로그인공유
ตอนที่ 3 อยากได้อำนาจ ก็ต้องเข้าหาพยัคฆ์
최신 업데이트:
2025-07-22 17:00:17เซียวลี่อินเดินถอยกลับออกมาท่ามกลางเสียงซุบซิบนินทา หากแต่นางไม่ใส่ใจแม้แต่น้อย เมื่อพ้นจากบริเวณงานเลี้ยง นางเดินกลับมายังมุมเงาที่เรือนหลังของจวน ขณะนั้น เสี่ยวจูก็วิ่งหน้าตื่นเข้ามา
“คุณหนู! ข้าเห็นนะเจ้าคะ! ท่าน…ท่านเข้าไปในเรือนใหญ่ แล้วยังทำถาดตกต่อหน้าท่านอ๋องอีก!”
“อืม” ลี่อินพยักหน้ารับเบา ๆ ขณะถอดผ้าคลุมออกจากไหล่
“ท่านบ้าไปแล้วหรือเจ้าคะ?! ถ้าฮูหยินรองรู้เข้าล่ะก็...”
“นางจะรู้ก็ช่าง” เสียงของลี่อินเยือกเย็นจนเสี่ยวจูชะงัก
“ข้ากำลังจะเปลี่ยนทุกอย่าง ต่อไปข้าจะไม่ใช่คุณหนูผู้น่าเวทนาที่อยู่แต่ในเรือนหลังอีกต่อไป”
ขณะเดียวกันนั้น ภายในงาน เซียวถิงฮวานั่งตัวตรง ดวงตาวาวโรจน์อย่างไม่อาจปิดบังความไม่พอใจได้
“ท่านแม่ นังนั่นกล้าทำให้ข้าต้องขายหน้าเช่นนี้! หากข้าได้แต่งเข้าวังไปอยู่ข้างกายท่านอ๋อง ข้าจะทำให้นางไม่มีทางได้โผล่หน้ามาเป็นเสี้ยนหนามตำใจพวกเราอีก!”
เจินซูเม่ยเอื้อมมือบีบมือลูกสาวเบา ๆ สีหน้าเคร่งเครียด
“อย่าลืมว่าครานี้เป็นครั้งแรกที่จิ้งอ๋องเหยียบย่างมาที่จวนของเรา ข้ายังไม่อาจวางหมากได้เต็มที่”
“เจ้าจงนิ่งไว้ก่อน จับตาดูนังลี่อินให้ดี”
“ข้ามั่นใจ ที่มันมาเรือนใหญ่ในวันนี้ ต้องเป้าหมายแน่”
คืนนั้น แสงจันทร์ทอแสงผ่านบานหน้าต่างเรือนเล็ก ลี่อินนั่งพิงหมอนในความเงียบ ดวงตาจ้องมองเงาจันทร์อย่างแน่นิ่ง แต่ในใจ กลับหวนคิดถึงภาพในอดีตชาติที่ผุดขึ้นมาราวกับคลื่นซัดฝั่ง
ในอดีตก่อนได้ชีวิตใหม่ นางนั่งกอดร่างไร้วิญญาณของมารดาที่เย็นเฉียบ มือสั่นเทาไม่อาจปล่อยให้จากไป
เจินซูเม่ยยืนมองด้วยรอยยิ้มเย้ยหยัน
“จะร้องไห้ไปใย นางตายแล้ว ไม่มีใครโง่พอจะเสียใจให้นางหรอก!”
น้ำตาที่ไหลริน กลับไร้เสียงสะอื้น เพราะมันเจ็บปวดจนเกินกว่าจะเปล่งเสียงได้
ลี่อินกำหมัดแน่น ริมฝีปากเอ่ยออกมาในความเงียบ
“ท่านแม่ ข้ากลับมาแล้ว...”
“ครานี้ ข้าจะไม่ปล่อยให้ใครพรากท่านไปอีก”
“ข้าจะคิดบัญชีกับพวกมันทุกคน ด้วยมือของข้าเอง”
เช้าวันรุ่งขึ้น แสงอรุณส่องลอดผ่านหน้าต่างไม้เก่าแก่ เรือนเล็กยังคงเงียบสงบเช่นเดิม ทว่าในหัวใจของเซียวลี่อินกลับเร่งเร้าดุจเปลวเพลิง
“สิ่งที่ข้าต้องทำ คือสร้างจุดยืนให้ตัวเอง”
“เริ่มต้นด้วยการให้เขาจดจำข้า ไม่ใช่ในฐานะบ่าว แต่ในฐานะคุณหนูใหญ่สกุลเซียว!”
สายลมยามเช้าเย็นสบาย แต่ในจวนสกุลเซียวกลับครึกครื้นอย่างไม่ปกติ เหล่าบ่าวไพร่ต่างตื่นตัวกว่าทุกวัน เนื่องด้วยจิ้งอ๋องยังคงประทับพักค้างแรมในเรือนรับรองอีกหนึ่งคืน ก่อนจะเดินทางกลับวังหลวงในพรุ่งนี้
โอกาสนี้ ลี่อินจะไม่ปล่อยให้เสียเปล่า!
นางเขียนจดหมายฉบับหนึ่งใส่ซองผ้ากำมะหยี่ ให้เสี่ยวจูทำทีเป็นสาวใช้ยกของว่างเข้าไปเรือนพักของจิ้งอ๋องพร้อมจดหมาย ในจดหมายนั้น นางเขียนเพียงไม่กี่บรรทัด แต่ทุกคำถูกคัดสรรอย่างพิถีพิถัน
“หม่อมฉันมิใช่หญิงต่ำศักดิ์ที่ทำถาดน้ำชาล้มต่อหน้าท่านด้วยความเผอเรอ
หากแต่เป็นผู้มีสิ่งที่ท่านควรรู้หากท่านอ๋องเมตตาโปรดให้โอกาสมาพบหม่อมฉันเพียงครู่ใต้ต้นหลิวหลังเรือนประทับในยามโหย่ว หม่อมฉันจะรอ...”ลี่อิน
เสี่ยวจูแม้จะกลัวแทบสิ้นสติ แต่สุดท้ายก็ส่งซองผ้าต่อให้ขันทีประจำข้างกายจิ้งอ๋องได้สำเร็จ
“ขอแค่เขาอ่าน” ลี่อินพึมพำกับตนเอง ขณะยืนใต้ต้นหลิวในยามตะวันคล้อยต่ำ
เวลาล่วงผ่านไปจนเกือบพลบค่ำ แสงสุดท้ายของดวงอาทิตย์กำลังลาลับหลังภูผา ลี่อินยังคงยืนนิ่งอยู่ตรงนั้น เสื้อคลุมผ้าฝ้ายบาง ๆ สะบัดไหวตามแรงลม
นางรอเขา…
“หากเขาไม่มา นั่นคือการปฏิเสธ และข้าจะเดินเส้นทางอื่น…”
“แต่หากเขามา ทุกอย่างจะเริ่มต้นจากจุดนี้”
เสียงฝีเท้าแผ่วเบาดังขึ้น ลี่อินหันกลับไปทันที และภาพที่ปรากฏเบื้องหน้าก็ทำให้หัวใจของนางเต้นแรงขึ้นอย่างควบคุมไม่ได้
บุรุษในอาภรณ์สีดำขลิบทองผู้สงบนิ่งดั่งเงาแห่งรัตติกาล ยืนอยู่ใต้ร่มเงาต้นหลิว ห่างจากนางเพียงไม่กี่ก้าว
หวังจิ้งเหยียน จิ้งอ๋อง แห่งต้าหลิง เขามาจริง ๆ...
“ข้าให้เวลาเจ้า ห้าประโยค” เขาเอ่ยเสียงเรียบ สายตาไร้ความอ่อนโยน แต่สำหรับลี่อิน นั่นก็เกินพอแล้ว
นางประสานมือคำนับอย่างงดงาม ก่อนจะเงยหน้าขึ้น สบตาเขาอย่างมั่นคง
“หนึ่ง…หม่อมฉันมิใช่บ่าวของจวนนี้ แต่เป็นคุณหนูใหญ่ บุตรสาวผู้ถูกทอดทิ้งของเสนาบดีเซียว”
“สอง…หม่อมฉันรู้ความลับบางอย่างในกรมคลังหลวง ที่ท่านอ๋องควรล่วงรู้”
“สาม…หากท่านอ๋องเมตตาเปิดทาง หม่อมฉันจะมอบสิ่งนั้นให้เป็นของกำนัล”
“สี่…หม่อมฉันไม่ใช่สตรีอ่อนแอ หากแต่คือผู้ที่มีใจยึดมั่นในเป้าหมาย”
“ห้า…หม่อมฉันขอเพียงได้เป็นหมากเล็ก ๆ ในกระดานของท่านอ๋อง”
จิ้งอ๋องเงียบไปชั่วครู่ สายตาคู่นั้นลึกและเย็นเยียบ
“เจ้าเชื่อว่าตัวมีค่าพอให้ข้าลดตัวไปฟังคำเจรจาเช่นนั้นหรือ?”
ลี่อินยิ้มบาง ๆ ไม่ใช่ยิ้มของหญิงสาวไร้เดียงสา หากแต่เป็นรอยยิ้มของผู้ที่กล้าเสี่ยง
“หากท่านอ๋องไม่ลดตัวลงมามองบ้าง หม่อมฉันเชื่อว่า ท่านอ๋องจะพลาดสิ่งสำคัญไป”
สายลมยามราตรีพัดเอื่อย ผ้าแพรปลิวไหว จิ้งอ๋องไม่ได้กล่าวอะไรอีก เขาเพียงหมุนกายกลับไปอย่างเงียบงัน ทิ้งเพียงวาจาหนึ่งไว้เบื้องหลัง
“พรุ่งนี้ เจ้าไปพบคนของข้าที่โรงเตี๊ยมหลงฟางทางตะวันตก”
“หากสิ่งที่เจ้าพูดนั้นจริง ข้าจะพิจารณาวางหมากร่วมกับเจ้า”
ลี่อินเฝ้าดูเงาหลังของเขาจนลับตา ใจที่เคยร้อนรนกลับเยือกเย็นขึ้นมาอย่างประหลาด
“จิ้งอ๋อง ท่านคือพยัคฆ์ร้าย”
“ส่วนข้า จะเป็นพิษร้ายที่อยู่เคียงข้างพยัคฆ์เช่นท่าน และเป็นพิษที่ท่านคาดไม่ถึง...”
최신 챕터
ย้อนเวลากลับมาทวงแค้น ตอนที่ 39 เล่ห์กลในเงาจันทร์
หลังจากงานเลี้ยงผ่านไปไม่กี่วัน ข่าวลือเรื่องเซียวลี่อินเดินเคียงจิ้งอ๋องเข้าร่วมงานเลี้ยงในหอเลี้ยงยังคงแพร่สะพัดไปทั่วเมืองหลวงเหล่าสตรีน้อยใหญ่ต่างเอ่ยถึงเรื่องของนางด้วยทั้งความอิจฉาและเกรงขามขุนนางหลายคนเริ่มจับตามองนางในฐานะ ผู้ที่อ๋องเจ็ดยกย่องแต่ภายในจวนสกุลเซียว กลับเงียบงันราวกับพายุที่กำลังสะสมแรงเจินซูเม่ยนั่งอยู่หน้าโต๊ะบูชา ดวงตาแดงก่ำด้วยความโกรธ“นางกล้าหักหน้าข้าต่อหน้าผู้คน ข้าจะไม่มีวันปล่อยไปแน่!”เซียวถิงฮวารีบเข้ามา“ท่านแม่ เราจะทำอย่างไรต่อดี”เจินซูเม่ยยกผงยาสีขาวขึ้นจากกล่องไม้เล็ก ๆ“เพียงแค่โรยสิ่งนี้ในน้ำชา ไม่ถึงครึ่งชั่วยาม นางก็จะอับอายต่อหน้าผู้คน”ในอีกฟากหนึ่ง เซียวลี่อินนั่งอยู่ใต้แสงจันทร์ในเรือนเล็ก สายลมพัดเส้นผมปลิวไหว แววตาของนางสงบนิ่ง แต่ริมฝีปากกลับยกยิ้มเย็น“เจินซูเม่ย เจ้าคิดว่าข้าไม่รู้ทันเล่ห์กลกระจอก ๆ ของเจ้าเช่นนั้นหรือ”จังหวะนั้นเอง เสียงฝีเท้าที่หนักแน่นก็ดังขึ้น หวังจิ้งเหยียนก้าวเข้ามาพร้อมกับองครักษ์สองคน“ข้าได้ข่าวว่ามีคนเคลื่อนไหวใกล้เรือนเจ้าอีกแล้ว”เซียวลี่อินหันไปสบตากับเขา“เช่นนั้นหม่อมฉันก็จะรอดู ว่าเล่ห์กลภายใต้เ
ย้อนเวลากลับมาทวงแค้น ตอนที่ 38 คมดาบในงานเลี้ยง
ค่ำคืนวันนั้น จวนเจ้ากรมพิธีการจัดงานเลี้ยงใหญ่เพื่อต้อนรับคณะทูตจากแคว้นเหนือเหล่าขุนนางและสตรีผู้สูงศักดิ์ต่างแต่งกายหรูหรา เสียงดนตรีและกลิ่นสุรารินไหลเคล้าบรรยากาศเซียวลี่อินก้าวเข้าสู่หอจัดงานเลี้ยงพร้อมกับจิ้งอ๋องที่เดินเคียงข้างเพียงแค่ปรากฏตัว ทั้งห้องโถงก็เหมือนเงียบลงไปชั่วขณะสายตานับไม่ถ้วนหันมามอง มีทั้งความตกตะลึงและเสียงซุบซิบแผ่วเบา“นั่นคุณหนูใหญ่สกุลเซียวไม่ใช่หรือ นางมาพร้อมกับท่านอ๋องเจ็ดเชียวหรือนั่น”“ท่าทีดูสง่างามนัก ต่างจากแต่ก่อนโดยสิ้นเชิงเลยนะ”“ก็นั่นน่ะสิ”เจินซูเม่ยและเซียวถิงฮวาที่นั่งอยู่เบื้องหน้า แววตาแทบลุกเป็นไฟการที่เซียวลี่อินเดินเข้าสู่หอจัดงานเลี้ยงพร้อมกับจิ้งอ๋องเช่นนี้ ก็ไม่ต่างอะไรกับการตบหน้าสองแม่ลูกนั้นตรง ๆ ต่อหน้าผู้คนเซียวถิงฮวากัดฟันกระซิบ“ท่านแม่ นางจงใจ! นางจงใจเย้ยหยันข้า นางจงใจทำให้คนทั้งเมืองหลวงรู้ว่าท่านอ๋องอยู่ข้างนาง”เจินซูเม่ยกำผ้าเช็ดหน้าแน่น แต่ก็ยังฝืนยิ้มไว้จิ้งอ๋องกวาดสายตาไปทั่วห้องโถงก่อนเอ่ยเสียงทุ้มเรียบ“วันนี้ข้ามาเพื่อร่วมดื่มสักจอก มิได้มาเพื่อฟังเสียงซุบซิบนินทาของใคร”เพียงคำพูดเดียว เสียงพูดคุยทั้งห
ย้อนเวลากลับมาทวงแค้น ตอนที่ 37 รอยร้าวในจวนสกุลเซียว
ข่าวสมุนไพรปนเปื้อนที่ถูกจับได้กลางทางแพร่สะพัดราวกับไฟลามทุ่ง จากตลาดเข้าสู่วังหลวง จากวังสู่หูเหล่าขุนนาง และสุดท้ายก็ย้อนกลับมาถึงจวนสกุลเซียวภายในเวลาไม่กี่วันเรือนใหญ่ภายในจวนบัดนี้เต็มไปด้วยบ่าวไพร่ที่ซุบซิบนินทา“ว่าแต่ฮูหยินรอง...เป็นนางจริงหรือไม่ที่อยู่เบื้องหลัง”“ชู่ว์! ระวังปากหน่อย หากนางได้ยินเข้า พวกเราจะซวยเอา”แต่ยิ่งห้าม เสียงเล่าลือก็ยิ่งดังไปทั่วภายในห้องโถง เจินซูเม่ยสีหน้าซีดขาว มือสั่นจนถ้วยชาร่วงแตกกับพื้น เซียวถิงฮวารีบคุกเข่าข้างกาย“ท่านแม่ อย่าหวาดหวั่นไป! เราต้องหาทางพลิกสถานการณ์ มิฉะนั้นเรื่องนี้จะกลายเป็นหลักฐานชัดเจนมัดตัวเรา”เจินซูเม่ยกัดฟันกรอด“ข้าไม่ยอมแพ้แน่ ข้าจะไม่ยอมให้นังเด็กนั่นมาทำให้ชีวิตข้าพัง!”ในอีกฟากหนึ่ง ลี่อินนั่งจิบชาในเรือนเล็กอย่างสงบ รอยยิ้มบางผุดขึ้นบนใบหน้างาม ยิ่งนางดิ้น ข่าวลือก็จะยิ่งมัดรอบคอนางเองเสียงฝีเท้าหนักดังขึ้นจากนอกโถง เซียวเฟิงเฉินก้าวเข้ามา สีหน้าเคร่งเครียดผิดปกติ เขาได้รับฎีกาลับจากวังที่สอบถามเรื่องเกวียนสมุนไพรปนเปื้อน หากพิสูจน์ว่าเกี่ยวข้องกับจวนสกุลเซียว ชื่อเสียงและตำแหน่งเจ้ากรมคลังของเขาจะสั่นคลอนท
ย้อนเวลากลับมาทวงแค้น ตอนที่ 36 ไฟลุกโชนกลางเงามืด
ข่าวการที่สมุนไพรปนเปื้อนถูกตรวจพบก่อนถูกส่งเข้าวังหลุดรอดไปทั่วเมืองหลวงอย่างรวดเร็ว ชื่อของตระกูลเซียวถูกซุบซิบนินทาตามตลาด ร้านน้ำชา โรงเตี๊ยม และแม้แต่ในหมู่ขุนนางของราชสำนักภายในเรือนใหญ่ของจวนสกุลเซียว เจินซูเม่ยขว้างถ้วยชาจนแตกกระจาย“ผู้ใด! ผู้ใดมันกล้าใส่ร้ายข้าเช่นนี้!”เซียวถิงฮวารีบเข้ามาปลอบผู้เป็นมารดา“ท่านแม่ ใจเย็นก่อนเจ้าค่ะ หากเราร้อนรน ผู้คนก็จะยิ่งสงสัยนะเจ้าคะ”แต่แววตาของเซียวถิงฮวาเองก็กังวลไม่น้อย เพราะในใจนางเริ่มหวาดระแวงว่าผู้ที่ทำทั้งหมดนี้ อาจจะเป็นเซียวลี่อินขณะเดียวกัน เซียวลี่อินกำลังนั่งจิบชาเงียบ ๆ ในเรือนเล็ก ใบหน้าเรียบสงบ แต่ภายในเต็มไปด้วยเพลิงเย็นของความพึงพอใจนี่เป็นเพียงก้าวแรกเท่านั้น หลังจากนี้ยังจะมีอีกหลายก้าวที่เจินซูเม่ยไม่มีทางหนีรอด!จังหวะนั้นเอง จิ้งอ๋องก็ปรากฏตัวขึ้นโดยไม่ส่งข่าวล่วงหน้า เขาก้าวเข้ามาในห้องอย่างเงียบ ๆ ก่อนจะทอดสายตามองนาง“ครั้งนี้เจ้าทำได้เด็ดขาดยิ่งนักจนแม้แต่ข้าเองก็เกือบไม่ทันตั้งตัว”ลี่อินยกยิ้มบาง “เพราะหม่อมฉันไม่อยากให้ศัตรูมีเวลาหายใจเพคะ หากศัตรูมีเวลาได้หายใจ ก็อาจจะไหวตัวทัน”เซียวลี่อินหันไปมองจิ้ง
ย้อนเวลากลับมาทวงแค้น ตอนที่ 35 คลื่นใต้น้ำในจวนสกุลเซียว
เซียวลี่อินกลับถึงเรือนเล็กในยามสนธยา แสงตะวันย้อมผนังเรือนเป็นสีส้มหม่น แต่ในหัวใจนางกลับไม่อุ่นเลยสักนิดข่าวลือแผ่ว ๆ จากพวกบ่าวไพร่ทำให้นางหยุดฟังอย่างตั้งใจ“ว่าแต่คุณหนูใหญ่นี่นางช่างดวงแข็งนัก ถึงกลับมามีชีวิตอยู่ได้”“เงียบปากเสีย! หากฮูหยินรองได้ยินเข้าเจ้าจะถูกโบย”บ่าวสาวสองคนรีบก้มหน้าก้มตาเมื่อเห็นเซียวลี่อินเดินผ่าน นางเพียงปรายตาเย็นชามองเล็กน้อยแล้วเดินต่อไปเจินซูเม่ย เจ้ากำลังคิดจะทำสิ่งใดอีกกันไม่นาน เสี่ยวจู สาวใช้คนสนิทของลี่อินก็เข้ามารายงาน“คุณหนูเจ้าคะ ข้าได้ยินมาว่าฮูหยินรองเรียกพ่อบ้านไปหารืออย่างลับ ๆ ทั้งยังสั่งให้คนออกไปนอกเมืองตั้งแต่ฟ้ายังไม่สว่างอีกด้วยเจ้าค่ะ”ลี่อินเลิกคิ้วเล็กน้อย“ไปนอกเมือง? ไปเพื่อติดต่อผู้ใดกัน”เสี่ยวจูส่ายหน้า“ข้าไม่อาจเข้าใกล้ได้ แต่จากที่ได้ยิน คราวนี้ดูเหมือนเกี่ยวข้องกับการซื้อขายสมุนไพรบางชนิดเจ้าค่ะ”เซียวลี่อินนิ่งไปชั่วครู่ ก่อนดวงตาจะวาวขึ้นสมุนไพร...ใช่แล้ว หากข้าจำไม่ผิด ในชาติก่อนมีคดีทุจริตส่งสมุนไพรปนเปื้อนเข้าวัง และหนึ่งในผู้เกี่ยวข้องก็คือเจินซูเม่ยริมฝีปากของนางยกยิ้มเย็น“ดี เสี่ยวจู เช่นนั้นเจ้าช่วยข้า
ย้อนเวลากลับมาทวงแค้น ตอนที่ 34 สายลมพัดต้องใจ
บ่ายวันนั้น เซียวลี่อินออกจากจวนสกุลเซียวเพื่อตรงไปยังตลาดใหญ่ นางตั้งใจจะไปหาซื้อสมุนไพรหายากเพื่อนำไปให้ท่านหมอเทวดาที่ช่วยรักษาผู้ป่วยยากไร้ ได้ยินมาว่าหากได้สมุนไพรนี้ไว้ จะมีค่าราวกับทองคำในยามจำเป็นผู้คนในตลาดคึกคัก เสียงตะโกนเรียกลูกค้าสลับกับกลิ่นอาหารหอมกรุ่นจากแผงลอย เซียวลี่อินก้าวเดินไปตามตรอกแคบด้วยท่าทีระวัง จนกระทั่งเสียงเกือกม้าดังใกล้เข้ามาอย่างรวดเร็วตึก ตึก ตึก!นางเงยหน้าขึ้นทันที เห็นขบวนทหารม้าสวมเกราะดำมุ่งตรงมาทางตรอก ผู้คนรีบหลบลี้กันจ้าละหวั่น แต่เพราะช่องทางแคบนัก ลี่อินจึงถูกเบียดจนเกือบล้มก่อนที่ร่างจะกระแทกพื้น มือใหญ่แข็งแรงกลับคว้าข้อมือนางไว้มั่น แรงดึงพานางให้ซบเข้าสู่อ้อมอกที่อบอุ่นและมั่นคง“เหตุใดถึงเดินอยู่ตรงนี้คนเดียว”เสียงทุ้มเย็นนั้นดังขึ้นชิดข้างหูเซียวลี่อินเงยหน้าขึ้น เห็นใบหน้าคมคายที่นางจำได้ดี เป็นเขา จิ้งอ๋อง หวังจิ้งเหยียนแววตาคมกริบของเขามองนางอย่างจับจ้อง จนหัวใจของนางเต้นสะดุดไปชั่วขณะ“หม่อมฉันมีธุระ”นางตอบสั้น ๆ พลางพยายามถอยห่าง แต่ฝ่ามือเขายังจับมั่นไม่ปล่อยหวังจิ้งเหยียนเหลือบตามองขบวนทหารที่เคลื่อนผ่านอย่างเร่งรีบ ก่อน
다른 추천
ทะลุมิติทั้งทีดันมีสามีเป็นผู้พิการ
ฤดูหนาวที่เงียบเหงา18.2K 조회수ยอดชายานักพยากรณ์ : ท่านอ๋อง ชายาท่านเลี้ยงผี
ดอกถังร่วงหล่น253.0K 조회수หลังหย่า ราชาสงครามอ้อนขอข้าคืนดี
เชี่ยเก้อจวี๋จื่อ231.7K 조회수ท่านแม่ทัพได้โปรดปล่อยข้าไป
ป่าดอกท้อ29.9K 조회수มิติเพี้ยนเซียนดอกท้อ
จันทร์ดวงแรก95 조회수หว่ออ้ายหนี่ พี่ชายที่รัก
ฝ้ายสีคราม702 조회수ทะลุมิติมาเป็นนางร้ายในนิยายยุค 70
BBNanz5.3K 조회수บุปผาหยกหวนคืนบ้าน
จูเฉิงกง - อันนา40 조회수
