ตอนที่82 จำยอม

“พี่อี้หลาง เราไปเข้าเฝ้าเสด็จพ่อกันเถอะเจ้าค่ะ”

แม้ว่านางจะขุ่นเคืองลู่เยี่ยถิง แต่เมื่อเห็นสภาพของเขาตอนนี้ ก็ทำใจมองนานมิได้เช่นกัน หญิงสาวคว้ามือคู่หมั้น เดินออกจากตรงนั้นเงียบๆ

ต้วนอี้หลางก้าวตามอย่างว่าง่าย มือหยาบกร้านกระชับมือบางให้แน่นขึ้น เป็นองค์หญิงที่ดื้อเพียงใดกันนะ มือของนางจึงไม่นุ่มนิ่มอย่างที่ควรจะเป็น ชายหนุ่มยิ้มน้อยๆ อย่างน้อยยามไกลตา นางก็ปกป้องตนเองได้

“เจ้ารู้ไหมว่าตนเองเทียบกับหลานชายข้า แม้แต่คนเล็กสุดยังไม่ได้เลย แต่ทำเป็นผองขนใส่ผู้อื่น ไร้องค์หญิงไฉอ้ายหนุนหลัง เจ้าก็เป็นได้แค่สวะเท่านั้น”

จางหลีเกอ เอ่ยจบก็ก้าวผ่านร่าง ที่ยังกองอยู่บนพื้นไปอย่างมิแยแส โดยมีจู้กงกงและม่อเหลียวตามไปมิห่าง

“ท่านอ๋อง เป็นอย่างไรบ้างเจ้าคะ เจ็บมากหรือไม่”

คุณหนูหลงรีบเข้าประคองอ๋องหนุ่ม ก่อนจะกลืนน้ำลายเหนียวหนืดลงคอ เมื่อเห็นใบหน้าของลู่อ๋อง ซึ่งมีฟันหน้าหายไปถึงสองซี่ทีเดียว

“ไสหัวไป!”

มู่เยี่ยถิง สะบัดแขนที่หญิงสาวเกาะกุม จนร่างบางเซล้มลง แค้นนี้เขาต้องชำระ ไอ้คนชั้นต่ำนั่นจะเป็นใครเขาไม่สน แผ่นดินนี้มี