บทที่ 12 บ่อน้ำและแมวสีขาว

เช้านี้อาการค่อนข้างดีไม่น้อยเลย เจียงจวินตื่นนอนแต่เช้า เมื่อตื่นขึ้นมาก็พบว่าสามีกำลังนอนหลับอยู่ เธอไม่อยากจะปลุกเขา จึงให้เขานอนต่อ เมื่อจัดการล้างหน้าและเปลี่ยนเสื้อผ้าเรียบร้อยแล้ว เธอจึงเดินมาที่ด้านหลังบ้าน ที่ตรงนี้แม่สามีใช้มันปลูกผักสวนครัวเล็กๆ น้อยๆ เอาไว้กินในบ้าน จะได้ไม่ต้องเดินไปเก็บที่สวนให้เหนื่อย

เจียงจวินมองไปโดยรอบ คิดว่าจะหาผักมาทำอาหารเสียหน่อย เมื่อวานนี้พ่อสามีเข้าเมือง จึงซื้อสาลี่หิมะมาฝากคนในบ้าน เธอคิดว่าจะทำสาลี่หิมะตุ๋นยาจีนเสียหน่อย

เมี้ยว!!

เจียงจวินที่กำลังนั่งเก็บผักก็พลันชะงักไปครู่หนึ่ง ก่อนจะเงยหน้าขึ้นมามอง และพบกับแมวสีขาวราวกับหิมะตัวหนึ่งที่กำลังจ้องมองเธออยู่ มันยืนอยู่บนขอบบ่อตรงหน้าที่อยู่ไม่ไกลเท่าไรนัก พร้อมกับจ้องมองเจียงจวินอย่างไม่ลดละ

เธอก็อยู่ที่นี่มาตั้งระยะหนึ่งแล้ว แต่ทำไมไม่เคยเห็นแมวตัวนี้เลยนะ

"เจ้าแมว"

เจียงจวินเอ่ยเรียกเจ้าแมวสีขาวตัวนั้นด้วยใบหน้ายิ้มแย้ม เจ้าแมวขาวเอียงคอมองเจียงจวิน ก่อนจะเอ่ยขึ้นมา

"เจ้าเห็นข้าด้วยหรือ"

เจียงจวินตัวแข็งทื่อ เธอขยี้ตาก่อนจะเงี่ยหูฟังอีกรอบ

แมวพูดได้เหรอ?

เจ้าแมวหิมะตัวนั้นทำหน้าราวกับเ