แชร์

บทที่ 9

ผู้เขียน: วิ๋นเจิง
ซูเชียนหลิงร้อนใจเพราะเกรงว่าหลินเสวี่ยอิ๋งจะโทษว่าเป็นความผิดของตน ดังนั้นจึงรีบไล่ตามออกไป

เมื่อซูชิงอู่เห็นหลินเสวี่ยอิ๋งตกอยู่ในสภาพน่าอนาถ นางก็เลิกคิ้วแทบกลั้นหัวเราะเอาไว้ไม่อยู่

เมื่อเห็นเย่เสวียนถิงที่อยู่ข้าง ๆ กำลังมองมาที่นาง ซูชิงอู่ก็รีบปั้นหน้าเคร่งขรึมพลางกล่าวว่า "ยามที่มาถึง ชะรอยท่านหญิงคงจะมีอาการท้องเสียเป็นแน่"

เย่เสวียนถิงถอนสายตากลับโดยไม่ได้เอ่ยวาจาใด

อันที่จริงแล้วซูชิงอู่ใช้เข็มเงินร่วมกับการฝังเข็มเพื่อช่วยขับพิษให้แก่หลินเสวี่ยอิ๋ง

แต้มพรหมจรรย์ที่ว่าเป็นแค่แผนการที่ใช้ควบคุมสตรีก็เท่านั้น

เมื่อขับพิษออกไปแล้ว ย่อมส่งผลข้างเคียงบางอย่าง

ในเมื่อหลินเสวี่ยอิ๋งถูกหามออกไปแล้ว ซูเชียนหลิงที่มาพร้อมกับหลินเสวี่ยอิ๋งย่อมไร้เหตุผลให้อยู่ที่นี่อีกต่อไป

ซูชิงอู่มองดูเงาร่างที่กำลังล่าถอยกลับไปพร้อมรอยยิ้มขม

นางจะไม่รู้ได้อย่างไรว่าท่านหญิงผู้นี้จัดฉากเล่นงานตน?

แม้แต่ความคิดเรื่องสมุดภาพเหล่านั้นก็น่าจะเป็นแผนการของอีกฝ่ายเช่นกัน

ซูเฟยสงบสติอารมณ์อยู่พักใหญ่ แล้วจิบน้ำชาไปหลายอึกกว่าจะระงับอาการคลื่นเหียนลงได้

ใบหน้างามประณีตกลับซีดขาวเล็กน้อย พระนางเหลือบมองซูชิงอู่กับเย่เสวียนถิงพลางถอนหายใจด้วยความจนใจเล็กน้อย

"เสวียนถิง แม่อยากรู้ความจริง ผ้าซับเลือดพรหมจรรย์เป็นของจริงใช่หรือไม่?"

เย่เสวียนถิงตอบโดยไม่ได้ลังเลใจสักนิดว่า "พ่ะย่ะค่ะ"

เมื่อซูเฟยได้ยินเช่นนี้ก็สีหน้าผ่อนคลายลงบ้าง จากนั้นสายตาก็ทอดมองมาที่สมุดภาพที่บังเอิญหล่นลงกับพื้นระหว่างที่ปะทะคารมกัน

"แต่สมุดภาพเล่มนี้..."

เย่เสวียนถิงเอ่ยขึ้นมาอีกครั้งว่า "พรุ่งนี้ลูกจะทำให้ของพรรค์นี้หายไปจนสิ้นเอง"

ซูเฟยเข้าใจถึงเจตนาปกป้องอันแรงกล้าในวาจาของเย่เสวียนถิง

"ต่อให้ไม่หามีสิ่งนี้ ทุกคนก็พูดกันไปทั่วไม่ใช่หรือ?"

เย่เสวียนถิงเงยหน้าขึ้นพร้อมสายตาเฉียบขาด "มันผู้ใดกล้าเอ่ยให้ลูกได้ยิน ลูกจะไปเยือนหามันด้วยตนเองเลยพ่ะย่ะค่ะ"

สายตาของเขาทำให้ซูเฟยถึงกับใจเต้นรัว

เดิมทีพระนางคิดจะพูดอะไรอีกสักหน่อย แต่สุดท้ายก็พูดไม่ออก

ถ้าหากพระนางสามารถขัดขวางไม่ให้ทั้งสองคนแต่งงานกันได้ พระนางก็คงจะทำไปตั้งนานแล้ว หาต้องรอคอนจนถึงยามนี้ไม่

ตอนนี้พวกเขาแต่งงานกันแล้ว พระนางจึงกล่าวอะไรไม่ได้

พระนางมองซูชิงอู่ด้วยสีหน้าขรึมเคร่ง "ข้าหวังว่าเจ้าจะคู่ควรแก่ความเป็นห่วงของเสวียนถิง ยิ่งไปกว่านั้น เสวี่ยอิ๋งก็หาได้มีเจตนาร้ายอันใดไม่ นางเพียงแค่เป็นกังวลเรื่องของเสวียนถิงจึงเอ่ยวาจาไร้มารยาทออกมา เจ้าอย่าได้ถือสานางเลย อย่างไรเสียนางก็เป็นสตรีที่ยังไม่ได้ออกเรือน แต้มพรหมจรรย์จึงมีความสำคัญต่อนางมาก ข้าหวังว่าเจ้าจะช่วยนำกลับคืนมาให้นางดังเดิม"

ซูชิงอู่เลิกคิ้วเล็กน้อย

ถึงแม้ว่านางจะเคารพซูเฟย เพราะพระนางคอยดูแลเย่เสวียนถิงเป็นอย่างดี

แต่ก็ไม่ได้หมายความว่านางจะต้องเชื่อฟังอีกฝ่ายไปเสียทุกเรื่อง

"เรียนซูเฟย หม่อมฉันทำไม่ได้เพคะ"

"เจ้าว่าอันใดนะ?"

ซูเฟยหน้าพลันเปลี่ยนสีขึ้นมาทันที จากนั้นพระนางก็มองซูชิงอู่ด้วยความไม่อยากเชื่อสายตา

ซูชิงอู่เอ่ยเสียงแผ่วเบาว่า "ถ้าหากชิงอู่มีหนทางนำกลับคืนมาได้ ย่อมต้องนำกลับคืนมาให้ตนเองก่อน พระองค์ไม่คิดเช่นนั้นหรือเพคะ?"

นางเงยหน้าขึ้นมองซูเฟย

ซูเฟยรู้สึกสิ้นหวังสุดประมาณ

สีหน้าที่แต่เดิมแลดูมีเมตตา ยามนี้กลับเดือดดาลขึ้นมาบ้างแล้ว

อย่างไรเสียนั่นก็เป็นหลานสาวแท้ ๆ เพียงคนเดียวของพระนาง พระนางจะเอาแต่เฝ้ามองดูจุดจบของนางเช่นนี้ได้อย่างไรกัน?

"ซูชิงอู่...เจ้ากล้าดีอย่างไรจึงทำเรื่องแบบนั้นกับเสวี่ยอิ๋ง?!"

ซูชิงอู่ปั้นหน้าใสซื่อบริสุทธิ์ยิ่ง "สามีเจ้าคะ เป็นท่านหญิงที่บอกว่านางไม่เชื่อ นางบอกเองว่าสตรีที่ไม่มีแต้มพรหมจรรย์ย่อมจะต้องแปดเปื้อนราคี เช่นนี้ไม่ใช่ว่านางต้องประสบพบพานเหตุการณ์เดียวกับข้าหรอกหรือเจ้าคะ?"

นางชะงักงันไปแล้วเอ่ยขึ้นมาว่า "ยิ่งไปกว่านั้น ซูเฟยก็เชื่อว่าท่านหญิงไม่ได้บริสุทธิ์อีกต่อไปแล้ว เพียงเพราะแต้มพรหมจรรย์หายไป นี่ใช่เรื่องสำคัญเช่นนั้นเลยหรือ?"

‘ใช่เรื่องสำคัญอันใดกันเช่นนั้นหรือ?’

'หากมีผู้ใดล่วงรู้เรื่องนี้เข้า เกรงว่าหลินเสวี่ยอิ๋งคงจะไม่ได้ออกเรือนไปชั่วชีวิตแล้ว’

ในแคว้นหนานเย่แห่งนี้ บุตรชายตระกูลสูงศักดิ์ตระกูลใดจะยอมแต่งงานกับสตรีที่ไม่อาจพิสูจน์ความบริสุทธิ์ของตนเองได้เล่า...

ซูเฟยโมโหเสียจนทรวงอกกระเพื่อมไหว "จะ...เจ้า..."

นางกำนัลอาวุโสที่อยู่ข้างกายรีบเข้ามาประคองซูเฟยเอาไว้

ซูเฟยนวดหว่างคิ้วแล้วเบนสายตามาที่เย่เสวียนถิง

"เสวียนถิง อย่างไรเสียเสวี่ยอิ๋งเป็นน้องสาวของเจ้านะ เจ้าคงไม่อาจทนเห็นนางได้รับความอัปยศอดสูเช่นนี้ได้กระมัง?"

เย่เสวียนถิงหลุบตาเล็กน้อยพลางเอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงเรียบนิ่ง "ผู้ใดที่บริสุทธิ์ก็ยังบริสุทธิ์อยู่วันยันค่ำ ลูกเชื่อว่าผู้ใดที่รักใคร่ญาติผู้น้องจากใจจริง ย่อมไม่ถือสาคำติฉินินทาของผู้อื่น"

ซูเฟยพูดไม่ออก "..."

นางโมโหมากเสียจนพูดไม่ออกแล้ว เพลิงโทสะในอกไม่อาจระบายออกมาได้

พระนางคิดว่าจะพูดเย่เสวียนถิงช่วยสั่งสอนซูชิงอู่เสียบ้าง แต่พระนางกลับไม่ได้คาดคิดเลยว่าจะเป็นฝ่ายที่ถูกสั่งสอนเสียเอง

ซูชิงอู่งอนิ้วกำมือ

เมื่อเย่เสวียนถิงเอ่ยเช่นนี้ นางกลับรู้สึกไม่ค่อยสบายใจอยู่บ้าง

ที่แท้เย่เสวียนถิงก็คิดเช่นนี้เอง

แม้จะต้องทนกับความเข้าใจผิดและข่าวลือของผู้คนนับไม่ถ้วน เขาก็ยังแต่งงานกับสตรีที่มีชื่อเสียงป่นปี้อย่างนาง

เขาค่อย ๆ ประคองนางเอาไว้กลางฝ่ามือ เพื่อดูแลปกป้องนางให้รอดพ้นจากโลกแสนโหดร้าย...

ซูเฟยไม่ได้โมโหเช่นนี้มานานแล้ว สีหน้าของพระนางจึงเปลี่ยนเป็นเขียวคล้ำ

แต่เมื่อเห็นสีหน้าเย็นชาไร้อารมณ์ของเย่เสวียนถิง พระนางก็ได้แต่ข่มกลั้นโทสะแล้วหลับตาลง

"เอาล่ะ ตอนนี้เจ้าเป็นถึงอ๋องแล้ว ข้าบังคับอันใดเจ้าไม่ได้อีกต่อแล้ว ทว่าเรื่องนี้ย่อมต้องล่วงรู้ถึงพี่ชายของข้า เจ้าจะอธิบายเรื่องนี้อย่างไรก็สุดแท้แต่เจ้าแล้วกัน ข้าไม่ดื่มน้ำชาถ้วยนี้แล้ว ข้าเหนื่อย เจ้ากลับไปก่อนเถิด!"

ซูเฟยโบกมือไล่ จากนั้นก็หันหลังเดินเข้าสู่ตำหนักใน

ซูชิงอู่ยืนตัวตรงแล้วหันไปมองหน้าของเย่เสวียนถิง

บุรุษผู้นั้นขมวดคิ้วหนาเล็กน้อย ทั้งยังมีประกายดำมืดซุกซ่อนอยู่ในแววตา

ริมฝีปากบางขบเม้มอยู่บ้าง โครงหน้าด้านข้างเผยเหลี่ยมมุมชัดเจน

เย่เสวียนถิงขมวดคิ้วพลางกล่าวว่า "ข้าทำให้เจ้าต้องคับข้องใจเสียแล้ว"

ซูชิงอู่มองเขาแล้วหัวเราะ

"การคารวะซูเฟยเป็นสิ่งที่ข้าควรกระทำอยู่แล้ว ไฉนข้าต้องรู้สึกคับข้องใจด้วยเจ้าคะ? ตัวข้าก็หาได้มีชื่อเสียงดีงามอะไรติดตัว ย่อมเป็นธรรมดาที่ซูเฟยจะมีความคิดเป็นอื่นกับข้า เช่นนั้นข้าก็แค่อธิบายให้กระจ่างก็ใช้ได้แล้วไม่ใช่หรือเจ้าคะ?"

ทว่าท่าทางยามที่นางอธิบายดูเหมือนจะทำให้ซูเฟยโกรธหนักกว่าเดิม

เย่เสวียนถิงยิ้มนิด ๆ พลางมองใบหน้ายิ้มแย้มของซูชิงอู่ รอยยิ้มนั้นชวนให้เขาจิตใจสั่นสะท้านอยู่บ้าง

เขายกมือขึ้นโดยไม่รู้ตัวหมายจะสัมผัสดวงหน้าของซูชิงอู่ ทว่ากลับหยุดมือลงกลางคัน หลังจากสับสนอยู่ชั่วขณะ เขาก็ละมือลง

เพราะเขาเกรงว่าจะได้เห็นสายตารังเกียจของซูชิงอู่อีก

แต่ทันใดนั้น หลังมือของเขาเกิดความรู้สึกอบอุ่นขึ้น

อ่านหนังสือเล่มนี้ต่อได้ฟรี
สแกนรหัสเพื่อดาวน์โหลดแอป

บทล่าสุด

  • ย้อนรักทวงแค้น   บทที่ 930

    คนขายเนื้อทำสีหน้าหวาดกลัว “คนผู้นี้เลวทรามถึงเพียงนี้เลยรึ?”“เจ้าคอยระวังตัวเอาไว้ก็ไม่เป็นไรแล้ว ทางนั้นตรวจดูเสร็จรึยัง? ไปกันต่อเถิด!”เมื่อกองกำลังทำการค้นหาเสร็จเรียบร้อย คนขายเนื้อก็ยิ้มมุมปากเบา ๆเขาคิดไม่ถึงเลยว่าคนเหล่านี้จะพบเบาะแสทางตะวันตกของเมืองเร็วถึงเพียงนี้หากเขาไม่ได้เตรียมพร้อมมาก่อนหน้านี้และรีบปลอมตัวโดยไว เขาก็คงจะถูกจับได้ไปแล้วคนขายเนื้อรีบเข้าไปยังพื้นที่ด้านในสุดของร้านเขาเหลือบมองหนอนกู่ที่ซ่อนเอาไว้ในตู้ในหนึ่ง และเมื่อเปิดตู้ใบนั้น ดวงตาของเขาก็ฉายแววน่ากลัวออกมาผ่านมาหลายปี ดูเหมือนโลกภายนอกจะลืมความน่ากลัวของภูเขาศักดิ์สิทธิ์ไปแล้ว เริ่มแรกนั้นพวกเขาได้ครอบครองตำแหน่งระดับสูงของราชวงศ์ในแคว้นต่าง ๆ ซึ่งไม่ได้เป็นเพียงตำแหน่งในนามแต่มันสามารถแทรกแซงแคว้นนั้น ๆ และพลิกสถานการณ์ได้ตอนนี้เรื่องที่สำคัญที่สุดคือการแอบเข้าไปในพระราชวังเพื่อช่วยเหลือเจียงเฟยเอ๋อร์หากต้องการเข้าไปในพระราชวังมีการคุ้มกันอย่างแน่นหนาได้ก็ต้องใช้วิธีที่ต่างออกไปบุรุษผู้นั้นออกจากร้านขายเนื้อหมูที่ถูกตรวจค้นเรียบร้อยแล้ว พร้อมกับปิดประตูร้านแสร้งทำเป็นออกไปทำธุร

  • ย้อนรักทวงแค้น   บทที่ 929

    หลังจากซูชิงอู่ส่งชิงอวี่ออกไปก็ยังคงตื่นเต้นอยู่เล็กน้อยซูชิงอู่หาคนมาวาดภาพเหมือนเจ้าอาวาสในปีที่แล้วและส่งต่อให้คนอื่น ๆ เพื่อช่วยกันค้นหา ซึ่งมันก็ผ่านมานานมากแล้ว และมีเพียงชิงอวี่เท่านั้นที่นำข่าวที่ได้รับการยืนยันกลับมาแจ้งนางแม้จะยังไม่ได้เจอคนผู้นั้น แต่ก็หมายความว่านางจะได้รู้ความจริงของการตายของท่านแม่เสียทีหลังจากสงบสติอารมณ์ได้ ซูชิงอู่ก็ตัดสินใจเดินทางไปทันทีนางอยากไปเจอจิ้งซินผู้นั้นด้วยตนเองและถามเขาว่าเหตุใดตอนนั้นเขาถึงฆ่าท่านแม่ของนาง!คืนเดียวกันนั้นซูชิงอู่ได้พูดคุยเรื่องนี้กับเย่เสวียนถิงเมื่อเย่เสวียนถิงได้รับรู้เรื่องราวก็พยักหน้าเบา ๆ และตัดสินใจอย่างทันทีว่า “ข้าจะส่งคนไปจับเขามาให้เจ้า”ซูชิงอู่ได้ยินอีกฝ่ายตอบง่าย ๆ และห้วนก็อดไม่ได้ที่จะตะลึงและหัวเราะ“ได้”ตอนนี้มีศิษย์พี่ของเจียงเฟยเอ๋อร์คอยจับตาดูอยู่ในเมืองหลวง ซูชิงอู่จึงไม่สามารถไปหาคนผู้นั้นพร้อมกับชิงอวี่ได้บรรยากาศในเมืองหลวงเริ่มตึงเครียดขึ้นเรื่อย ๆแม้แต่ฮ่องเต้เช่นเย่ชิวหมิงก็สังเกตเห็นสัญญาณของเหตุการณ์ร้ายแรงบางอย่างที่กำลังจะตามมาเขาเคยได้ยินซูชิงอู่พูดว่าศัตรูที่ซ่อนตัวอ

  • ย้อนรักทวงแค้น   บทที่ 928

    ไป๋เฟิงก้มหัวลงอย่างเชื่อฟัง ราวกับมันได้กลายเป็นแมวตัวใหญ่ไปแล้วซูชิงอู่อดหัวเราะไม่ได้ “เจ้าคงเหนื่อยแย่ วันนี้ทำได้ดีมาก”ในที่สุดก็ได้ใช้ประโยชน์จากไป๋เฟิง สมกับที่เลี้ยงมันมานานไป๋เฟิงยืนขึ้นและอ้าปากหาว ส่วนสิงโตขนทองคำที่อยู่ข้าง ๆ ย่องเข้ามาทางด้านหลังซูชิงอู่ และใช้หัวถูเอวของนางดูเหมือนว่ามันต้องการให้ซูชิงอู่ลูบมันด้วยคนอื่น ๆ มองไปยังซูชิงอู่ที่มีร่างกายบอบบางยืนอยู่ตรงหน้าสัตว์ดุร้ายทั้งสอง พวกเขาทั้งหมดก็พูดไม่ออกอยู่นานนี่มัน...ร้ายกาจเกินไปแล้ว!แม้แต่กลุ่มบุรุษร่างใหญ่เช่นพวกเขาก็ยังไม่กล้าเข้าใกล้สัตว์ดุร้ายทั้งสองแม้แต่ครึ่งก้าว ทว่าซูชิงอู่กลับสามารถมีปฏิสัมพันธ์กับพวกมันได้อย่างกลมกลืนเหมือนพวกมันเป็นสัตว์เลี้ยงของนางเมื่อไม่ถูกยุงกัดและกินยาสมุนไพรที่ผสมไว้แล้ว ม้าทุกตัวในสนามฝึกก็สงบลงและกลับสู่ภาวะปกติทันทีที่ซูชิงอู่กลับมาถึงตำหนัก ก็เห็นหรงหย่าวิ่งเข้ามา“พระชายา เมื่อครู่มีคนมาพบท่านและบอกว่ามีเรื่องด่วนต้องรายงาน”“มีเรื่องด่วนอะไรรึ?”หรงหย่าส่ายหัว “ข้าก็ไม่รู้เช่นกัน ท่านไปดูก่อนเถิด”ซูชิงอู่สั่งให้คนพาผู้ส่งข่าวเข้ามาทันทีนางจ้อง

  • ย้อนรักทวงแค้น   บทที่ 927

    เลือดของแมลงวันติดอยู่ที่มือของซูชิงอู่ส่งกลิ่นแปลก ๆ ออกมาเมื่อซูชิงอู่มองชัด ๆ นางก็ได้รู้ว่ามันไม่ใช่แมลงวันแต่เป็น…แมลงมีปีกชนิดหนึ่งที่มีลักษณะคล้ายแมลงวันปากของแมลงมีความคมมาก สามารถเจาะทะลุขนของสัตว์บางชนิดได้ง่าย ทว่าแมลงมีปีกชนิดนี้ไม่สนใจมนุษย์และจะกัดเฉพาะสัตว์เท่านั้นที่แท้นี่คือสาเหตุหลักที่ทำให้สัตว์ในเมืองหลวงบ้าคลั่งในช่วงหลายวันนี้!ซูชิงอู่ยังสังเกตเห็นว่ายุงเหล่านี้ถูกพิษและเมื่อพวกมันแพร่พันธุ์ ในไข่ก็มีสารพิษดังกล่าวติดไปด้วยขอเพียงแมลงเหล่านี้ยังกัดสัตว์ต่อไป สารพิษก็จะค่อย ๆ สะสมทีละน้อยสุดท้ายก็ถึงขั้นทำให้เสียสติ!คนที่อยู่เบื้องหลังเรื่องนี้มีเจตนาชั่วร้ายหากนางไม่ค้นพบสิ่งนี้ก่อน เกรงว่าม้าศึกทั้งหมดจะต้องตายไปด้วยความบ้าคลั่งอีกทั้งยังไม่อาจทราบสาเหตุได้แน่นอนว่าม้าศึกเป็นส่วนสำคัญในกองทัพ หากทหารม้าเสียม้าไป ก็คงไม่ต่างไปจากคนอ่อนแอไร้ค่า...ซูชิงอู่ตัดสินใจอย่างรวดเร็ว“นำม้าทุกตัวไปไว้ในที่ปิดและหาทางฆ่าแมลงมีปีกเหล่านี้ให้สิ้นเสีย”รองแม่ทัพที่ติดตามนางมารีบจำคำสั่งนี้เอาไว้ทันที“รับทราบพ่ะย่ะค่ะพระชายา!”เขาก็รีบกระจายคำสั่งออก

  • ย้อนรักทวงแค้น   บทที่ 926

    เมื่อเย่เสวียนถิงได้ยินสิ่งที่ซูชิงอู่พูด สีหน้าของเขาก็เปลี่ยนเป็นเยือกเย็น “ข้าจะส่งคนไปตรวจสอบ”ซูชิงอู่ส่ายหัวทันที “ยาพิษนี้คงไม่ได้อยู่ในอาหารสัตว์ อีกทั้งเมื่อมาลองคิดดู สัตว์ป่าจำนวนมากที่อยู่ใกล้เมืองหลวง รวมไปถึงม้าศึกล้วนติดพิษกันหมด มีเพียงมนุษย์เท่านั้นที่ไม่เป็นอะไร นี่เป็นเรื่องที่แปลกมาก และสิ่งที่สำคัญที่สุดคือไม่มีใครสามารถวางยาพิษม้าศึกในเมืองหลวงได้อย่างเงียบ ๆ ”การวิเคราะห์ของซูชิงอู่นั้นสมเหตุสมผลมาก แม้แต่เย่เสวียนถิงเองก็ขมวดคิ้วขึ้นมาหากหาสาเหตุไม่พบก็แก้ปัญหาไม่ได้แม้จะรักษาม้าหนึ่งในนั้นจนหายขาด แต่ก็จะกลับมามีอาการเดิมในอีกไม่ช้าไม่ไกลกันนักก็มีนายทหารระดับสูงนายหนึ่งวิ่งเข้ามาเขาหอบหายใจและกล่าวว่า “ท่านอ๋อง ทำการตรวจสอบเสบียงอาหารแล้วไม่พบสิ่งผิดปกติพ่ะย่ะค่ะ”“น้ำล่ะ?”“ตรวจสอบน้ำแล้วเช่นกัน ไม่มีร่องรอยของการวางยาพิษเลยพ่ะย่ะค่ะ”เมื่อได้ยินรายงาน เย่เสวียนถิงก็ขมวดคิ้วหนักกว่าเก่าคราวนี้แย่แล้วสิซูชิงอู่ครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง “ช่วยทำให้ม้าทุกตัวสงบลงก่อนได้หรือไม่ เดี๋ยวข้าจะเข้าไปดูรางอาหารม้าเอง”“ได้พ่ะย่ะค่ะพระชายา กรุณารอสักครู่ ก

  • ย้อนรักทวงแค้น   บทที่ 925

    เริ่มแรก เขาสงสัยในเรื่องที่ซูชิงอู่เคยพูดจนเกิดความคิดจินตนาการบางส่วนขึ้นมา เรียกได้ว่าตอนกลางวันก็เอาแต่นึกถึง ตกกลางคืนก็เก็บมาฝันอีกแต่เขาไม่เคยได้ยินซูชิงอู่พูดถึงเรื่องนี้มาก่อนเลยจริง ๆเนื่องจากความฝันนั้นมันดูเพ้อเจ้อเกินไป เย่เสวียนถิงจึงไม่พูดออกมา เพราะกลัวว่ามันจะเป็นการเพิ่มภาระให้กับซูชิงอู่อย่างไม่มีเหตุผลหลายวันมานี้ซูชิงอู่อาศัยอยู่กับลูกน้อยทั้งสามของนางเพื่อชดเชยช่วงเวลาที่นางห่างพวกเขาไปนานเด็ก ๆ ที่เพิ่งจะอายุได้ไม่กี่เดือนแต่กลับต้องห่างจากอ้อมอกของพ่อแม่ นั่นทำให้ซูชิงอู่รู้สึกผิดขึ้นมาดังนั้นนางจึงไม่ได้ให้ความสำคัญกับเรื่องภายนอกมากนักทันใดนั้นนางก็นึกอะไรออกและถามว่า “เสวียนถิง ช่วงนี้หมาป่าเหล่านั้นที่อยู่ข้างนอกเป็นอย่างไรบ้าง?”เย่เสวียนถิงเงยหน้าขึ้นและพูดว่า “ไม่ได้มีเพียงสัตว์ร้าย แต่ยังกระทบไปถึงม้าศึกด้วย ไม่รู้ว่าเหตุใดถึงเริ่มไม่เชื่อฟังคำสั่งกัน”“เดี๋ยวข้าจะไปตรวจสอบเรื่องนี้เสียหน่อย”ซูชิงอู่รู้สึกได้โดยไม่รู้ตัวว่ามีบางอย่างไม่ถูกต้องเกี่ยวกับเรื่องนี้แม้เรื่องจะดูเป็นเรื่องเล็กน้อยและไม่มีผลกระทบกับมนุษย์มากนัก แต่นางก็รู้สึกอ

บทอื่นๆ
สำรวจและอ่านนวนิยายดีๆ ได้ฟรี
เข้าถึงนวนิยายดีๆ จำนวนมากได้ฟรีบนแอป GoodNovel ดาวน์โหลดหนังสือที่คุณชอบและอ่านได้ทุกที่ทุกเวลา
อ่านหนังสือฟรีบนแอป
สแกนรหัสเพื่ออ่านบนแอป
DMCA.com Protection Status