บทที่4 มีพ่อก็เหมือนไม่มี

มาตาเพิ่งรู้งานบุญของชาวบ้านเป็นอะไรที่สนุกมากเพราะในอดีตเธอไม่เคยคบค้าสมาคมกับคนในหมู่บ้านด้วยติว่าเป็นพวกบ้านนอกมารอบนี้เด็กน้อยเปิดใจจึงได้เห็นความเป็นกันเองของชาวบ้านที่มีอะไรก็ถ้อยทีถ้อยอาศัยกันงานบวชลูกชายยายบัวมีคนมาช่วยงานหลายคนด้วยเป็นการมาช่วยเอาแรงกันพอตัวเองมีงานอีกฝ่ายก็จะไปช่วยงานเอาแรงคืน วันนี้ทำขนมมีทั้งคนงานช่วยปลอกมะพร้าวหรือทำหน้าที่กวนขนมส่วนใครมีฝีมือการทำอาหารก็เป็นโอกาสได้แสดงฝีมือเครื่องเสียงก็เปิดเพลงลูกทุ่งสนันงาน

เด็กๆที่มากับผู้ใหญ่ก็รวมตัวกันหาอะไรเล่นหรือไม่ก็วิ่งไปดูพวกผู้ใหญ่ผูกผ้าตกแต่งสถานที่ส่วนมาตาถึงตัวจะเป็นเด็กน้อยอายุ5ขวบครึ่งแต่จิตใจคือยายแก่อายุ50จะให้มาเล่นกะเด็กน้อยมันไม่ใช้ทางของป้าจ้ะมันต้องในครัวเด็กน้อยเพิ่งรู้ว่าการทำครัวมันก็สนุกไม่ใช้น้อย มีอะไรหลายอย่างให้ทำมากมาย แรกๆป้าทิพย์ก็กลัวหลานสาวจะเบื่อเลยให้ไปเล่นข้างนอกแต่เด็กน้อยยืนยันจะอยู่ในครัว ผู้ใหญ่เลยคิดว่าเด็กน้อยคงติดป้าไม่อย่างห่างตัวเลยได้แต่เอ็นดูแถมวันนี้ยายยังจับหนูน้อยแต่งชุดกระโปรงที่นางตัดเย็บเองถึงจะตัดเย็บจากเศษผ้าแต่ยายดอกไม้เข้าใจเลือกลายที่ไกล้เคียงกัน

เด็กน้อยช่วยงานเล็กๆน้อยอย่างเด็ดผักต่างๆ พอหิวก็มีของอร่อยให้กินชนิดที่เลือกไม่ถูกเพราะกับข้าวมีหลายอย่างมากแล้วมาตาเพิ่งรู้ว่าป้าของตัวเองชอบรำเป็นที่สุดแถมรำสวยด้วย

ป้าทิพย์รำไปด้วยอีกมือก็อุ้มมาตาตลอดด้วยกลัวหลานสาวจะหลงกับตัวเองมาตาสนุกมากรำตามป้าไปหลายกรุบ พอถึงเวลากินเลี้ยงยิ่งมีคนมามาก การเลี้ยงก็เลี้ยงแบบโต๊ะไทยคืออาหารทำกันเองพอถึงเวลาใครมาก็ยกมาเสิร์ฟไม่พอก็ขออาหารเพิ่มพอจะกลับก็มีการตักกับข้าวให้เอากลับบ้านไปอีกหลายอย่างจนเด็กน้อยหายสงสัยว่าทำไมถึงต้องทำกับข้าวหมายอย่างแถมทำเยอะด้วย(^-^;)

ในขนาดที่เด็กน้อยกำลังสนุกกับการกินขนมที่ผู้เป็นป้าไปยกมาให้หลานสาวโดยเฉพาะก็ได้ยินเสียงป้าคนหนึ่งมาพูดกะป้าทิพย์ใกล้ๆ

"ยายทิพย์แกเห็นตาอำนวยมั้ยนั้งอยู่ที่โต๊ะตาเกิดโน้นแนะพาเจ้าตาไปหาพ่อมันหน่อยสิเผื่อเขาจะให้เงินลูกใช่บ้าง" ป้าทิพย์หันไปตามที่เสียงบอกเล่าก็เห็นนายอำนวยนั้งแถมข้างตัวยังมีผู้หญิงนั้งแนบข้างตลอดเลยหันกลับมาพูดกับหลานตัวน้อย"มาตา พ่อมานะลูก ไปหาพ่อมั้ย"

มาตาได้ยินตั้งแต่ที่ป้าอองพูดกับป้าแล้วแต่เด็กน้อยก็ทำทีทาเฉยๆเหมือนไม่ได้ยินใจยังจดจ่อกะของกินตรงหน้าพอคนเป็นป้าหันมาถามเลยสายหัวแล้วตอบไปนิ่งๆว่า"ไม่ไปจ้ะหนูมีพ่อลอแล้วเดี๋ยวกลับบ้านไปก็เจอพ่อไม่ใช้เหรอจ้ะ" คนเป็นป้าพอได้ยินหลายสาวตอบแบบนั้นก็ยิ้มแล้วลูบหัวหลานสาวด้วยความรัก"เด็กมันโตมาก็เจอแต่แกกะตาลอเลยคิดว่าพวกแกเป็นพ่อแม่จริงๆนะสิ..เด็กเอ้ย น่าสงสารสะจริงพ่อไปทางแม่ไปทางยายทิพย์แกก็เลี้ยงไว้เอาบุญแล้วกันนะยังไงก็หลานในใส้"ป้าทิพย์ได้แต่ยิ้มน้อยๆตอบกับไป

ส่วนนายอำนวยก็ไม่ได้สนใจลูกสาวอะไรมากถึงมีคนบอกว่าวันนี้เด็กสาวก็อยู่ในงานด้วยไม่ไปหาลูกหน่อยเหรอไงสงสารเด็กมันแต่นายอำนวยได้แต่มองเด็กน้อยแก้มยุ้ยแต่งชุดกระโปรงน่ารักแถมมีเปียน้อยๆ2ข้างผูกโบสีชมพูยิ่งส่งให้เด็กน้อยดูน่ารักขึ้นไปอีก แต่ด้วยใจที่อคติทำให้มองไม่เห็นสิ่งเหลานั้น เขาได้แต่คิดว่าถ้าเด็กนั้นเป็นลูกเขาจริงๆจะดีมากเพียงได ความจริงตัวเขาเองก็ไม่รู้ว่าเด็กน้อยเป็นลูกเขาจริงมั้ยถ้าเด็กนั้นเดินมาหาเขาเขาอาจทำเป็นอุ้มแล้วให้ตังไปใช้บ้างแต่รอจนจบงานก็ไม่เห็นเด็กเดินมาจึงคิดจะแกล้งเดินไปใกล้ๆเพื่อให้เด็กน้อยเห็น

ถึงเวลาจะกลับบ้านชลอขับมอไซค์มาช่วยเก็บของและรับเมียกับหลานสาวพอเด็กน้อยเห็นผู้เป็นลุงก็เรียกเสียงดัง

"พ่อจ้า หนูอยู่นี้จ้ะ"เด็กน้อยยกมือโบกไปมาพร้อมส่งยิ้มโชว์ฟันน้อยๆคนเป็นลุงเห็นก็ยิ้มแล้วเดินไปหา2คนป้าหลาน

"มาตาสนุกมั้ยลูกกินอิ่มมั้ย"พูดไปก็เอามือลูบหัวหลานไปด้วย ตอนย้อนกลับมาแรกๆเธอทำตัวไม่ถูกด้วยไม่สนิทกับผู้เป็นลุงแต่พอนานวันเข้าก็เริ่มคุ้นชินยิ่งเด็กน้อยไม่เคยสร้างปัญหาหรืองอแงคนเป็นลุงก็ยิ่งรักและเอ็นดูหลานสาวของเมียจนหลงคิดว่าตัวเองมีลูกสาว2คน

ทุกเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นอยู่ในสายตาของนายอำนวยตลอดชายหนุ่มคิดว่าถ้้าเสียงเรียกนั้นเรียกเขาจะดีมากขนาดไหนขาก็ก้าวเดินไปไม่รู้ตัวพอ ชลอเมื่อเห็นคนที่เดินเข้ามาใกล้คิดนายอำนวยเลยร้องทัก

"พี่อำนวยก็มางานด้วยเหรอ"

อำนวยยิ้มทักทายแล้วทำท่าหันมามองเด็กน้อย

"เป็นไงเรา"

"ไหว้พ่อสิลูก"ทิพย์บอกให้หลานสาวไหว้บิดา

เด็กน้อยเลยยกมือไหว้ตามคำบอกของผู้เป็นป้า

"สวัสดีจ้ะ"ถ้าเป็นในชาติที่แล้วเมื่อเห็นผู้เป็นพ่อมาตาจะดีใจแล้ววิ่งไปหาผู้้เป็นพ่อตลอดถึงแม้อำนวยจะไม่เคยให้ความสนใจในตัวบุตรสาวพอมาครั้งนี้เธอเลือกที่จะเฉยแต่คนเป็นพ่อกลับเดินมาหาเองมันช้าไปมั้ย แต่ก่อนที่อำนวยจะพูดหรือแสดงอะไรมากไปกว่านี้ก็มีเสียงหญิงสาวเรียกจากด้านหลัง

"พี่อำนวยจ้ะเราจะกลับกันยัง"พูดแล้วก็มายืนข้างๆ "เด็กคนนี้หลานพี่เหรอค่ะน่ารักจัง..สวัสดีจ้ะหนูน้อย"หญิงสาวพูดแล้วส่งยิ้มให้ผู้ใหญ่แล้วเด็กน้อยไปด้วย อำนวยไม่คิดตอบคำถามได้แต่หันไปบอกกับทิพย์กับชลอว่า

"พี่ไปก่อนนะเดี๋ยวไม่ทันรถเมย์" พูดเสร็จก็เดินจากไปไม่มีคำลาหรืออะไรให้มาตาเด็กน้อยได้แต่มองด้วยหางตา'ไปไม่บอกลาลูกสาวเลยนะเป็นคนดีจริงๆ'คนที่อยู่ใกล้หันไปมองแล้วพูด"พอเจอเมียใหม่ก็ลืมลูกเต้าทันทีนะไอ้อำนวยนี้มันเป็นจริง..ลูกก็หรือออกจะน่ารักเงินทองก็ไม่คิดให้ลูกไว้ใช้บ้างเลย..เวรกรรมแท้ๆ"แล้วก็หันไปวิจารณ์กับคนข้างๆ

ส่วนมาตาหรือจะสนใจเพราะรู้อยู่แล้วว่าพ่อไม่เคยสนใจเธอเลย กลับถึงบ้านมาตาก็เอาขนมมาแบ่งกับพวกพี่ๆที่นั้งทำการบ้าน

"พี่รดาจ๋ามาตาคิดถึง"ไม่พูดป่าวยังล้มตัวนอนตักคนเป็นพี่สาวด้วยความออดอ้อน รดายิ้มใส่น้องสาวตัวน้อยเด็กสาวรู้สึกว่าตั้งแต่น้องโดนไฟดูดครั้งนั้นแรกๆน้องเหมือนยังนิ่งๆใครพูดด้วยก็ชอบทำตาเหมือนจะร้องไห้ตลอดเวลา แต่พอหายดีเด็กน้อยก็กลายเป็นคนขี้อ้อนบอกรักคนนั้นคนนี้ไปทั้วบ้านยิ่งเจ้าน้องชายทั้ง2ถือได้ว่าหลงน้องสาวสุดท้องอย่างหมดใจไปไหนก็เที่ยวคิดแต่่จะเอามาฝากน้อง

"แม่ วันนี้พวกฉันเจอพ่อยายมาตาด้วยจ้ะ"ทิพเล่าเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นในงานให้ผู้เป็นแม่ฟัง

นางดอกไม้นั้งสอยชุดชั้นในถึงกับหยุดมือแล้วหันมาถาม

"พ่อเจ้ามาตามีเมียใหม่อีกแลืวเหรอ..คนที่เท่าไรละเนียะ"คนแก่พูดแล้วก็ได้แต่ส่ายหัวไปมา มันเวรกรรมอะไรของหลานสาวก็ไม่รู้มีพ่อแม่ก็แยกกันไปคนละทาง"แล้วเจ้ามาตาร้องหาพ่ออีกหรือป่าละครั้งนี้"

"ไม่เลยจ้ะเจ้าตะกะนี้สนใจแต่กินขนมไม่สนใจใครเลยพูดแต่จะเอาขนมอร่อยมาฝากพี่ๆ"พูดจบก็มองคนเป็นแม่"แม่พักบ้างนะช่วงนี้เห็นแม่ทำโน้นนี้นั้นไม่ได้หยุดเลยเดี๋ยวสุขภาพจะแย่เอา"

"สบายมากช่วงนี้เหมือนแม่มีแรงทำงานแถมไม่ค่อยเหนื่อยด้วย"นางดอกไม้พูดไปก็ยกแขนให้ลูกสาวดูว่านางแข็งแรงตามที่พูดจริงๆ

คนที่นอนหนุนตักพี่สาวได้แต่ยิ้มน้อยๆจะไม่ให้ยายแข็งแรงได้ไงก็เธอแอบเอาน้ำในมิติผสมลงให้โอ่งน้ำที่ใช้ตักดื่มกินจากเดิมยายที่ทำงานหนักมาตั้งแต่สาวๆมีสุขภาพที่แย่เดินหลังหงอช่วงนี้กลับเดินเหินคล่องขึ้นอาการปวดหนังปวดตามตัวไม่มีให้เห็นแบบเก่ามีของดีก็ต้องแบ่งปันให้ครอบคร้วสิจะเก็บไว้ทำไมนี้ถ้าขนของในมิติออกมาได้นะแม่จะขนออกมาให้เต็มบ้านเลย