สือหยวนเฟิง

พอมาถึงโรงเรียนหลิวตานพาน้องชาย น้องสาวไปส่งที่ห้องเรียนก่อนมายังห้องเรียนของตนเอง เพราะกลัวว่าถ้าไม่ไปส่งเด็ก ๆ จะหลง ไม่ก็ถูกเด็กคนอื่นรังแกเอา

“หยวนเฟิง”

หลิวตานยิ้มและเอ่ยชื่อคนตะโกนเรียกเมื่อครู่ สือหยวนเฟิงหรือหยวนเฟิงที่เธอเรียกเขาเป็นสหายคนแรกของเธอเมื่อเข้าสู่ห้องก่อนทำความรู้จักกัน

ครั้งแรกที่เจอหน้ากันสือหยวนเฟิงเข้ามาทำความรู้จัก บอกว่าเธอน่ารักและยังเรียนเก่งเทียบกับเขาที่ขึ้นชื่อว่าเรียนเก่งที่สุดในโรงเรียน อีกทั้งสองวันที่แล้ว ตอนมาเรียนวันแรกเธอถูกสหายในห้องแกล้ง ถึงสามารถจัดการได้แต่ตอนมีคนช่วยเหลือมันก็ดีไม่ใช่หรือ

“นั่งตรงนี้สิ ทำไมวันนี้ถึงมาสาย”

หลิวตานนั่งลงเก้าอี้ที่อีกฝ่ายบอกพลางมองนาฬิกาติดผนังแล้วส่ายหน้า “ยังไม่สายสักหน่อย ครูยังไม่เข้าห้องด้วยนายพูดเกินไปแล้ว”

“ฮ่า ๆ” สือหยวนเฟิงหัวเราะ “นั่นสิ”

โรงเรียนประถมครูเข้าห้องสายทุกวันถึงแม้ว่าจะเป็นคาบสอนแล้ว เพราะมีเด็กนักเรียนหลายคนต้องใช้เวลาเดินเท้ามาโรงเรียน ครูประจำชั้นจึงอนุญาตให้เด็กเข้าสายได้ ต้องบอกว่าหลิวตานมีครูประจำชั้นที่ค่อนข้างดีในระดับหนึ่ง

นั่งคุยเล่นกับสือหยวนเฟิงได้สักพักก็เข้าสู่เวล