บทที่12 ประคองกอด

“ท่านพี่อิ่มหรือยังเจ้าคะ” ฉีอิง เอ่ยถามสามีด้วยน้ำเสียงฉอเลาะ

“หึ ๆ เจ้าทำให้แขกของเรารอนานแล้วนะ” แม่ทัพหนุ่มหัวเราะในลำคอ ก่อนจะเอ่ยถึงสิ่งรบกวนที่เวลาของทั้งคู่

“ห่วงนางมาก ก็ไปสิเจ้าค่ะ”

ฉีอิงเอ่ยด้วยน้ำเสียงกระเง้ากระงอด เมื่อสามีเอ่ยถึงหญิงสาว ที่มาเยือน โดยไม่มีการนัดหมายล่วงหน้า ทั้งยังพยายามที่จะบุกเข้ามาในห้องของนาง

“ที่ใดกัน นางมิได้สำคัญเท่าปากท้องของภรรยาพี่เสียหน่อย นางมาเองรอได้ก็รอ รอมิได้ก็แล้วแต่นาง เจ้าเหนื่อยหรือไม่ พักเสียหน่อยดีไหม”

“ข้าเหนียวตัวเจ้าค่ะ”

สิ้นคำพูดของภรรยา แม่ทัพหนุ่มได้พลิกกายมาอยู่ด้านบนแทน ก่อนจะถอดถอนแท่งหยกออกจากายนาง ชายหนุ่มขยับลงจากเตียง ก่อนจะหันกลับมาช้อนอุ้มร่างอ่อนระทวยขึ้นสู่วงแขน เท้าหนาก้าวตรงไปยังส่วนที่เป็นห้องอาบน้ำ

จ้านซือถงวางภรรยาลงในอ่างน้ำขนาดใหญ่ ก่อนจะก้าวตามลงไป เพื่อช่วยถูกกายให้แก่นาง สองสามีภรรยาช่วยกันอาบน้ำอย่างอ้อยอิ่ง โดยไม่ได้ใส่ใจถึงคนที่มารอพวกเขาอยู่

ฉีอิงยกยิ้มน้อย ๆ หลังจากทาชาดสีหวานลงบนเรียวปากงาม นางไม่จำเป็นต้องแต่งหน้าใด ๆ เลย หลี่ฉีอิงมีความงดงาม โดยไม่ต้องแต่งแต้มใดเพิ่มเติมให้มากมาย เพียงชาดสีอ่อนก็ข