ตอนที่56 หาทางเผื่อไว้

“ท่านลุงข้ารู้สึกไม่วางใจต่อคนผู้นั้นนัก ท่านคิดว่าข้าควรนำเรื่องนี้ไปบอกกับใครเพื่อให้ถึงหูขององค์จักรพรรดิโดยตรงดีเจ้าคะ” คำพูดของเด็กน้อยในอ้อมแขนทำให้ซุนเหวินเลิกคิ้วสูงมองนางอย่างเข้าใจ

“มีคนผู้หนึ่งที่ข้าคิดว่าเขาจะช่วยเจ้าได้”

“ใครหรือเจ้าคะ”

“ท่านเว่ยชิง พยัคฆ์แห่งซีเป่ยอย่างไรเล่า” น้ำเสียงของซุนเหวินเต็มไปด้วยความชื่นชม

“ถ้าอย่างนั้นท่านลุงช่วยพาข้าไปพบท่านลุงเว่ยได้หรือไม่” น้ำเสียงของหลิวหยุนจิงแสดงถึงความสนิทสนมต่อเจ้าของชื่ออยู่หลายส่วนจนซุนเหวินรู้สึกประหลาดใจ

“เจ้าดูคุ้นเคยกับท่านเว่ยชิงไม่น้อย”

หลิวหยุนจิงส่งเสียงหัวเราะคิกคักให้กับคำถามของเขา “ก็นับว่าคุ้นเคยไม่น้อยจริงเจ้าค่ะ” เจ้าตัวเล็กไม่ได้ขยายความ

ซุนเหวินมองใบหน้าเล็กที่มีรอยยิ้มเจ้าเล่ห์ของหลิวหยุนจิงด้วยสายตาแฝงความสงสัย นางเพียงเด็กหญิงวัยห้าขวบเหตุใดจึงกล่าวว่าคุ้นเคยไม่น้อยกับบุรุษที่เป็นถึงแม่ทัพใหญ่แห่งแคว้นกัน?

“ดูท่าข้าจะต้องพาเจ้าไปพบเขาแล้วกระมัง” ซุนเหวิน พึมพำก่อนจะปรับอ้อมแขนให้มั่นคงขึ้นแล้วทะยานกายขึ้นสู่หลังคาตึกสูง กระแสลมเย็นพัดผ่านไป