะ” นิราร้องห้ามเสียงแหบพร่า เธอไม่ควรให้เขาทำแบบนี้ เธอต้องหยุด แม้จะมีสติน้อยนิดก็ตาม
“ห้ามหรือยั่ว?”
ร่างสูงถอยออกมาดูสีหน้าของเธอ ก่อนจะยกมุมปาก เป็นรอยยิ้มร้ายๆส่งไปให้
อ่า แย่แล้วนิรา เธอไม่น่ารอด นิราได้แต่บอกตัวเองในใจ
“เปล่านะคะ ฉันไม่ได้ยั่ว”
นิราบอกร่างสูงสมส่วนที่อยู่ใกล้ๆ ใกล้ที่แบบเนื้อแนบเนื้อไปหมด ตอนนี้เหลือเพียงส่วนบนของเธอกับเขาเท่านั้นที่ยังห่างกัน เพราะเธอใช้มือดันตัวเขาออกห่าง แต่ด้านล่างเธอไปเกยบนตักแกร่งของเขา ตั้งแต่เมื่อไหร่ก็ไม่รู้
“จริงเหรอ”
เสือถามเสียงเบา แววตาเย้ยหยันอยู่ในที เขาเจอผู้หญิงแบบเธอมาเยอะ ผู้หญิงที่เข้ามายั่วเขาให้หลงใหลไปกับร่างกายแบบผู้หญิง เขาเจอมาทุกรูปแบบแล้วละ ผู้หญิงที่หลอกลวงว่าไร้ประสบการณ์แบบเธอก็ด้วย พอถึงเตียงจริงๆกลับผ่านมาอย่างโชกโชนแทบทุกราย
“จริงนะคะ ฉันไม่ได้ยั่วคุณ” นิรายู่ใบหน้าสวยนิดๆ เมื่อเขาไม่เชื่อเธอ “ถ้ายั่วต้องแบบนี้ค่ะ”
นิราพูดจบก็ผลักร่างสูงนอนราบไปกับโซฟาตัวสวย โน้มใบหน้าแดงก่ำลงใกล้ ขบเม้มเบาๆบนริมฝีปากหนา เธอทำแค่นั้นก่อนจะเงยหน้าขึ้นมองเขา
“แบบนี้เขาไม่เรียกยั่วหรอก” เสือพูดอย่างถูกใจการกระทำราวกับเด็กน้อยของเธอ ที่เธอเรียกมันว่า ‘ยั่ว’ นิราจึงเอียงใบหน้าน้อยๆ มองเขายิ้มเยาะ
“ต้องแบบไหนเหรอคะ ถึงจะเรียกยั่ว” นิราถามออกไปด้วยใบหน้าใสซื่อ ที่มันแดงก่ำเพราะฤทธิ์เหล้าราคาแพง
“ไม่บอก เธอต้องเรียนรู้เอง”
เสือกดร่างเธอให้แนบชิดกันมากขึ้น แล้วขยับร่างบอบบางยั่วยวนของเธอ เข้ากับร่างกายของเขาแผ่วเบา ดูท่าคนข้างบนจะไม่รู้จักคำว ‘ยั่ว’ เลยสักนิด
“ต้องเรียนกับใครคะ” นิราอยากรู้ เธอไม่เคยยั่วใครมาก่อน แล้วก็นึกฉุนที่คนตรงหน้าเอาแต่ว่าเธอ
“จะเรียนกับฉันเหรอ?” ถามอย่างไม่แน่ใจ เธอก็ให้แฟนเธอสอนสิ ฉันเป็นลูกค้า เสือได้แต่คิดในใจ
“สอนหน่อยไม่ได้เหรอคะ ฉันอยากยั่วคุณ” นิราพูดไปอย่างใจคิด เธอนึกอยากยั่วอารมณ์คนแบบเขา คนที่เอาแต่ทำหน้านิ่งตลอดเวลา
“ทำไม?” เสือถามอย่างสงสัย รู้ว่าฐานะอย่างเขาคงมีคนอยากจะยั่วยวนเขาเต็มไปหมด
เพราะเขาคือ เสือ หรือ พยัคฆ์ อัครโยธินกุล อายุ 30 ปี ประธานบริษัทนำเข้าและส่งออกรถยนต์ยี่ห้อดัง ซึ่งไม่ใช่แค่นั้น เขายังมีทรัพย์สินในครอบครองอีกเยอะแยะมากมาย ไม่ว่าใครต่างก็ต้องการยั่วให้เขาหลงใหลทั้งนั้น และเธอเองก็คงรวมอยู่ในนั้นด้วย
“ก็คุณว่าฉันนี่นา คุณมาหาว่าฉันยั่วคุณก่อน” นิราพูดไปตามตรง ก่อนจะทิ้งตัวลงไปกับอกแกร่ง เมื่ออยู่บนตัวเขานานขึ้น แถมเขายังขยับร่างเธอไปมากับร่างเขาอีก มันทำให้เธอง่วง เขาทำเหมือนกล่อมลูกไม่มีผิด
“แค่นั้น”
เสือถามคนที่ซบหน้าอยู่บนอกของเขา ทั้งยังปิดเปลือกตาลง ปิดบังดวงตาหวาดเยิ้ม
อย่าบอกนะว่ายัยนี่ง่วง นี่ไม่รู้สึกถึงแก่นกายแข็งขืนของเขา ที่ดุนดันต้นขาเธอผ่านกางเกงผ้าเนื้อดีเลยเหรอ ถึงได้กล้าหลับแบบนี้
“…….”
นิราหลับลงอย่างรวดเร็ว ตอนนี้ดึกแล้ว ยิ่งดื่มเหล้าแรงๆยิ่งทำให้ง่วงหนักเข้าไปอีก
“นี่เธอ! เธอ!” เสือเรียกเสียงดัง ยัยคนที่บอกว่าจะยั่วยวนเขาเอาแต่หลับสบายอยู่บนอกเขา ทั่งที่ร่างเย้ายวนของเธอ ก่ายกอดกับร่างของเขาที่มันตื่นตัวเต็มที่นี่นะ
เธอยั่วได้เก่งมาก แต่เป็นยั่วโมโหนะ ยัยบ้า!
“นี่เธอ ตื่น!” เสือตะโกนเสียงดังใส่คนที่หลับเอาเป็นเอาตายมาเกือบ20 นาทีแล้ว อารมณ์ที่มันเกิดก่อนหน้านั้นสงบลงไปแล้ว เพราะเธอทับของเขาจนมันชาหมดแล้วยังไงละ
“ถ้าไม่ตื่นจะลากไปด้วยนะ” เสือมองนาฬิกาที่บอกเวลา 01.30 แล้ว เขาต้องกลับแล้ว ก่อนที่ร้านจะปิด
“งื้อ” นิราขยับตัวอย่างงัวเงียในอ้อมกอดของเสือ เขากอดเธอไว้เบาๆ เพราะกลัวเธอจะพลัดตกจากโซฟา
Bab terbaru
ยั่ว ใต้พันธนาการ 41
“ผมรู้ว่าคุณไม่เชื่อง่ายๆ เพราะเพิ่งจะโดนหลอกมา ผมถึงให้เวลาคุณเรียนรู้ผมไง” มองใบหน้าสวยใต้ร่างด้วยสายตาจริงใจ จับมือซ้ายเธอขึ้นมากดจูบกลางฝ่ามือ หยืดตัวขึ้นนั่งทั้งที่เธอยังอยู่ใต้ร่าง ล้วงหากล่องแหวนที่ได้มาจากวีรญา เปิดกล่องหยิบแหวนด้านในออกมา สวมลงไปบนนิ้วนางเรียวสวย “จองแล้วนะ ผมขอจองคุณไว้ก่อน ถ้าคุณพร้อมเมื่อไหร่ ผมจะทำให้คุณเป็นภรรยาผมอย่างถูกต้อง” “มะ หมายความว่ายังไงคะ?” “หมั้นไว้ก่อนไง คุณลงวันลาไว้นี่ แจ้งในใบลาว่าจะกลับบ้าน ผมขอไปนะ ขอให้ผู้ใหญ่ฝั่งผม ไปหมั้นหมายคุณตามประเพณี” “คุณมั่นใจเหรอคะว่าเป็นรุ้งมันดีแล้ว รุ้งไม่มีอะไรที่เหมาะกับคุณเลย” วายุภักษ์ดึงคนใต้ร่างขึ้นมาอีกครั้ง คงต้องเคลียร์กับเธออีกนาน ทั้งที่ร่างกายต้องการทำเรื่องที่เคยทำกับเธอบ่อยๆ “มั่นใจ ผมมั่นใจว่าคุณจะเป็นเมียที่ดีที่สุดของผม และเป็นแม่ที่ดีที่สุดของลูกผม แล้วคุณล่ะ คิดยังไงกับผมเหรอ มั่นใจหรือเปล่า ดีหรือเปล่าที่ได้เป็นคนรักของผม” “ดีสิคะ ตอนนี้รุ้งดีใจจนไม่รู้จะพูดยังไงเลยค่ะ” รุ่งทิวาไม่รู้จะพูดยังไงจริงๆ สมองเธอขาวโพลนไปหมด รู้สึกมีความสุขราวกับนอนอ
ยั่ว ใต้พันธนาการ 40
“คุณอ้วก!” “อ่า!” ใบหน้าสวยสะอาดซับสีเลือดจนแดงก่ำ เธอสร้างเรื่องให้เขาแก้อีกแล้ว ไม่กล้าพูดอะไร ได้แต่ยืนพิงกำแพงห้องอยู่อย่างนั้น “มานี่สิรุ้ง” มือใหญ่ตบลงบนต้นขา ใช้สายตากดดัน จนรุ่งทิวาก้าวขาเดินไปหา ร่างกายเธอเหมือนจะฟังคำสั่งเขา เพียงแค่เขาออกคำสั่งและส่งสายตากดดัน ร่างกายก็ทำตามทั้งที่สมองสั่งว่าไม่ หมับ! พรึ่บ! รุ่งทิวายกมือขึ้นดันแผ่นอกไว้ เมื่อโดนคนเอาแต่ใจ รวบขึ้นมานั่งบนตักพร้อมกับยกมือกดแผ่นหลังเข้าหาตัว เงยหน้าขึ้นมอง ก่อนจะหลบสายตาลงต่ำ เธอไม่กล้ามองหน้าเขา ทั้งที่หัวใจเรียกร้องให้มองเพราะคิดถึง “เงยหน้าขึ้นมา!” “ไม่ค่ะ!” “เดี๋ยวนี้!” “อื้อ!” เพียงแต่เธอทำตาม ริมฝีปากกระจับสวยก็บดเข้าหาทันที ลิ้นร้อนตวัดเลียทั่วกลีบปากนุ่ม แยกมันออกจากกันช้าๆ คว้านลิ้นชิมด้านในก่อนจะครางฮึม เมื่อรสชาติและกลิ่นของเหล้ายังติดอยู่ในโพรงปาก ทั้งที่ตอนอาบน้ำ เขาแปรงฟันให้เธอไปแล้ว “เหม็นเหล้า! ไม่ชอบเลย” ที่ไม่ชอบ ม่ใช่ว่ามันเหม็นหรอก เพราะตัวเองกำลังหงุดหงิด ถ้าหากเธอไม่ดื่มจนเมามายไร้สติ ผู้ชายอย่างวชิราคงไม่มีช่องเข้าหา วันนี้ถ้าเขาไปช่วยไม่ทัน บอกได้คำ
ยั่ว ใต้พันธนาการ 39
“เอาไงดีอะจิน รุ้งโดนไอ้นั่นพาตัวไปแล้ว” วชิราเป็นผู้ชายดีแค่เปลือกนอก น้อยคนที่จะรู้ว่าเขาชอบทำร้ายร่างกายผู้หญิง ธารธาราเป็นเพื่อนกับผู้หญิงที่เคยถูกวชิราทำร้าย จึงไม่กล้ายื่นมือเข้าไปมาก กว่าเขาทำร้ายรุ่งทิวาให้ได้รับบาดเจ็บ “พี่ชายคุณ โทรหาพี่ชายคุณ” “โทรแล้ว พี่สายลมไม่รับ” “แจ้งตำรวจเลยไหม?” “กลัวตำรวจไม่รับแจ้งนี่สิ” “โอ้ย!” ธารธารายีผมจนฟู กดต่อสายหาพี่ชายอีกครั้ง แต่ก็ยังไม่รับเหมือนเดิม จึงกดเข้าไปในไลน์ เมื่อเห็นว่าพี่ชายอ่านแต่ไม่ยอมตอบ ก็เริ่มรู้สึกหงุดหงิด “อ่านแต่ไม่ตอบ! โอ้ย! โมโหแล้วนะ” “น้ำ จะไปไหนอะ!” “ไปจัดการเองไง ใครจะยอมปล่อยให้ว่าที่น้องสะใภ้โดนลากไปอย่างนั้นวะ!” “เห้ย! รอด้วย” จิรายุรีบตามคนรักไป ธารธาราวิ่งหายไปยังลานจอดรถ มองซ้ายขวาแต่ไม่เห็นใคร กำลังจะวิ่งไปหน้าร้าน ร่างทั้งร่างก็ถูกรวบไปกอดไว้ จิรายุจุ๊ปากเป็นเสียงปราม เมื่อคนในอ้อมกอดดิ้นรนหนี จนเหนื่อยหอบ “มีคนมาจัดการแล้ว” ธารธารามองตามสายตาคนตัวสูงกว่าไป เมื่อเห็นพี่ชายยืนอยู่ด้านหน้าวชิรากับรุ่งทิวา ก็หยุดดิ้นรนหนี ยอมอยู่นิ่งๆในอ้อมกอด ซบใบหน้าอยู่อย่างนั้น จนคนถูกซบห
ยั่ว ใต้พันธนาการ 38
“สวัสดีครับคุณเลขา” จิรายุนั่งลงเก้าอี้ว่างข้างๆ เขาเห็นเธอตั้งแต่อยู่หน้าร้าน เห็นว่าเป็นเลขาของว่าที่พี่เขยเลยเข้ามาทักทาย แอบสำรวจใบหน้าเศร้าหมองของเธอนิดๆ เป็นผู้หญิงที่ไม่ได้สวยโดด แต่กลับมีเสน่ห์มาก จนไม่อยากละสายตา “สวัสดีค่ะ คุณจิรายุ?” “ครับ คุณชื่ออะไรน่ะ เหมือนผมจะยังไม่รู้ชื่อคุณเลย” “รุ่งทิวาค่ะ” รุ่งทิวาแนะนำตัวเสร็จ พนักงานก็ยกเหล้ามาเสริฟพอดี จิรายุหรี่ตามองขวดเหล้าสลับกับใบหน้าสวยหวาน ผู้หญิงท่าทางไม่เจนโลกอย่างเธอ ดื่มเหล้าไม่ผสมอะไรเลยเหรอ “คุณดื่มเหล้าไม่ผสมเหรอ” “มันต้องผสมเหรอคะ?” “อะห่ะ! ผมว่าดื่มแบบผสมดีกว่านะ คือว่าเหล้ามันแรงมาก” “เหรอคะ ฉันไม่รู้” “ผมขอแนะนำในฐานะเจ้าของร้านนะ คุณอย่าพูดแบบนี้ถ้าหากมาดื่มคนเดียว มันจะกลายเป็นเหยื่อให้เสือในร้านผมหมายตา” จิรายุขยิบตาให้ข้างหนึ่ง ท่าทางเจ้าเสน่ห์ของเขา ไม่มีผลต่อรุ่งทิวา เธอยังคงสีหน้าเดิม จนคนหว่านเสน่ห์รู้สึกเสียวสันหลังวูบวาบ เพิ่งจะเคยโดนผู้หญิงเมิน “ค่ะ” “อ่า ถ้าต้องการอะไร เรียกผมได้นะ ผมจะบริการเอง” “ขอบคุณค่ะ แต่ฉันอยากอยู่คนเดียว” “อ่า! โอเค! เดี๋ยวผมให้พนักงานของผม
ยั่ว ใต้พันธนาการ 37
“นั่น…ชงให้ผมก่อนนะ” “ถ้าท่านอยากได้ก่อน ดิฉันจะชงให้ก่อนค่ะ ประชุมใกล้เสร็จหรือยังค่ะ มีแขกมารอท่านอยู่ที่ห้องรับรองค่ะ” “ผู้หญิง?” “ค่ะ ผู้หญิง” “อืม อย่างนี้ต้องรีบจบการประชุมเร็วๆแล้วสิ” พูดจบก็เอื้อมมือไปหยิบแก้วกาแฟร้อนๆ ที่รองอยู่ใต้เครื่องชงกาแฟมาถือไว้ เอื้อมไปหยิบน้ำตาลมาเทใส่หนึ่งซอง จากนั้นก็หมุนตัวเดินออกไปจากห้องชงกาแฟ เลี้ยวหายเข้าไปในห้องประชุม เพื่อจบการประชุมลง “พอดีผมมีแขก ถ้าไม่มีอะไรด่วน ผมขอจบการประชุมวันนี้ก่อนนะ คุณริสา ช่วยจองร้านอาหารให้ผมหน่อยครับ” พูดจบก็ก้าวเดินไปพร้อมเลขาสาว แม้ริสาจะสงสัยเรื่องความสัมพันธ์ของเจ้านายกับรุ่นน้อง แต่เจ้านายบอกเองว่าไม่มีอะไรให้ต้องกังวล เธอจึงได้แต่สงสัยและไม่กล้าถาม ได้แต่ทำงานของตัวเองให้ดีที่สุด “เป็นร้านอาหารริมแม่น้ำดีไหมคะบอส?” “ดีเลย คุณจองให้ผมหน่อยนะ” “ค่ะท่าน” วายุภักษ์หยุดยืนอยู่หน้าห้องรับรอง แอบใช้หางตามองไปหน้าห้องทำงานของตัวเอง เห็นรุ่งทิวานั่งทำหน้าเรียบเฉยอยู่ตรงนั้น มุมปากก็ขยับขึ้น ถอนหายใจออกไปเบาๆ ผลักประตูเข้าไปด้านใน ปิดมันลงพร้อมกับอ้าแขนรับร่างของผู้หญิงในห้อง “คิดถึงมาก
ยั่ว ใต้พันธนาการ 36
กว่าจะกินข้าวเสร็จ ก็เป็นเวลาใกล้เลิกงานตามเวลาปกติพอดี วายุภักษ์ไม่มีคิดจะกลับเข้าไปในบริษัทอีก จึงขับรถชมวิวไปเรื่อย เมื่อขับมาถึงเขื่อนเก็บน้ำประจำจังหวัด ก็ขับรถไปจอดใต้ต้นไม้ใหญ่ รุ่งทิวาลงจากรถไปก่อน ทอดสายตามองฝืนน้ำกว้างใหญ่ ปล่อยความคิดให้ล่องลอยไปตามการกระเพื่อมของน้ำ คิดหาคำพูดดีๆ มาใช้จบความสัมพันธ์กับเจ้านายหนุ่ม เมื่อคนตัวโตเดินมาหยุดยืนอยู่ข้างๆ ก็ตัดสินใจพูดออกไปเสียงเบา “เรื่องของเรา ขอให้มันจบแค่นี้ได้ไหมคะ” “ทำไม?” เพราะสังเกตอยู่ตลอด จึงไม่แปลกใจที่ได้ยินแบบนั้น แม้เธอจะพยายามทำตัวเป็นปกติ แต่เขารู้ดีว่าเธอมีบางอย่างแปลกไป ร่างสูงขยับไปยืนซ้อนอยู่ด้านหลัง วางคางลงบนไหล่เล็กอย่างที่ชอบทำ โอบกอดร่างเย้ายวนไว้หลวมๆ “รุ้งจะกลับไปคืนดีกับอดีตคนรักค่ะ” มันเป็นเหตุผลที่เธอคิดว่า น่าจะจบความสัมพันธ์ได้ดีที่สุด “ลืมเขาไม่ได้เหรอ” วายุภักษ์หลับตาลงแล้วลืมขึ้นใหม่ เรื่องของหัวใจเขาคงบีบบังคับเธอไม่ได้ ถ้าหากว่าเธอยังลืมผู้ชายคนนั้นไม่ได้ เขาก็พร้อมจะถอย และให้เกียรติการตัดสินใจของเธอ “…ค่ะ รุ้งลืมเขาไม่ได้” พูดจบน้ำตาก็เอ่อขึ้นมารอบดวงตา ที่เสียใจต
Anda juga akan menyukai
