บทที่ 3 ดอกเบี้ย

รุ่งเช้าของวันต่อมา เจียงจวินตื่นนอนแต่เช้า ด้านเจียงเป่านั้นก็ตื่นตามเธอเช่นเดียวกัน นางพาเจียงเป่าไปล้างหน้าและเปลี่ยนเสื้อผ้า ก่อนจะให้เด็กน้อยเดินตามเธอมาด้วย 

เมื่อมาถึงก็พบว่าป้าเซียวรอเธออยู่ก่อนแล้ว เมื่อเห็นว่าหญิงสาวมาก็ยิ้มให้เล็กน้อย ก่อนจะเอ่ย

“เมื่อคืนหลับสบายดีไหม”

“สบายดีค่ะป้าเซียว”

“อืม เช่นนั้นก็ไปกันเถอะ วันนี้ป้าจะพาเธอไปดูงานทั้งในบ้านและที่สวน”

“ค่ะป้าเซียว”

“อ้อ เจียงเป่าก็ไปด้วยเหรอ ดีๆ ป้าจะพาไปเที่ยวนะ”

ป้าเซียวเอ่ยกับเจียงเป่าด้วยน้ำเสียงที่อ่อนโยน จนเด็กน้อยยิ้มตาหยี เจียงจวินที่เห็นเช่นนั้นก็รู้สึกดีไม่น้อย เพราะอยู่ในร่างนี้มานานจึงรู้สึกรักและผูกพันกับเจียงเป่ามาก

เจียงจวินเดินตามป้าเซียวมาไม่ไกลมากนัก ก่อนจะพบกับสวนผลไม้และสวนผัก เมื่อมองไปที่ภูเขาก็พบกับดอกไม้มากมายที่กำลังเริ่มจะออกดอก 

“นี่คือสวนผลไม้และสวนผักของบ้านเซียว ส่วนด้านบนภูเขาคือสวนดอกไม้ บ้านเซียวเรามีรายได้จากตรงนี้แหละ แต่เธอไม่ต้องกังวลนะ ฉันไม่ให้เธอทำงานหนักแบบนี้ เพียงพามาดูมาทำความรู้จักกับคนงานเอาไว้ เผื่อว่าจะได้ช่วยเหลือกันได้”

“ค่ะป้าเซียว”

เจียงจวินมองดูเจียงเป่าที่มองไปโดยรอบด้วยความตื่นเต้นก็อดยิ้มออกมาไม่ได้ นับตั้งแต่พ่อตายไปเจียงเป่าก็ไม่ค่อยยิ้มอีกเลย

ป้าเซียวพาเธอเดินดูสวนต่างๆ ต่ออีกไม่นานก็พาเธอกลับ ตอนกลับยังแวะซื้ออาหารสดติดมือมาอีกไม่น้อย เจียงเป่าขยับกายลงมาจากการอุ้มของเจียงจวิน ก่อนจะเดินมาช่วยเธอถือของเล็กๆ น้อยๆ ป้าเซียวที่เห็นแบบนั้นก็รู้สึกเอ็นดูเจียงเป่ามากขึ้นไปอีก 

ป้าเซียวบอกว่าเพราะที่นี่เป็นหมู่บ้านไม่ได้ใหญ่มาก ของบางอย่างจึงมีขายไม่มาก หากอยากได้ของเพิ่มเติมต้องเดินทางเข้าเมืองไปหาซื้อ ซึ่งบ้านเซียวจะได้ซื้อของในเมืองก็ต่อเมื่อต้องเดินทางไปส่งสินค้าในเมืองเท่านั้น

เมื่อไม่มีสิ่งใดที่ต้องการซื้อแล้ว เจียงจวินและคุณป้าเซียวจึงเดินกลับมาที่บ้านเซียวทันที เธอมองดูเจียงเป่าที่ยิ้มแย้มก็รู้สึกมีความสุขไม่น้อย

แต่พอเดินเข้ามาในบ้านก็ได้ยินเสียงเอะอะโวยวายของคุณลุงเซียวขึ้นมา

“อาซา!! ลูกก่อเรื่องอีกแล้วนะ ครั้งนี้ไปตีลูกชายบ้านหลี่ เขาไม่ยอมจะให้เราชดใช้ค่าบาดเจ็บให้ได้

“ก็ชดใช้ไปสิครับ เงินเรามีตั้งมากมายจะเสียดายไปทำไมกัน”

“เกิดเรื่องอะไรเหรอ ตายแล้ว!!! อาซา ทำไมลูกหัวแตกกลับมาแบบนี้ล่ะ”

เจียงจวินมองดูเซียวซาครู่หนึ่งด้วยแววตาที่เรียบเฉย ไม่บอกก็รู้ว่าเขาจะต้องไปก่อเรื่องมาอีกเป็นแน่

และก็เป็นไปตามคาด เรื่องมันมีอยู่ว่าเซียวซาไปดื่มสุราและเกิดทะเลาะกับบุตรชายบ้านหลี่ เหตุผลคือบุตรชายบ้านหลี่บอกว่าเซียวซาไม่เอาไหน เอาแต่เกาะพ่อแม่กิน มีดวงกินภรรยา ดูแคลนเซียวซาสารพัด เซียวซามีหรือจะยอม เขาจึงทุบตีบุตรชายบ้านหลี่จนเจ็บหนัก ต่างคนต่างมีพวกพ้องเป็นของตนเอง ความวุ่นวายจึงเกิดขึ้นท้ายที่สุดจบที่บุตรชายบ้านหลี่สลบเหมือดคาเท้าเซียวซาไปเสียดื้อๆ

เจียงจวินถอนหายใจออกมาเล็กน้อย เซียวซานี่ทำตัวเหมือนอันธพาลจริงๆ หากใครแต่งเขาเป็นสามีคงปวดหัวไปทั้งชาติ

ลุงป้าบ้านเซียวปรึกษากันครู่หนึ่ง ก่อนจะบอกกับทุกคนว่าพวกเขาจะไปบ้านตระกูลหลี่เพื่อนำเงินไปชดเชย ไม่มีทางยอมให้เซียวซาใช้ความมีอำนาจร่ำรวยกว่าคนอื่นไปทำร้ายใครได้ ก่อนไปยังหันมาสั่งให้เจียงจวินช่วยทำแผลให้เซียวซาด้วย

เมื่อลุงป้าบ้านเซียวไปแล้ว เจียงจวินจึงไปนำอุปกรณ์ทำแผลมา ก่อนจะทิ้งกายลงนั่งข้างเซียวซา เธอไม่ลืมที่จะหันไปเอ่ยกับเจียงเป่าว่าให้ไปรอที่ห้องก่อน เด็กน้อยพยักหน้ารับอย่างว่าง่าย เมื่ออยู่กันสองคน เธอก็ทำแผลให้เขาโดยไม่เอ่ยสิ่งใด 

เซียวซาจ้องมองเจียงจวินอย่างไม่ลดละ ก่อนจะเอ่ย

“น้องสาวคิดว่าพี่ชายนิสัยไม่ดีใช่หรือไม่”

เจียงจวินเก็บอุปกรณ์ทำแผล เธอย่นจมูกหลายครั้งเพราะกลิ่นสุราบนตัวของเซียวซาทำให้เธอรู้สึกปวดหัว หญิงสาวยกมือขึ้นนวดหว่างคิ้วก่อนจะพูดกับเขา

“คนดีๆ เขาคงไม่ทำเรื่องแบบนี้กัน”

เซียวซาที่ได้ยินเช่นนั้นก็ชะงักไปชั่วขณะ ก่อนจะยิ้มออกมาเล็กน้อย พลางเอ่ยกับเจียงจวิน

“หากได้แต่งน้องสาวเป็นภรรยา นิสัยไม่ดีอาจจะหายไปก็ได้นะ”

เจียงจวินที่ได้ยินเช่นนั้นก็ชะงักไปชั่วขณะ ก่อนจะมองเขา เธอตัดสินใจแล้วว่าจะเอ่ยกับเขาให้เข้าใจ

“เซียวซา ฉันมีเรื่องอยากจะบอกคุณ คือฉันตั้งใจว่าจะใช้แรงกายทำงานชดใช้หนี้หนึ่งพันหยวนให้คุณค่ะ ฉันไม่อยากติดค้างคุณ เมื่อใช้หนี้หมดแล้ว ฉันกับน้องสาวจะจากไปทันที”

เซียวซาที่ได้ยินแบบนั้นก็ขมวดคิ้วเล็กน้อย ดวงตามีแววไม่พอใจวาบผ่านไปครู่หนึ่ง ก่อนจะปรับสีหน้าให้เป็นปกติ และพูดกับเจียงจวินด้วยน้ำเสียงที่อ่อนโยน

“น้องสาวอยากไปหรือ”

“เลิกเรียกฉันว่าน้องสาวสักที ฉันไม่ใช่น้องสาวคุณค่ะ”

เซียวซาได้ยินก็ไม่โกรธ เขาพยักหน้าเล็กน้อย

“เช่นนั้นน้องเจียงจวินก็ต้องลงลายมือชื่อบนสัญญาเพิ่มอีกคน แม่ของน้องเจียงจวินตายไปแล้ว คนตายย่อมไม่อาจคืนเงินได้”

“ค่ะฉันเข้าใจ จะรีบลงลายมือชื่อเดี๋ยวนี้”

เซียวซายิ้มเล็กน้อย ก่อนจะจัดการให้หญิงสาวลงลายมือเพื่อป้องกันไม่ให้เธอหนีหนี้

“น้องเจียงจวินคงต้องทำงานหนักขึ้นแล้ว”

เมื่อได้ยินคำที่เซียวซาพูดออกมาเป็นนัยแอบแฝง เจียงจวินก็ขมวดคิ้วทันที ก่อนจะเอ่ยถาม

“หมายความว่าอะไรคะ”

เซียวซาชี้ไปที่ตัวอักษรบนสัญญาก่อนจะตอบ

“มันเขียนเอาไว้ว่า ดอกเบี้ยเพิ่มรายวัน ตอนนี้จากหนึ่งพันหยวนรวมดอกเบี้ยรายวันแล้วก็คงเกือบสองพันหยวนแล้วแหละน้องเจียงจวิน”

เจียงจวินเบิกตากว้างพลางมองเนื้อหาในสัญญาหนี้ด้วยความตื่นตระหนก ก่อนจะพูดกับเซียวซา

“นี่มันสัญญาจากกู้ชิน มันก็ต้องไม่มีผลแล้วสิ คุณจะเอาสัญญาเดิมมาโกงฉันเหรอ”

“ใครโกงกัน ก็ทำตามสัญญาทุกอย่างเลย”

“เซียวซา!!! อย่าคิดว่าฉันไม่กล้าทุบตีคุณนะ”

“ใจเย็นๆ สิน้องเจียงจวิน มันยังพอมีทางลดหนี้นะ”

“ทางไหนคะ”

“แต่งงานกันเถอะ แล้วพี่ซาคนนี้จะยกหนี้ให้...โอ๊ย!!!”

ยังไม่ทันที่เซียวซาจะเอ่ยจบ ก็ถูกเจียงจวินยกเท้าถีบกลางอกจนหงายหลัง หญิงสาวพยายามระงับโทสะ และคิดถึงป้าเซียวที่ดีต่อเธอด้วยใจจริง ก่อนจะพูดกับเซียวซา

“ฉันไม่แต่ง!! ฉันจะทำงานใช้หนีี้เท่านั้น เชิญฝันกลางวันไปเถอะ”

เธอพูดจบก็เดินจากไป ทิ้งให้เซียวซานอนร้องโอดครวญพร้อมกับยิ้มออกมาเล็กน้อย

น้องสาวคนนี้ หยอกนิดหยอกหน่อย ถีบกลางอกเลยทีเดียว!!