Share

บทที่ 238

เห็นได้ชัดว่านางไม่เต็มใจ

ซูหัวจิ่นเป็นคนเดียวในครอบครัวที่แต่งงานแล้ว และเขายังสามารถแบกรับหน้าที่ความรับผิดชอบของพี่ชายคนโตได้อีกด้วย

ซูฉางเซิงรีบส่ายหน้าทันที “พี่ใหญ่อย่าได้ห่วง ข้าเลือกไว้แล้ว”

“เราพี่น้องจะต้องมีสิ่งใดคิดเล็กคิดน้อยเล่า ที่นี่เป็นจวนของพี่ใหญ่ เจ้าจะอยู่นานเพียงใดก็ย่อมได้”

ซูชิงอู่ได้ฟังเหล่าพี่น้องพูดคุยกันก็รู้สึกอบอุ่นหัวใจ

นางก้มหน้ากินอาหารอย่างเงียบ ๆ เพลิดเพลินกับความสงบสุขที่เกิดขึ้นได้ยากนี้

ภาพชาติก่อนของนางยังคงฉายอยู่ในใจของนาง ทำให้นางเข้าใจมากยิ่งขึ้นว่าความสงบเงียบนี้มีค่าเพียงใด

ขณะที่นางจมอยู่กับความคิด จานของนางก็พูนไปด้วยอาหาร

นางเอาแต่ยัดของเข้าปาก แก้มของนางป่องไปด้วยอาหารราวกับเจ้าหนูตัวน้อยที่ยัดอาหารใส่ปาก

มือเรียวขาวเรียวยาวเคลื่อนไหวไปมาอยู่ตรงใบหน้านาง จากนั้นคราบมันอาหารบนปากของนางก็ถูกเช็ดออกไป

ซูชิงอู่หันหน้าไปและเห็นเย่เสวียนถิงมองนางด้วยรอยยิ้ม

“อร่อยใช่หรือไม่?”

ซู่ชิงอู่พยักหน้า

จากนั้นเขาก็นึกถึงแม่ครัวที่ถูกลักพาตัวไป เขาส่ายหัวในทันใด

เย่เสวียนถิงอ
บทที่ถูกล็อก
อ่านต่อเรื่องนี้บน Application

Related chapter

Latest chapter

DMCA.com Protection Status