บทที่57 ย่อมมีคำครหา

“ข้ามิได้เป็นภัยต่อท่านแม่ทัพอย่างแน่นอนขอรับ โปรดอย่าได้เป็นกังวล”

ผู้มาใหม่เอ่ยขึ้นในขณะที่รับมือคนชุดดำ เพื่อช่วยเหลือแม่ทัพหนุ่ม จ้าวหลางมองไปยังด้านของภรรยา ซึ่งเวลานี้ด้านหน้าของนางนั้น มีชายหนุ่มรูปงามยืนขวางนักฆ่าเอาไว้

ใช้เวลาเพียงมิถึงครึ่งก้านธูป ทุกอย่างก็ได้เสร็จสิ้นลง จ้าวหลางเดินเข้าโอบกอดภรรยา ก่อนจะมองไปยังผู้ที่ยื่นมือเข้ามาช่วยเขาเอาไว้ในครั้งนี้

“ข้าต้องขอบคุณพวกท่าน ที่ได้ยื่นมือช่วยเหลือ”

“ขออย่าได้เกรงใจไปเลยขอรับท่านแม่ทัพ มันคือหน้าที่ของพวกเรา ที่จะต้องปกป้องผู้ที่ถือคำสั่งแห่งอิง”

คำพูดของหนึ่งในชายที่ยืนอยู่ตรงหน้า ทำให้ท่อนแขนแกร่งเผลอกระชับร่างภรรยาแน่นขึ้นอีก

“ขอบคุณพวกท่านมาก ข้าฝากบอกเขาด้วย ว่าใกล้ถึงเวลาหวนคืนแล้ว”

เป็นลู่เหลียนฮวาที่เอ่ยขึ้น น้ำเสียงของหญิงสาวหาได้แสดงความอ่อนแอไม่ แต่มันคือน้ำเสียงของผู้นำอย่างแท้จริง

“ขอรับ นายหญิง”

หนึ่งในชายหนุ่มทั้งหมด ค้อมศีรษะตอบรับคำของผู้เป็นนาย โดยหาได้ใส่ใจกับสายตามีคำถามของบุรุษ ที่กำลังโอบกอดผู้เป็นนายอยู่ในตอนนี้

“กลับกันเถอะเจ้าค่ะท่านพี่ ฮวาเอ๋อร์สัญญาว่าจะมิมีสิ่งใดปิดบังท่านพี่อย่างแน่นอนเจ้าค่ะ”

ห